BETERE GASTVROUWEN TE HOFSTADE
VTI-ST. ELIGIUSVIERING. HOOGDAG
VAN DE VRIENDSCHAP
BAL VAN HET RODE KRUIS AALST
het einde h dj
ir Mevr. Wa m
n haar slot „e
im geen prob tr:
Hoebeeck, voorzitter van de vrijetijdsvereniging ontving een herdenkingssi
Marc 6alle. (Hugo)
officiële
ïieuwe kc
1: Hem UI
naert.
Backer, Willy De Kc
;o Den Herder, Guido
iemier, Walter Dubois,
irman, Marijcke Loen
fried Marckx, Johan U e
Op dinsdag 27 november 1979 organiseerde de
C.M.B.V.-Hofstade, de Christelijke Middenstands- en
Burgersvrouwen, een gespreksavond in de zaai van
het patronaat. Met het oog op de komende kerst- en
nieuwjaarsdagen kon geen beter thema worden uit
gekozen dan datgene wat behandeld werd door Me
vrouw Watté namelijk «Hoe ben ik een goede gast
vrouw?». Als we het woord goede vervangen door
betere dan zal dat wellicht beter gekozen zijn want
anders zou men nog kunnen gaan vermoeden dat er
te Hofstade geen goede gastvrouwen waren en dat
de eerste regels van deze kunst op die avond dienden
opgestoken te worden.
Mevrouw Watté is lerares
aan de kokschool te Bra-
kel waar zij maitre d'hotel
of in het Nederlands ge
zegd zaaldirectrice is. Zij
is bijgevolg bij uitstek
goed geplaatst om met
kennis van zaken het on
derwerp te behandelen.
Het ontvangen van men
sen begint in feite reeds
vanaf het moment dat de
gedachte daaraan op
komt. De eerste vraag die
dan een antwoord vereist
is welke mensen zullen
uitgenodigd worden. Vas
te normen daaromtrent
zijn niet te geven. Een fa
miliefeest ter gelegen
heid van een plechtige
kommunie bijvoorbeeld
is iets heel anders dan
een uitnodiging ter gele
genheid van de bevorde
ring van de echtgenoot
Het laatste is meer proto-
kolair. De vuistregel van
Mevrouw Watté luidt: sa
menbrengen wie sa-
menhoren. Nogal wiedes
zou een hollander
zeggen.
De wijze van uitnodigen
verschilt naar gelang van
de mate waarin men de
genodigden kent. De zeer
dichte vriendenkring kan
men mondeling vragen.
Wenst men iemand per
sé te zien komen dan die
nen twee tot drie data
voorgesteld te worden.
Een telefonisch verzoek is
nogal op afstand, video
telefoon is immers nog
niet in gebruik. Dit middel
is ook alleen voor de in
tieme kennissen te ge
bruiken want naar de tele
foon wordt over het al
gemeen slechts gegrepen
op het laatste ogenblik.
Men mag dan ook niet
verwonderd zijn te horen
dat het niet meer gaat.
Een veiligheidsmarge
aanhouden van ongeveer
veertien dagen is dus ze
ker aan te raden. Dat
geeft al een veel ruimere
kans. Een uitnodiging
schriftelijk versturen is
het beste, zelfs al is het
maar ter herinnering of
ter bevestiging. Woorden
op papier liggen vast en
zijn daardoor concreter.
Ook hier gelden normen.
Voor een avond- of een
middagmaal worden visi
tekaartjes van het gewo
ne formaat gebruikt. Wor
den er gewone mensen
uitgenodigd dan zou men
kunnen stellen dat zij het
zijn die het genoegen
hebben te komen. Wan
neer daarentegen een
vooraanstaand iemand
aan de tafel wordt uitge
nodigd dan wordt dat ge
noegen omgedraaid. Het
is de gastvrouw die het
genoegen zal hebben die
persoon te ontvangen.
Op het kaartje wordt dan
ook geschreven: Hebben
de eer en het genoegen U
uit te nodigen voor.... Dat
de juiste naam en adres
alsook datum en uur wor
den vermeld spreekt van
zelf. In het geval een ant
woord wordt verwacht
dan schrijft men boven
het adres A.V., antwoord
verwacht. Voor grote
feesten mag men dat ant-
'woord zelfs voor een be
paalde datum verwach
ten. Inviteert men op thee
of koffie dan doet men
dat als volgt: Mevr. X no
digt u uit op het kof-
fieuurtje te...opDerge
lijke formele uitnodigin
gen versturen voor iets
wat in de grond van de
zaak toch maar een koffïe-
klets is lijkt nogal gewich
tig, maar er zijn mis
schien omstandigheden
dat zulks van nut kan zijn.
Voorbereiding
Zijn de uitnodigingen te
rug gekomen dan kan
men met de voorberei
ding beginnen. Daarbij
moet men goed voor
ogen houden dat het niet
altijd de plaatsen zijn
waar men het duurst eet
dat men het best wordt
ontvangen. Het hoeft dus
niet noodzakelijkerwijze
kreeft of oesters te zijn. Er
Op bet feest van de Oude Garde waren ook burgemeester D'haeseleer en enkele schepenen
(Hugo)
moet genodigd worden
uit het hart, en binnen de
mogelijkheden blijven.
Een eigen specialiteit van
de gastvrouw kan ook iets
gastronomisch zijn voor
de gasten. Het is dus best
zich te hoeden voor over
drijving op dat gebied.
Beter is het zich de vraag
te stellen naar wat past. In
september bijvoorbeeld
moet men niet meer ko
men aandraven met een
koude schotel als er al ge
durende de ganse zomer
tomaten en salade werd
gegeten. Een primeur is
veel beter, al kan de kost
prijs dan wel een rol spe
len. Gasten ontvangen
doet men nu echter nooit
gratis en zonder kosten.
Als men dat niet wil moet
men ook niemand ont
vangen. Moet men voor
bij het eten wijn gaan ko
pen dan moet in elk geval
vermeden worden om
hem vandaag te kopen en
morgen te schenken. Er
kan ook omgekeerd wor
den tewerkgegaan zegt
Mevr. Watté: kijken welke
wijn er in de wijnkelder
beschikbaar is en de me
nu daarop afstemmen. Ja
dat is mogelijk, maar al
hoewel de belangstelling
voor de voordracht zeer
aanzienlijk was zullen de
dames met een echte
wijnkelder thuis wellicht
een zeer kleine minder
heid geweest zijn. De
gastvrouw moet zoveel
mogelijk vermijden om
gerechten te maken die
haar de ganse avond in
de keuken vasthouden.
Een kaasschotel of een
koude schotel doet het
heel goed. Het is ten
andere voor de gasten
ook een gemis, als de
gastvrouw steeds heen
en weer draaft. Is het toch
nodig dan is het de taak
van de man het gesprek
op gang te houden, een
niet te onderschatten
taak. Nog een vuistregel:
kwaliteit boven kwantiteit
zodat de gasten de inzet
waarderen. Hetgeen ten
stelligste moet worden
vermeden dat is uitprobe
ren van een nieuw ge
recht als er gasten zijn.
Doe dit altijd eerst voor
de eigen huisgenoten
zonder vooraf de bedoe
ling van de poging te ver
tellen en wacht dan *de
reakties af. Mevrouw
Watté garandeert dat een
doodgewone maaltijd
met gezellig babelende
mensen veel beter ge
slaagd zal zijn.
Het voorstellen van
personen die elkaar niet
kennen is soms een pro
bleem. De Heer wordt
voorgesteld aan de Dame
de mindere in functie aan
de meerdere.
Kleding
Dat wordt ook vermeldt in
de uitnodiging bijvoor
beeld avondkledij of
stadskledij. Zijn de dames
in het lang dan hebben de
heren een smoking met
blinkend biesje aan de
broek, zijden revers en
vlinderdas. De gastvrouw
mag haar gasten niet ver
nederen door zelf de
mooiste te willen zijn.
Dus niet afgeladen vol
hangen met goud en
edelstenen. Soberheid
kan zeer aantrekkelijk zijn
of het nu lang of kort is.
Een eerste stap in de
goede richting ligt erin
om onopvallend gekleed
te zijn.
Bij de kwestie van het
aperitief zijn er ook nog al
eens misverstanden.
Twee of drie aperitieven
als keuze is het uiterste
maximum.
Champagne wordt altijd
wel gewaardeerd door ie
dereen maar moet droog
zijn zoals ten andere elke
aperitief. Dus geen Porto
bijvoorbeeld, want dat is
een zoete dessertwijn-
...Wel droge Sherry of
Campari. Aperitief dient,
het woord zegt het bijna
zelf, om de apetijt te
scherpen. Dus niet te veel
hapjes en koekjes er bij
anders heeft men al op
voorhand gegeten.
Men moet ook vermelden
om de laatkomers nog
vlug hun achterstand in
aperitieven op te gieten
anders waarderen ze niet
meer de waarde van de
gerechten. Uiteindelijk
gaat men aan tafel.
Bij het versturen van de
uitnodigingen moet men
rekening houden met de
plaats die men in huis
heeft evenals met het be
stek dat ter beschikking
is. Is er plaats en zijn er
borden voor twaalf perso
nen dan is het best het bij
dat aantal te houden en
de anderen een volgende
keer te vragen. De tafel
moet op voorhand piek
fijn gedekt zijn. Ideaal is
een tafellaken dat 25 tot
30 cm. afhangt tot juist
boven de stoelzitting. Per
persoon is 60 tot 70 cm.
een minimum. Borden op
Viering van de 50-jarigen te Hofstade. (Eddy)
één cm. van de tafelrand.
Ten aanschouwe van ie
dereen werd trouwens
een tafel als voorbeeld
gedekt. Alles in verband
met het dessert bovenaan
het bord. Het kleinste glas
links het grootste rechts.
Een bloemetje op de tafel
geeft kleur en streelt het
oog. Een blokje Oasis is in
dit verband zeer bruik
baar. Iedereen kent die
schuimblokjes wel die op
de Aalsterse Zaterdag-
markt te koop zijn
«rechtstreeks van de fa
briek aan U de kliënt».
Een asbak mag niet ont
breken voor diegenen die
niet de opvoeding heb
ben om met roken te
wachten tot na de hoofd
schotel. De servetten
moeten groot genoeg zijn
want ze dienen ter be
scherming van de kledij.
Dus geen twee vierkante
decimeter" papier dat de
gast elke vijf minuten aan
zijn voeten moet op
vissen.
De plaatsen aan tafel zijn
niet helemaal zonder be
lang. Gastheer en gast
vrouw zitten in het mid
den van de tafel recht te
gen over elkaar. Links en
rechts van hen zijn de be
langrijkste plaatsen. De
belangrijkste vrouw zit
rechts van de gastheer,
de belangrijkste heer zit
recht van de gastvrouw,
links van haar zit de twee
de belangrijkste heer en
zovoort. Is de funktie van
geen tel dan geldt de leef
tijd van oud naar jong. Dit
belang wordt uitgemaakt
door het gastechtpaar. De
hoekplaatsen hebben het
minste belang. In dezelf
de volgorde wordt er be
diend. Eerst de dames en
dan de heren. De heer des
huizes proeft eerst de
wijn, bedient dan de da
mes, heren en vult zijn
eigen glas bij.
Deze en andere tips en
raadgevingen konden de
Hofstaadse midden
standsvrouwen opsteken
tijdens deze avond die
ongetwijfeld zeer bela m|
wekkend hebben gev
den. Dat mevrouw War
zeer vlug sprak en zichzjOi
soms amper de tijd giSp
de om wat speeksel d( va
te slikken doet daar ni u<
aan af. Ook werd er (or
handeld, zij het meer t ee
loops, over een wi m
smoking, roerstaaf >t
voor de champagne, n,
dergelijke meer, ten it<
het nu toch niet direkt vr
«high society» was vC
toehoorde. De band n ze
de werkelijkheid die h hc
en daar werd verlaten w<
ook in te gaan op de z< rc
officiële gelegenhedi h
werd op het einde h di
steld door Mevr. Wa m
toen ze in haar slot ne
raad gaf om geen prob tri
men te maken waar hi
geen zijn. Aldus verlie Ve
na de les veertig beti p
gastvrouwen de zaal. hi
A.D k
De heer
minister
Alle eksposanten die deelnamen aan de tentoonstelling in het R.T.T.-gebouw. (Hugo)
Naar jaarlykse traditie verzamelde de VTI-schoolgemeen-
schap op 1 december 11. terug rond de tafels van Ter Mael
om er in gemoedelijke stemming de feestdag van hun
patroonheilige, St. Eligius, te vieren. Te!kei\jare terug is
dit gebeuren een ode aan de vriendschapsbanden die
binnen de schoolgemeenschap gesmeed worden. Dit jaar
stond het gastronomisch gedeelte daarbij nog in een
herfstsfeer, de jacht.
In zijn verwelkomingswoord
richtte algemeen direkteur Leo
Wouters zich tot de genodig
den. Niet alleen om hen te
verwelkomen, maar ook om
hen te danken. En wij citeren:
«Inderdaad, als onze school
dat eigen en onafhankelijke
gelaat en tevens die gewaar
deerde faam heeft weten te
verwerven, dan is dit in be
langrijke mate te wijten aan
onze hogere beleidsorganen.
waarvan de geachte leden on
ophoudelijk en onbaatzuchtig
op een uitzonderlijk deskundi
ge wijze de belangen van ons
allen behartigen.»
Tevens sprak hij ook de hoop
uit dat dit gezellig samenzijn
het samenhorigheidsgevoel
van de aanwezigen nog zou
verstevigen.
Afgestorvenen
Een moment van weemoed is
altijd het ogenblik dat men
terugdenkt aan zijn afgestorve
nen, zij die de vriendenkring
verlaten hebben. Zo Antoine
De Smedt, in leven studie
meester - opvoeder aan het
instituut. Kenmerkend voor
hem was voornamelijk zijn
rustige blijheid, zijn vriende
lijkheid, zijn humor en zijn
eenvoud 'in het beleven van
zijn taak.
Op rust
Voor iedereen komt wel eens
het ogenblik dat men, na een
welgevulde loopbaan, ten
dienste van de jeugd, op rust
mag gaan. Vanwege het VTI
en de Vriendenkring werden
deze mensen dan ook met een
extra attentie bedacht.
Jozef Drossaert studeerde in
1940 af met de zogenaamde
'eerste lichtingen', als tech
nisch ingenieur. In 1947 keer
de hij terug naar het VTI als
leraar. Een kollega getuigde
van hem «Hij was gelukkig
met de suksessen van zijn
leerlingen en bezorgd als de
resultaten minder goed waren.
Hij kon het soms met 'handen
en voeten'.uitleggen; zo groot
was zijn niet aflatende bekom
mernis om zijn taak.»
Clemens Hoste, rondborstig,
altijd lachend, ook in tegen
slag, met een hart van goud.
Een man die ruim dertig jaar
lang uit vaak ruwe jongens,
met uiterste nauwkeurigheid
en bewonderenswaardig ge
duld, veel-gevraagde paswer
kers - gereedschapsmakers
kneedde. In zijn beroep be
kroond met het gouden erete
ken van laureaat van de arbeid
was hij buiten zijn beroep pro
motor en propagandist in het
geven van bloed. Verder ook
nog filatelist.
Edmond Schouppe, sinds 1946
textielleraar aan de school. Bij
hem waren wijsheid, intelli
gentie. werkijver en goedheid
ineengestrengeld en vergroeid.
Een goede kollega en een
schoon mens in zijn gezin, dat
hem zo lief was. Het schijnt
dat in zijn living bij hem thuis
volgende mooie bekentenis, in
aardewerk gebakken, hangt:
«Vier dochters, en mama, vijf
plagen voor papa», of... een
variatie op «Liefde is...»
Gerard Van Poecke begon zijn
loopbaan als praktijkleraar -
oals elk jaar richt het Rode Kruis Aalst in 1980
irug zijn steeds druk bijgewoond bal in.
raditiegetrouw gaat dit door in de feestzaal van het
.F.R. en wel op 12 februari 1980. Zoals men weet
#ordt er gedurende dit bal een Ajuinprinses
9rkozen. Een titel, niet alleen belangrijk om de eer
aar ook om de schitterende prijzen die er aan
ïstgeknoopt zitten! De vorige prinses mocht met
et minder dan twee televisietoestellen naar huis,
9n paar radio's, een volledige geluidsinstallatie en
en ganse lading van minder belangrijke maar
aarom niet minder praktische prijzen naar huis.
)at de Inrichters, en
ooral mevrouw Delmoi-
e met al haar organisa
torisch talent, niet om
een initiatief verlegen
zitten, en ook elke leef
tijdsgroep bij hun aktivi-
teiten wensen te betrek
ken, bewijst hun voor
nemen om tijdens hun
aanstaande bal, niet al
leen een Prinses maar
ook een Koningin te
laten verkiezen. Is voor
de Prinses maar ook een
Koningin te laten verkie
zen. Is voor de Prinses
de leeftijdsgrens vast
gesteld tussen de 19 en
de 40 jaar, voor de
Koningin wordt dit vanaf
41 tot en met 60 jaar.
Men start eerst met de
prinsesverkiezing rond
22 uur. Dan dans je maar
lustig verder tot klokslag
middernacht want dan is
het de beurt aan de
Koningin. We menen
samen met mevrouw
Delmoitédat er boven de
40 nog heel wat knappe
vrouwen zijn, integen
deel, je hoeft deze
laatste zelf maar eens
mee te maken wanneer
ze je met haar joviale
limburgs aksent haar
programma uit de doe
ken doet. We kunnen
ons zelfs goed voorstel
len dat zij zelf met de
titel gaat lopen mocht ze
stel-
zich kandidaat
len!
En langs deze weg lance
ren we dan ook een
oproep tot alle potentiële
kandidaten voor beide
titels, ledereen, binnen
de reeds aangehaalde
leeftijdsgroepen, kan
zich voor deze verkiezin
gen nu reeds aanmelden.
Het speelt geen rol of je
lid bent van het Rode
Kruis of niet. Slechts je
kandidatuur stellen is
van belang. Je kan hier
voor terecht ofwel: elke
woensdag van 8 tot 17 u.
op het Keizerlijk Plein op
de zetel van het Rode
Kruis. Je vraagt maar
naar Mevrouw Delmoité,
ofwel bij deze laatste
thuis, Korte Zoutstr. 17,
maar dan liefst 's avonds
gezien deze drukke dame
geen «zittend g...» heeft
en beroepshalve gedu
rende ganse dagen onze
vlaamse kontreien door
kruist. Dus kandidaten
«lotsj eir nie trekken»!
Niet alleen zal je er naar
je maten beoordeeld
worden maar ook en
vooral naar je «spirit».
Dus iedereen maakt er
een werkelijke kans! Wij
komen alvast om je als
toekomstige Prinses
en/of Koningin,, een
staande ovatie te bren
gen!
R.S.
Na de huldiging van de op rust gestelden voor direkteur Wouters, was het de beurt
aftredende voorzitter van de Vriendenkring, Marcel Crombeen, om eventjes in de bloemetji
worden gezet (S.J.)
metallieker in 1952. Daarvoor ze over op stencil en vermenig-
had hij zich jarenlang be- vuldigde ze, zodat iedereen er
kwaamd tot een degelijk vak- tijdig werd van ingelicht wat er
man, vooral op het gebied van hem de komende week te doen
plaatbewerking. Velen zullen of te laten was.
hem blijven herinneren als de Als slot van zijn redevoering
man die, tussen het zware ge- dankte direkteur Wouters ook
dreun der smeedhamers en het nog de aanwezige K.I.H.O.-
flikkeren der smidsvuren, sa- mensen omdat zij door hun
men met zijn jongens, kille komst naar het St. Eligius-
ijzeren staven omtoverde tot feest aldus heel gemeend aan-
kunstige gebruiksvoorwerpen, toonden dat de eens gesmede
André Veeckman, reeds van banden hecht waren en van
voor wereldoorlog II in dienst zelfsprekend blijven bestaan,
als praktijkleraar. Fysisch ge
havend en psychisch getekend Marcel Crombeen
door een moeilijke krijgsge- Alvorens de nieuwe leerkrach-
vangenschap rekupereerde hij ten te verwelkomen hield de
snel en hervatte zijn nieuwe voorzitter van de
onderwijstaak. Opnieuw ge- Vriendenkring, Achiel De
veld, ditmaal door een ziekte. Moor, er aan zijn voorganger
haalt zijn wilskracht het op- eventjes in de bloemetjes te
nieuw. Onder medische kon- zetten.
trole begint hij aan uithou- Wij weten, aldus de hr. De
dingssporten. Hij herstelde Moor, dat kollega en vriend
volledig en laat voortaan de Marcel er niet op uit is gevierd
medicamenten bij de apo- te worden. Hij wenst steeds
teker. anderen te vieren. Doch op
Jozef Verleysen, sinds 1944 als een dag als deze past het op-
studiemeester - bediende in recht en gemeend hulde te
dienst. Na de veertiendaagse brengen aan een in-goed mens,
veldtocht van Wereldoorlog II een noeste en harde werker,
zwaar gekwetst, herstelde hij een sociaal voelend iemand,
gelukkig. Een stille werker een kultuurgeïnteresseerde,
achter de schermen. 35 jaar een loyale kollega, een prima
lang tikte hij punktueel de we- organisator. Marcel Crombeen
kelijkse mededelingen, zette zette gedurende 20 jaar als
medestichter en bezieler
beste krachten in voor
Vriendenkring. Als voorz
van deze kring was hij ste
bekommerd om de kwal
van de werking, over de
breng en de betrokkenheid
de medewerkers. Als reisle
van de talrijke Vriendenk
greizen was hij de steunpil
organisator en animator.
Nieuwe gezichten
Als slot van het
deelte werden de nieuwe
ga's voorgesteld:
Braeckman. Francis
De
Hugo Den
pessemier, Walter
Heerman, Marijcke
Wilfried Marckx, Johan
Alois Van der Spiegel,
Van Haver, Juliaan Van
deren, Jan Vermeersch
ve Wymels.
Na een heerlijke maaltijd
de genodigden de kans
ven even de benen te
op de dansvloer. Paul
en zijn ensemble
zikaal de dans
tie op de
beeld gaf.
