IULP IN NOOD OPNIEOW TER SPRAKE IN DE GEMEENTERAAD
V-TaVV-c
BOS
Verklaring van schepenkollege was voorbarig
Rode haan kraaide
STREEKNIEUWS Aalst
)e Voorpost wordt blijkbaar druk gelezen door de
lalsterse gemeenteraadsleden, want nadat CVP-er
laymond Uyttersprot een maand geleden vragen
telde over verklaringen, die Schepen van Openbare
Verken De Neve afgelegd had in verband met de
ibsidiëring van het nieuwe zwembad, was het dit-
laal zijn partijgenoot Robert De Pauw die een artikel
lanhaalde betreffende uitspraken, die OCMW-
irzitter Martin Vander Speeten op een IMAVO-
vond in Mikis-klub te Aalst gedaan had.
te oorsprong van zijn interpellatie betrof een mede-
ling die de Burgemeester op 31.10.1979 voorgele-
en had in de gemeenteraad i.v.m. het opvangcen-
'rum «Hulp in Nood».
lit deze mededeling kon
len opmaken dat deze
ienst in het OCMW van
tart gegaan was. Tot dit
sluit kwamen niet al-
alle perskorrespon-
inten, maar ook een
intal raadsleden zelf, die
08 et Schepenkollege en
okiet OCMW-bestuur be-
ankten voor de inspan
ingen.
i zijn interpellatie ver
leidde raadslid De Pauw
echter een belangrijk
nieuw element in dit dos
sier, met name een brief
van de OCMW-voorzitter
d.d. 30 oktober 1979 aan
de stadssekretaris waarin
deze zijn verwondering
uitsprak over het initiatief
van het Schepenkollege,
en waarin hij verklaarde
dat hij het op zijn minst
voorbarig vond dat deze
aangelegenheid in een
mededeling op de zitting
stn
Zaterdagmorgen vatte de woning van de 81-jarige Cle-
mentine Hauwelaert aan de Rozenweg 38 raw. Binnen
ging alles in de vlammen op. De brand is vermoedelijk
ontstaan toen de bewoonster kaar kachel liet openstaan
van de gemeenteraad van
31.10.1979 zou gebracht
worden. De heer Van der
Speeten wees er in deze
brief ook op dat het
OCMW dienaangaande
nog niets beslist had, om
dat gedurende de laatste
bijeenkomst van de werk
groep op'28 juni 1979 uit
drukkelijk gesteld was dat
het Schepenkollege deze
aangelegenheid ten laat
ste in de loop van de
maand oktober met al de
bij het initiatief betrokke
nen zelf ging behandelen.
Het raadslid was dan ook
van oordeel dat men met
dergelijke materies niet al
te lichtzinnig mocht om
springen. In openbare zit
ting van de gemeente
raad werd de start van het
initiatief in de openbaar
heid gebracht, terwijl het
orgaan dat met de uit
voering belast werd, dit
kontesteerde omdat het
niet klaar was met de
voorbereiding ervan.
Men heeft immers nog
geen infrastruktuur, het
voorziene personeel ont
breekt alsook de eraan
gekoppelde kredieten.
De heer De Pauw vond
het als CVP-er en raadslid
des te spijtiger dat men
moest vaststellen dat er
ergens iets misgelopen
was. Diegenen, die men
met de nieuwe dienst
Hulp in Nood wou hel
pen, zouden volgens hem
niet wachten om hierop
beroep te doen, en dat
bleken sommigen vol
gens hem ook al gedaan
te hebben. «Het OCMW
zal ze voorlopig moeten
afwijzen» zo zei hij letter
lijk.
Daarom stelde het raads
lid zich de vraag of er dan
werkelijk geen coördina
tie mogelijk was tussen
het stadsbestuur en het
OCMW. Hij wist dat er wel
maandelijks verplichte
kontakten doorgaan,
maar dan alleen tussen
een afvaardiging van het
stadsbestuur en ver
tegenwoordigers van de
meerderheidsfraktie van
het OCMW. Hij vond het
trouwens' een grote be
leidsfout dat het OCMW
geen vast bureau had
aangesteld, waarin ook
de minderheid zou zitting
hebben.
Volgens hem kon men al
leszins met de ellebogen
aanvoelen dat er iets
schort aan de goede sa
menwerking tussen het
stadsbestuur en het
OCMW. «De ploegen zijn
voorhanden en het veld is
bespeelbaar, maar de ka
piteins zijn niet op post.»
Ook de scheidsrechter
staat niet op het veld al
hoewel die bestaat in de
persoon van de schepen
die door de burgemeester
werd aangesteld om de
relatie tussen beide be
sturen te verzekeren» al
dus de heer De Pauw.
De Voorpost
Meteen kwam het artikel
ter sprake dat wij hier
twee weken geleden on
der de titel «Hulp in Nood
werd het OCMW opge
drongen» publiceerden.
Alleen de titel reeds be
zorgde mij, aldus het
raadslid, koude rillingen.
Op de informatieavond
van het Instituut voor
Marxistische Vorming
had de voorzitter zich in
derdaad kritisch opge
steld tegenover de entoe-
siaste mededeling van de
burgemeester in de laat
ste gemeenteraadszitting.
De interpellant haalde
dan een aantal gegevens
uit dit artikel aan, zoals
het feit dat de heer Van
der Speeten op de IMA-
VO-avond gezegd had dat
er slechts 7 vergaderin
gen aan de oprichting van
Hulp in Nood gewijd wer
den en niet 20 zoals de
burgemeester medege
deeld had.
Namens de CVP vroeg hij
dan ook dat het stadsbe
stuur de zaak opnieuw
naar zich zou toetrekken
om te zien wat er hapert,
en daarna de nodige
maatregelen zou treffen
opdat de dienst in de
kortst mogelijke tijd op ef
ficiënte wijze zou funk-
tioneren. «Het volstaat
niet mededelingen te
doen; men moet er te
vens voor zorgen dat wat
men mededeelt ook in
uitvoering gaat» aldus
raadslid De Pauw.
Hij vroeg dan ook tot slot
van zijn interpellatie dat
de gemeenteraad zou be
slissen het OCMW de no
dige richtlijnen te geven
en de noodzakelijke
middelen om onverwijld
van start te gaan met de
dienst «Hulp in Nood».
Burgemeester
In een lange tekst repli
keerde de Burgemeester
bp de inhoud van de in
terpellatie en van het arti
kel. Aan de hand van een
aantal wetsartikelen, die
de taken van het huidig
OCMW omschrijven was
hij van oordeel dat de
dienst Hulp in Nood een
dwingende taak gewor
den was. Hierbij herinner
de hij eraan dat de ge
meenteraad met dit dos
sier begaan was sinds het
begin van de huidige le
gislatuur. Ten gevolge
van verschillende inter
pellaties en voorstellen
van raadsleden werd op
30.5.1978 een speciale
werkgroep rechtshulp op
gericht. Volgens de heer
D'Haeseleer waren er
welgeteld 23, en niet 20
zoals hij voorheen ver
klaard had, vergaderin
gen en studiebezoeken
georganiseerd geweest
over dit probleem. Op
25.10.1978 zou het Sche
penkollege zijn akkoord
betuigd hebben met de
uitbouw van deze nieuwe
dienst door het OCMW.
Tengevolge hiervan wer
den op 2.7.1979 en
24.9.1979 bijeenkomsten
georganiseerd met het
OCMW. «Ik heb bewijzen
van deze besprekingen»
zo zei de Burgemeester
letterlijk. Het akkoord dat
uiteindelijk bereikt werd,
hield in dat het OCMW
twee nieuwe sociale wer
kers zou aanwerven. Eens
deze beroepskrachten
aangeworven, zou de
dienst «Hulp in Nood»
volledig uitgebouwd kun
nen worden, ook op uren
en dagen dat de gewone
burelen van het OCMW
gesloten zijn, zoals de za
terdag.
De heer D'Haeseleer pre
ciseerde hierbij dat op de
vergadering van het per-
soneelskomitee van
21.11.1979 besloten werd
om twee nieuwe Maat
schappelijk assistenten
aan te werven. Op
30.11.1979 zou de Raad
van het Openbaar Cen
trum dan de beslissing
nemen tot het uitbreiden
van het personeelskader.
Het was duidelijk dat de
Burgemeester op dit
ogenblik van zijn ant
woord wou bewijzen dat
alles wat hij gezegd had
juist was. Een nieuw ele
ment was wel het feit dat
het stadsbestuur beslist
had twee stadswoningen
ter beschikking te stellen
van de nieuwe dienst.
Het doel van deze nieuwe
dienst was volgens hem
in de eerste plaats de be
staande sociale dienst
verder uit te bouwen, na
dat deze sinds de fusie
reeds uitgebreid was ge
worden met 6 nieuwe
funkties van sociaal assis
tent. «De dienst bestaat
en werkt o.a. met twee
nieuwe woningen» zo
hield de Burgemeester
vol.
Wat de brief betrof die de
heer Van der Speeten aan
de stadssekretaris zou
verstuurd hebben op 30
oktober 1979, bleef de
heer D'Haeseleer erbij dat
de OCMW voorzitter zijn
akkoord verklaard had
met de tekst van de me
dedeling, die het Sche
penkollege voor de ge
meenteraad uitgewerkt
had met uitzondering van
de dagen en uren, zoals
ze eerst vermeld werden.
De heer De Pauw (CVP)
antwoordde hierop dat de
Burgemeester weinig ge
zegd had wat de raadsle
den nog niet wisten. Vol
gens hem bestond de
dienst «Hulp in Nood»
nog niet, want de Minis
ter heeft vb. nog zijn
goedkeuring niet gege
ven aan de kaderuitbrei
ding van de sociale
dienst. De interpellant
bleef er dan ook bij dat de
Voorzitter van het OCMW
op 30.10.1979 aan het
Schepenkollege ge
vraagd had om de mede
deling nog niet voor te
lezen in de gemeenteraad
van eind oktober.
Diskussie
Op dat ogenblik bleek
reeds dat beide sprekers
op hun standpunt bleven.
Volgens de Burgemeester
vervult de sociale dienst
van het OCMW momen
teel reeds de taak van de
dienst Hulp in Nood, ter
wijl op 26.11.1979 een
verzoek zou vertrokken
zijn tot aanwerving door
het OCMW van twee
werklozen maatschappe
lijk assistenten.
Met de eerste bewering
was raadslid De Pauw
dan weer niet akkoord.
«Door uw mededeling
van eind oktober melden
er zich nu reeds mensen
aan, en er is noch perso
neel, noch enige infra
struktuur, noch krediet»
aldus de spreker.
De heer D'haeseleer bleef
echter voet bij stuk hou
den bij zijn bewering dat
er een akkoord was over
het afleggen van de me
dedeling. «Ik weet niet of
de verklaringen in de pers
wel van de OCMW-
voorzitter zijn» zo zei hij
letterlijk.
Raadslid De Turck (CVP)
die hierna het woord ver
kreeg herinnerde de
raadsleden aan de ver
schillende voorstellen,
die aan de basis lagen
van de dienst Hulp in
Nood. Hij pleitte in dit
verband voor een her
bronning van de ideeën
die vroeger naar voor wa
ren gebracht.
Na nog een verwarrende
diskussie tussen de heer
De Pauw en de Burge
meester, waarin deze de
oppositie verweet vertra-
gingsmaneuvers uit te
voeren, besloot het oppo
sitielid het debat met de
mededeling dat hij zijn in
terpellatie in het OCMW,
waarvan hij lid is, zal her
halen.
VEHE
an alle handelaars en
xJrijfsleiders van Aalst
Ilet kollege van Burgemeester en Schepenen beve-
ligt hierbij dat de stad haar medewerking verleent,
tsluitend aan Reynaert-kommunicatie voor de publi-
witie van een stadsgids ter verspreiding in alle ge-
nnen.
e uitgeverij Reynaert-kommunicatie is derhalve de
ïige firma die zich bij de handelaars en bedrijfslei-
insrs namens de stad mag aanbieden. Alle andere
ma's zijn vreemd aan dit initiatief en kunnen zich
et beroepen op de uitgave van een stedelijk infor-
atieblad.
n£
9"ferochie St. Jozef - Aalst
uisweg
in kruisweg gaat door op vrijdag 30 november 1979
et 19.30 uur in de kerk. Men gedenkt de laatste
nb vensdagen van de Verlosserzijn lijden en sterven
t liefde voor alle mensen.
eze kruisweg doet men ter nagedachtenis aan de
ügeer Frans De Koninck die meegeholpen heeft om in
dG i kerk de kruisweg van Servaes een definitieve
,M aats te geven,
eillm «Jezus van Nazareth»
Jl e film van Zefferelli die reeds enorm veel volk heeft
de Itrokken wordt afgedraaid in de zaal van 't Kapelle-
in op maandag 3 december te 19.30 uur.
et is een film die U moet zien!I
m ebedsviering
ag sn gebedsviering van, voor en door jonge mensen
i Neeft plaats op woensdag 5 december 1979 te 19 uur
de winterkapel.
o B ac*vent nodigt ons uit om het even stil te maken in
gt is.„.en hoopvol uit te kijken naar Kerstmis: het licht
it in de wereld komt!
lugdraad
t-dond Kerstmis verzorgen de jeugdverenigingen een
v Dtreden in St. Job en St. Lieven.
im it optreden wordt voorbereid op de vergadering van
e jeugdraad van woensdag 5 december te 20 uur in
|k! et lokaal van de meisjeschiro.
«1st St. Jan K.W.B.
Muziekavond
De muziekliefhebbers kunnen op donderdag 13
Member in het Sociaal Centrum om 19.30 uur ter-
:ht voor een avond vol muziek begeleid door Walter
3® b Troyer. Hoe kunnen we mooie muziek proeven en
naken? Het wordt een razend interessante muzieka
vond!
Weet je waar ik dol op ben?
Ja natuurlijk daarop ook, maar weet je
waar ik gek van ben, waar mijn kop op
staat, waar mijn hart van overloopt?
Van de natuur...
Als ik iets puur natuur zie, slaan de
aderen onder mijn beenderen, en stokt de
adem onder mijn oksels.
Dat hebben wij thuis eigenlijk al genera
ties lang. Mijn vader bijvoorbeeld ging
nooit een ferme brok natuur uit de weg,
en mijn grootvader heeft er in zijn loop
baan veel onder handen gehad, 't Is dan
ook geen wonder dat ik al jaren met geen
paarden thuis te houden ben. Pas heeft de
zaterdag zijn oog open, pas zijn de kip
pen van hun stok gevallen, of ik ben het
huis uit. Geen beek waar ik niet overge
sprongen ben, geen boom waar ik niet
ingezeten heb, geen bloem die ik niet bij
zijn nek gehad heb, geen vogel in wiens
nest ik mijn oog niet geworpen heb, geen
hooipijt waar ik niet ingelegen heb.
Maar omdat je nu moeilijk eeuwig en twee
dagen over dezelfde prikkeldraad kan
blijven kruipen, laat ik me dus op een
duistere dag in een wandelklub inschrij
ven. Je weet wel zo'n verzameling door
winterde stappers, die alles grondig aan
pakken. Omdat ik er bovendien niet als
een onnozele bleu wil bijlopen leer ik
gauw tweehonderd volgels met stamboom
en aanverwante takken uit het hoofd,
,koop een verrekijker om op de kerktoren
te kunnen lezen hoe lang ik nog in de
regen moet lopen, en hang om volledig in
de natuur op te gaan een dikke rode
camoeflagevest rond mijn nek.
En daar kom ik op afgesproken uur en
plaats met mijn fiets de straat ingereden en
wat zie ik? Allemaal reusachtige karre,,
groot genog om het halve koninkrijk te
verhuizen, en de andere helft op het dak
vast te binden.
Waar... waar stappen ze naartoe,
vraag ik een beetje stilletjes.
Stappen, zegt er een, stappen... stap
pen kunnen we thuis ook rond de tafel.
Met de fiest misschien vraag ik, en zét
mijn verrekijker aan het oor.
Luister eens roept er ineens zo'n grote
vent, met een nog grotere mond, we moe
ten eerst eventjes rijden, maar ik zou
zeggen volg-mij maar, want ik moet er
toch alle dagen heen, ik ken de weg als
mijn broekspijp, ik ben van alle bossen
thuis.
Ik dus eerst met roze kaakjes en kromme
nek aan zo'n grootmondbezitter gaan
vragen om niet te rap te willen rijden in de
bochten, maar direkt mocht ik er bij een
achteraan gaan intiggen.
Stap in zegt hij, we zijn allemaal klein
begonnen. En daar gaan we.
Twee uur later heb ik honderden tunnels
gezien, duizenden verkeerslichten, hon
derduizenden auto's, miljoenen winkels,
en een miljard keer miljaar gezegd. Eén
boom heb ik ook gezien, maar daar was
helaas al iemand aan opgeknoopt.
Als we dan eindelijk uren en uren later
aan zo'n bos geraken staal die vent met
een glimlach als een omgevallen karrewiel
er met zijn bol te zwieren.
Even verstrooid zegt hij, zoveel in de
kop, een vuiltje in het oog en roef het
verkeerde straatje in.
Als je het mij vraagt zit hij er al jaren in.
En nu de bossen in roep ik. Ik sta dus
al met een been onder de beukebomen als
de hele horde aan het vreten slaat. Ze
hadden daartoe een soort van rijdende
cantine meegesleurd, en ze beginnen zich
zo vol appeltaart te stouwen, dat de schrik
mij om de oren slaat, want blijkbaar zijn
sedert ons vertrek de Russen het land
binnengevallen.
Als de laatste kruimels opgedoekt zijn, de
laarzen, de kousen, de truien, de brillen
de mutsen verwisseld, duiken we de bo
men binnen. Er is er een die een kaart
meegebracht heeft, maar alleen al aan de
manier waarop hij ze vasthoudt zie je,
(dat zij al jaren van de kaart is, en al veel
llanger het noorden kwijt.
iMaar schoon dat het er is,-de eeuwenoude
bomen, de knotwilgen, de populieren,
ruisend in de wind, en de zon giet haar
gouden stralen over de milde aarde. En er
is een fraai baantje door dik en dun
gelegd, zodat we niet in de modder hoe
ven te lopen om de papiertjes weg te
gooien. We pakken dus dadelijkde belas
tingen, de onderwijsproblemen, de poli
tiekers, en de borstkanker onder handen,
en voelen de fisse lucht op de binnenknat
van de longen trommelen. Bovendien is
er geen kat te zien, want alle oerossen,
everzwijnen, rinocerossen,en bavianen
zijn met brugpensioen. Een keer denk ik,
hé daar loopt een leeuw, maar als hij wat
dichterbij komt, en zijn mond opendoet,
0 Q Q j o
blijkt het maar een haan te zijn.
Gelukkig zijn de vogeltjes er nog. En
vogeltjes daar kan ik een avond mee
vullen. Je kan er trouwens geen vinden of
ik zet er een naam op. Ik weet niet hoe het
komt, maar zo'n ding doet mij iets. Ik
vermoed omdat ze zo dicht de mensen
staan: ze zitten ook voortdurend in nes
ten, ze vliegen ook overal in en uit, en ze
blijven ook hun hele leven lang herken
baar aan de kleur.
Van als er dus een zijn bek opendoet,
gooi ik direkt een vinger in de lucht en
sperwer mijn ogen wijd open...
sjieriesjieriesjiérie.
hoor zeg ik, een half-blinde Canadese
boompieper!
En even later.
goeroegoeroe...
Een vrouwelijke Indische sprinkhaanzan
ger, terugkomende van de balvlucht.
En nog later...
tutututututut.
de 900.
En we waren al tien minuten weg toenhet
tot overmaat van geluk begon te regenen.
Wij dus in gestrekte galop het bos uit, het
café in.
Daar zaten bij nader inzien ook rare
vogels.
Omdat de Russen intussen de Wolga
overgeworpen waren besluiten we even
iets te eten. Bovedien verkoopt de waard
trienen soep van onbespoten groenten uit
zijn tuin die al jaren ondergespoten is, en
is zijn echt boerespek, een keer bijten,
twee keer plomberen, werkelijk hartver
scheurend. Als bij mirakel blijkt er bo
vendien iemand toevallig in zijn bloemen-
gids tien spellenkaarten gevonden te heb
ben, zo dat we daar maar gauw een
boompje opzetten. De eignaar blijkt ook
nog zeer interessante en waardevolle na
tuurlijke bieren in huis te hebben, en zijn
koffie is bij zonder zware toebak.
We zetten ons dus maar voorlopig defini
tief neer, en kijken af en toe of het bos nog
niet omgehakt, of door een toevallige
voorbijganger in zijn zak gestopt is.
Als het dan ook plots ophoudt met rege
nen, en een of andere schizofrene zot
opmerkt dat we misschien nog eens een
been kunnen buitengooien, maken we
hem dan ook rap duidelijk dat de korste
weg naar huis te voet is. En vermits
dezelfde vent van 's morgens weer op kop
wil güan rijden is dat eerder een beloning
dan een straf.
Wat is dat trouwens, dat het voortdurend
geleuter over bomen en bossen.
Een gezien toch allemaal gezien zeker.
Waar ze zo'n drukte over maken. Je kan
de tv niet meer aanzetten of ze zijn er daar
mee, complimentenmaken voor een opge
zwollen stok met bladeren aan.
Gelukkig zit ik in een club waar die
dingen met het nodige realisme benaderd
worden.
Volgende zondag zijn we weeral weg.
De sigaren en de portatief liggen al klaar.
Is er misschien iemand die wat bomen in
zijn straat heeft?
Ver of dicht, groot of klein. Het steekt niet
zo nauw.
Als het maar regent...
F.C.
0 O
