1
:1
HARCEL DE BLOCK:
/INNER TAKES IT ALL!
De
laatste
aan
1.3.8
POUTIEKORPSDAG
TE AALST
arnavalaffiche 1981...
•J
De Voorpost - 12.9.1980 - 7
heerlijke woensdagavond in september, heerlijk der evolueert
n me ra' vanwe9e hat stralende najaarszonnetje... Een dat men tevreden wordt
zou het ook anders kunnen, het schooljaar is met het bereikte resultaat, is
lers zopas herbegonnen! In de rustige straten het met de scheppende
de wijk Ten Berg: weinig verkeer en heel wat kunstenaar amen en uit.
ende kinderen. Kinderen die op straat spelen: je Want een kunstenaar is Mar-
het niet zo dikwijls meer! Ze lopen erbij met een
>nd kleurtje en kennelijk nog volop in vakantie-
nming.
drukwerk «in eigen beheer»
af, beslist een winstpunt
voor de stadsbegroting..
TV-freak
maneuvreren speurend
pn de rijen eendere hui-
net een reuze-blokken-
met fijne speelgoed-
Stad: es Het is dus wel even schoende handjes en de
en naar het huis met het scheve voetjes is het ge
heel sober gehouden
aad
He VBerg lijkt ons wel prettig toch bijzonder prettig om te
e wonen, maar we ma- zien.
ons toch de bedeking Een blikvanger in vier leven-
foor wie 's nachts een dige kleuren!
e aangeschoten huis-
oed:
ent
:ilitei
Islid
itaria
;ings
fr. e
sche
in k
te a
men
Hoewel het samengesteld is
uit de klassieke ingrediënten
het klownskopje, het ajui
nenlijfje, de witgehand-
ëem is om het juiste
elgat te vinden!
stukje stad
tsgetrouw beelden te
iten en amper vijf minu-
ater is hij alweer weg,
elders kiekjes te gaan
tusfts keert, het beslist een Een artistieke familie
Marcel De Block is trouwens
niet aan zijn proefstuk: in
1977 nam hij voor het eerst
deel aan de wedstrijd voor
het witgeverfde huis de Jaarbeursaffiche, zonder
het gezocht nummer merkbaar gevolg,
de auto van de foto- Merkwaardig: het daarop-
met zijn wachtende da- volgende jaar won Godelie-
erin. Blijkbaar weinig ve De Gols, echtgenote De
Persfotografen hebben Block, de eerste prijs voor
icht niet onder de markt het Jaarbeursontwerp.
al die teksten met hun Van een artistiek echtpaar
plaatjes op te smuk- gesproken!
Onze veronderstelling Zoon Hans, die nu tien is,
binnen staat Geert won trouwens ook al eens
aen eerste prijs: toen hij nog
in het tweede studiejaar zat
kwam hij als laureaat uit de
bus van een tekenwedstrijd
in het kader van het 75-jarig
ilijven dus alleen achter bestaan van de «kerk van
de heer des huizes en Mijlbeek»! De Block junior
dame, die ons in gezel- tekende het interieur van die
p van hun blonde doch- kerk en het was al meteen
zal \p Ann buiten al was ko- raak. De jongeman in kwes-
1 begroeten. We krijgen tie komt even later opgewekt
ikonjsmaa'(VO' 'n9er'c^te 'n_ het huis binnengestapt,
het |Ur te zien en de 9lad9e- Buiten valt, wegens het nog
hikklren m'n'tu'n achteraan, in voege zijnde zomeruur, de
mKK»t genoeg volgens ons, avond al vroeg over de stad.
enlein volgens de simpa- Dus wordt zoonlief door ma-
kamte eigenaars. ma aangemaand zich
loucfen genieten we nog heel zoetjesaan ter ruste te bege-
s, dtjes van het fraaie ven, wat hem duidelijk niet
toetje. zo erg zint! Doch de dwin-
eenzaam vliegtuig trekt gende blik van De Block se-
spoor van wolkjes door mor brengt hem tot andere
rakblauwe hemel en de inzichten en breeduit groe-
dlijke stilte wordt tend verdwijnt hij naar ho
ts verstoord door de gergelegen regionen.,
re stemmetjes van spe-
kinderen een eindje Artistieke familie
irop. Marcel, Godelieve, Hans: ar
tistiek begaafd gezin, doch
r, klassiek: toch een 00|< de jongste van het ge-
e stfanger zeischap valt daarbij niet uit
3e ye maar eens naar bin- de toon. Vorig jaar won zij
c [uilen gaan. met br0er Hans de eerste
cel De Block beslist, hoewel
hij er niet de pretentie van
heeft. Hij blijft bescheiden, al
te bescheiden: een kenmerk
van heel wat begaafde Vla
mingen.
Voor hem is het allemaal
maar hobby: een aanvulling
van een afleiding bij het da
gelijks werk in de stadsdruk
kerij, dat hij met evenveel
liefde en even vakkundig uit
oefent.
Die eeuwige ajuin...
Zijn vroeger werk bekijkt hij
met een bijzonder kritisch
Er zijn tradities, ouwerwetse
dingen die men in ere in
stand moet houden, doch op
grafisch gebied bijvoorbeeld
is het zonder meer van Ie- 1W_M
vensbelang om voortdurend MarcêTde derde van vier
nieuwe paden te betreden. ]0ngens in he, ge;ln De
nebenber... Block, bracht zijn jeugd gro-
Stadsdrukkerij tendeels door in de ouderlij-
In de weken die 1 maart 1981 *e geschenkenwinkel op de
voorafgaan, zal het werk van .vaf1Moorselbaan en
Marcel De Block dus overal de Sint-Vincentiusstraat.
i Aalst te zien zijn: in uit-
De lagere school doorliep hij
aan het «Klein Kollege», om
stalramen, herbergen, op T' 'wi.eyc», um
public!- vervol9ens voor een tweetal
aanplakhuizen
teitsborden...
Ook op reusachtige baanaf-
fiches, die het voor de afge
lopen Jaarbeurs al zo schit
terend deden; wij zijn ervan
jaren over te stappen naar
de «Vakschool», twee typi
sche Aalsterse onderwijsin
stellingen.
De jonge Marcel was onge
twijfeld door de Aalsterse
met een Dijzonaer Kruisen overtuigd, dat de karnavalaf- mj|<roob aebeten want topn
oog en hij ontdekt er feiten fjrhp -,nnn iqo-i nPtoi,or,H |"IKrooD geoeten, want toen
■--- - Ticne anno '98'. getekend hij naar het Technisch Insti-
Een bewijs van eerlijk
heid en onverminderde
kreativiteit.
Je evolueert, zoekt naar ver
nieuwing: je lééft en dat be-
Marcel De Block, het nog
beter zal doen!
Marcel De Block, een gebo-
Veranderde wereld om
heen observeert en méé-
zoekt naar renoverende im
pulsen.
ördi
iet onze stramma leden
eze
ïnic
mg
"a'(wen.
loen we. Meteen zakken
prijzen bij een tekenwed-
U1U strijd, ingericht door de
QPj)en gemakkelijke zetel Vriendenkring van het
n »/A0r!?e gastheer neer Stadspersoneel, ter gelegen-
9 v(,a Godelieve brengt het heid van Sint Maarten,
twojipruttelende Anneke -t Was effenaf be-
bed, terwijl haar echt- schaamd», zegt Marcel «dit
t re'01 Marcel informeert jaar mogen ze niet meer
onze voorkeur inzake deelnemen!» Hij wil niet dat
'lea men ook maar even aan
/erkiezen het pittig ge- doorgestoken kaart zou den-
e pilsje dat in onze stad ken_ want hij is bestuurslid
HJtarm water wordt ge- van die Vriendenkring!
wen, de gastvrouw 't zit gewoon in dc familie,
vrait het bij een cognacje want ook Marcel's moeder
itia
PHtt» tUJfj'
karnavalaf fiche 1981 (Per)
reel zweert al jaren bij
de en andere aanver
lichte vloeistoffen
Brklaart misschien met-
e nuchtere kijk op het
die Marcel De Block er
dagelijks gebruik erop
tuut Don Bosco in Sint De
nijs Westrem moest, gaf hij
er daar naar drie de brui
miljwaan'
tekent, d'at je de voortdurend ren Aalstenaar, dat kan je Toch zou hl) later nog naar
hem en ook zijn lieve Gode- Gent gaan, waar hij linoty-
lieve zo aanhoren. Hij zag P'st werd, zich vervolmaken
het Aalsters licht voor de aan het instituut voor Chris-
allereerste keer de twintigste telijke Middenstandsoplei-
d'n9 te Sint-Niklaas en volg-
de een tijdlang avondkur-
sussen natuurtekenen aan
de Aalsterse Akademie voor
Schone Kunsten.
Als vijftienjarige trad hij
voor het eerst in dienst van
een drukker. Dat was Jef Van
Schuylenbergh, behalve een
vaardig vakman ook een
knap kunstschilder volgens
Marcel en trouwens in de
ogen van heel wat Aalste-
naars. Spijtig genoeg veron
gelukte deze begaafde man
en Marcel trad toen in dienst
bij drukker Gerard Ver-
vecken.
In die zogenaamde «kleine»
drukkerijen steek je heel wat
op, omdat er weinig perso
neel is en je dus alle knepen
van de stiel onder de knie
moet zien te krijgen. Daar
heeft Marcel De Block gro
tendeels zijn veelzijdigheid
aan te danken.
Marcel.die met zijn fijne
ringbaard al tien jaar tot het
edele gilde van de baardra-
gers behoort, is een fervent
Televisiekijker.
De bewegende beelden wer
ken inspirerend bij het kree-
ren van zijn grafisch werk.
Als Marcel niet voor zijn kijk
kast zit, neemt hij plaats ach
ter het drumstel van de «Fa
mily Band», die nu al sinds
tien jaar allerhande Aalster
se en uitheemse feestelijke
gelegenheden met soliede
klanken opluistert.
Maar daarover hebben we
het een volgende keer heel
uitgebreid, ter gelegenheid
van het tweede lustrum van
deze familiale Band.
Veelzijdig
Dat Marcel De Block een
veelzijdig man is, blijkt maar
al te duidelijk uit het voor
gaande.
Dat hij ondanks alles met
beide voeten op de begane
grond blijft staan eveneens.
Marcel De Block is iemand
die lachend kan relativeren,
iemand die geniet van het
leven en er een persoonlijke
vizie op nahoudt.
Dergelijke mensen ontmoet
je spijtig genoeg steeds
minder.
Daarom namen we enigs
zins spijtig afscheid van
Marcel en Godelieve, een
buitengewoon sympathiek
koppel, met volle teugen ge
nietend van wat in dit onder
maanse tranendal te koop is.
Gelukkig maar zien we Mar
cel en Goedelieve regelma
tig terug, maar de nadere
kennismaking was ons zeer
aangenaam en wij denken
dat ook de lezers van deze
krant niet alleen kennis heb
ben kunnen maken met een
prijswinnaar maar vooral
met twee buitengewoon
simpathieke mensen...
Cyriel Temmerman
ontwerp voor de
alaffiche 1981 werd
jgs bekroond door de
de «Werkgroep Karna-
Ibestaande hij een twin-
leden van het Stedelijk
':omitee.
erechte keuze,
hadden het voorrecht
het uitverkoren werk te
het is het beste wat wij
/anj^gste jaren op dat ge-
hebben gezien.
was geen onverdienstelijke
tekenaarster...
Maar om het nog even bij
Marcel te houden: vorig jaar
werd zijn ontwerp in de wed
strijd voor de Jaarbeursaffi
che, maar toen men ook
voor het 1e «Lentecontact»
naar een passende uitbeel
ding zocht voor die gloed
nieuwe voorjaarsbeurs werd
Marcel's frisse idee weer
houden om te dienen als
blijvend embleem voor het
Aalsters vakantie- en vrije-
tijdssalon!
De ontwerper is zelf niet zo
erg meer in zijn nopjes met
dit werk: in feite een dood
normale reaktie van een
kunstenaar wiens werk ver-
Marcel De Block. (Per)
Dat is ongetwijfeld de oor- december 1947. Godelieve
zaak van Marcel's sukses dit De Gols had toen al twintig
jaar: zijn Jaarbeursontwerp maanden eerder haar intre-
werd verzilverd, maar de de in de wereld gedaan, op 7
Karnavalaffiche die hij in het april 1946.
voorjaar ontwierp, werd met Allebei lekker aan de oorlog
goud gehonoreerd, om het ontsnapt, in hun jeugd de
in de termen van het Olym- «Golden Sixties» met de
pisch Jaar te houden! glimlach binnenstappend.
Zulks niettegenstaande het tot zij er elkaar vonden en
Karnavalgegeven super-tra- samen in het welbekende
ditioneel in het teken van het bootje stapten,
plaatselijk bolgewas moet Dat gebeurde in het laatste
staan, die eeuwige Aalsterse van de zestiger jaren, meer
ajuin! bepaald de achtste maart
«Zonder ajuin maakt je geen Van 1969, nadat Godelieve
kans», zegt Marcel «Een en Marcelleke, elk vanuit een
ajuin moet er altijd bij»! Dus andere kant van Mijlbeek, el-
heeft hij die toegeving ge- kaar ontmoet en het meteen
daan. Want Marcel wint ook klikte tussen die twee.
graag en dat is toch nogal Op zestien juni van datzelfde
wiedes: van de tweede jaar was Godelieve ook in
wordt later nooit meer ge- dienst getreden als bedien-
sproken. In onze tijd is het de op het Aalsterse stadhuis.
Olympisch gezegde «Het be- waar ze nu nog steeds werk-
langrijkste is niet te winnen, zaam is.
wel deel te nemen», niet Al spoedig kwamen Hans en
meer van kracht, net zo min Ann als een koningswens
als de hele Olympische ge- het gezin verrijken. In 1975
dachte trouwens. Deze kwam Marcel zijn echtgeno-
woorden werden op 19 juli te op het stadhuis vervoe-
1908 in de Londense Sint gen samen met Odilon Mor-
Paul's Cathedraal voor het tier, Frans Van der Borght en
eerst door de bisschop van Gilbert Barrez werd hij toen
Pennsylvania uitgesproken tewerkgesteld in wat men
en niet door baron Pierre met heel veel goeie wil de
de Coubertin, die ze later wel «stadsdrukkerij» had kunnen
nazegde ter gelegenheid noemen,
van de Olympische Spelen Maar mettertijd groeide die
in Londen. drukkerij uit tot wat ze de
Tweeënzeventig jaar later jongste tijd is geworden. In
hebben die gevleugelde 1976 drukte men er de eerste
woorden alle spankracht affiche in kleuren en sinds-
verloren: in 1980 neemt men dien leverde de drukkerij van
deel om te winnen! Wie an- de stad Aalst heel wat fraai
ders denkt, hoort er gewoon
niet meer bij. Dat is de reali-
teit.
En om in Aalst te winnen,
moet de ajuin er per se bij..
Een tip voor de jury volgend
jaar: een artikel in het regle
ment dat het «gebruik» van
de ui uitsluit!
Toevallig hebben we ook
een ander ontwerp gezien,
erg knap, totaal afwijkend
van het geijkt patroon, maar
dat dergelijke inzending
geen kans heeft, wisten we
en dat vinden we spijtig.
Onze mening terzake doet in
geen enkel opzicht afbreuk
aan de verdiensten van Mar
cel De Block, die eveneens in
staat moet zijn met heel wat
progressiever dingen uit te
pakken.
Wij trekken evenmin de des
kundigheid en vooral de eer
lijkheid van de jury niet in
twijfel, doch wij dringen er
vooral op aan, dat men in
Aalst resoluut het pad der
vernieuwing zou opgaan.
EEN
VERVOLGVERHAAL
VAN SYLVAIN
VAN DER GUCHT
Ik heb uw woord, sprak ze. Gij hebt het mijne. Ge moogt gerust spreken. Langs
waar zijn ze vertrokken?
Naar Dendermonde. Maar pas op. hoor... Geen woord. Aan niemand. Morgen zal
men aan de oude knorpot zeggen dat Colas te Gent niet te vinden is. En dan geraakt de
zaak in de vergeethoek! Geef me nog een pint. Clara werd vrolijker en spraakzamer.
Ze hield toch zo veel van Colas.
Het zonderlingste van heel de zaak, zei de gendarm, is toch dat men niet weet waar
hij gebleven is. Men ziet hem de haag overspringen. Men mikt: pan. pan... Twee
schoten weerknallen. Hij is getroffen. Daarover bestaat geen twijfel. Men loopt zich
de benen van onder het lijf om hem op te rapen maar geen spoor van Colas te
ontdekken. Een klopjacht wordt gehouden. Met open oog. De vinger op de trekker van
het geweer. Gereed om te schieten zo er ergens een hoofd boven het struikgewas
steekt. Maar alles vruchteloos. Colas was nochtans geen kaboutermanneke dat zich
achter een molshoop kan schuilhouden.
Zoiets heb ik nooit meegemaakt! 't Is meer dan verbazend.
De gendarm nipte aan zijn pint en zei:
Goede avond lief meisje, ik zal l' komen troosten als Colas uit uw hoofd zal
gebannen zijn. Men zal hem in de streek nooit meer weerzien...
Gered, mompelde Clara als de gendarm vertrokken was. Gered.
Een stond nadien dreef echter een nevel van angst over haar voorhoofd. Werktuiglijk
herhaalde ze de woorden van de gendarm: -Men zal hem in de streek nooit meer
weerzien Ze voelde een leegte om zich heen en diepe droefheid daalde in haar hart.
Het fletse kaarslicht deed de bleekheid van haar gelaat nog meer uitkomen en
dwaalden weerkaatsingen van de kaarstrillingen.
Buiten was alles stil.Enkel de wind joeg in de bomen en de nacht naderde met rasse
schreden.
Clara scheen opgewonden, koorstachtig. Een vreemde blik fonkelde in de nacht van
haar ogen en onwillekeurig richtte ze nu en dan het hoofd naar de achterdeur als was
het dat ze iemand verwachtte.
Plotseling voer een rilling door haar leden. Had ze iets gehoord?
Klopte men niet heel zachtjes op de tuindeur?
Zij wachtte, met hijgende boezem, met strakke, brandende blik.
Ja, nu hoorde ze inderdaad duidelijk drie zachte klopjes.
Zonder verwijl ging ze openen en een gestalte doemde uit de duisternis voor haar op.
Colas! sprak ze, een kreet van verrassing onderdrukkend.
Is er iemand?
Neen. Kom gauw binnen, spoedig.
Kan men ons van op de straat zien?
Neen, de luiken zijn reeds gesloten.
Blaas de kaars uit!
Niet nodig Colas lief. Men kan ons niet zien en ik wil V in de ogen staren. Zijt ge
gekwetst?
Lichtjes, slechts een schram.
Ze nam hem bij de handen.
O, wat zijn die handen koud, murmelde ze. Wacht, ik ga eerst de grendel voor de
deur schuiven.
Die nadenkend, onrustig, keerde ze terug.
Wat hebt ge Colas? vroeg ze hem. Waarom staart ge me zo hard aan?
Heb ik iets misdaan?
Ge hebt me bedrogen, knarsetandde hij. Bedrogen!
Neen, Colas. Ik zweer het U. Het is niet waar.
Waarom liet ge het dan zeggen? Waarom antwoordde ge niet op de lastertaal van
Bul en zijn vrienden?
Ze hebben gelogen. Ik zweer het U.
Neen, als ze gelogen hadden zoudt ge geantwoord hebben.
Ik kon niet antwoorden. Colas... Ik had daar mijn redenen voor... Vraag me nu
niets meer. Later zult ge het allemaal begrijpen. Hij nam haar hand en vroeg,
vertederd:
Is hij dood?
Ja
O, ik hem gemoord. Ik ben een moordenaar... snikte hij.
Doch ze beheerste hem met haar meeslepende blik en woelde met haar mollige hand
door zijn zwarte lokken.
Ge hebt er goed aan gedaan. Bul zocht al lang genoeg met u ruzie.
Hadt gij hem niet van kant gemaakt, dan zou hij u vermoord hebben. Daarbij het was
een eerlijk gevecht. Man tegen man. O. een ogenblik was ik wel bang voor U!
Het ware voor mij beter geweest zelf te vallen.
Zwijg, sprak ze, de hand op zijn mond leggend. Ik wil dat ge leeft. Ik heb u lief. Ik
wil dat we samen leven kunnen.
Hij staarde haar weemoedig aan.
Waar kan ik nog leven? Men zal me hier opjagen als een wild dier.
Neen Colas. Men heeft uw spoor verloren. Men denkt dat ge te Gent zijt.
Wie heeft V dat gezegd?
Een gendarm die zopas een pint kwam drinken.
Dezelfde die u in de tuin aansprak?
Zij bezag hem verbaasd.
Hoe?... Ge weet!...
Ik hoorde u beiden spreken.
In de tuin?
Ja
Waart ge daar? Niemand begrijpt hoe ge kondt vluchten. Ge waart immers ten
einde krachten.
Op dit ogenblik schrikte Clara op. Ze hoorde stappen naderen.
Bevend plaatste ze zich voor de man die ze beminde, vast besloten hem tot het uiterste
te verdedigen.
Men klopte op de deur. Beiden verbleekten.
Verberg me, smeekte Colas.
Neen,...
I wordt voortgezet
Op het stadhuis ontving schepen Monsieur het kaatsliefhebbersverbond. (Per)
Op zaterdag 20 en zondag 21 september viert het
Politiekorps van Aalst zijn zesentwintigste Korpsdag.
Op zaterdag kan U van 9 tot 12 u. het politiekommissa-
riaat aan het Kanunnik Colinetplein bezoeken en 's
namiddags gaat op het terrein Beukenhof een sport-
feest door
Vanaf 21 u. is er er dan in de zaal FFR, Dendermond-
sesteenweg, een familiefeest.
Op zondag is er te 10 u. in de St.-Martinuskerk een
militaire mis waarna optocht door de stad en neerleg
gen van bloemen aan de gedenktekens.
Te 11 u. brengt de Bigband-Aalst een kunstorkest op
de Grote Markt en te 11.45 u. defileert het korps voor
de overheden op de Markt. In de zaal FFR is er dan te
13 u. het feestmaal en te 19 u. is er, op de Grote Markt
een parade door de politieharmonie van Mechelen.
