ül H
MOTIE A.C.W.:
ZIEKTE- EN INVALIDITEITS
VERZEKERING
AALSTERS
WEEKBLAD
BESTAAT 80 JAAR
iryiJi'
DAG VAN HET
ECONOMISCH
FEDERALISME
De redaktie is met verantwoordelijk voor de inhoud en heeft het
recht de teksten in te korten.
BIJ HET BEGIN
VAN EEN NIEUW JAAR
Het jaar 1979 bleef niet
gespeend van belangrijke
gebeurtenissen. Op het
syndikale vlak was 1979
gekenmerkt door een be
stendige strijd ter verdedi
ging en bevordering van de
tewerkstelling en de vrijwa
ring van onze verworven
rechten. Er kan worden ge
steld dat 1979 een strijdjaar
was zonder enige verpo
zing.
Wij durven stellen dat de
acties, manifestaties en
stakingen lonend zijn ge
weest. Ontegensprekelijk
lagen ze aan de basis van
de opiniebeweging die de
Regering ertoe noopte de
onderhandelingen te her
vatten en dit vooral met het
oog om de tewerkstelling te
vrijwaren.
Rekening houdend met de
zware economische krisis
waarmee de Westerse Lan
den te kampen hebben, zou
het dwaas zijn te verzwij
gen dat 1980 op syndikaal
vlak opnieuw een moeilijk
jaar zal zijn.
Eens te meer zal de tewerk
stelling de prioritaire eis zijn
van de Algemene Centrale
der Openbare Diensten.
Zoals steeds zullen onze
leden hun verantwoorde
lijkheid ter zake moeten ne
men en al het nodige moe
ten doen opdat aan onze
verworvenheden, zoals de
sociale zekerheid en de vrij
waring van de koopkracht,
niet zou worden getornd.
Zoals steeds zijn we ervan
overtuigd dat alleen de
ononderbroken actie con
crete resultaten kan opleve
ren. Onze acties zullen we
bij voorkeur voeren met de
kristene vrienden maar des
noods ALLEEN.
Bij het begin van dit nieuwe
jaar wensen we eens te
meer dat de syndikale de-
mokratie haar rol zou kun
nen spelen.
A.C.O.D.-Voorzitter
Eddy DIERICKX
gemeenten in de rode cij
fers) om nog op nationale
hulp te kunnen rekenen.
Ook dat was in tegen
spraak met de wet. Waaruit
we iedereen de besluiten
laten trekken die ze zelf
willen. Maar zoals bij iedere
wet en nadat zodoende de
nationale overheid de han
den in onschuld kan was
sen, staat er een achter
poort wijd open. Immers als
de gemeenten toch meer
inkomsten uit de grondlas
ten willen bekomen dan
moeten en mogen ze een
nieuw reglement stemmen
waarbij ze de opcentiemen
op het gewenste niveau
vastleggen, echter alleen
maar nadat ze de nu be
staande regeling hebben
vernietigd. De schijnheilig
heid loopt er zo af. Daarbij
zal heel wat afhangen van
de nieuwe eisen die de
voogdijminister nu zal stel
len en wat de steden en
gemeenten er zullen boven
op gooien. Daarvoor hou
den wij ons hart vast want
de kans is te schoon om
niet van de gelegenheid ge
bruik te maken om de fi
nanciële aderlating nog een
ekstra duwtje te geven.
Wat ons in gans dat gedoe
het meest tegen de borst
stuit is dat de wetgever
zegt «'t zijn wij niet die
meer vragen» en terzelfder-
tijd de uitvoerende macht
(de minister) de gemeenten
verplicht dieper in de zak
ken van de mensen te gaan
zitten. Als dat sinoniem is
van «politieke moraal» dan
zeggen we gewoonweg
«foei»!
Jos De Geyter
ONWETTELIJKE
STEDELIJKE
GRONDBELASTING
Aalst, samen met vele an
dere steden en gemeenten
en zelfs provincies, zit in de
knoei. Ze moeten hun re
glement op de opcentiemen
op de onroerende voorhef
fing (de grondbelasting) to
taal herzien. Met de in de
cember goedgekeurde ver
ordeningen zitten ze mo
menteel volkomen in de
onwettelijkheid. De Aalster-
se bestuursmeerderheid
kondigde toen met een
nauwelijks verborgen triomf
aan dat de stad op opcen
tiemen op de grondlasten
niet zou verhogen en op
1900 behouden Terzelf-
dertijd schreef ze in de be
groting een bedrag aan
voorziene meerinkomsten
in van 16,5 miljoen. Dit
moest dan komen uit de
aanpassing van de kadas
trale inkomens, nationaal
uitgevoerd, waarvan de
meeste eigenaars nu reeds
het resultaat in de bus heb
ben gekregen. Dit was zon
der de nationale waard ge
rekend. Die laat nu luid ver
staan dat in de wet van
19.7.79, art. 46 staat inge
schreven dat noch de ste
den noch de provincies uit
de herzieningsoperatie zelf
een frank meeropbrengst
mogen halen dan in 1979.
Wie deze regel niet heeft
nageleefd en er zijn er
waarschijnlijk een heleboel,
heeft een reglement ge
stemd dat indruist tegen de
wet en moet dit dus zeer
snel herzien. Dit betekent
meteen ook dat niemand in
de Aalsterse raad dewet
eigenlijk scheen te kennen,
noch het schepenkollege,
noch de raadsleden-volks
vertegenwoordigers Cau-
dron en Willems die de wet
zelf hebben gestemd. Maar
ook voogdijminister Galle
bleek helemaal niet op de
hoogte want hij stuurde in
augustus, dus na het stem
men varj de wet, richtlijnen
naar de gemeenten waarin
hij minimumeisen stelde
1800 opcentiemen voor
Adieu, gemeentelijke auto
nomie!
Door het invoeren van de
nieuwe wet op het
O.C.M.W. (de vroegere
C.O.O.) ontsnapt de wer
king van het O.C.M.W. in
de praktijk omzeggens vol
ledig aan de beoordelings
mogelijkheid van het stads
bestuur. Dit laatste is er
nochtans wettelijk toe ge
houden dat het instaat voor
het toezicht op de werking
van het O.C.M.W. en ook
voor het instaan voor het
toezicht op de werking van
het O.C.M.W. en ook voor
het aanzuiveren van de ver
liezen van deze werking. In
1980 worden die verliezen
geraamd op 90 miljoen. Zij
moeten gehaald worden uit
de zak van de Aalstenaars
onder meer door
stadsbelastingen
Zijn de gemeentebesturen
minder dan vroeger in staat
de werking van het
O.C.M.W. te volgen en zo
de O.C.M.W.-verliezen bin
nen redelijke perken te hou
den, de ministeriële voogdij
heeft voor 1980 evenmin
een helpende hand toege
stoken.
Want de voogdijminister
van het O.C.M.W. (Volks
gezondheid) en deze van
de stad (Vlaamse gewest)
hebben het middel gevon
den om elk verschillende
richtlijnen voor de begro-
tingsopmaak van 1980 uit
te vaardigen. Deze van het
Vlaamse gewest schrijft dat
de werkingskosten van de
stad met slechts 4% mogen
aangroeien t.o.v. 1979. De
ze van Volksgezondheid
laat een ongelimiteerde
aangroei in het O.C.M.W.
toe.^Dat wil zeggen dat de
werkingskosten van het
O.C.M^W. met bijv. 10%
kunnen ètijgen waarna het
daaruit ontstane tekort op
de begrotingsbalans te be
talen is door de stad, waar
slechts een stijging met 4%
is toegelaten. Dat wordt
natuurlijk een rekening die
nooit klopt.
Neem daarbij dat het drie
maandelijks overleg tussen
de meerderheidspartijen
(P.V.V., B.S.P. en V.U.) van
hef stadsbestuur en het
O.C.M.W. in Aalst een ech
te karikatuur is, een dove-
mansgesprek
Burgemeester D'Hae^ëleer,
liberaal, blijft er boost (ook
daor) van weg. En voèrzit-
ter Van der Speeten, socia
list, die in zijn O.C.M-W.
steeds-op de solo-toer wil
gaan ter feitelijke minimali
sering en kleinering van de
andere commissieleden,
vraagt niets liever. Zou het
U dan verwonderen dpt de
Belgische of Vlaamse wet
gever op een bepaald ogen
blik hieruit zou besluiten
dat het zó niet verder kan
en dat het O.C.M.W. maar
best een onderafdeling
wordt van het ministerie
Volksgezondheid? Dan
wordt de sociale, geeste
lijke en geneeskundige bij
stand van hun burgers
de parel op de autonomie-
kroon van de gemeente
en O.C.M.W. besturen
binnengerijfd door de staat.
Zoals de staat er ook aan
dankt alle slachthuizen,
met de vleeskeurders erbij,
voor zijn rekening te ne
men! Evenals de huisvuil
verwerking! (ook niet te
verwonderen als men ziet
welk fantasistisch beleid
schepen De Maght in Aalst
voert: veel auto's, een over
vloed aan personeel, selec
tieve ophaling die miljoenen
verlies geeft, dure en ge
makkelijk rottende papieren
zakken, om te zwijgen over
het kuisen van riolen waar
mee nog voor het eerst na 3
jaar moet begonnen wor
den, daar waar dit vroeger
minstens 1 of 2 maal per
jaar gebeurde...)
En voor de gemeenten is
deze uitverkoop van hun
autonomie blijkbaar nog
niet genoeg. Want de
meeste willen hun gemee
ntescholen ook
verliesposten op de koop
toe verlappen aan de staat,
enz...
Daarheen gaat het met de
autonomie van de gemeen
ten, o.m. van Aalst, als
men niet waakzaam is. En
dat is men jammer genoeg
te Aalst in geen geval. Hier
bij ons prutst men liever
aan een steeds duurder
wordende en overigens nut
teloze personeelsaanwas,
hier geeft men tijdschriften
uit die niet gelezen worden
maar waarin de uitgevers
tot hun persoonlijke ge
noegdoening zich weldadig
laten tonen en bewieroken,
hier bezondigt men zich
aan luxe-projecten, terwijl
men voor heel wat elemen
taire zaken (zoals parkings
in de stad) geen bekomme
ring, geen zorg, geen aan
dacht heeft.
Of wil de stad Aalst ook de
laatste gemeentezaken,
waaraan zij-zelf de gewen
ste oplossing kan geven,
moe en onverschillig laten
verkommeren met de ge
volgen vandien?
Ghis Willems
Volksvertegenwoordiger
Fractieleider C.V.P.
Brieven waarvan de afzender niet aan de redaktie bekend is komen
niet voor plaatsing in aanmerking.
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te bekorten
Publikatie betekent niet dat de redaktie achter de inhoud staat
De Voorpost 11 januari
1980 - antwoord op
standpunt «NOG EENS
MIS».
De aanvang van de vrije
tribune begint alsdus, «Nog
een mis», de C.V.P.-fraktie-
Aalst wordt te kort gedaan.
Over degenen die tekort ge
daan worden, wens ik met
enkele voorbeelden aan te
tonen dat deze stelling zeer
eenvoudig is, uitgaande
van de partij die wel spreekt
over dossierkennis, maar
blijkbaar de inhoud ervan
niet wenst kenbaar te
maken.
Voor de meeste mensen
bezorgd het woord AMNES
TIE reeds een gevoel van
wrevel en vooroordelen
over de inhoud van het
woord zelf.
Voor de Vlamingen die na
de oorlog met gulle Belgi
sche hand werden gestraft
voor hun oorlogsmisda
den???, misdrijven tegen
diezelfde staat, die of het
nu terecht of niet terecht
was, kwistig met gevange
nisstraf of met geldboeten,
die liefst tot in de vele mil
joenen liep, en eigendom
men in beslag werden ge
nomen, is bekend.
Nog deze week viel mij een
artikel in een weekblad op,
nl.: dat een zoon van Dr.
Borms, bij toekenning van
een afdankingspremie door
de arbeidsrechtbank ten
belope van 600.000 frank
de hem rechtmatig toe
gekende vergoeding, in be
slag ziet genomen door de
ontvanger van het sekwes
ter. Dit als afbetaling van
een boete van 2 (twee) mil
joen waarop de Belgische
staat nog immer aanspraak
maakt, als EEN van de boe
tes die Dr. Borms, zijn va
der door de repressierecht
bank werd aangesmeerd.
Toen een tijdje terug op de
radio Limburg een Maria-
lied werd gedraaid op mu
ziek van Flor Peeters en
tekst van Ward Hermans,
gingen de auteursrechten
van 28,5 frank via Sabam
meteen naar het sekwester
en NIET naar de familie
Hermans.
Er zijn nog steeds kinderen
en kleinkinderen, die voor
de enorme boeten die meer
dan 35 jaar geleden werden
toegekend MAANDELIJKS
moeten betalen, hetzij hon
derden of duizenden fran
ken, daar de staat ervoor
zorgde dat ook de nakome
lingen moeten betalen.
Zijn alle leden van de
C.V.P.-fraktie-Aalst, die
toch allemaal in blok tegen
stemden op de hoogte van
deze wraakroepende prak
tijken die na 35 jaar aldus
door hun fraktie is verde
digd?
Steller neemt raadslid W.
Van Mossevelde kwalijk,
dat hij zeer heftig en zelfs
extreem de amnestiemotie
verdedigt, zou zelfs de
makste Vlaming overal in
Vlaanderen, die weet wat
AMNESTIE ondermeer be
tekent, zich niet vernederd
en beschaamd moeten voe
len voor het onrecht dat
nog steeds aan deze men
sen nl. de afstammelingen
als erfenis is aangedaan.
De V.U.-Aalst komt inder
daad extreem en keihard
jaarlijks rond Kerstmis
met de eis AMNESTIE te
rug en zal dit blijven doen
tot aan dit afschuwelijk
onrecht een einde zal geko
men zijn. En moeten wij
hiervoor naast het spoor
blijven rijden, dan rijden wij
nog liever naast het spoor,
het spoor van de Vlaams
nationalisten, die uiteinde
lijk zal uitwijzen dat dit het
goede spoor is, op weg
naar de Vlaamse staat.
Willy ALLOO
Hoofd Dienstbetoon
V.U.-Aalst-Centrum.
De uitgebreide A.C.W. verbondsraad, vergadert op woordigers van de
zondag 27 januari 1980: Stelt volledig vertrouwen in Landsbond van Kristel ij-
de afgevaardigden van de Kristelijke Ziekenfondsen ke Ziekenfondsen en van
en het Algemene Kristelijk Vakverbond in de
beheersorganen van het Rijksinstituut voor Ziekte
en Invaliditeitsverzekering.
Stelt met voldoening vast kers als de patiënten heb-
dat het nutteloze konflikt ben misleid,
van de zorgenstaking ein
delijk en onvoorwaarde
lijk werd opgeschort.
Dankt deze geneesheren,
tandartsen en apothekers
die plichtbewust de ver
eiste zorgen aan hun pa
tiënten zijn blijven ver
strekken.
Veroordeelt diegenen die
door allerlei onwaarhe
den en drogredenen zo
wel de zorgenverstrek-
het Algemeen Kristelijk
Vakverbond:
de verdedigers te zijn
van het behoud van ons
stelsel van sociale zeker-
nr;r,„* l. he'd- inzonderheid de
PlL-SL™ ziekte- en invaliditeitsver-
spoedige besprekingen
met alle betrokken par
tijen over een evenwich
tige en rechtvaardige ver
deling der lasten tot op
lossing van de tekorten in
de ziekteverzekering.
Verzoekt de vertegen
zekering
bij de onderhandelin
gen, zoals in het verle
den, de beschermers te
zijn van de belangen van
de patiënten, vooral van
de minstbedeelde.
ZONDAG 10 FEBRUARI 1980
STADSFEESTZAAL
ingericht door V.N.S.
10.00 uur:
Referaat door W. Ramboer, econ. des-
kund.
«Waarom Economisch Federalisme?»
10.30 uur:
Referaat door Prof. dr. J. Maton
«Welk Economisch Federalisme?»
11.00 uur:
Discussie met de zaal
14.30 uur:
Paneelgesprek met H. Schiltz, J. Maton, W.
De Saeyere en G. Van De Perre en ant
woorden op vragen van het publiek.
16.30 uur:
Slottoespraak door dr. V. Anciaux
Algemeen voorzitter Volksunie
Op 30 december 1900 verscheen het eerste nummer
van arrondissementeel BSP-weekblad, zodat deze
partij dit jaar het 80-jarig bestaan van dit blad zai
kunnen vieren. De eerste titel was; «Recht en Vrij
heid». In de dertiger jaren ruimde dit weekblad de
plaats voor het nu nog steeds bestaande «Voor
Allen».
Dit blad was voor gans
het Vlaamse land be
stemd en hield een aantal
bladzijden voor het ar
rondissementeel nieuws.
Thans in het «Vlaams
Weekblad Voor Allen»
nog één der weinige door
een Vlaamse BSP-arron-
dissement uitgegeven
weekbladen.
In 1900 bevatte «Recht en
Vrijheid» uitsluitend bij
dragen uit Aalst, Ninove,
Geraardsbergen en
Onkerzele. Daarbij waren
er wel nog oproepen
voor werkbroeders van
«den buiten», zodat mat
gesteld worden dat de
socialistische beweging
bij de eeuwwisseling
slechts of hoofdzakelijk in
bovenvermelde gemeen-
en organisatorisch was
ingeplant. Het weekblad
werd toen in Gent ge
drukt, maar vanaf 1904
gebeurde dit echter bij de
gebroeders Boeykens,
die een drukkerij bezaten
op de Varkensmarkt te
Aalst. Redaktie en admi
nistratie waren toen
reeds in handen van Al
fred Nichels. De prijs per
nummer bedroeg in het
begin 2 centiem, terwijl
een jaarabonnement 1,50
fr. kostte, dit alles voor
vier bladzijden klein
formaat.
Interessant om weten is
dat de enige illustratie in
De eenheid, die opgaaf...
Ik heb u, Vader, veel te lang
als iemand voor mezelf alleen gezien
en ik vergat dat Gij al, sinds 't begin,
de Vader van ons allen zijt.
Het wordt de hoogste tijd
dat ik dit veilig huis verlaat
en het komfort van zekerheid
dat ik alleen de waarheid heb,
voorgoed vergeet.
Ik heb de deur dan maar
voorlopig op een kier gezet
en reeds is't huis
van vreemdelingen vol.
Of dit een stukje kerk kan zijn
waar ieder vragen stelt, veel groter
nog dan 't kleine antwoord
dat ik weet?
Het is gevraagd: een spelen met onzekerheid.
O God, maak ons vertrouwen groot
en dat de liefde sterker zij
dan onbegrip en zelfgenoegzaamheid.
De avond ging, er is zoveel
dat niet werd opgelost...
de bijbel ligt beduimeld
naast een handboek van geschiedenis
Hoe is de kloof gegroeid?
Wie dicht ze nu?
Of wij al dichter bij elkander zijn?
En velen zijn dan weggegaan:
een mens die om het antwoord schreeuwt,
in angst dat het morgen wel anders,
maar niet beter zal zijn.
O God, in deze harde tijd
laat hen toch niet alleen.
Ik heb die avond nog wat nagepraat
met hen die ik zo langzaamaan
begrijpen kan: met Karei, Lutheraan
en John, de Methodist,
ook Sofia was erbij
met nog een orthodox of twee.
Dietrich hield een fel betoog:
dat waarheid slechts in liefde
schoonheid wordt, en goed
en pas nadien bevrijden gaat.
Ook Dag beschreef, met die serene rust,
waarin ik hem zo goed herken,
de twijfels van de atheist
en ook zijn hoop, dat eens de mens
bevrijd zal zijn van angst en eigenwaan.
En Ivan sprak en legde uit:
zijn visie op het leven en de maatschappij,
langs Marx en Lenin om
en d'hemel die dan volgen zou...
Ikzelf heb dan luidop gedroomd:
dat Ronse is het kind
en van zijn zusters leert:
een wereldkerk die saam met hen
aan 't luistren gaat
en biddend lijdt en werkt.
Wa waren 't allen eens!
de mens, dat hij een opgaaf had,
een stukje was in groot verband
en dat misschien, ja toch,
er iets of iemand was
die groter is dan hij.
Hindoekind schreit aan de deur,
en Hassan, de kleine Turk uit de buurt
met ogen, zwart als de nacht,
kijkt smekend ons aan...
honger en leed,
vergeten, verloren,
in een wereld zo groot.
Wat hebben zij, vandaag,
aan onze droom?
Ga, Ivan en John, met Dietrich en Frank,
loop nu met Paul en met Jan
de krottenwijk langs
en werk er met Jim en Leon
aan 't brandend probleem
van honger en leed,
bedreiging en haat
en oorlog en dood...
O mensen, gij mensen,
de eenheid, de vrede, die opgaaf,
wij kunnen ze aan:
niet «ik» en niet «wij»
maar wel het «gij» en het «zij»:
de wereld in nieuwe dimensie,
de aloude weg,
die God voor ons heeft gedroomd.
F. MOYERSOONS
20 januari 198(1
het eerste nummer ge
wijd was aan Jan Breydel
in zijn beenhouwerswin
kel. Deze beroemde
Brugse hoofdman uit de
14de eeuw werd zowat
als het voorbeeld gesteld
voor de strijd tegen het
kapitalisme zoals hij
streed voor «Vlaande-
rens vrijheid en wel
vaart».
In hetzelfde eerste num
mer verschenen ook bij
dragen tegen de toennj
lige katholieke regeriijl
polemieken met het lib
rale blad «Dendergalr»
en met het katholi<|
blad «Denderbode»,
artikel over de lonen
de fabriek «FFR» aan tl
Tragel te Aalst, een feil
leton van Emile Zolall
oproepen uit Geraard I
bergen en Ninove.
Ze waren met weinig, jammer genoeg, want het loonde de moeite. Later zal men aller*
Theo Van Gijseghem een overzichtelijk beeld van wat in de R.V.A. zo allemaal gebeurt, vragen stellen, i.p.v. naar de IMAVO avonden te komen. Je leert er steeds verschikkef
(Geert) veel bij. (Geert)
