CANTICORUM STEEKT IEDEREEN DE LOEF AF
:b
POSTERS IN AFFLIGEM
PERFORMANCE k so
KUNST FESTIVAL
PERFOMANCE
PICASSO
,dJ<
I
!niers,
-première te zien.'
Langs de Faluintjeskant houdt men van extreme
gevoelens. Met de pikfeesten schroeit de hitte de
oren van je kop, met het jaarlijks kerstconcert
vriezen de benen van je lijf. Dat natuurlijk alleen
maar als je vorige vrijdag buiten de kerk bleef staan.
En wie zou dat nu doen als er binnenin prachtige
muziek gemaakt wordt, en als je op die schitterend
versierde ruimte na anderhalf uur nog niet
uitgekeken bent.
Canticorum is een ge
mengd koor dat als
voorbeeld voor alle der
gelijke verenigingen kan
gesteld worden. Het is
een liefhebbersgroep,
dus met de gebreken
maar vooral met de grote
voordelen daaraan ver
bonden. Het is een zang
groep, waarvan dirigent
en leden zich op een
enthousiaste en verstan
dige manier inzetten. Ze
zijn zich na amper 3 jaar
aan het opwerken naar
de top van het groot-
Aalsters koorleven. Een
van de zaken waardoor
ze opvallen is de allure
en de présence waarmee
ze zich omgeven. Heb je
bijvoorbeeld de prachti
ge affiches gezien, die
gerust naast de fameuze
kroonluchter van het
Festival Van Vlaanderen
kunnen gehangen wor
den (het idee van het
kasteel als blikvanger is
natuurlijk intussen al
gegapt door een ander
koor). Heb je het enig
verzorgde programma
boekje gezien, iets waar
je over jaren nog met
vreugde naar kijkt. Heb
je de regie in de kerk
meegemaakt, de aange
paste verlichting, de
warmte van de kerstver
siering gevoeld, en de
stilte gehoord tijdens het
optreden? De stilte waar
voor Rudy Tas de toe
hoorders dankte, (en hij
maakt er een traditie van)
is niet alleen een vertrek
basis voor elke rustige
sfeer, maar gewoon een
noodzaak voor elk optre
den van een koor dat
zichzelf en de luisteraars
au sérieux neemt. Kor-
om Canticorum is een
koor met standing, bij
wie de belangstelling
voor de muziek veel
verder gaat dan de kerk
toren, het parochiezaal
tje, of het ene concert
per jaar waarbij je wel
eens meemaakt - en de
voorbeelden liggen te
grabbel - dat een bonte
avond of een Vlaamse
Kermis onder het mom
van cultuurverheffing tot
koorfestival of navel van
de wereld gepromoveerd
wordt. Canticorum wordt
een voorbeeld voor wat
er te bereiken valt, het
wordt een fenomeen, en
de organisatie en realisa
tie van zo'n avond is voor
een dorp (hier nu Moor-
sel, maar je kan alle
andere namen invullen)
werkelijk uniek. Dat was
ook de mening na het
concert van een aantal
mensen die iets meer
met muziekleven en mu-
ziekmaken vertrouwd
zijn, en ik hoop dat het
publiek dat niet zeer
vrijgevig met het applaus
was de draagwijdte en de
betekenis van een avond
als deze in het Aalsters
(niet Moorsels) cultuur
leven begrepen heeft.
Buiten de eigen mensen
traden dus 'Musica
Flandrorum' o.l.v. Her
man Roelstraete en twee
Engelse gasten op. Dat
deze bijvoorbeeld in hun
eigen taal (en zeer vlot,
iets wat je op het Festi
val zelfs niet meemaakt)
begroet werden is nog
een voorbeeld van hoe
een klein koor groot kan
zijn.
Het programma zet dus
in met vijf kerstliederen
in bewerking van Her
man Roelstraete. Roel
straete is een fenomeen
'in de Vlaamse muziek
wereld. Al wie met koren
te maken heeft (en dat
zijn er in Vlaanderen
gelukkig heel veel) loopt
hem vroeg of laat tegen
het lijf. Hij heeft zijn
koorwerken of bewerkin
gen in alle soorten: zeer
eenvoudige en voor de
Provinciale Koorwed
strijden, de meest poly-
tonale werken waar ge
routineerde koren nog de
nek op breken. Het is
dan ook geen wonder dat
een koor dat hij gaat
leiden, met zijn ervaring
als vokaal schrijver (zon
der zijn orchestrale ta
lenten te willen negeren)
tot een parel moet uit
groeien. Van als ze zich
klaar zetten zie je al dat
er geschoolde stemmen
bijzitten. Het is raar,
maar voor een koor één
noot gezongen heeft kan
je al weten of het goed of
rotzooi wordt. Heb je
gehoord hoe mooi de
klanken waren die ze
zongen, heb je gezien
hoe wijd hun mond
opengaat, heb je ge
hoord welk een even
wicht er in de stemmen
heerst, en gezien hoe ze
samen ademen, en wat
een zangvreugde er van
de dirigent naar de leden
uitstraalt. Ze doen me
wel vreemd opkijken
door het inzoemen van
de toon, een koor op de
rand van de perfektie is
dat nodig?
Maar dan de muziek zelf
uiteraard zijn de bewer
kingen van de kerstlie
deren romantisch gehou
den. Wat hebben we
toch een schat aan be
kende en (meestal) on
bekende liederen. Deze
vijf bijvoorbeeld zijn
eigenlijk alleen maar
variaties op een Gre
goriaans gegeven, en
wellicht zijn ze daarom
eeuwig-mooi. Toen 'Les
Musiciens de Provence'
in september op een
Festival uitvoering hun
'Noëls' zongen zat
iedereen met de mond
open, zo van 'o hoe
mooi, jammer dat wij zo
niets hebben'. Veel van
onze koordirigenten zit
ten jaar na jaar in een
vreemde taal te klodde
ren, terwijl ze daartoe
eerst bergen prachtige
Vlaamse kerstliederen
moeten voorbijstappen.
Engelse Consortmuziek,
Vivaldi heeft bepaald dit
jaar geen klagen gehad.
Gelukkig heb ik het niet
luidop gezegd, want het
wordt zo'n mooie uitvoe
ring dat ik me doodge
schaamd zou hebben.
Noble speelt het concer
to op sopranino. Het
allegro is een wemel en
regen van Vivaldiaanse
melodieën: technische
kruiswegen en adem-
pijnbanken virtuoos
prachtig weggemoffelde
valkuil.
Dan komt Canticorum,
met vier geestelijke lie
deren. Het peil van het
koor is in de loop van het
derde concertjaar nog
duidelijk crescendo ge
gaan. Dat uit zich duide
lijk in nuances en fra-
zering. Allemaal primaire
en simpele zaken die de
eerste de beste dirigent
weet, maar waar velen
nooit aan toeraken. Ver-
Wedden dat in alle
nachtmissen de Nacht
weer Stil zal zijn, en dat
het Hoogheilige Paar
weer rond de kribbe zal
zitten. Dan is een lid als
'Een kindekijn is ons
geboren' of 'Met deze
nieuwe jare' in al zijn
naïeve zoete-verzen of
schutere blijheid veel
tekender voor een feest
dat dicht bij alle mensen
staat: een geboorte.
Uit Engeland komt het
instrumentaal intermez
zo. Nu ja intermezzo.
Dale Noble blokfluit en
Johan Wyatt Spinet. Met
het concerto in C grote
terts (uiteraard) op 44 nr.
11 van Vivaldi gaat het
van start. Ik dacht al
waarom spelen ze geen
weggestopt achter een
scherm van schoonheid.
Het adagio is een zoete
dromerij. Dat is eigenlijk
abstracte muziek, niet in
de zin van instrument-
vrij, maar vrij van tijd en
plaats. Dat is muziek die
je bij het ontwaken, bij
het slapengaan, in droe
ve of blije stemming,
alleen of met velen altijd
even mooi kan vinden.
Misschien is dat wel het
kenmerk van de geniali
teit. Het slotallegro is
typisch barok. Het spi
net sluimert in dienende
rol, meestal in akkoor
den af en toe de melodie
een duwtje gevend, en
de fluit uiterst virtuoos
in daverende galop van
de ene naar de andere
rassend is ook het zuiver
zingen van één partij, dé
schrik van alle koorlei
ders (bravo tenoren!). Uit
deze vier liederen valt
weer het prachtige 'Ave
Maris Stella' van Bardos
op: droef-Slavisch, en
het hele stuk in piano,
met zo'n groot koor meer
dan een prestatie. Het
lied zelf was me, omwille
van de Kodaly-kleur, bij
hun optreden in Hofsta-
de bijgebleven als een
werkwaardige sfeer
schildering, en het
uiterst mooie Amen is
een meesterwerk op
zichzelf. Het 'Regina
Caeli' van Aichinger (een
kleine Lassus) is een
oude bekende voor oude
koorzangers, in het 'gau-
de Mater Polonia' van
een anoniem componist
(familie van Arcadelt?)
zijn de sopranen soms
wel een tikkeltje hard.
Tot slot voeren beide
koren 'tussen os en ezel'
uit. Een in hoofdzaak
tweestemmige bewer
king voor vrouwenkoor
op een vokalise-achter-
grond van mannenstem
men.
Na de pauze hervat Can
ticorum met kerstlie
deren, hoofdzakelijk een
bewerking van Rudy Tas
zelf 'Die Roe van Jesse'
en 'God zij lof gegeven'
zijn samen te vatten
onder de noemer 'sfeer
en rust'. Vooral het
eerste is uiterst intiem
gehouden. Het laatste
uit de rij 'In Bethlehems'
stal' is een echt kerst
lied, maar deze keer
zeker niet uit het Gre
goriaans. Rudy Tas heeft
het karakter ervan goed
begrepen door de bewer
king ervan zo eenvoudig
en 'volks' mogelijk te
houden.
Daar zijn de Engelsen
weer, met een sonate
van Hëndel. Tafelmu-
ziek, of gezelschapsmu-
ziek van de edele soort,
perfektie in harmonie.
De technische moeilijk
heden van de blokfluit
zijn deze keer minder
zwaar dan bij Vivaldi,
maar het spinet krijgt
daardoor dus een heel
andere functie. De beide
solisten zijn het in het
openingsallegro even
niet eens over het tem
po, en Wijatt moet af en
toe in presto bijbenen
om de maat rond te
krijgen. De twee vol
gende bewegingen ma
ken de (nauwelijks merk
bare) lapsus wel meer
dan goed en een goed
uitgevoerde Hëndel is
nog altijd meer waard
dat tien zuurstofbehan
delingen.
Tot slot komt 'Musica
Flandrorum' weer aan
bod. Met het zwaar ge
schut deze keer. Eer
korte blik over kerstlie
deren van moeilijkr
componisten. Heerlijki
zwevende polyfonie var
Lassus en Mouton
Vooral het 'Quaeramu I
cum pastoribus' va
deze laatste is een abso
luut hoogtepunt. Me
verwijzigingen naar Des |n
prez en ook de typisch rai
zwierige elementen va Sp
de Franse inbreng, wore mi
het de bekroning van ee Of
schitterende avond. D fe
vijf sopranen zijn g<
woon adembenemend i za|
hun zuiverheid (vokal
dan) en de schoonhe fjn
heid van de programm; gei
keuze uit zich nog eeni^n
door het daar tegenovi mc
plaatsen van een 16v0|
eeuws anoniem Italiaan
lied (dormi foli), waart|Ho
het verlaten van de polLjr
fonie en het terugvinden
van de aardse gemoedjma
lijkheid duidelijk worker
en een laatste eigaVis*
tijdse bewerking vsver
Roelstraete zelf. SCh
Het concert sluit met eegro
Alleluia van Frans Kraflmei
een eerder onbekeitvoo
componist. Harmonisatie
nogal zwaar geladen, (j|oo|
eerder op effekt dan Cvoe
blijvende schoonheid t^oo
rekend. Charmererfn..
daarbij is dat de beitspo
Engelse gasten (htcerv
goede koortraditie igerr
dachtig) de partij me
zingen.
Na de bloemen, dai
woorden aan uitvo(
ders, medewerkers
publiek wordt 'mit Kraj
gebisseerd.
De inleider van het pr™
gramma zei het bij hQff
begin van de avond
Canticorum tracht iets|e®fc
bereiken waar ze teaa
Moorsel en omstrek^,ust.
over praten, en wat nsnum
waarde geschat wordt.fe|bj
Zoiets zeggen is natufndic
lijk gemakkelijk. |eVei
Maar zij hebben (Wat
intussen toch al wat>ok
gemaakt. de g
s t
5°ffe
>ge
Performance Art is een van de nieuwe, maar fel baar.
omstreden trends in de beeldende kunst. Alhoewel Alhoewel het nog wat ai
de opgang ervan moeilijk in te dijken is stuit deze wachten wordt is het initia-
kunstrichting op een grote tegenstand. Waarschijn- tief °P z»chzelf al het volgen
hik omdat ze achteraf moeilijk commercieel verhan- g'^gènheid"om blmen
ti ar .l j de akademie voor schone
Het moet de aandachtige Voorpost-Lezer wel bekend kunsten van de stad iets los
zijn dat er in onze nederige stad wel al een en ander te weken. Men kan er in elk
op dit gebied is gebeurd. Het avantgarde kunstcen- geval niet onverschillig om
trum New Reform speelde daarin een belangrijke blijven nu studenten willen
rol. Tevens maakten twee kunstenaars uit de streek ^a,en z'en hoe zij over kunst
als performers furore, Hugo Roelandt, en Paul Gees. nadenken-
Roger D Hondt
Het festival is goed gestart met de performance
«Time keeps Raining». Heel wat belangstelling
overigens. In een met zwart beklede ruimte
werd een bak opgevuld met wel 500 liter water.
Daarin bevonden zich tevens twee personen.
De bak was doorzichtig gemaakt door het ge
bruik van plastiek. Terzelfdertijd hoorde men
het tikken van een uurwerk. Twee uitvergrote
gedeelten van een uurwerk stonden opgesteld.
Het opvullen van de bak met water duurde een
half uur. Nadien werd de plastiek doorprikt
zodat het water kon ontsnappen. Ook hier
hoorde men het geluid van een uurwerk sterk
klankintensief voorgesteld. De ruimte kwam
tevens onder water te staan. Sterk benadrukt
werd het tijdsgebeuren.
(rd)
In het Kultureel Centrum van de abdij van Affligem
worden momenteel posters en andere artikelen
tentoongesteld en verkocht.
De posters, meestal goedkope manier om ka-
voorzien van een tekst mers te versieren. Vooral
(soms in het Engels), bij jongeren zijn deze
zijn de trekpleister van posters erg in trek.
de tentoonstelling. Er Daarnaast zijn ook nog
zijn parels bij, bijzonder talrijke andere beziens-
mooi en dekoratief; een waardigheden uit diverse
te kosten en de wandta
pijten zijn zelfs zeer
goedkoop.
De presentatie van deze
bonte verzameling is
zonder 'comme il faut',
geen sinekure als men
de grote verscheidenheid
voor ogen houdt. Boven
dien lenen de zalen zich
Nu kondigen enkele akade-
mie-studenten een «perfor
mance festival» aan in het 't
Fabrieksken (CSV) aan de
Burchtlaan. Het festival be
gint op 5 januari te 20 uur
met «Time Keeps Raining».
De dag daarop wordt om
streeks dezelfde tijd de film
«Lancelot du Lac» vertoont.
Op donderdagen 10 en 24
januari staat "Do it Your
self" geprogrammeerd, of de
mogelijkheid tot vrije aktie
voer iedereen. Op vrijdag 11
jan. «A Case of Murder»
door The Reconstruction
Group. Op vrijdag 18 jan.
wort de performance «Fall»
aangekondigd terwijl er op
zondag 20 de film «Providen
ce» wordt vertoond. Niet te
vergeten is de Free Music
met synthesizer en tenorsax
op zaterdag 19 jan. te 20.30
uur. Die dag bedraagt de
inkom 40 franks. Op maan
dag 21 jan. is er een tentoon
stelling «Tin Can or whate
ver can fall». Ondertussen
vorden er alle dagen video-
apes voorgesteld en is er
niormatie te bekijken.
Dp vrijdag 25 jan. te 20 uur
lebben de initiatiefnemers
•en performance voorzien
net Hugo Roelandt. Of deze
al doorgaan is vooralsnog
liet zeker. De organisatie
•an dit festival wordt aan-
jekondigd door de Actionen
Druppe Combination. Zoals
zelf zeggen zijn ze een
osse groep met vaste kern
welke zich in de toekomst tot
taak heeft gesteld om met
de regelmaat van een
quartsklok iets te brengen
binnen 't Fabrieksken dat
experimenteel kan worden
genoemd, zowel op gra
fisch. visueel als muzikaal
vlak. Dat belooftI
Iedereen kan en mag hierbij
helpen zo wordt nog gezegd.
Alle voorstellen worden in
overweging genomen. Het
Een beheerste zelfmoord?
zijn is in het CSV verkrijg- Regenwater vult een glazenbak met twee «slachtoffers». (Geert)
rM-
Er werden heel wat knappe posters in het Affligems Kultureel Centrum tentoon gesteld.
(Geert)
landen en werelddelen te goed voor dit soort ten-
bezichtigen. Ze allemaal
opnoemen is onbegon
nen werk: tekeningen en
schilderijen op zijde uit
het Verre Oosten, prach
tige Poolse wandtapij
ten, kruisbeelden in alle
toonstellingen.
Let bij het buitengaan
ook eens op de pente
kening boven de deur.
Zelfs wie Dom Servaes
zaliger niet heeft ge
kend, zal dit protret
afmetingen en materia- zeker naar waarde weten
len. Maar ook juwelen, te schatten.
strips en jeugdboeken,
langspeelplaten met
folklore, klassieke en
gregoriaanse muziek,
zakdoekjes in een ge
schenkverpakking en
kleurige sjaals. Voor
geïnteresseerden ver
melden we een verzame
ling stenen (op de ver
dieping).
Voor zover we konden
vergelijken zijn de prij
zen zeker niet hoog te
noemeneen poster
hoeft niet meer dan 80 fr.
Deze tentoonstelling
vormt een ideale gele
genheid om er eens met
het gezin op uit te
trekken. En vergeet niet
nadien een gezonde trap
pist of een glaasje cider
te gebruiken in de bar!
T.V.
Het Grand Palais aan de Avanue WinstouL
Churschill te Parijs is overbevolkt. Niet alleei2,°^
hangen er in een fractie van de beschikbarste p
ruimte 691 werken van Pablo Picasso op eenjonge
hoopje, maar bovendien schuift het publietóeed
rijen dik en tot wel 300 meter ver aan om zijnjontst,
bewondering voor de Spanjaard uit te drukken.jPer|(t
Deze merkwaardige tentoonstelling toont ons;'8 zi'.
een deel van het geschenk dat de Franse statfi^jïï
te beurt is gevallen. Om de doodschuld van dfcjscf
schilder te kunnen betalen lieten de erfgena-jén he
men een pak werk voor de staat. Dat alles zaivolk t
nu in 1981 worden ondergebracht in het Picas(Door
so-museum dat ingericht zal worden in hefVan h
voormalige Salé Hotel te Parijs. f'j. de
Eens te meer en zoals het nogal dikwijls ver-c11
loopt wordt nu storm gelopen voor de werkeifi[er(je
van de grootmeester. Merkwaardig is ook denjers
Picasso die zich in 1900 te Parijs kwam vestigen<iuren
heeft moeten wachten tot omstreeks 1947 ongestu
een van zijn werken in een museum te zienmere
opnemen. een k
De tentoonstelling welke normaal maar tot
januari te zien was wordt nog een tijdje
lengd om de massale belangstelling toch
kans te geven om deze
In exclusiviteit tonen wij hier een foto van
werk 'Paris Hiver' uit 1912 dat in de collectie
opgenomen.
Roger D'Hondf
P. Picasso, winter, Parijs 1912. Een Fles op een ti
