ilm uandeWfidk
De braak van Nice
ORGELCYCLUS
ST.-
MARTINUSKERK
Textiel vandaag te Aalst
«BEELDHOUWWERK»
VAN ALFONS HUYLEBROECK
ONHERSTELBAAR BESCHADIGD
Antiekbeurs aan
het Apostelken
VOL
HUIS
VOOR
ETIENNE
LECOMPTE
Eerst en vooral verontschuldigen wij ons aan onze lezers die
verleden week tevergeefs naar onze rubriek hebben
gezocht, doch de fout ligt helemaal bij mij wegens het niet
tijdig klaar komen van mijn artikel over de film van de
week welke toen uitgesproken Ermano's OLMI de
klompenboonT was. Dit meesterwerk welke werd bekroond
met de gouden palm van het filmfestival van Cannes liep de
afgelopen week in de bioskoop Palace aan de Schoolstraat.
De publieke belangstelling blijkt nu eenmaal dat het
was aan de zeer lage kant doorsnee filmpubliek sex en
wat ons toch verbaasd, dit is geweld wil met daar de
ook de reden waarom de nodige sensatie rond om nou
film niet wordt verlengd. Het nog een filmzaal te be-
Zondag a.s. 30 september te 15,30 uur
wordt de negende orgelcyklus in Sint-
Martinuskerk besloten met een recital
door de Zwitserse organist Guy Bovet,
Deze beroemde musicus behaalde
verschillende internationale prijzen, or
ganiseert meestercursussen, is zeer ak-
tiet als komponist, bezielt manifesta
ties, bespeelt orgel en clavecimbel en
vindt tussendoor nog gelegenheid Aalst
aan te doen.
Wie tijd kan vrij maken voor een uurtje
muzikaal genot, wordt verwacht en is
welkom.
Op het programma:
Felix Mendelssohn - Preludium und
Fuge in c-moll
Alexandre Guilmant - Marche funèbre
et chant séraphique
Charles-Marie Widor - Intermezzo de la
sixième symphonie
César Frank - Prière - Final
Guy Bovet - Troisième Prélude Ham-
bourgeois
Improvisatie op een tema van Kristiaan
Van Ingelgem
20 - 28-9-1J79 - De Voorpost
De textielkunst krijgt een tweede beurt in Aalst. Het is
immers nog maar enkele maanden geleden dat op
initiatief van de 'Vrienden van het Oud-Hospitaal' in dit
^stedelijk museum een boeiend overzicht werd ge
toond van de hedendaagse textielkunst ten lande.
zoeken. We beginnen ons
daarover toch enkele vragen
te stellen. Voor de uitbater
telt natuurlijk de leuze 'hoe
meer geld in het bakje, hoe
beter' en we kunnen hem
geen ongelijk geven, dat hij
daarvoor voor onze ciné-
fielen een minder goede film
moet kiezen zal hem een
zorg wezen. We kunnen
zeggen dat deze week de
doorsnee filmliefhebber aan
zijn trekken komt met de
Franse film les égouts du
paradis' van regisseur José
Giovanni. De kraak van de
eeuw of de stoutmoedige
hold-up in de Société Géné
rale van Nice, die enkele
jaren geleden gepleegd werd
door een tiental gangsters
die zich via de riolen toegang
verschaften tot het gebouw.
José Giovanni specialist van
gangsterfilms en ex-zware
jongen werd geïnspireerd
door het boek van Albert
Spaggiari aanvoerder en
brein achter deze overval.
Spagiari werd aangehouden
nadat bij hem wapens waren
gevonden maar kon ont
snappen tijdens een verhoor
in het kabinet van de on
derzoeksrechter. Sindsdien
is men zijn spoor bijster. De
film van Giovanni wordt in
omloop gebracht onder de
zelfde franse titel, met de
slechte nederlandse verta
ling 'de breuk van Nice'.
Albert Spaggiari (Francis
Huster) wordt ons bij de
aanvang van de film voor
gesteld als een slanke ietwat
cynische veertiger, die nog
volledig in de ban leeft van
zijn avontuurlijk verleden:
hij opereerde immers in
verschillende landen als
huurling. Zijn financiële toe
stand is niet schitterend en
bovendien voelt hij zich als
een leeuw in een kooi. Plots
daagt zijn vroegere vriend
op, die men nooit anders
noemde dan '68' (Jean-
Frangois Balmer). Hij is pas
terug uit Irak waar hij een
wapensmokkel deed. Als hij
van wapens hoort spreken
denkt Spaggiari terug aan
aktie. Hij wil leven, hij wil
opnieuw in kontakt komen
met het gevaar, met 'helden
daden'. Een plan rijpt in zijn
brein: inbraak in de 'Societé
Générale' van Nice en de
kofferzaal plunderen. Hij
begint al zijn vroegere vrien
den op te roepen, specialis
ten van het onmogelijke.
Eén na één komen ze aan.
Er is ook een vrouw bij
Mireille (Bérangére Bon-
voisin) die destijds in Afrika
verbleef. Maar Spaggiari is
ook verplicht hulp te zoeken
bij de zware jongens uit
Marseille. De twee benden
komen tot een akkoord.
Spaggiari. tekent dan hun
weg uit langs de riolen. Op
de 'grote dag' loopt niet alles
van een leien dakje. De
mannen moeten het grootste
deel van de tijd gebukt gaan
door het water met het
nodige materieel op de rug,
terwijl zij de aanvallen van
de ratten moeten afweren.
Meer dan eens komt het tot
moeilijkheden tussen de
twee klans en ook tot vecht
partijen. Tenslotte bereiken
ze in het week-end hun doel:
na de muur van de bank te
hebben doorboord komen ze
in de kofferzaal terecht. Alle
koffers worden opengebro
ken, de buit aan geld,
juwelen en kostbare voor
werpen loopt in de miljar
den. Langs dezelfde weg
trekken ze zich terug en na
alles te hebben verdeeld,
scheiden ze. Nadat de kraak
wordt vastgesteld komt de
politie in aktie. Albert Spag
giari die een afgelgen
woning betrekt in de bergen,
krijgt het bezoek van de
recherche die een huis
zoekingsmandaat heeft. Hij
wordt opgebracht nadat ver
boden wapens worden ont
dekt. Dagenlang wordt hij
ondervraagd. Men wil weten
voor wie de wapen bestemd
waren. Hij houdt stand de
wapens zijn soevenirs uit de
oorlog. Dan op een dag moe
van de ondervragingen be
kent hij alles, ook de
hold-up. En terwijl hij aan
de onderzoeksrechter uitlegt
Wij hebben er geen flauw vermoeden van, wat mensen kan
bezielen om openbaar of privébezit te beschadigen of te ver
nielen.
Geregeld zijn auto's, bloembakken en wat nog al meer het
mikpunt van de vernielzucht van een bepaald soort «burgers».
Weer eens prachtige stukjes antiek te koop op de antiekbeurs van het Apostelken.
En zoals steeds een massa nieuwsgierigen, zodat de antiekbeurs weer een groots succ :s
kon genoemd worden! (Erik)J
hoe hij alles heeft gepland,
ziet hij door het venster zijn
vriend '68' op een motor
fiets. Enkele sekonden later
springt hij door het raam en
beiden verdwijnen in volle
snelheid. Sindsdien geen
spoor van Spaggiari. Het
grootste deel van de film is
natuurlijk gewijd aan de
tocht door de riolen, se-
kwentie die zeer lang toe
schijnt. Als men echter
bedenkt dat dit werkelijk
heid is geweest, dan vraagt
men zich af hoe de overval
lers dit hebben kunnen
uithouden. Men kan zich de
vraag stellen was Spaggiari's
ontsnapping geensceneerd?
en waarom? Op die vraag
kan de film geen antwoord
geven. De film van Giovanni
is het verhaal van een
buitengewoon exploot waar
voor de regisseur zijn be
wondering niet onder stoelen
of banken steekt. Het is het
avontuur dat in de mis
daadgeschiedenis niet zijn
gelijke heeft en waarvan
men geboeid, met spanning
en ongeloof, het verloop op
het schermt volgt.
Deze film is te zien in de
bioskoop Feestpaleis aan de
Vlaanderenstraat.
R.
De beer Populier droeg voor uit eigen poëtisch werk op
de voorstelling aan de pers van de tentoonstelling over
hedendaagse textielkunst (Mark)
lk citeer uit de katalogus:
«Wat voor mij belangrijk is,
is het positief beleven van
het ding, het gebeurde, de
omgeving. Het concept of
de banaderingswaarde
tracht ik zo goed mogelijk te
benaderen en uit te leven.
Mijn werk is elementair en is
een schakel tussen de din
gen van elke dag en mijn
kunstzijn. Er is moeilijk een
scheiding te maken tussen
wat hoort tot mijn kunstbe-
leven en wat er niet bij hoort.
Mijn kunst-zijn wordt steeds
geprojecteerd naar mijn
gewoon leven, naar de din
gen die horen bij wat ieder
een doet. Mijn kunst ei
gen zijn is de schakel van
de dingen die ik gewoon be
leef en de dingen die ik uit
eraard alleen voor mezelf
wil opknappen».
Voor verdere informatie
over de hedendaagse Be
lgische textielkunst kan
men terrecht in het voor
noemde artikel dat ik
maakte voor de VP.
Deze merkwaardige exposi
tie loopt nog door tot 13 ok
tober telkens van maandag
totvrijdag (10 uurtot 17 uur)
en op zaterdag van 10 uur
tot 12 uur. Er wordt ook een
belangrijke videofilm ver
toont «Lieve, Lena, Tapta,
een initiatie tot een nieuwe
textielkunst». Daarop kom
ik volgende week beslist te
rug.
Roger D'Hondt
De «fit-o-meter» in het Aalsters
stadspark schijnt het uitverko
ren onderwerp van de «zorgen»
van bepaalde Aalsterse vanda
len.
Zondagnamiddag 16 septem
ber schijnen de barbaren een
nieuw werkterrein te hebben
uitgekozen: de binnenkoer van
het Stadhuis, waar de tentoon
stelling van hedendaagse
beeldhouwkunst staat opge
steld.
Door de planton werd in de loop
van de namiddag vastgesteld,
dat één van de werken van Al-
fons Huylebroeck, die een paar
ten hemel gestrekte handen
voorstelde, van zijn voetstuk
was gevallen of er opzettelijk
afgeduwd
Het kunstwerk was onherstel
baar beschadigd.
Het beeldje kan onmogelijk
vanzelf zijn gevallen; wél kan
het onopzettelijk bijv. door het
aan te raken of door ver
strooidheid ten val zijn ge
bracht, maar dat lijkt weinig
waarschijnlijk, hoewel het na
tuurlijk wel mogelijk is.
Het rezultaat blijft hetzelfde.
Moedwillige vernieling of
vluchtmisdrijf. De politieman
van dienst was ontsteld: de
man treft geen enkele blaam,
want hij kan niet overal tegelijk
aanwezig zijn. Een blaam treft
alle inwoners van deze stadzo
lang de dader(s) niet gekend
zijn. Want het blijkt steeds
meer dat in Aalst niets meer
veilig kan worden tentoongè-
steld of gewoon in het openbaar
Het wordt hoogtijd, dat alle
burgers van deze stad een
handje gaan toesteken om aan
het vandalisme rezoluut een
einde te maken en de daders
van deze laffe aanslagen eens
flink op de vingers te tikken!
CAT
Tijdens de voorstelling aan de pers van de moderne textielkunst kon elkeen aandachtig
de video-band over dit onderwerp bekijken. (Mark)
Er was een vol huis vorige vrijdag op de opening van de tentoonstelling «Etiennj
Lecompte» in de galerij Pieter Coecke. Tal van bekenden verdrongen zich voor df
werken. Het ensemble toont ons een zeer veelzijdige artiest. Behoudens de klafj
sieke boomgaarden zijn er ook de nieuwe pastels welke Lecompte ruw en schera
matig heeft uitgewerkt. Of hij met deze werken een elementaire bijdrage levert *T
de schilderkunst is echter onbetwistbaar.
Modern van vorm, doch vol leven en aantrekkelijk zijn de
hedendaagse textielwerken. (Mark)
Nu pakken enkele mensen
met een tweede textielkunst
show uit in de lokalen van
de Liberale Sociale Werken
in de Korte Zoutstraat. Hel
geheel valt wel wat selek-
tiever uit. Van wat in het
museum te zien was blijven
slechts drie kunstenaars
over. Dat zijn Tapta, Lieva
Bostoen en Edith Van
Driessche. Nieuw is het
werk van Lena Halflants
welke wij in de VP van 8 juni
hebben geciteerd omwille
van haar afwezigheid in de
voornoemde expositie. Het
ensemble in de hall van het
LSW geeft nu een volmaak
ter inzicht in wat de textiel
kunst te bieden heeft.
Lena Halflants (1937) legt
immers de klemtoon op heel
wat elementen welke door
gaans buiten het klassieke
patroon vallen.
