Weinig belangstelling voor
steengoed jeugdtoneel
VOLKSZANGER ED K00YMAN
HANS VAN NIEUWKOOP: SOBER MAAR
BOEIEND IN TWEEDE ORGELKONSERT
HET LINNEN DOEK
wÈÈÊ^^ÊÈÈm ook de
10 - 21-9-1979 - De Voorpost
Vermomd als koopman komt de prins en zijn knecht een kijkje nemen in Toejaland. (Erik)
Een kleine groep meioma- «Fugue», een verfijnde en hij een van die gekneusde
nen maar een grote dosis bezielde registratie in het zielen die op de rand van dit
luisterbereidheid dus veel «Récit», contrapuntische dramatische gebeuren blijk
sfeer in Sint-Martinuskerk rijkdom in het «Duo», iets gaven van grote rijpheid,
voor het tweede concert in pompeus in de effecten van Zijn «Deuxième Fantaise»
de negende orgelcyclus, het slotdeel «Sur les grands kreeg een zachte poëtische
Gaston De Cock zorgt tel- Jeux» met felle kleur in de kleur in de verstilde momen-
kens voor een prima inlei- lage registers. César ten. Het bewogen midden
ding. Vertolker Hans Van Franck bouwt zijn deel klonk nu eens klagend,
Nieuwkoop studeerde orgel «Deuxième choral en si mi- dan weer innig als een ge
en improvisatie in Amster- neur» op een eigen melo- bed, ook wel aggressief en
dam, behaalde al verschil- die, niet liturgisch gebon- gedurfd als bij een verbeten
lende prijzen o.m. de eerste den. Het werk krijgt van Bartok.
prijs in het internationaal or- Hans Van Nieuwkoop veel Zijn «Lamento» uit 1930 (hij
gelconcours van de Rijn - reliëf. Vooral de intieme uit- was amper negentien jaar)
streek te Nijmegen en is titu- werking van het thema op heefteen gekweld karakter,
laris van het pas gerestau- poisitief en de extraverte Sopraan en alt zingen het
reerde orgel (van Vlaamse verklanking op' het pedaal tnema. Hans Van Nieuw-
oorsprong) uit 1657 te Sas- komen goed uit de verf. koop versobert het com-
senheim. Hij heeft het zich Aangrijpend is het drama- plexe tot de eenvoud van
qua programma niet ge- tisch intermezzo. De modu- Satie. «Litanies» werd in
makkelijk gemaakt en laties klinken even ontroe- amper twee uen gecompo-
streeft eerder degelijkheid rend en innig als het adagio neerd naar aanleiding van
dan populariteit na. uit Bruckners 7e symfonie de dood van Alains zus.
De Fransman Alexandre waaraan ze dadelijk herin- «Vindt men geen nieuwe
Pierre Frangois Boëly is een neren. Het slot is een stil woorden meer, dan stamelt
schakel tussen een syn- uitdeinen, een pastoraal, men herhaaldelijk dezelfde
these van klassicisme en bijna idyllische tot rust ko- bede. Als woorden te kort
romantiek. Zijn registratie men. schieten, brengt alleen het
zit nog bij Coup^rin en Clé- Het meest fascineerde met geloof troost». Zo luidt de
rambault, zijn melodiek het werk van Johan Alain, kerngedachte van deze li-
bij Franck. Widor en Saint- wellicht door het persoonlij- tanie met een prachtig, in-
Saëns. De vijf versetten ke, het gedurfde, het mo- dringend thema, een ge-
over het «Kyrie cunctipo- derne van zijn schrijfstijl, niale uitwerking en een
tens» lijken losse taferelen Jehan Alain is de broer van meesterlijke vertolking. Nu
en toch van dezelfde hand. de beroemde Marie-Claire. eens zacht, dan weer
Bij het «Plein Jeu» gaat de Hij zelf sneuvelde op ne- schrijnend, troosteloos en
hemel stralend open. Er is genentwintigjarige leeftijd in aangrijpend als de
een strenge vormgeving in het begin van de tweede schreeuw van een hulpe-
het verstild weefsel van de wereldoorlog. Wellicht was loze glijden de variaties
Hans Van Nieuwhoop gaf zondagnamiddag een orgelrecital in de St Martinuskerk. (Erik)
voort. Woorden kunnen niet een eerbetoon aan Jean cert plaats heeft op zondag
weergeven wat toetsen hier Alain en gebouwd op zijn 30 september te 15.30 uur.
vermogen. naam. Het preludium zweeft Gast is Guy Bovet uit Zwit-
tussen blijmoedigheid en seriand. Op zijn programma
Hans Van Nieuwkoop be- mystiek, de fuga komt traag staan werken van Mendels-
sluit zijn recital met «Pré- 0p gang en mist wat vaart sohn, Guilmant, Widor,
lude et fugue sur Ie nom en kleur maar eindigt op een Franck en van de uitvoerder
d'Alain (op. 7)» van Maurice grandioze, magistrale cli- zelf die de namiddag eindigt
Durufié, zoals Fauré en Du- max die de namiddag stra- meteen improvisatie op een
kas geen veelschrijver, lend afsluit. thema van Kristiaan Van In-
maar een perfectionist die gelgem.
schrijft en herschrijft. Zoals Vermelden we nog dat het W.D.B.
uit de titel blijkt is het werk derde (en laatste) orgelcon-
Deze week drie nieuwe films op het witte doek. Vooreersjrée
vermelden wij graag dat in cinema Feestpaleis de fili Fe,
«Saturday night fever» voor een derde en waarschijnlij ujstl
laatste week verlengd wordt. Deze versiekinderen toe jj.vï
gelaten loopt in zaal 2. gaa
Film van de week is ditmaal «L'Albero degli zoccoli», Dwc
Klompenboom, een film van Ermanno Olmi, een realisatt
die ten onrechte door het grote publiek wordt miskem (jd
alhoewel hij een van de grootste Italiaanse filmmakers i« ||et
Deze film werd opgenomen in de streek van Bergame em v
wordt vertolkt door de plaatselijke boeren. De titel van d eer
film werd ontleend aan de geschiedenis van één dezi m0
boeren die door de landheer werd ontslagen omdat hij er n
een van zijn bomen had gehakt om de gebroken klomp v< ^g.
zijn zoon te kunnen repareren. Een film die wij U alva g0rt
iraden te gaan bekijken. Meer uitleg in «Film van
it, z
de
PALACE STUDIO
Hier loopt de film van de week, namelijk «De Klompe
boom». Aangezien de lange speelduur van de film zal
onmiddellijk na de publiciteit gestart worden met de hoof
film. Een hoofdfilm die een speciale uurregeling meegekr
gen heeft. Tijdens de week wordt de film vertoond o |d f
5u.45 en om 8u.45. Zondag om 2u., 5u.15 en 8u.3
Gelieve daarmee rekening te houden. j st;
PALACE (BENEDENZAAL)
In de benedenzaal een meer spektakulaire film «It liv |jL
again», of «De monsters leven nog», een film van Lar er
Cohen met Frederic Forrest, Kathleen Lloyd en Jol imn
P. Ryan.
Het echtpaar Jody en Eugene Scott vernemen dat de ba
die Jody verwacht een bloeddorstig monster zal worde
Dit is er de aanleiding toe dat hun rustig, Amerikaa
bestaan, volledig ontredderd wordt. De staat zal immelfa|
alles in het werk stellen om de baby levend ter wereldp
brengen.
De toekomstige ouders en hun dokter beslissen er andc rrei
over. Net voor de bevalling zal Jody uit de kraaminrichtii
ontvoerd worden zodat het kind kan geboren worden zr
der dat zijn leven in gevaar komt. Onmiddellijk na de i
boorte wordt het kleine monster samen met nog tvn
andere monstertjes opgesloten. De herrie begint pas wa Js'
neer deze drie weten te ontsnappen. Wat er dan gebeu t c
verklappen wij liever niet.
FEESTPALEIS ZAAL 1 V v
In de grote zaal van deze cinema «Arabian Adventure»
«De oorlog van de vliegende tapijten», een film van Kei
Connor met in de hoofdrollen Christopher Lee, Milo O'st
en Oliver Tobias.
Dit sprookje voert ons naar de voet van de toverberg, na
de stad Judar, een stad die geregeerd wordt door
duivelachtige tovenaar Alquazar. In een grot, diep oni |c|
een berg, ligt zijn geheim verborgen, namelijk de Spiestje
van de Maan met daarin de Geest van de SpiegelDaarna;
is er het feit dat iedereen in dit sprookje oppermachtig k
worden. Daartoe moet men echter de Roos van Elil pli ,w
ken, en deze kan alleen door een onschuldige hand gepl e
worden. Op deze roos en op deze oppermacht is de ka
uit Hiertoe zal hij trachten prins Hassan, de erfgenaam i
de Sultan van Bagdad, te misbruiken. En zoals gewoon l0r
in sprookjes ontspint zich een machtsstrijd tussen
goede en het kwade waarbij het goede het uiteindelijk wi
De stad zal bevrijd worden van haar tyranische despoot
het huwelijk van prins Hasan met de tijdens de avontui
ontdekte prinses Zuleira zal kunnen bezegeld worden.
happy end dus.
atic
vet
nzi
ore
Happy-end, iedereen, tevreden met de «zelfziemachine», zal zijn leven beteren. (Erik)
Er moet in Aalst niet gekankerd worden aangaande de inspan- »an het Kind» de volwassenen informaltie °"f'
ninqen en realisaties van de dienst onderwijs en kuituur! hetgeen er dit weekend en volgend weekend voor de jeugd te
Deze mensen spanden zich in om in de stadsschouwburg op het heieven viel en valt in onze sl3^fchou"^
Vredeplein jeugdtoneel te laten brengen van de bovenste volgens een hegri|peli|k ontgoochelde schepen Herman Roels,
nlank! °P perfekte wijze in geslaagd het gebeuren te boycotten. En
Wel mag er gesakkerd worden op sommige informatiegevende dat de «prominente heren» niet aanwezig waren schept geen
media, die het blijkbaar niet nodig vonden om tijdens «het Jaar verwondering, er was immers geen drankje of etentje aan
verbonden...
gaan is gelukkig te vinden in het
steengoede jeugdtoneel dat op
de planken gebracht werd. Een
KIjeugdtoneel dat niet alleen de
kinderen enorm boeide, maar
^ÊÊÊÊÊÈfëÊÊm ten». En al waren er maar
twintigtal kinderen, zij zullen
dan toch voor de hoogwaardig
heidsbekleders goed toneel ge
zien hebben. Een zeldzaamheid
in onze keizerlijke stede...
Het keizerrijk Toejaland, een
mooi maar ver afgelegen land,
wordt geregeerd door een iet
wat domme keizer Vlaskin, die
zijn dochter wil uithuwelijken
aan prins Joran van Berken-
land, een rijke knappe, jonge-
WmBBlÉb I ling. In Berkenland is de spiegel
fÊmQm, /f '<v reeds uitgevonden, doch in
WtftZT Lj0pP l Toejaland bestaat er nog geen
i ft HPIIhB I «zie-je-zelf» apparaat. Wan-
x neer dan de spiegel in het kei-
Elisa, het nichtje van de keizer, wordt steeds achteruit gestoken en mishandeld. (Erik) zerl'ik paleis in Toejaland als
geschenk wordt gegeven door
iedereen krijgt zijn verdiende straf, zelfs de baard van keizer
Vlasken gaat er af! (Erik)
de vermomde prins, die als
«koopman» de prinses wil le
ren kennen, weet de keizerlijke
familie niet wat er zich in die
toverdoos (het was een reis-
spiegeltje) bevindt.
Elk ziet vanzelfsprekend een
andere figuur in de toverdoos,
die hij dan beschrijft. Dit lokt
natuurlijk een bedekte zelfkri
tiek uit. Zo beschrijft de keizerin
haar spiegelbeeld als iemand
die afgrijselijk lelijk is erf op een
draak lijkt. De prinses "ziet een
hoogmoedige, ijdele en trotse
figuur, terwijl Rissa, het nichtje
van de prinses maar tot ka
mermeisje gedegradeerd, een
lief en vriendelijk meisje.
Het einde is niet moeilijk te ra
den: de knappe prins huwt met
Rissa en de rest van de familie
ziet de eigen bekrompenheid in
en betert het leven.
Het dekor, de belichting, het
geluid en vooral de akteurs wa
ren voortreffelijk. Geen enkele
akteur kan op een fout gewezen
worden! Allen leefden ze zich
volledig in hun personage in
Wie de komende dagen een
«toneelstuk» wil zien, moet
naar het Vredeplein op zaterdag
22, zondag 23 of woensdag 26
september, telkens om 15 uur.
Haeren, gitarist en medezan- reld, die beslist meer aan
ger, Ed zelf speelt banjo, gitaar verdient en die in Aalst ve
en concertina. val genoot bij zijn optred
Ed Kooyman is een figuur in de Grote Markt,
onze hedendaagse muziekwe-
Ed Kooyman. (foto Hilde Christiaens)
Wannes Van de Velde, de Antwerpse volkszanger, die slechts
een achttal optredens per maand verzorgt was volgeboekt en
kwam dus niet naar Aalst Het was Ed Kooyman die hem
verving.
Hoewel hier misschien niet zo flower-power-tijd heen? en
goed bekend, mag Ed als de met de groep «Tom and Jerry»
evenknie van Wannes worden Een jaar later ging hij op solo-
beschouwd. Een vlotte, sympa- toer met vertalingen van Tom
tieke verschijning, die met zijn Paxton van Amerikaanse coun-
Antwerpse volksliedjes al gauw try, die hij feilloos in het Ant-
de harten van zijn toehoorders werps omzette,
verovert. Later deed hij het met eigen-
Ed Kooyman begon een tiental tijdse teksten, die hij had opge-
jaren geleden zijn carrière met zocht in het Antwerps Instituut
de Antwerpse groep «World voor Volkskunde,
with Flowers» waar is de Dertiger Ed Kooyman is een
mengeling van Dulle Griet,
John Lundström en Wannes
Van de Velde, maar met een
eigen persoonlijkheid.
Bewijs daarvan is dat Ed in
1971 laureaat werd van de prijs
die werd uitgeschreven voor
eigen tekst en muziek.
Ed Kooyman heeft drie elpees
op zijn naam staan:
«Kongee» (1974), «Als stenen
konden zingen» (1975) en
«Dag en Nacht» (1977) gepro
duceerd door Jan De Wilde.
De laatste twee jaar wordt hij
begeleid door Herman Van
Ed Kooyman (foto Hilde Christiaens)
