Ghislain Van Landegem:
Eindelijk beloond
Johny De Nul,
de
onvermoeibare
vechtjas
salei
Spurter Bukacki op zijn eentje
Van den Haute:
Ik heb de centen
n oprapen
et mijn ellebogen»
De Grauwe:
'4<Je moet er voor knokken»
h
-jLuc
P
llriterium te Aalst niet denderend
id
ontgoochelende finale
Wilfried
Wesemael:
sinusitus
Worstelaar Oscar Segers out
VRIJDAG 1 AUGUSTUS 1980
SPORT
Redaktie: Oude Vest 34, 9330 Dendermonde. Tel. 05221.40.60
i het
dia
;rker|
'd...r
i van
'ekert^/ yan rfen Haute heeft reerde, had Verschuere goeie kleuren»: groene let- waren mee: Lucien Van Im-
Aalst het kriterium ge- reeds zijn matten opgerold... ters op gele stofpe, William Tackaert en
innen. Hij had liever op Showman Johny De Nul Buitenlanders? Klaus-Peter vanzelfsprekend ook «vech-
^e'e" Champs Elysées het ze- was de eerste die sakkerend Thaler en Sean Kelly. Of ter» Oscar Dierickx. Jos Ja-
licht-oebaar gemaakt, doch van de fiets stapte: een de- vergeten we de derde? cobs toonde eveneens zijn
a' a'"tk voor de finish gleed fekt wiel. Achtervolgen had De tijd van de «superstars» trikolore trui vooraan. Zou
P°"[erd Pol Verschuere hem weinig zin. Dus wachtte de lijkt voorbij. Links en de nationale kampioen als
bTen'prbij en Ferdi moest ook zwijgzame Schoonaarde- rechts hoorde je schuchtere nummer één door de finish
:nsenL anderen laten voor- naar noodgedwongen naar aanmoedigingen: «Allez bollen. Eén man kende het
'uis'<m. «Je hebt waarschijn- het peloton. Johny wist on- Lucien, vooruit Rudi». antwoord op die vraag: Fer-
betl n0gal een pak centen middellijk waar hij aan toe Maar het entoesiasme van di Van den Haute: hij
tcr'kregen om die Verschuere was: wat rondjes meedraai- 1976 was ver, erg ver. Toen «ging». Zijn «kleurgenoot»
inken een zetel naar de streep te en en daarna de remmen werd Aalst bestormd, bele- Jean-Luc Van den Broucke
nach-igngen?» «Centen? Nie- dichtknijpen... gerd, overrompeld. De speelde het ploegenspel en
-tdcnjgndal. Ik heb het geld met Er werd wat geschermut- «Zwarte Man» werd in het brak het tempo in het zeven-
ijn ellebogen kunnen op- seld. Adembenemend was geel getooid. Het was drum-
Richard Bukacki
Het was de jongste paar
weken nogal stil rond de
Wase Nederlander van
Poolse afkomst Richard Bu
kacki. De boog kan niet
altjjd gespannen staan. En
als je dan meer dan op je
beurt door pech schaakmat
wordt gezet, is de lol er af.
Bukacki is echter plots
«verrezen». In Westrozebe-
ke won hy. De Zuidafri
kaan Alain Van Heerden
sloeg op de vlucht. Twintig
kilometer lang mocht hij
voorop draven. Doch toen
brak de reaktie los. Twee
Waaslanders, Richard Bu
kacki en Ghislain Van Lan-
deghem, met de Oostenrij
ker Schönbacher, de rode
lantaarn uit de Tour de
France, in hun spoor, lieten
de konkurrenten ter
plekke.
Van Heerden werd by het
nekvel gegrepen en daarna
ging het regelrecht naar de
finish toe. Regelrecht? Bij
na dan toch, want er moest
nog 50 kilometer gefietst
worden. Het kwartet bleef
voorop en het zag er naar
uit dat voor de eerste prys
zou gespurt worden. Spur
ten? Dat dacht je maar. Er
stak een nijdig stukje hel
ling in het parcours. Uitge
rekend op die plaats demar
reerde Bukacki van zijn
drie «vrienden» weg en be
reikte met voorsprong de
arrivee.
Richard Bukacki is in ons
wielerwereldje geen «grote
naam». Hy weet dat, en wil
trouwens geen vedette zyn.
Hy kent zyn mogelijkhe
den, zyn plaats in het prof
peloton. Klassiekers laat hy
liefst links liggen omdat hy
zich niet met kans op sukses
kan meten met de top. In
het wereldje, het aparte we
reldje van de kermiskoer-
sers, heeft hy echter een
vinger in de pap. Als hy
met de eersten mee naar de
streep bolt, moeten de «an
deren» goeie papieren to
nen, anders zyn ze geklopt.
Bukacki heeft bewezen dat
hy lang niet afgeschreven
is, en dat hy het vechten
niet verleerd heeft.
d'Mpen,» was de prompte het spektakel echter niet. men voor een «plaatske>.
r du-piiek. Een denderende sfeer Maar nu? Zelfs de tribune
1 tleerschuere startte te Aalst kreëerden de toeschouwers liep niet vol. Er waren
mcr'heneens. Doch een praatje niet. De petjesventers heb- nochtans genoeg (gratis)
r koef zjjn gangmakerwas ben betere dagen gekend, voorbehouden zitjes...
irïjkei voor de uitgeslapen West- Eén pienter mannetje be- Halfweg viel de beslissing:
e lus-a
ming niet bij. Toen Van perkte zich tot één naam: acht renners duwden het
echte^j Haute met nog één mi- die van Rudi Pevenage. Het versnellingspedaal wat die-
7°t\rondje te rijden demar- «mutske» was er een in de per in. Drie streekrenners
:iding;
de
koppige achtervolgers
groepje. Het eerste krite
rium na de enigszins ont
goochelende Tour zat erop.
Blijven pleisteren deden de
renners na de aankomst
niet. De meesten moesten
immers 's anderendaags op
nieuw paraat staan voor een
nieuwe rondjesdraaierij.
Ghislain Van Landegem hart van de grond. Een En toch gebeurde het won-
was vorig seizoen één van 's ploegje waarin een paar der: in Vrasene, waar ver-
lands regelmatigste kermis- neoprofs en enkele «onbe- scheidene streekrenners een
profs. Eén overwinning kende soldaten» onderdak rugnummer kwamen afha-
pakte hij toen. Het was uit- vonden. Ghislain werd door len, bolde Ghislain als num-
gerekend zeven jaar gele- sportbestuurder Roland mer één onder het spandoek
den dat hij nog eens als Beirnaert tot baankapitein door.
nummer één door de finish gepromoveerd. Het werd Van Landeghem winnaar,
fietste. Verdienstelijk toon- zoeken en tasten, vechten Zyn piepjonge teamgenoot
de hy zich byna doorlopend en knokken tegen de Luc De Grauwe laureaat te
en het wekte verwondering machtsblokken, doch de Eizeringen en tweede achter
dat hy by het begin van het publiciteit waar de sponsor Guido Van Sweefelt in He-
nieuwe seizoen «merkloos» naar hengelde, kwam er miksem. Het kan niet meer
en dus eigenlijk werkloos niet. Beirnaert maakte zich op. Solahart begon erg be- hoger kan worden gemikt,
was. Jongens met een veel op een bepaald moment se-
bescheidener «staat van rieus kwaad. Maar wat wil
verdiensten», minder be- je, met goeie wil bereik je
roepsliefde en minder ta- heel veel, doch niet alles: de
lent, geraakten wél aan een jongens deden hun best,
kontrakt. En toch gebeurde maar een zege krijg je niet
het. In extremis kwam Sola- op bestelling...
scheiden. Een rol spelen in
«grote koersen» steekt er
vanzelfsprekend nog niet
in. Doch Zagers, De Grau
we en Dumont zijn jonge
talenten. De ervaring van
«ouwe» Ghislain Van
Landeghem is een «wapen».
Waarom zouden de brood
heren er niet mee door
gaan? We menen dat het
experiment geslaagd is en
dat volgend seizoen beslist
«Je moet me straks niet
iraan zoeken. Ik zal ron-
nlang aan het staartje
in het peloton hangen be
telen. Die rondjesdraaie-
is niks voor mij. Ik rij
:ver waar er moet geknokt
'orden, bergop en bergaf,
laar ja, een kontrakt voor
;n kriterium sla je nooit
Je bent prof of je bent
niet,» vertelt Luc De
Irauwe voor de start van
1 allereerste na-tour-kri-
rium te Aalst.
Luc hield woord. Opval-
ind zelfs. Het ontging zelfs
soms over zijn toeren
iende mikroman niet.
ie sprak van «rode lan-
irn» De Grauwe. Nou ja,
'at moest die vent vertel-
Veel spektakel kregen
eerder schaarse toe-
ouwers niet. Sfeer? Och
n. Wat doe je zonder
te vedetten? Dat «groe-
Rudi er was, beroerde
:hts diens eigen fans. De
leren applaudisseerden
eefd. Lucien Van Impe?
Luc De Grauwe, (per)
Nee, voor de kleine klim- «Als amateur reed ik hier zitten. Met Sprangers ben
mer uit Impe werd het geen vroeger reeds, en toen heb ik dan maar naar dat duo
«blijde intocht» zoals vier ik kunnen ervaren dat het gereden. Ik won, niet om-
jaar geleden... hier een verduiveld lastig dat ik de snelste spurter
Luc De Grauwe werd parkoers is. Een kolfje naar ben. Integendeel. Doch het
15de na afloop van de 45 mijn hand. Van Marcke en ging bergop naar de arri-
rondjes. Geen plaatsje in de Cael waren onder hun beid- vee. Het werd dus duwen
bagage. Luc, sinds 1 april jes weg. Iedereen verwacht- inplaats van sprinten. Van
van dit jaar prof in het te dat Fons De Wolf wat zou daar.
bescheiden Solahartploegje "doen, doch die bleef rustig
van Roland Beirnaert, heeft -
reeds een zege op zak. In m
Eizeringen spurtte hy snel- S ©Ct WO V!
Ier dan Ronny Van Marcke. X
«Het is een poosje aanpas
sen geweest, doch de jong
ste weken vlotte het erg
goed. Het moet echter wat
meezitten. De bazen weten De vooruitzichten waren Voorbij Olympische
dat je als amateur een en uitstekend. Chris Soetewey droom, voorbij de illusie
ander toonde, doch ze ver- wipte in de schiftingen te het nationaal rekord scher-
wachten wat publiciteit in Moskou over 1,88 meter en per te stellen.
ruil voor het profkontrakt plaatste zich bij de laatste Een ontgoocheling dus.
dat je ondertekende. Die (of beter gezegd: de besteDoch een mens is geen ma-
eerste zege is er nu. Ghis- twaalf. chine en denderende presta-
lain Van Landeghem, onze Naar de finale dus. Het ties lever je niet af op bevel.
«routinier», heeft intussen werd evenwel een ontgoo- Het moreel werd vanzelf -
ook een palm gepakt.( Je cheling. In die eindstrijd sprekend niet opgekrikt
ziet: er komt wat van.»' flopte ze over 1,80 meter, door dit onverwachte falen,
Met z'n vieren gingen ze doch verder reikten haar doch een talent als Soetewey
te Eieringen de finale in: mogelijkheden die dag niet. komt daar wel overheen.
Johny De Nul? Een jongen keuze gauw gemaakt: Jo-
met een sterke persoonlijk- hny De Nul draagt de naam
heid. Geen meeloper. Geen van zijn broodheren uit.
«eeuwige babbelaar». Als Soms reeds van de allereer-
hij wat met één woord kan ste kilometer af, is Johny de
afdoen, zal hij er geen lange spitsrijder. Of hij al dan niet
volzinnen aan verkwisten, iemand meekrijgt in zijn
Als koereur is hij ook een spoor, kan hem geen barst
buitenbeentje. Een vechter, schelen. Rijden is de leuze.
Een aanvaller. «Ze moeten Winnen is er niet steeds bij,
er maar voor rijden. Wie te maar _da{ moet eigenlijk
lui is om te knokken, moet niet.
een gemakkelijker stieltje In Mechelen graaide Johny
aanpakken». De Nul zijn derde seizoen-
roni
laatste
einen
var me
en de
e krui
en hel
d be
at het
aar ei
e pen-
lingen
ol
3d en
izzfes
zu|
11 zul
men
kl
Wil fried Wesemael: sinus it us
L KICN
Het seizoen 1980 zal voor
Wilfried Wesemael niet met
«goud» in zyn «mémoires»
worden neergeschreven. De
prof uit Gijzegem kwam
met sinusitus terug uit het
zonnige Zuiden en ge
raakte nooit meer 100 pro
cent fit. Een slepende sinu
situs bleef hem plagen.
Geen Tour de France dus.
«Wat kon ik daar gaan
doen? Als je niet voluit voor
de ploeg kan werken, laat je
liever verstek gaan».
Echt stilzitten doet Wilfried
ongaarne, doch er was ge
dwongen rust by. Terwijl
de Tourrenners over de cols
klauterden, nam hij deel
aan een reeks van zes krite-
riums in Nederland: «We
reden er alleen voor de pre
zen, niemand kreeg een
kontrakt, en toch hebben
we er niet slecht verdiend».
Intussen heeft het warme
weer veel goed gedaan: «Ik
kom er weer bovenop.»
Er lopen geruchten dat Wil
fried naar de Safir-ploeg
zou overstappen. Geruch
ten. Doch er wordt zoveel
verteld...
Johnv De Nul
De Aalsterse blonde hinde
Anne-Marie Van Nuffel
heeft op de Olympische
Spelen te Moskou voor sen
satie gezorgd. Na haar
800m liet het elektronische
apparatuur 2.00.1 aflezen
een nieuw rekord dus.
Maar een paar Belgen had
den met hun krono een
slechtere tyd gezien. Het
De Kruibeekse worstelaar der, Victor Koulaigue uit
Oscar Segers is niet door de Kameroen niet kwam opda-
derde ronde geraakt in
Moskou. Eerst stuitte hij op
de Bulgaar Ivan Yankov.
Toen zyn tweede tegenstan-
gen, geraakte Oscar meteen
een stap verder. Nummer
drie in deze kategoric tot 68
kilogram was de Pool Sta-
nislav Chilinsky. Doch die
bleek voor Segers een al te
grote hinderpaal, zodat de
nochtans uitstekende kam
per eruit ging. Geen oneer
trouwens.
ging zelfs zover dat de Bel
gische delegatie klacht neer
legde maar deze werd door
de Russen verworpen: de
tyd en het rekord bleven
behouden. In de halve fina
le verging het Anne-Marie
niet zo goed want zy werd
er met een tyd van 2.02.0
uit gelopen. Zy eindigde als
achtste. Voor Anne-Marie
blijft het niettemin een
mooie prestatie, want is niet
iedereen gelukkig met dit
rekord, feit is dat het offi
cieel in de archieven wordt
opgenomen. Zy krijgt de
kans om in internationaal
gezelschap deze stunt eens
over te doen.
ANDRE.
De Nul zou het anders kun
nen aan boord leggen. Zich
laten meedrijven met de
massa en op het goeie mo
ment toeslaan. Wie in dit
landje spurt sneller dan de
donkerharige in de Lange-
straat geboren en getogen
Schoonaarcjenaar? Hij zou
zweetdief kunnen spelen,
anderen voor hem laten
werken en daarna met een
«tijgersprong» de wroeters
voor schut zetten. Dat wil
Johny lekker niet. Je moet
maar eens de «wedstrijdver-
halen» uitpluizen, dan weet
je er ongeveer alles van.
Naar de naam van de aller
eerste rebel, de Don Qui-
chotte, de vuurtjesstoker,
moet je nooit en nergens
lang zoeken: De Nul. Als
een sponsor een renner
zoekt om ziin publiciteit op
en top te verzorgen, is de
zege mee. Johny deed het
nu eens anders dan anders.
Nee, hij bleef niet braafjes
zitten om de spurt af te
wachten. Samen met Etien-
ne De Beule, een prof die
veel meer kan dan zijn re
sultaten laten vermoeden,
ging hij er op zes ronden
van de finish vandoor. Het
duo maalde de kilometers af
als een sneltrein. Een halve
minuut voorsyerg
Johny en Etienne bijeen. De
overlevenden van het 90
man sterke peloten konden
het vergeten.
Het draaide niet eens op een
sprint uit. Met een vlijm
scherpe demarrage op een
paar kilometer van de
streep, schudde De Nul de
Hammenaar van zich af en
bereikte op zijn eentje de
aankomstplaats.
