riLLY MAES VERKOOPT INFORMATIE
«DE VOORPOST» GING MEE
5KILAUFEN MET SPORTDIENST
MLST!
NIEUWJAARSRECEPTIE
VOLKSUNIE AALST
t silhouet van de jongeman komt de meeste
Isterse handelaars en bedrijfsleiders bekend voor.
jt zo verwonderlijk, als men weet, dat Willy Maes
^gal voor het derde opeenvolgende jaar alle Aalster-
ihandelaars bezoekt,
n niet geringe opdracht.
i8rom doet hij het dan wel?
ggal wiedes: het is zijn beroep.
-oepshalve probeert hij de neringdoeners van de
d ertoe te bewegen hun advertentie te plaatsen in
ii stedelijke informatiebrochure «Het Bestuur Dich-
ibij».
tlereen zal nu zo langza- En niet van Aalst alleen,
[lerhand wel weten, dat Momenteel geven bijna
uitgave door het vijftig steden en gemeen-
Jtadsbestuur wordt ver- ten in Vlaanderen derge-
Jpreid en kosteloos aan lijke brochure met stij-
ftlle gezinnen van de stad gende bijval uit!
wordt bezorgd. De adver- Wij hadden ons reeds
lerende firma's maken vaak afgevraagd, wie op
|iet mogelijk dat dergelijk dergelijk lumineus idee
idemecum gratis een was gekomen.
|ans jaar als nuttige lei- Willy Maes heeft het ons
er beschikking dan bereidwillig verteld,
bat van alle inwoners
kan Aalst.
Een goed idee is onbe
taalbaar!
Drie jaar geleden startten
Mare De Vos en Willy
Maes met hun «Reynaert
Communicatie».
De fusies waren toen net
een feit geworden en la
gen eigenlijk aan de basis
van hun initiatief.
Die twee mannen wilden
de nieuwe entiteiten, die
van de ene dag op de
andere voor een berg
problemen kwamen te
staan, behulpzaam te
zijn. Bijvoorbeeld door
een voorlichtingsbrochu
re uit te geven voor alle
inwoners van die nieuw
bakken steden en ge
meenten, zonder dat
zulks het bestuur een
cent zou kosten...
De idee was afkomstig uit
Nederland en zou ook
hier al gauw ingang vin
den, dank zij het duo
Maes - De Vos, dat de
nodige durf opbracht om
het in de praktijk uit te
testen!
De eerste stad die inging
op het aanlokkelijk voor
stel was Ronse.
Onmiddellijk daarna was
het de beurt aan Aalst en
vrij vlug volgden tiental
len anderen hun voor
beeld.
Kwa opmaak e.d. was die
uitgave van Reynaert
Communicatie een ek-
speriment op de publici-
teitsmarkt.
Maar de formule werd
een sukses.
Gaf men aanvankelijk uit
in eigen beheer, de zaak
groeide al snel uit tot een
n.v. met 7 aandeelhou
ders en als algemeen be-
lOi
Momenteel zijn er door de massa-recreatie-sporten laufen of skïen, bleef ie-
hellieuwe behoeften ontstaan waaraan dient voldaan dereen onbewogen. Dat
1 Zi,e worden. Het leek dan ook vanzelfsprekend dat beloofde voor het verder
leze recreatieve aktiviteiten ingeschakeld werden, verloop. André, ge-
3ch»ls een gevarieerde dienstverlening voor alle bevol- schoold als hij is, begon
oc|ingsgroepen. De democratisering van bepaalde eli- eerst met spieren los te
/arjaire sporten en de ontplooiing van minder populaire maken, vervolgens de
iporten dienen ook verbonden te worden in funktie langlaufbewegingen uit
ian toekomstige onvermoede vraagstellingen en te leggen en tenslotte
kehoeften. Dit is dan ook de redenen, waarom de mochten wij aan de slag.
iportdienst van de Stad Aalst, dit jaar startte met Op alle andere gezichten
_jerschillende initiatiecursussen van minder bekende kon men geen grijns
iporten. Eén dezer sporten is Langlauf. ontdekken. Zij waren te
zelf ingenomen, om
staande te blijven. Eerst
ging het bergop. Geen
problemen om op de
voet te blijven. Maar
enorm zwetend van de
inspanningen. Plots op
bevel van de groepslei
der alle stokken weg en
zonder stokken lopen.
Weer geen angst, maar
nieuwsgierigheid op de
twaalftal zijn-gelaat. Alles
verloopt naar wens.
Slechts één tuimeling. En
weer verder met stokken.
De beginnelingen zijn
plots geen beginnelingen
meer. De bewegingen
worden vloeiender en het
tempo stijgt. Een grote
draai in, verspringen van
pen? Neen. Men heeft ge
leerd alleen recht te
staan, en dat proberen
we althans. Opnieuw de
sporen in. Weer een val
partij. Doch niet opge
ven. Plots gebeurt het.
Verdiept als we zijn in
onze eigen problemen,
doemt een tegenligger
op in hetzelfde spoor.
Springen wordt geroe
pen achter ons. De tegen
ligger ontwijkt ons han
dig. Hij kent zijn sport.
Wij springen ook, doch
gaan weer onderuit. Met
een het einde van onze
eerste les. Twee uren la
ter komt de groep terug
bijeen, ledereen is opge
togen. ledereen ziet rood
als een kriek. De gezond
heid is zo van de gezich
ten af te lezen. Ook dit
behoort bij Langlauf. Het
eist een bijdrage van alle
funkties van het organis
me en doet beroep op
alle spiergroepen van be
nen, buik, rug en armen.
Het is een sport die beoe
fend wordt in volle na
tuur. Dus zeer gezonde
ontspanning en kan
beoefend worden op alle
leefdtijden. Werkelijk
lahglauf is geen veelei
sende, zware of drukke
sport. Daarom was ieder
een eensgezind, dat zij
André Van Hove, Jan U-
vin en alle andere mede-
nen zijn. De buitelpartijen werkers rende2.vous ge.
honinnon I Ir* nrnoncv/o.
beginnen. De groepsve-
rantwoordelijken komen
naast U staan. Maar hei
ven bij hun volgende
langlaufweekend. AVH
Wat langlauf is werd U was een monitor, in lang-
len paar weken terug uit- lauf ter plaatse, de bul-
jebreid uitgelegd, toen gaar llya Jordanow. Deze
Jeze sportdienst een bij- had reeds de nodige
lenkomst belegde voor wenken aan het Aalsters
leïnteresseerden, in de achttal verschaft, zodat in
iuwzaal van het Stad- vier groepen, met elk
Vorige zaterdag twee begeleiders alles tot
|ing het tweede week- in de puntjes voorbereid
d door te Saint Hubert, scheen. Zeker een pluim
Voorpost was er voor op de hoed van mensen
Vrijdagavond laat liep als Albert Kiekens, Piet
tt bericht binnen dat er Van de Velde, Jan Uvin,
Saint Hubert, voldoen- André Van Hove, Jan Van
sneeuw voorhanden Cauter, Marc Van Neck,
om de initiatiecur- Jaak Pereboom en Or-
ussen langlauf te laten thaire Uyttersprot. Vak-
oorgaan. Dus niet kundig werden ons de
eaarzeld en zaterdag- skis aangebonden met
:htend om 7 uur werd gepaste of minder gepast
trzamelen geblazen aan schoeisel. Met een paar
j Pontstraat. Een volle kousen min of meer
>us met vragende ge- kwam dat wel in orde. En sporen, steeds alles O.K.
ichten van wat zal het daar stonden wij dan, be- De terugtocht vangt aan.
rorden. De meesten gin- ginnelingen, niet weten Stout als wij zijn, drijven
en voor hun eerste maal wat het gaat worden, wij het tempo op. Gebrui-
nnis maken, met de maar toch reeds op twee ken verder de stokken,
port van latten en houten latten en met een Doch wij vergeten dat wij
neeuw. Niemand pro- broek vol... Wij waren in- aan de afdaling begon-
teerde ook maar te we- gedeeld in een groep met
en te komen hoe het vo- André Van Hove. Op zijn
week de beginnelin- vraag wie reeds eerder in
|en vergaan was. Bete- kontakt kwam met lang-
tende zulks een bepaalde
chrik onder de reizigers
ïf zaten zij met hun ge-
Jachten reeds ter be-
itemming? Want opval
lend was het alleszins,
vocdat oudere mensen, die
zeker reeds een paar ja-
's oren uit de compititiesport
detgestapt zijn, aanwezig
enjwaren voor de skilauf.
''e.Na een voorspoedige reis
|jsldoorheen onze Arden-
efc;nen, die groen naast ons
lag, als bij het beste zo-
ïpermerweder, veranderde
t «de natuur te Champion
nk,jplotseling van gedaante.
d^De zon bleef wel schij-
g^nen, doch de natuur
m^rondom ons kreeg een
,or!>witte vacht. Waarlijk hier
gewas de laatste uren
sneeuw gevallen. Lang
ui lauf was in deze streek Hko Jordanow, de Bulgaarse sportleraar, die tweemaal deelnam aan de Olympische
mogelijk. In Saint Hubert, Winterspelen te Sapporro en te Innsbruck met als discipline «Biathlon» (langlauf
weieens de hoofdstad karabijnschieten) geef uitleg over de eerste passen aan zijn groep. (-)
van de jacht genoemd,
niét met z'in weelderige bos
sen, en op een hoogte
f van 550 meter, wordt in
deze periode aan laug-
Mflj 'suf gedaan. Daar is een
circuit gevormd van
td ongeveer 20 km., be
staande uit een vrij ge
makkelijk parcours; uit
gestippeld voor «begin
ners» zoals wij en een
veel moeilijker doorheen
bossen, met scherpe
en moeilijke bochten
voor de meer gevor
derden.
Tot onze verbazing stel
den wij vast, dat niet min
der dan acht mensen van
de Aalsterse Sportdienst
en andere Stadsdiensten
ons opwachten aan het
materieel. Deze moedi-
9en waren reeds ander-
nalfuur vroeger afgereisd
om de nodige schikkin-
9en voor ons bezoek
v°0r te bereiden. Ook Een groep deelnemers leert hoe men ideaal valt en opstaat. (-)
heerder Mare De Vos.
«Het communicatieme
dium voor het vlaams be
drijfsleven»
Willy Maes werd eerste
vertegenwoordiger.
Deze 23-jarige, geboren
Zeienaar is gehuwd en
vader van een jongetje
van één jaar. In Zele be
haalde hij zijn A-3 mecha
nica.
Hij was achtereenvol
gens werkzaam in een fir
ma van centrale verwar
ming en in het metaalbe
drijf, maar zijn toekomst
lag elders.
De eerste januari 1977
belandde hij bij zijn huidi
ge firma met het gekende
gevolg.
Minzaam, goed van de
tongriem gesneden en
wetend wat hij wil stept
Willy overal binnen. Hij is
doordrongen van de
idee, dat de mensen be
reid zijn om die adverten
tie te plaatsen.
Met het doorzettingsver
mogen van Willy Maes
en Marc De Vos kon het
moeilijk anders, of het
zou niet bij dit ene projekt
blijven.
En daar bleef het inder
daad ook niet bij.
Precies twee jaar later,
dag op dag, op Nieuw
jaar 1979, werd «De Be-
drijfskrant» opgericht.
Deze uitgave was be
stemd voor bedrijfslei
ders en kaderleden. In
het nummer van 4 janua
ri jl. staat uitgever Mare
De Vos even stil bij één
jaar bedrijfskrant. Hij her
innert zich hoe de eerste
ling van de pers rolde,
twaalf schamele bladzij
den dik...
«Ik ontmoette weinig
meer dan voorbehoud en
sceptiscisme in mijn
onmiddellijke omgeving.
De zeldzame commenta
ren die tot mij doorzijpel
den klonken als felicita
ties voor de vader van
een doodgeboren
kind.»...
Er stak geen machtige fi
nanciële groep achter en
wie zou zo'n blaadje le
zen? Vandaag blijkt ech
ter, dat heel wat Vlaamse
bedrijfsleiders het tóch
lezen. «De Bedrijfskrant»
is een flink uit de kluiten
gewassen kerel gewor
den. Ruim 92.000 eksem-
plaren vinden hun weg
naar de bedrijven.
De redaktie berust bij
Mare De Vos, die beweert
over een stel uitgelezen
medewerkers te beschik
ken, die zich inspannen
om de Vlaamse bedrijfs
wereld met een interes
sant informatieblad te
verrijken. Afgaand op de
recente evolutie zijn zij
daar best in geslaagd.
Een Aalsters komputer-
bedrijf, dat in «De Be
drijfskrant» adverteerde,
mocht zich tengevolge
daarvan over heel wat
respons verheugen.
Naast deze twee voor
noemde uitgaven zijn er
ook nog toeristische pu-
blikaties, die meestal om
de zes maanden verschij
nen en meer provinciaal
gericht zijn. Oost- en
West-Vlaanderen, maar
vooral Luxemburg, heb
ben al beroep gedaan op
de Gentse kommunifca-
tiefirma om hun toeristi
sche attrakties in de vorm
van drukwerk bij het gro
te publiek aan te prijzen.
In drie jaar tijds zijn twee
durvende mannen er in
geslaagd hun idee te
transformeren tot een
volwaardig uitgeversbe
drijf met een voor Vlaan
deren unieke informatie
gids en bedrijfskrant.
Willy Maes: een goed idee is nog steeds onbetaalbaar. (-)
slecht en toch waagt die
man het nog geld uit
onze zekken te komen
halen!
Begrijpelijk, want in deze
tijd van inflatie, pijlsnelle
prijsstijgingen, werkloos
heid met alle daaruit
voortvloeiende gevol
gen, is een handelaar niet
zo gauw meer bereid om
het geld uit zijn zakken te
laten gooien zonder er
wat voor in de plaats te
krijgen.
Maar overal ontmoet t>ij
begrip voor het initiatief
en ook de derde uitgave
van het «Bestuur Dichter
bij» vlot goed. Aalst mag
zijn winkels en bedrijven
eigenlijk dankbaar zijn
om de bereidheid waar
mee zij meewerken aan
dit projekt en het tot een
sukses hebben doen uit
groeien...
Maar een Aalstenaar zou
zichzelf niet zijn, moest
hij er ook geen grapje
kunnen aan vastknopen:
«Het Bestier Dichterboi?»
Ik kroig stillekesoon
schrik dat da bestier toch
'n betjen té dichtboi
komt, zeeë!»...
C.A.T.
Geld uit onze zakken
halen...
Voor de derde keer is Wil
ly Maes thans op stap om
de Aalsterse middenstan
ders en bedrijfsleiders
van het nut van een ad
vertentie te overtuigen.
Zij krijgen in feite een
dubbele voldoening: zij
maken inderdaad niet al
leen het gratis versprei
den van het informatie
blad mogelijk, zij krijgen
er bovendien een zeer in
slaande en blijvende pu
bliciteit voor in ruil.
Alle Aalsterse gezinnen
krijgen een eksemplaar in
de bus. Overal is men
gaan inzien, dat dit boek
je een geweldige infor
matieve waarde heeft en
dat je het gewoon niet
mag wegdoen. Het bevat
immers een vloed van
nuttige gegevens, die bo
vendien gemakkelijk te
rug te vinden zijn.
Willy Maes kan uit eigen
ervaring vertellen, dat
Aalst een simpatieke stad
is om er te werken.
Iemand die zich aanbiedt
om iets te verkopen be
kijkt men met skeptische
blikken: het gaat al zo
Verleden vrijdag 18.01 werd de nieuwjaarsreceptie
die het arr. bestuur van de VU aan haar kaderleden
aanboo druk bijgewoond.
In zijn inleiding gaf de arr.-voorzitter Bert De Cremer
een overzicht van het afgelopen jaar en kondigde
aan dat 1980 zich hoopvol aanmeldt wegens de
nakende terugkeer van belangrijke personen die ons
naar aanleiding van het Egmontpacht hadden verla
ten. Hij was ervan overtuigd dat de VU na het
herwinnen van de Vlaams-nationale eendracht, in
staat zal zijn om een krachtige politiek te voeren
zowel op plaatselijk als op nationaal gebied.
Nadien nam kamerlid
Jan Caudron het woord.
Hij gaf een overzicht van
de politieke toestand van
de laatste dagen. Zijn
analyse werd doorspekt
met komische bemerkin
gen over de toestanden
die hij in de Kamer heeft
meegemaakt. Zo vermel
de hij de uitroep van een
Waals liberaal: «Ie gou
vernement n'est plus pa
ritair, il est par terrel».
Volksvertegenwoordiger
Caudron beweerde dat
de regering niet valt door
gebrek aan gewicht! «Dit
wil natuurlijk niet zeggen
dat wanneer morgen de
regering toch valt zij
plots wel gewicht zou ge
kregen hebben. Nee, dit
wil alleen zeggen dat de
comedie niet kan blijven
duren en dat een eerste
minister, hoe vindingrijk
ook, niet kan blijven nieu
we regelingen uitvinden
om water met vuur te
verzoenen».
Volgens Jan Caudron
vindt de huidige miserie
haar oorsprong in de his
torische fout van 1830,
wanneer de Belgische
staat als buffer tussen
Frankrijk en Engeland
werd opgericht met de
bedoeling alle Vlamingen
te verfransen.
Caudron herinnerde aan
de minimalistische theo
rie van Van Cauwelaert
die beweerde dat de Vla
mingen geen federalisme
nodig hadden omdat ze
door hun getalsterkte
toch stilaan de baas zou
den worden in België! Dit
rooskleurig en naïef toe
komstbeeld werd 10 jaar
geleden, door de twee
kapitale fouten die toen
met de goedkeuring van
de drie traditionele par
tijen in de grondwet wer
den vastgelegd:
1. De grendelwet waar
door de Vlamingen hun
grootste troef, nl. hun nu
merieke meerderheid uit
de handen gaven in ruil
voor de fopspeen van de
cultuurautonomie.
2. De invoering van de
drieledige gewestvor
ming door het beruchte
artikel 107 quater.
De hele staatshervor
ming is zo'n ingewikkel
de zaak, dat de gewone
burger er maar weinig
van snapt. Dat strookt
trouwens volkomen met
de verlangens van de
CVP In de onduidelijkheid
en de wir-war is het haar
gemakkelijker dan ooit
appels voor citroenen te
verkopen. Hiermee be
doelt Jan Caudron de fa
meuze omkeerbaarheid
van de drieledige ge
westvorming als nieuwe
vondst in het laatste
voorstel van Wilfried
Martens. De gewone bur
ger begrijpt daar waar
schijnlijk uit dat, als er
eind 1982 geen akkoord
is over het geheel van de
staatshervorming, de
drie gewesten terug afge
schaft worden! Dat is na
tuurlijk nonsens: dank zij
de CVP de BSP en de PVV
staan de drie gewesten
sinds 1970 in de grond
wet. Aangezien dit artikel
107 quater niet voor her
ziening en dus zeker
niet voor afschaffing
Er werd heelwat gepraat a
stand in ons land. (Geert)
vatbaar is blijven wij in
ieder geval, ook na
31.12.82 nog opge
scheept met de drie ge
westen. Onomkeerbaar.
Kamerlid Caudron viel
ook nog fel uit tegen het
sisteem van de dotaties
waardoor Vlaanderen
jaarlijks voor tientallen
miljarden zou' bestolen
worden. Hij voegde
eraan toe dat de weten
schappelijke publikaties
van de Leuvense ekono-
misten Van Rompuy en
Verheirstraeten feitelijk
een herhaling zijn van
wat de Volksunie reeds
10 jaar geleden op haar
congressen had be
weerd. Men kan ook te
vroeg gelijk hebben,
vooral als de persmidia U
dood zwijgen!
Tot slot gaf Jan Caudron
als zijn mening te kennen
dat we in een politieke
stroomversnelling leven
/er de huidige politieke toe-
en dat de enige oplossing
voor de gemeen
schapsproblemen schuilt
in een ver doorgedreven
vorm van ekonomisch fe
deralisme. Omdat weinig
mensen weten wat die
teren eigenlijk inhoudt
wordt op zondag 10 fe
bruari in de feestzaal van
ons stadhuis de «Dag van
het ekonomisch Federa
lisme» georganizeerd,
schepen personeel en
volksgezondheid, me
vrouw Annie Dierick
voorzitter politiek college
VU en de heer Arseen
Carlier lid OCMW, op om
deze leerrijke studiedag
bij te wonen en besloot
zijn gloedvolle rede met
de beste wensen voor
een strijdvaardig nieuw
jaar met dat éné doel
voor ogen: «Een vrije
Vlaamse Staat die zich
zelf bestuurt, en waar het
goed is te leven».
Heel wat volk op de arrondissementele nieuwjaarsreceptie. (Geert)
