film uandeWCCif
K.F.L. AALST:
'UNA GIORNATA PARTICOLARE'
Angelsaksische
folk in Kreja
'MOONRAKER'
ISOPODA OP
VOLLE 45 TOEREN
JEFKE
Op 20 december 1979 is de katholieke filmliga reeds aan ideologie wordt gestimuleerd,
zyn zevende voorstelling van het seizoen toe. De prent die versluierd en goedgepraat,
deze keer wordt vertoond is een Italiaans - Canadeese Gabriele en Antonietta zijn
produktie, geregiseerd door Ettore Scola 'Una giornata een man en een vrouw die
particolare'. beiden gedesillusioneerd zijn,
verschoppelingen die niks
Ettore Scola werd geboren in heersende normen valt. Hij si- heldhaftigs in zich hebben, die
1931 en is lange tijd in ons land tueerde zijn idee in de fascisti- werden meegesleurd door de
een onbekende gebleven, sche periode om het probleem gebeurtenissen en niet bij
Nochtans werkt hij sinds 1948 duidelijker te stellen. Ook om- machte zijn hun eigen leven te
in de Italiaanse film. Als see- dat hijzelf herinneringen aan bepalen,
narioschrijver was hij veran- die tijd en die bewuste dag Antonietta is een gewone, on-
twoordelijk voor meer dan overhield en omdat herinne- derdanige huisvrouw, een typi-
vijftig scenario's voor films van ringen van toen in Talië door- sche 'mamma' al vroeg gete-
leven. kend door de eisen van een
De fiim is niet enkel het ver- leven vol huiselijke beslomme-
haal van twee eenzamen die ringen; een autoritair en bru-
elkaar een kort ogenblik vin- taal echtgenoot, zes kinderen
den. Niet enkel een evokatie en hopend op een zevende om-
van de sociale konditie van de wille van de staatspremie. Een
vrouw en van de individuen huissloof zorgend voor haar
verdacht van homofilie in het gezin in dienst van de man die
fascistische Italië. De film ont- haar autoritair zonder veel at-
rafelt daarenboven op zeer tentie en respekt behandelt,
subtiele wijze en lang niet zon- Gabriele is een vereenzaamde,
der humor de mechanismen antifascistische intellektueel,
die leiden tot een fascistische vrijgezel, hetgeen tegen alle
filmclub Antrakt en eveneens mentaliteit. De psychologische richtlijnen van II Duce in-
verleden week nog in het besmetting via de massamedia druist. Hij verloor zijn betrek-
Feestpaleis). bijvoorbeeld. Het is ook een king als omroeper bij de Natio-
De film 'Una giornata partico- film zonder fysiek geweld: we na'e radio omdat zijn stem niet
lare' verhaalt de ontmoeting zien de fascistische knokploe- mannelijk genoeg was. Hij is
en de eendagsrelatie tussen gen niet in aktie, er zijn geen homosexueel al wordt dit nooit
een Italiaanse vrouw Antoniet- folteringen of direkte intimida- officieel uitgesproken,
ta en haar overbuur, de gewe- ties. Opvallend is het gebruik van
Het is een film over moreel twee akteurs zoals Marcello
geweld en hoe dit door een Mastroianni en Sophia Loren
onverbiddelijke propaganda- in voor hen totaal ongewone
Dino Risi, Antonio Pietrange-
li, Luigi Zampa enz... In 1964
gaat hij voor het eerst zelf
achter de kamera staan en
draait hij 'Se permette, parlia-
mo Di Donne'. Sindsdien
maakte hij reeds een dertiental
films. Vele van deze films zijn
in België niet uitgebracht. Wel
bekend van hem is het uitbun
dig satirische en bijna zwart
gallige 'Brutti, sporchi e catti-
vi' (reeds te zien dit jaar bij
Vorige vrijdag speelde de folkgroep KHILIAD in het
jeugdhuis Kreja. Deze Vlaamse groep was tot dan
toe in het Aalsterse vrij onbekend. Ze bestaat uit vijf
leden die mekaar, deels als student leerden kennen
in de Gentse folkwereld. De groep alsdusdanig
bestaat pas een jaar, enkele onderbrekingen niet
mee gerekend. Vroeger speelden ze zowel Vlaamse
als Ierse, Schotse en andere West-Europese Folk. Tot
ze in één bepaalde richting verder gingen, en nu nog
uitsluitend Angelsaksiche folk op hun programma
hebben. Deze keuze werd bepaald door hun eigen
interesse en mede door het feit dat de violist van de
groep van half-Ierse afkomst is. De naam «Khiliad»
is een oud Schots woord en betekent zoveel als: «He
came from thousand miles» een naam die ze enkel
kozen omdat hij goed in de oren klinkt.
'Una giornata particolare' is
een pracht van een film, vol
menselijke warmte, filmtech
nisch gewoon virtuoos. Scola
beweert met zijn film te heb
ben willen aantonen hoe het
dtzen radio-omroeper Gabriele.
srei Die toevallige ontmoeting
speelt zich af op 8 mei 1938, de
- ii historische dag waarop Führer
gei Adolf Hitler een tegenbezoek
su aflegt aan II Duce Mussolini en-
lio! de as Rome-Berlijn wordt
iag' gesmeed.
get De in Romeinse volkswijk ge
legen en door het Mussoli-
he niaanse regime opgetrokken
:ra woonkazerne, waar Antoniet- Nadat het een veertiental dagen kalm was in onze biosko- constructie van een kom-
on ta en Gabriele leven is leegge- pen, komt deze week de nieuwe James Bondfilm in pleet ruimtestation in de
lopen. Alle bewoners van deze roulatie te Aalst en meer bepaald in de benedenzaal van de studio's te Epinay door 220
iwoonblok hebben hun fasci-
stisch uniform aangetrokken
lanen zijn zoals vele andere Ro- T
ingmeinen naar de 'Via dei Fori Twee Jaar na The SPY who tegengewerkt door het on-
fascisme, ook nu nog, zijn
macht laat gelden tot in het
privé-leven van het individu.
Afspraak .donderdag 20 de
cember 79 om 20 uur, Pont
straat nr. 11 en Hoogstraat.
R.
Op het podium maakt
Khiliad gebruik van
een ruim, akoustisch
folk-instrumentarium:
twee gitaren, evenveel
mandolines en mando-
las, dwarsfluit, thin
wisthle, handtrom en
viool. Hierdoor, en me
de door hun aantal
leden was de groep in
staat een volle volk
sound naar voor te
brengen. Dit werd nog
onderstreept door het
regelmatig uitwisse
len en veranderen van
instrument. We hoor
den ook bij het samen
spel enkele vindingrij
ke snaar arrangement-
jes. Maar met nogiets
meer dinamisme en
meer zang was hun mu
ziek nog beter overge
komen. Een pluspunt is
wel dat de meeste van
hun nummers, op enke
le uitzonderingen na,
hoewel traditioneel,
toch onbekend in de
oren klonken. Zelfs
hun jigs en reels waren
niet de doorsnee in
strumentaaltjes die
men zoveel hoort. Ze
nemen imaw
initiatief in 1
oude partituren op te
zoeken en hierop hnn
eigen
te
is, dat al hnn liedjes
handelen over 'wreed
aardige toestanden,
zoals we dat nog ken
nen in de folk i
Onder de s
men taalt je van O'Caro-
lan, dat we van John
Renbourn kennen (fier
in een eigen kleedje ge
stopt, en het meexin-
gertje: Sailors Alpha
bets Het Kreja publiek
was alvast enthou
siast, zodat de groep
bracht.
We onthouden alvast
de "p"™ Khiliad «n ho
pen dat deze groep in de
goeie richting
evolueert.
bioskoop 'Palace' aan de Schoolstraat.
ééj Imperial!getrokken om deel
loved me' keert James misbaar aantal mooie mei-
ltiite nemen aan de reusachtige Bond terug in een nieuw den, het kwaadaardig genie
en spektak'ulaire nazi-fascisti- adembenemend avontuur dat de wereld een hak wil
k i» sche ceremonie met veel praal gebaseerd op de beroemde zetten eigenhandig de das
to»en militair vertoon. Antonietta bestseller-reeks van Ian om te doen. James Bond is
vol en Gabriele zijn achtergeble- Fleming. 'Moonraker' heet dus terug in de stad, deze
zijlaflcen de hfsbewÏÏmer, deza el"e uit«ave en on" k«r in de persoon van Ro-
sul de radio hard heeft aangezet danks de 6oede v<>orne- ger Moore, en Moonraker
oojom de reportage van de op- mens die producer Broccoli wordt gelanceerd met de
eel tocht te kunnen horen en vol- en regisseur Lewis Gilbert kracht en de snelheid van
origen. Dit eenvoudig verhaal een paar jaar geleden aan een maanraket. Regisseur
net speelt zich dus af in eenheid de dag legden, is het weer Lewis Gilbert die eerder
werklui, tel daarbij de reis
kosten van 160.000 km
voor het hele filmteam en
men krijgt een idee van het
budget dat voor Moonra
ker werd uitgetrokken.
Men begrijpt meteen waar
om de film met zoveel
trammelant op 18 oktober
79 onze bioskopen werd in
gejaagd. Ondanks alles is
chef-decorateur Ken
Adams (die ook al de de
cors voor Goldfinger, The
Spy who loved me, en You
be van tijd, plaats en handeling: een peperdure superpro- reeds The spy who leved only live twice voor zijn
chiyan de ochtend van 8 met 1938 (jukbe geworden, van me'en'You only live twice' rekening nam) erin ge-
,o e avon 6 ag' Brits-Franse makelij dit in elkaar zette. Konform de slaagd het Moonrakerkar-
en binnen een flatgebouw in een
he Romeinse voomtad handelend *eer tradlt,e ,s Moonraker nog we, af te werken zonder er
mover een langzaam en aarze- Het was te verwachten. Na- grootser opgezet, nog spec- een infarct aan over te hou-
lend met elkaar voeling krij- dat reeds bij vorige gele- taculairder en overeen-
deigende man en vrouw. genheden satellieten een komstig duurder dan vorige
wiMet 'Una giornata particolare' rolletje meespeelden in de 007-prenten. Niet verwon-
onheeft Scola meer bedoeld dan 007-films, is James Bond derlijk als men een kleine
een anecdote uit het Italiaanse voor verschijning greep doet uit de plaatsen
nJhii v«n °P het doek persoonlijk in waar werd gefilmd om deze
aai hij de vereenzaming tonen van j r T
go twee 'andere' men«n in onze de ""mte geklommen, in prent op te nemen: Lon-
:ebhedendaagse samenleving die een «Moonraker» (zegge den, Venetie, Rio de Janei-
diweinig verdraagzaamheid aan een space-shuttle) om res- ro, Parijs en de brousse van
de dag legt voor wie buiten de pektievelijk geassisteerd of Guatemala. Tel daarbij de
ids?
Reeds enkele weken ligt bij de platenzaak de nieuwste release van eigen
bodem klaar: Isopoda's «You Flower». De groep kende onlangs enkele
moeilijkheden, toen totsenman Geert Amant de groep verliet om zich
volledig aan zijn studies te wijten. De Aalsterse symfonische popgroep is
nu blijkbaar opnieuw voorgoed van start gegaan. Dat bewijst deze singel,
een voorloper van Isopoda's tweede langspeler waar waarschijnlijk velen
reeds met spanning op wachten.
You flower is een romantisch nummer dat handelt over de geboorte van
een kind. Een vrij originele, en volgens ons geslaagde aanpak. Het
bewandelt kwa genre dezelfde wegen als de debuut elpee Acrostichon, die
vrij goed onthaald werd. Men merkt zelfs enige verbeteringen op (o.a. kwa
afwerking). Na de maxi nummers van Acrostichon is het wel even wennen
aan de veel kortere tijdsduur van beide singelkanten. We vragen ons
hierbij af of dit geen afbraak doet aan de vertrouwde Isopoda muziek. Er is
immers altijd gevaar voor kommersialisatie, wat zeker bij een groep als
Isopoda uit den boze is. Gelukkig is hier nog geen sprake van. De
«grootsheid» van de symfonishe muziek komt bij Flower weer tot
uiting en doet onwillekeurig terugdenken aan het prachtige samenspel
van klank en licht bij hun shows, die op ieder een grote indruk nalaten.
Even knap, maar wel van een ander genre is de B-kant: «Black Mountain-
cat», een jazz achtig instrumentaaltje, dat eens een andere Isopoda laat
horen. De groep laat hier zien dat zij instrumentaal sterk in hun schoenen
staan. Mocht je de singel nog niet in het bezit hebben, ga hem dan gauw
halen bij de platenboer.
Bert
den. Zo nieuw en geperfec
tioneerd de gags en de el-
ketronische spullen aller-
hand in 'Moonraker' zijn,
zo klassiek en onveranderd
is het sex-and-crime stra
mien waarop het verhaal
steunt: een rijk en machtig
maar boosaardig type wil
via een zelf ontdekt, super-
krachtig gif (dat echter al
leen mensen doodt) de
mensheid uitroeien om een
nieuw superras te creëren,
maar de onverschrokken
James kan dit nog beletten.
Na enig geknok uiteraard.
In een tekenverhaal zou
zo'n gek dat gif in de water
leiding kieperen, maar
voor een James Bondfilm is
dit natuurlijk te min.
Vooral als de man in kwe
stie, een zekere heer Drax
(gespeeld door Michel
Lonsdale) toevallig zelf de
konstruktuur van de space-
shuttle-moonraker is, en de
gelukkige bezitter van de
meest diverse handelsza
ken op de meest diverse
.plaatsen ter wereld. Drax-
Lonsdale beschikt over de
poen en over technologie,
derhalve heeft hij heel stie
kem een ruimtestation ge
bouwd, vanwaar hij onge
stoord de giftcapsules over
de aarde kan uitstrooien,
indien 007 Roger Moore
daar niet onvervaard, en
met risico voor eigen lijfs
behoud, een stokje had
voorgestoken. Vooraleer
het zover is beleeft James,
en de toeschouwer met
hem, heel wat avonturen
met boosaardige mannen
cn avontuurtjes met lieftal
lige vrouwen. Het begint al
bij de intro van de film, nog
voor één letter generiek
verschenen is, waarbij we
een Jumbo 747 zien ont
ploffen een space-shuttle
gekaapt wordt en 007 uit
een vliegtuig gegooid
wordt. Waarbij James
Bond in vrije val zijn bela
ger een parachute ontfut
selt. Het gaat verder in Ca-
lifomie waar 007, waar
Drax behalve een autentiek
kasteel ook enorme fabrie
ken staan heeft, bijna het
leven laat bij een proef in
een zwaartekrachtmachine.
De tocht loopt verder langs
Venetie, waar James een
Japanse karateka vrij moei
teloos door het uurwerk
van de klokketoren op het
San Marcoplein kiepert, en
waar bij een grandioze ach
tervolging op de Vene-
tiaanse kanalen Bonds gon
del zich tot een speedboot
ontpopt die daarenboven
over een luchtkussen be
schikt waarmee James zijn
gondel zonder meer aan
het Dogenpaleis de oever
opstuurt, en tot verbazing
van de toeristen een boot
tochtje over het San Mar
coplein maakt. In RIO
raakt 007 tesamen met zijn
vrouwelijke kollega Good-
head (Lois Chiles) in moei
lijkheden als Richard Kiel
met zijn stalen gebit de ka
belbaan doorbijt van de
zweefbaankabine waarin
Bond en Goodhead hadden
plaats genomen. We zou
den zo nog een paar blad
zijden kunnen verder gaan
met het opsommen van
gags en stunts die elkaar zo
snel opvolgen dat men bij
na niet merkt dat het ver
haal in zijn geloofwaardig
heid af en toe rammelt.
Maar dat wordt dan weer
goedgemaakt door enige
onderduimse woordspelerij
in de dialogen. Naast Ro
ger Moore in de titelrol die
daarmee aan zijn vierde Ja
mes Bondfilm toe is in op
volging van Sean Connery,
herkennen we in de rol van
Hugo Drax de Franse ak-
teur Michel Lonsdale, ge
boren in Parijs uit een
Franse moeder en een Brit
se vader. Hij spreekt vloei
end Engels en bewijst eens
te meer gelijk welke rol aan
te kunnen. Lois Chiles die
Dr Goodhead speelt werd
geboren in Texas. We za-
Optreden van de Angelsaksische groep Khiliad in zaal Kreja, Driesieutelstreat Aalst,
7 december. (Hugo)
gen haar in 'The Great
Gatsby' en onlangs in
'Death on the Nile'. Ri
chard Kiel, Amerikaans
akteur van 2m35 werd be
roemd door zijn rol als
tegenstrever van James
Bond in de film 'The spy
who loved me'. De muziek
van de film is van John
Barry, die onlangs een
Oscar in de wacht sleepte
voor 'Born free'. Hij was
het ook die de muzikale
illustratie verzorgde voor
andere James Bondfilms.
Het lied Moonraker wordt
opnieuw gezongen door de
talentvolle Shirley Bassey,
die reeds in 1964 aan het
muzikale tema van Gold
finger wereldbekendheid
gaf. Moonraker een 126
minuten durende avontu
ren film gaat ontegenspre
kelijk een nieuw sukses te
gemoet.
R.
Toen Jefke zijn vrouw stierf is hij zot
geworden.
Ochere zegden de mensen, die jongen
heeft in zijn leven miserie gehad. Het is
anders toch een doodbrave sukkel ge
weest. Het één woord nooit hoger dan het
ander, en zich kwaad maken, dat was iets
waar Jefke nooit zou in gelukt zijn. Op
een dag was hij met haar getrouwd, en
hoe die twee bij elkaar geraakt waren,
kon niemand verstaan. Zij kwam van de
andere kant van de stad, waar ze voor
tien tegelijk geleefd had, en hij wist bij
manier van spreken van toeten noch
blazen. En op een goeie dag zaten ze dus
bij elkaar, en vertelden ze aan iedereen
dat ze bijeen gingen blijven.
En de mensen lachten, maar na een tijd
zagen ze dat het nog een goed koppel
ging worden, en het enige wat ze nog
zegden was, de wereld is toch raar hé,
wie had dat nu kunnen denken?
En toen ze het klein huizeken aan de
hoek van de straat kochten, stak Jefke de
handen uit de mouwen, want als hun
eerste kind geboren ging worden moest
het in orde staan. En het was om te
stelen, misschien zelfs om in een bouw-
boekje te laten zetten, zo schoon.
En daarna is het tweede kindje geboren
en de dokter zei, meneer het zal niet zoals
de anderen zijn. Dat zijn van die dingen
in het leven waar ge U moet boven zetten.
Maar ik wil U nu al veel hoop geven, dat
we ze kunnen opereren als ze groter is, en
dat er veel kans is dat ze daarna kan
lopen.
En Jefke die maar een simple mens was,
maar een sterk karakter had heeft er zich
nooit bij neergelegd, maar zij is er aan
gecreveerd. Bijna week na week zag je
haar veranderen.
Ja ja ze krijgt haar oude streken weer
zegden de mensen. Ge ziet dat de echte
aard toch altijd bovenkomt. En zo te zien
is ze van 't mansvolk ook niet meer
benauwd. Bij de bakker werd er zelfs
verteld dat ze dagen achtereen op café
kon zitten, en dat ge het haar geen twee
keer moest vragen. Maar Jefke die altijd
zijn eten zelf mocht klaar maken, en zijn
huizeke dat hij 's morgens als een beelde
ken achterliet, 's avonds als koterij terug
vond, zei nooit een kwaard woord.
En op het werk als ze eens met hem
lachten, zei hij, mocht gi, thuis zo een
kind hebben, dan zou Uw vrouw mis
schien veel andere dingen doen, maar dat
zou voor mij nog geen reden zijn om met
U te lachen.
En ze zwegen, want wat kunt ge daar op
antwoorden.
Hebt ge gezien zegden ze in de straat
hoe ze op dat sloorke geslagen heeft, met
de hak van haar schoen, zo hard ze maar
kon, op een kind dat een hele dag in een
stoelke moet zitten. Aan de oudste zal ze
wel niet aankomen, want die trekt te veel
op haar. Dat zal ook een postuur wor
den, schoon ja maar zijt maar gerust ook
een rat.
En Jefke was de enige die zich een beetje
met het sukkelaartje bezig hield, een
beetje leren tellen of de woordjes her
schrijven die ze op de speciale school
geleerd had, of gewoon er een beetje mee
spelen, want het kind mocht nooit buiten,
en uit de hele straat kwam er zeker
niemand binnen.
En toen zijn vrouw serieus ziek werd,
vroegen ze, hoe is 't Jefke, we zien uw
vrouw zo weinig, is ze misschien niet
goed?
Het is niet goed met haar gezondheid
zei hij, ze komt niet meer uit haar bed.
En zijn rug was nog niet gedraaid of ze
herhaalden zijn woorden al, ze komt niet
meer uit haar bed, ze komt niet meer uit
haar bed, ze zal er dan toch niet veel
alleen inliggen, in haar bed.
En toen zijn vrouw stierf is ky zat ge
worden...
De dag na de begrafenis staat de gebuur
van Jefke in de hof en hij ziet hem
gedurig het huis in en uitlopen en iets
weggooien.
En hij kijkt ineens vol schrik en hij roept,
maar Jefke, maar Jefke wat doet gij nu
allée, schei toch uit jong...
Maar Jefke loopt voort naar de stal waar
de volière staat waarin hij al jaren en
jaren vogeltjes aan het kweken is, en
waar zijn hart en zijn leven ligt. Eén na
één gaat hij ze halen, dan gaat hij op het
wegje staan, en traag gelijk een boer düt
zijn hand opendoet om het zaad weg te
strooien, laat hij het beestje uit de warmte
van zijn gesloten vuisten vliegen.
Allemaal, tot en met het vinkje dat hip
drie dagen ervoor met een lam vleugeltje
gevonden heeft, en dat nog maar kracht
genoeg heeft om een paar meters verder
op zijn kopje te vallen.
Ochere zegden de mensen, hebt ge het
gehoord, Jefke is zot geworden.
Maar wat ze eigenlijk bedoelden was:
Jefke zal nooit iets kunnen vergeten.
