0P ST I
DOLF «VANDEN SCHONEN BOTTIEN»
OVER ZIJN «SLOEBERS»
Klein Musieksken
PIKANTE KASTAARS WENSEN 00K
EEN WOORDJE MEE TE SPREKEN!
00K F
KARNAVAL t
-ANNAPAROCHIE P
1980
aahi
Geboren en getogen Oiljsteneer, karnavalist in hart «Dolf van de Schonen Bottien» ons van in zijn riant
en nieren en sinds een zestal jaren voorzitter van de appartement aan de Parklaan, hoog maar niet droog
jury bij de prins-karnavalverkiezing en tevens jurylid op de tiende verdieping, wat karnavalherinneringen
in de stoet, vertelt August Van den Berghe. alias «uit de tijd van toen».
Een mooi gebrandschil
derd glas aan een raam
getuigt van zijn karnaval-
esbattementen want 15
jaar lang, vanaf de jaren
'50, was Dolf met zijn
«Sloebers» waarvan hij
trouwens voorzitter was,
aktief bij elke Aalsterse
karnavalviering.
Met zijn Sloebers, een
twintigtal vrienden van
zowat overal in de stad
en met hun lokaal aan de
Kerkhofbaan, presteerde
Dolf immers heel wat.
Zonder de waarheid ge
weld aan te doen kan hij
er op bogen het startsein
te hebben gegeven om
de Aalsterse karnaval-
stoet uit het vuile, het
vulgaire op te trekken
naar een hoger niveau.
Weliswaar steeds met
karnavaleske bedoelin
gen doch waar meer de
spirit, het effektief humo
ristische aan bod komt
dan het platvloers tri
viale.
Steeds werden boeiende
thema's gezocht aanslui
tend bij aktualiteit en po
litiek, ook buiten de stad,
maar steeds gekruid met
een dosis onvervalste
Aalsterse humor van de
bovenste plank.
Eens aan het vertellen
herbeleeft Dolf zijn karna-
valverleden waarin we U
enkele pittige herinnerin
gen niet kunnen
onthouden.
Naar EXPO '58
«In 1958, het jaar van de
Expo, hadden we met
karnaval een grote we
reldbol gemaakt en daar
bij aansluitend een aantal
personen in allerhande
pittoreske typische natio
nale klederdracht. Zo wa
ren er Schotten in kilt.
Oosterlingen in lange
witte kledij met tulband,
mensen uit de tropen en
van de pool, Sioux uit de
Far West, bergbewoners
uit de Himalaya en noem
maar op.
Kwam dan de idee eens
samen, verkleed, naar
Brussel te trekken en de
«Internationale Wereld
tentoonstelling» eens
met een bezoek te gaan
vereren.
Onaangemeld, zonder of
ficiële uitnodiging noch
begeleiding, werd onze
groep, een zeer kleurrijk
geheel, écht au sérieux
genomen en we werden
er, ons inwendig ver
meiend docht uiterlijk
koel en statig met alle
eerbetoon en ceremo
nieel, tot bekijks van dui
zenden toeschouwers,
door attraktieve hostes-
jes en heren in deftig
zwart door de expo-zalen
geleid.
Weg met het Ros
Balatum
Inspelend op de traditio
nele vete tussen Aalst en
Dendermonde kwamen
we met een zevental le
den van onze groep op
de idee om op zaterdag
nacht van Karnaval het
«Ros Balatum» van stal
te halen en ermee naar
Dendermonde te rijden
waar we het op de Grote
Markt wilden deponeren.
We braken gewoon maar
binnen in het stadsmaga-
zijn op de Hoge Vesten
waar het paard gestald
stond na de deur te heb
ben geforceerd. We zijn
er trouwens later nog
voor de rechtbank moe
ten verschijnen. Te Den
dermonde uiteraard
maar het bleef dan wel
daarbij.
Veel geluk hadden we
niet want in de vroege
karnavalzondagmorgen
kwamen we aan het plein
van «Eendracht» op weg
naar Herdersem en zo
naar Dendermonde, een
politiepatrouille van
Aalst tegen en we lieten
het paard voor wat het
was en namen de benen
zo vlug het maar ging.
Het paard bleef daar op
de straat staan en de poli
tieagenten gingen op het
bureel vertellen dat het
paard gestolen was door
Dendermondenaars die
Aalst met hun karnaval
een loer wilden draaien.
Eerst hadden ze wel ge
dacht dat het de makers
van het paard waren die
reeds vroeg doende wa
ren om het paard op zijn
plaats te krijgen doch
door ons vluchten meen
den ze wél beter te weten
en zouden de kopvleese-
ters het gedaan hebben.
Een achttal dagen later
kwam de ware toedracht
van de zaak uit en konden
wij naar het tribunaal
naar Dendermonde, zon
der paard-
Per charter naar rosen-
montag
Een andere aangename
herinnering was wel toen
we uitgenodigd waren
deel te nemen aan de Ro-
senmontagzug te Düssel-
dorf en we juist geteld
drie dagen van huis weg
waren. Steeds in karna-
valkledij. Na de zondag-
kavalkade te Aalst te heb
ben meegemaakt trokken
onze Sloebers naar het
vliegveld en ging het met
een uit eigen zak betaald
chartervliegtuig naar het
Duitse Parijs, beroemd
om zijn mooie Königsal-
lee maar ook om zijn
Rijnlands karnavalvieren,
Düsseldorf. Na de stoet
van 13 km te Düsseldorf
te hebben meegemaakt
waren we uitgenodigd
aan de Rheinterrassen op
het Bal van de Prinsen-
garde waar we bleven tot
dinsdagmorgen om dan
na terugkeer per vlietuig
's avonds weer te Aalst
op te stappen.
Wel een marathonpresta
tie als ge het me vraagt.
Staken om te kleine
subsidie
Tegen het feit dat de stad
te weinig geld aan de
stoet spendeerde zijn we
ook eens opgetreden. Als
stakers stapten we mee
op. Gefingeerde gendar
men dreven ons als sta
kers uit elkaar. Met dit
thema, flink uitgebeeld,
haalden we al stakende
nog veel sukses. Als het
uitreiking van de prijzen
was werden we natuurlijk
niet uitgenodigd. We
mochten dan ook maar
staken.
Wel noemde men ons
een groep die er warmp
jes inzat maar uit die sta
king kon dan toch weer
blijken dat ook wij de
steun van de stad nodig
hadden om iets serieus te
kunnen presteren. Vooral
als men dan zelfs interna
tionaal bedrijvig wordt
en als ambassadeur van
de keizerlijke stede in
Duitsland en elders gaat
optreden.
Gesneuveld door... de
vrouw!
Onze groep bestond
steeds enkel en alleen uit
mannen. Dat was zo
overeengekomen en dat
zou zo blijven. Dat duur
de dan ook een 15 jaar
maar dan werd de in
vloed van het «zwakke»
geslacht toch te sterk en
onze groep bloedde
eraan dood. Verloofden
en echtgenoten wilden
ook hun deel van de kar-
navalpret en in onze
groep ging dat niet en de
aarden pot moest het af
geven tegen de ijzeren.
Muziek in de kafees
Werd er niet meer mee
gegaan in de stoet zelf, 's
avonds werd dan nog
wel een groep gevormd
van muzikanten die van
kafee tot kafee gingen en
er de mensen verlustig
den met karnavalmelo-
diën. Het viel zo in de
smaak dat we een soort
uurrooster moesten plan
nen en de mensen zich
daarnaar richtten zodat
het waar we kwamen
steeds vollen bak was.
Wijzelf moesten er echter
eerst muzikant voor wor
den doch dat hadden we
er wel voor over. Ik leer
de klarinet bij Francois
Schollaert, de dirigent
die nu de karnavalschla-
gers voor de fanfares en
harmonies heeft bewerkt
en verder haden we een
tiental mensen die zowat
elk een verschillend in
strument bespeelden.
Was het geen hoge
kunst,
het was in elk geval zeer
plezant en het viel fel in
de smaak. Zingen deden
we echter niet. We hiel
den het zuiver bij het in
strumentale en namen
daarbij zelfs een harmo
nium op wielen mee. Be
langrijke faktor in ons
sukses was wel dat we
steeds trachtten het pu
bliek er aktief bij te be
trekken. Zo deelden we
5000 paar kastanjetten uit
bij het thema «Irène en
Carlos» zodat iedereen
gratis kon meeklepperen.
Bij ons was het steeds
gratis want steun vroe
gen we niet en met kaar
ten of dergelijke zaken
leuren deden we
evenmin.
Een andere maal deelden
we 2000 ijzeren cimbalen
uit toen we op de cirkus-
toer gingen zodat iede
reen duchtig kon mee-
kloppen op de zware
schijven. Een volgende
keer toen we een Japans
thema uitbeelden had
den we dan tamboerijns,
besteld in Japan zelf.
De Sloebers hielden het
steeds bij thema's en als
nog in de stoet werd ge
gaan hadden we twee
thema's: één voor de
stoet en één voor 's
avonds in de herbergen.
Tegenslag?
Veel tegenslagen hebben
de Sloebers niet moeten
inkasseren. Wel eens bij
het begin toen in Kortrijk
een grote vrachtwagen
werd gehuurd om de kar-
navalwagen te maken.
Een van ons had zich ver
antwoordelijk gesteld en
ervoor «getekend». De
strenge winter en het feit
dat wij aan geen anti-
(vries voor deze twintig
tonner hadden gedacht
waren er oorzaak van dat
de motor door het uitzet
tende water van de radia
tor stuk was.
In de stoet moest de wa
gen dan maar getrokken
worden en met dezelfde
traktor brachten we de
mastodont terug naar
zijn eigenaar, een opko
per van tweedehandsau
to's waar we de wagen
op zijn parkeerplaats de
poneerden en er verder
nooit meer iets over
hoorden. Tot verlichting
van ons allen en vooral
van de man die genaam-
tekend had.
Prinsenverkiezing
Vernieuwing is dringend
nodig. Maar hoe?
Naar het Duits systeem
met voorbereidende
«Kappensitzungen»?
Of trachten meer kandi
daten aan te trekken?
Alleszins mag de politiek
er voor niets tussenko-
Waar het morgen of overmorgen naargelang je
ons blad op vrijdag op zaterdag in je bus vind
reeds karnaval is, vreesden de Pikante Kastaars dat
ze in de vergeethoek geraakt waren. Niets is minder
waar, al kan dit menselijkerwijze gesproken natuur
lijk wel eens gebeuren. Tijdsgebrek is echter DE
oorzaak, maar ze zullen het wel met ons beamen:
beter laat dan nooit! En waarom ook niet: de leste
zèn de beste! Een teken aan de wand?
De Pikante Kastaars zijn
momenteel, samen met
de Kalloeters, één van de
oudste nog bestaande
groepen. Inderdaad ken
den ze hun eerste optre
den reeds in 1967 en gin
gen meteen met een
Zo fier als een gieter mocht
hjj de hoed opzetten. Spijtig
genoeg is hij nog te klein
om in de kavalkade mee te
stappen, (per)
tweede prijs lopen. De
volgende jaren zijn ze
praktisch nooit uit de ere
plaatsen weggeweest en
1979 leverde hen een
achtste welverdiende
plaats op. We moeten er
wel aan toevoegen dat
men de groepen sedert
1971 volgens andere kri-
teria ging beoordelen en
er een puntensisteem
toegepast wordt. Voorh
een sprak men nog niet
van plaats maar wel van
prijs. Wat er ook van zij,
sedert '71 waar ze nog
18* waren in '79 reeds op
de achste plaats, is wel
een overduidelijk teken
dat de wil om het elk jaar
steeds weer beter te
doen sterk aanwezig is.
Zo ook voor karnaval '80.
Ze mikken naar niet min
der dan een vierde of ten
minste een vijfde plaats!
Van lef gesproken! De
groep beschikt over een
ploeg van een zevental
keiharde werkers, waar
onder vooral Frans De
Wit haantje de voorste is.
Tot voor kort nog voorzit
ter funktie die hij over
droeg aan Hubert Cor-
thals opteerde hij voor
het gewone lidmaat
schap om zich beter en
vollediger bij de werkelij
ke arbeid te kunnen inzet
ten. Hij bleek ook één van
die eerste durvers die
met polyester gingen ex
perimenteren en werd in
tussen een ëchte bolle-
Stilaan is het Klein Mu-
zieksken van de deelge
meente Gijzegem niet
meer weg te denken uit
de Aalsterse karnavalmo-
len. De inzet van karna
val, het feest van drieko
ningen, mocht ook reke
nen op een overwacht
maar daverend optreden
van deze muzikanten.
Samen met het orkest
«The Swinging Band»
hielden zij er tot het laat
ste uur de goede stem
ming in. Ook de nieuw
bakken Prins Karnaval,
Polle Kepernoigel, mocht
op hun medewerking re
kenen voor zijn intrede in
de Keizershallen ter gele
genheid van zijn verkie
zing. Het Klein Muzieks-
ken van Gijzegem neemt
dit jaar voor de derde
keer deel aan het karna-
valgebeuren en dit zowel
op maandag als op
zondag.
De begeleidende groep
van jongens en van meis
jes was vroeger tamelijk
beperkt, maar is nu ver
groot tot een dertigtal.
Duivel-doet-al Frans De Witte.
Kastaars.(per)
boos in deze materie. De
te slagen groepen zijn
volgens hen «de groei-
te», met name: LOTSJ
ONS LOS, DE KALLOE
TERS, DE BRIKKAL-
JONGS, EN DE KLOD-
DERONNEN. Het zijn
groepen met harde wer
kers, konstante kwaliteit
die er zoals zij steeds
naar streven deze kwali
teit telkens te verbeteren.
Vroeger mocht men nog
al eens slordig- improvi
seren, vandaag de dag
moet men met puik, tot in
de puntjes verzorgd ma
teriaal voor de pinnen ko
men, want niet alleen de
jury maar ook de toe
schouwers worden
steeds meer en meer kri
tisch.
Alhoewel de groep de ka
valkade met zijn wagens
als HET evenement van
het karnavalgebeuren be
schouwt, onderschatten
Oud-voorzitter van de Pikante
ze toch de waarde van de
enkeling of kleinere niet
aangesloten groepjes in
het geheel niet. Men zou
zelfs voor deze mensen
ook een speciale prijs
moeten voorzien. Wat de
subsidiëring en prijzen
van de stad zelf betreft:
bevredigend, zonder
meer. Een goed finan
cieel beleid hoort nu een
maal bij elke groep. Wij
zijn er steeds in geslaagd
de eindjes op een meer
dan deftige wijze aan me
kaar te knopen. O.K., nu
is de kas praktisch leeg,
maar na karnaval is ze
en we hopen op de beste
plaatsen weer voor
een goed jaartje gespekt.
Een goede penningmees
ter is «gaat weert»! Let
terlijk en figuurlijk.
Waarom bij het A.V.K. en
niet bij het A.K.V.?
De Pikante Kastaars wen
sen niet tussen beiden te
komen in konflikten tus
sen die zo geheten GRO
TEN! Wat Kamiel en Mar
cel uitspoken, dat is hun
zaak niet. Zij gaan sowie
so niet buiten om reden
dat karnaval in hun opin
ie beperkt moet blijven
tot drie dagen. Punt. Uit.
Daarenboven vinden ze
dat ze het met hun stand
plaats in de Fiber ruim
schoots kunnen doen en
waarom dan gaan ver
huizen? Onnodige last en
kosten. Intussen werd
voor de blijvende groe
pen het A.V.K. opgericht.
Ze konden dus blijven en
financieel had het ook
nog een voordeel, want
het lidgeld ligt er stukken
lager dan bij het andere
verbond. Vooral voor de
jongste groepen kon dit
wel eens een handicap
zijn. Of dit alternatief ver
bond een breuk bete
kent? Zeker niet, beiden
werken met het zelfde
doel: een kwalitatief
hoogstaand karnaval. En
het ligt zeker in de lijn
van alle verwachtingen
dat er volgende karnaval-
jaar een fusie zal plaats
vinden tussen beide bon
den. Hoe het ook afloopt:
wij blijven graag in de
Fiber. Met politiek of ge
doe achter de schermen
heeft dit absoluut niets te
maken. Wel met prakti
sche zaken. We zijn één
van de eerste groepen
die met zijn wagens zal
klaar zijn. Bovendien is er
het niet te onderschatten
element van kameraad
schap tussen de huidige
«Fiber-bewoners». Wat
men. Misschien zou elke
karnavalgroep een kandi
daat-prins moeten af
vaardigen. Dan zou er
wel leven in de brouwerij
komen.
In de jury zelf is men
steeds volledig objektief.
Er zitten karnavalisten in,
leraars van beide akade-
mies. Samen met een
tiental leden. Niemand er
bij van stadsbestuur
noch feestkomitee.
Allemaal zijn ze in een
prachtig nieuw kostuum
gestoken. In de loop van
de komende dagen is het
dus uitkijken naar het
Klein Muzieksken. De
groep heeft zelfs al enige
mate van internationale
bekendheid weten te ver
werven. Ze werden im
mers uitgenodigd naar
Marokko. In dat land zul
len ze in een vakantie
dorp vertoeven geduren
de ongeveer veertien da
gen. Hun opdracht zal er
daar in bestaan de vakan
tiegangers te vergasten
op lustige deuntjes van
bij ons.
Diegenen die de reis
wensen mee te maken
kunnen zich nog steeds
laten inschrijven. De reis
wordt georganiseerd
door het reisbureau Holi
day Club en dit in de pe
riode van 14 juni tot 1 juli
1980. Inschrijvingen
dienden te gebeuren bij
Blomme Prosper, Kerk
straat 11 te Gijzegem.
A.D.B.
De juryleden zijn
niet beïnvloeden
onafhankelijk». f]
Dat de Aalsterse groep
nu weer buiten de S
mogen optreden vi
Dolf zeker goed. Ze t)uj£
ben er meer pret i f
zien de vele inspanlze|
gen niet beperkt tot i
treden slechts een Qje
dagen en zorgen errf
ook voor zaad in 't bjh
ke je
.8
1 v
Ook de St.-Annaparochie doet haar duit in féde
zakje en komt aan bod bij de karnavalviering. Is
Op zaterdag 16 februari is er het groot Verkleaen'
Jefkesbal met medewerking van Biljartklub Si m
Anna ten bate van de Kinderkavalkade. Het b<9«
geanimeerd door het orkest «Reformation», b(s
gint vanaf 20 uur in de grote feestzaal van <fro
St.-Annakring, Roklijfstraat.
Op maandag 18 februari is er de Kinderkavalkjen
de met ballonwedstrijd. Vele duizenden fraiP10
aan prijzen zijn voorzien. F*e
Begin te 13.30 uur op het Kerkplein.
Er is rondgang, snoepbedeling en verder tal v#vc
attrakties.
Kaarten voor de ballonwedstrijd te verkrijgé-
vanaf 10 uur aan de prijs van 20 frank. i
Moest het slechte weer de rondgang verhindlj
ren dan gaan de festiviteiten door in de feesN
zaal.
':en
wol
mliu
vroeger onmogelijk
scheen, namelijk een
daadwerkelijke samen
werking tussen deze
groepen, schijnt voor de
huidige Fiberbewoners
de normaalste zaak ter
wereld te zijn. De ene
helpt al eens met het las
sen, terwijl de andere een
handje toesteekt bij het
afwerken van de koppen.
Zoiets moest men vroe
ger niet verwachten, nog
niet eens van dromen. En
dat zouden wij nu moe
ten opgeven voor een te
rugkeer naar het gekra
keel van vroeger? Wat
ons betreft: wij blijven!
Karei is ten andere een
karnavalist van de boven
ste plank. Het kruiml Van
die mensen die karnaval
MAKEN. Die alle knepen
kennen, en nooit om een
ideetje verlegen zitten.
Zijn thema's liegen er
ook niet om. Alleen op
het technisch vlak kan je
aan hem nog raad kwijt.
Voor de rest opereren wij
steeds zelfstandig. Geen
hulp van buiten uit en
zeker geen politiek ge-
ïntrigeer. Niets tegen of
over Kamiel, of het A.K.V.
Wa waren en blijven
steeds vrienden. Ze heb
ben ook hun verdiensten.
Enorme verdiensten voor
wat er tijdens de voorbije
gepresteerd werd. Zij
hebben tenslotte karna
val op het huidige nh
gebracht! En dat wa:
ker geen sinecure. cie
hebben er tussen hal
ook hard aan me
werkt, zoals we da Kju
jaar terug doen en i eds
toekomst zullen bli j
doen! Karnaval '80 w
de mooiste sedert ji le r
daar kan je gif op ner )e(
en als ouwe rot in 't
weet Frans waarove s c
het heeft. Dit jaar zijr n
goed, maar in '82, nd
ons vijftienjarig bes
worden we DE BEï
Ja, en we geloven
nog ook! Hou er de mCe|e
en vooral de pit in Fj s
want straks moeten jij^,
het ook bewijzen. drc
nhi
oud-voorzitter Frans De Witte tijdens eenfeestje van
Voorzitter Hubert Corthals en
Pikante Kastaars. (per)
