t
OLSJTENEERS ZEMMEN.
9e OLSJTERSE SHOWAUVED
4 - 31-8-1979 - De Voorpost
Sinds ze een jaar ge
leden als volslagen onbekende
het kritische Aalst binnen
stapte, heeft ze de harten van
de ajuinen veroverd. Een tik
keltje ontroerd zei ze: «Ik heb zo
goed mogelijk mijn steentje bij
gedragen en al het mogelijke
gedaan om U te dienen...».
Waarop Aalst antwoordde
«Dank U, Margot!» en uitbun
dig applaudisseerde.
Na deze lieveling van het Aals-
ters publiek kwam de lieveling
van alle vrouwen op de prop
pen. Etienne Leclair, sinds fe
bruari van dit jaar Prins Enrico,
zong zijn versie van de Will
Tura-song «Omdat ik Vlaming
ben», een liedje dat de prins
van het Vlaamse lied vorige
week op de Brusselse Grote
Markt heeft gezongen en daar
voor door zevenduizend
geestdriftige Vlamingen met
een staande ovatie werd be
dacht:
POLLE KEIPERNOAGEL
EN WIE NOG?
Over Enrico zijn ze in Aalst niet
zo onverdeeld entoeziast.
En in zijn liedje «Omda 'k nen
Olsjteneer ben» kwam in één
enkele zinnetje de spijt van En
rico toch wel enigszins schrij
nend tot uiting «deir veilen
werd ek nie onveerdNoch
tans heeft hij als prins totnog
toe zijn uiterste best gedaan om
Aalst zo goed mogelijk te verte
genwoordigen. Enrico heeft het
beslist niet slechter gedaan dan
een hele reeks van zijn voor
gangers en wij mogen deze
eenvoudige, simpatieke jongen
dankbaar zijn voor wat hij als
karnavalprins heeft gepres
teerd. Wie denkt het beter te
kunnen, hoeft niets anders te
doen dan zich zélf kandidaat te
stellen als Prins Karnaval!
Odilon Mortier en de Aalsterse Gilles brachten hun nieuw lied. (Hugo)
Prins Antoine met een
protestlieken oit gewoeinte.
Hij stal de show. (Hugo)
«Hangt de zot mor oit!» zingt
Enrico. Inderdaad, hangt de
zot maar uit, het hele jaar door,
niet alleen met Karnaval...
We zijn benieuwd, wie zich be
halve Polle Keipernoagel nog
kandidaat zal stellen voor de
prinsenverkiezing van volgend
jaar. Niemand schijnt nog erg
happig te zijn om die rol te spe
len, behalve misschien Keiper
noagel, die zichzelf aankondigt
als de te kloppen man en dat
gevoel van zelfzekerheid bij Pol
bevalt ons wel. Alle rasechte
Aalstenaars hopen hartsgron
dig dat het deelnemersveld vol
gend jaar weer even druk bezet
mag zijn als «vroeger jaren» en
dat Aalst zich een waardige
prins zal kiezen.
Je ziet maar, ook wij ontsnap
pen niet aan de knagende nos
talgie van «The good old days»!
Waar is de tijd van Fransky,
Jean-Paul, Kamiel, Simon, Mi
chel, Antoine?
Zit er sleet op onze karnaval?
Moeten wij op zoek naar nieuwe
formules?
Een prins en een bloemenfee.
Een tijdlang was dit een ideale
kombinatie en er werd hard
nekkig gestreden voor het be
halen van die eer.
De bloemenfeeverkiezing wordt
een regelrechte flop. Geen en
kel Aalsters meisje waagt er
zich nog aan, ze bedanken fees
telijk voor de eer.
Margot uit Sinaai wordt opge
volgd door Rita uit Huise...
En wie weet zullen deze twee
namen niet de laatste zijn op het
palmares.
De toekomst ziet er dus niet zo
bijster rooskleurig uit voor
feeën en prinsen, want wie
wordt de opvolger van Enrico?
Pol De Wever staat al klaar,
maar krijgt hij enkele waardige
tegenstrevers, naast zich, die
de strijd voor het publiek op
nieuw aantrekkelijk zullen ma
ken? Waar blijven de jonge
Aalsterse karnavalisten?
DA KAAN ALLIEN
IN OLSJT!
Van karnavalisten gesproken,
ons aller Marcel De Bisschop is
er één van het zuiverste water!
De jongeren kunnen er een
puntje aan zuigen!- Die krasse
man verdient een bloemetje
voor zijn geslaagd optreden.
Onze vroegere burgemeester
en huidige schepen van Mid
denstand verscheen op het po
dium als wielrenner in regen
boogtrui, kompleet met zonne
bril en vooroorlogse «mousta
che». De verpersoonlijking van
de ijzeren flandriën uit een her
oïsche tijdperk.
Marcel vertoont alle kleuren
van de regenboog, dat weet in
Aalst het kleinste kind. Hijzelf
zijn biecht spreekt is nergens
anders mogelijk dan in Aalst.
En hoe men de zaken ook be
kijkt, het vergt toch een zekere
dozis moed om het te doen.
Maar we weten het nu, eens en
voor altijd: «'t Koleir hei gien
belang!».
«Hond den aan tettentoeren».
De tekst van Mare De Cock en
het baritongeluid van Antoine
waren grandioos.
«Die mikroeb van Karnaval
zitj teigewoerdeg oeveral
Inderdaad, de karnavalmi-
kroebe heeft Aalst praktisch het
De F.S. Band en vooral hun leider Mare De Cock werd bij
de huldigingen betrokken (Hugo)
SHOWMAN ANTOINE
Na het veelkleurig nummertje
van den blaan bisschop nam
Antoine Van der Heyden achter
de mikro plaats. Antoine
zwaaide ook ooit de scepter
hele jaar door in zijn greep en
eigenlijk is die karnavalitis een
ziekte geworden, die aanleiding
zou kunnen geven tot een zware
indigestie!
Dat alsmaardoor lollig zijn
hangt tenslotte zelfs de meest
verstokte karnaval ist de strot
uit.
Dit slaat uiteraard niet op An
toine, een man die alleen maar
zichzelf wil zijn: «Ik wil zén wie
da 'k ben!» en die voldoende
persoonlijkheid bezit om het als
karnavalprins opnieuw uitste
kend te doen!
Het applaus bleef dan ook niet
achterwege, en ook zijn «Pro
testlieken oit gewoeinte»
oogstte veel bijval. In dat laat
ste liedje stelde hij het verbod
aan de kaak dat het feestkomi-
tee aan de karnavalg roepen van
de stad had opgelegd om de
grenzen van Aalst in karnaval-
plunje te overschrijden.
«Ik em op menne poeit gespeltj
omdammen nie oit Olsjt moch
ten!», want voor het feestkomi-
Finale mot alle deelnemers. (Hugo)
legde ons bereidwillig de bete- over Aalst en mannen van zijn
kenis van al die kleuren uit. kaliber zouden we graag terug-
«Geel», zei hij «is de kleur van zien.
de bokken en groen, dat is om Antoine kondigde bescheiden
de werkman aan te lokken...» aan, dat er «gien moeilijke din-
«Roet es 't koleir wor da de gen» gingen gebeuren, maar
stieren op eir achterpoeiten vér dat hij zou pogen om er «ne
stoon en blaat, ja, blaat daddes gezellege vroidagauved» van te
't koleir van de locht on d'Azie- maken,
rekist en van 't Lieve Vraaken, Wat ook prompt gebeurde,
mor oeik van d'Aa Garde eir want het optreden van Antoine
vlagge en domei kee aal bedek- zou één van de hoogtepunten
ken da nie en mag gezing wer- van de avond worden,
ren...» Hij begon met de Aalsterse ver-
Voila, zo simpel is dat! Sie van Wim Sonneveld's
Een schepen en oud- prachtige liedje «Het tuinpad
burgemeester die in 't publiek van mijn vader» in 't Olsiters
De Komissensloipers gebruiken krantepapier als opvulsel voor hun karnavalspak. Als ze het niet
meer nodig hadden gooiden ze het gewoon in een «loge» achter de scène. Dit is niet alleen
slordig maar terzelfdertijti erg onveilig. Er moet maar iemand een sigaret laten vallen en het
kon een ramp veroorzaken. (Hugo)
De Boitselier. Als die met Kar
naval 1980 zou worden uitge
bracht werd het zonder twijfel
een bestseller in onze stad!
Wat de 10e uitgave van de Aals
terse Showavond op de Jaar
beurs van volgend jaar betreft,
voor één keer zou het zinvol zijn
om eens een terugblik te wer
pen op het karnavalverleden,
door bijvoorbeeld alle vroegere
karnavalliedjes door de oor
spronkelijke vertolkers op de
bühne te brengen. Afwisselend
zou men verschillende groepen
sketches kunnen laten opvoe
ren. Een soort teruggrijpen
naar de revue-formule, die vele
jaren geleden in Aalst bijzonder
suksesvol was. Dat alles onder
de leiding van een degelijke re
gisseur, kan tot positieve resul
taten leiden.
«ROARING TWENTIES»
Vóór Kamiel en zijn Kamillekes
het eerste gedeelte van het pro
gramma op passende wijze af
rondden, trad de kunstgroep
Alkuone op. Wie dacht dat deze
jongens en meisjes niets an
ders konden dan wat vendel-
Jeanette, 80 jaar en nog geen enkele Oilsjsterse avond geni
Harry Pinky met zijn opera
en belcanti van de
Veirkemert
Spijtig dat het zo langdradig
was zijn optreden. (Hugo)
tee was de hoofdzaak:
«Wel aal de groepen bleiven in
Olsjt
Ier loeipen daddes 't prinsjte-
polsjt!»
Of ze in Ninove en... Deire-
monne gelachen hebben met
deze onbegrijpelijke maatregel!
Tot slot van zijn solo-optreden
zong Antoine op de tonen van
het gekende Kassatjok een ode
aan zijn «Koeilstroot», een
straat met een eigen karakter,
Dat is een bloemetje dubbel en dik waard vond Kamiel.
'De Chevaliers met Keipernoagel en Antoine. (Hugo)
Het Corum Alostum Imperiale bracht een persoonlijke opinie over de sauna. Naar ons gevoel
één van de hoogtepunten van de Aalsterse avond. (Hugo)
zwaaien, kwam bedrogen uit.
Hun Amerikaans kabaret in de
stijl van de «roaring twenties»
kwam verrassend goed over en
viel danig in de smaak van het
publiek. Er kwam zelfs een bis-
nummer bij te pas.
Voor het doek viel over het eer
ste gedeelte van de show, hul
digde Kamiel Sergant een
krasse 80-jarige dame van de
Moorselbaan. Jeannette kreeg
als trouwste bezoekster van de
Olsjtersen Auved bloemen aan
geboden en door Keizer Kamiel
naar haar indrukken gevraagd
over deze negende avond zei ze
«Noig goed en van joor tot joor
verbeitert!»
Na de pauze werd echter zelden
het peil van het eerste deel be
reikt.
Kamiel en zijn Kamillekes in volle schwung. (Hugo)
een straat waarvan de naam in
Aalst een aparte betekenis
heeft.
Intussen had Schepen De Bis
schop zijn «arc-en-ciel» ver
wisseld voor de burgerplunje
en nam plaats tussen het pu
bliek om de Chevaliers en Polle
Keipernoagel mét Antoine bezig
te horen.
Polle Keipernoagel werd door
Antoine aangekondigd als kan
didaat voor de volgende prin
senverkiezing
Antoine week trouwens niet van
de zijde van Polleke en zong
dapper mee met hem: «Wit en
blaat» van de Koeilstroot en het
Keipernoagellied «Gemeigt
changeiren»!
Als slot zongen ze «'t Es gien
afschoid». De handen gingen
weer geestdriftig op elkaar voor
Pol De Wever maar vooral voor
Antoine, de man die in het eer
ste gedeelte van dit programma
ongetwijfeld de show heeft ge
stolen.
Mo weirgeiven, hein, An
toine...».
EEN AALSTERSE ELPEE
Bij het horen van verschillende
meeslepende Aalsterse liedjes
met soms oergeestige, soms
wel een beetje ontroerende tek
sten, hebben we ons de beden
king gemaakt waarom er niet
regelmatig een elpee wordt ge
perst om deze liedjes voor ons
en voor het nageslacht te bewa
ren?
De liedjes die Kamiel vlak voor
de pauze zong, zoals «Olsjt
viert karnaval» «Weir zèn van
Olsjt», «O, gè voil jeannet» be
staan weliswaar allemaal al op
single en er is zelfs al een elpee
verschenen, maar waarom
geen selektie van het allerbeste jüüi
op dat gebied, met als titel de
allereerste karnavalhit «Olsjte- Marcel De Bisschop vindt nog steeds dat «'t koleir gien belang
neers zemmen» van Jean-Paul heit!" (Hugo)
«'T ES AAL WA
DA 'K KAAN»
Is een liedje dat Michel ClP™
put, ook ex-prins met zijn 9e
nissensloipers vertolkte er
Het was toepasselijk or®
meeste nummers van
tweede deel, dat nog
met show te maken had rde
aantal mensen, die vri'd
herhaaldelijk blijk gaven'ar
een onvervalste karna8®'
geest, van geestigheid, v<
lent, lieten het duidelijk Bl'
ten. ®n
Harry Pinky bijvoorbeeld, ®nr
kennelijk niet in zijn sas
optreden duurde eind
lang en kon ons nauwelijk
geforceerde grijns ontlo
Michel leek ook niet in zijl
te doen en het numi
«klassiek bellet» van K
Licht en Vrijheid blonk c
niet uit door zijn origin.
Bob Van den Berghe had
moeten geven. Odilon M
was er wél, maar deze vro
Muziekkampioen was er
baar met zijn gedachten m
Kunstgroep Alkuone groli
het publiek. (Huaot
Zo sleepte deze showav
die toch niet slecht begc
was, zich zielig naar het e» W
Het tweede optreden vai I'
kuone met «We shall» ei L.
De Wever met zijn disco
die een goede interpr^ig
brachten van Lily Mai
konden nog wat goedm 1
dt
DE SAUNA IS GEZOND kei
Gelukkig heeft Aalst nog
Corum Alostum Imperial! h®
au grand complet verse'ie; smt
met zijn «Tour de zwans op
vooral met «De Sauna» de
len aan het gieren bracht, imt
Al die mannen op de si isv<
slechts een handdoek oUerv
lenden, 't was geen zicht dan
Het Corum bracht hier, ni lest
bij het openstellen van de bez
keersvrije Grote Markt, Aal id
zijn allerbest!. Dat is geel ene
forceerd gedoe, maar i m
pretentieloze humor, niet
eenvoudige, doch steeng st
teksten. i pla;
Enrico kwam dan met hel
«Karnavali-karnavalo» en t,
a 1-2-3» zowat afscheid ne 2,
van het Aalsters publiek wa het
de finale volgde met alle ter<
nemers. OOG
Niet slecht jongens, matian
volgend jaar beter! ng
C, stei
