ikonomisch
Ifete broodjes op Verloren Maandag
FL AALST: «LA VIE DEVANT SOI
STAAT 30 JAAR
xpansiekomitee 20 jaar
het linnen doelf
Kentucky F
lovie
50-JARIG BES1
KLEUTERSCHOOL P
im «De Kat» werd verleden week-end, zij het dan In
,n jmende mate «verloren maandag» gevierd.
..(tonden enkele molentjes en het feestkomltee
«De Kat» had gezorgd voor kaartingen en
rebolling#.
ondags was er reeds een banket geweest met 54
[jj, zittenden en 's maandagsmorgens verschenen
(ihete broodjes».
Al wie er besteld had
kreeg ze via de belleman
thuis bezorgd en wie te 7
uur aan het lokaal stond
kreeg er gratis. Verschil
lende tientallen gegadig
den waren dan ook voor
de gelegenheid vlug van
onder de wol om hun
deel te halen van deze
folkloristische geplogen-
heid.
Waren het vroeger ge
woon hete broodjes, ver
gelijkbaar met «oven
koeken», gewoon gebak
ken met overschot van
het deeg, momenteel
lijken het eerder een
soort krentenkoeken. Ze
moeten warm gegeten
worden om ten volle
geapprecieerd te kunnen
worden.
Een afvaardiging van het
komitee o.l.v. Gaston
Gossé, de zoon van
Melanieken uit «de Boe
renbond», ging naar jaar-
'ei Dnderdag 18 oktober brengt de Katolieke Filmliga zijn
voorstelling van het seizoen. Ditmaal is het de beurt aan
m: «La vie devant soi» van regisseur Moshe Mizrahi. Deze
werd verleden jaar bekroond met een Oscar voor de beste
tnlandse film en eveneens kreeg de hoofdrolspeelster
Inne Signoret de hoogste Franse filmonderscheiding voor
vertolking van Madame Rosa.
Regisseur Moshe Mizrahi van
wie misschien niet veel be
kendheid uitgaat is met deze
film zeker niet aan zijn proef
stuk toe, want in 1972 liet hij op
het filmfestival te Cannes zijn
uitstekende speelfilm «Ik be
min je, Rosa» zien, welke reeds
op het TV-scherm werd ver
toond. De thans 48-jarige re
gisseur welke uit Joodse ou
ders werd geboren kreeg een
Franse opvoeding. Vanaf zijn
vroege jeugd wijkt hij uit naar
Palestina en wordt er in een
kibboets tewerkgesteld. Na er
verschillende beroepen te heb
ben uitgeoefend keert hij in
1950 terug naar Parijs waar hij
twee jaar verblijft. Ondertussen
komt hij tot de joernalistiek en
wordt later verkozen als Israë
lisch parlementslid. Terugge
keerd naar Frankrijk in 1958
gaat hij zich meer en meer voor
film interesseren en werkt zich
eerst op tot assistent-
realisator. In 1969 besluit hij
zelf films te maken en realizeert
zijn eerste langspeelfilm die in
1970 in roelatie komt «Le cliënt
de la morte saison». Het jaar
daarop is zijn tweede produktie
reeds klaar «Les stances a
Sophie». In 1972 verschijnt
van hem reeds hierboven aan
gehaalde «Ik bemin je, Rosa».
In 1974 draait hij de komedie
«Abou el banat». In 1977 wordt
deze film gevolgd door «La vie
devant soi».
Deze prent handelt over Ma
dame Rosa, een gewezen pros
tituee, welke in de herfst van
haar leven zit. Om aan de kost
te komen zorgt zij in haar klein
appartement in de Parijse
volkswijk Belleville voor kinde
ren van tippelaarsters en van
ongewenste immigranten. Zij is
66 jaar en niet zo goed meer te
been en financieel gaat het haar
ook niet voor de wind. Deze
Joodse geredde uit Auschwitz
heeft niet zo lang meer te leven
Volgens haar huisarts «heeft ze
teveel ziekten om allemaal op te
noemen». Aan één van de haar
toevertrouwde kinderen, een
jonge en mooie veertienjarige
Arabier Momo, is zij biezonder
sterk gehecht. Zij projekteert
op hem de liefde die zij koes
terde voor de man, die zij lief
had, en door wie zij in het kon-
centratiekamp terechtkwam en
met wiens naam op de lippen zij
zal sterven. Tussen Madame
Rosa en Momo heeft zich een
innige moeder-zoon relatie
ontwikkeld. De jongen blijft
haar trouw, men moet hem
komen weghalen van Madame
Rosa's ontbindende lichaam.
Tot daar het verhaal naar de
roman «La vie devant soi» van
Emile Ajar, pseudoniem voor
Paul Pavlovitsj bekroond in
1975 met de prix-Goncourt. De
roman kreeg een zeer verdeeld
onthaal, als gevolg van dit alles
kreeg de roman ook een be
kendheid die hij anders mis
schien nooit zou hebben ge
kend en werd bij duizenden
verkocht. Al deze herrie zorgde
dan ook voor een vlugge ver
filming.
«La vie devant soi» is het sterk
gekleurde portret geworden
van Madame Rosa, die een
echte allegorie is van de goed
heid, de edelmoedigheid, maar
ook van de angst. Sommigen
beweren zelfs van Israël, omdat
dit personage het symbool is
van een ras vol lijden en ener
gie. De grote vraag die in de
film wordt vastgesteld is: kan
een mens leven zonder liefde?
Gans de film is een variatie op
dit tema. Madame Rosa die op
het einde van haar leven is ge
komen wil niet dat Momo, die
nog een gans leven voor zich
heeft, eenzelfde leven zonder
liefde zou kennen zoals zij het
kende.
In de film steken heel wat pit
tige, ironische en veelzeggende
uitspraken die op bepaalde
momenten toch wel erg kras en
zelfs racistisch klinken. Uit
gaande van het gegeven is het
niet te verwonderen dat wij
voor een uiterst sentimentele
film staan. De meningen over
deze film lopen nogal verdeeld
zoals trouwens ook over het
boek, doch staat buiten kijf dat
Simone Signoret een van haar
aangrijpendste vertolkingen uit
haar loopbaan brengt.
Een film welke uitstekend past
bij het programma van een
filmklub en een enige kans voor
cinefielen deze film in de streek
te zien. Afspraak donderdag 18
oktober 1979 om 20 uur, Pont
straat nr. 7.
lijkse gewoonte, om hun
dank uit te drukken aan
het stadsbestuur voor
materiële hulp, de leden
van het Kollege van
burgemeester en sche
penen verleden maandag
broodjes aanbieden die,
helaas «heet» waren ge
weest. «Zoals vele an
dere zaken dienen ze
opgewarmd te worden»,
zei Gossé aan de leden
van het Kollege.
Over de juiste betekenis
van «verloren maandag»
zijn er wel verschillende
versies. Volgens sche
pen Marcel De Bisschop
zou de vork als volgt aan
de steel zitten.
In de tweede helft van de
19e eeuw, bij de op
komst van de stoom
machine verdween stil
aan de huisarbeid en
trokken de arbeids
krachten naar de fabriek.
Te Aalst waren dat vaak
textielfabrieken, dikwijls
met speciale namen vol
gens hun eigenaar. Zo
bvb op de Tragel «Bor-
remans», aan de St.-
Annabrug «Leirens», aan
de St.-Jozef straat de
«couverture» en aan het
Keizerlijk Plein «Van der
Smissen» of «Kapitein-
tjes». De werkdag duur
de alsdan meestal ruim
12 uur en om ook na
zonsondergang te kun
nen werken moesten in
de ateliers lampen, na
eerst gekuist te zijn ge
weest en gevuld met pe
troleum, worden opge
hangen.
Dit gebeurde de eerste
maandag van oktober.
Die maandag kon dan
ook niet gewerkt worden
en wat erger was, naar
het oud princiep geen
produktie, geen loon,
was het voor de arbei
ders een dag zonder
pree, een «verloren dag»,
in casu «verloren maan
dag».
Jarenlang werd op «de
Kat», vandaag «het Vre
deplein», met het aan
grenzend Ridderstraatje,
de traditie van verloren
maandag bewaard. Voor
al dan onder impuls van
wijlen Gustaaf Van der
Eist, voorzitter van de
buurtvereniging en te
vens een der stichters
van de Kajotters te Aalst.
jarenlang ging men met
leen zuiekske rond, /er-
kleedden de mensen zich
|en droegen brandende
kaarsen of lantaarns, 's
Avonds werden er dan
«pellepetatten» met ha
ring gegeten.
Allemaal reeds lang
voorbij. De hete broodjes
weerstaan echter nog
staads aan de tand des
tijds!
is nu ruim dertig jaar geleden dat onder impuls van
inus Walgraef, Henri De Schepper, Miel de Lom-
irt, Warke Ballinckx, Paul Van der Schueren en
•kolonel De Schaepdrijver in een lokaal aan het
itieplein werd opgericht. Bijna dadelijk werd de af-
Ing «Veteranen van Koning Albert I» opgenomen in
"itionale Veteranenfederatie. Reeds het eerste jaar
de vereniging meer dan 200 leden doch door de
overlijdens en de gezegende ouderdom van de
overlevenden daalde dit aantal voortdurend zodat
met 17 in een dieptepunt verzeilde. Om de toe-
letfnd enigszins te regulariseren en de afdeling leef-
deiar te houden wordt gedacht dit aantal aan te vullen
t jt «simpatisanten».
rdt]
de loop van zijn bestaan ook de viering van het der-
erkéid deze bond de hand tigjarig bestaan plaats sa-
UP een goede werking, men met de jaarlijkse statu-
Ei ten de administratieve taire algemene vergade
F en om de belangen van ring. Met een talrijke groep
j leden veilig te stellen werd opgemarsjeerd naar
;oi< rd in stoeten meege- het Vredeplein waar René
v/jy rkt met een praalwagen De Vlieger instond voor de
Lk F "ISt
kwam er in 1950 een gelegenheidstoespraak,
uwe vlag. Momenteel is Hulde werd gebracht aan de
tarles Juste de stoere Koning-Ridder die. terwijl
'nforzitter en René De Vlie- zijn soldaten aan het front in
uit de Asserendries de miserie verkeerden, niet
lamische sekretaris. wilde dat Poincaré te zijner
m irleden zondag had dan eer een feestelijke ont-
vangst organiseerde. Ook
koningin Elisabeth werd in de
hulde betrokken alsmede
de huidige Vorsten die
trouwens met een telegram
van rotsvaste aanhankelijk
heid werden bedacht.
In aanwezigheid van sche
pen Marcel De Bisschop
werden dan bloemen neer
gelegd op het Vredeplein
door Liban Martens, provin
ciaal voorzitter, door bur
gemeester D'haeseleer en
dooreen afgevaardigde van
de federatie van Eeklo.
Tijdens de receptie in de
trouwzaal van het stadhuis
hield de burgemeester een
passende toespraak en
werd sekretaris De Vlieger,
om zijn gepresteerde dien
sten, in de bloemen gezet
en met een stadsplaket be
dacht.
Daarna volgde dan in café
Bristol de statutaire alge
mene vergadering met een
welgevulde agenda.
LH
De nationale afdeling Aalst van de Veteranen van Koning Albert I herdachten de oorlogse
gebeurtenissen. (Erik)
tjaar viert het Comité voor de Economische Expan-
e voor het arrondissement Aalst zijn 20 jarig be-
lan. Het comité werd opgericht toen de gedachte
nde regionale expansie begon door te dringen, zo-
sl in België als in de andere landen van Europa.
,r(jj lorwegen bijvoorbeeld ontwikkelingsregio's
p0r itwikkelde reeds in het slaagde Noorwegen er in de
(jje^gin van de vijftiger jaren werkloosheid tot een mini-
Dfe<n regionale expansiewet- -mum te beperken,
jerj ving en slaagde er aldus in België kwam de regionale
over een «passieve» re- expansiepolitiek pas goed
onale politiek tot een «ak- van start in de zestiger ja-
ve» overheidspolitiek te ren. Het Ekonomisch Ex-
imen, waarbij de overheid pansiekomité ging snel in
Nol il initiatieven ging nemen op de geboden mogelijkhe-
ontwikkelingsregio's den en kanaliseerde aldus
ia als de jointventure met talrijke nieuwe investerin-
can - Aluminium (privé - gen naar ons gewest.
oor bliek initiatief). Onder an- Vanuit de Socialistische
tdel tre dank zij deze zeer ak- beweging heeft het Comité
ve overheidspolitiek in de steeds op aktieve mede
werking kunnen rekenen,
gezien het belang van het
Comité voor de omschake
ling en de ontwikkeling van
onze streek.
Voor het einde van dit jaar is
er een algemene vergade
ring gepland in de bloemen
veiling om het 20 jarig be
staan te vieren. Tijdens
deze viering, waarop waar
schijnlijk minister Willy
Claes het woord zal voeren
naast een vertegenwoordi
ger van de vakbonden en
van de werkgever, zal de
historiek van het Comité
worden geschetst. Een geïl
lustreerde brochure met de
geschiedenis van het Co
mité zal worden voorge
steld.
Zuster Beatrijs spreekt
haar dankwoord. (Rik)
50 jaar is een lange tijd voor een kleuterschool.
Zondag 7 oktober vierde Papegem het vijftigjarig bestaan
van de gemeentelijke kleuter- en lagere school eerste
graad.
De viering begon om drie uur met een dankmis.
Daarna werd iedereen verwacht op de koer van de school
waar een receptie werd aangeboden. Achtereenvolgens
sprak de heer inspekteur, die een speciaal dankwoord
richtte aan al diegenen die zich van toen tot nu hebben
ingezet om de school bloeiend te houden.
Ook een lid van Verenigd Papegem kwam aan het woord en
speelde verder in op de woorden van de heer inspekteur.
Tenslotte kwam ook zuster Beatrijs aan het woord die de
ganse leiding in handen had. Zij hoopte dat de school nog
zeker eens 50 jaar langer zou mogen voortbestaan.
CINEMA FEESTPALEIS
Hier loopt in zaal 1 de film «Escape to Athene» voc
een tweede week door.
In zaal 2 daarentegen komt «The Kentucky Frie
Movie», een komische prent die de lachspieren nit
spaart. Lees verder in dit blad: «Film van de week>
CINEMA PALACE - BENEDENZAAL
Na «Starwars» is het deze week in de benedenzaal
van cinema Palace de beurt aan een andere zeer
knappe science-fictionfilm «Starcrash». Inhoudelijk
ziet de film er kort als volgt uit:
Het keizerlijke der Sterren leeft in angst onder de
diabolische Graaf Zarthan. De Keizer der sterren
stuurt een ruimtetuig naar de duivelse planeet omdat
hij weet dat Graaf Zarthan het melkwegstelsel kan
vernietigen, en hij dit wil voorkomen. In de strijd die
hierop volgt wordt het ruimtetuig vernietigd. De kei
zer en zijn vrienden weten echter te ontkomen in de
kleinere reddingsvaartuigen.. Twee heldaftige pilo
ten, de mooie Stella en de knappe Atkon worden er
op uitgestuurd om de Graaf uit te schakelen. Hun
missie die vol is van fantastische avonturen en bo
venmenselijke gevechten, eindigt in een nederlaag.
Zij zullen op het laatste nippertje echter nog gered
worden door Simon, de zoon van de Keizer der Ster
ren. Stella, Akton en Simon zetten vastbesloten door,
zelfs indien zij hun daad met de dood moeten beko
pen doen zij verder. De keizer waakt echter over hen.
Hij zet de tijd stil waardoor zij het verwenste vaartuig
kunnen verlaten. Hij zelf zal tenslotte zijn ruimteschip
raketten inzetten om Zarthan de definitieve gena
deslag toe te kennen in een adembenemde «Star-
crash».
j 'eze week in onze bioskoopzalen voor elk wat wils. enkel moeten de lancemen-
w( en avonturenfilm, een sciencefictionfilm, een griezel- ten voor zeer kommeriële
lkt^ Hm en een wat ongewone film. Het is deze laatste filmgenres zoals de
'elke we voor u hebben uitgekozen als film van de rampen-, de seks- en de
nq 'eek. Inderdaad, als je als argeloze toeschouwer, on- Kung Fu-films en deze wer-
Toorbereid of niets vermoedend de bioskoop binnen- ken zelf het ontgelden,
feedt staat je wel een verrassing te wachten. «Ken- maar ook King Kong. En-
Jcky Fried Movie» bestaat namelijk uit een lange aan- kele persiflages zijn werke-
«nschakeling van totaal knettergekke of satirische lijk kostelijk zoals een de-
toetchen, enigszins in de trant van de ons bekende monstratie van een zoge-
tolle afleveringen van «Monty Python flying circus» zegd nieuw procedee voor
naar met nog veel minder samenhang tussen de ver- filmprojektie «Feel-a-
"ihillende fragmenten. round» genaamd, waarbij
achter iedere schaarse toe-
edurende bijna anderhalf lerbande film, televisie en schouwer een bioskoopbe-
wr worden op de meest uit- publiciteietsgeplogenheden diende gereed staat om
snnige karikaturale wijze al- op de korrel genomen. Niet hem het gebeuren op het
scherm aan den lijve te la
ten meevoelen. Sommige
gags duren nauwelijks de
tijd van een flits en zijn
meestal de beste. In deze
opeenvolging van dwaze
moppen is natuurlijk niet al
les even geslaagd. Op den
duur gaat de eindeloze
opeenvolging van kolderef-
fekten langdradig aandoen.
Dit is bijvoorbeeld gaande
weg het aanvankelijk zeer
geestige «A fistful of Yen»
het langst uitgewerkte
fragment met een parodie
zowel op de spaghetti-
westerns als op de knok-
films meteen Bruce Lee. Bij
de keuze van effekten werd
allesbehalve rekening ge
houden met begrippen als
goede smaak of kiesheid,
zoals blijkt uit de absoluut
vulgaire sekwens over tele-
visielessen in het paren. De
talloze rollen in de meer dan
honderd verschillende se-
kwensej, worden telkens
vertolkt door onbekenden,
maar nu en dan duikt heel
even een vertrouwd gezicht
op om dan dadelijk weer te
verdwijnen, zoals Donald
Sutherland of het onfortuin
lijke James Bond-surrogaat
George Lazenby. Mensen
die niet gesteld zijn op persi
flage of nonsensgrappen,
zullen zich misschien aan
deze film ergeren. De ande
ren kunnen er heel wat ple
zier aan beleven, op voor
waarde dat ze over een
goede maag beschikken die
hen de minder smakelijke
moppen ook kan doen ver
teren. Te zien in het Feest
paleis.
R
CINEMA PALACE - BOVENZAAL
In de bovenzaal dreigt de terreur van de bijen in de
film van Bruce Geiler, «The savage Bees».
Terwijl New Orleans zich voorbereidt op karnaval en
de toeristen toestromen, vergaat er in de deltamon
ding een schip bij een aanvaring. De kustwacht
vraagt zich af hoe dat mogelijk was, het schip kende
de waterloop op zijn duimpje. Door de opsporing van
de vermiste lichamen tracht men een oplossing te
zoeken.
Niet ver daar vandaan wordt ondertussen een meis
je, op weg naar de kerk, door een bijenzwerm over
vallen.
Uit de deltawateren heeft men ondertussen een paar
lijken geborgen, en deze vertonen steken. In de
maag van een van de overledenen vindt men ze!fs
bijen. Stalen van deze bijen worden naar een p
laboratoria opgestuurd. Wetenschapslui laten we
schuwende kreten weerklinken in het met een kari
valsroes overgoten New Orleans. De karnavalsvk
ders daar zullen met deze kleine dodende plaa
geestjes echter zodanig gekonfronteerd worden c t
voor hen, en voor iedereen de lol eraf is.
S
