"Mikhail Faerman fireman?
LANDSCHAPPEN
.VAN NAGAOKA
Marcel Vercauteren
in Open Kring te Mere
«De schat van
koning
Swieberling»
knap werk
Elly en Rikkert
in Aalst
gemakkelij
al ben je g
kneedd
sen sta
net het]
keuze van knappe schilde
ken in de meest uiteenlof
Faerman raakte bij ons bekend in 1975, het jaar dat de
Russen de complete Koningin Elisabethwedstrijd in
pakten. We hadden ze al jaren aan een stuk manu
militari verwacht, maar toen ze kwamen bleek het
manu culturali te zijn. Con brio dan nog. Ze pakten dat
jaar met Faerman aan de kop zo ongeveer alles mee
wat er te rapen viel. Pro Arte probeerde voor een paar
jaar al om hem hier in Aalst te krijgen, maar op het
laatste ogenblik liep er iets scheef. Vorige maandag
lukte het dan toch.
De mens Faerman bleek in die tijdfel veranderd te zijn.
De pianist ook?
Mikhail Faerman bracht een pianorecital van Beethoven -
Brahms en Chopin. (Hugo)
In Aalst naar een concert tijen, het wordt ook nog bij
gaan blijkt de laatste tijd niet zonder gevaarlijk,
alleen zeer duur te worden, Een half uur voor de aan-
dat door de overvloed van vang van het concert don-
aanbod en de daaraan ver- derde een stuk van de zol-
bonden drank en eetpar- dering van het stadhuis
naar beneden. De planton
van dienst repte zich om de
nodige bewijsstukken vlug
de vuilnisemmer in te hel
pen, zodat er geen vuiltje
meer aan de grond was.
Mocht ik nu aan een sensa
tiekrant schrijven ik zou
weer blokletteren: Moeten
er eerst doden vallen? Maar
nee natuurlijk, in deze stad
vallen geen doden van iets
op je hoofd te krijgen, an
ders was ze al jaren uitge
storven.
Na een bijzonder volumi
neus gevulde september
maand startte dus het eer
ste Pro-Arte concert. Je kan
je wel afvragen of er in de
drie resterende maanden
geen dode pieken meer zit
ten zodat dit grandioos con
cert een beetje als nalo-
pertje van het Festival en de
orgelconcerten zou over
komen. Even op adem ko
men kan zo een fijne en/a-
ring zijn. De organisatoren
zullen er zich blijkbaar geen
complexen mee op de hals
halen, want de zaal zat zeer
behoorlijk gevuld. Van dit
oogpunt uit kan men beslist
van een succes spreken.
Wat geen succes is, is dat
het gedrocht dat sinds eeu
wen de feestzaal teistert, er
nog steeds staat. Hoe het in
's hemelsnaam mogelijk is
dat deze agglomeratie over
geen vleugel beschikt, en
dat telkens er een concert
doorgaat de organisatoren
met beschaamde kaken in
strumenten moeten gaan
huren is meer dan een
schandaal. De balk om het
geld er over te gooien kan
nochtans nooit groot ge
noeg zijn. 't Is om te huilen.
Naar Faerman. Hij woont
sedert vorig jaar hier in Bel-
Landscapes of the futur in galerij S 65. (erik)
In galerij S65 loopt nog tot 14 oktober de tentoonstelling «Landscapes of the
Future» van de Japanse kunstenaar Kunito Nagaoka. Deze woont momenteel in
Berlijn en exposeerde in een aantal gerenomeerde galerijen als deze van Staempli
in New York en Lietzow in Berlijn. Voor vele lezers zullen deze beide galerijnamen
verwonderd in de oren klinken maar voor Nagaoka zullen ze wel heel belangrijk
zijn.
Nagaoka is een specialist in het kleuretsen, een techniek welke hij met een
ontzettende nauwlettendheid beheerst. Zelden hebben we zulk technisch mees
terschap aan de dag zien leggen. Naast de werkwijze speelt ook de inhoud een
belangrijke rol voor dit werk De toekomstige landschappen verraden een verre
gaande verbeeldingskracht eigen aan Japanners. Voor de kijker zijn zijn beelden
exotische dromen. Het landschap is sober en wordt kunstmatig beheerst door zijn
architektuur.
Nagaoka is in de grafiek geen onbekende. Hij schoolde zich bij de vermaarde
Duitser Prof. Gerhart Bergman. Een paar jaar geleden kaapte hij een vermaarde
grafiekprijs weg op de 3e Wiener Graphik Biennale.
Voor zijn première in België toont S65 een selektie kleuretsen uit de periode
1970-1979. Bijzonder opvallend is de lage kostprijs van deze werken. De galerij zet
haar programma binnenkort voort met nieuwe tekeningen van Luc Claus. Daarop
komen wij uitvoeriger terug. De galerij is gesloten op maan- en dinsdagen.
R. D'HONDT
Fijne kleuretsen van de Japanner Kunito Nagaoka. (erik)
gië, en heeft omzeggens de
Russische schepen achter
zijn rug verbrand. Je kan
hem met de nodige reserve
'gastarbeider' noemen. Hij
heefteen krachtige gedron
gen gestalte. Als je hem niet
kent zou je hem nooit voor
een pianist verslijten. Na
een minuut concentratie
door het geschuifel en ge
rammel door start hij met
het 'Andante Favori' van
Beethoven. Komt dat niet uit
de Waldsteinsonate, en
was dat niet een van de op
gelegde stukken in de bo
venvermelde wedstrijd? Nu
ja om het even. Het is hele
maal geen echte Beethoven
maar een soort veredelde
salonmuziek: vrolijk, kom
merloos, een goedgeluimde
Ludwig op wandel. Hij houdt
het thema heel zacht en
zangerig, bijna bevreesd
om het open te vouwen.
Geen norse en uitdagende
charges zoals in de alles
omverduwende pianomo
numenten, maar hoogst-
gebonden, hier dicht bij mij
onder de handen, zelfs in de
fortes lijkt het van op af
stand beschouwd. Het
wordt een lichte inzet van de
avond die door menig toe
hoorder als het summum
van het programma geno
teerd wordt. Het stuk zelf
wordt door de meeste pia
nisten als toegift gegeven,
vandaar dat het auditorium
zich waarschijnlijk door de
korte tijdsduur liet vanger
en het (meer dan verdienc
applaus) voor deze keer ir
de handtas liet.
De ballade nr. 2 van Chopin
komt toevallig ook als
tweede stuk. Hij is er ook de
schepper van. Het is van de
4 die hij er geschreven heeft
nochtans niet de bekend
ste, maar misschien wel de
meest aanspreekbare als je
ze een paar keer gehoord
hebt. Ondanks het feit dat
Faerman zeer mannelijk en
gespierd speelt heerst hier
ook weer een maximum aan
zangerigheid. Hij is gewoon
brillant in de grootste in
tieme momenten en in de
verscheurend opdonder
ende passagespelen.
Het laatste stuk voor de
pauze worden de 2 x 14 va
riaties op een thema van
Paganini. Ook al ken je dit
stuk van Brahms niet, het
thema is je zeker bekend,
want het is door een paar
andere componisten nog
eens gegapt. Brahms is een
meester in de variatiekunst,
hier nu specifiek voor de
piano, maar hij is het even
zeer voor het orkest. Stel je
nu even voor dat Brahms,
die ook een virtuoos pianist
en componist was op een
thema van Paganini die een
virtuoos violist was variaties
gaat schrijven. Dat wordt
dus virtuositeit tot ik weet
niet welke macht. Dat is op
technisch vlak onvoorstel
baar moeilijk. Dat is een
duivels en moordend stuk
muziek, ook fysisch. Faer
man die met zijn interpreta
tie meelijdt en meevoelt en
zijn muziekbelevenis voort
plant op de toehoorders te
kent met zijn hele lijf de mer
lodie nog eens extra voor.
Helaas is de feestzaal voor
een pianorecital niet zo ge
schikt, en missen de toe
hoorders die verderop zitten
(zoals ik er een was) het vol
ledige beeld van de man om
de ganse vonk te laten
overslaan Alle kleuren van
het Brahmsiaans (als dat
een goed adjectief is) palet
komen hier aan bod. En als
een groots pianist dit speelt
dan hoor je meteen hoe
groot de componist is. Dat is
dan ook de volmaakte
schakel tussen muziek ma
ken, spelen en beluisteren.
Hij doet het met dat kleine
vleugje ruwe humor die
zelfs even uit de zigeuner
knipoogjes spreekt. En toch
op elk ogenblik, ook in de
variaties op gebied van pia-
mstiek spelen blijft Brahms
herkenbaar. Voor de rest
kan je er nog karrevrachten
tegenaangooien, het ver
kleint alleen maar de presta
tie, het vermindert de kunst
en het genot Het wordt al
leen een kleineren van het
muziekbeleven. Zo simpel
is dat.
En dan na de pauze de 12
Etudes opus 10 van Chopin.
Voor we die op het erescha
votje zetten toch nog een
paar bedenkingen. Toen
Faerman zich definitief (of
voorlopig?) bij ons vestigde,
en daardoor bepaalde din
gen luidop kon gaan vertel
len vroeg men hem waarom
hij geen moderne (Russi-
sche> mnziftk qnppldp Hii
gaf toen ruiterlijk toe dat
deze hem, behalve Arapov
onbekend was. Dat is niet
zijn schuld, of beter dat kan
je hem niet verwijten, dat is
het gevolg van een beleid
dat al jaren virtuose tech
niek en muziekbeleven voor
pianisten koppelt aan Cho
pin, Liszt, Tsjaikovski,
Rachmaninov, kortom je
kent die knapen wel. Dat
heeft altijd succes gehad
want ze leveren al jaren en
jaren de beste pianisten ter
wereld af. Ze zien dus
waarschijnlijk niet in
waarom ze het zouden
moeten gaan veranderen.
Faerman zelf bekent dat
geen enkele 'school' het te
gen hen kan opnemen,
maar ik vind het jammer dat
een 24-jarige een pro
gramma presenteert dat
zelfs voor een 74-jarige
'steriel' te noemen kan zijn.
Het is natuurlijk allemaal op
'overrompeling en Kunst'
gebaseerd, en wellicht wil
hij boter bij de vis en speelt
hij dit soort muziek ook om
dat wij hem daarvoor vier
jaar geleden bejubeld en
bestormd hebben. Boven
dien als je zijn optredens
volgt zie je dat hij steeds de
mastodonten van de piano
literatuur voorstelt. Ik had
op een Prokofiev (en die
staat wel op zijn repertoire)
Deze uitvoering lokte heel wat muziekliefhebbers naar de feestzaal. (Hugo)
of zelfs op een Shostako
vich gehoopt, desnoods als
tussenribje. Ijdele hoop.
De interpretatie van de etu
des op. 10 is nochtans een
belevenis. Uit deze bundel
technische kruiswegen ge
schreven door iemand die al
wat tot dan toe voor 'onmo
gelijk' gehouden werd spe
lenderwijze verkocht, ko
men de bekendste (nr. 3 en
12) direct naar voor. De
ganse étude is zo briljant
gemaakt dat de studie van
een technische moeilijkheid
(wat het oorspronkelijk doel
is) oplost in de melodie.
Deze twee stukjes echter
die eikaars tegenpool zijn,
zijn dé typerende dingen
van Chopin: het dromerig
liefdeslied nr. 3 (door alle
soorten orkesten gekaapt,
vermomd, verkleed en ver
lapt onder de rubriek: 12
evergreens bij het romanti
sche haardvuur) en het uit
bundige pathetisch-Pools
engagement van het nr. 12.
Faerman is meester in me
lodie, in de meest stille mo
menten, in de uitbarstende
heftigheid, zonder een keer
stroperig of
worden. Ook
Chopin-fan (en die
zeker), het is een
kwaardige ervarinc
deze broze en
muziek door een
persoonlijkheid met
erlijke van Brahms te
herscheppen tot een
tiele sfeer van
klanken.
Stormachtig applaus.
Bisnummer.
Speelt hij Prokofiev?
Nee, Chopin.
Vrijdagavond, 12 oktober, zijnde dus vanavond, heeft er in 't
Mereland de vooropening plaats van de kunsttentoonstelling
«Marcel Vercauteren».
Hoofdredakteur Roel Van de Plas zal bij deze gelegenheid het
woord voeren om de schilder in de verf te zetten. Aanvang van
de plechtigheid te 20 u. Hier zal verder burgemeester Prosper
De Lat het figuurlijk lint doorknippen en vrolijkt het plaatselijk
gemengd koor«Singhet Fro» de avond op. De tentoonstelling is
verder nog toegankelijk tot en met zondag 21 oktober, behalve
Marcel Vercauteren is geboren
te Opwijk op 19 april '25. Hij
studeerde te Oostakker, Me-
chelen en Jette en volgde er
teken- en schilderkursussen.
Hij won twee opeenvolgende ja
ren de grote interscolaire schil
derswedstrijd der beide Vlaan
deren voor jongeren. Na een
suksesvolle loopbaan als
meubelhandelaar-binnenhuis
die hem met diverse kunst
strekkingen in kontakt bracht,
hervatte hij zijn kunstleven en
bouwde een eigen schildersate
lier in de rustige natuurschone
omgeving van «Cottem», Mo
lenstraat 3, te Erpe, waar hij nu
sinds 7 jaar «full-time» werkt.
Vier suksesvolle tentoonstel
lingen te Lede, Tollembeek,
Aalst, Affligem, spoorden hem
aan op de ingeslagen weg voort
te gaan. Wars van alle 'ismen'
louter figuratief schilderend,
heeft Marcel Vercauteren zo'n
variatie in schilderstechnieken
Zondag 7 oktober werd de eerste vertoning opgevoerd van het
stuk «De schat van Koning Swieberling» door het Reizend
Stadspoppenteater. Ondanks de zwakke belangstelling een
uitstekende opvoering.
Slechts veertig kinderen waren
in de zaal aanwezig, doch hun
entoesiasme en meeleven met
de avonturen van Kwik telde
voor dubbel.
Opvallend was dat de kinderen
automatisch reageerden en
spontaan meehielpen aan de
oplossing om het ganse verhaal
tot een goed einde te brengen.
Met vier poppen wisten de spe
lers anderhalf uur lang de klein
tjes te laten genieten van een
spannend en opwindend
schouwspel.
De dekors waren prachtig en de
lichteffekten benadrukten sterk
de stemming van het verhaal.
Temeer werd bewezen dat een
verzorgde poppenkast met
reële nabootsing van interieur
en aangepaste klankinstallatie
de kleintjes het meest boeit en
aanspreekt.
De matige belangstelling was
misschien wel te wijten aan het
vroege zondaguur. Tien uur in
de voormiddag is voor som
mige ouders nog te vroeg om
hun kleintjes naar de schouw
burg te brengen.
«De schat van Koning Swieber
ling» is zeker een goed verhaal
op een originele manier oe-
bracht en aan te bevelen vooi
alle kinderen.
Wij herhalen nog even de vol
gende vertoningen voor 1979:
zondag 14 oktober: gemeente
school te Baardegem.
zondag 21 oktober: refter ge
meenteschool te Erembode-
gem
zondag 28 oktober: gemeente
school te Gijzegem
zondag 4 november: gemeen
teschool te Herdersem
zondag 18 november: gemeen
teschool te Hofstade
zondag 25 november: gemeen
teschool te Meldert
zondag 2 december: gemeen
teschool te Moorsel
zondag 9 december: gemeen
teschool te Nieuwerkerken
zondag 16 december: gemeen
teschool Binnenstraat te Aalst.
De aanvang van de vertoning is
steeds om 10 uur.
De inkomprijs bedraagt 30 fr.
Na elke vertoning wordt een
tombola gehouden met mooie
prijzen voor de kleintjes.
Om deel te nemen aan deze
tombola worden tekeningen
uitgedeeld die de kinderen kun
nen voorzien van kleur.
R.M.
keuze van
opgebouwd dat weinigen hem
dit zullen nadoen.
Doelbewust wendt hij totaal
verschillende technieken aan,
om naargelang het onderwerp,
het maximaal effekt te beko
men. Het kan met de grove
borstel of het fijnste penseel,
soms rechtstreeks uit de tube
of met het brede mes. Het re-
zultaat is steeds verrassend
boeiend.
Sterk verbonden met het volk,
een scherpe opmerkingsgeest
en het gevoel voor verfijnde
kunst, behandelt de kunstenaar
de meest vreemde uiteenlo
pende onderwerpen met een
spontane eerlijkheid. Met een
warm palet van donkerbruine
kleuren brengt hij sprankelend
leven in bloemen, landschap
pen, marines, stillevens, per
sonages en paarden. tret, getuigt van een verbluf-
Elk van de 40 tentoongestelde fende technische vaardigheid,
werken, van het kleine minia- Deze merkwaardige tentoon- smaken,
tuurtje tot het levensgrote por- stelling brengt ons een ruime
0p zondag 21 oktober te 21 uur treden Elly en Rikke
Zuidervelt op in zaal Okapi te Aalst Toegangsprijs 95 fi
Elly en Rikkert zijn dit jaar voor de tweede maal in Belg
voor een toernee. Dit echtpaar, dat elke maal veel v
trekt zal tijdens het toernee een nieuwe elpee, n
aanleiding van het jaar van het kind voorstellen. Tit
van de elpee: «Vertel het aan de mensen».
Beiden genieten in België een grote bekendheid: I
kleinkunstmuziek is toonaangevend voor de kleinkunst
wereld en zij hebben al diverse TV-optredens achter
rug.
Alle liefhebbers van kleinkunst worden dan ook op z
dag 21 oktober verwacht
G.V.D.B
