ll IfeüMcjjs
Parlementaire vraag aan de minister
van het Vlaamse gewest
De redaktie is niet verantwoordelijk voor de inhoud en heeft het 1
recht de teksten in te korten.
NATRAPPEN
VERBODEN
Stoeten op de CVP?
CVP-vol ksvertegen-
woordiger en gemeente-
raadsfraktieleider Ghis
Willems dragen we
beslist geen kwaad hart
toe, wat hij er ook zou
mogen over denken.
Wanneer hij echter stelt
dat «de KP er moeilijk
toe komt de CVP (waar
mee hij dan waarschijn
lijk zichzelf bedoelt) te
bestoefen» willen we
daarbij twee vragen stel
len. Ten eerste: is er dan
zoveel stoef op de CVP?
Ten tweede: waar zit de
CVP-logika die op ge
meentelijk vlak verdedigt
dat de Staat meer aan de
steden moet geven en op
nationaal vlak sedert
tientallen jaren mede de
steden steeds meer de
:biekriem toesnoert?
Daarmee willen we hele
maal niets afdoen aan de
verdienste van Ghis Wil
lems tijdens het begro
tingsdebat te Aalst de
zaken betrekkelijk
scherp te hebben
gesteld, getuige waarvan
onze kommentaar in het
KP-maandblad «'t Ajuin-
tje» van december 1979,
bladzijde zes. Maar daar
voor in bewonderende
aanbidding voor de grote
manitou neerknielen zit
er vooralsnog niet in, en
zal ook nooit het geval
zijn. Betekent dit dat we
achter het schepenkolle
ge staan waar de CVP-
Aalst momenteel niet
meespeelt? Ghis Wil
lems weet wel beter.
Vanuit de KP trachten we
steeds dat te steunen
wat ons voor de Aalster-
se bevolking positief
overkomt, - vanuit welke
hoek dit ook moge ko
men, en zonder ons in
enge partijgrenzen in te
graven. Dit kan niet altijd
van het schepenkollege
noch van de CVP-oppo-
sitie gezegd worden.
Vaak immers overheerst
zowel bij de ene als bij
de andere een plat partij-
opportunisme dat ver
lammend werkt op de
verstandhouding en de
eensgezindheid die een
stad als Aalst broodno
dig heeft om bij de
nationale instanties de
onontbeerlijke middelen
los te halen om niet in
het financiële moeras te
verzinken. Elke beleids
mens in Aalst blijkt daar
stilaan van overtuigd te
zijn. Des te meer is het
ogenblik gekomen om
daarvoor, boven elk par-
tijsektarisme en ten nut
te van onze stad, de.
Aalsterse handen in me
kaar te slaan. We weten
dat het zelfs dan niet
gemakkelijk zal zijn,
maar het moet, en er is
zeker meer kans op
slagen als dit in samen
werking met andere
Vlaamse centrumsteden
met gelijkaardige proble
men zou kunnen gebeu
ren. Daar ook kan de
CVP haar door Ghis
Willems verkondigde
positieve instelling t.o.v.
de steden en gemeenten
waar maken of ze nu aan
de plaatselijke pot zit of
niet. Dat daartoe echter
de bezorgdheid voor de
eigen «karrière» en de
daaruit volgende voor
zichtigheid tegenover de
hogergeplaatsen in par
tij, funktie of beleid, zal
moeten plaats ruimen
voor een plichtsbewuste
en konsekwente verde
diging van de belangen
van het volk staat even
eens onomstootbaar
vast. De bereidheid daar
toe zal een duidelijke
vingerwijzing zijn of er
nu «stoef op is of niet».
Jos De Geyter
Op andere wegen met de
elektriciteitsdistributie?
De eielktriciteitsdistribu-
tie in het Aalsterse werd
tot nog toe verzekerd
door 2 gemengde inter
kommunales, nl. Inter-
denderen Edas.
Dat er op het grondge
bied van Aalst 2 inter-
kommunaies bedrijvig
zijn is een gevolg van de
fusies van gemeenten.
Dezelfde situatie doet
zich trouwens voor in
andere gemeenten in
Oost-Vlaanderen
De meeste van de kon
trakten tussen de ge
meenten en de privé-
partner waarmee ze zich
verbonden hebben lopen
af tussen 1981 en '86.
Een aantal gemeentelijke
mandatarissen hebben
darftook met de privé-
partner waarmee ze zich
verbonden hebben lopen
af tussen 1981 en '86.
Een aantal gemeentelijke
mandatarissen hebben
dan ook met de privé-
partner onderhande
lingen aangeknoopt om
te komen tot een rationa
lisering van de bestaan
de, mekaar overlappende
interkommunales.
Het resultaat van deze
onderhandelingen is de
gemengde interkommu-
nale Intergem die een
groot aantal van de Oost-
vlaamse gemeenten en
enkele Brabantse
groepeert.
De onderhandelaars van
de gemeentebesturen
hebben zeker hun best
gedaan om voor de be
volking gunstige resulta
ten te bekomen.
Toch heb ik als Minister
van het Vlaamse Gewest
en bevoegd voor de
herstructurering van de
interkommunales ge
weigerd mijn handte
kening te plaatsen onder
de oprichtingsakte van
Intergem.
De redenen voor dit
besluit kunnen als volgt
samengevat worden
a) het vroegere wetsont
werp Boel, en thans ook
het wetsontwerp Gram
me voorzien dat aan de
fusiegemeenten de mo
gelijkheid geboden
wordt om uit de ge
mengde interkommuna
les te stappen en over te
gaan naar de openbare
sektor.
Het ligt dus duidelijk in
de bedoeling van de
regering het openbaar
initiatief te stimuleren;
b) naar mijn mening
werd onvoldoende on
derzocht of er, naast de
privé-sektor, geen moge
lijkheid was om samen
met het openbaar initia
tief een zuivere inter-
kommunale op te richten
en zodoende de gemeen
tebesturen meer winst te
bezorgen
Als voogd van de Vlaam
se gemeenten weet ik
immers maar al te goed
dat zij bijkomende in
komsten goed kunnen
gebruiken.
Ik ben dan ook van
oordeel dat, in het alge
meen belang, alle moge
lijkheden ten gronde
moeten onderzocht wor
den.
Ik heb dan ook aan de
gemeentebesturen ge
vraagd kontakt op te
nemen met de openbare
sektor om samen het
dossier te onderzoeken.
De openbare sektor kan
dan in de loop van de
maand februari een be
paald bod doen.
Op dat ogenblik zullen
de betrokken gemeen
ten, waaronder Aalst,
een keuze kunnen maken
ten bate van het alge
meen belang.
Mare Galle
Minister van het
Vlaamse Gewest.
Een beetje laattijdig kom ik
terug op een artikel van Pol
De Paepe, voorzitter van
het Verbond der Dekenijen.
Het artikel had als titel
«Natrappen verboden», en
stond gepubliceerd in de
Vrije Tribune van 21 de
cember 1979. Ik meen al
vast dat Pol De Paepe recht
heeft op een antwoord van
mijnentwege.
Wanneer ik zijn artikel in
zijn totaliteit bekijk dan zou
het er op neerkomen alsof
ik over onjuiste informatie
zou beschikken. Dat is iets
dat ik nauwelijks kan
verifiëren om de eenvoudi
ge reden dat ik, zoals ook
de heer De Paepe, geen
toegang heb tot alle dos
siers. Daarom zou het bijna
zinloos zijn dat ik met Pol
De Paepe, en ook omge
keerd, een steriele diskussie
zou aangaan.
Een paar zaken heb ik toch
met absolute zekerheid ver
nomen en kunnen verifië
ren. Eerst en vooral is er het
feit dat het bericht over de
topdag in de Aankondiger
louter de administratieve
weg heeft gevolgd, zonder
dat het werd voorgelegd
aan het College van Burge
meester en Schepenen of
aan de Burgemeester, die
heus wel belangrijkere be
zigheden hebben. Er kan
dus alleen maar beweerd
worden dat de verantwoor
delijkheid ligt op ambtelijk
vlak, en dus niet bij het
bestuur. Men zoeke er dus
geen politiek in!
Ten tweede beweer ik ook
met zekerheid dat de voor
zitter van de Midden-
standsraad wel degelijk
heeft beweerd dat die be
wuste raad spijt heeft van
de staking, gevoerd tegen
de inplanting van de zaak
Delhaize. De fraktievoorzit-
ter van de CVP heeft hem
zelf nadrukkelijk gevraagd
of hij sprak namens de
raad, wat door de voorzit
ter werd bevestigd. Als hij
nu die woorden intrekt, dan
heb ik daar geen enkele
zinnige verklaring voor.
De rest van mijn informatie
vernam ik uit volgens mij
betrouwbare bron, wat niet
wil zeggen dat ik de infor
matiebronnen van Pol De
Paepe in twijfel trek. Veel
van de door hem aange
haalde feiten, onder andere
over de inplanting van een
hypermarkt, dateren im
mers uit een vorige legisla
tuur, waarin de openheid
toch wel veel geringer was
dan vandaag.
Het was lang niet de be
doeling Pol De Paepe een
stro in de weg te leggen. Ik
ken hem als een echt ge
motiveerd verdediger van
middenstandsbelangen, en
als de grondlegger van de
wet op de handelsprak
tijken.
Ik heb altijd beweerd, en in
deze Vrije Tribune kwam ik
daar meermaals op terug,
dat ik geen man ben van
verstarde standpunten. Ik
kan alle problemen op gelijk
welk moment met een vol
strekt nieuwe openheid be
kijken met toch wel een
onbetwistbare interesse
voor middenstandszaken.
Daarom wil ik Pol De Paepe
aan de essentie van mijn
betwist artikel herinneren,
namelijk dat het belangrij
ker is in deze tijd de handen
in mekaar te slaan, alle ge
schillen en standpunten te
overbruggen en de nadruk
te leggen op alles wat ons
verenigt inplaats van alles
wat ons scheidt.
Wie ook voor de topdag de
pluimen op zijn hoed wil
steken handelt weinig wijs,
en ontneemt aan heel wat
mensen een hoop entoe-
siasme. ledereen in Aalst
weet voldoende wat de in
breng van Pol De Paepe is.
De ervaring van vorig jaar
heeft geleerd dat toch heel
wat mensen een onmisken
bare rol speelden. Zonder
hen was de topdag 1979
nooit geweest wat hij ge
worden is. Pol De Paepe
mag terecht fier zijn op zijn
verdiensten en zijn inbreng,
maar hij mag nooit verge
ten dat ook nog vele ande
ren een vitale rol hebben
gespeeld.
De dag van vandaag hoop
ik dat iedereen begint te
beseffen dat de midden
stand, en natuurlijk ook de
nijverheid, landbouw en al
len die ervoor werken, de
ruggegraat van onze maat
schappij zijn.
Ik hoop dat we daar nooit
een twistappel zullen van
maken, maar er integen
deel hard zullen voor
werken
Willy Van Renterghem
De apostel Johannes, de
enige apostel die gewoon
op zijn bed en in hoge ou
derdom gestorven is, had
de onveranderlijke gewoon
te te preken over de liefde
niet voor of tegen de
sex. Zijn «beminde paro
chianen» of «heiligen»,
zoals men toen zei, waren
dat feestelijk beu niets
nieuws onder de zon en
vroegen hem om alstublieft
eens over een ander onder
werp te (s)preken. Waarop
hij moet geantwoord heb
ben: liefde is het eerste ge
bod en als dit werkelijk be
leefd wordt is het al ruim
voldoende.
Nu de kerst- en nieuwjaars
wensen stilaan uitgewoed
zijn en de porte-monnee
leeg is, zijn die nieuwjaars
wensen stilgevallen.
We zeggen grotendeels
terecht het zijn machte
loze wensen: we kunnen
van Khomeini geen lieverd
maken die elke Amerikaan
met een tankschip olie naar
huis zendt, we kunnen
Brezjnev niet ompraten tot
seminarist, noch Carter er
toe brengen al zijn atoom
bommen te demonteren.
Wat betreft andermans ge
zondheid is het al niet veel
beter gesteld, behalve dat
een arts er iets aan kan
verhelpen en dan nog.
EnJoch!
Het is niet te vroeg om
onze «welgemeende wen
sen» ten uitvoer te leggen,
anders waren ze het druk
ken, schrijven en uitspreken
niet waard.
Het is toch zo dat mensen
ofwel van onze harde om
gang hoofdpijn krijgen en in
de knoop geraken, of an
derzijds bij ons tot rust ko
men, naargelang ze voor
ons bang moeten zijn of
ons mogen vertrouwen. We
kunnen mensen gelukkig
maken of ongelukkig, ver
trouwen en zelfvertrouwen
geven, of achterdochtig en
schuw maken, we kunnen
ons voordoen en het
werkelijk zijn als lieden
bij wie ze tot zichzelf ko
men en openbloeien, of
voor wie ze op hun hoede
moeten zijn. Het hangt van
ons af of we onze nieuw
jaarswensen ménen, of we
werkelijk het geluk van an
deren willen bevorderen, er
gewoon blij om zijn en het
hun echt gunnen; het is
onze zoak of we reëel be
vorderen dat ze gelukkig
zijn, of niet.
Dat bedoelt de apostel Jo
hannes als hij zegt dat we
de (naasten)-liefde moeten
doén.
Het is voor alle mensen, en
niet minder voor kristene
een essentiële plicht
geen vrijblijvende liefhebt*
rijom zo in eerbied v«
andermans waarde te hö.
delen: naastenliefde ma
gebeuren.
Het is eenvoudig kristen!
om om onze nieuwjaaij
wensen zelf, voor zover hl f
van ons afhangt, uit te vo|
ren. Dat was de grote eet j
tonige les van de jongs
apostel van Jezus: de goeé
heid tegenover de me
waarmee wij omgang he
ben. Dat was voor hem i
kern van het kristen-zi I
hier. En dat is zeker
blijvende levensvorm vc r
wat wij het rijk van de Vi c
der-God hebben lerr, F
noemen. c
E. e
DE BESCHUTTE
WERKPLAATS
VAN AALST
BEDREIGD
Dat de aan gang zijnde
staatshervorming ook en
vooral op het financiële
vlak zeer nadelig uitvalt
voor de Vlamingen werd
ons onlangs nog eens dui
delijk gemaakt door de
alarmkreet van de federa
ties voor beschutte werk
plaatsen van de verschillen
de Vlaamse provincies.
Tot verleden jaar ontvingen
de Vlaamse beschutte
werkplaatsen 60,6% van de
subsidies van de nationale
begroting, dit zijn de gelden
van het Rijksfonds voor So
ciale Reklassering van
Minder-validen.
Aangezien dit percentage
overeenstemt met het aan
tal tewerkgestelde minder-
valide arbeiders en met de
noden van de Vlaamse be
schutte werkplaatsen kon
dit cijfer als rechtvaardig
aangezien worden.
Door de staatshervorming
worden deze toelagen van
af 01.01.80 verdeeld vol
gens de nieuwe verdeel
sleutel der dotaties voor
persoonsgebonden mate
ries. De Vlamingen met
méér dan 60% van de Bel
gische bevolking krijgen -
hier slechts 54% tegenover
46% voor de franstaligenü
Voor onze beschutte werk
plaatsen komt deze nieuwe
regeling dubbel hard aan.
Inderdaad, uit het jaarver
slag 1977 van het Rijks
fonds voor Sociale Reklas
sering leren wij dat de be
schutte werkplaatsen in
Vlaanderen beter en zuini
ger beheerd worden met als
gevolg dat de minder-valide
arbeider een uurloon van
80 fr. verdient t.o.v. 77 fr. in
Brussel en 78 fr. in Wal
lonië.
De nieuwe verdeling van de
fondsen is dus niet alleen
een onrechtvaardigheid die
blijkt uit de naakte cijfers,
maar betekent bovendien
nog een bestraffing voor
een degelijk en spaarzaam
beheer!
Ik moge hier herinneren
aan de moeilijkheden van
onze eigen beschutte werk
plaats aan het Wijngaard-
veld, die niettegenstaande
een voorbeeldige leiding
met enorme financiële
moeilijkheden kampt en
waar het stadsbestuur het
voortbestaan heeft verze
kerd door de aankoop van
de gebouwen en het verhu
ren eryan aan de laagst
mogelijke prijs.
Omdat niet alleen de Aal
sterse maar alle Vlaamse
beschutte werkplaatsen nu
in hun bestaan bedreigd
worden heb ik onlangs aan
de minister van Arbeid en
Tewerkstelling volgende
vragen gesteld:
Zijn de hierboven ver
strekte gegevens juist?
Is het waar dat door het
nieuwe dotatiesysteem de
Vlaamse beschutte werk
plaatsen per jaar negentig
miljoen minder subsidie zul
len ontvangen dan vorig
jaar?
Vindt de minister deze
verdeling rechtvaardig?
Zoniet, welke maatre
gelen zal de minister treffen
om deze onrechtvaardig
heid te herstellen?
Dit éne voorbeeld bewijst
duidelijk dat de staatsher
vorming in haar huidige
vorm Vlaanderen jaarlijks
voor tientallen miljarden zal
blijven bestelen en dat alles
op alles moet gezet worden
om aan deze georganizeer-
de rooftocht een eind te
maken.
JAN CAUDRON
Betreft: Denderpro-
bleem.
De Denderpollutie is nog
altijd actueel; ze brengt
massale vissterfte (Ge-
raardsbergen) en onwel
riekende geuren in de
stadscentra van Aalst en
Dendermonde teweeg.
De geachte Minister ge
lieve mij dan ook te wil
len antwoorden op vol
gende vragen:
1. Hoe staat het met de
uitvoeringsbesluiten van
de wet op de lozingsver
gunningen?
Wanneer worden de be
drijven geacht zich hier
mee in regel te stellen?
2. Wat zijn de plannen
van het Ministerie om
trent de inplanting van
zuiveringsinstallaties?
Hoe staat het met de uit
bouw van het collecto-
rennet, dit in optie van
vraag nurtrmer 13 van de
heer Cardoen (10 augu
stus 1979)?
3. De debietregeling van
de Dender door middel
van potpolders heeft een
kwaliteitsverbetering van
het Denderwater tot ge
volg. Tevens wordt hier
mee het overstromings
gevaar ingedijkt en wordt
het waterpeil verhoogd,
hetgeen de scheepvaart
ten goede komt.
Ziet de geachte Minister
eventueel een oplossing
voor het inplanten van
potpolders?
G. DE ROUCK,
senator
Parlementaire vraag
aan de minister van
Openbare Werken
Betreft: Denderoevers:
versterking en sproeien.
De Denderoevers moeten
dringend versterkt wor
den. Een groot deel is
reeds versterkt door mid
del van beton. Het is een
dure aangelegenheid en
is landschappelijk (ecolo
gisch) niet verantwoord.
Schanskorven worden
ook gebruikt ter verstevi
ging der oevers van be
vaarbare waterlopen.
De geachte Minister ge
lieve mij een antwoord te
verstrekken op de vol
gende vragen:
1. a. Waar voorziet hij
de plaatsing van schans
korven?
b. Is het mogelijk deze
over de volledige loop
van de Dender uit te
voeren?
Door de wet op de
onkruidverdelging wor
den bepaalde planten
soorten zoals distel, ne
tels en bramen verdelgd.
Door dit zogenaamde
«selectief sproeien» wor
den planten, die steeds
zeldzamer worden, mee
vernietigd. Enkele hier
van zijn beschermd door
het Koninklijk Besluit van
16 februari 1976 zoals:
alle Nymphaeacae (gele
plomp) en alle Orchida-
ceae (breedbladige wes
penorchis).
2. In hoeverre ziet de
geachte Minister de mo
gelijkheid de onkruiden
te maaien in plaats van te
sproeien?
G. DE ROUCK,
senator
Schriftelijke vraag tot de
minister van Arbeid en
Tewerkstelling over het
nieuwe dotatiesisteem
voor de beschermde
werkplaatsen en het fi
nancieel nadeel dat er
voor de vlaamse werk
plaatsen uit voortvloeit.
Naar ik verneem worden
met ingang van 01.01.80
de gelden van het Rijks
fonds voor Sociale Re
classering van Minder
Validen opgesplitst als
persoonsgebonden ma
terie naar de Gemeen
schappen toe en dit vol
gens de verdeelsleutel
van het dotatiesisteem:
54% N - 46% F. Zulks
heeft voor gevolg dat aan
elke Vlaamse gehandi-
kapte, werkzaam in een
beschermde werkplaats
jaarlijks 14.305 F zal
ontnomen worden daar
waar zijn Franstalige k{
lega 20.000 F méér
ontvangen.
Uit het jaarverslag 19'
van het Rijksfonds vo tj
Sociale Reclassering Ie
ik dat de beschermi g
werkplaatsen in Vlaane
ren zuiniger en beter b b
heerd worden met als g p
volg dat de mindervalii
arbeider een uurloon v v
80 F verdient t.o.v. 77 F ri
Brussel en 78 F in W
lonië. r(
De vroegere regeling c: |e
rekening hield met h b
aantal arbeiders en H
zuinig beheer der wef a
plaatsen verleende a r
Vlaamse kant een subs j(
die van het nation!
budget van 60,6%. di
De nieuwe regeling re, d
54% betétrént dus een b bi
straffing van een degej
beheer. s<
Graag kreeg ik een at
woord op de volgenf M
vragen: di
Zijn de hierboven v( N
strekte gegevens juist?! d<
Is het waar dat dc si
het nieuwe dotatie Vi
steem de Vlaamse Ij st
schermde werkplaats! O
per jaar negentig miljof d<
minder subsidie zulk ac
ontvangen' dan voj vj
jaar? Hi
Vindt de minister de g<
verdeling rechtvaardig
Zoniet, welke maat
gelen zal de minister tr
fen om deze onrechtva
digheid te herstellen?
JAN CAUDRC
Kamerl
Brievgn waarvan de afzender niet aan de redaktie bekend is, komen
niet voor plaatsing in aanmerking.
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te bekorten.
Publikatie betekent niet dat de redaktie achter de inhoud staat
Antwoord aan de heer
Ghislain Willems CVP-
volksvertegenwoordiger in
verband met zijn artikel in
de vrije tribune voor de poli
tieke partijen in de Voor
post.
De heer Willems probeert
zichzelf en de gemeente-
raadsfraktie van CVP-Aalst
te verantwoorden omwille
van hun tegenstemmen bij
de (brave) AMNESTIE-mo-
tie van de heer Jan Cau-
dron (VU-volksvertegen-
woordiger en fraktieleider in
de gemeenteraad). Dat is
zijn goed recht zijn argu
mentatie getuigt echter van
een zulkdanige onkennis
van het probleem dat niet
reageren op zijn minst
onrechtvaardig zou zijn
t.o.v. de overgrote mee
rderheid van de betrok
kenen.
1De betrokkenen zouden
«Fout» geweest zijn. Dat is
een moedwillige vereenvou
diging. De redenen voor het
repressief optreden van de
Belgische overheid was im
mers niet zozeer het be
straffen van de «collabora
teurs». De kans na W.O. II
om de Vlaamsgezinden te
treffen was te mooi. leder
een werd in één zak gesto
ken, en het grote repressie-
feest kon beginnen. Het ge
rechtsapparaat had te veel
dossiers, zodat heel wat
jonge krijgsauditeurs en
tutti quanti aangesteld wer
den. Zij zouden er met een
ijverige vooringenomenheid
zelfs in lukken vele doods
vonnissen uit te spreken,
waarvan er veel te veel wer
den uitgevoerd. Van ver
scheidene weet nu iedereen
dat het gerechterlijke dwa
lingen waren. Om de kon
tekst verder te schetsen
kunnen wij schrijven dat:
een gewone burenruzie,
een zakenkonkurent, een
liefderivaal, een politieke
tegenstrever, een jaloers fa
milielid, enz voldoende wa
ren om iemand aan te kla
gen. Dat dit dikwijls met
anonieme brieven gebeurde
spreekt voor zichzelf. De
gevolgen echter waren de
zelfde voor iedereen: aan
houding; dikwijls vernieti
ging van bezittingen; ach
terblijven van vrouw en
kinderen soms zonder mid
delen van bestaan;
onrechtvaardig behandelen
en judassen zelfs van de
«kinderen».
Bij de «kollaboratie» zijn
veel kategorieën betrokken.
In grote lijnen noemen wij:
kulturele
ideologische o.a. de
Oostfront-strijders die te
gen het communisme gin
gen vechten
om den brode o.a. men
sen die naar Duitsland gin
gen werken
ekonomische
Wel bewust vermeld ik hier
bij niet de gevallen van ge
meen recht o.a. verklikkers
en beulen. Hiervoor heeft
de VU uiteraard nooit am
nestie gevraagd. Dat de
heer Willems over «fouten»
schrijft is dan voorzeker
een suggestie in de richting
van deze groep. Maar over
die soort mensen gaat het
niet!
2. De gemeenteraad zou
zich over amnestie niet mo
gen uitspreken. Dat dit
onderwerp geen studieop
dracht is voor een gemee
nteraad spreekt voor zich
zelf. Maar een stellingname
mededelen aan de hogere
overheid van wat leeft bij
de plaatselijke bevolking is
niet alleen een opbouwend
demokratisch recht, maar
zelfs een demokratische
plicht.
3. De pretentie van de heer
Willems reikt echter nog
verder. In zijn betoog stelt
hij de CVP als monopolie
houder van de christelijke
principen. Wij weten beter.
In alle partijen zijn er gelovi
gen die er de christelijke
principes verdedigen. Ook
passen zij het christelijk hu
manisme met evenveel
konsekwentie toe op hun
omgeving en zichzelf.
Waarom zouden de CVP-
Jc
P<
medewerkers méér
trouwbaar zijn dan and
mensen? Iran heeft
ayatollah's. Is dat niet
doende?
Besluit: De Heer Will<
vergalloppeert zich om
hij het verkeerde bes
(zijn?) van de CVP-fra
om tegen de amnei
motie te steunen wil
rechtvaardigen. Hier
wij hoe een overdreven
positievoering ook tot
verkeerde politieke stelli
name voeren kan. De m
rderheid van de CVP-a
hang is wél voor amnei
Dat de heer Willems
sereen klimaat rond dit zf
gevoelig probleem meent
moeten verstoren zal;
hem maar niet als
doordacht optreden aa
kenen.
Spijtig dat heel
onrechtvaardig benad
den, de kans om nog
hun situatie te regularis
zien verloren gaan. De!
tikt verder... Weldra is
geen amnestie mf
nodig...
Er zullen geen belang.'
lende meer in leven zijf
het dat wat die 150-jc
Belgische Staat wenst?
Steeds tot praten bere
Danny Dencw
-Ai
voorzitter VU-A<?
