Programma
hz.*'
16 - 1.8.1980 - De Voorpost
Het is een vanzelfsprekend feit geworden. De eerste zaterdag van september
houden de Dendermondenaars vrij voor hun jazzfestival. De meesten onder hen
beseffen niet eens meer hoe zij argwanend de eerste editie zagen groeien. Wij
schreven toen 1971. Toendertijd verwachtte men hier een invazie van verlopen
figuren, gedrogeerden, amokmakers en ander werkschuw en langharig tuig.
Vanachter de gevels van brave Dendermondse burgershuizen werden de eerste
festivalbezoekers begluurd via de spionnetjes die nog steeds hier en daar de
straten naar binnen spiegelen. Het veilige, kleinsteedse Dendermonde werd
wijdopen gegooid voor wat in die tijd donker, vuil en geheel gesteld was om te
lijden. Flower-power was allang voorbij en punk was er nog niet, maar daaraan
dachten ze niet.
Zo'n jazzfestival in een
stadje waar rechtbank en
onderwijs hoogtij vieren,
waar de CVP al jaren het
goed weer maakt en waar
honderden religieuzen zich
hebben neergeplant om
van hieruit de omstreken te
bewerken.
Het was eenvoudig onmo
gelijk. Momenteel staat het
jazzfestival echter op een
«piëdestal» zoals het Ros
Beiaard, de reuzenomme-
gang en andere Dender
mondse palladia. Wie
eraan raakt, toecheert ook
de ziel van de Dendermon-
denaar, want schoorvoe
tend is hij achter die
vreemde luizen geslopen, is
's nachts stillekens het festi
valterrein gaan verkennen
en heeft gezien dat het
goed was. Het lag er^ niet
vol delirerende jongelui, de
hasj en de marihuana puil
de niet uit de zakken van
de muzikanten, er werden
geen podiums bestormd en
uiteindelijk bleek er zelfs
wat positiefs te zijn. Er was
goede muziek, een gezelli
ge sfeer en heel wat beken
den die weliswaar met de
zelfde schroom waren afge
zakt maar blijkbaar volle
dig voor de zaak waren ge
wonnen.
Laat de Gentenaars gauw
iets anders denken. Niet de
stad van Artevelde is
Vlaanderens Jazzmekka,
maar het kleine Dender
monde en dat beseffen vele
jazzliefhebbers die elk jaar
opnieuw met duizenden
naar de Dendermondse
tweedaagse komen afge
zakt, zowel uit binnen- als
buitenland.
Jeggpap
N.O. Jazzband
Het begon allemaal met de
Jeggpap. De Dendermon
denaars noemden dit oude
stijl jazzorkest gewoonweg
de «Heuvinckskes», omdat
niet alleen de vier gebroe
ders (gefrustreerd omdat ze
niet op het Ros Beiaard
mochten zitten) daarin fun
geerden, maar zelfs vader
Heuvinck één der grootste
adepten was. Onnozelweg
begonnen met wat muziek
maken, geraakten ze op het
jazzspoor. kregen een klei
ne entourage en nestelden
zich uiteindelijk in één der
Dendermondse kazemat
ten. nog door de Hollan
ders gebouwd. Dender
monde was immers één der
steden die vermeld waren
in het bareeltraktaat. De
Jeggpap maakte van de
pijpvormige. vochtige
krocht een gezellige kroeg.
De Honky Tonk Jazzclub
was geboren. Omdat som
migen van de broers het
beter konden uitleggen aan
de toog dan op het podium
werden de verantwoorde
lijkheden gedeeld. De
Honky Tonk' Jazzclub be
staat nu al meer dan vijf
tien jaar en is de organisa
tor van het Jazzfestival.
Honky Tonk
Het brave, deftige Dender-
stadje koesterde dus een
adder aan zijn borst. Er
gens op de Leopoldlaan
«Je mt
oraan
nlang
n het i
;elen. 1
i is nik
i
Max Collie komt opnieuw en samen i
hij er de stemming in.(arch.
et zijn Aces swingt
VRIJDAG 5 SEPTEMBER 1980
van 19-24 uur inkom 200 F
Rhoda Scott (USA)
Max Collie's Rhythm Aces (Engl.)
Crescent City Dreamers (B)
(Rommel- en antiekmarkt van 19 tot 24 uur)
ZATERDAG 6 SEPTEMBER 1980
van 15-03 uur, inkom 300 F
Dorothy Donegan Trio (USA), blueszangeres
en pianiste
Toots Thielemans Philippe Catherine (gi
taar) Svend Asmussen (viool). Ter gele
genheid van het l()de Festival werden deze 3
befaamde jazzmusici in een trio verenigd. Zij
worden begeleid door Ed Thigpen (drums),
Rob Francke (piano). Rob Langereis (bas).
Sammy Rimington Quintet (Engl.)
Harold Dejan's Olympia Brassband from
New Orleans (USA)
The Jeggpap N.O. Jazzband (B)
Les Petitv Paradeurs de la Rue du Canal
(Frankrijk)
ky Tonkers er de beuk in.
kozen een afzonderlijk fes-
tivalbestuur en vormden
verschillende werkgroe
pen. Ijverig werd er verga
derd in duistere winteruren
toen het in de bunker ijs
koud was. Samen met de
lente kwam het vast om
lijnd idee van het festival.
De publiciteit geraakte van
de grond. Er werden
zelfklevers uitgedeeld, af
fiches opgehangen en auto
karavanen reden door de
streek. Groots zagen ze het
wel, maar ook de risiko's
waren des te groter.
Dat eerste jaar is onverge
telijk. De VP-terreinen te
Dendermonde waren bezet
met ongeveer duizend stoe
len en toen men zag dat om
zeven uur 's avonds geen
plaatsje meer vrij was. in
tegendeel, dat nog veel
meer mensen zich verdron
gen aan de verschillende
bars die rond het eigenlijke
hoge venen. Op het laatste
ogenblik werden duizenden
kilo's stro over het terrein
uitgegooid en met een bang
hart werd naar de lucht
gekeken. Tot eksakt twee
minuten voor drie de regen
op was. Totnogtoe heeft
het nog nooit geregend tij
dens een festival. Hout
vasthouden, zouden we
denken. Daarom is ook de
datum speciaal uitgekozen.
Statistici hebben aange
toond dat de wisseling van
de maand augustus en sep
tember minst kans op regen
geeft.
Na drie jaar tussen de paar
den mocht de jazz terug
naar het VP. Daarom werd
het zevende festival iets bij
zonders.
Ondertussen stond reeds
een belangrijke serie arties
ten op de lijst. Max Collie
werd verscheidene keren
de grote sfeerzaaier. Acker
Bilk was er en Chris Bar-
dag zullen ze weer in dichte
drommen afzakken naar de
Gentse steenweg, de jazz-
fanaten eerst, de rare vo
gels die dergelijke bijeen
komsten niet willen missen,
zonder wie zoiets niet kan
plaats hebben. Ondertus
sen hebben de verkopers
van allerlei oude spullen,
brocanteurs, charlatants,
fritmadammen, worsten
draaiers en koffiebrouwers
hun gammele tenten in me
kaar gestoken en lopen de
organisatoren als kippen
zonder kop door mekaar,
hier en daar nog wat rege
lend, druk gestikulerend en
meestal stevig foeterend.
Dan is alles klaar, is de
geluidsinstallatie getest,
het bier geproefd en wor
den de eerste toegangs
kaarten geknipt.
Rond acht uur wordt cr
gestart en in 1980 zal het
waarschijnlijk Max Collie
zijn die opent als hulde aan
wai
porden,
(aar ja,
krite
Je be
it niet,
Srauwe
it allen
irium te
Luc hi
zelfs
soms
liendi
spra
I>
moe
Veel
eerd
:houwer
W
)te ve<
>e. Rudi
lechts di
'kaderen
ileefd.
hand in het programma ei
de timing wordt nauwgeze
gerespekteerd.
Als zondagmorgen rom
twee. drie uur de laatst!
klanken zullen uitdeinen
de stedelingen hun warm«
bed zullen opzoeken en de
zwervers in hun tentje krui
pen. dan zullen enkelen hel
overgebleven slagveld be
kijken en beseffen dat het
werk van een heel jaar er
bijna opzit, dan zal de pen
ningmeester de zilverlingen
tellen en uitrekenen of
Honky Tonk Jazzclub er
het Internationaal Jazzfel
tival volgend jaar nog zul
len bestaan, maar dan zul
len vooral duizenden mora
sen beseffen dat het klemt
Dendermonde opnieuw
groots was. dat het bt
zichzelf is uitgestegen
dat het in Vlaanderen I
lijk op een eenzame ho
staat..
Marc DE BACKEN
was een duistere kroeg
waar tot laat in de nacht
duivelse muziek werd ge
speeld en ontzettend veel
gedronken. De wildste ge
ruchten deden daarover de
ronde. Misschien is dat wel
de reden waarom iedereen
met vliegende vaart in de
«bunker» wou zijn. En zeer
snel werd het daar te klein.
Niet alleen werden hier en
daar muren van anderhalve
meter dik gesloopt, er werd
bovendien voor een betere
akkomodatie gezorgd en de
vloer werd uiteindelijk ge-
betonneerd. De jazzklub
floreerde en werd bij zater
dag hét centrum van de
Dendermondse uitgaande
wereld. Gedurende vijftien
jaar werd het volgehouden
om daar iedere week een
orkest uit te nodigen. Af en
toe speelde Jeggpap, het
huisorkest, gratis om de
hoge kosten te helpen dra
gen. Uiteindelijk werd het
toch te veel. In 1980 werd
besloten meer pauze te la
ten tussen twee optredens
en zie, de klub werd finan
cieel gezond.
In de euforische tijden toen
elke week de bunker
stampvol zat, toen échte
ontdekkingen werden ge
daan en men bijvoorbeeld
Max Collie's Rhythm Aces
aan de volslagen onbe
kendheid kon ontrukken,
rijpte de idee om ook eens
een Jazzfestival te organi
seren.
Festival
De sekretaris noteerde
toen 1970 en de nacht op de
Dendermondse Grote
Markt was niet alleen
zwoel maar ook bezwan
gerd met veel alkohol en
sigaretten. De rookslierten
dreven laag over de tafel
tjes van Dendermondes
kleinste en ondertussen
verdwenen stammenee. In
- die sfeer ontstond geen
licht maar wel de idee voor
I een festival. Waarom niet?
vroegen die nachtbrakers
zich af.
I Er werden toen verscheide-
ne kontaktvergaderingen
I belegd, ervaren mensen
I werden aangesproken en
iedereen raadde het af.
I Dus werd het gedaan. On-
I middellijk gooiden de Hon-
terrein stonden gepoot,
werd er van een sukses ge
waagd. Nog niet te hard,
maar toch...
Dat eerste jaar viel natuur
lijk de elektriciteit uit op
het moment dat dé attrak-
tie bezig was. Geen mens
zag noch hoorde The
Dutch Swing College
Band. Het programma was
niet denderend, maar het
voldeed en hoofdzakelijk
waren er dixielandbands
die wel de sfeer over het
terrein joegen, maar uit
schieters, neen. En er werd
verder gebouwd. Met de
ervaring omtrent elektriek
en klank, sanitaire en ande
re voorzieningen, ont
vangst en onthaal, pers en
artiesten, werd al onmid
dellijk aan een tweede fes
tival gebouwd.
Drie jaar lang bleef het
festival op het prachtige
VP-terrein, dat niet alleen
gezellig maar bovendien
voorzien was van heel wat
akkomodatie. Toen vloog
het. De beheerraad vond
het niet meer opportuun
dat het terrein nog aan
Honky Tonk werd ver
huurd omdat er na het ge
beuren te veel glas in de
grond bleef steken. Het
bleek dat heel wat kinderen
zich achteraf aan de scher
ven hebben gekwetst. Toen
werd het zoeken naar een
ander terrein.
Niet ver daarvandaan trok
het festival drie jaar in bij
Rijbaan Piet. Daar had
men een overdekte manége
die aanvankelijk een zeker
heid bood bij slecht weer
maar achteraf gezien geen
goede invloed had op het
buitengebeuren. Tijdens
één van die manége-festi
vals kwam zelfs minister
Rika De Backer even een
toespraak houden. Dat
deed professor Briers al en
kele jaren voordien op het
VP-terrein. Het Internatio
nale Jazzfestival van Den
dermonde was immers op
genomen in het programma
van het Festival van Vlaan
deren.
Rika De Backer dus. Zij
waadde met korte gele
laarsjes door een dikke
laag modder want het had
een hele week geregend en
het terrein lag er bij als de
En natuurlijk... Rhoda! Deze keer paraat op vrijdag- L
avond, (arch.)
ber. Memphis Slim en Ed- deze medewerker van het
dy Boyd, Papa Bue's Vi- eerste uur, een vedette die
king Jazz Band. Albert meer dan een medewerker v
Nicholas, Ken Colyer, heel is geworden, een vriend... K
wat veteranen uit New Or- Ook Rhoda Scott komt enj
leans, Slavische en Duitse wie zich haar optreden van]
groepen, uitbundige Skan- 1978 herinnert zal dat zekeri,^- yan
dinaven en verfijnde Fran- niet willen missen: de;
sen zoals Stephan Grapelli. meest aangrijpende act die nnen j
Kortom, alle richtingen in men totnogtoe mocht bele- champ
de oude stijljazz werden ven. Mooie Rhoda in licht-*ebaar
aangesproken en telkenja- groen gekleed, helemaal al- voor
re opnieuw werd voor een leen op dat immense po-^er(j p0i
afwisselend programma dium. wist stilte te bren-^r^,,-. en
gezorgd. gen. Tienduizend mensenjg an(je
Het publiek toonde zich zwegen, keken toe en luis-E„ Kje
dankbaar en een steeds terden ontroerd naar hetfc nogal
groeiend aantal bezoekers melodieuze «People» ter 'kregen c
stimuleerde de organisato- wijl de no^lalgieke klanken een zete
ren om het ieder jaar beter van het orgel door de nach■■engen?>>
te doen. De onderneming telijke nevel ver werdenendal. p
op zichzelf werd professio- meegedragen. ,yn e//e£
neler aangepakt, hoewel al- Zaterdag krijgen we danpen,» i
le medewerkers onbezol- opnieuw de twaalf uur duMie'k.
digd bleven. De opbouw rende marathon met dfyschuer
van het festival werd geher- beste Europese en Amen-,eneens
struktureerd en bogend op kaanse groepen er ko-et zijn
heel wat ervaring loopt al- men inderdaad belangrijke* voor de
les nu gelijk een fluitje van sterren naar dit tweede lusijm/>,g n
een cent. trum die voor een echte|n Hautt
In 1980 is Dendermonde non-stop-show zullen zorbondje
aan zijn tiende festival toe. gen. De festivalleiding
Vrijdag in de late namid- houdt immers strak de"
i Dejan's Olympia Jazzband hoorden we reeds in de
bunker. Het werd een onvergetelijke en'aring. Nu komen
I ze recht uit New Orleans voor het tweede lustrumfestival.
