Willy Van Mossevelde terug naar «oude ploeg»!
GEUZENDAG
TE AALST
W. DE BROCK OVER
GEUZENROMANTIEK IN
DE NEGENTIENDE EEUW
DAMIAANAKTIE TEGEN LEPRA
Zonder hoop, zonder vrees...
L
4 - 1.2.1980 - De voorposi
Steevast werden de be
trokken overlopers, of zij
nu op het politiek voor
plan meespeelden of
meedraaiden bij de figu
ranten, er op korte of lan
ge termijn materieel he
lemaal niet slechter bij.
Ook al zal een politiek
mens evenmin brood al
leen kunnen leven, zoals
wel eens wordt beweerd,
beroepspolitici kunnen
toch ook weer niet uit
sluitend figuurlijk bij de
politiek bestaan! Hier
dient zo nodig enig be
grip voor opgebracht, als
het «effe» kan! Of er nu
werd overgestapt van de
«Daensisten» om bij de
Socialisten eerste viool te
gaan spelen, of van de
liberalen om bij dezelfde
BSP nog even mee te
kunnen piepen, of van de
CVP ook weer naar de
BSP om er langs daar «te
geraken», of tenslotte
van de CVP naar de PVV
omdat men appelen van
citroenen weet te onder
scheiden, telkens weer
gebeurde dit op een
ogenblik dat het oor
spronkelijke eigen kamp
duidelijk minder houvast
ging bieden en men er
minder vaste voet aan de
grond overhield.
Willy Van Mossevelde
lijkt hierop dan die uit
zondering te zijn die,
zoals het heet, deze alge
mene regei dient te
bevestigen. Toen hij zo
wat twee jaar geleden bij
de Volksunie wegging zat
hij voor deze partij, in een
door velen begeerde
schepenzetel. Nu hij van
daag naar diezelfde partij
terug keert, gebeurt dat
op een moment dat het
deze partij alles behalve
voor de wind gaat. Nie
mand gelooft ook maar,
ook binnen deze partij
zelf niet, dat er spoedig
weer vaart komt in dit
koersonvaste schip. Zo te
zien dus zeker geen ge
lukkig moment om naar
de oude schaapstal terug
te keren indien hier enig
opportunisme aan de ba
sis zou liggen. De eerst
volgende elektorale
spoeling kondigt zich bij
deze partij veeleer dun
aan. Men kan zich dan
geredelijk de vraag stel
len waarom Willy Van
Mossevelde precies nu
op zijn besluit van twee
jaar geleden terug komt,
ontslag neemt uit de
V.V.P. en terug keert naar
de V.U. Dat hierbij het
niet van de grond komen
van de Vlaamse Volks
partij een rol heeft ge
speeld mag zeker worden
aangenomen. Wat Willy
Van Mossevelde zelf over
dit alles kwijt wou gingen
wij op zondagavond,
daags na de prins Karna-
valverkiezing, in de haast
nog optekenen.
Kort samengevat kunnen
wij uit dit gesprek met
hem, volgend antwoord
distilleren; «Ik kan nu
eenmaal niet zonder poli
tiek bezig te zijn. Dit kan
alleen maar, voor mij al
thans binnen een politie
ke partij omdat dit voor
mij een noodzakelijk
klankbord en instrument
is terzelfdertijd. De nieu
we ploeg die ik nu verlaat
speelt verdeeld en ik ben
er de man niet naar om
aan een ploeg te gaan
dokteren als er moet ge
voetbald worden. Bij
mijn oude ploeg trapt
men op zijn adem. Ik ge
loof dat ik daar nu een
redelijke kans heb om
mijn spel op te dringen.
Er is daar nu ruimte voor.
Of men dit daar zal ne
men tot in zijn uiterste
konsekwenties is nog af
te wachten. Misschien
gooien zij mij er nog wel
uit, want in de huidige
opstelling ga ik zeker niet
zonder meer meedraai
en.» Het gesprek met Wil
ly Van Mossevelde. dat
tot deze gekondenseerde
weergave heeft geleid
geven wij hier gaarne in
vogelvlucht weer.
De Voorpost: Toen wij
daarnet thuis weggingen
naar U toe, zegde onze
achtienjarige zoon:
«Vraag eens aan Willy
Van Mossevelde of hii
gek is geworden. Wij
hadden het niet zo onge
nuanceerd willen uitdruk
ken maar uiteindelijk vin
den wij het ook maar een
verwarrende bedoening.
Waarom ging u weg om
nu weer terug te keren
terwijl de meeste, zoniet
alle bezwaren welke U
ooit tegen de V.U. formu
leerde ook nu nog geldig
kunnen blijven?
Willy Van Mossevelde:
Of ik gek ben geworden
nu...? Nee! Dat ben ik
twee en half jaar geleden
geweest volgens sommi
gen toen ik het VU-Eg-
montakkoord verwierp
en een komfortabele
schepenzetel liet staan
omdat ik niet terzelfertijd
tegen de partij beslissin
gen kon zijn en lid blijven
van deze partij. Intussen
hebben wij er ook wel
een beetje toe bijgedra
gen dat de Volksunie,
door toedoen van de kie
zer, op haar Egmont
standpunt diende terug
te komen. De toenmalige
voorzitter is er niet meer.
Vooral door ons optre
den buiten de VU kreeg
de interne oppositie in
deze partij tenslotte een
kans. Tot mijn spijt echter
zijn wij er niet in ge
slaagd om uit deze anti-
Egmont aktie een eens
gezinde Vlaams-Nationa
le partij over te houden.
Wij hebben alles gepro
beerd, hier vanuit Aalst,
om alsnog Dillen en
Claes samen te houden.
Dit is niet gelukt. Op deze
wijze kan geen geloof
waardig nationalistisch
alternatief worden gebo
den voor de vele nationa
listen welke met de dood
in het hart bij de Volksu
nie waren gebleven. En
omdat ik aan politiek wil
blijven doen om mijn na
tionalistische opvattin
gen uit te dragen en te
realiseren dacht ik dit nu
best te kunnen doen in de
volksunie. De Egmonters
dienen zich momenteel
stil te houden in de VU.
Van deze gelegenheid
dient gebruik te worden
gemaakt om terug en uit
sluitend een zuiver natio
nalistische koers te gaan
varen opdat de mentali
teit die tot Egmont heeft
geleid nooit meer aan
bod zou kunnen komen.
D.V.: Is er dan fundamen
teel iets veranderd in de
VU behalve dan dat deze
partij, na de jongste par
lementsverkiezingen te
rug naar de oppositie
werd gestuurd door de
CVP en de BSP, zij het
ook dan nog tegen de zin
van vele VU prominenten
die toen ook nog de «be-
leidspartijtrommel» ble
ven voeren. Trouwens er
werd steeds niet op een
ondubbelzinnige manier
afgerekend met Egmont,
binnen de VU. U hebt
vroeger duidelijk gezegd
dat de VU zoals ze toen
was, geen nationalis
tische partij meer was. Is
deze partij dit dan nu in
eens weer geworden vol
gens U?
W.V.M.: Beleidspartij,
voor mij niet gelaten, als
in dit beleid ons nationa
listisch programma
wordt uitgevoerd of er op
zijn minst geen afbreuk
wordt gedaan aan de na
tionalistische idee zelf bij
de beleidsopties. Dit ge
beurde wel bij de VU re
geringsdeelneming.
Daarom ging ik weg. Op
dit ogenblik is de VU
steeds niet dezelfde partij
als vóór vijf a zeven jaar.
Dat is duidelijk. Zoals ik
reeds heb gezegd, alleen
kan men niet veel doen.
Het uiteenvallen van het
bij de verkiezingen
ontstane Vlaams Blok
heeft tenslotte geleid tot
de onmogelijkheid om
langs die weg, met meer
kansen dan in de huidige
VU, aan nationalistische
politieke werking te
doen. Het was wenselij
ker geweest dat deze par
tij, en wat de naam er van
is doet niks ter zake het
politieke Vlaamsnationa-
lisme had kunnen opvan
gen als een soort reïnkar-
natie van de Volksunie in
haar oospronkelijke vorm
en met haar oorspronke
lijke doelstellingen. Bij de
huidige VU dient eerst
nog de zware Egmonthy-
poteek gelicht alvorens
deze partij opnieuw ge
heel nationalistisch ge-
loofswaardig kan
worden.
D.V.: Maar dacht U nu
nog voldoende weer
klank te vinden bij de kie
zers voor een zuiver na
tionalistisch ingestelde
partij. Er wordt nu zowat
door alle Vlaamse par
tijen, in diverse toonaar
den, aan «Vlaams» poli
tiek opbod gedaan.
S.a.w. Kunt U als natio
nalist niet terecht bij een
dezer andere partijen?
W.V.M.: Er is zeker nog
behoefte aan een partij
die de belangen van de
ganse volksgemeen
schap in zijn geheel ver
dedigt omdat er nog
steeds, zij het op meer
subtiele manieren, roof
bouw wordt gepleegd op
onze ganse volksge
meenschap. En dit ge
beurt nog steeds met de
hulp, of de medeplichtig
heid, van de andere par
tijen. Ook al zetten zij nu
een Vlaams gezicht op.
Wij zien trouwens weer
dat, ondanks de Vlaamse
mooipraterij op partij-
kongressen dezelfde par
tijen, op regeringsvlak
net het omgekeerde doen
van wat zij daar hebben
goedgekeurd. Hoe kan
men dan, als men op
komt voor de ganse
volksgemeenschap om
het even welke plaats
men inneemt in de maat
schappij, en welke so-
ciaalekonomische opvat
tingen men ook heeft, se
rieus terecht bij deze aan
andere belangen «ver
kochte» partijen.
D.V.: Maar was dit niet
het zelfde verwijt wat
voor de VU gold toen de
ze partij zich als Belgi
sche beleidspartij ging
op stellen. Trouwens dit
doet ze nog, zij het «en
sourdine»!
W.V.M.: Inderdaad. Dit
was ook de reden van
mijn weggaan destijds.
En dit was de enige ma
nier om op een doeltref
fende manier onze natio
nalistische politieke wer
king voor de toekomst
veilig te stellen. Alleen in
de VU, in tegenstelling
met de andere partijen, is
er nog een behoorlijk
klankbord te vinden voor
een zuiver nationalis
tische opstelling, zonder
doorkruising van andere
maatschappij visies of
geloofsovertuigingen,
wat dit dan ook mag in
houden. Maar ik ben mij
wel bewust van het feit
dat er inmiddels in de VU
een kaste van beroepspo
litici is gegroeid die zeker
bereid blijven tot heel
wat trancessies als zij
maar mee kunnen blijven
besturen. Maar de over
grote meerderheid van
de VU kiezers verwacht
andere dingen.
D.V.: Waar gaat U zitten
in de gemeenteraad?
W.V.M.: Bij de Volksu-
niefraktie uiteraard, maar
dit betekent niet dat ik
van gedacht ben veran
derd wat o.m. het perso
neelsbeleid van deze koa-
litie betreft. En als dit bij
het volgende begrotings
debat nog steeds op de
zelfde leest is geschoeid
dan zal ik op dezelfde wij
ze handelen als ik nu heb
gedaan.
D.V.: Wat hebt U gekre
gen om terug te keren?
W.V.M.: Dat is een smeri
ge vraag. U kent mij vol
doende om te weten dat
ik voor niets of niemand
letterlijk noch figuurlijk te
koop ben. Er werden
geen voorwaarden ge
steld vanwege de VU en
er werd niets toegezegd.
Ik zal wel met de verkie
zingen dezelfde plaatsen
innemen als vroeger.
Maar dit was geen punt
voor mij. Ik dacht eerder
dat dit uit nuchtere poli
tieke overweging resul
teerde dat men bij de VU
hieraan niets heeft willen
wijzigen. Zij hebben mij
nu meer nodig dan ik
hen. En ik zal van deze
situatie beslist gebruik
maken om enkele misge-
groeide toestanden uit de
weg te ruimen. Zowel
plaatselijk als arrondisse
menteel. Zo meen ik het
bvb. niet dat de VU sche
pen van Erpe-Mere, Louis
Van Durme, zijn gegeven
woord niet nakomt en
per 1 januari j.l. geen
ontslag heeft genomen
ten gunste van VU raads
lid Hein Malfrayd.
Kijk, al krijgen zij er zure
gezichten bij, dit zijn din
ges die ik niet neem. De
ze gangbare partijpolitie
ke geplogenheden horen
bij een nationalistische
partij niet thuis. De VU
moet terug een partij
worden die niet is als de
anderen. Als ik daar kan
aan meewerken dan blijf
ik in de VU. Lukt mij dat
niet, dan ga ik weer weg,
maar op dat ogenblik
wordt dit een noodge
dwongen einde van mijn
politieke aktiviteiten. En
dan blijf ik nog alleen
doende met voetbal en
met karnaval.
D.V.: Er komt dus leven
in de politieke brouwerij!
W.V.M.: Ik blijf wie ik
wasl
sc
Persmededeling re
VU-arrondissement Aalst !e
«Willy Van Mossevelde sluit de VR-rangen» J
Door de jongste evolutie omtrent de staatshervor?'
ming, worden fundamentele Vlaamse belangen op-nl
nieuw en steeds gevaarlijker bedreigd. Deze gewij-f
zigde politieke toestand op nationaal vlak noodzaak; B
ons opnieuw eenheid en solidariteit in de Vlaamse-fd
nationale rangen te betrachten.
Deze overwegingen hebben de laatste weken in hejIJJ
arr. Aalst geleid tot diskrete onderhandelingen tusltJ
sen het arr. bestuur van de V.U., de leden van he;
afdelingsbestuur Aalst en gemeenteraadslid Willy;0i
Van Mossevelde, waarbij deze laatste eveneens op-|
trad als woordvoerder van enkele politieke vrienden, tc
Men zal zich herinneren dat de heer Willy Vanjin
Mossevelde zich aansloot bij de V.V.P. van Loder'
Claes na de beslissing van de V.U. om het Egmont-'^
pakt te ondertekenen. te
De jongste onderhandelingen werden met suksesVi
beëindigd waardoor in het arr. Aalst de eenheid van di
de Vlaamse-nationale rangen werd hersteld. lij
Het gevolg hiervan is uiteraard dat de heer Willy Van 9'
Mossevelde voortaan opnieuw deel uitmaakt van de 9'
V.U.-fraktie in de gemeenteraad van de stad Aalst eii
zijn aktiviteiten in hat kader van de V.U. zal hervatten-^
Dit brengt met zich mee dat de heer Willy Vangi
Mossevelde terug zijn funktie verkrijgt in het V.U.-|js
bestuur afdeling Aalst, de arrondissementsraad, dtgi
gemeenteraadscommissies en tevens bij verkiezingdi
(gemeentelijke of nationale) minimaal zijn vorigsz'
verkiezingsplaats (op V.U.-lijsten) inneemt. lvj
Deze herwonnen eendracht zal de slagkracht van de
V.U. in het arr. Aalst ongetwijfeld vergroten en eer
nieuwe opgang van de partij bevorderen.
Nadat de Damiaanaktie verleden jaar niet minder
dan 691.000 fr. kon overdragen aan het Nationaal
Komitee voor bestrijding van de lepra waarvoor het
Aalsters Aktiekomitee ten zeerste alle medewerkers
dankt stelt ze haar projekt 1980 voor.
Medewerking van eenie- bezorgden de medewer-
der wordt daarbij ge- kende scholen immers
vraagd in de strijd tegen ruim 130.000 fr.voor de
deze gruwelijke kwaal, de bestrijding van de lepra,
melaatsheid. «Eigenlijk Vermelden we terloops
een schande dat uw dat bij een storting van
steun voor genezing van minstens 1000 fr. een at-
10 miljoen melaatsen
nog moet gevraagd wor
den daar waar fabelachti
ge sommen aan bewape
ning worden besteed»,
zegt voorzitter Dr. Wal-
graeve. .«Blijkbaar geeft
het mens-DOM liever
geld uit om te doden dan
om levenden te helpen!»
Graag maakte de Aalster-
se groep voor 1980,
700.000 fr aan het Natio
naal Komitee over en
zulks ligt in de mogelijk
heden met uw aller sa
menwerking. Wanneer
alle kerkgangers in de
kerk de nodige steun ge
ven en ook alle niet-kerk-
gangers eens flink hun
geldbeugel aanspreken
komt het' voor mekaar.
Zeker als daarbij ook in
de scholen een aktie
wordt gevoerd. In 1979 Een barstensvolle feestzaal l
test om te voegen bij de
aangifte van de belastin
gen kan worden bezorgd.
Dit jaar wil men zich toe
spitsen op melaatsen
kampen in Zaïre waar ge
woon niets meer wordt
gedaan vermits er noch
personeel noch medicij
nen zijn.
Deze verschoppelingen
van de maatschappij te
rug een beetje levens
hoop geven kan U. Als U
maar wil.
Samen met de voorzitter
danken U hiervoor reeds
nu aalmoezenier Mus-
sche, leden Magda De
Waele, Kristine Waege-
mans en Johan Vermas-
sen en sekretaris Herman
Blendeman.
jdens de Geuzendoy von het humanistisch verbond. (Erik)
Zoals reeds gezegd op onze voorpagina, wist Walter
De Broek zijn toehoorders op de geuzendag te Aalst
te boeien met een referaat waarin hij zijn thema
«geuzenromantiek in de negentiende eeuw» uit
breidde met een korte historiek van de evolutie van
het begrip «geus» en met een schat aan persoonlijke
ervaringen en treffende anekdoten.
«Mijn jeugdjaren, zo begon de spreker ik liep
lagere school in Oostende zitten vol herinnerin
gen aan vijandige kreten over en weer tussen leerlin
gen uit het rijksonderwijs aan de ene kant, van de
vrije scholen aan de andere kant. Enerzijds werd er
«geus» geroepen (bedoeld als scheldnaam, opgevat
als eretitel), anderzijds «kalotengebroed».
Vanwaar dat begrip «geus» Daar betreurde men de
en wat is zijn etymologi- verdrijving van Willem I,
sche betekenis? Toen het probeerde men van de ge-
Eedverbond der Edelen geven toestand het beste te
dat zich verzette tegen de maken, streefde men naar
inquisitie en de besluiten eenheid van taal en spelling
van het concilie van Trente tegen de opvattingen in van
van 1545, audiëntie ver- ultramontaanse pastoors
kreeg bij onze landvoogdes (onder wie in de tweede
Margareta van Parma, generatie ook !o
merkte Berlaymont, een Gezelle). Een ■•wijd? In
van haar raadgevers, op: 1906 spreekt o chop
«Voila, de beaux gueux!» van Brugge in vei.ja.nd met
(wat een fraaie bende be- de taaleenheid l )g over
delaars). «Geus» werd de «de duivel, het
titel en de leuze van de noorden.»
opstandelingen. Op pen- In Gent ook kwam dc stoot
ningen werden de bedelstaf tot volksontwikkeling. Zo
geslagen en twee ineenge- werd in 1851 het Willem-
vouwen handen, symbool fonds opgericht oorspron-
van eendracht in het ver- kelijk op pluralistische ba-
zet. Tussen de jaren 1544 sis. Verder was het studen-
en 1647 ontstonden talrijke tengenootschap «'t Zal wel
geuzenliederen. Het verzet Gaan» zeer aktief en vaak
groeide en liep uit op de kwam het tot incidenten
beeldenstorm. Maar de re- met de clericalen. In 1862
pressie was ongenadig en werd het Willemfonds
velen weken uit van Zuid onder impuls van J. Vuyl-
naar Noord. Oostende was steke vrijzinnig,
de laatste vesting die viel. Intussen werd in de jaren
We noteren het bestuur dertig in Antwerpen rond
van Albrecht en Isabella. de figuur van Hendrik
De naam «geus» bleef be- Conscience een poging
houden tot hij in de jaren ondernomen tot oprichting
1815 - 1830 synoniem werd van een gemeenschappelijk
van «Hollands». Zo wer- front van Vlaamsgezinde
den de door Willem I opge- vrijzinnigen en katholie-
richte scholen «geuzen- ken. «Het Wonderjaar»
scholen» genoemd. werd echter zo uitgezuiverd
Maar ook Jan Frans Wil- dat de Kerk vrijuit ging. En
lems werd «geus» ge- «De Leeuw van Vlaande-
noemd. Hij was nochtans ren» en «Kerels van Vlaan-
oorspronkelijk een prakti- deren» werden een mytho-
zerend katholiek, tevens logische voedingsbodem
echter vrij-denker (in de voor de katholieke Blauw-
letterlijke betekenis van voeterij.
het woord), een houding In de liberale partij nam de
die nu zou neerkomen op invloed van de anti-clerica-
liberalisme in de brede zin. Ie vleugel toe en zo groeide
Volgens Max Rooses be- de kloof met de katholieke
minde hij Nederland meer Ultramontanen. Zo kwam
dan Rome. Om die sympa- er een bisschoppelijk
thie voor de Nederlandse schrijven dat de figuurlijke
rebellie tegen Spanje in de executie van de vrijzinni-
16e eeuw werd hij door gen inhield. Dat resulteer-
clericale fanatici figuurlijk de op zijn beurt in het
afgemaakt. schrappen van een artikel
Ook nu nog blijft «geus» in de vrijmetselarij dat dis
scheldwoord en eretitel, cussies van religieuze en
Ook nu nog blijft de politieke aard verbood.
Vlaamse beweging vaak Clericalen («parti des pré-
verlamd door ideologische tres») en anti-clericalen
tegenstellingen. stonden als vijanden tegen-
En wat nu specifiek de ne- over mekaar. En bij het
gentiende eeuw betreft? laatste kamp sloot zich
Twee facetten: Vlaamse o.m. onder invloed van
beweging, vrijzinnige Proudhon een anti-religieu
strekking. zé, proletarische beweging
In Gent kwam het tot een aan met sociale betrokken-
Vlaamse herleving met ge- h'eid.
leerde (filologen) iii.siag. In de zestiger - zeventiger
jaren vinden we aan de
U.L.B. een generatie athe
ïsten en agnostici (onder
invloed van Comte, Proud
hon en Feuerbach). Ook
aan de Rijksuniversiteit te
Gent groeit het aantal vrij
zinnigen; er zijn de ge
schriften van Moyson en
Vuylsteke; er zijn de alma
nakken van «'t Zal wel
Gaan» die spreken van 'der
papen ijzeren keten' (waar
door ze op de index terecht
komen). Leeuwenroman-
tiek wordt geuzenroman
tiek. E. Moyson beschouwt
sociale bevrijding als natio
nale (is Vlaamse) bevrij
ding. Er wordt kritiek geuit
op het bestaan van België,
spijt uitgedrukt om de
scheuring tussen Noord en
Zuid. «Klauwaert en de
Geus», zo klinkt het motto
van de voorstanders van
Groot-Nederland, onder
wie J. Vuylstreke.
zelfde geest vinden we
terug bij de militanten van
de eerste Internationale.
Oscar De Paepe droomt
van een republiek der Ver
enigde Provincies (voor Fi-
lips II en Alva) in de tradi
tie 'van Willem de Zwijger
en Marnix van St. Alde-
gonde, maar verlicht door
rationalisme en socialisme,
standpunt dat wordt voor
gedragen op de Europese
vredesconferentie in Ge-
nève van 1867.
In 1872 komt het bij de
Antwerpse gemeente
raadsverkiezingen tot een
doorbraak van de anti-cle-
ricale, anti-katholieke rich
ting. De tegenstellingen
worden aangescherpt door
de aanwezigheid van de
Franse kroonpretendent.
De Antwerpse conservatie
ve katholieken monopoli
seren de Vlaamse leeuw en
sympathiseren met de
prins. De liberalen uiten
hun misnoegen. Het komt
tot manifestaties in inciden
ten. In deze atmosfeer
wordt op 1 april 1872 te
Antwerpen de Geuzen-
bond opgericht (later zul
len ook Brussel en Genj
aansluiten) met als doel:
Vlaamsgezinde liberalP
vrijzinnigen verenigen. Iv,..
deze atmosfeer ool
ontstaan de geuzenliedCe
ren. Het beroemdste eP
scherpste is van de hanga'
van J. De Geyter dat wer.
verspreid op 100.0(|je(;
exemplaren en waarin hE^
fulmineert tegen kloosterf
bedevaarten, Jezuïeten eUi
Pausdom om te besluitewc
met de woorden «van fciji
ongediert der papen, verlcu-
ons vaderland». In deze a:
mosfeer ook rijst de ge«|
zen vlag (oranje, blanj^l,
bleu - eventueel mj
Vlaamse leeuw). En de rji
dicale vleugel (vooral stüf
denten) streeft nog steeq^
naar een hereniging de
Nederlanden (zoals blijki
uit de studentenalmape
nakken). jat
In 1872 ook herdenken <j|ai
Vlaamse geuzen de ve|,e
overing van Den Briel en i ne
1876 halen ze in de gejj,
meenteraad van Gent tcj,e
gen de clericalen hun slaj^j,
thuis door het doorzetteL,(
van de herdenking van d:pe
pacificatie van Gent die uitj
groeit tot een felle anti
clericale manifestatie. ;D.
De zestiende eeuwse geq'lVI
zenliederen zijn terug in djgj
mode. Sommigen (zoals Pj g,
Frédéricq) gaan in hu| ra
streven zo ver dat
protestant worden om hi
gevoel van éénheid met
strijd van de zestiem
eeuw te symboliserei
Maar er ook een wetei
schappelijke benaderii
van die periode en bovet
dien worden debatten
voordrachten gehoudeï 4
naar het volk toe. h
Samengevat kwam de geu-
zenromantiek neer op he:
propageren van de vrijzin
nigheid, het bestrijden vat
het clericalisme, het ietwal
utopisch gedweep met
Groot-Nederland, een libe
raal programma dus, hele
maal anders dan de visil
van L.P. Boon.
waarin Ru-
dolf Werthen en Paul
Malfait de dialoog voer
den in warme sonoriteit
en introvert karakter, en
door een bijzonder innige
en ontroerende verklan
king van Valerius' beleg
van Bergen-op-Zoom,
speciaal voor deze gele
genheid getoonzet door
Verschraegen.
N.B.: U vindt een uitge
breide synthese van W.
De Brocks referaat verder
in dit nummer, een ver
slag van Mark Galles hul
de aan I Boon in onl
nummer an volgendS
week. vY.Qi
