a
ZO IS VOETBAL (1)
De ANDERE mate
Publiciteitsruiters doorn in het oog
-ü - i<£.». 1980 - De Voorpost
Paul De Moor
zag in Oudegem twee floddergoals
van Denderhoutem
Met een zondagse lach om de mond worden we door een rustdagschu-
wende agent aangemoedigd om verder te rijden. We hebben de keus. Of
we rijden rechtdoor naar ik weet niet waar of we draaien de stofferige
veldwegel op die naar het plein van Oudegem leidt. Uiteraard dat we voor
de laatste mogelijkheid kiezen. Voetbal is terug in het land, dat maken we
op dit moment in levenden lijve mee. Ik vraag Marcel een foto te maken
voor het uitstervende nakomelingenschap, als ondertitel brengt de toe
komstige Voorpost (die eigenlijk de Voorbode noemt omdat het woord
«post» uit het woordenboek werd geschrapt daar de post definitief is
opgeheven aangezien de lui die er werkten keer op keer de lotto wonnen.
Meteen werden ook alle andere betekenissen van het woord in de ban
gegooid.) dan iets als: «Deze eenvoudige lieden bezochten het primitieve
voetbal». Over de geschiedenis van het voetbal zullen we het bij andere
gelegenheden nog hebben, de tijd dringt niet.
Een kerel die zich biezonder verheugd voelt over het feit dat de
kompetitievoetbal van oma's zolder werd gehaald stuurt ons de parking
op, nonchalant sputteren we de persparking voorbij. We zijn niet de
enigen die niet zien wat er moet gezien worden. Nauwelijks zijn we
uitgestapt of mijn kollega-opdrachtgever (slechte kritiek wordt bij hem
afgeleverd, met goeie kan je steeds bij mij terecht. Dat zijn de regels van de
demokratie) is reeds uit mijn gezichtsveld verdwenen. Zonder één enkel
spoor of stukje kledingsstof achter te laten. Gelukkig voor mij bemerk ik
wel de zich opwarmende spelers. De roodzwarten warmen zich duchtig
op. Ondanks het feit dat het prachtig dia-weertje is met diepblauwe lucht
houden die een training aan waarin ik mij zou doodzweten of minstens het
noorden verliezen. Maar wellicht hebben die jongens alle besef van
windrichtingen reeds vroeger verloren, een paar weken na de kompetitie
dan. Die van Hamme schijnen de zuiderzon te hebben gemerkt op dat
ogenblik. Want van die geschiedenis begrijp ik de ballen. Denderhoutem
speelt de pannen van het dak en op het einde van het seizoen krijgen ze die
op hun kop. Met de sterren uit de hemel verging het hen al eveneens op
dezelfde manier. Kampioen spelen en toch zakken? In voetbal kan alles
gebeuren, vertelde Rik De Saedeleer nog vrij onlangs, waarschijnlijk wist
ie zelf niet hoe raak hij de bal in het net trapte.
De scheidsrechter staat met een blad in de hand de spelersnamen af te
roepen. Alle spelers zijn onbeschoft vandaag. In de plaats van een
vriendelijk handgebaar te maken, of eens aardig goeiedag te murmelen,
laten ze het onderste van het schoeisel zien. Zo van «daar lap ik mijn laars
aan». Het zou natuurlijk eens kunnen dat de scheidsrechter wil nagaan of
de spelers wel schoenen dragen, en als ze die dragen of het hun zondagse
zijn. Net als ik Marcel van dit gebeuren op de hoogte wil brengen, stormen
de akteurs het terrein op. Het is duidelijk dat de voetballers van Oudegem
naar dit moment snakten als balletjes naar soep. Ik kan net mijn tenen
krullen wanneer de tikkende elf langslopen. Aan blauwe tenen heb ik
voorlopig niks. De man in het zwart (waarom draagt die geen wit pakkie
met zo'n helder weer?) zucht driemaal op het fluitje en de eerste match van
het seizoen voor Oudegem en Denderhoutem is gestart. Schone liedjes
duren niet lang tenzij ze op een verzamellangspeelplaat staan.
Voor de boys van Denderhoutem zal dit matchke wel een klusje zijn,
wordt er hier en daar voorspeld, want die zitten met een kern die zo uit
vierde nationale stamt. De kern van Oudegem is echter gezond. Ik
antwoord ontwijkend op de vraag wie de wedstrijd zal winnen. De
blauwwitte speler met de voor mij onbekende naam zwiept na een paar
minuutjes de bal hoog voor doel. De keeper van Denderhoutem doet alsof
zijn neus bloedt en weigert het ding in de handen te vangen. De «Witte»
van de gastheren heeft dat echter door en knikt het even witte leer in de
kooi van Ver-Leeuw-ering Denderbrullem. Een koud stortbad voor velen.
'eerj
't. m
Ah, Denderhoutem zou «Hagem» met huid en haar opvreten.
Twee domme doelpunten inkasseerden de filosofen. En dat
was er als puntje bij paaltje kwam dan toch te vee! aan.
Toch scoorde Oudegem eerst, langs wittekop Danijs. (wvc)
Bij zulk warm weer is dat geen slechte zaak, maar ze stellen het niet o
prijs.
Toen ik als kleine jongen vanuit mijn kamerraampje een volle emmi
ijskoud water over mijn ooms hoofd keilde, werd die ook boos, hoewel d
maar pas ervoor mijn waterpistooltje had afgenomen zodat die wist dat e<
wraakaktie niet kon uitblijven. Maar goed, de rooien hebben afgetrapt. Hi
keeper wrijft zich in de haren alsof hij pas uit bed komt en beseft dat hij u,
trein gemist heeft naar een betoging van de allerlaatste Belgen. Gele tru(ve
zwarte broek en rode kousen had hij aangetrokken zodat niemand herè fees
hoefde te vragen welke partij hij koos. Een dame die achter de ijzeren draahsen
een stoel heeft neergepoot vraagt me ook eens iets te schrijven oveLnjn
Dreeken Colman. De Coremans van de Voorpost ken ik, die zit daar altijd o| vvji
de bovenste rijen in het Lokeren-stadion zijn zondagsgeld te verdienen. Zoi
hij nu ook al voetballen?
Oudegem blijft drukken. De schermutselingen voor het Dender-h
niet te tellen, dus waarom er tot in detail over schrijven? Maar
verdediging van de roden houdt stand als een ijzeren gordijn. Eén goal if
blijkbaar genoeg en aanvoerder De Meyer (ofhoeheetdienualweer?) blijwiner
een uitstekend bevelhebber te zijn. fer
Iemand met een witblauwe armband loopt langs mij heen. «De anderf® he
match»? Marcel knikt van ja. «De receptie wordt daar aan de tent gehoudefs,te h
vandaag. Blijkbaar heeft ook de referee dorst gekregen en de wedstrijf^"
wordt onderbroken. Oudegem staat verdiend voor en de tegenpartij heef"
nog niet veel laten zien. Het frisse biertje wordt met zorg en liefde in hd
keelgat gegooid. We gooien de deuren van Marcels wagen" wijd open e(
zoeken naar BRT één. Standard blijkt het goed te doen, maar de uitslal
ontsnapt mij. Koop dan eens een radio als het luisterinstrument niet mei
wil meespelen. Ik voel me nog maar op m'n gemak of we moeten alweel
naar de match toe. In de perstribune gaan staan.
Het rode eskadron van de bezoekers heeft blijkbaar een paar fiks!
aanmoedigingen gekregen van de bazen. Want het geeft de indruk een 0_
onzichtbare deegrol mee te hebben gebracht. Op bepaalde momenteiL
worden de blauwwitten meer wit dan blauw maar het gaat toch. Net helr hl
ik deze berichtgeving mee of het net der thuisspelers wordt bol gezet. EerT
heel flauw schot vertrekt naar de rechterbenedenhoek. De keeper koif9 e'
onmogelijk het ronde spul grabbelen. De laatste back trapt over de bal eiians 1
de stand is gelijk. Ik noem de goal een flodderdoelpunt. 6be9
Kesters, ook wel Claudy genoemd door zijn medespelers, snijdt somf
door de Oudegemse verdediging als een mes door de boter, maar d£vaar
keeper is erg attent. Hij toont zelfs een aantal prachtige safes. Maar daifl,se
komt er een vrijschop. Een paar meter voor de backlijn. De bal wordt vooi
doel geslingerd. De spits en de libero tikken kameraadschappelijk naar darras
ballen en missen al even broederlijk en de bal hobbelt op zijn doorns v
gemakje binnen. De kerel die het leder een trap gaf staat verwonderd naafeffer
zijn doelpunt te kijken. Denderhoutem gnuift. De zege is sowieso binnenji
De verslagen keeper stampt met de voet tegen de paal die terugblikken
«Verdomme,» kreunt hij. De Oudegem-aanhang staat er wat aangeslageifaels
bij. Nog amper vier minuutjes te spelen en het vlees is gaar. Hier en daaiimot
druipen een paar supporterskringen naar hun wagens. Toch blijft d(
spanning er inzitten. De referee laat zelfs een drietal minuten langer spelen
maar de thuisploeg moet tevreden blijven met het kleinste verlies)
Onverdiend, rekening houdend met wat Denderhoutem op de grasmat tei
toon heeft gespreid.
Terwijl we in de wagen naar de voetbaluitslagen luisteren vraagt Marei
waar ik de meeste punten scoor: «Thuis of op verplaatsing?». Ik vertel her.
dat ik mijn spelers van de hand heb gedaan en met het ontvangei
transfergeld twee koeien heb gekocht die op de weide staan te grazen, let
wat ik ook zal advizeren aan de grote baas van Club Brugge, tot nu toe koi
ik dat niet doen omdat de arme man zich naar het schijnt geterrorizeeri
voelt door een Zuid-Molukker. Het zou moeten lukken, natuurlijk.
Paul DE MOOI
faert:
Ilerla
irdie
'ttej
lizoe
ile
Ich t
Eigenlijk hebben we van jongsaf zin om te voetbal
len. Spontaan. Onbewust. We zien een keitje liggen
op de stoep, of een leeg konserveblikje. En we
schoppen er op... Later vinden we misschien de weg
naar de wei van boer Jan en met enkele vriendjes
spelen we een matchke. De «echte» goal vervangen
we door twee stokken en een eindje touw We
kunnen ook naar een klub. Nu reeds als broekventje,
/vant er is al een kategorie pre-miniemen. Stel je
'oor: die dreumessen leren op een heus voetbalter-
ein een bal stoppen en koppen. Een stap voor-
vaarts? Kan best, op voorwaarde dat de nadruk
jelegd wordt op het ludieke en niet op de dwang tot
vinnen.
/oetbal «spelen» gebeurt op een terrein.
/loet er gras op staan?
telemaal niet. Doch er
no.gen bievoorbeeld
leen stenen op liggen.
Ook geen paardevijgen
of koeietaarten vanwege
het gevaar voor tetanos-
ïnfektie Er mag ook niet
gespeeld worden op een
veld waar een boom of
een struik zou op
groeien.
Moet een terrein afgeba
kend zijn?
Inderdaad. Alleen met
gebluste kalk. De lijnen
moeten wit zijn. Alleen
wanneer er sneeuw zou
liggen mag «kleur» wor
den gebruikt. Zaagmeel
mag nooit gebruikt. Je
mag ook geen greppel
tjes graven: de spelers
zouden er ontwrichte
voeten kunnen aan over
houden. Vandaar..
Zijn doelnetten ver
plicht?
Ja. Als die er niet zijn, of
ze zijn niet in orde (meta
len netten zelfs geplas
tificeerd zijn verbo
den), dan kan de match
gewoon niet doorgaan.
Waartoe dient de mid
dencirkel?
Die middencirkel, met
een straal van 9,15 meter,
dient om bij een aftrap de
tegenstanders op regle
mentaire afstand te
houden.
Hoe hoog en hoe breed is
een doel?
De breedte bedraagt 7,32
meter, de hoogte 2,44
meter. Daar is echter een
afwijking van 5 centime
ter op toegestaan. Dat
betekent meteen dat het
doel tussen 7,37 meter en
7,27 meter breed of tus
sen 2,49 meter en 2,39
meter hoog mag zijn zon
der dat iemand daar gra
ten in kan vinden.
Waarom zijn er cirkelbo
gen getrokken voor het
strafschopgebied?
Die moeten de tegen
standers op een afstand
van 9,15 meter houden
bij het trappen van res-
pektievelijk de begin-
schop en een penalty.
Wat staan die wapperen
de vlaggetjes op de vier
hoeken er te doen?
Die helpen de arbiter en
de grensrechters om uit
te maken of de bal over
de doellijn of de zijlijn is
gegaan.
Mag de scheidsrechter
de match laten aanvan
gen zonder dat er hoek-
vlaggen zijn?
Hij moet dat zelfs doen.
Wél dient hij een rapport
naar het bevoegd komi-
tee op te sturen. De stok
ken waaraan de witte
vlaggen hangen moeten
anderhalve meter boven
de grond uitsteken en
mogen niet «puntig» zijn.
Wat is een strafschopge
bied?
Die «grote rechthoek»
bakent het gebied af
waarbinnen een fout, be
gaan door de verdedi
gers en die een recht
streekse vrijschop tot ge
volg heeft, bestraft wordt
met een penalty. Een pe
nalty, dat weet je, wordt
getrapt vanop een stip
die elf meter van de doel
lijn is neergezet.
Wat is het doelgebied?
Het doelgebied is die klei
ne rechthoek waarbinnen
de doelman, die de bal
niet in de handen houdt
of die zijn tegenstander
niet hindert, niet mag
aangevallen worden. Dat
doelgebied wordt ook het
beschermingsgebied van
de doelman genoemd.
Die kwartcirkel aan de
hoekvlaggen, waarom is
die er nodig?
Die kwartcirkel heeft een
straal van één meter.
Daarbinnen mag de bal
worden gelegd bij een
hoekschop (of hoor je lie
ver: corner?).
Loodrecht op de doellijn,
9,15 meter verwijderd
van de hoek, worden nu
ook «streepjes» getrok
ken. Waarom?
Ook dat heeft weer te ma
ken met het op afstand
houden van de tegen
stander: een hoekschop'
is een., een vrijschop, en
dan blijf je als «anders-
gekleurde» ook 9,15 me
ter uit de buurt. Als de bal
een afstand van 70 centi
meter heeft afgelegd,
mag je dichterbij komen
Waarom is er een mid
dellijn die het terrein in
de breedte in twee helf
ten verdeelt?
Het antwoord zit in de
vraag verstopt. Belang
rijk om weten is dat bij de
aftrap de middellijn «ei
gendom» is van de ploeg
die de kick-off neemt. Tij
dens de spelevolutie be
hoort de middellijn aan
beide teams. Als je weet
dat je op je eigen terrein
helft nooit voor buiten
spel mag betrapt wor
den, is het duidelijk dat
een speler die op de mid
dellijn heeft postgevat,
geen gevaar loopt een
«offside» tegen te krij
gen. Tenzij grensrechter
en/of arbiter blunderen.
Dat laatste zit er steeds
in: het zijn mensen en
mensen is misselijk.
Wat als de doellat of de
doelpaal breekt?
Onmogelijk? Dat zeg je
maar. We hebben het
.pome
«n d
eens zien gebeuren tot
we zelf nog al fluitend
de terreinen liepen Ei
speler met de dij tegj
de staak. Een onrustwt
kend gekraak en
geen dijbeenbreuk, doj
een door de jaren en
regen rotgevreten pi
die het liet afweten
nen de tien minuten wi
het kwaad hersteld IC
kon voortgespeeld w«%'
den. Die tien minuten zi
de «limiet». Als het
weitje opknappen langeld
duurt, wordt de matpeste
gewoon stopgezet. «te ja
rerd
Rond het terrein is e«an
neutrale zone. Waarom
Die zone is drie met
breed. Daarbinnen
gen alleen mensen
men waarvan de
oo rg
telba
len a
op het scheidsrechteile ko
blad genoteerd is. Diin9«
moeten een armbai3d0(
dragen. Ook de wissiaak
spelers mogen er plaat e°r|™
nemen. Doch zij krijgt ;en r
een (verplicht) voorbnStar
houden plaatsje in cfeetek
dug-out. Of op de bankvan E
(vervol,
Mare roetfc
Van Hauwermeirt "et k
eger
Naar een geschil BRT - SC Lokeren?
Wie zondagavond knus
jes achter zijn TV
kroop met de hoop beel
den van het derby SC
Lokeren - Beveren te
bekijken, kwam bedro
gen uit.
Volgens de man van
dienst in Sportweekend,
Marc Van Lombeek, was
je oorzaak te vinden in
iet feit dat te veel
publiciteitsruiters waren
geplaatst, op het veld
aan de Daknamstraat.
BRT-reporter Ivan Sonck
was ter plekke en er
scheen geen vuiltje aan
de lucht. Via een beeld
bandmontage zou Ivan
verslag uitbrengen over
een derby die de massa
naar de Durmestad had
getrokken. Daarvan
kwam niets in huis.
Herman Pauwels, de
programmator, had
reeds na de wedstrijd
tussen Lokeren en Gent,
geklaagd over het feit dat
op Daknam nogal wat
publiciteit staat die het
oog van de camera niet
kan ontwijken. Manager
De Rijcker zou beloofd
hebben daar wat aan te
doen. Omdat de situatie
blijkbaar ongewijzigd
was, voerde de BRT het
beeldverslag van het pro
gramma af.
We hebben de beide
partijen aan het woord
gelaten. Alois De Rijcker
konden we niet bereiken
omdat hij in Moskou
verbleef, waar hij met het
oog op de komende
Europese wedstrijd sa
men met Jozef Vace-
noosky de Lokerense
tegenstander was gaan
scouten.
Langs BRT-zijde hadden
we een gesprek met
commentator Ivan
Sonck.
- Voor mij was er aanvan
kelijk geen vuiltje aan de
lucht. Ik was ter plaatse
en zou later op beeld
band verslag uitbrengen
over de derby. Toen ik
evenwel zondagavond in
de studio kwam liep ik
Herman Pauwels tegen
het lijf, die als program
mator, mij de vraag
stelde hoe het op Loke
ren was verlopen.
Voor mij alles goed,
maar toen hij vroeg hoe
het met de publiciteit
gesteld was, bleef ik het
antwoord schuldig.
Hierop zijn we in de
studio de beelden gaan
bekijken en was Herman
Pauwels formeel om te
verklaren dat te veel
publiciteit was ingeblikt.
U moet weten dat we
vooraf met Club Brugge
ook al voor dezelfde
feiten stonden.
- Ik schrok natuurlijk
toen ik vernam dat de
derby niet zou uitgezon
den worden. Men had me
te Lokeren gezien en
daar had ik niet geïnfor
meerd hoe het zat met de
publiciteit of te verstaan
gegeven dat dit niet
mocht.
Maar geloof me, ik wist
van niets. Dus zal men
me ook niet kunnen
verwijten dat ik een
dubbele rol aan het
spelen was.
Alles berust in de han
den van de heer Pauwels
die daarin een rechte lijn
wil trekken.
Of er een geschreven of
ongeschreven overeen
komst bestaat tussen
Lokeren en andere clubs
en de BRT is ook niet
mijn zaak maar wel deze
van de realisatie».
Tot daar Ivan Sonck.
In Lokeren scheen men
de zaak uit een gans
andere hoek te bekijken.
De heer Luclen Swartele
was, net als vele ande
ren, verbolgen over het
feit dat men geen beel
den op TV had gezien.
Verder was hij van oor
deel dat voor de club de
publiciteit voorrang
krijgt.
- Als wij publiciteit krij
gen, aldus Swartelé, dan
moeten de firma's daar
voor betalen. Bij gebrek
aan plaats moesten we
deze borden (ruiters ge
noemd) wel plaatsen in
de langste lijn van het
veld. Vandaar dat we ons
de weelde niet kunnen
veroorloven deze weg te
nemen. Ook niet voor de
komst van de TV. Jam
mer dat dergelijke ge
schillen ter sprake moe
ten komen. Waarom
heeft de teleivisie dan
niet alleen de doelpun
ten gegeven?
Herman Pauwels van de
BRT zag het weer an
ders. Volgens hem is
Sporting Lokeren in ge
breke gebleven.
- Na de wedstrijd, de
openingsontmoeting Lo
keren - Gent, heb ik de
beelden bekeken en kun
nen vaststellen dat er in
de lengte van het veld te
veel reklamepanelen wa
ren opgesteld.
Dit mag niet en daar blijf
ik bij.
Ik heb toen telefonisch,
kontakt opgenomen me*
manager Alois De Rij
cker die me bevestigde
dat hij het nodige zou
doen. Inmiddels schijnt
er niets te zijn gedaan.
Die ruiters, zoals we dat
noemen, staan nergens.
Op geen enkel speelveld
waar we komen, dus
mag het ook niet op
Lokeren
Reeds vroeger hebben
we maanden met Club
Brugge over dit feit
onderhandeld, vandaar
dat we thans ook oprecht
moeten zijn en Lokeren
waarschuwen.
Binnen veertien dagen is
de wedstrijd Lokeren -
Cerkel Brugge gepro
grammeerd, maar staan
er nog panelen of ruiters,
dan komen er terug geen
beelden in de huiskamer.
Zo is er zondagavond
nadat ik met Ivan Sonck
de beelden had bekeken
direct kontakt opgeno
men met het secretariaat
van Sporting Lokeren. Ik
wilde wijzen op de af
spraak met manager De
Rijcker. Daar heeft men
de hoorn van de telefoon
afgenomen waarop ik de
vraag heb gesteld, na me
bekend te maken, of ik
niet met iemand kon
ten.
Nog
!0Udi
lerse
reeds
nuter
denv
rich i
spreken van het bestuu^™'
of de manager.
Ik kreeg toen te horefbeg
dat De Rijcker er nifl^or
was. Ik moest later ma?m®®'
eens terugbellen als he
beter paste. Dit kan i mua'n
natuurlijk niet nemen.
Verdwijnen de ruiter!
niet in de lengte van he 9her
veld dan komen er in d
toekomst ook geen beel
den meer van een wed
strijd op Lokeren.
Tot daar BRT-man Her
man Pauwels.
Hopelijk kan de zaak na
onderhandelingen to
een goed einde ge
bracht.
Een oplossing zou vooi
iedereen een voordeel
zijn en zeker voor de
kijers. Al kunnen we besl
het standpunt van Spor
ting Lokeren begrijpen
Emiel Deve
