fïOOGSTE EER
¥OOR KLUBSPELER
JEAN JANSSENS!
Een man om
van te houden
JEAN
MAG IK UWE SCHOEN
EENS PASSEN?
De Voorpost
miJDAG 18 JANUAR11888
SPORT
Redaktie: Oude Vest 34. 9330 Dendermonde. Tel. 052,21.40.60
i e Gouden Schoen blijft in Beveren!
Jean Janssens, met in zijn spoor Jean-Marie Pfaff: op gouden schoenen, (a)
v
mcentreerd
ipioen,
halve
Dag Jean...
Dit is een oprechte felicitatie en tegelijk een
afscheid. Want terwijl jij je plannen smeedt om de
twintig seizoenen bij SK Beveren vol te maken, zet ik
er een punt achter. Letterlijk dan. Meer dan twee
jaar verslagen, kommentaren, kroniekjes en sfeer
beelden met jouw Sportkring centraal letterden me
een heerlijke tijd op. Journalistiek heb ik me kunnen
uitleven in alle facetten van het topvoetbal, natio
naal en internationaal. Jij bezorgde me de mooist
denkbare slotreportage.een Gouden Schoen vcor de
man waarvan iedereen in Beveren en ver daarbuiten
houdt.
Jean Janssens, een naam als een klok maar een
hart van goud. Dat klinkt misschien wat als een
zoetsappig sprookje met een mooie en dappere prins,
maar dat was jij eigenlijk toch, twintig jaar lang,
voor die supporters uit je gemeente. En wie je
persoonlijk leerde kennen kreeg zelden of nooit een
negatief woord over jou op de lippen.
't Is maar een dokwerker, zegt men al eens
gemakkelijk, maar jij bent er dan toch een met een
grote D. Niet alleen je grote en vaak ondergewaar
deerde voetbalkwaliteiten dat is nu zeker wel goed
gemaakt) maar ook je verstandige en menselijke
aanpak in al je relaties en kontakten maakten je tot
de geliefde figuur die je nu bent. Sommigen menen
dat je misschien wat te bescheiden was, teveel op de
achtergrond bleef. Maar precies die terughoudend
heid en schroom voor grote publiciteit, gepaard aan
een ongelooflijke beroepsernst (ik denk dan vooral
aan het voetbal) leveren je nu die late waardering en
suksessen op. Mag ik jou de Eddy Merckx van het
groene veld noemen, hoewel je echt wel meer warmte
uitstraalt dan onze ex-wielerkampioen?
Niemand klopt bij jou tevergeefs aan, zelden
keer je iemand de rug toe. In de kleedkamer troost je
de ontgoochelde, kikker je de ontmoedigde op of
temper je het al te grote entoesiasmejongens
morgen moeten we opnieuw beginnen.Een kapiteii
zoals er al te tveinig zijn op onze voetbalschepen.
Voor de pers ben je een dankbare gesprekspart
ner: steeds tot babbelen bereid en met een klare kijk
op de sport en het leven.
Ach ja, ik dreig een beetje sentimenteel te wor
den, maar mag dat misschien even na al die
nuchtere en afstandelijk-objektieve verslaggeving?
Ik schreef wel steeds vanuit een Wase verbondenheid
met het sportgebeuren te velde, maar je neemt toch
de nodige afstand.
Nu is dat anders, want Gouden Jean is een man
om van te houden en hoe kan je dat in kille woorden
zeggen?
Nogmaals proficiat, Jean en... blijf wie je bent...
We zien elkaar nog wel!
HERWIG
lel
1 ndag rond het middaguur werd na afloop van de
^ng te Brussel bekendgemaakt dat de Gouden Schoen,
^eterscheiding voor de beste voetballer van het afgelopen
r, werd toegekend aan Jean Janssens, aanvoerder van
^kpioen SK Beveren. Even na één uur was heel Beveren
dew.
hoogte i
i dit heuglijke
i kon i
i de
'd-ee/s(e viering op touw gaan zetten. Overal kwamen
wen buiten en straalden het geluk uit dat zo intens over
Z1J lean was gekomen.
In zat al een voormiddag lang gespannen aan de
ea$cerpse dokken en toen hij rond halféén zijn werkmak-
^el dansend en met de handen in de hoogte zag staan,
hij dat het zover was. Jean was immers al eerder
^8r een aantal journalisten als grote kanshebber getipt,
ftd|jt ({e uitverkiezing niet echt als een verrassing kwam.
grond, vermeed alle ve
dette-allures en werd zo
jaar na jaar gepasseerd
als internationaal.
In zijn beste periodes
konden de keuzeheren
hem echter niet over het
hoofd zien en zo werd
Jean toch acht keer Ro
de of Witte Duivel. Joe
goslavië, Frankrijk, IJs
land, Noorwegen, Oost-
Duitsland, tweemaal
Oostenrijk en nogmaals
Noorwegen waren de
op een Europabeker.(a)
halfuurtje dat Jean
had om naar huis
(hij kreeg van
werkgever direkt
was er eentje van
emotie. Honder
gedachten over-
hem en achter
hij hoe hij
tranen moest
Bekerwinnaar,
Euro
finalist, ver-
speler van
•en en nu... de
Schoen, iets
hij tot voor kort
t van gedroomd
de
niet
Janssens bereikte
alles wat voor
is wegge-
Hij is een gelukkig
Jean Janssens werkt
momenteel zijn negen
tiende seizoen af bij SK
Beveren. In 1960 debu
teerde hij als zestienjari
ge in het fanionteam sa
men met een aantal an
ders spelers van de zoge
naamde wondergenera-
tie. Hun namen worden
nog steeds in één adem
vermeld: Janssens, Van
Moer, Rogiers, Janssens
(den Omer natuurlijk)...
Het lijkt eigenlijk nog
maar pas geleden. Met
Beveren promoveerde
hij van Bevordering
naar Eerste waar het
«kleine Anderlecht» ge
regeld furore maakte.
Toegewijd klubspeler
als hij was, hield hij zich
steeds op de achter
tegenstanders. Hoewel
hij in Noorwegen mee de
basis had gelegd voor de
latere kwalifikatie voor
het E.K. in Italië, werd
hij na deze wedstrijd
toch uit de kern verwij
derd, iets wat hem wel
even pijn deed. Zijn
grootste wens is dan ook
om na zijn uitverkiezing
als Gouden Schoen mee
te mogen met de kern
naar de eindronde in
Italië.
De karrière van Jean
Janssens leverde hem
grootse triomfen op,
maar hep niet altijd over
rozen. Verschillende
zware kwetsuren zoals
een gekompliceerde
teenbreuk en twee
kaaksbeenbreuken le
ken telkens een einde
aan zijn voetballoopbaan
te zullen maken. Maar
Jean is een karakter-
vent, een doorzetter, bo
vendien aangegrepen
door een grote liefde
voor zijn sport en zijn
klub. Het bleek trou
wens dat hij was zoals
goede wijn en ieder jaar
nog beter ging spelen.
Zijn niet verminderende
technische mogelijkhe
den en snelheid werden
immers nog aangevuld
met een steeds betere
kijk op het spelgebeuren
en grote menselijke
kwaliteiten die zich
meer en meer heten gel
den. De afgelopen jaren
verliep zijn vormkurve
parallel met de sukses-
senreeks die SK Beveren
aan het uitbouwen was.
Zijn prestaties werden
door vriend en tegen
stander op groeiende be
wondering onthaald.
Het leverde hem eerst de
bekroning op van ver
dienstelijkste speler, nu
een uitroeping tot voet
baller van het jaar, de
hoogste onderscheiding
voor een voetballer. Die
bekroning, algemeen
met veel sympatie
onthaald, is er ongetwij
feld ook een voor zijn
hele karrière als onge
ëvenaarde en toegewijde
dat haar Jean na de eer
ste stemronde een reus
achtige voorsprong had
opgebouwd. De zenuw-
last werd er niet minder
om. Ondertussen was
het toekomstig «feest
varken» zelf volop aan
het werk in de Antwerp
se haven waar hij de mi
nuten aftelde. Als hij het
haalde, zou er rond half
een een telefoontje ko
men. Toen hij rond die
tijd in de buurt van de
burelen kwam zag hij di
rekt aan de reakties van
zijn werkmakkers dat
het gebeurd was. Het
ging toen allemaal erg
snel.De wagen in, recht
naar de school van
Yvan, maar die bleek er
niet te zijn. Z'n zoontje
lag immers ziek thuis.
De twaalfjarige Yvan
sukkelt al weken met de
gezondheid en dat zette
zeker een domper op de
vreugde van zijn ouders.
Terwijl hij dat alles nog
moest verwerken snorde
Jean naar Brussel waar
perslui en diverse ande
re voetballers en bonds-
mensen op hem zaten te
wachten. Toen hij daar
eindelijk aankwam
barstte een daverend ap
plaus los en het werd
onmiddellijk duidelijk
dat de bekroning van
samen met zijn schoon
broer nog op zijn duive-
kot te kruipen. De beest
jes hadden immers een
hele tijd zonder eten ge
zeten. Wanneer hij maa.r
kon bracht Jean het ge
sprek trouwens op zijn
geüefde hobby en ten
slotte zaten we te luiste
ren naar voor leken ge
heime taal over duiven
die ruiven na twee ron
den spelen...!
Ondertussen bleef de be
zorgdheid omtrent de
Jean in aktie tegen Winterslag.(a)
°g in oog met Theo Custers (Antwerp).(a)
klubspeler en straalt te
vens af op de hele ploeg
die Jean mee in het licht
van de schijnwerpers
bracht. Het kan ver
troosting brengen in de
wat moeilijker dagen die
de klub nu beleeft.
Bezorgdheid
om Yvan
Het is me het dagje wel
geworden voor de fami
lie Janssens. Een hele
voormiddag vol span
ning, want de kans zat
er dik in... Vanaf elf uur
hing Jean-Marie Pfaff
aan de lijn. Die was im
mers aanwezig bij de tel
ling in Kasteel Karre-
veld, het restaurant
waar de telling plaats
vond. Stilaan werd het
voor Yvonne duidelijk
Janssens erg veel men
sen had gelukkig ge
maakt. De televisieka
mera's snorden
onophoudend en Jean
mocht tientallen keren
hetzelfde verhaaltje op
dissen. Er werd een
feestje opgezet en
slechts rond de avond
kwamen Jean en Yvonne
weer in Beveren aan.
Het hoeft geen betoog
dat huize Janssens
onmiddellijk werd over
rompeld met perslui,
vrienden en familieleden
en dat de telefoon roodg
loeiend stond. Er werd
vanuit heel het land ge
beld: trainers, voetbal
lers (o.a. Ludo Coeck),
scheidsrechters, sup
porters, iedereen wilde
Jean persoonlijk felicite
ren. Tussendoor vond
hij echter nog tijd om
zieke Yvan tastbaar. Een
telefoontje met de kin
derarts leverde naast de
onvermijdelijke felicita
ties de raad op de jongen
in observatie in het hos
pitaal op te nemen. Plots
leek die Gouden Schoen
eigenlijk zo onbelang
rijk en nietig voor Jean
en Yvonne. De Beverse
aanvoerder die zo ge
makkelijk de sportroem
relativeert stond weer
met beide voeten op de
grond.
«Morgen meld ik mij
toch afwezig,» mijmerde
Jean, alsof iemand ver
wachtte dat hij direkt
weer naar de dokken
zou trekken. Dinsdag
kwam de RTB trouwens
opnamen maken.«En 't
zal in 't Vlaams moeten
gebeuren,» lachte Jean
langs zijn neus weg.
Herwig STAES
