werd ook
Vroeger
geslikt,
doch dat waren
onschuldige
pepmiddeltjes»
Flandrie:
Sylvain Grysolle,
één van de échte
V-T'i
ssinq
ig va
l dan nog.tf6. (jt
ging ik no^rbij
te Wetterenck t
ik daar vefi'd al«
tevreden
geprest
4.7.1980 - De Voorpost
We kwamen financieel
gezien aardig uit de slag.
Ik kreeg toen driehon
derd franse frank, om
gerekend moet dat een
slordige zeshonderd
Belgische frank geweest
zijn. Dat was geen peul
schilletje. Dat bedrag kan
relatief gezien niet verge
leken worden met wat de
meeste renners nu op
strijken. Als je een Pa-
rijs-Roubaix of een Pa
rijs-Brussel won, werd
dat bedrag evenredig de
hoogte ingeduwd. Ik liet
me aansluiten bij Dilecta
onder invloed van dokter
Tistaert. Dat was zo'n
halve manager die talent
rijke jongens aantrok
voor die Franse firma. In
West-Vlaanderen was
het vooral Karei Van
Wijnendaele die de ren
ners opzocht om bij een
ander Frans merk onder
dak te brengen. Net ais
Bonduel, Moerenhout en
«Den Buys» kreeg ik een
fiets. Let wel, het stuur
moest ik zelf naar Frank
rijk meenemen. Voorts
kon ik nog beschikken
over enkele bandjes en
nog onbekend gebied
voor ons. Trouwens het
ploegspel stond nog
maar in zijn kinder
schoenen. We reden
toen meer als vrienden,
de relatief kopman
knecht bestond toen
niet. In kermiskoersen
verdeelden de vrienden
van een bepaalde ploeg
de prijzen onder elkaar in
ronden, soms ook de
ritoverwinningen. Hoe
wel dat laatste veel min
der het geval was. Er
werd ook wei eens een
wedstrijd verkocht, maar
echte corruptie? Nee,
dat niet.
En de dopingkwaal?
Ja, dat is een echte pest
aan het worden in de
sport. Niet alleen in de
wielersport, hoewel die
de hardste klappen
krijgt. Ook andere spor
ten hebben er onder te
lijden.Er wordt beweerd
dat de Italianen de «do
pe» hebben ingevoerd.
Vooral de naam van
Fausto Coppi komt re
gelmatig over de lippen.
Ik betwijfel dat echter. In
mijn tijd werd er van de
piloten ook beweerd dat
ze aan de dope toe
waren. «Om hun vlieg
uren te kunnen rondma
ken», zegden kwaton
gen. Ik weet wel dat er
renners onder ons waren
die eerder onschuldige
producten slikten, maar
die waren erg zeldzaam.
Over welke stimuls werd
er gesproken? Pervitine,
misschien. In vergelij
king met nu waren de
jongens die pepmidde
len gebruikten onschul
dige koorknaapjes. Nu
spreekt men over coriso-
blokje te lopen, nemen
ze een wondermedica-
ment. Na verloop van tijd
moeten de meeste slaap
lozen echter tot paarde-
middelen overgaan, want
tegen die zogenaamde
onschuldige middeltjes
wordt men algauw
imuun. Onze maatschap
pij gaat stuk aan de
pilletjes en de spuitjes.
Zegt dat Sylvain Grysolle
het je verteld heeft.»
Je mooiste overwinning?
Ik heb natuurlijk heel wat
wedstrijden gewonnen.
Ik denk maar aan Brus-
sel-Bellaire, de Grote
Scheldeprijs te Schoten,
de Omloop der Vlaamse
moet ik de Omloop van
Het Volk zeggen?») na
dat Coppi werd gede-
klasseerd wegens het
verwisselen van wiel.
Het liefst denk ik natuur
lijk terug aan de Ronde
van Vlaanderen. Die
wedstrijd spreekt het
meest tot de verbeel
ding. We kwamen met
een klein groepje uit de
richting van Oordegem
gereden. Er waren enkele
rappe kerels bij die ik
niet teveel vertrouwde.
Vooral Sercu vreesde ik.
Net voor het viaduct te
Kwatrecht besloot ik om
het op mijn eentje te
wagen. Ik speelde eigen
deren te goed, maar ik
besefte dat ik moest
doorzetten om te winnen
Ik was beoordeeld door
de slechte weg. Als de
anderen het tempo wil
den 'opvoeren moesten
ze over de dikke steen
koppen rijden, en -het
was onmogelijk om vol
uit te gaan zonder tegen
de grond te kwakken. Ik
kon dus alles geven,
terwijl de anderen hun
krachten nog meer of
min «moesten verdelen
wilden ze eventueel nog
een kans maken in de
spurt. Ik won de ronde
toen met 45 seconden
voorsprong op Albert
Vanzelfsprekend werd Sylvain Grysolle omstoeid na zijn overwinning in de Ronde van Vlaanderen 1945. De man met
de hoed is de legendarische Duchateau, destijds de sportieve burgemeester van Wetteren
ne, captagon, zelfs over
anabole steroide... Er is
een hele revolutie op dat
gebied geweest. Of be
ter, die plotse stroom
versnelling woekert maar
verder. Straks is de
verboden lijst achter
haald. Wat kost het
trouwens niet om de
dopingsonderzoeken te
organiseren?
Renners met poen kun
nen zich medicatie ver
oorloven die geen enkele
expertise kan opsporen.
De kleintjes zijn natuur
lijk de dupe. Die worden
om beurt als martelaar
uit het pak gesleurd en in
hun blootje gezet. Ik zie
niet onmiddellijk een op
lossing zitten, maar er
zal toch iets aan verhol
pen moeten worden. Ook
op maatschappelijk ge
bied. Neem nu bier. Als
dat geen doping is!»
«Kijk maar eens rond
jou. Hoeveel mensen
hebben geen temesta of
valium nodig alvorens de
slaap te kunnen vatten?
In plaats van eens rustig
in de tuin of rond het
Dat de Wichelenaar een stukje kon spurten bewees hij bievoorbeeld in Tielt, waar
dit, nu reeds onduidelijke kiekje geschoten werd, maar waar hij helemaal in de spits
rijdt
Sylvain Grysolle, na zijn zege in de Waalse Pijl 1945 fkkig
Gewesten («Ik kwam lijk een beetje munt of Sercu. Ik hoef je na1 wc
daar zelfs te laat aan de kruis. Ik kon bij het
start omdat ik nog draaien naar Wetteren
voedsel moest gaan ko- toe rekenen op een voor
pen!»), het kampioen- sprong van een goeie 250
schap van Vlaanderen meter. Veel was dat niet.
won ik tweemaal, in een Maar als ik het geluk had
GroBdeutschlandfahrt dat de spurters naar
elkaar keken, was ik
definitief ribbedebie. Op
dat ogenblik braken de
wolken open en de regen
stroomde uit de hemel
Zonder gas terug te toe dat mijn
in 1940 werd ik zevende nemen kerfde ik door de baan door heel
in het kampioenschap scherpe bocht naar de toe bijgedragen
van België, in 41 won ik finish. Op het grind ging
de Waalse Pijl voor Staf ik natuurlijk onderuit. Ik
Van Overloop, ik won de nam net iets teveel risi-
1 mei Prijs te Hoboken co's om goed te zijn. Aan
de boorden van de erg
smalle weg stond geluk
kig een zee van mensen.
Ik weet eigenlijk niet
(Het Nieuwsblad, niet- meer of ik tegen het
waar) voor Albert Sercu grind sloeg. Onmiddel-
en Moerenhout, de Elf- lijk werd ik door duizen-
stedenkoers staat ook op den handen opgevangen
mijn palmares, en in 48 en terug afgeduwd. Ik
stond ik op het erescha- had nog maar een goeie vrienden, maar ni
votje van Gent-Gent («Of vijftig meter op de an- die nog slechts
won ik zelfs vier ritten en
zonder tegenslag won ik
er minstens twee meer.
In de zesdaagse van
Brussel verpletterde Ik
alle records in het vallen,
die nu door dagblad de
Morgen wordt georgani-
zeerd, in 1945 won ik de
Ronde van Vlaanderen
lijks te vertellen dien 9
doodgelukkig was. buit(
het is allemaal vo?Pre!<
Dat is wel jammer. 8en"
Of ik ooit nogf" v
wielrennen? dat
Ik ben heel tevredenP®e
wat ik heb geprest y.
Ik mag zeggen dL|jjk
geslaagd ben InlT.:
leven. Ik moet
niks beklageh. En
Als ik opstap
Grijsolle nog
pen.
«Weet je wat
meest jammere
hele klus
hij.
«Wel dat ik die
renners nog
zelden ontmoet,
nou «den
Gijselinck.
ren dat mijn
truitjes. Dat was een
hele rijkdom voor mij. Ik
voelde mijn knieën onder
mij knikken toen ik die
glanzende nieuwe fiets
in de fabriek zag staan
Als tegenprestatie
moesten we enkele koer
sen rijden die ons door
de bazen waren opge
legd. Vanzelfsprekend
hadden we met ons
toenmalig statuut heel
wat meer vrijheid dan de
huidige beroepsrenners.
Slechts heel uitzonder
lijk moesten we naar
Frankrijk. Italië was toen
Grysolle en Verpoorten vechten in de Grote Prijs vari Duffel een felle zij aan zij uit
disch, en dan nog.f76. (jui
ochtend ging ik nojferbij
de markt te Wetterehck te
wie zie ik daar vefi'd als
Réné Dick. Ik wP 9ehe
naar zijn kraampje r'ewerl
tot hij mij beme^dep
Maar Sylvain, sf\lnr'c'
die. Hij had me o|Yln9 e
dellijk herkend. ir,gens
niet met hem
natuurlijk. Daï&!
stond er teveel vollftL^16
zijn kraam. DocVAalst
doet me toch ietsje jn y
zo'n goeie ouwe m|stjgd
op het lijf loop.» ^adszitt
buitenga denk ik 33977. R{
zinnetje «Alles gaabstorij;
onder». Ook de zon et dak'
Paul Defing bin
„;ftaural
^over
fhtrent
yOr het
de
