NNIGE DAG VAN HET KIND OP DE ST.-JANSPAROCHIE
MANEGE
DE HOEFSLAG
BEZORGT
KINDEREN
ONVERGETELIJKE
NAMIDDAG
SOLDAAT
K
•renDit jaar mocht je geen enkel onderwerp
„eren zonder steeds gekonfronteerd te worden
slogan «Jaar van het Kind». Vooral met veel ge
le woorden soms uit het verkeerde keelgat
men zich nu eens intensief over hun problemen
en. Geen kind had om dit jaar gevraagd en nog
Ier om de talrijke officiële plechtigheden die eer-
op een volwassen-kermis gingen lijken, met recep-
n speeches in overvloed. Op St.-Jan (Immerzeel)
it men er anders over: geen jaar, geen maand,
r slechts één dag uitsluitend van en met het Kind.
B het idee geboren was het nog maar een kleine
ir de verwezenlijking. Op zondag 30 september
dan zo ver.
deelnamen, wisselden el
kaar af. Waar je normaal op
straat niet met krijt mag
schrijven, waren er om en
bij de 200 vakken voorzien
gans de straat vol
waarin onze jeudige talen
ten zich eens duchtig kon
den uitleven. Ingespannen
werd er geschetst, ge
kleurd, uitgewist en terug
herbegonnen om toch maar
met de mooiste tekening
voor de dag te komen.
s lekker van profiteren om op straat te mogen tekenen want het Jaar van het Kind loopt
ten einde. (Erik)
pracht initiatief dat ook een groot sukses kende. (Erik)
iS' was het weertje wel j||
VerschiU
Ie aktiviteiten waaraan Petruske liet zich ook
tweehonderd kinderen inschrijven om mee te dingen
aan de tekenwedstrijd. (Erik)
Voor hen die over andere
talenten dan tekenen be
schikten stond een podium
klaar: het Free Podium. Je
kon er vrij vertellen, zingen,
moppen tappen, wat je ook
maar wenste. Een duo van
de allerkleinsten overwon
nen het eerst hun drempel
vrees, en toen was er geen
houden meer aan. Een def
tig uitgedoste Peter RO-
WIES, praatte al hun krea-
ties op een prettige manier,
vlot aan elkaar, terwijl een
buitenmaatse veldwachter
werkloos moest toekijken:
ondanks veel gedrum bleek
het jonge volkje heel gedis
ciplineerd. Ook een pik
zwarte Bomma ontbrak niet
op het appel en was in een
mum van tijd van zijn al
even zwarte zoetigheden
Boelaboela's zoals men ze
noemde verlost. Bij ge
brek aan voorraad
mocht hij vanop een terrasje
de verdere festiviteiten vol
gen: een lekker pilsje bleek
zijn beloning en daaraan
was nog lang geen gebrek.
Een zevental vendelzwaai-
ers van de alomgekende
groep ALKUONE zorgden
voor een kleurige noot, en
vergastten ons op een
technisch perfekt afge
werkte demonstratie van
hun kunnen. Vlaggen wer
den met één machtige stoot
de lucht ingezwierd en feil
loos terug weer opgevan
gen. Men waagde zich zelfs
aan bravourstukjes:
zwaaien met een dergelijk
zwaar vaandel terwijl men
zich in evenwicht moet hou
den op de gebogen rug van
een makker verdiende wel
een ekstra applausje. Intus
sen had «Kloin Peitrisken»
(alias Fons JANSSENS)
zich van 'n krasse zestiger
naar een rosse tienjarige
bengel getransformeerd.
Zijn tussenkomsten op het
Free Podium bezorgden
ons soms de slappe lach.
vooral toen hij Hilde RO-
WIES ging bijstaan, die in
tussen alle moeite van de
wereld had om genoeg
mannelijke vertegenwoor
digers bijeen te scharrelen
voor de «Haak-in»-dans.
Samen gaven ze een show
van «gat-schudden» weg,
waarbij we soms vreesden
dat de stukken in de gebu-
ren gingen vliegen. Maar de
maat zat er in, en toen was
het nog maar een kleine
overgang naar de volks
dansen waar een 150-tal
knechtekens en meidekens
op meeslepende tonen van
Slavische muziek lustig
kringetjes draaiden. Het
werd een jofel gedoe onder
een schalks stralende zon
die de bezwete huppelende
deelnemers slechts, aan
spoorde nog een rondje
meer te draaien. Voor hen
die geen belangstelling
hadden én voor dansen èn
voor tekenen was er nog de
kindermarkt, waar men al
les en nog wat via een ruil
handel kwijt kon. Van pop
pen zonder kop, bedui
melde beeldverhalen, knal
bommetjes tot twee jonge
poesjes toe. Eén dezer kat
jes kon het rumoer blijkbaar
niet al te zeer op prijs stellen
en nam vlug de benen. Het
bleef de ganse namiddag
zoek. Of het nu al terecht is?
is?
Ook voor de hongerige
maagjes en het waren er
vele werd intussen ge
zorgd. Drukke, bezige han
den van de K.A.V.-vrouwen
mengden, bakten en strooi
den intussen stapels geu
rige flensjes. Maar nooit
snel genoeg voor de sliert
wachtende liefhebbers.
Terwijl men op het Free Po
dium verder lustig moppen
debiteerde en met schorre
keeltjes het «Klein Kleuter
ken» er nog maar eens
doorgedraaid werd, begon
de jury aan zijn zwaarste
opgave van de dag: het keu
ren van een 200-tal teke
ningen. Hubert Vinck, Maria
Heirman en Stanny Van As-
sche kweten zich echter op
voortreffelijke wijze van hun
taak. Er werden in elke leef
tijdsgroep een tiental win
naars aangeduid, die elk
een mooie prijs mochten
kiezen: zo hoort het! Het
konterfeitsel van «Kloin
Peitrisken» werd buiten de
wedstrijd met een eervolle
vermelding beloond. Deze
prijsuitreiking betekende
meteen het einde van het
«officiële» gedeelte van
deze biezonder geslaagde
en vooral zonnige Dag van
het Kind! Pater Guido, Her
man, Firmin, Erik, de stu
wende krachten achter de
schermen, samen met de
mensen van Kring-13 en de
K.A.V. en allen die zich on
vermoeid ingezet hebben
om er «ZO'N» dag van te
maken zullen zich zeker
door al die voldane gezich
tjes bedankt weten. Een of
ficieel Jaar van het Kind zal
deze wereld natuurlijk niet
op zijn kop zetten, maar op
St.-Jan werd wel een stap in
de goede richting gezet: en
daar was het ook om te
doen!
R.S.
Zelf een toneeltje opvoeren. (Erik)
En een dansje placeren. (Erik)
vroegere eigenaar van de manége Kamiel De Windt
ide centrale figuur van deze kindernamiddag. Deze
'arige grijsaard, met een even grijze snor en dito
Ird, deed ons werkelijk aan de Weense rijschool
ken, zoals hij daar midden in de manége stond met
op en in rok.
ids juni II. heeft hij de zaken overgedragen aan zijn
ér Annie en schoonzoon Toon De Paepe.
beroep gedaan op de Chiro
van Erondegem, die de be
geleiding uitstekend ver
zorgden.
De optocht werd gevormd
door het trommelkorps
SKVV Erpe Mere, een
prachtige huifkar met aan
Kamiel De Wint op de bok en ontelbare bengels op de kar de weg op naar de Manége. (MJ)
[hen vooral opviel was,
zoveel kinderen inte-
e toonden voor paar-
Het grootste deel van
leerlingen-ruiters zijn
jeugdig Nu vonden
b en Annie zulks een
'goede reden om nog
ir gelegenheid te geven
de jeugd uit de omge-
om nader kennis te
md en m t het paard.
Hit sproot dan ook het
'lief om in het kader van
het Jaar van het Kind, deze
prachtige namiddag te or
ganiseren. Dit werd zelfs zo
interessant bevonden, dat
zelfs de BRT-televisie te
gast was om opnamen te
maken voor het programma
Tip Top van Nonkel Bob
Ongeveer 160 kinderen wa
ren paraat aan de kerk te
Erondegem om stoetsge
wijs naar de manége af te
zakken. Om de zaken in
goede orde te houden werd
boord Annie De Windt met
echtgenoot Tuur De Paepe,
die met zijn weelderige
baard, een onvervalste uit
gave van vader Abraham is
en natuurlijk rijmeester Ka
miel, de kinderruiters van de
manége, de jeugdjiu-
jitsuklub AKA JAMA uit
Welle en de aanwezige kin
deren.
In de afspanning aangeko
men, begon het eigenlijke
programma. Rijmeester
Kamiel gaf een zadelde
monstratie en vervolgens
werden de kinderen inge
deeld in 2 groepen. De
jongsten (-7 jaar) mochten
hun ideeën botvieren in een
tekenwedstrijd en de oude
ren gingen naar de manége
voor spelletjes en rijkun
stexhibities.
Eerst werd door 14 jonge
ruiters verschillende rij
proeven gedaan in spel
vorm, zoals ballonnetjes-
prik, dooskesstek- of te
werpen met ballen naar
blikken dozen, en dan een
slalom of hindernissen-
koers. De bedoeling was
deze proeven af te leggen
zonder fouten en in de kortst
mogelijke tijd. Hierover
waakten de aanwezige kin
deren, die zelf jury speelden
en ook de punten toeken
den.
Na afloop presenteerden de
14 kinderruiters hun kennis
met het uitvoeren van een
carrousel. Met zijn allen,
brachten zij de onmogelijk
ste danspasjes op hun
paard op de tonen van
Weense muziek. Voor deze
exhibitie had het veertiental
liefst twee maanden geoe
fend en dat was merkbaar.
Dan volgde de voltige. De
ruiters bewezen hoe ge
makkelijk het is, op en af
een paard te springen zelfs
al lopende.
Een speciaal nummer was
wel, wat een kind kan ver
wezenlijken op een zeer
korte periode, met dressure
van een paard. De klein
zoon des huizes Geert De
Windt, slechts 12 jaar oud
voerde een dressuurnum-
mer op met een driejarig
paard, dat slechts één week
in de manége toe
kwam. Op 7 dagen heeft hij
dat paard volledig naar zijn
hand gezet. Peter Kamiel
stond er voldaan glimla
chend bij.
De jeugdjiu-jitsu AKA JAMA
Welle vervolgde met een
prachtige demonstratie en
ten bewijze van zelfverde
diging: de meisjes overtrof
fen de jongens.
Er stond ook een dia-
projektie op het programma
over «Een dag uit het leven
van een paard en een kind»,
dewelke de jeugd een
prachtig idee gaf, hoe leuk
het kan zijn een paard een
ganse dag onderzijn hoede
te hebben.
Onder begeleiding van rij
meester Kamiel mochten
alle aanwezigen even
paardje rijden op een zorg
vuldig uitgekozen paard,
wat meteen een buiten
kansje bleek voor de ou
ders. om hun lievelingen op
de gevoelige plaat vast te
leggen.
In de vooravond werd dan
overgegaan tot de prijsuit
reiking. Eerst kwamen de
jongsten aan de beurt voor
hun tekenwedstrijd en dan
volgens de kinderenruiters
voor hun rijproeven.
Voor de tekenwedstrijd
werden alle kleintjes ey-
aequo geklasseerd. Zij ont
vingen prachtige prijzen,
geschonken door de ASLK,
Minister Mare Galle en door
de manége zelf.
De rijproeven gaven vol
gende uitslag:
1Geert De Windt en Kathy
Vlasschaert
2. Hilde De Dijcker
3. Guy Hendrickx
4. Katrien Rupus en Ann
Hendrickx
5. Patricia Van Neck en Inge
De Keghel
6 Filip Rupus en Ann Roe-
landt
7. Christa Van Langenhove
8. Heidi Roggeman en Ca-
rine De Vijlder
9. Nadia Van Neck
De eersten ontvingen als
prijs een scrabble-spel, een
sporttas en een ping-
pongset. De tweede een
ping-pongset en een lees
boek. De overigen werden
bedacht met leesboeken,
springkoorden, puzzels, te
kengerief, enz.... Tot slot
van deze prachtige dag,
mochten de kleinsten, zo
fier als een gieter, hun te
kenkunsten aan elkaar en
aan de aanwezigen tonen,
in de vorm van een kleine
tentoonstelling.
Wij praten nog even "na met
de inrichters en kwamen te
weten, dat iedereen bij hen
terecht kan om paard te le
ren rijden of dressuur in te
studeren; velen denken
echter dat de prijs iets ex
clusiefs is. Zulks is zeker
niet geval in de Hoefslg in
Erondegem. Tegen een
zeer sociale prijs van 180
fr.-uur kan men er alles le
ren, betreffende omgang
met het paard. De liefheb
bers moeten er echter reke
ning meehouden, dat zelfs
moeten instaan voor de
verzorging, het zadelen, en
het onderhoud van hun
paard. Rijmeester Kamiel
verwacht hen in elk geval
met ongeduld.
Armand Van Hauwermei-
ren
Ik heb er weer een gezien.
Eigenlijk drie in een keer.
H'et was, en ik had bijna maanden ge
schreven, maar het zal wel jaren geleden
zijn.
En dronken dat ze waren.
Zo door en door, zo godverloren dron
ken, dat dit woord eigenlijk nog als com
pliment bedoeld is.
En daar lag hij
De onbekende soldaat. Te Aalst in de I
Kattestraat, op een kelderafdekplaat.
Zo weggelopen uit het gedicht van Jan,
die er dode honden en nachtmerries bij
een droomde.
Zijn muts lag open en bloot, omgekeerd,
een eind verder op de stoep.
Net alsof hij elk ogenblik aan het bedelen
ging slaan.
En de twee andere probeerden hem
overeind te halen. Maar zo te zien zou
het nog wel een poos duren, want ze
hadden zelf al last genoeg om rechtop te
blijven.
En iedereen die voorbij ging bleef staan.
En ze lachten en ze knikten met het hoofd
naar elkaar.
Zo van 'zie eens, kijk eens
Maar 't is raar, niemand scheen het erg
te vinden.
Want we worden allemaal geboren met
een baksteen in de maag.
Er blijft dus maar weinig plaats voor ba
jonetten over.
En ze zongen hun repertoire nog eens
over.
Het zelfde lied dat ons vaders ook al
zongen.
Het klonk een beetje uit de maat, en de
toon was ook niet zuiver.
Maar op het einde waren ze er alle drie,
en ze riepen het tegelijk.
Je weet wel dat van de smeerlappen.
En een was er die naar mij keek en vroeg,
weet je wat ik morgen ga doen maat?
En omdat ik niets zei, zei hij het maar.
Ik ga doppen maat
Ik ben ancien, ze hebben mij niet meer
nodig.
Ik ben weer in de maatschappij.
Ik ben terug.
Ik ben terug.
Niets.
Fr. Caudron
