18 AALSTENAARS
«OVcpvm*NEN» LESSE!
Boontje
als dichter
TONEELVERENIGING HOGER
OP ZIT MET PROBLEEM
sensationeel
mm
Aandachtig luisteren de deelnemers
de raad die versterkt wordt door de
We vinden het zelf een prachttitel, een beetje overdreven maar er zit toch waarheid
in.
Zondagmorgen trokken we met 18 deelnemers aan de initiatiecursus kajak naar
Houyet. Van zodra we op de autobus zaten rees al vlug de vraag op de tongen «Heb
je al eens in een kajak gezeten?» Resultaat, slechts enkelen hadden de afdaling van
de Beneden-Lesse eens beleefd. Twee begeleiders van de Aalsterse sportdienst
hadden samen met een paar leden van de Kajakklub het experiment gewaagd. André
Van Hove (van de sportdienst) had er een nat pak van over gehouden maar voor de
rest was hij in de wolken. Jan Rufin, zijn kollega sportdiensten vond het al even
boeiend.
Voor ons bleef het een
avontuurtje. We hadden al
TV-beelden uit Monschau
gezien en hadden de stille
hoop dat de Lesse een
beetje minder onstuimig
was. Al vlug werden we
door instrukteur Leon Si-
mal, een bekend architekt-
kajakker, gerustgesteld.
Kajak is een typische win
tersport, wanneer de ande
re Belgische rivieren tegen
de zomer droog komen te
liggen, dan gaan heel wat
kajakliefhebbers naar de
Lesse om nog verder te oe
fenen. Maar deze bijrivier
van de Maas behoort
slechts tot de eerste kate-
gorie, dus bij de gemakke-
lijksten en de minst gevaar
lijker.
ABSOLUUT VEILIG
EN TOCH SPORTIEF
Volgens woordvoerder
Leon Simal is de afdaling
van de Lesse absoluut vei
lig, tenminste als men
nauwkeurig de raadgevin
gen van de monitors op
volgt. Voor hem is het een
totaal-sport met weinig na
delen. Fietsen bijvoorbeeld
kan men maar bij goede
weersomstandigheden,
tennis (een modesport) kan
niet altijd beoefend worden.
het aan de lijve, men is
inderdaad vermoeid na
zo'n tocht maar terzelfder-
tijd ontspannen en bevre
digt van de geleverde pres
tatie.
TOERISME
IS het ook een retrover-
schijnsel, we weten het niet
instrukteurs. (Per)
Men heeft een veld nodig
(meestal bezet in Aalst) en
een vrij dure uitrusting. At
letiek is voor onze instruk
teur eentonig. Daarom
koos hij de kajaksport. Er is
wel een nadeel aan verbon
den, men moet steeds met
2 wagens zijn, eentje aan
het vertrek en eentje aan de
aankomst. Ofwel moet men
gebruik maken van het
treintje dat van Anserem-
me naar Houyet stoomt.
Voor een Vlaming brengt
de verplaatsing naar de Ar-
deense rivieren de hoogste
onkosten mee. Voor de rest
is het een aangename zon
dag die men doorbrengt
met heel wat fysische in
spanning. Wij ondervonden
Monitor Frans, één der beste kajakkers, geeft een demonstratie. (Per)
'V,
m
r - - Z
maar in elk geval waren er
heel wat toeristen die zich
op een kajak waagden.
Men kan natuurlijk het ka
jakvaren vanuit twee visies
bekijken, als recreatiesport,
of als een volwaordige
sportdiscipline.
De meeste vaarders van de
Lesse zijn wel rekreatiezoe-
kers. De mensen nemen in
waterdichte emmers hun
pic-nic mee om aan één
van de talrijke gelegenhe
den, waar men zich kan
bevoorraden of zijn er ter
rasjes waar men kan genie
ten van een lekker pintje.
Het is ook duidelijk dat ka
jakkers natuurliefhebbers
zijn. Wanneer je een beetje
overweg kunt met de pad
del en niet meer moet afre
kenen met de technische
kant van het varen, is het
prachtig om in deze omge
ving te vertoeven. Wonder
wel is het milieu nog niet
erg vervuild. Het water is
behoorlijk helder en de af
val van pic-nics is tot een
minimum herleid. Hopenlijk
duurt het nog long.
VOOR HET EERST
IN EEN KAJAK
Dat de sportdienst van de
stad Aalst met o m André
Van Hove en Jan Rufin een
stevige pluim verdient is
een waarheid als een koe.
Niets hadden ze aan het
toeval overgelaten. Alles
was tot in de puntjes ver
zorgd en voorzien. Zo had
den ze er voor gezorgd dat
er drie uiterst bekwame be
geleiders - monitors instruk-
ties gaven en steeds overal
bij waren. Leon Simal gaf
de eerste teoretische uitleg
terwijl Frans Van Gysegem
(één der beste kajakkers
van België) een demonstra
tie gaf. De voorzitter van de
Aalsterse kajakklub Rik
Van Kerckhove was de der
de monitor die iedereen bij
stond met raad en daad.
Het meest spektakulaire
van de demonstratie van
Frans Van Gysegem was
wel het eskimoteren. Door
eskimoteren (of het uitvoe
ren van de eskimorol)
draait een omgeslagen ka
jak over 180° weer boven
water, zonder dat men het
bootje hoeft te verlaten, (uit
de brochure) Gelukkig heb
ben wij dat niet moeten
doen want zo'n oefening
vergt heel wat training.
Men oefent trouwens regel
matig in het Aalsters
zwembad.
En nu was het aan onze
beurt. We moeten toege
ven, wanneer je voor het
eerst in zo'n bootje met
ronde bodem plaats neemt,
is dit wel een eigenaardig
gevoel. Je waggelt van de
ene naar de andere kant,
maar na een tijdje valt het
beslist mee. Ook de paddel
(roeispaan voor kajak) is in
het begin onhandig
Toen we de 22 kilometer
lange afdaling begonnen,
waren vooral de eerste kilo
metertjes belangrijk. Het
grootste probleem is het
recht varen. Wanneer je je
paddel niet goed hanteert
dan kom je onmiddellijk
scheef te liggen Maar
zoetwatermatrozen zoals
we zijn, de hele groep had
al vlug de techniek onder
de knie.
Hoe verder we vaarden hoe
plezanter het werd. Eddy
(wij noemden hem Urbo-
nus) had vooral veel geluk,
hij donderde met zijn hele
hebben en houwen tot drie
maal toe in het frisse water,
tot groot jolijt van om-
staanders en groepsleden.
Hoe dichter we Walzin na
derden, heo plezanter het
werd We naderden een
eerste watervalletje (barra
ge in vaktermen). Eén voor
één kregen we van instruk
teur Simal de nodige richtlij
nen en wonder boven won
der niemand belandde in
het sop. En dit tot groot
spijt van de massa toeristen
die vanop het kasteel de
sportievelingen gade sloe
gen. Van zodra er ééntje
met kajak en al in de woeli
ge rivier terecht kwam
weerklonk een gelach en
was het applaus niet uit de
lucht. Niemand uit onze
Andre Van Hove helpt de dames bij het instappen in de kajak. Een hele gewaarwordinq I
(Per)
groep ontsnapte aan een daar gebeurde het. Onze naar de verzamelplaat j!j8
nat pak. Bij de afdeling aller André Van Hove, paddelen. Toen we de eind 'f
meet naderden begon he
spelevaren. André
reeds in 't sop beland du
Jan Rufin moest er ook aai
geloven En inderdaad, eei
korte aanvaring en Jai
mocht eveneen:
zwemmen
Geen enkele dame kwam ir
het water terecht. D<
leidersploeg wist ons ach
teraf te vertellen dat dezi
groep beginnelingen echj
voorbeeldig en knap wa:
geweest Maar ja wat wil j<
je bent van Aalst of je ben]
het niet... De afdaling (2,
km) hadden we in 4 uui
klaargespeeld. Gevorder]
den doen het soms in anj
derhalf uur.
Bij de terugreis werd het erg
stil in de autobus, ledereer
was moe en suste in. Ande
ren droomden van een vol
gende kajakzondag
Er hing maar één schaduw
zijde aan de hele onderriem
ming.. wanneer je uit dej
De eskimorol of eskimoteren Je moet al een ervaren
kajakvaarder zijn vooraleer je deze techniek onder de knie
krijgt. (Per)
steeds bereid iemand te
helpen, daalde als één der
laatsten de barrage af. En
inderdaad toen hij pas in
het bruisende water was zuiVere lucht terug in Aalst
beland ging zijn kajak over |<omt en je stopt dan
kwam er zowiezo een ku
bieke metertje water in de
boot terecht.
ANDRE EN JAN
IN 'T SOP
Na het water uit de bootjes kop. Onmiddellijk waren de aan 'de parking van d<
te hebben gehaald ging de instrukteurs ter plekke om Pontstraat dan is het on.
tocht vrij rustig verder. We te helpen, maar lenig als hij op je achterste te vallenF
vaarden voorbij meterhoge is. had hij zich reeds uit zijn wnn Me ctrtnk Willpn rlp hp-f®*"
rotsen waar anderen het
alpinisme beoefenden.
is, had hij zich reeds uit zijn van de stank. Willen de he-^
kajak bevrijd. Een pro- ren organisatoren daar vol-
bleempje, je kunt niet meer gende keer iets aan doen?
De voetsteunen regelen, terwijl een kajak ter water wordt gelaten. (Per)
terug kwam een waterval, je boot in middenin een ri-
Deze maal een beet|e bre- vier, dus maar naar de oe-
der, een beetje wilder. En ver zwemmen en vandaar
Misschien komt erl
een tweede afvaart. Laatfc
het ons hopen! r^i
Jan Rufin in zwarte short met een paar deelnemers aan de initiatie cursus kajak. (Per)
Leon Simal, instrukteur, geeft de teoretische uitleg. (Per)
In het oud-Vlaams huis van advokaat Pauwels werd
vrijdagavond een lezing gehouden over wijlen Louis
Paul Boon. Per uitzondering ging het ditmaal niet
over de romans van onze grote Vlaamse schrijver,
maar over zijn minder bekende en te weinig gewaar
deerde dichtkunst. Alleen al dit weinig besproken
onderwerp wekte interesse op, zodat genoeg belang
stellenden waren komen opdagen.
Niet voor niets overi- tussen werken als Me-
gens, want prof. Van nuet. Zomer te Termuren,
Vlierberghe die het HB
woord had, hield hier
een kwalitatief erg hoog
staande uiteenzetting.
Als voorbeeld van het
dichtwerk van Louis Paul
Boon werd «De kleine
Eva uit de Kromme Bijl
straat» besproken. Van
Vlierberghe bracht hier
duidelijk en boeiend de
verschillende aspekten
naar voor, die dit werk
tot een groot, en volgens
hem ondergewaardeerd
stuk maken.
De kleine Eva is een stuk
verhalende poëzie, onge
veer dertig bladzijden,
geschreven in 1952. Dit
was in Boontje's meest
krejatieve periode, dus
en noem maarop. Een
van de redenen trouwens
waarom dit werk in de
schaduw van deze grote
romans niet ten volle tot
zijn recht kwam. Louis
Paul Boon beschrijft hier
de reaktie van de maat
schappij na de moord op
een jong meisje. De le
zing maakte duidelijk
dat we hier ook de Boon
van de romans terugvin
den: kritische instelling,
gedurfde taal, de bespro
ken onderwerpen en
diensmeer. Aan de hand
van voorbeelden uit de
tekst werd gepoogd de-
geest van het werk te
ontleden. Dit op een aan
stekelijk enthousiaste
manier. Jammer genoeg
bleek de beschikbare tijd
(anderhalf uur) nog veel
te kort om een grondige
uiteenzetting te geven.
Toch is deze waardevolle
lezing een aansporing tot
initiatieven in dezelfde
zin.
In «Hoger Op Nieuws», het driemaandelijks infor
matieblad van de gelijknamige toneelvereniging,
wordt een vervelend probleem ten berde gebracht:
de spreiding van de opvoeringen van de verschillen
de produkties.
Sinds enkele jaren speelt Hoger Op elke produktie
vijf of zes maal. Nu gebeurt het dat bij de ene
opvoering de zaal bijlange niet volzet is, terwijl de
week nadien tientallen toneelliefhebbers moeten
geweigerd worden. Dit was het geval bij de komi
sche thriller «Dóódsimpel».
Omwille van de administratieve rompslomp is de
enige radikale oplossing, de verplichte reservering
voor een bepaalde datum, weinig aantrekkelijk. Het
is bovendien begrijpelijk dat een dergelijke maatre
gel bij het publiek bepaald niet populair zou overko
men. Er moet dus een andere formule uitgedokterd
worden; allicht zal de formule zaterdag-zondag (eer
ste week) en vrijdag-zaterdag-zondag-maandag
(tweede week) een gunstige spreiding in de hand
werken, temeer daar nogal wat toneelliefhebbers de
reakties in de pers afwachten.
Wie echter meent een andere oplossing gevonden te
hebben, kan zijn voorstellen kenbaar maken aan L.
Pauwels, Moorselbaan 206, 9300 Aalst.
TV
