MP
Sdbumi©
FONTEINTJE ERPE
0RGANIZEERT
WANDELTOCHT
EEN BEDEVAART
DIE EEN TRIOMFTOCHT WAS
UUJ »©(Tö+
OF DE ZONNESLAG VAN RAY DE SMET
i
Bt redaktie is niet verantwoordelijk voor de inltoud en heeft het
recht de teksten in te korten.
legenda-
reilt en zeilt in de provincie
stad Aalst (een stad die te
tad Aalst (een stad die te
groot is opdat iedereen ie
dereen zou kennen, maarte
klein om met de groot
steedse middelen sensa
tionele animatie te bren
gen). Hij straalde ook de ty
pische Aalsterse mentaliteit
uit, die velen aantrok: een
beetje schalks, een beetje
vaartklappen zoals men
toen zegde. De liefde voor
zijn stad - zoals het bij
goede Aalstenaars nog ge
beurt, bijna op het fanatieke
af - dreef altijd boven.
Het mag een verwittiging
zijn voor hen die stedelijke
verantwoordelijkheid dra
gen voor animatie op de
verkeersvrije Grote Markt
en andere plaatsen, dat de
spontaniteit niet mag ont
breken, noch de inspiratie,
noch het organisatietalent,
noch het Aalsters sausje.
Alfred Kelders had daar
geen theoriên over maar
wel een splendide praktijk.
Zonder moeite schrijf ik
deze lofwoorden neer, al
hoewel omstandigheden
mij daar zouden kunnen van
af houden. Zo heeft het
aanbieden van het «erebur
gerschap» door het sche
pencollege van toendertijd
(dat daarmee wat partijpoli
tiek diende) aan de persoon
van Alfred Kelders geen
goede dienst bewezen. Een
titel van ereburger kent men
toch slechts toe aan iemand
die men graag als burger
zou zien van de eigen ge
meente of stad, maar die
het niet is en die men
daarom op symbolische
wijze en voor de eer als bur
ger erkent.
Zo is het toekennen van de
titel van ereburger aan een
eigen burger in tegenspraak
met zichzelf en houdt het
een overdrijving in die,
zoals gezegd, in het geval
Alfred Kelders een andere
inspiratiebron had.
Een andere omstandigheid
roept een stukje geschie
denis op. In het huis op de
Grote Markt waar nu nog
«Burgershuis» staat opge
schreven, was de midden
standsbond van Kelders
gevestigd. Deze statutair
neutrale bond wedijverde
echter, naar het oordeel van
sommigen, met succes in li
berale gezindheid met de
echte liberale vereniging uit
de «Comte» zodat onder
stuwkracht van de heren
Bessems, De Vos, Coo-
reman, mijn vader en ande
ren, een christelijke ge
oriënteerde organisatie tot
stand kwam. Deze midden
standsgroepering noemde
zich, om duidelijk te zijn, de
«Katholieke Middenstands
bond» en plaatste deze let
ters op de cafégevel achter
het belfort waar de bond ge
vestigd was. Het moet niet
gezegd worden dat een en
ander aanleiding gaf tot
schermutselingen met de
groep rond Kelders.
Wat jaren na datum geen
vooroordeel bezorgt. Wij
spreken de wens uit dat de
gevierde omwille van zijn
onbetwistbaar Aalsters
dienstbaarheid mag erkend
worden.
Ghis Willems
Voorlichting Gevraagd?
Vaak hoort men de gewone
burger klagen over een te
kort aan informatie. Ergens
heeft hij het gevoel dat zijn
lot, zijn bestaanszekerheid
buiten hem om beslist
wordt. Misschien heeft hij
wel gelijk; maar toch maakt
hij te weinig gebruik van de
aangeboden gelegenhe
den.
Neem nu de gemeentepoli
tiek van Groot-Aalst.
Elke maand is er toch een
«openbare» gemeente
raadszitting een unfeke
gelegenheid om de werking
van burgemeester, sche
pencollege en gemeente
raadsleden mee te maken.
Ik weet het de gewone bur
ger blijft daar toeschouwer
maar niets belet hem achte
raf zijn mening te uiten. Wil
hij ze niet neerpennen hij
kan ze telefonisch kwijt bij
de burgemeester of de
schepenen.
Het relaas van de zitting
verschijnt ook in de krant, in
de Voorpostzodat hij niet
noodzakelijk «lijfelijk» aan
wezig moet zijn.
Een tweede gelegenheid
dan nog per deelgemeente
zijn de «hoorzittingen» maar
daar moet hij wel zijn drem
pelvrees overwinnen.
Het is merkwaardig hoe
welbespraakt de doorsnee -
man is aan de cafétoog
maar niet «op vergaderin
gen».
Regelmatig verschijnt nu
ook een brochure met inlich
tingen over Aalst. Naast nut
tige adressen en telefoons
komt daar vaak degelijke in
formatie in voor.... De vraag
is: of dit wel gelezen wordt?
Door de verschillende man
datarissen worden ook po
gingen tot informatie ge
daan. Sommige artikels in
deze politieke tribune zijn
daar een voorbeeld van.
Per slot van rekening heb
ben wij ook allen Oren en
Ogen om te weten wat er in
onze stad zoal gebeurt.
Toch komen er alles samen
te weinig reakties of sug
gesties tenzij dan van man
datarissen onderling.
Is de oorzaak dan toch een
gebrek aan belangstelling?
Maar iedereen wil toch
graag weten wat er met zijn
belastingsgeld gebeurt. Is
het niet eerder de vrees
«zijn mening» bloot te ge
ven, de vrees zich belache
lijk te maken. Of ligt uitein
delijk de reden voor deze
schijnbare onverschilligheid
in een gevoel om Onmacht
en berusting: «er is toch
niets aan te veranderen».
Het wordt tijd dat we ons
bewust worden van onze
macht als vrije burgers.
Neen, we zullen geen we
reldschokkende verande
ringen invoeren maar mis
schien wel merkbare stede
lijke initiatieven stimuleren.
Hoe klein onze bijdrage ook
is ze kan leiden naar een
«vruchtbare inspraak». En
dat loont dan toch de moei
te.
Dr. Anny Dierick.
ALFRED KELDERS
In de stad Aalst, met haar
stadhuisinflatie aan huldi
gingen en recepties onder
scheidt men niet altijd meer
de belangrijke vieringen uit
de minder belangrijke. Zo
ook zou het kunnen zijn dat
de betekenis van de huldi
ging die de verdienstelijke
dekenij van de Kattestraat
op het getouw zette, van wij
len Alfred Kelders, aan de
openbare opinie ontsnapt.
Diezelfde Kattestraat had
jarenlang deze merkwaar
dige Aalstenaar in haar
midden.
Toen het woord «stadsani-
matie» nog niet was uitge
vonden, deed hij er al aan.
En met brio en verbeelding
Onder het bas-relief van zijn
beeltenis, dat opgesteld
staat achter het Belfort,
staan zijn verdiensten ver
meld: stichter van de karna-
valstoet en animator van
zijn dekenij. Daarmee is
£chter nog alles niet ge
zegd. Hij bleek de steeds
vindingrijke te zijn. de im
mer nagevolgde. de
Onmogelijke bokke-
sprongen
Reeds twee weken geleden
schreven we in dezelfde ko
lommen letterlijk dat «het
krisiskeurslijf» sommige po
litieke verantwoordelijken
tot zeer eigenaardige bok-
kesprongen brengt.» Bij de
politieke sekretaris van de
BSP-Aalst, Roger D'Hondt,
is dit klaarblijkelijk in een
verkeerd keelgat gescho
ten. Het resultaat is dat hij
nog meer bokkesprongen
en kronkelingen ten tonele
gaat voeren. Hij zou er zich
kunnen van afmaken, zo
schrijft hij, door te wijzen op
enige demagogie van on-
zentwege vermits wijzelf de
oplossingen niet hoeven te
bepalen Wie dus volgens
D'Hondt niet mede aan de
bestuurspit zit zou beter
zwijgen of hij wordt een de
magoog. Als socialistisch
standpunt kan dit nogal tel
len. Met één pennetrek
wordt kritiek herleid tot de
magogisch gelul en wordt
het bepalen van oplossin
gen omgedoopt, tot het al
leenrecht van de bestuur
ders. Intussen blijft dit kri
tisch bekijken wel een voor
recht van de BSP-Aalst,
vermits zij in haar standpun
ten (wekelijks in Voor Allen)
sommige zaken betreurt,
waarbij wij de tranen in
stromen zien vloeien. Het
zou tussen haakjes mis
schien heel wat positiever
zijn moesten die «standpun
ten» wat minder betreuren
en er wat meer gaan aan
doen. En waar gaan we
daarmee heen als enerzijds
BSP-schepen Hooghuys
stelt dat «de standpunten
van dhr. D'Hondt geen par
tijstandpunten zijn en Roger
D'Hondt niet de partij is»,
terwijl anderzijds diezelfde
D'Hondt klaar zegt dat de
«BSP wel degelijk achter
zijn uitlatingen aan het a-
dres van bepaalde schepe
nen staat». Het zou inder
daad wat minder demago
gisch zijn als daar eens
klare wijn werd opgediend.
Het «ongelooflijk kollegiaal
worden van het schepenkol
lege» (zoals de burgemees
ter het zei) doorheen de kri
tiek kadert helemaal niet in
de «pluimen» die de BSP,
D'Hondt inbegrepen, haar
eigen mandaatdragers op
steekt en de giftige pijlen die
op de anderen worden af
geschoten. Roger D'Hondt
heeft trouwens nog andere
rare kronkels in petto. Voor
hem is immers de «sober-
heidspolitiek voor niemand
gunstig maar noodzakelijk».
Over wie de grote slachtof
fers zijn en worden van de
ze, door socialist D'Hondt
aanvaarde, soberheidspoli-
tiek geen woord. Wel een
volgende loftrompet aan
BSP-schepen Hooghuys
die inzake soberheid een
stichtend voorbeeld wordt
genoemd, omdat hij nauw
lettend toekijkt op alle mo
gelijke verkwistingen van
verbruiksmaterialen (o.m.
stromen foto's op stadskos
ten van alle mogelijke en
onmogelijke vieringen met
zichzelf als gastvedette) en
aan BSP-schepen Mon
sieur, die bij de opening van
ae vrijetijdsweek er van
heeft afgezien een receptie
te houden. Dit alles getuigt
van een uitermate diep
gaand politiek inzicht van
politieke BSP-sekretaris R.
D'Hondt.
En op gevaar af van nog
meer voor onmogelijke de
magogen versleten te wor
den ook nog dit. Die andere
politieke BSP-sekretaris
maar dan federaal. J. Tim
mermans speelt het klaar in
«Voor Allen» van vorige
week koudweg te schrijven
«de werknemers dienen
duidelijk te zien dat de aan
wezigheid van de Vlaamse
socialisten in de regering
een beveiliging is van de ar
beidersbelangen in deze
moeilijke tijden». Om dit te
staven kregen we allen, met
medeplichtigheid van deze
Vlaamse socialisten in de
regering, volgend pakket in
onze bus: hogere kosten
voor dokter, ziekenhuisver
blijf en geneesmiddelen zelf
te betalen, verscherpte
jacht op de werklozen, ben
zineprijs naar de 20F, au
tostradevignet vanaf 11.80,
afschaffen van honderden
stations van de NMBS, 8
miljard smeergeld aan Eu-
rosystem, 5 miljard meer
voor bewapening, geen
vinger uitsteken naar de
grote belastingsfraude van
zeker 100 miljard, de ge
meenten de broeksriem toe,
prijsverhogingen aan de lo
pende band voor levens
noodzakelijke produk-
ten.... en de reeks is bij
lange niet af. De arbeidsbe-
langen zijn inderdaad door
de Vlaamse socialisten in
de regering zeer goed be
veiligd.
JOS DE GEYTER
LEEFMILIEU EN
INDUSTRIËLE ONT
WIKKELING
Voor de eerste keer in
zijn geschiedenis kan
Vlaanderen, dank zij de
regionalisering van een
aantal materies, een
eigen beleid voeren in
zake natuurbehoud en
leefmilieu. Vermits ook
Aalst niet ontsnapt aan
problemen inzake leef
milieu is het nuttig even
in te gaan op de kern van
de zaak. Het is een vrij
algemeen aanvaard idee
dat één van de meest
kenschetsende aspecten
van het «mens»-zijn ge
legen is in zijn voort
schrijdende greep op de
natuur. In zijn mogelijk
heid om de natuur aan te
passen aan zijn eigen
behoeften, en niet omge
keerd. Nochtans is men
de laatste jaren tot de
overtuiging gekomen,
dat hierbij het in stand
houden van een gezond
ecologisch evenwicht
niet uit het oog mag
verloren worden.
Beheersing van de na
tuur mag geen wanbe
heer worden.
Meestal worden de pro
blemen van het natuur
behoud en het leefmilieu
in één adem genoemd.
Toch is het nodig een
duidelijk onderscheid te
maken tussen de twee.
In hooggeindustriali-
seerde en dichtbevolkte
landen, zoals België zijn
op vele plaatsen lucht,
water en bodem zodanig
ver van hun gezonde
evenwichtstoestand ver
wijderd geraadt, dat men
dringend «curatieve»
maatregelen heeft moe
ten treffen en in de
toekomst nog zal moe
ten treffen. Zowel de
beleidsverantwoorde
lijken als het grote pu
bliek zijn, vooral sinds
de publicatie van het
rapport van de «club van
Rome», bijzonder ge
voelig geworden voor
dergelijke problemen van
het leefmilieu.
Middelen werden vrijge
maakt en technieken in
gezet om te herstellen
wat verontreinigd, be
schadigd of gedegra
deerd werd.
Achteraf beschouwd is
deze politiek echter
vooral ten goede geko
men aan diegenen die
voor een groot deel aan
de basis lagen van deze
natuurvervuiling maar
die zich op'schrandere
wijze aan de nieuwe
stroming hebben weten
aan te passen.
Nochtans kan gesteld
worden dat deze cura
tieve maatregelen
slechts een facet zijn van
het beleid inzake onze
natuurlijke omgeving, en
dan nog het minst be
langrijke facet!
Meer en meer moet
immers de nadruk ge
legd worden op het
natuurbehoud, op de ac
tieve beveiliging van wat
nog natuurlijk, zuiver en
ongerept is gebleven
omdat wij allen weten
dat dit laatste, éénmaal
beschadigd of verdwe
nen, dikwijls onvervang
baar is.
In die zin kan men
zeggen dat het unieke
van de mens niet zozeer
ligt in de aanpassing van
de omgeving aan zijn
behoeften, maar wel in
het vooruitplannen, in
het voorzien van de
gevolgen van een derge
lijke aanpassing. Zo be
keken wordt het belang
rijkste facet van een
beleid het preventieve
luik. Preventief in die zin
dat de aanpassing van de
omgeving dusdanig ge
schiedt dat nadien geen
situatie zal ontstaan
waarin «herstellende»
maatregelen noodzake
lijk zijn. De normen die
hiervoor zullen moeten
gesteld worden aan
lucht-water-, en bodem
verontreiniging zijn ech
ter veel hoger en het zal
tevens veel moeilijker
zijn de bevolking hier
voor ontvankelijk te ma
ken, omdat hier het on
middellijk gevaar voor de
gezondheid veel minder
groot is. Nochtans is het
dringend nodig om in
Vlaanderen aan het
Natuurbehoud een ver
hoogde prioriteit te ge
ven.
Immers door het succes
van bepaalde «herstel
lende» maatregelen ont
staat de paradoxale si
tuatie dat zij precies de
diepere problematiek van
het natuurbehoud helpen
verbergen.
Daarom is het nodig bij
elke industriële vestiging
of elke nieuwe wegen
aanleg de sociaaleko-
nomische voordelen
grondig af te wegen
tegen de eventuele eco
logische schade die kan
aangericht worden.
marcgalle
MINISTER VAN HET
VLAAMSE GEWEST.
Brieven waarvan de afzender niet aan de redaktie bekend is, komen
niet voor plaatsing in aanmerking
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te bekorten
Publikatie betekent niet dat de redaktie achter de inhoud staat
«WEERSTAND UITMOORDEN»
De open brief van burgemeester D'Haeseleer om de
afwezigheid op de 21-juli-viering aan te klagen van
praktisch alle gemeenteraadsleden, heeft lang
nagezinderd.
Tussen kommunisten-
leider Ray De Smet en
Volksunie-parlementa
riër Jan Caudron heeft
die brief in deze kolom
men zelfs tot een boks-
partij geleid, waarbij de
zachtmoedige kom-
munist plots meppen
onder de gordel ging
uitdelen, met ijzer in zijn
bokshandschoenen. De
ze man die ik graag als
vriend zou gehad heb
ben, deed nu plots zo
danig aan geschiedenis-
verdraaiing, dat hij waar
schijnlijk een voor dit
jaar zeldzame zonneslag
heeft opgelopen.
Het meest ben ik ver
ontrust omdat niemand
reageerde, van de velen
die zouden moeten. De
jeugd slikt aldus een
eenzijdig relaas over de
oorlogsjaren, dat over de
kollaboratie straffe din
gen vertelt die vroeger
nooit werden beweerd.
Als Aalstenaar heb ik
altijd alle wel en wee in
mijn stad van dichtbij
gevolgd. Ongevraagd wil
ik mij mengen in het
debat, en verklaar al
direct dat Ray De Smet
geenszins het recht heeft
te spreken namens «de»
weerstand. Hoogstens
namens de kommunis-
tische weerstanders, die
daarom niet minder eer
baar zijn, maar die pas
na de Duitse agressie
tegen Rusland in 1942
aan weerstand begonnen
te denken. Gewoon om
dat het duivelse niet-
aanvalspakt tussen Hit-
Ier en Stalin van 23
augustus 1939 hen alle
De reis of moeten wij «bedevaart» zeggen, van de Paus
naar Ierland en de Verenigde Staten is uitgegroeid tot
een buitengewoon en enigszins onverwacht succes.
Wellicht heeft nog nooit een mens op zo weinig dagen
tot zo veel mensen gesproken, mensen die allen in
volle vrijheid zijn komen luisteren. Na Mexico, Polen
en nu deze twee voornoemde landen stellen somige
mensen zich de vraag of de volgende bezoeken nog in
stijgende lijn kunnen gaan. Voor ons, katholieken, en
voor alle gelovige mensen is deze reis wel verheu
gend: zij duidt zeer duideijk aan dat ook de moderne
mens gevoelig is voor het godsdienstige; men kan
toch immers de persoon van een paus niet zien los van
wat en wie hij vertegenwoordigt?
Zeker speelt ook hier de massapsychologie een rol;
maar dat alleen verklaart toch de zeer grote belangstel
ling niet.
persoonlijke veiligheid
waarborgde. Hun hou
ding was menselijk.
PATRIOTTEN
Maar ik moet terugko
men op de afwezigheid
van gemeenteraadsleden
en onderstrepen hoe de
demokratie te Aalst ge
weld wordt aangedaan
door de partijtucht. De
meeste raadsleden zijn
bekwaam en idealist,
doch ontgoocheld over
hun rol van stern-
machine. Op alle offi
ciële plechtigheden der
jongste jaren waren er
daardoor gemiddeld nog
amper twee komma ne
gen (2,9) aanwezig op 43,
en dat is niet veel.
Hadden zij redenen om
de vertoning van de
jongste 21e juli bij te
wonen? Ik betreur het
voor hoogstaande figu
ren als Pietsier, De
Schaepdrijver, Buekens,
Verhulst en vele andere,
maar in naam van de
vaderlandsliefde zijn te
Aalst al veel bescha
mende dingen gebeurd.
Twee oud-voorzitters van
het verbond der vader
landlievende verenigin
gen hebben een gerech
telijk dossier. Eén van de
gehuldigden op 21 juli
werd in juli 1957 ver
oordeeld door het hof
van beroep te Brussel,
wegens onvaderlands
gedrag. En toen die
zelfde i.v.m. een weer
standsheldendaad van
lang nè de Duitse be
zetting in "de gevangenis
terechtkwam, schreef
Wat zal er nu van dat alles
overblijven? Zal er in Nood-
lerland minder worden ge
moord?
Zullen protestante en katho
lieken in Belfast aan tafel
gaan zitten om ten koste
van veel tot een redelijke op
lossing te komen?
Het is opvallend dat de paus
in de V.S vooral problemen
heeft behandeld die met het
leven en het huwelijk in be
trekking staan in zijn toe
spraken tot priesters en re
ligieuzen waren het natuur
lijk andere problemen: het
celibaat, de rol van de
vrouw in de kerk, de taak
van de theologen. Wij heb
ben deze dagen mensen
het blad je van Ray De
Smet op 20 januari 1948:
«De Kommunistische
partij protesteert heftig
tegen de willekeurige
aanhouding van Het
ging toen om de tweede
weerstandsmoord op
een achtbaar Aalstenaar,
voorbereid door een op
hitsende affiche «Nu is
het genoeg» met een
dikke tricolore band
rond.
Wie zijn de andere abon
nees op vaderlandse
vieringen? Zoals overal
is dat een mengeling van
idealisten, opportunis
ten en profiteurs. De
borst vol dekoraties
geeft geen recht om weg
te lopen voor de Vlaamse
Leeuw. Van de 110.000
Ijzerkruisen werden er
50.000 teveel uitgedeeld.
Een menigte mannen uit
de achtste linies van de
oorlog 14-18 hebben het
Oorlogskruis bekomen
vóór verscheidene dui
zenden vuursoldaten, in
zekere gevallen zelfs bij
lottrekking. De medaille
van de Strijder-Vrijwil
liger 14-18 werd, on
danks haar naam, ook
verleend voor 2 jaar
aanwezigheid in niet
strijdende eenheden. De
Nationale Orden met
Zwaarden werden in dui
zenden gevallen ver
leend aan zogenaamde
strijders die nooit de
vijand zagen. Voor het
invaliditeitspensioen tel
den de feiten die zich
voordeden tot 30 sep
tember 1919. Duizend
driehonderd hebben hun
invaliditeit trouwens in
Nederland opgedaan.
Maar anderzijds loopt
daar ten stadhuize een
vrolijke schepen die op
een officiële plechtig
heid verklaarde«Wij
zijn de mannen die in de
jaren 28/29 de Bel
gische vlag openbaar
verbrandden. Ik ben ook
veroordeeld om een af-
fische te hebben be
vuild. Dat ging niet om
de affiche maar wel om
het plakbriefje waarop
gedrukt stond: Niet Bel
gië maar Vlaanderen is
mijn Vaderland.»
WEERSTAND
Over echte zuivere weer
standsdaden die te Aalst
werden gesteld zonder
het risiko van Duitse
weerwraak op onschul
dige gijzelaars, kan niet
veel gepocht worden. De
officiële chef van de
bijzonderste weer-
standsgroep bleef tot 6
september ondergedo
ken op 7 km. van Aalst,
alhoewel de stad werd
bevrijd te 23 u. 45' op 3
september. In plaats van
alle gezagdragers was
enkel de weerstander
Idès De Jonghe die nacht
ten stadhuize prezent
ontmoet die vonden dat de
paus vooral in de V.S. te
weinig over rechtvaardig
heid en vrede heeft gespro
ken, de toespraak in de
UNO buiten beschouwing
gelaten. Wij begrijpen deze
zienswijze; maar wij mogen
toh niet vergeten dat ieder
toespraak een soort gele
genheidstoespraak is in
dergelijke omtandigheden.
De spreker in Chicago b.v.
denkt niet aan u of aan mij
uit Aalst, maar aan de men
sen die daar voor hem
staan; het zijn hun proble
men, hun noden die hem
voor de geest staan.
In de radio hebben wij van
daag gehoord dat sommi
gen verwonderd waren ieu'
deze paus achter de en en i
cliek «humanae vitian
staat. Dat kan toch niet °uv
ders? Zelfs moest de pi
er een andere mening o n<c
nahouden als Paulus ak(
zesde, dan zou hij dat ze
niet kunnen verklaren ine a'£
gelegenheidstoespraak. aar
zijn rede tot de theologen 3mi
de paus het duidelijk:
theologen, moogt en m
studeren en naar oplost 1
gen zoeken voor alle rr*nci:
sen problemen; maar lck
beslissingen worden i de
door u genomen, dat is lz<
taak van hen die dat totl
bevoegdheid hebben. Ianl
De grote gedachte die
paus Jan-Paul voorzat,
dat technische vooruitgj
niet het belangrijkste is v are
de mens; alle technis< v
ontwikkelingen kunnen 2
tegen de mens keren: m<
riële vooruitgang zou moe ve
hand in hand gaan met 1 aar
rele vooruitgang in ons s
ven naar het goede; l
name van vrijheid m
gepaard gaan met toena
van medeverantwoordel 1
heid en trouw; groei
macht moet samengt i
met groei in medemen 1
lijkheid en dienstbaarhe I
C.[
De voetbalklub FC Fonteintje Erpe organizeert zaterdag 20
oktober een wandeltocht, waaraan iedereen kan deelne
men. De afstand bedraagt 10 km over Erpe - Overimpe-
Lede - Erpe. De inschrijvingen hebben plaats van 13.30 u.
tot 15 uur op het terrein van de voetbalklub Krevelhoek-
straat te Erpe. Na de aankomst zijn er nog behendighdeid-
sproeven voorzien voor het geval er ex-aequo's zouden
zijn
voor de machtswisseling
In hetzelfde bureau lag
de enige Duitse soldaat
die te Aalst ooit werd
gevangen, al uren zijn
roes uit te slapen in een
hoek. Wel twee uur
nadat de eerste twee
bloemen overladen ge
vechtswagens uit de
Zoutstraat kwamen gere
den, stapte een grote
groep al dan niet echte
weerstanders met opge
heven vuist de koer van
het stadhuis op. Ze
zouden dan gauw aan
laattijdige weerstand be
ginnen, o.a. door een
koncentratiekamp in de
Pupillenschool op te
richten, met tal van
gruwelen tegenover
stadsgenoten waarvan
de meesten voordien en
ook later eenieders ach
ting genoten.
Nadien kregen we op
roerige kommunistische
betogingen te Brussel
met «Demany au pou-
voir» en zou minister
Edg^rd Lal Iemand ver
klaren dat de Russische
legers als bevrijders van
België zouden onthaald
worden Op dat ogen
blik waren Estland, Let
land, Litauren, Polen,
Tsecho-Slovakijke en
Hongarije nog vrije lan
den.
JAN CAUDRON
EEN MOORDENAAR?
Volksvertegenwoordiger
Caudron was drie jaar
oud toen de oorlog be
gon. Waarom moest Ray
De Smet dan letterlijk
schrijven: «We willen
Jan Caudron zeggen dat
precies hij, met zijn
stellingen, de beoorde
ling van de weerstand
best aan anderen kan
overlaten. Over de
weerstand oordelen wij
weerstanders zelf, en
niet degenen die hem
liefst zonder onder
scheid tot de laatste man
zouden hebben uitge
moord!»
Hoeveel van zelfs de
echte kollaborateurs, en
van méér dan drie jaar
oud, hebben geprobeerd
de weerstand uit te
moorden? De Smet ver
algemeent geen beetje.
Dat de Duitsers afsc{|,e|
welijke gruweldad Ujs
pleegden, werd door
ganse wereld slechts
van maand na de B Je
gische bevrijding ven i'a'
men, maar dat waren(fjde
allicht Duitsers die
moorden van de Rus! 'u:
hadden geleerd in Ka 1
en ze gründlich hebt
overtroffen.
CONCENTRATIE
KAMPEN
iet
tzoi
erli
Weerstand is in princ
edel maar mag tot g ij.
nieuwe vergiftiging md<
de jeugd leiden. Daar
als slot een opfriss|ch
voor kommunisten
na 35 jaar nog
haatgevoelens roni n
pen.
In het weekblad
tembre» schreven ti arc
ontsnapten uit een c
centratiekamp nl. Le S°
en Jacques Broussi®
1945 over «de schan orl
lige medeplichtig^
van zekere gevang® J_
die samen met de nl
bewakers hun mede
vangenen folterden,
ze Belgische bewak
behoorden alle tot
zelfde politieke partij
waren onbetwistb
meer sectair dan
SS'ers zelf. Hun fol
praktijken gingen zo'
dat meer dan één
vangene thans beke
wij hebben minder
lijden gehad van
SS'ers dan van zek
onzer medegevi
genen.»
Wie waren die manm
Een achtenswaardig
snapte uit datzei
kamp schreef in de ft
de Vaan van dinst
29mei 1945: «Tal
kameraden die niet
onze rangen stonden
len thans begrijl
waarom het noodzake
was op de sleutelpos
der kampleiding
hospitaal en eld
mannen te plaatsen
stalen zenuwen en
wankelbare vastberad
heid.»
Laat vaderlandslie
eindelijk synoniem
den van liefde.
POL DE P/
