Zesde in
wereld
kampioenschap
Amateurs
Walter Ongenae, Luc Collijn en
Etienne De Wilde jagen
op grof wild
s w
Dak
Steekkaart
Al fietsend door
de wereld
n éér
meV
maai
Ki i 11 or
a7Jan Bogaert
'Er zat meer inf
Jan Bogaert (21) uit Temse heeft zaterdag jl. in het Nederlandse Valkenburg
een geweldige wedstrijd gereden. Met Jan Wijnants redde hij de Belgische eer
voor wat het koersverloop zelf betrof, maar wat de uitslag aangaat, is Jan de
enige landgenoot die een treffelijke plaats kan voorteggen. Zesde werd hij.
Midden de wereidelite der amateurs. Een ereplaats op prat op te gaan.
Daarmee heeft Jan Bogaert bevestigd wat hij enkele dagen eerder ook al in de
ploegentijdrit had gedemonstreerd, en wat hij eigenlijk de jongste jaren bij
voortduring heeft bewezendat hij een eerste-klasse-renners is, een talent dat
met recht en rede kan knipogen naar de beroepsrennerskategorle. Die zal hij
volgend jaar trouwens vervoegen. Dat betekent meteen dat hij de Olympische
Spelen laat links liggen.
Maandagavond zochten we Jan op in zijn woning in de Potaardestraat.
Jan Bogaert werd geborden te Temse op drie
december 1957. Zijn vader is lasser op de
Boelwerf, zijn moeder overleed in 1966. Sinds
1973 werkt Jan evenals zijn vader op de
scheepswerf; hij is paswerker-draaier. Net als
vorig jaar kreeg hij ook dit jaar (mei-september)
verlof zonder wedde.
Naar het voorbeeld van zijn broer Edward, die
in 1969 wielrenner werd, vervoegde Jan de
wielerpelotons in 1973. Zijn overwinningen:
1973: nieuwelingen: 3
1974: nieuwelingen: 22
1975: juniors: 25
1976: juniors: 35
1977: liefhebbers: 18
1978: liefhebbers: 10
1979: liefhebbers: 14
Jan Bogaert is 1,81 m groot en weegt 71,5 kg.
Hij heeft twee supportersklubs, opgericht in
1973 en 1978.
kopgroepje.
Toen dat was bijgehaald,
geraakte ik in een nieuw
kopgroepje, met acht
man. Ook wij werden
ingelopen. Wijnants ver
telde me dari dat hij
krampen had. Daardoor
wist ik dat ik op hem niet
meer zou kunnen reke
nen. Ik heb dan op een
bepaald ogenblik alleen
aan de leiding gereden.
Eigenlijk zonder in het
wist. Ik had alleen maar
het tempo wat opge
dreven. Uiteindelijk is
Mount in de aanval ge
gaan met Aad Wijnants
en Millar. Jankiewicz is
hen achternagegaan. Ik
had het gezien en de
marreerde op mijn beurt.
Hij reed razendsnel en ik
naderde hem tot op 20
m. Verder kwam ik niet.
Ik werd ingelopen en
onmiddellijk spurtten
drie anderen weg. Ik
twijfelde of ik zou mee
gaan, en twijfelde te
lang. Zij geraakten bij de
vier koplopers (Jankie
wicz was daar intussen
bijgekomen), zodat ze
met zeven vooropreden.
Drie zouden daarvan nog
loslaten en ingelopen
worden door de groep.
Petermann (DDR) ge
raakte nog weg uit het
peloton en werd vijfde. Ik
zesde.
Zat er meer in dan een
zesde plaats?
achteraf weet je 't
natuurlijk altijd het best.
Je kent het resultaat en
vanuit die wetenschap
ga je dan korrekties aan
brengen. Maar ja, ik
geloof inderdaad dat er
meer in zat. Ik heb nooit
last gehad, ben nooit
in moeilijkheden ge
weest en ik zat op het
einde hoegenaamd niet
kapot. Maar ja, je moet
het geluk hebben van
met de gepaste ont
snapping mee te zijn.
Dat tikje geluk heb ik
niet gehad. Maar ik ben
wel tevreden met mijn
zesde plaats.
Volgend jaar word je
beroepsrenner. Bij Mini-
flat.
Dat klopt.Ik ben met een
vijftal merken in onder
handeling geweest: Daf,
Zeepcentrale, Flandria,
Eurosap en Miniflat. Het
is voor deze laatste
ploeg dat ik getekend
heb, de ploeg van Walter
en Willy Planckaert, die g,
dit jaar geleid werd door
Frans Verbeeck en Wil-
lekens. Ik tekende het
kontrakt in de loop van
vorige week. Ik ben bij 0(
Miniflat voor 1 jaar. Ik zal
er beschermd renner
zijn.
Dat betekent dus dat je
de Olympische Spelen
links laat liggen.
De Olympische Spelen
zijn natuurlijk wel in
teressant, maar ten
te gaat dat maar om
wedstrijd. Valt die
dan is het goed,
valt die tegen dan is
een vol jaar verloren,
risiko heb ik niet
nemen.»
Luc De
kc
tga
Jan Bogaert werd eerste Belg op het wereldkampioenschap
Amateurs te Valkenburg, (presse-sports)
Gij startte 's woensdags
in de 100 km ploegen
tijdrit. Belgiö werd 14e.
Een zware ontgooche
ling?
Eerlijk gezegd, ik hoopte
dat België binnen de
eerste vijf zou eindigen.
We waren dit keer goed
voorbereid. We hadden
een ploegentijdrit in Bel
gië gereden en één in
Nederland, en hadden
daarnaast nog extra ge-v
traind. De techniek van
het aflossen beheersten
we perfekt. Op het par
cours stond veel wind er
er waren nogal wat stuk
ken vals plat. Maar onze
ploeg bleek niet sterk
genoeg. Na 50 km be
gonnen Bukki en Ver
meulen tekenen van ver
moeidheid te vertonen,
zodat Van Holen en ik de
last van de wedstrijd
moesten dragen. Dat on
ze tijd niet schitterend
zou zijn konden we al na
40 km vaststellen: de
Polen die twee minu
ten na ons vertrokken
waren staken ons
toen voorbij. Dat ont
moedigde. Ik had wel
verwacht dat ze ons
zouden bijbenen, maar
niet na 40 km. Na 60 km
haalden ook de Oost-
Duitsers, de uiteindelijke
wereldkampioenen, ons
in. Al bij al was de 14e
plaats niet recht even
redig met de geleverde
inspanningen, en zeker
ook niet met de ver
wachtingen. Anderzijds
dient gezegd dat het
Belgisch viertal dat vorig
jaar deelnam een tijd
realiseerde van 2u12',
dat is 7 minuten minder
goed dan wij.
Sommigen beweren dat
die 100 km ploegentijd
rit op enkele dagen van
het wereldkampioen
schap, te zwaar is voor
iemand die ook in het
wereldkampioenschap
start.
Dat geloof ik niet. Inte
gendeel. Ik vind die
tijdrit de ideale voorbe
reiding. Daarin kan je
zien hoever je staat.
Hoe was de verstand
houding in de Belgische
ploeg?
De verstandhouding was
erg goed, veel beter
dan vorig jaar. De ren
ners reden ook allemaal
uitstekend en dat schonk
vertrouwen. Het stemde
optimistisch.
Waren er voor de wed
strijd afspraken ge
maakt?
's Zaterdagsmorgens,
enkele uren voor de
start, werden wij door
selektieheer Gallée en
Ferdinand Bracke sa
mengeroepen. Het
wereldkampioenschap
werd besproken. Er werd
geen kopman aange
duid; iedereen mocht
dus zijn kant gaan. Er
werd gezegd het koers
verloop af te wachten.
Naargelang van de evolu
tie van de wedstrijd
zouden we dan met
mekaar praten. Wel werd
vooraf overeengekomen
dat we niet tegen mekaar
zouden rijden. De af
spraak was ook dat we
een premie zouden krij
gen van de BWB, zo een
Belg wereldkampioen
werd.
Wat was uw ambitie?
Mijn konditie was uit
stekend, ik had goede
hoop op een treffelijke
prestatie, zonder daarom
een speciale plaats in de
uitslag te viseren. Ik
dacht bij mezelf: het
koersverloop afwachten
en dan zien we wel.
Hoe is het kampioen
schap voor u verlopen?
Ik had het parcours
zwaarder verwacht. Vorig
jaar (Nürburgring) was
het veel lastiger met die
beklimming van 3-4 km.
De Bemelerberg had ze
ker geen 11 stijgings
procent, zoals men had
beweerd. En de Cauberg
was wel steil, maar hij
was maar 500 m lang.
Uiteindelijk maakt het
parcours trouwens de
wedstrijd niet, maar wél
de renners.
Ik reed de hele wedstrijd
door voortreffelijk, hoe
wel de snelheid voort
durend zeer hoog lag. Op
een bepaald ogenblik
kwam Claes naast me
rijden hij zei dat hij het
zwaar vond. Daaruit kon
ik afleiden dat het niet te
best met hem ging.
Aanvankelijk waren 17
renners weg; zij werdon
bijgehaald door acht ren-
anderen en toen die
samen waren en er wip
ten weer een 15-tal ren
ners aan de leiding.
Daarbij slechts twee Bel
gen: Wijnants en ik. Er
barstte dan een sper
vuurvan demarrages los.
Op een bepaald ogenblik
reed Wijnants in een
Niet ver uit zijn buurt, in
Berlare, heeft Walter
Ongenae, de grote uit
blinker, het zegegebaar
gemaakt. Walter was al
vroeg ontsnapt en kreeg
eerst gezelschap van de
steeds strijdvaardige
Wichelenaar Erik De Wil
de. Nadien kwamen nog
anderen terug. Ten slotte
bleef van een toch om
vangrijke kopgroep
slechts een trio over:
Ongenae, Peter Van Huf-
fel en de Nederlander
Schenk. Walter Ongenae
nam geen enkel risiko:
inplaats van zijn scherpe
spurt te vertrouwen, de
marreerde hij van zijn
twee konkurrenten weg
en won. In Waasmun
ster was Ongenae vierde.
Luc Collijn heeft na een
vakantie in het zuiden
weer de goede konditie
mee. Terug van weg
geweest haalde hij het in
Oordegem.
Etienne De Wilde heeft
de selektieheren van de
BWB een neus gezet:
naar Valkenburg mocht
hij niet. Hij was «stous»
geweest en dat pikken de
bonzen niet. De Wilde
bleef dan maar in eigen
land. Niet om rond de
kerktoren te fietsen,
maar om een formida
bele ronde van Namen te
rijden. Hij won twee
ritten, domineerde de
konkurrentie en duldde,
wat de eindzege betrof,
niemand in zijn spoor
Johnny Van de Kerch-
Etienne Van Der Helst prima in Holland
Het is Etienne Van der Helst dit seizoen niet
naar wens gegaan. Een beetje sukkelen met
een onwillige spier. Doe dan maar je best, leef
dan maar voor je beroep. In de ronde van
Nederland is Van der Helst, hoe dan ook,
steeds op zijn best. Vorig jaar was er een
formidabele prestatie nodig van de ploeg Post
om in de ultieme ploegentijdrit onze streekge
noot uit de oranje leiderstrui te fietsen. Ditmaal
kwam Etienne niet in aanmerking voor de zege.
Hij had, op het cruciale moment, de goeie trein
gemist. Op de laatste dat, naar Tilburg toe,
mikte Van der Helst op een ritoverwinning. 9ei
kwam er niet omdat Zoetemelk er op een drietal
kilometer van de streep vandoor ging en onder
het spandoek nog twee sekonden voorspron
overhield op de verwoed sprintende Etienne
Van der Helst, (mm)
Jenny De Smet twee op twee
Jenny De Smet drijft momenteel op een
superkonditie. Ze wint aan de lopende band
en haar jongste prestaties liegen er echt niet
om. Het werd een twee op twee. In Torhout
reed ze met een van de Italiaanse geselekteer-
den van de andere meisjes weg en spurtte
zegevierend.
Zaterdag startte ze in Kapellen. Jenny, Thijs en
Herréygers gingen met haar mee op avontuur.
De konkurrenten hadden weinig verhaal tegne.
deze drie lokomotieven waarvan Jenny toch
weer de bedrijvigste was. In de spurt met drie
bleek de Hamse-nog maar eens de snelste,
(mm)
hove heeft zijn aanpas
singsperiode achter de
rug: hij was in Wondel-
gem tweede. Een tweede
plaats werd het ook voor
Marc Van Gijsegem die
in Ottergem met Elie
Muylaert werd voorafge
gaan. Peter Van Huffel
blijft een van onze beste
en regelmatigste ama
teurs, al is de Hamme-
naar vooralsnog niet het
type van de geboren
winnaar. In Berlare fi
nishte hij als tweede in
het spoor van Walter
Ongenae en in Melle
werd het een derde prijs.
Ook Jan Joos blijft een
fraaie resultaten aan me
kaar rijgen; tweede in
Waasmunster en derde
in Ottergem.
De Aal stenaars lieten
zich voor eigen publiek
op de kop zitten door
Robert Hendrickx. René
De Breucker was er
vierde. Uit Oppuurs
bracht René een zesde
prijs mee. Alain De Smet
eindigde te Ottergem als
nummer vier en in «zijn»»
Aalst werd het een vijfde
prijs voor Erik.
Walter Blancquaert deed
het voor eigen suppor
ters meer dan voortref
felijk: de Berlarenaar
werd vijfde. Een vijfde
prijs werd het ook voor
Eddy Van den Abbeele in
het kriterium te Knesse-
lare. Gerrit De Clercq
was vijfde in Erwtegem
en negende te Melle.
Twee keer finishte Lode
Beeckman vooraan:
zesde te Knesselare en
zevende te Aalst. Frankie
Wielandt was zevende te
Kalfort-Puurs; Daniel
Schollaert zevende in
Oordegem, Willy De
Backer, zevende in Ber
lare, William Despeels
achtste te Berlare, Jozef
Van Eetvelde in Melle en
17de te Berlare, Chislain
De CidfGW- negende te
Wetteren, Luc De Bode
negende te Berlare, Rudi
Baeyens tiende te Aalst,
Erik De Wilde elfde te
Berlare en 14de te Oor
degem, Luc Roels elfde
Walter Ongena zwaaide in Berlare voor de zesde maal dit seizoen met de bloemtuil, (jj)
te Denderbelle, Johan
D'Hollander elfde in Ber
lare, Etienne Steveninck
twaalfde te Ottergem,
Daniel Schuddinck 14de
te Berlare, Dirk Van den
Berg he 15de te Oorde
gem, Mare Poppe 15de
in Berlare, Alex Philips
16de te Berlare, Eddy De
Wilde 17de te Kalfort-
Puurs, en Oscar De
Keyzer 18De te Berlare.
Wielrennen
In de provinciale kampioenschappen voor
vrouwen in Maldegem-Kleit deden onze
streekgenoten het meer dan voortreffelijk. Bij
de kadetten finishte Patricia Van de Velde op
de derde plaats, wat goed was voor de
Oostvlaamse titel. Voorts arriveerde Patricia in
Aalst als nummer zes.
Linda De Rudder maakte van de afwezigheid
van enkele sterrijdsters (weg naar het wereld
kampioenschap) gebruik om in Maldegem ook
al een provinciale titel binnen te rijven. Met
bievoorbeeld «zilveren» Jenny De Smet aan de
start zou het Wase meisje het waarschijnlijk
moeilijk hebban gehaald. Maar dit resultaat zal
voor haar een stimulans zijn. In Aalst reed
Linda als achtste onder het spandoek.
Marina Van de Velde, de oudere zus van
Patricia deed het in Maldegem lang niet kwaad.
Ze was er 16de. (mm)
Liefhebbers Dendermonde. Maandag ging de overwinning naar Van de Perre. (c)
Liefhebbers Dendermonde. Beelaerts was woensdag de sterkste. c
28 - 31-8-1979 - De Voorpost
