WEEK VAN HET BOS IN BRANDPUNT VAN BELANGSTELLING TE AALS'
Poëzie en teater: buiten «Het woord»
hebben ze niets gemeen
F
IKi
THUIS DIEPVRIEZEN
X
Het belang van het natuurbehoud en de funktie van
het bos —eilanden van rust en ontspanning— in
het zoeken van de mens naar een natuurlijk
evenwicht, hoeft nog nauwelijks benadrukt te
worden. Meer dan ooit oefent het bos zijn
aantrekkingskracht uit op de door stress gekwelde
stellingen. In deze optiek werd door het bestuur van
waters en bossen, in samenwerking met de dienst
Leefmilieu en diverse milieu-minnende verenigin
gen, onder het motto: «Week van Het Bos», een
aktie op touw gezet om het bos in al zijn
diversiteiten dichter bij de mens te brengen.
Op 28 september werd
deze week geopend met
een dia-voorstelling en
begeleidende uitleg. Dr.
E. Gossens, voorzitter
van stedelijk adviesraad
voor het leefmilieu, ver
welkomde in naam van
schepen A. De Macht-
Aelbrecht, de aanwe
zigen en wees in een
korte toespraak op het
belang van dergelijke
manifestaties.
Gastspreker, de heer De
Nil, ambtenaar bij het
bestuur van waters en
bossen en samensteller
van het boek «Merk
waardige bomen», ver
duidelijkte de werking
van zijn bestuur. Aan de
hand van voorbeelden
onderstreepte spreker
het belang van de milieu
verenigingen, maar leg
de de vinger op een open
wonde toen hij opmerkte
dat men niet bij elke
boomkapping moest
gaan steigeren: het bos
is een levend iets dan
niet vanzelf groeit. Kap
pingen zjn soms nodig
om het bos in stand te
houden, en soms uit
bittere noodzaak, want
waar haal je het hout
vandaan voor al onze
mooie, massieve eiken
meubeltjes?
De diavoorstelling han
delde overwegend om
trent de ondergroei in de
bossen en toonde hoofd
zakelijk beelden van po
pulieren en wilgen, de
kenschetsende bomen
van onze Vlaamse bos
sen. Daarop volgde een
vlot vraaggesprek tussen
spreker en publiek, waar
bij tema's en vooral de
aktuele «hete ijzers» zo
als boomrooiingen
boomchirurgie en «kan
een privaatpersoon met
zijn bos doen wat hij
wil» aan bod kwamen.
Het slotwoord van Dr. E.
Goossens rondde deze
eerste dag af die, on
danks de relatief weinig
talrijke opkomst van ge-
Tntresseerden, toch als
ge een geslaagde inzet
van de «Week van het
Bos» mag beschouwd
worden.
Voorde wandeling in het
stadspark en het Os-
broek op zondag 30
september, boden zich
echter heel wat meer ge
gadigden aanmen telde
tot een honderdtal deel
nemers. Dit bewijst eens
te meer dat de echte
liefhebbers verkiezen de
materie van dichtbij,
«ten velde», te bekijken
en te bestuderen boven
al het gepraat er om
heen. De inleiding bij
deze wandeling, werd
verzorgd door de heer
Luc Kiekens, voorzitter
van de Werkgroep Bo
men Park en Osbroek.
Vooral het Osbroek ligt
deze gekende Aalsterse
figuur nauw aan het hart.
Sinds meerdere jaren
spant hij zich met een
nooit aflatende ijver in
voor het behoud van
deze «groene long» en
het nog ongerept stukje
natuurschoon dat het
Osbroek is. Samen met
zijn werkgroep heeft hij
al heel wat opmerkelijke
publikaties op zijn aktie,
waaronder een volledige
dokumentatie van het
bomenbestand, met
plan, repertorium en vol
ledig inventaris van het
stadspark. Een op streng
wetenschappelijke basis
samengesteld werkje
waarvan het belang op
didaktisch niveau en bij
de promotie van het park
onschatbaar is. Het is
een gids bij uitstek, voor
de wandelaar die aan de
hand van de genummer
de naamplaatjes op bo
men —terug een initia
tief van deze werk
groep— ogenblikkelijk
weet met welke boom
soort hij te maken heeft
of waar hij andere spe
cimen kan terugvinden.
Een decennia oude vete
eventjes vergeten
Dat het tussen de familie
Moyersoon en de stad
Aalst sinds geruime tijd
niet zo goed botert weet
nu al elk kind. Van
daar de verwondering bij
de wandelaars toen
Mevr. Moyersoon met
het voorstel, dat de
ganse groep ook op haar
eigendom kon wandelen,
op de proppen kwam.
Zichtbaar verrast dankte
L. Kiekens Mevr. Moyer
soon voor dit sympatieke
voorstel maar wees er op
dat hij het om bepaalde
redenen, en vooral om
het gebied maksimaal te
beschermen, nog iets te
vroeg vond om dit ge
deelte nu reeds voor het
grote publiek te ont
sluiten. Hij is zich er
echter terdege van be
wust dat zo het Osbroek
er nu nog ligt wel voor
een groot gedeelte ver-
vromd maar een even
aanzienlijk deel onge
schonden— dit voor een
groot part te danken is
aan de vasthoudendheid
van de eigenaar die er
steeds voor zorgde. Bij
ons rees echter de
vraag«Vanwaar die
plotse belangstelling
vanwege Mevr. Moyer
soon voor de aktiviteiten
in en rond het Osbroek?»
Of is dit sympatieke
gebaar slechts bedoeld
om de «waarde» van het
Osbroek, financieel ge
zien dan, via het kunst
matig opwekken van be
langstelling, nog een
ietsje te doen stijgen?
Een vraag die nog niet
direkt klaar en duidelijk
kan beantwoord worden.
En maar wandelen
De veteranen van de
groep L. Kiekens en P.
Van den Bremt, gidsten
dan hun adepten, waar
onder vele nieuwe ge
zichten, via het stads
gedeelte, het gebied van
het O.C.M.W., een klein
stukje van het Osbroek,
langs de orangerie van
het kasteel en over het
vroegere stort naar het
park. Op de interes
santste plaatsen werd
een deskundige uitleg
De Bond van Grote en Jonge Gezinnen richt op
donderdag 18 oktober een voordracht met demon
stratie in over thuis diepvriezen. De heer G. Van
der Kuylen van de firma Covae geeft een demonstra
tie waarbij verschillende diepvriespodukten worden
'klaargemaakt Een uiteenzetting over: wat is diep
vriezen, waarin bestaat deze bewaringsmethode,
wanneer is de aankoop van een diepvriezer verant
woord, welke diepvriezer kopen, wat kan ingevroren
worden en wat niet. Voorts: inpakken, ontdooien en
tips om diepgevroren produkten klaar te maken.
Onder de aanwezigen zal er een gratis tombola zijn.
Waar? In een lokaal van 't Kapelleken,'Meuleschet-
testraat, Aalst (ingang en parking op de koer van het
Sint-Maarteninstituut aldaar)
(Pd.)
verstrekthoe het nu zit
met de waterhuishou
ding, de beheerswerken
die nodig zijn, de paal
tjes die reeds aange
bracht zijn om het tracé
van de Ring uit te
stippelen. Gretig maakte
Paul Van den Bremt van
deze gelegenheid ge
bruik om zijn hart eens te
luchten over deze fa
meuze Ring. Want wie
zou het ondanks het
onbetwistbaar en aan
vaard feit dat er een
ontlasting van het ver
keer nodig is— in zijn
hoofd halen de st-Marti-
nuskerk af te breken om
een autosnelweg aan te
leggen? De Osbroek is
minstens even waarde
vol. Of het huidige tracé
langsheen djt geklas
seerde gebied de beste
oplossing is trekt hij
sterk in twijfel. Het een
hij sterk in twijfel. Het is
een echt interessante
ervaring; het Osbroek
de grote onbekende—
werd er volledig doorge
licht en voorgesteld met
al zijn problematiek. De
organisatoren hebben
hun vooropgesteld doel,
namelijk de natuur door
betere kennis meer te
leren waarderen, ruim
schoots bereikt.
Of en in de scholen dan
toch nog wakker schiet?
De dienst Leefmilieu, en
meer bepaald zijn biolo
gie Magde De Wolf, had
zich voor deze week
bizonder ingespannen.
Meer dan 500 uitnodigin
gen werden er verstuurd
naar alle scholen en
milieuverenigingen. Het
is ontstellend te verne
men dat er slechts drie
scholen aan haar oproep
gehoor gaven: de Vrije
School, Dorp, Hofstade,
de Jongensschool, Zijp
straat, Hofstade en de
akademie voor Schone
Kunsten. Of onderken
nen de andere school
hoofden het belang niet
/an dergelijke geleide
wandelingen. De erva-
ing, opgedaan door de
onvermoeibare Magda
De Wolf, leerde ons dat
de jeugd, ondanks het
negatief beeld dat men
er ons steeds over op
hangt, enorm in de door
haar verschafte uitleg
geTnteresseeerd bleek.
Sommigen hadden zelfs
hun bandrecorder om de
hals. De vragen waren
niet van de lucht, en het
is meer dan duidelijk dat
deze direkte manier van
aanpakken enorme voor
delen biedt tegenover
het saaie schoolbanken
gedoe. Milieuwaardering
is in de eerste plaats
een kwestie van opvoe
ding, dus een zaak van
het gezin en niet in het
minst van de scholen.
Vanwaar dus dit tekort
aan belangstelling? Even
het overwegen door be
trokkenen dik waard!
Voor de wandeling van
zondag 7 oktober in het
Kravaalbos daagden
eveneens meer dan hon
derd liefhebbers op. Het
sukses van de wandel
tocht doorheen het Park
zal daar wel niet vreemd
aan geweest zijn. Het
werd een mooie bekro
ning van een rijk gevulde
week. Rijk aan inspan
ningen en voor velen
nieuwe kennis en erva
ring. Men leerde er de
stilte, de fauna en de
flora te waarderen. Men
leerde er de eerbied voor
bomen en struiken en de
minste onder de ontel
bare plantjes. Men leer
de er dat we ons erf
goed van onschat
bare waarde op allerlei
gebied— voor de ko
mende generaties dienen
in stand te houden, te
verbeteren, uit te brei
den. Voor onze kinde
ren da ouders van mor
gen.
Hoe moet het nu verder?
Dat de Aalsterse milieu
verenigingen de laatste
tijd biezonder aktief zijn
geweest zal men wel
doorheen hun verschil
lende akties opgemerkt
hebben. Meer dan ooit
dienen zij hun krachten
te bundelen om niet
alleen aan «milieu-kon
testatie» te gaan doen,
dan wel door positieve
suggesties en akties,
onze milieubewustwor
ding te stimuleren. Het
is niet voldoende om
elke overheidsaktie ne
gatief te gaan beoorde
len als men er niets voor
in de plaats kan stellen.
Dat een hand-in-hand
gaan van een privé-
initiatief met een over
heidsinitiatief meer tast
bare resultaten afwerpt
dan het louter uiten van
kritiek, bewees een aktie
op gang gebracht door
de Werkgroep Stadsher-
waardering, samen met
de Werkgroep Bomen
Park en de stedelijke
Groendienst: in de bin
nenstad werden door de
ze groepen een 70-tal
nieuwe bomen aange
plant. Milieuzorg is ech
ter niet alleen een zaak
van bomen planten. Er
zijn de sluikstorten, de
water- en luchtveront
reinigingen, de lawaai
hinder. Maar toch mag
men zich niet blindsta
ren op de gevolgen al
leen, met een volledige
miskenning van de oor
zaken
Er dient gezocht naar
een kompromis tussen
natuurbescherming en
welvaartsbehoudeen
vergelijk tussen wat de
milieubeweging mini
maal kan aanvaarden en
wat de overheid maksi
maal kan garanderen met
de mans als centrale
figuur in de natuur.
Daarom is inspraak ver
eist. Ook op dit vlak
werd door genoemde
groepn reeds heel wat
bereikt.
Terug was het Luc Kie
kens die hier het baan
brekend werk verrichtte,
en door zijn fijnzinnige
diplomatie vele deuren
opende naar een infor
meel gesprek met kwasi
alle betrokken instan
ties. Het ware meer dan
alleerv maar spijtig deze
moeizaam opgebouwde
kontakten niet tot het
uiterste uit te buiten, of
domweg door onbezon
nen akties steriel te
maken. Ook de overheid
—die naar onze be
scheiden mening toch
ook maar uit mensen
«D<
zoals jij en ik is
gesteld— kan niet alll
verantwoordelijk wot
gesteld voor de huii
milieuproblematiek;
elke burger is tei
medeverantwoordelijl
de oplossing ligt
halve in een hariL_
nieuze samenwerk
tussen deze overheid
de bevolking. Dus
ons! Laten we er sai 1
werk van maken,
loont echt de moeite! °ntl
Itt
Op zaterdag 29 september bracht de toneelgroep
Nieuw Leven een aantal gedichten en een eenakter
onder de titel Poëzieavond.
Om straks niet de kans te
lopen het kind met het bad
water weg te gooien, wil ik
vooraf duidelijk stellen dat ik
het geweldig appreciëer dat
een jong gezelschap het
verder durft te zoeken dan
vlak bij de deur. Poëzie
heeft namelijk nog steeds
niet de reputatie populair te
zijn en als dat dan voor een
stuk nog met eigen teksten
gebeurt, wordt het dubbel
interessant. Ook voor de
eenakter heeft men niet uit
het bestaande repertoire
geput, maar aan de hand
van bestaande en zelfge
maakte teksten een soort
collage gemaakt.
Het gedeelte poëzie. Bij de
bekende namen citeer ik
Jan Blokker Jr, Robert
Long, Herman Van Veen,
Hans Andreus. De overige
teksten, die van eigen bo
dem dus, waren van Adi
Van Eeckhoorn, Paul Cop-
pens, Hilde Temmerman,
en Chris Zerr. De meeste
teksten werden verzameld
rond de idee dood en onbe
grip, jonge liefde en mislukt
idealisme. Niet zo meteen
onderwerpen waar je de
dag door mee geconfron
teerd wordt en waarschijn
lijk ligt hier de hoofdoorzaak
dat het op de duur vermoei
end gaat werken. Naar mijn
gevoel bleef men te veel in
het zelfde kringetje draaien.
Ik beweer niet dat je met
dergelijke onderwerpen niet
tot een boeiend geheel kan
komen, doch dan moet er
wel een duidelijke lijn in ste
ken, die je steeds verder
naar een klimax voert. Die
lijn heb ik hier gemist. Wel
licht heeft men ook zelf wel
aangevoeld dat het pro
gramma te zwaar dreigde te
worden en heeft men bij
wijze van rustpunt hier en
daar een lichter dingetje in
geschakeld. Weer eens een
goed principe, alleen heeft
men de verkeerde teksten
gekozen. Hilde Temmer
man zal best wel weten wat
schrijven is, maar ze heeft
vermoedelijk teveel Annie
M.G. Schmidt gelezen. Je
kan niet beweren dat het
slechtgemaakte gedichten
zijn. Het klinkt allemaal wel
vlot en leuk, doch de ideeën
zijn versleten. Dat déja-vue
gevoel raak je trouwens de
hele avond niet kwijt Ak
koord dat de jeugd moet
vechten voor haar plaats,
heel dikwijls niet begrepen
wordt en voortdurend op
verzet stuit. Ik ben het er
volkomen mee eens dat
heel wat dingen verkeerd
lopen in deze wereld maar
het soort recht-voor- zijn-
raapse revolutie is al een
hele tijd voorbij gestreefd
De mensen springen niet
meer verontwaardigd recht
omdat ze uitgescholden
worden Men heeft allang
begrepen dat je de brutale
waarheid het beste ont
kracht door ze af te nemen
in dank en er eventueel mee
te sympatizeren. Zolang je
de macht niet in handen
hebt kan je niets forceren.
Denk maar even aan het
warme applaus waarmee
de geviseerde groep een
uur aanklacht heeft be
dacht. Wat verder de eigen
teksten betreft, zijn het
vooral deze van Adi Van
Eeckhoorn die erin slagen
je honger naar meer te sti
muleren Zonder de grote
woorden te hanteren lukt
het haar een sfeer te
scheppen waar je even stil
bij wordt. Bij de monoloog
van Chris Zerr daarentegen
vraag je je voortdurend af
«waar heb ik dit al eens eer
der gehoord?». Toon Her
mans? Neerlands Hoop?
Jan Cremer misschien? Er
is natuurlijk niets nieuws
onder de zon en er zal altijd
wel wat blijven hangen van
wat je leest of hoort en dat is
niet eens zo erg, doch het
vraagt meer moed om twin
tig teksten te schrijven en ze
dan weer te vernietigen,
dan om één tekst voor het
publiek te brengen en
daarop dan te flippen. Zo
vond ik het eveneens een
verkeerde keuze om over
bekende liedjesteksten van
Robert Long en Herman
Van Veen voor te schotelen
als gedichten. Het feit dat ze
daarvoor niet werden ge
maakt nog terzijde gelaten,
is het een haast onmoge
lijke zaak om zowel het pu
bliek als de voordrager los
te maken van melodie en
ingebouwd metrum. Ulrich
D'Haese mag dan al een
goeie stem en prima zeg
ging hebben, de opdracht
was zoniet onmogelijk, dan
toch te zwaar. Blijven dan
nog Lut Espenhout en Jozef
Decock. Voor Lut Espen
hout kan ik kort zijn. Ze heeft
het niet. Er is geen over
dracht, het blijft allemaal te
intiem en te braaf Een an
dere keer misschien? Bij
Jozef Decock komt er wel
wat in de zaal, maar het blijft
tamelijk onafgewerkt Wel
licht had ook hij niet de juiste
teksten. Wat is dan de con
clusie? Het blijft een lof
waardig initiatief en een
goeie poging, maar mis
schien kon het wel nuttig
zijn om zich in het vervolg te
laten bijstaan of adviseren
door mensen die iets beter
met het medium vertrouwd
zijn. Tenslotte vond ik ook
de scenische vormgeving te
monotoon. Het decor met al
uminiumfolie was wel mooi,
doch kreeg te weinig funk
tie. De belichting daarte
genover was helemaal niet
goed je kreeg geen enkei
gezicht te zien en werd
zo monotoon gehanteerd,
dat het op de duur op de
heupen ging werken. Ver
der werden de gedichten
begeleid op muziek, die
hoewel goed gekozen
eveneens de zelfde tekor
ten vertoonde als de tek
sten: geen originaliteit.
Er waren niet alleen gedich
ten, er werden ook nog twee
liedjes gezongen. Aid Van
Eeckhoorn, die reeds be
wezen had alles te hebben
om een goede declamatrice
en dichteres te worden was
nog eens h"eel genietbaar
waar het om zingen ging.
Een warme stem en goeie
zangtechniek. Jammer dat
het niet altijd even ver
staanbaar was. Voor het
tweede liedje had men
naast de gitaarbegeleiding
van Chris Zerr ook nog een
viool voorzien, doch beide
instrumenten waren zo
slecht op mekaar afge
stemd dat het hier hoogst
ongenietbaar werd.
De eenakter: DE GRENS
Het verhaal speelt zich af in
de derde wereldoorlog. Een
oorlog waarin atoomwa
pens alles en iedereen ver
nietigen. Alle mogelijke
krachten, worden gemobili
seerd. Een jonge kerel, Mat
thias, weigert te vechten
vlucht met zijn meisje An-
Een voordracht van de toneelvereniging Nieuw Leven. (Hugo)
drea. ~De zee betekent het
einde van hun vlucht. Daar
is de grens en meteen ook
het einde van hun leven.
Nog een laatste maal dro
men en dan is alles voorbij.
Op het verlaten strand
schreeuwen Matthias en
Andrea hun haat uit tegen
het geweld. Ze vervloeken
de oorlog en de maat
schappij die dit mogelijk
heeft gemaakt. Hoewel hun
idealisme ijzersterk is zijn
ze net als iedereen bang om
te sterven. De atoombom
valt. Ze sterven hand in
hand.
Met teksten van Steven
Stone, Paul Coppens. Sir
Henry, WW-VIM, H. Wan-
delseck en Ines heeft men
gepoogd een «maatschap
pij - kritische - poëtische
eenakter» te kreeëren met
nagenoeg dezelfde bedoe
ling als het poëzie-
gedeelte. Waar de gedich
ten nog een beetje geloof
waardig bleken, moet ik hier
jammer genoeg besluiten
dat het een giller werd. De
pathos werd met kilo's aan
gevoerd, bewegingen wer
den krampen, de teksten
pamfletten en de enscene
ring een persifflage. Paul
Coppens heeft ongetwijfeld
energie te koop, doch duide
lijk ideeën tekort. De nozem
met de vuile bek werd jaren
geleden al glorieus ten
grave gedragen en de bas
ketpantoffels als laatste
eerbewijs bovenop gelegd.
Zijn eeuwige meisje met blik
in de verte en haren in de
wind werd nog enig respijt
gegund. Ze werd het dank
bare startsein voor de
winstgevende postercul
tuur. Het geviseerde esta
blishment leidde eens te
meer het gevaar in veilige
banen door het te sublime
ren. Het idool was geboren,
de venwarring totaal. En het
heeft blijkbaar gewerkt. Ook
hier worden het bruisende
zeeën, verlaten stranden,
liefkozende paartjes,
gende wijsvinger en kr
tige vuisten. Een gekc
beer is potsierlijk en
leuke attraktie. Men is
duidelijk verloren gek.
Dat is niet zo verwondel
Er zijn inderdaad geen
tingwijzers en geen r
aan wie je de weg kan
gen, want die zit binnei
zelf. Kwestie is je eerstl
ernstig te bezinnen.
licht kom je dan vlug genfrnd
tot de conclusie dat defr t
tale vernietiging niet
een stroboskoop wordt!
suggereerd
Nog even de medewei
Lut Espenhout, Ui
D'Haese, Adi Van El ten
hoorn, Jozef De Cock,
Temmerman, Chris
Hilde Lievens, Frangoi!
Cock, Eddy Poep, My
De Vleeschauwer, Lm
Kindermans.
De algemene leiding
rustte bij: Paul Coppei
JAN DHC
Zaterdag 13 oktober te 9.30u. start op het vroeger
voetbalplein Eendracht Nieuwkerken een penalty-
bokaalwedstrijd.
Inrichters hiervan zijn de wijksportraad van
Nieuwerkerken; Eendracht Nieuwerkerken, Turn-
klub Gym, tennisklub Naeleveld, kaatsklub Denderzo-
nen, Blosogangmaker en de Wielerklub De Ware
Crossers.
raden kan je het veiligstp 1
lichtingen vragen bij
voorzitter van betreffeij
wijksportraad.
D. Trofeeën
tja.
taar
elii
Voorafgaandelijk werd een
vergadering belegd voor de
voorzitters van de wijksport-
raden Groot Aalst op 12.9.
Teneinde het doel en de
aard van zo'n penalty
bokaal te begrijpen laten wij
U een samenvatting van het
verslag van deze vergade
ring doorlezen.
A. Tijdschema penafty
bokaal:
Ten vroegste vanaf woens
dag 26-9, geeft de sport-
dienst de deelnemerslijsten
door aan de diverse wijk-
sportraden. Deze lijsten
dienen afgegeven aan de
voorzitters ervan die de
juiste datum van schifting
dienden op te geven.
Elke deelnemer ontvangt
een inschrijvingskaart, ver
schillend van kleur, naarge
lang de reeks waartoe de
deelnemers behoren, (rood
voor cat. 8-10 jaar; geel
voor 10-12 j. wit voor 12-
14 jaar; blauw voor de kat.
14-15 jaar).
Met deze kaart dienen de
deelnemers zich aan te bie
den op de schiftingen die
doorgaan vanaf 13-10 tot
en met 10-11. Van elke
reeks gaan de 3 beste naar
de halve finale
Dit alles hangt af van het
aantal doelpunten die een
deelnemer in de kortstmo-
gelijke tijd kan maken
Het aantal halve finalisten
komt op 312.
B. Wat houdt de penalty
bokaal in?
er zijn 8 kategoriën
voorzien
de af te leggen proef: zo
snel mogelijk drie doelpun
ten trachten te skoren (max.
tijd is 3 minuten).
slalom parkoers: de
wijksporten zullen zoveel
mogelijk trachten een uni
form parkoers aan te leg
gen.
Door elke kategorie is een
ander parkoers voorzien.
Het komt enkel op de doel
punten aan.
Voor de meisjes is een apart
slalomparkoers voorzien.
C. Schiftingen:
Voor Erembodegem gaan
de schiftingen door op het
terrein van S.K. Erembode
gem.
Voor Nieuwerkerken op het
plein van Eendracht Nieu
werkerken.
Voor Moorsel is het terrein
OK maar er bestaat nog
geen vaste planning tot hier
toe.'
Voor de andere wijksport-
De Sportdienst
aangevraagde trofeeën!
stickers van Bloso verde 1001
onder de wijkspor,tw'
den.deze laatsten dier 9'n
zelf voor prijzen en trofern r<
te zorgen. (Wat onderl *in
sen gebeurd is)
E. Stickers
oné
Door Rechteroever Ne*1"''
werd voorgesteld een
zamelijke sticker te la a,s
drukken.
Allen gingen met dit voor- j01"
akkoord. Over de uitdë |re
en-of verkoop van !ve
stickers volgt later nieu»
Mogen wij nog even v R
melden dat de deelna
aan de penalty-bokaal
ledig gratis is; ieder die
teresseerd is kan zich
steeds laten inschrijven,
schrijvingen worden L
aanvaard tot op de wij,"
strijddagd zelf 13 oktol
ek Tee
Voor verdere inlichtin
aanmeldingen en dergel
meer kan je terecht bij I
rin n HGeert -p Bremtsti
217 te Nieuwerkerken-
053-21.96.75.
well
tucl
