Si
MIKISKLUB AALST:
KUNST UIT CUBA
SPORTJOURNALIST VANDIJCK MET
BOEIEND RELAAS OVER MOSKOU '80
VRIJE tribune
kruislicht
TOT VRIJ-ZIJN
GEROEPEN...?
KR00NCENTER HIELD OPENDEURDAGEN
41
2 - 12.9.1980 - De Voorpost
De redaktie is niet verantwoordelijk voor de inhoud en heeft het
recht de teksten in te korten.
DE PAARDEN VOOR DE WAGEN SPANNEN, NIET ER
ACHTER!
«Antwoord aan Raymond», zo titelt Roger D'Hondt,
politiek sekretaris von de SP-Aalst, in «Voor Allen» van 5
september jl. Het betreft ons artikel van 21 augustus.
Roger heeft dus bedenktijd nodig gehad en die gunnen
we hem. Hij staat daar trouwens niet aleen mee, want nu
Van Miert, flink wat tijd na de memorabele regeringsbe
slissingen van 9 augustus uit zijn schelp is gekomen
voelden ook Willy Vernimmen en volksvertegenwoordiger
Van Der Niepen de dringende behoefte, na lang stilzwij
gen, in hetzelfde nummer de verdediging van de SP-
politiek op zich te nemen. Al geven we graag Vernimmen
wat hem toekomt, als hij tot Martens zegt: wij of de
liberalen...
Hoe luidt dat antwoord van Roger D'Hondt? Volgens
hem ligt het voor ons dik vast, dat de SP uit de regering
moet treden. Voor hem is dot niet zo eenvoudig. Er zijn
voorbeelden genoeg, dat de BSP uit een oppositie weinig
brood heeft gehaald, terwijl de SP sinds haar herstruktu-
rering er tenminste in geslaagd is stand te houden, ja zelfs
een lichte winst te boeken. In feite vertrekt hij daar van
dezelfde zorg als Glinne en «Links», maar daar wensen
we deze keer niet verder op in te gaan.
Wat hebben wij werkelijk geschreven? Wij hebben in het
artikel van 21 aug. de oorzaken van de algemene krisis
van het kapitalisme toegelicht. We hebben aangetoond
wat de kapitalistische wereldtop wil, en aan regeringen
zoals de onze wenst op te dringen. We hebban onder
streept, dot het aan de partijleidingen is zoals aan deze
van de vakbonden te oordelen wat ze gezien de
machtverhoudingen kunnen aanvaarden en waartegen
ze zich in elk geval moeten verzetten. Dat hebben we
geschreven, en we hebben het trouwens in ons artikel van
28 aug. nog toegelicht, zonder «dik vast te leggen» dat
dit regeringsontslag betekende. En kijk, ook Van Miert
blijkt volgens zijn normen dan, die niet precies de onze
zijn na een flinke bedenktijd van mening dat de
grenzen van het welgevoegelijke overtreden zijn.
We betwijfelen geen ogenblik, beste Roger, dat Van Miert
opgeschrikt werd door de arbeidersreakties op wat De-
bunne in «De Werker» noemt «in zeven haasten en onder
de werking van de vermoeidheid getroffen gevaarlijke
regeringsbeslissingen». Maar dat neemt verdomd niet
weg, dat deze beslissingen MEDE DOOR SOCIALISTI
SCHE MINISTERS GETROFFEN WERDEN. Waren die
wellicht minder onder de indruk von wat gij «de nieuwe
dimensie van de socialistische politiek» noemt? Moet
super-manneke Van Miert dan steeds met getrokken
knuppel achter de regeringsdeur staan?
We hebben al in ons artikel van veertien dagen geleden
dus drie weken geleden op papier gezet duidelijk
onderstreept dat we Glinne en «Links» niet napraten. We
zeggen niet dat de SP er absoluut uit. moet. We zeggen
dat er grenzen zijn. We hebben reeds maanden geleden
geschreven dat er IN én BUITEN de regering kan
gestreden worden, zich op de arbeidersbeweging steu
nend. Maar waarom wilt bij, Roger, de SP, haar minister
inbegrepen, nu persé achter de zich verwerende arbei-
dersklasse spannen in plaats van er voor? Is het niet haar
rol aan het arbeidersverzet een politieke dimensie te
geven? Zijn haar ministers niet zeer goed geplaatst om te
zien wat de reeds getroffen regeringsmaatregelen inhou
den? En dit is al heel wat méér dan dat waarover Van
Miert het niet èens is!
Het is hoog tijd, ziet ge, Roger D'Hondt, dat de SP in en
buiten de regering eens duidelijk voorhoudt, wat tegen
over de soberheidspolitiek door het grootpatronaat en
rechts vooropgesteld, haar voorstellen en oplossingen
zijn, zonder af te wachten wat de arbeidersklasse slikt en
wat niet!
Alle verhoudingen in acht genomen, maar omdat in de
komende maanden van sociale en politieke strijd, politie
ke klaarte en een goede verstandhouding in het geheel
van de arbeidetsbeweging overal een dringende nood
zaak zijn, zetten wij in dat verband zeer graag de deuren
van de «Mikisklub» en de kolommen van 't Ajuintje»
voor u open. Zegt u dat iets?
Ray De Smet
Het Frans Masereelfonds leverde een opgemerkte
inbreng op de Ambacht- en Kunstmarkt van vorig
weekend. In samenwerking met de Vrienden van
Cuba werd een tentoonstelling van grafische en
artisanale kunst uit Cuba ingericht.
Twee weken geleden, het was toen nog augustus, ontving voor wat betreft de zogezeg- Vandijck ging eventjes die-
de Mikis-klub in de Nieuwbeekstraat de heer Jaak Van- de verbroedering. «Voor mij per in op de internationale
dijck. De heer Vandijck is sportjournalist en wel bij het blad hoeft het allemaal niet», zo politieke situatie en noemde,
«De Morgen». Het was precies de heer Vandijck die door zegt hij.
zijn krant als sportverslaggever naar de Olympische Spelen En hii vertelt: «Ik voelde me
n» ij
in Moskou gestuurd werd
De bedoeling van de Mikis-club was dan ook de heer
Vandijck aan het woord te laten om zo zijn bevindingen,
indrukken en belevenissen naar voren te brengen. De
avond werd echter ingezet met enkele sfeerscheppende
dia's, gekiekt in het Olympisch stadion te Moskou, door de
heer André De Smet, broer van Ray. Het goed opgekomen
publiek werd zo al meteen in de gepaste sfeer gebracht, er
was ook Russische muziek: beelden van de alom bewon
derde «bewegende» tribune, van de watersportbaan, van
de sluitingseconomie, en daartussen ook nog knappe
stadsgezichten van Moskou zelf.
De heer Vandijck stelde eerst ding voor de atleten
ongemakkelijk toen door de
micro's weerklonk dat de
Olympische Vlam door dui
zenden jongeren naar Most
kou was overgelopen, en
toen er ook een daverend
applaus weerklonk toen een
groep Afghaanse atleten het
stadion binnenliep.» Hetzelf-
in verband met de USSR,
alleszins twee zaken totaal
verkeerd en onverdedig
baar: de zaak van de men
senrechten enerzijds en an
derzijds de inval in Afghanis
tan. Leger en politie zijn
machtig. Hij ging door over
de politie: «Nog nooit zal ik
zo'n onvoorstelbaar grote
politiemacht. In elke straat
Hopelijk is het voor u echt
vakantie geweest hopelijk
hebt gij «a taste of honey»
gehad, de smaak van de vrij
heid geproefd! Het klinkt im
mers zo mooi in de homilie of
in de gebedswake, of in de min,
of meer moeilijke artikels in de
teologische bladen «de vrij
heid van de kinderen Gods.
het vloeit zo gemakkelijk uit de
Mstc
in z<
se si
e wei
jtavoi
waarheid aannemen op
zeggen van een ander,
voortaan voor waarheid
nemen wat gij-zelf, in
ervaart als waarheid jutten
Vrij-zijn is niet oordelen)16'
gens een onveranderlijke,
raai, maar goed weten dal
moraal tijdgebonden en
lueerbaar is.
Vrij-zijn is uw eigen,
en he
werd
'aute
mee
'an d
de o
de voor de vlaggen en de zag ik er minstens tien...» In
fTchzelf voor: een maat-
voor
plaats van de Amerikaanse
schappelijk assistent die Levi's, en ga zo maar door.,
echter algauw journalist Alle technische problemen
werd. Eerst bij de Stan- die Moskou ondervond door
daardgroep, die echter de de boycot vanwege de USA
berg afging... Hij werkte werden door de Westeuro-
daarna een paar maand in pese landen opgelost. We
een immobiliënbureau en kregen dus toch nog goed
kwam uiteindelijk terecht in afgewerkte «Olympics».
nationale hymnes: «Voor
mij hoeft het allemaal niet!»
Zo ook is het motto «Deelne
men is me?r waard dan win
nen» hopeloos en lachwek
kend verouderd. In realiteit
is het zo dat alle middelen
goed genoeg zijn om een
overwinning te bekomen
ook op de Olympics is er
doping is er corruptie.
het begin voelde de heer
Vandijck zich er eerder onbe
haaglijk door. Dat gevoel
sloeg echter gauw om tot
een gevoel van veiligheid.
De agenten stellen geen vra
gen, houden gewoon een
oogje in 't zeil, zijn erg
correct.
mond of uit de pen ik verdenk vreemde mening hebber
er veel schrijvers van, bewust daarvoor uit durven kot
of onbewust aan «literatuur» te desnoods tegen uw ganseP
doen! Als men niet iedere zin, geving in. Vrij-zijn is uw ere S
die men schrijft of zegt, drie- unieke Waarheid hebben1
maal herleest of beluistert en van daaruit leven, handror
tot driemaal toe test met de spreken, kiezen. Vrij-zijn isr 0,:,r<:
eerlijke vraag «geloof ik dit wie gij zïjt, al moet men P219er
écht, sta ik daar nu volledig en de afkeuring van de gq .yan
mppntp hnnpmon U
'inden
Te
Ie n
eerlijk achter???...» dan laat meente bijnemen
men zich gemakkelijk meesle-
p>en door mooiklinkende zin
nen. Er is toch niemand die
vraagt «wat bedoelt ge eigen
lijk?». Want die vrijheid van de
kinderen Gods, of zelfs die (of
De Volksgazet». Deze krant
ging echter op haar beurt TOCH DISCUSSIE!
fajlliet, en Jaak Vandijck be
landde bij «De Morgen» als de Spelen met een extra
sportjournalist, met voetbal kritisch oog werden beke-
en wielrennen als speciali- ken. Het werd duidelijk, al-
teit. Onder andere daarom dus nog steeds de heer Van-
was hij onafgezien van de dijck, dat de betrokkenheid
WAAR WAARDEN
NOG BESTAAN
DE STAD MOSKOU Moskou is een relatief pretti- zeker die) van de gewone kin-
De heer Vandijck waar- 9e stad, zo zei Jaak Vandijck. deren der mensen, dat is toch
De boycot maakte toch dat schuwde het publiek wel <<lk 9a liever naar PaHjs». zo moor een povere zaak Wij zijn
voor zijn eventueel verkeer- ?e' <<[Tiaar o°k Moskou is
reis niet zo erg enthou
siast met zijn Moskou-op
dracht.
Op gebied van atletische
sporten (atletiek, zwemmen,
turnen enz.) voelt hij zich
immers niet zo goed in zijn
nopjes. Bovendien had
iedereen de mond vol van
«In Moskou? Dat zal daar teveel
wat worden!»... Nee, het heeft
trok de heer Vandijck niet zo
direct aan! Hij is toch ge
gaan en hij heeft er geen
spijt van, zo zegt hij!
DE SPELEN
ALS DUSDANIG
Zowel politiek als sportief tingsceremonie.
waren de Olympische Spe- streven naar
len een succes, aldus de
tussen sport en politiek niet
meer te stuiten is. Een ande
re zaak die duidelijk naar vo
ren komt, zo zegt de heer
Vandijck, is dat het zo echt
niet meer verder kanl Het
gigantisme dat met de spe
len gepaard gaat is niet
meer te vatten. Er gebeurt
tegelijkertijd: men
;en overzicht meer!
Terwijl Van de Walle aan het
judo-en is zwemt Carine Ver
bauwen de finale. Ondertus
sen wordt ook de marathon
gelopen... Het gigantisme
komt ook tot uiting in de
groteske openings- en slui-
Men moet
afslanking!
Men zou kunnen overgaan
de indruk in Moskou opge
daan: ik verkeerde er maar 3
weken, zo zei hij, en dan nog lVur'
in een speciale sfeer: de
sfeer van de stadions, kleed
kamers, Micha... De vergelij
king met het dagelijkse le
ven van de Moscoviet gaat
nauwelijks op. De organisa
tie van de «Games» was al
leszins vlekkeloos. Het pers
centrum was fantastisch,
best leuk: groen, grote, bre
de boulevards, veilig, cul-
zulke geconditioneerde wezens
dot wij vaak meer als dwang-
zieken handelen dan als vrije
gebouwen...». De so- mensen. Hoe dikwijls spreken
ciale voorzieningen (ziekte, wij niet in stereotiepen! We
invaliditeit, pensioen) zijn er verkondigen en verdedigen wat
degelijk uitgebouwd. Dat de «men» van ons verwacht. We
mensen er sukkelaars zou- geloven wat «men» ons voor
den zijn en «leven onder het houdt te geloven. We oordelen
communistisch juk» is larie en ver-oordelen volgens onze
en apekool. Ze zijn er goed
gekleed, aldus de heer Van
dijck, ze wonen goed, eten
ingeleide,
moraal!
o! zo onwrikbare
voorzien van voldoende 9oecL hebben TV, er komen
telefoons, telexen... De pers- meer en meer auto's, het
tribune was een juweeltje openbaar vervoer is vlekke-
tafeltje steeds loos uitgevoerd. In Moskou
weer een TV-monitor met 12 kent o?011 no9 waarden die
verschillende kanalen: de hier niet meer bestaan,
journalist kon dus tegelijk beweerde Jaak Vandijck:
verschillende disciplines en vriendetijkheid en geen aan-
slechts door u-zelf te di
zijn, kunt gij blijven groeii
u blijven ont-plooien tol
werkelijk U-ZELF wordt
levenslang, prachtig
boeiend avontuur! Dit
vraagt de moed om al
doet en al wat gij
schrijft, en al wat gij gek
alles waarvoor gij kiesl
waarvoor gi| u inzet, en
wat gij predikt en verkoi
onbarmhartig eerlijk te dt
bevragen met de
vroag: «Sta ik daar
achter3. is dit werkeli|k
oordeel, mijn mening,
werkelijk MIJ-ZELF
is zeer moeilijk, «our thoi
make cowards of us all
Hamlet, men gaat wikki
wegen, of men maakt er;
met enkele etiketten
tiepen vanaf, het is zo
kelijk laf te zijn Maar
len tij
lachii
at f
lelinc
19È
lerim
w. V\
iel ei
jlijke
'ens
rp va
leidin
had c
geda;
sprei
Jan
!ur bi
iteyai
Misschien is die vreemde tijd
die wij vakantie noemen, de
juiste tijd om reflectiever te
iiiuune vvao ccn luweeme r-- -
met voor elk tafeltje steeds 'oos uitgevoerd. In Moskou gaan leven. Daarom die hoop het u de hele wereld ti
-n t.- -> tont mart nrta uuaarHon Hio in de aanhef hierboven! Om, als ge don het voornaaii
met veel geduld en moeite, U-ZELF verliest? Mogelt|jjne,
eerlijker te worden, échter te voor u, wot uw innerlijk vr^er De
worden, meer U-ZELF te wor- betreft, het ganse jaar vakfcj woc
den. Vrij-zijn dat is écht u-zelf zijn' 'clonq
zijn. Dat is: niet meer iets voor Aleidis Dij a|s
van
heer Vandijck. Toch onder- tot een splitsing van de Spe-
scheidt men 4 verliezen: de
heer Bresjnev, de minst gro-
len in enerzijds Olympische
Spelen (atletische sporten)
te verliezer, de sport in 't en bv. «Wereldspelen» met
algemeen, het Internationaal
Olympisch Comité en de
heer Carter, grote verliezer,
die een gok waagde die fali-
kant uitdraaide. Sportief ge
zien werden de spelen
geenszins «onthoofd» zoals
werd voorspeld. Ook deze
keer, zouden de Amerika
nen, werden legendarische
prestaties geleverd, o.a. in
het zwemmen en de atletiek
(spurtnummers). De afwe
zigheid van de USA speelde
dus niet zo'n grote rol, zo zei
de heer Vandijck. De USA
werd daarenboven nog in de
rug geschoten door het
Westen. De spelen gingen
door niet iedereen dwars
boomde de «Games» en de
mamoetcontracten, aanvan
kelijk voorzien voor Ameri
kaanse firma's, werden ge
woon overgenomen door
Westerse (Europese) fir
ma's: Siemens (Duitsland)
leverde computers in plaats
van de Amerikaanse IBM.
Pony (Frankrijk) leverde kle-
o.a wielrennen, voetbal, bas
ket... Aan de andere kant
echter wil het I.O.C. nog uit
breiden: tennis, tafeltennis,
zelfs windsurfen zouden
Olympische dissciplines
worden. De Spelen als dus
danig zullen wel altijd blij
ven bestaan volgens Jaak
Vandijck. Wie zal ze tot staan
brengen? Wel moet en zal de
grote hypokrisie doorbroken
worden! Open en bloot
moet het, zo zegt hij! Ieder
een zal uiteindelijk weten dat
bepaalde atleten (ama
teurs!?) voor deelname aan
een meeting 2000 dollar vra
gen, plus hotelkosten, plus
verplaatsingskosten. Het zal
competities aan de gang
zien. Het was een fabuleus
staaltje van geperfectioneer
de techniek. Het informatie
systeem was eveneens vlek
keloos: onmiddellijk na elke
wedstrijd kregen de pers
mensen steeds weer de uit
slag doorgespeeld. Geen oe
verloze discussies dus... 's
Avonds kwam een krantje
uit met de uitslagen van alle
wedstrijden van de voorbije
dag, plus de volledige deel
nemerslijsten van de vol
gende dag. De infrastruktuur
was eveneens perfekt! En
dan was er de controle:
sinds München onvermijde
lijk, aldus Jaak Vandijck. De
controles zijn inherent ge
worden aan grote manifes
taties, zo zei hij, en hij voeg
de er meteen het voorbeeld
aan toe van voetbalclub
Standard Luik die in Napels
ging voetballen, waar ook
alle toeschouwers ook de
pers gefouilleerd werden.
stellerij (hij haalde het voor
beeld van de «punk» aan).
ook niet meer zijn dat atleten Toch noemde de heer Van
die eerlijk zijn, en die verkla
ren «professioneel te zijn»
(hordenloper Guy Drut), le
venslang geschorst worden!
De toestand op dit gebied
begint immers volledig uit
de hand te lopen. De heer
Vandijck pleit dus voor open
spelen! Idem, zo zegt hij.
dijck de Moskou-controles
overdreven, vooral in het
hotel: soms 3, 4, 5 keer per
dag... zelfs wanneer de vei
ligheidsagent je na 2 weken
al bijna persoonlijk kent kom
je er niet in zonder pasje... In
de stadions daarentegen
nauwelijks controle! De heer
racht
mens
ook
Andi
at de
bots
et sti
ziek
aties
rbaa
welz
diens
Jaak Vandijck sprak in de Mikisklub over Moskou '80 (Per)
correctheid, behulpzaam- geerde kasten, de personen praten! Onzin. Ze durver
Met dit initiatief wilde het
Masereelfonds de schijn
werper richten naar een so
cialistisch maar nog vrijwel
onbekend land. Vorig jaar
bracht men Korea naar de
Ambacht- en Kunstmarkt.
Kunst in Cuba
Sinds 1959 jaar dat een
aanvang gemaakt werd van
de socialistische revolutie
o.l.v. Fidel Castro is ook
wat de kunst betreft veel ver
anderd in Cuba. Waar voor
heen enkel rijke hoogontwik
kelde mensen naar de
schouwburg konden trek
ken, romans konden lezen,
van schilderijen konden ge
nieten... werden grote in
spanningen geleverd om
kunst bij het volk te brengen.
Langs radio en TV wordt
o.m. over gedichten, boeken
en films gesproken. Binnen-
en buitenlandse toneel-, bal-
let- en muziekgroepen trek
ken door het hele land. Na
een voorstelling wordt met
de toeschouwers over het
stuk gesproken. Bioskoop-
bussen rijden tot in de verste
uithoeken van Cuba. Dure
toegangsprijzen voor teaters
zijn afgeschaft. Leesmate
riaal is spotgoedkoop
Niet alleen is het publiek ver
groot, ook de inhoudelijke
conceptie van «kunst» wij
zigde zich. Er is geen handel
in kunst meer. De kunste
naars ontvangen een salaris
vruchten belanden niet bij
een kleine betaalkrachtige
groep, maar moeten zoveel
mogelijk mensen bereiken.
Naar verhouding worden er
dus meer affiches dan schil
derijen gemaakt. Affiches zie
je overal hangen waar men
sen werken en wonen. Bo
vendien wordt de kunst in
die zin in dienst gesteld van
het revolutionair proces. Ze
dragen de boodschap van
de revolutie uit...
Heel veel belang wordt ge
hecht aan het ontwikkelen
van de eigen kreativiteit.
Amateurverenigingen en
kulturele centra worden van
regeringswege onder
steund.
Voor ons, gewend aan een
meer individuele en winst-
gerichte opvatting van het
kunst-bedrijven, kunnen «li
teraire werkplaatsen»
vreemd overkomen. Scho
lieren, boeren, arbeiders,
huisvrouwen, iedereen die
er maar belangstelling voor
heeft, kan daar deelnemen
aan het te boek stellen van
problemen uit het dagelijkse
leven. Men trekt op inter
view, men observeert, men
schrijft het uit...
Kunst uit Cuba in Aalst
Niet zonder fierheid kon het
Frans Masereelfonds uitpak
ken met een première voor
België. De geëxposeerde
grafieken van 15 Cubaanse
De ambassadeur van Cuba in gezelschap van schepen De Bisschop. (Per)
met een kaderfunktie, de wel! Ze hebben wel
partijbonzen... Dat zie je zo op het regime, maar hel
trots en fierheid voor volk en aan hun wagens (zelfs Mer- ook heel wat lovende
vaderland. De vooruitgang cedes): ook hier is een nieu- den over voor de posl
is er ontegensprekelijk. Wel- we bourgeoisie ontstaan. In dingen die het USSR-
iswaar is een «goede» flat er de informatieverwerking hen brengt,
maar eentje met maar enke- wordt nogal wat verzwegen:
Ie kamers, maar vergeet er wordt gemanipuleerd! Tot zover het boeiem
niet, zo zegt Vandijck, dat de Het is bijvoorbeeld zo dat objectief relaas van de
grootvader van de bewoners het merendeel van de Rus- Vandijck die op geen
ervan nog in een lemen hut sen helemaal niets afweten gebied een blad vooii
van de kwestie Afghanis- mond nam. Hij beslootf
tan... De berichtgeving is reportage met de geviel)
eenzijdig: van Russische de woorden: «Ik ben li'
Negatief stelt de heer Van- kant wordt alles rooskleurig arm in Rusland, dan rij
dijck de zuiveringen die er voorgesteld. Uit het westen het Westen». Een nadeó
zeker geweest zijn. De zaak krijg je beelden van gevech- tje misschien. Tenslottt
dissidenten is echter ten, rassenonlusten, over- je overal, gelijk waar je
stromingen... vertoeft over de gehele.
reld, wat je werkelijk'
ZIEN WAT JE WIL ZIEN 2jen Het duurt tenslotti'
niet lang om hier bij on«
voorbeelden te vinden|
ten. Verder is er nog de star- telijk tekort in het belangrijk- het ondemocratisch ziji
ste punt van datzelfde socia onze maatschappij. Wal
lisme: de ontvoogding van standen bestaan over;
de massa. Nergens elders werd die avond in de
«Wij zijn de beste!» Er is ook ter wereld, vertelt hij, wordt club nog erg lang na-gj
een gebrekkige distributie: die massa zo erg gemanipu- cusieerd en nagekaart,
het kan toch niet dat een leerd. Het regime denkt en was waarlijk een boei
land dat zijn mensen de handelt voor hen. Voor dis- avond. Wanneer Mikis
ruimte instuurt er niet in cussie is er geen plaats. nog dergelijke gespr
slaagt het fruit van de kusten Mondje houden is een gou- vonden afficheert
van de Zwarte Zee naar de den regel. Er wordt ook wel daarheen! Het is e
hoofdstad te transporteren?! beweerd dat de Russen te- kend!
Dan zijn er nog de geprivili- gen toeristen niet durven
heid, eerbied voor de lei
ders, eerlijke en gemeende
woonde...
OOK NEGATIEVE ZAKEN!
van
verschrikkelijk overtrokken!
Haast niemand staat achter
dit kleine groepje margina
len. Wie wel gehoor krijgen Het socialisme, zo beween
zijn de religieuze dissiden- Jaak Vandijck, schiet hier fei-
het
heid van het systeem
gebrek aan fantasii
enorme zelfingenomenheid
toond. Het betrof werk van
Cubaanse kunstenaars, dat
via de «Vrienden van Cuba
v.z.w.» (Leon Theodorstraat
122, 1090 Brussel) in ons
land te kijk en te koop is. De
onderwerpenkeuze zowel
als de gebruikte techniek is
zeer verscheiden. Daarnaast
werden in de zaal Madeion
(waar de tentoonstelling
doorging) ook affiches en
postzegels geëxposeerd.
Het aksent lag dus overdui
delijk op het «kulturele»,
hoewel belangstellenden in
een infostand ook wat in po-
litiek-sociale aspekten kon
den snuisteren.
Tijdens de receptie op vrij
dag 5 september was ook de
(nieuwe) ambassadeur van
Cuba dhr. Blanco te gast. Hij
menwerking tussen zijn en
ons land. Aan de talrijke aan
wezigen werd een cocktail
glaasje aangeboden met
naar keuze Mugito of Pinos,
twee inlandse dranken op
basis van rum.
Het Masereelfonds, duidelijk
tevreden over de publieke
belangstelling ziet geen ver
dere Cuba-aktiviteiten in
haar programma. Wel aan te
stippen zijn: een «Geuzen te
boek» avond met Paul De
Wispelaere en Stefaan Van
den Bremt (oktober-novem-
ber), een Brechtliederena-
vond (i.s.m. het H.V.V.) en
een toeneelavond met Gerd
De Ley (samen met meerde
re andere verenigingen).
Zou er in Cuba meer belang
stelling voor kunst zijn dan
Ter gelegenheid van de jongste braderij van de Lange en
Korte Zoutstraat op 5, 6 en 8 september jongstleden, hield
promotor Jean Bastiaens drukbezochte opendeurdagen in
de voorlopig nog onafgewerkte winkelgalerij, die de naam
Krooncentermeekreeg.
Architekt van dit winkelcen
trum is Walter Van Herre-
weghe, die er een bijzonder
aantrekkelijk maar vooral
evenwichtig geheel wist te
kreëren.
Het is de eerste en voorlopig
enige verwarmde winkelga
lerij van Aalst.
Uniek in België
meer dan twee jaar lang
vroegen de Aalstenaars zich
af, wat dit wel zou worden.
Vorig weekend kregen ze ge
deeltelijk antwoord op hun
vraag. Gedeeltelijk, want het
Krooncenter staat grote
lijks nog in de ruwbouw,
hoewel zich toch al duidelijk
het profiel van deze winkel-
naam vertoeven, en het
gamma van winkels, dat er
nu reeds ZEKER komt, zal
vooral de dames reeds heel
prettig in de oren klinken:
een confisserie, bijouterie,
parfumerie, een lederwaren-
zaak en een winkel voor da-
meskledij. Verder neemt een
financiële instelling, mét kof
ferzaal en nachtkluis er haar
intrek en achteraan komt
een cafetaria met terras en
in het midden van de galerij
een relax-terras, waar het
ook 's winters gezellig en
warm zal zijn.
maar tevens uniek in Bc
De openstelling van de
rij tijdens het afgel
weekend was hoofdza
bedoeld als promotie,
slechts enkele winkels
nog te huur of te koop t
promotors zien dan ooi
optimisme de officiële
ning van het Kroor
terin november
moet...
Het centrum van kwali
winkels, die de Zoutst
ontegensprekelijk nu al
men, krijgen er nog
komende attraktieL
