9NGLEURS VROEGER EN NU
Datjes en ditjes
JE ER WEL EENS OVER PRATEN?
in de standen op de jongste inforbeurs voor de jeugd die
it meest kritiek te verwerken kreeg was wel deze van de
begrijpelijker: deze van de HOMOFIELEN. Bij ons eerste
leek het ons een heel neutrale doorsnee stand te zijn
wel op elke dergelijke manifestatie aantreft Als korres-
nt van een blad dat als het meest gelezene in het Aals-
doorgaat moet je je echter terdege dokumenteren en
mogelijk informatie verzamelen. De aangeboden bro-
vertoonden geen enkel biezonder aspekt, laat staan
lerend in te werken op het beurspubliek. Eens onze
sgierigheid echter geprikkeld, moest er ook aan voldaan
n. Of we eens van de heren een interview voor onze
mochten komen opnemen. Geen hypokritisch gedoe
minder geleuter er omheen. Dag en uur afgesproken,
ren ook op post, al moet ik er wel bijvoegen met een
steuntje van een allerliefste vriendin. De liefste?
5 HET COC? ook hun ouders voor wie het
)C fungeert in het Aals- probleem meer dan waarschijn-
Is een gesprekscentrum ''jk zwaarder te verwerken is
de homofiele man of dan voor de homofiel zelf. Hoe
Je kan er terecht voor dan ook: wie met dit probleem
mogelijke inlichtingen, in de knoei zit kan er ook in zijn
I, of voor al je proble- eigen stad over praten. Of ie het
mocht je eventueel pro- kan uitpraten is een heel andere
op dit vlak ontmoeten. zaak-
dt er in een vrij simpatiek
ontvangen door John. G0C 0K!
n en Guy die je er een MAAR HOMOFILIE,
nder simpatiek wijntje of Als HETERO (zoals we werden
serveren. Ondanks de betiteld), ondervindt je toch wel
chijnlijke losse sfeer, enige schroom bij het binnen-
homofiel gerichte men- gaan van hun lokalen,
er terecht ook met hun Waarom? Omdat we nog
rijkste problemen. En dit steeds afwijzend tegenover
leen de homofielen zelf, deze mensen staan? Zien we
hun gedrag nog steeds als
«vies» en ongepast? Of hebben
we ooit getracht deze mensen
ergens toch te begrijpen. Ge
makkelijk is het geenszins. Nog
voor mij, nog voor jou. Maar
het loont steeds de moeite het
toch eens te proberen. We wil
len zeker niet iets verdedigen
dat voor een of andere lezer on
gepast lijkt nog minder iets af
breken, vooral wanneer men
niet weet waarover men het
heeft. Eikzijn mening, liefst ge
kruid met een beetje goede wil
en een snuifje gezond verstand.
Homofilie begrijpen is nog
steeds een moeilijke zaak. Dat
ondervonden ook onze ge
sprekspartners. Niet iedereen
kan de moed opbrengen om toe
te zien wanneer twee jongens
met mekaar staan te vrijen. Of
twee meisjes. Had je je eigen
zoon of dochter reeds in derge
lijke situatie gezien? Het komt
ons voor alsof we in het dage
lijkse weinig met homofielen te
maken hebben. Nochtans blijkt
uit ernstige en schijnbaar be
trouwbare statistieken dat er
tussen de 4 en 17% van de
totale bevolking uitsluitend en
overwegend homofiel gericht
is. Dan kan je daar staan kijken!
namische groep jongelui die zich volledig inzette voor het welslagen van de jeugdinfo-
(Erik)
We laten zomaar geen loopje
met ons nemen! Bewijze wie
bewijzen kan, maar toch schijnt
het ergens te kloppen: homifilie
is niet zo vreemd en veraf als
we eerst dachten. Je ontmoet
ze overal: op je werk, bij de
ontspanning. Meestal merk je
het niet op dat ze homofiel zijn,
want er mee te koop lopen ligt
niet in hun lijn. Hetzij dan dat je
uitsluitend naar de verwijfde en
heupwiegende types gaat uit
kijken of de vrouwen die zich bij
voorkeur met onze mannelijke
«pantalons» gaan uitdossen.
Het probleem is er. Wat ga je er
aan doen?
TWEELEDIGE MOEILIJKHEID
Wanneer we de homofilie gaan
benaderen doen we dit steeds
vanuiteen standpunt van onwe
tendheid en wantrouwen. Onze
vooroordelen liggen heel kort
bij het veroordelen. Wie niet is
zoals wij is, ofwel gek, ofwel
ergens beschoren met een of
andere handicap. Heel vaak
vergeten we hier dat we het ook
over mensen hebben. Mensen
zoals jij en ik met dezelfde ge
voelens op het vlak van liefde
en leven. Met deze nuance dat
zij in tegenstelling met ons, he
teroseksuelen, zich nu biezon
der aangetrokken voelen tot
mensen van hun eigen sekse.
Hoe deze mens zelf hierover
denkt is voor ons van geen en
kel belang. Wat verkeerd moet
zijn is verkeerd. Niet alleen ver
standelijk gaan we hen afwijzen
maar ook op het vlak van louter
gevoel gaan we ons stekelig
opstellen.
Ergens gaan we ons eigen idee
van afkeer gaan creëren. Ons
sisteem is nu eenmaal gericht
op een voortplanting zonder
enige diskontinuïteit.
Al te vaak gaan we hun houding
beschouwen als een aanvech
ting van het huwelijk, een ab
normaliteit of zelfs een perver
siteit. Al te vaak vergeten we
dan ook dat er door ditzelfde
sisteem in leven en in stand ge
houden gemeenschappen be
staan zoals kloosters, gevan-
•dagavond 10 november in de keizershallen
it de Internationale Nieuwe Scène (INS) «Jongle-
vroegen en nu» in een regie van Dario FO.
voorstelling werd georganiseerd binnen het ka
an de Jeugdinfo-beurs.
neest merkwaardige aan deze voorstelling was
intstellende gebrek aan belangstelling. Als een
als INS er niet in slaagt meer dan, pakweg 80
len bij mekaar te krijgen, dan zegt dat bijzonder
>ver het Aalsterse teaterpubliek. Waar zaten ze de
erfans» in hart en nieren?
Het kan alvast niet de 50 F
inkom geweest zijn die ze
heeft tegengehouden. En
dat ze maar niet beweren
dat ze niet geïnformeerd
waren. Wel weer zeuren
straks dat er nooit eens iets
interessants gebeurt in
Aalst. Dat er geen goeie za
len zijn, alsof dat een eerste
vereiste is. Het is misschien
nog niet te laat om het in
aanbouw zijnde kultureel
centrum om te bouwen tot
lunapark
De voorstelling was in ieder
geval de moeite waard. Met
dit programma probeert de
INS het verschijnsel «Jong
leur», een reeds lang uitge
storven soort toneelakteur
opnieuw gestalte te geven.
Hiervoor heeft men een be
roep gedaan op midde
leeuwse teksten van goede
jonglerieën, een dierenfabel
die het ook bij de oude Grie
ken reeds deed en een aan
tal hedendaagse toepas
singen van deze theater
vorm.
Al heel gauw blijkt dat dit
soort toneel vooral een
is Comette, gekend om zijn prachtige uitvoeringen tij-
.VJuMistero Buffo». Nu te Aalst met «jongleurs vroeger en
(Erik)
maatschappijkritische funk-
tie had. Het volk dat in de
middeleeuwen synoniem
was voor slaven, probeerde
de repressie van kerk en
kapitaal te doorbreken met
het sterkste wapen dat ooit
heeft bestaan, humor en sa
tire. Men ging op de eerste
plaats imiteren wat zich op
dat ogenblik binnen de kerk
zelf afspeelde. Om de gelo
vigen aan te zetten tot re
gelmatige praktijk en grote
devotie, besloot de geeste
lijkheid de boodschap een
beetje aangenamer te ver
pakken. Men zette de grote
stap om de teorie van het
geloof te gaan illustreren
aan de hand van stichtende
toneeltjes, zij het in het la-
tijn De «trope» was gebo
ren. Toen men later besloot
de mensen ook nog te laten
begrijpen wat de priester-
akteurs vertelden en bijge
volg overschakelde naar de
volkstaal, verhuisde het
spel van het koor naar het
portaal. Vandaar naar het
marktplein was uiteraard
nog slechts een kwestie van
een paar stappen. Eenmaal
daar beland waren het ech
ter niet meer de priester-
akteurs die de bloemen ont
vingen. doch werd hun op
dracht overgenomen door
volkse figuren met scherpe
tong en spitse hersenen. De
jongleur was geboren. Het
spreekt voor zich dat het
niet alleen de akteurs waren
die veranderden, maar ook
de onderwerpen en som
mige personnages. Men
kreeg nog wel engelen,
apostelen en heiligen te
zien, doch dit keer niet meer
om de kudde het hierna
maals als compensatie te
beloven. Als ze al een posi
tieve rol werden toebe
deeld. stonden ze nu portret
voor het verzet en maanden
ze zonder onderscheid aan
tot levensvreugde en genot
Vooral de mirakelen waren
een bijzonder dankbare tip
voor de jongleurs Zo ont
stond dus in grote trekken
het teater als therapie en
volksbevrijdend mecha
nisme.
Charles Cornette brengt
twee van deze midde
leeuwse jonglerieën, het
waren doorgaans monolo
gen, en slaagt erin om met
niks anders dan zijn lijn en
inzet een verhaal dusdanig
te visualiseren dat je er
middenin zit. Wie echter de
meester-jongleur van Mis-
tero Buffo hoopte te ont
moeten, kwam een tikkeltje
bedrogen uit. Misschien
komt er stilaan wat sleet op
het programma of is het een
kwestie van fysische en ge
estelijke vermoeidheid, in
ieder geval bereikt hij niet
de graad van perfektie
waarvan hij vroeger har-
haaldelijk blijk heeft gege
ven. Helemaal onder het ni
veau geraakt het wel niet,
maar het komt toch gevaar
lijk dicht in de buurt, bij de
hedendaagse monologen.
Het wapensyndroom bevat
ongetwijfeld stof genoeg
voor een boeiende presta
tie. doch het geheel kon mij
niet overtuigen. Ook de per
siflage van het werk aan de
lopende band was niet sterk
genoeg om meer dan alleen
maar de virtuositeit te laten
beklijven. Geen nood. Hilde
Uytterlinden brengt je on
middellijk weer tot de luxe
van een spijkerbed met
haar jonglerie over de on
derdrukking, zeg maar uit
buiting, van de heden
daagse vrouw. Stress als
personage!
Met de slotmonoloog stelt
Charles Cornette zonder
omwegen duidelijk waar het
de INS in wezen om te doen
is: het ontmaskeren van de
nieuwe repressie binnen
ons eigen rechtse staats
bestel. Niet het shocke
rende vertoon van folterin
gen, arrestaties op grote
schaal of massale execu
ties.
Wel de geraffineerde infil
tratie op alle niveaus, de
brainwashing, het komfort
als zoethouder, de illusie
dat mensen belangrijk zijn
en het eigenhandig afwen
telen van een zogenaamde
crisis op de rug van het volk,
de basis van onze parle
mentaire demokratie.
Wie weet sluimert hier niet
de kiem om de jongleurs, de
echte, opnieuw binnen de
muren te halen.
Jan Dhondt
genissen, celibaten, waar, on
der meer ditzelfde huwelijk of
een normale gemeenschap niet
mogelijk blijken of zelfs ontoe
laatbaar. Op deze basis alleen
kunnen we deze relaties niet
beoordelen, laat staan veroor
delen.
WORDEN WE DAN
ERGENS TOCH
SOEPELDER?
Meer en meer wordt het ver
schijnsel homofiel en de er mee
samengaande problemen in de
openbaarheid behandeld. Kerk
en staat schijnen bewust te
worden dat hun volgelingen
soms ook homofielen zijn. Er
gens toch wel een winstpunt
voor deze mensen die toch
maar steeds met een zeker eti
ket of een brandmerk rondlo
pen. Hun relatie beperkt zich
echter geenszins tot het louter
seksuele. Alle gevoelens die de
heteroseksueel ervaart, zijn
ook de hunne. Zoals wij spre
ken over liefde, trouw en/of
ontrouw, zo ook omvat hun
persoonsrelatie elke van deze
aspekten. De homofiel zelf kon
niet vrij kiezen. Er was voor
hem geen persoonlijke keuze.
Noch jij, noch ik, noch hij zijn
dan ook verantwoordelijk voor
zijn instelling. Soms zijn we al
te goedkoop in onze uitlatingen
dat «iemand moest hij maar wil
len toch heel anders kon zijn!».
Wij ook waren nooit vrij in onze
keuze, maar of we daarom nu
bloot moeten gesteld worden
aan allerlei soorten kritiek
m.b.t. onze gerichtheid blijft
een open vraag. Spreken in
termen van verantwoordelijk
heid en schuld veronderstellen
een keuzemogelijkheid. Onge
lukkiglijk bestaat deze niet voor
de homofiel, noch voor de he-
terofiel. Men kan het de eerste
dus praktisch nooit als schuld
gaan aanrekenen, evenmin als
men het bij de laatste als ver
dienste kan gaan beschouwen,
omwille van zijn «normale»
seksuele geaardheid. Er komt
in elk geval (zij het dan lang
zaam, maar zeer zeker) een
kentering in de schijnverdraag-
zaamheid tegenover homofiel
gedrag en de weinig briliante
situatie van de homofiel zelf.
Deze trend is mede het gevolg
van de openheid waarmee de
wetenschap het probleem gaat
bekijken.
IS OF WORDT
MEN HOMOFIEL?
Geleerde koppen gingen zich
buigen over het probleem: is
men nu homofiel van bij de ge
boorte of wordt men het pas
later.
Bestond er reeds 'n zekere
aanleg, een konstitutionele fak-
tor? Of kon men hier eerder
spreken van een verworven
heid? Bestond of bestaat er een
verband tussen een verkeerd
gelopen opvoeding tussen de
periode van de fysische ge
boorte en de sociale geboorte
van de mens? Veel is er reeds
over geschreven. Veel is er ook
reeds onderzocht. Steeds ging
men twee richtingen uit dit
naargelang men de nadruk ging
leggen op aanleg of verwor
venheid. Biologische faktoren
zoals de hoeveelheid manne
lijke en/ of vrouwelijke hormo
nen, de samenstelling van de
De informatiestand van de homo's. (Erik)
chromosomen, schijnen niet
bepaald de juiste oorzaak te
zijn. ueen enKei biologisch ar
gument kon als doorslagge
vend worden opgedreven om
tot overtuigende bevindingen te
leiden die een lichamelijke aan
leg kunnen doen vaststellen.
Waar men met psychologische
of psycho- analytische onder
zoekingen trachtte de nadruk te
leggen op een zekere verwor
venheid kwam men echter tot
dezelfde konklusie: geen enkel
doorslaggevend argument kon
worden gevonden. Stoornis
sen van het familiaal relatie
patroon zoals: een overbe-
schermde en dominerende
moederfiguur of een vijandige,
zwakke of totale afwezige va
derfiguur komen zowel bij de
homoseksueel als bij de hete
roseksueel voor. Wel zijn ze het
er allen mee eens dat:
echte homofilie vaststaat
rondom het zesde levensjaar,
als resultante van een hele
voorgeschiedenis: biopsychi-
sche mogelijkheden aan de ene
kant, en doorleefde affektieve
verhoudingen aan de andere
kant.
de zogenaamde «verlei-
dingsteorie» wetenschappelijk
geen steek houdt.
Volgens de volksmond zijn
homofielen kinderverleiders en
zou men eveneens homofiel
kunnen worden in de pre-
puberteit door seksuele om
gang met oudere personen van
hetzelfde geslacht. In dit fa
beltje schijnt de wetenschap
sinds lang niet meer te geloven
Homofielen distantiëren zich op
een ondubbelzinnige wijze van
wat pedofilie aenoemd wordt.
Welke echter de oorzaak van de
homofilie ook moge wezen, het
gaat steeds om iets dat een
MENS als lot te aanvaarden
heeft. Een lot dat onverander
baar en onomkeerbaar is. Gaan
benadrukken dat het «genees
baar» is of dat men zich kan
bekeren is slechts een nog gro
tere belasting voor deze mens
omdat men hem of haar op die
manier verplicht ergens anders
te gaan doen dan hij/zij werke
lijk is of voelt. Veeleer moet ge
zocht worden in de richting van
begrip, zelf-herkenning, zelf
aanvaarding. Deskundige bege
leiding van de homofiel ge
richte man of vrouw. Daarvoor
zijn er de organisaties en centra
waar men als homofiel terecht
kan. Ze krijgen er de kans el
kaar in een andere, een meer
open sfeer dan de onze, te
ontmoeten. Hier wordt vooral
de nadruk gelegd op het relati
veren van eigen moeilijkheden
die daardoor minder zwaar
gaan doorwegen. Ze leren er
hoe anderen hun problemen
hebben opgelost. Een heel be
langrijke stap in de goede rich
ting. Ze weten echter meer dan
wie ook dat ze nog een heel,
heel lange weg af te leggen
hebben eer alle vooroordelen
en bestaande opvattingen zul
len verdwenen zijn. Dat ze zich
nog steeds in een bepaald
ghetto bevinden, nog steeds
niet als volwaardig lid in ons
sisteem opgenomen zijn. Het is
niet zo makkelijk om juist onze
ingesteldheid t.o.v. hun pro
blematiek weer te geven, le-
mancfeen etiket opplakken is
heel eenvoudig. Of die zich
daardoor gelukkiger gaat voe
len nu hij zij zich gekatalo-
geerd weet blijft een open
vraag. Per slot van rekening
hebben we toch nog altijd te
maken met een mens. Een
mens die evenals wij noden
heeft: noden aan begrip en
liefde. Hoe dan ook. Vanuit dit
standpunt bekeken kan men
vrijwel niet anders dan zoveel
mogelijk begrip trachten op te
brengen, hoe we er ook mogen
over denken. Misschien lukt
het ons toch nog eens!
EVEN NAKAARTEN
Ondanks alle, ongelimiteerd
verschafte uitleg, zowel weten
schappelijke als diep
menselijke, konden we het toch
maar moeilijk verwerken. Wie
is nou eigenlijk wie? Wat we
wel begrepen hadden en heb
ben is dat er voor het opbou
wen van een echt fijne relatie
twee mensen nodig zijn. Twee
mensen die vinden dat mensen
belangrijk zijn. Niet zozeer zich
zelf dan wel die andere. Die ge
lukkig kunnen zijn met mekaar,
via mekaar. Hoe die relatie er
nu persé dient uit te zien moet
iedereen voor zichzelf maar uit
dokteren Misschien moet je
het zo bekijken: mens wat is
het fijn om bij jou te zijnl^
Woensdagavond was het de beurt aan de op het ogenblik erg gewaardeerde rockgroep
TOY. Voor hen de eerste maal voor de Aalsterse leeuwen. Die proef heeft Toy met erg
veel sukses doorstaan, wat meteen bewijst dat Toy één der betere groepen is van eigen
bodem. Toy werkt reeds gedurende enkele jaren op internationaal niveau, en dat maken
ze nu waar op het podium, na het verschijnen van hun eerste langspeler «Bad Night».
Daaruit verschijnt binnenkort in Nederland en België «Coconut» (single) en voor het eerst
in de Belgische rockgeschiedenis gaat ook Engeland plat voor deze muziek, aangezien
«Crazy Monday» binnenkort in Engeland uitkomt op het logo-label
Voor Toy zit het er dus dik in. en dat van reeds te horen op het Aalsterse podium
Aalst lust top Toy rauw. Hopelijk tot binnenkort, (erik)
Bijna tweehonderd mensen uit de welzijnssektor in Vlaan
deren waren in Aalst op dinsdag 6 november. Het Aalsters
Sociaal Overleg organizeerde in 't kader van de jeugdinfo-
beurs (maar wegens een kille keizershalle in de stadsfeest
zaal) een studiedag rond «kindermishandelingen». Nu kan
je daar van wakker liggen of niet, er wat aan trachten te
doen*of niet, maar naar schatting worden er ieder jaar in ons
land*200 kinderen mishandeld en gedood. De bladen van
De Standaardgroep vonden dat terecht voorpaginanieuws.
Heel wat vertegenwoordigers van de nationale pers waren
aanwezig in Aalst. Wat ons betreft, wij komen er op terug
wanneer de schriftelijke neerslag van deze studiedag uitge
geven wordt. Dat zullen we ook doen voor wat de andere
studiedag betreft, nl. over het plaatselijk jeugdwerk.
Na het onderzoek rond het schoolspijbelen dat door het
VSJ op grote streekproefschaal in Aalst werd gehouden,
wil die organizatie voort aan de ravot- en speelterreinen
denken. Dit rekreatienet is aan uitbreiding toe. Daar is
men blij mee, maar men wil wel aandringen bij het
stadsbestuur op minder dure oplossingen. Daarbij wordt
gedacht aan het zelf opbouwen van die houten speeltui
gen. Ook aan het aanspreken van firma's uit het Aals
terse. Of aan verhuurbare barbecuemogelijkheid op die
terreintjes. Hoedanook, inspraak van de buurtbewoners
is noodzakelijk, meent het VSJ.
Nog even terugkomen op dat spijbelen Ook minister Ra-
maekers is in kennis gesteld van de rezultaten. Op het
kabinet van zijn onderwijsministerie wordt de lijvige pa
pierbundel onderzocht.
Hier en daar werd wel eens gevraagd: «Waarom is Iso-
poda er niet bij, verdorie?» Niet dat die Aalsterse groep
onmisbaar is, maar een beetje verwacht je die bekend
ste Aalsterse muziekgroep toch op het jeugdinfopodium.
Inderdaad, enkel om tijdsgebrek van de symfonische
rockers bleven die kerels weg. Niet om geldredenen
wordt met klem beweerd. Eén van deze dagen brengt
isopoda, terloops gezegd, haar singel «You Flower» uit
Enkele keren werd er duchtig gevolksdanst. Dan werd het
open pleintje (vooral na de BRT-verdwijning) een gezellig
muzikaal hart ofte een alternatieve volksfuifplek. Gelegen
heid te over om onder kundige begeleiding te leren en te
vervolmakenVoor wie wel eens bal in zijn straal wilgraag
hetdichtsbije adres van de Volksdanscentrale voor Vlaan
deren: Jos De Sloover, Molenstraat 1, Nieuwerkerken
(053-21.97.77). Hij kan je vertellen waar er in de streek
volksdanskursussen doorgaan en kan je verwijzen naar
mensen die in je groep «les» willen geven.
Een menselijk muzieknootje: tijdens de jeugdinfobeurs
is er bij twee medewerksters van het jeugdservicecen-
trum een kindje gekomen. Blij nieuws. Het werk van de
achterblijvers werd er wel wat zwaarder door.
Op donderdagnamiddag kwam de tienermusical «Tijdelijk
Geschift van Eva Bal naar Aalst overgewipt. Een half uur
eerder dan gepland nog wel. want «Tijdelijk Geschift»
moest 's avonds nog naar Nederland. Een groof aantal
scholen waren er en de tieners vonden het wel leuk «zich
zelf» op het podium te zien: voor dit te oud, voor dat te
jong. Omdat ondergetekende^echtér de helft van het spek
takel gemist heeft wegens die halve zomeruurregeling, kan
hij er niets meer over vertellen. Wij betreuren dit.
(PD)
