OUDE KRUISHOUTEMSE BEROEPEN
OP AALSTERSE AMBACHTSMARKT
LEVENSVREUGDE «BOUWT»
GEZINSVERVANGEND TEHUIS
Ze zullen hem
niet temmen...
BIJZONDER ONDERWIJS VAN ERPE
VERHUIST NIET NAAR MERE
Editie
Aalst
iiirst m
«I
Bontmantels
R. VERGEYLEN ZOON
Manufactuur van Bontmantels
Armand Smekens, een Aalstenaar die op de ambachtsmarkt ontbrak
mm
[VRIJDAG 7 SEPTEMBER 1979
32' JAARGANG NR. 36 - 22 F
een uitgave van
UITGEVERIJ DE CUYPER
Oude Vest 34
9330 Dendermonde
Tel. 052-21 40.60
Bankrek KB 442 8601481 36
Prijs per nummer: 22 F
Abonnement: 1 jaar 990 F
6 maand 545 F
3 maand 285 F
Verantwoordelijke uitgever
A DE CUYPER
Redaktle
Pontstraat 64 - 9300 Aalst
Tel. 053-70.41 19
Molenstraat 58-60
9300 AALST
Alhoewel de weergoden de tweede uitgave van de Aalsterse
Kunst- en Ambachtsmarkt niet goed gezind waren kwamen er
tussen de vlagen door toch talrijke bezoekers opdagen om met
nieuwsgierige ogen de vreemde hobby's en oude beroepen te
zien uitvoeren. Een sneltekenaar, keramiekverkopers, tingie
ters, miniatuurkarrenmakers, glasbewerkers, het was een
vreemd allegaartje dat de moedige bezoekers wist te boeien.
Oude beroepen zoals spinnen konden voltooien. Een van de
en weven met de hand werden belangrijkste aantrekkingspo-
op moderne versies van oude len op deze ambachtsmarkt
toestellen gedemonstreerd, vormde wel de groep van me-
Ergens verlaten tussen een vrouw Paula Gevaert, weduwe
kiosk en een rustbank zat een Veys, die opgesteld stond voor
biezenvlechter met zijn zoon de Graaf van Egmont en het
drukdoende een paar biezen bankgebouw. Zij demonstreer-
stoelzittingen te vlechten, een den oude timmermansberoe-
geduldwerkje dat naar onzes pen en vlaszwengelen. De vol-
inziens verschillende uren werk tallige groep, afkomstig uit
moest vragen alvorens men het Kruishoutem, zijn allen familie-
eindrezultaat voor ogen kreeg, leden of verwanten van de ge-
Volgens de man in kwestie, een broeders Veys die destijds al-
75-jarige biezenvlechter, die dit lerhande met het timmermans-
beroep enkel nog als hobby beroep verbandhoudende ta-
demonstreert op ambachts- ken uitvoerden zoals het kui-
markten, waren er destijds persberoep, het wagenma-
«naar men zegt» mensen die kersberoep, het schrijnwer-
dergelijke zitting in één uur kersberoep en het pompenma-
kersberoep.
POMPENMAKERS
Op onze grote markfckon je ge
rust tegen iemand zeggen:
«Loop naar de pomp», dit had
geen pejoratieve betekenis,
want op de hoek van de Katte-
straat met de Markt stond er
een prachtexemplaar van een
oude eiken pomp. De 67-jarige
Oscar Veys wist ons hierover te
vertellen dat dit nog een auten-
tiek exemplaar was van een
oude eiken pomp. Zij werd ge
vonden te Kruishoutem. En met
een vertelde hij ons ook wat
meer over de historiek van de
pompen.
Voor de jaren 1500 bestonden
er geen pompen. Water uit de
regenputten halen diende dan
te gebeuren via een windas die
boven de put was opgesteld.
Een emmer aan een koord werd
in de put neergelaten en daarna
opgezwengeld. Rond 1500
verschenen dan de eerste
pompenHet maken van derge
lijke pompen was een omslach
tig werkje Vooreerst diende
een geschikte boom gezocht.
Voor waterpompen ging de
voorkeur uit naar eiken omdat
eikenhout de eigenschap bezit
van harder te worden in water.
Via lepelboren bestaande uit
stukken van ongeveer 4,5 me
ter lengte, werd de boom uit
geboord. De bomen zelf had
den soms lengtes van 9 a 13
meter. Gans die boom werd in
de waterput neergelaten en
vastgemaakt, enkel een stuk
van ongeveer 1 meter bleef bo
ven de put uitsteken. Aangezien
dit bovenstekende stuk onder
hevig was aan splijten, door de
inwerking van de zonne
warmte, werd het gewoonlijk
afgeschermd met klei of leem.
Lees verder p 4
Lees binnenin
Hier wordt het vlas geslagen tot het bruikbaar is om verwerkt
te worden. (Erik)
o chool voor bijzonder onderwijs, dus voor min-
|oed lerende kinderen te Erpe moet vooralsnog
naar Mere verhuizen. Hiermee komt minister
Jmaekers van nationale opvoeding terug op zijn
nlgere beslissing om de lagere school voor bij-
tier onderwijs in de rijksgebouwen te Mere
ier te brengen en twee klassen van Mere naar
te laten verhuizen. Wel blijft de fusie van de
s scholen voor gewoon basisonderwijs gehand-
iit ld.
eitelijke situatie blijft dus dezelfde als vorig
jDoljaar. Het ministerie is zinnens de evolutie
beide scholen te volgen, zowel bijzonder als
oon onderwijs,
eii zal zich herinneren dat het beschermkomitee
van de school voor bijzonder onderwijs helemaal
niet op de verhuis naar Mere gesteld was, in
tegendeel. De ouders vreesden voor een minder
veilige omgeving voor hun kinderen te Mere. Di-
rektie, personeel en ouders hebben tegen het mi
nisteriële voornemen een gezamenlijke en blijk
baar efficiënte aktie gevoerd, om de verantwoor
delijken van het ministeriële kabinet aan de ge
sprekstafel te krijgen. Dit is gelukt, dankzij de
bemiddeling van het kabinet van minister Galle, op
15 juni. Na dit gesprek mocht niets meer aan de
pers meegedeeld worden. Alleen de adjunkt-
kabinetschef, de heer Baert, verklaarde dat «het
dossier opnieuw in een stadium van onderzoek
was».
GUNSTIGE KENTERING
Het is onze kollega Jos De Gey-
ter, die vorige week in de ko
lommen van de vrije tribune in
De Voorpost, zijn genoegen
uitdrukte over de gunstige
wending die de verhuiskwestie
van het bijzonder onderwijs te
Erpe neemt. Inderdaad, de heer
Colenbunders liet aan de direk-
tie weten dat de beslissing van
minister Raemaekers voorlopig
niet uitgevoerd wordt en dat de
toestand voor 1 jaar dezelfde
blijft als vorig schooljaar.
Lees verder p 4
Aalst was op 2 september een drukke, gonzende stad.
Eens te meer stond het leven er in het teken van lang vervlogen
tijden.
Oude ambachten. Bevrijdingsfeesten.
Vierendertig jaar geleden rolden de tanks van de bevrijders de
straten van Aalst binnen.
Oudere mensen zullen die dagen nooit vergeten.
Burgemeester D'haeseieer, gebruind en in opgewekte stem
ming, herdacht met een handvol patriotten het feit, dat Aalst
zovele jaren geleden het Duitse juk afschudde en opnieuw met
vreugde van zijn herwonnen vrijheid genoot
Berghestakde
Zaterdag was een hoogdag voor Levensvreugde Aalst. Die dag
werd er immers gestart al zij het dan met een symbolische
spadesteek. aan een projekt dat slechts door idealisten en
mensen met geloof in eigen kunnen kan verwezenlijkt worden.
Een gezinsvervangend tehuis voor zwaar mentaal gehandicap
ten is niet langer een droom, doch krijgt gestalte. En dit enkel
door de inzet van mensen die de noden van hun naaste niet
«bespreken» maar trachten op te lossen. Samen, met alle
vrijwilligers organizeerden ze op 31 augustus. 1 en 2 septem
ber de 3-daagse Levensvreugde, om het nodige geld bijeen te
halen. Ende feesten werden een sukses: lekker warm weer
en veel volk.
HET TWEEDE TEHUIS voorbestemd. Overdag zullen
IN AANBOUW zij er in een grote werkruimte
Na het in gebruik nemen van a!lerlei vrii 9ekozen aktiviteiten
het tehuis Charles Callebout op u'tvoeren; zonder dat hun ar-
19 december 1978 werd op 10 ^eid skonomisch moet rende-
januari 1979 overgegaan tot de ren er een ^emP° wordt opge-
aanbesteding van het bezig- 'e9^ ^lk houdt er zich bezig
heidstehuis voql 30 mentaal naar ei9en mogelijkheden en
gehandicapten <M in de onmo- kunnen Na de dagtaak wordt er
gelijkheid verkeren een be- hun de mogelijkheden geboden
GELUKKIGE JAREN
Enkele mensen met hun vader
landse vlaggen luisterden de
plechtigheid op de binnenkoer
van het stadhuis op. Wij weten
welke ontberingen de Tweede
Wereldoorlog over ons land
bracht. Wij weten hoezeer Hit-
Ier en zijn nazi's Europa hebben
verdrukt en hoeveel miljoenen
mensen werden gemarteld en
vermoord. Het is voor velen
misschien nooit, nooit meer te
vergeten.
En voelden wij in onze Wes
terse wereld vaak de kille adem
van de oorlog dreigend in onze
nek, wij zijn al die jaren aan de
waanzinnige oorlogsdans ont
snapt. Wij beleefden gelukkige
jaren. Een nooit geziene eko-
nomische welvaart, de onver
getelijke gouden tijd van de zes
tiger jaren. Louis D'haeseieer
bracht ze weer in herinnering.
Maar na de vette jaren volgen
onvermijdelijk de magere. De
energiekrizis heeft sinds een
vijftal jaren onze hele Westerse
welvaartsmaatschappij op
losse schroeven gezet. Wat
maken wij er van?
Wat doen we voor de jeugd, die
werkloos, met de handen in de
schoot gevouwen, ontmoedigd
voor de stempellokalen staat
aan te schuiven?
Burgemeester D'haeseieer be
kende. dat wij in deze tijd van
ruimtevaart, automatie, kom-
puters en technologie niet eens
in staat meer zijn om de jonge
ren werk te bezorgen.
Het doet pijn. Want de eeuwe
noude opmerking van ouders
aan hun kinderen: «Zonder
werken kom je er niet!» gaat nu
niet meer op. Met getuigschrif
ten en diploma's, het hoofd
boordevol kennis, komen jonge
mensen nergens meer terecht.
HOE KUNNEN WIJ
EEN NIEUWE
WERELDOORLOG
VERMIJDEN
De gelukkige jaren zijn dus
kennelijk voorbij. De harde
werkelijkheid is niet te ontken
nen. Maar wanhoop is een
slechte raadgever Wij moeten
er iets aan doen. In een wereld,
waar miljarden mensen vech
ten om het dagelijks bestaan,
moeten wij beginnen met ons
zelf te verbeteren. Bij onze ei
gen persoonlijkheid start het
welzijn van het hele universum.
Lees verder p 5
schutte werkplaats te bezoe
ken De inrichting van dit
aangepaste animatie,
sport, wandelen of hobbybeoe-
eerste spade in de grond voor een nieuw gebouw van Levensvreugde. tweede tehuis werd specjaa| fenen uit te voeren.
lil liri
UPl
«i«
li'
voor de zwaardere gevallen
Lees verder p 4
Zondagmorgen werd de bevrijding herdacht door bloemenneerlegging en toespraak door de
burgemeester. (Erik)
