THE FAMILY BAND!
rien jaar op muzikale bres... DANSEN NAAR DE PIJPEN VAN...
De Voorpost - 24.10.1980 - 11
/ij hebben altijd al een mateloze bewondering gehad voor
ïensen, die met nooit aflatende energie en bovenal met
indeloos geduld bals en aanverwante danspartijen op-
listeren of muzikaal omlijsten...
[u behoren we geenszins tot het gilde van verwoede
Kilfreaks. Wel integendeel. Als sekretaris-penningmeester
an een lokale voetbalklub zijn we echter bij herhaling
oodgedwongen getuige geweest van dergelijke manifes-
aties, die gewoonlijk echter worden georganiseerd met het
oei de kas van de vereniging te spijzen, wat dan
elukkig gewoonlijk gebeurd via de verkoop van alle
aogelijke geestrijke dranken.
odoende voelden we ons in de onmiddellijke nabijheid
an de tapkast, op een strategisch punt, van waaruit het
ïogelijk was om op elk gewenst moment te ontkomen aan
iet verfoeilijk vermeningvuldigingsdansje, altans de eer-
te uren een gelukkig man...
ien paar keer zijn we toch pardoes middenin een kuskes-
lans terecht gekomen en we vonden het bij nader inzien
tog niet zo onaardig!
Jaar na het bal... toen het ogenblik gekomen was om het
irkest financieel te vergoeden voor zijn geleverde presta-
ie, in die ogenblikken hebben we vaak met de nodige
lerbied het uithoudingsvermogen van die muzikanten
tewonderd.
laar is inderdaad, behalve muzikale begaafdheid, een
inorme dosis wilskracht nodig om onverpoosd een troep
tossende, walsende, slowende en dus achtereenvolgens
litgelaten. vermoeiend rakende, verliefd wordende men-
ïen voortdurend in de gepaste stemming te houden...
fanuit onze veilige gezichtshoek hebben we ze gadegesla-
|en, die moedige muzikanten, en we voelden ons gelukkig
n hun en ook in onze plaats als het eindelijk weer
ifgelopen was...
lard werken, anders... ziele... En dus wagen orge-
)ntelbaar zijn de orkestjes, list William De Gols, zijn
:ombo's, bandjes of hoe ze schoonbroers Marcel en Ig-
ichzelf verder ook noemen nace, respectievelijk drum-
>f noemden, die de jongste mer en zanger, in gezel-
lecennia als bliksemschich- schap van saxofonist Emiel,
en aan het muziekfirma- de grote stap en starten met
nent verschenen en later hun orkesformatie.
ils dezelfde gesmeerde Zij treden op met stijgende
iliksem weer uit de ether bijval: hun eerste optreden
irerdwenen... tijdens een jubileumfeestje
)e weg naar de roem ligt wordt al vlug gevolgd door
liet zomaar losjes met suk- andere en hun optredens
ies geplaveid! volgen elkaar in regelmatig
let volstaat niet om een tempo op!
:liekje muzikale jongens enVader Cyriel De Block komt
>f meisjes bijeen te tromme- met het voorstel op de prop
en en hoog van de toren te pen om de groep «The Fami-
|aan blazen om meteen al ly Band» te noemen, omdat
serste viool te spelen en ten het toch in overwegende
illen kante de loftrompetten mate een familiale aangele-
riomfantelijk te horen genheid is. en onder "deze
ichallen! naam maken de vier onder
do simpel is dat niet. nemende jongelingen gelei-
!r moet hard worden ge- delijk «carrière»...
verkt om toch maar iets te De oorspronkelijke bezetting
cunnen bereiken. Het pu- werd na een poosje aange-
iliek is verwend en erg kies- vuld met een bas-gitaar, be-
:eurig geworden. Het wil speeld door J.P. Schepens,
iwingende muziek, het wil later vervangen door de hui-
ihow, amusement, de dige bas- en slaggitarist Ro-
ïieuwste hits en... oldies, land Buyle.
Cortom, het wil alles! Nog later kwam ook trompe-
)at hebben de vijf clevere tist Oscar Abbeloos de fami-
>oys van The Family Band liale rangen vervoegen en
n de tien jaren van hun toen na een vijftal jaren Wil-
>estaan aan den lijve onder- liam De Gols er wegens be-
ronden. roepsbezigheden noodge-
in zij hebben onafgebroken dwongen de brui aan gaf,
jewerkt om zich een veelzij-
lig repertorium op te
louwen.
)at zij daar ten volle in ge
slaagd zijn. blijkt overdui-
lelijk uit het feit. dat de
ïaam Family Band op de
iffiches prijkt van de meest
liteenlopende bals en ande-
e feestelijkheden van diver
se verenigingen.
Radio of televisie hebben ze
nog niet gehaald en plaatjes
»naken ze nog niet, maar het
kal ze een zorg wezen: hun
naam is een begrip gewor
den. ook ver buiten Aalst.
Wie fijne en verzorgde ont-
Itpanningsmuziek wil. weet
dat hij bij The Family Band
jlerecht kan en daar zijn zij
trots op.
Een nieuwe sound
Hoe en wanneer begon het
allemaal?
Dat vertelt ons Ignace De
Elock. één van de mannen
van het eerste uur...
Het jaar is 1970.
De woelige zestiger jaren
liggen net achter de rug.
Het Beatles-tijdperk loopt
len einde, de rock 'n roll
wordt door een nieuwe ge
neratie naar het museum
perwezen.
Tieners en twens willen wel
krat anders horen.
Vooral in Nederland steken
keel wat pop-groepen suk-
lesvol de kop op. Een greep
(lit de meest bekende: Tee
>t. George Baker Selection,
ie Cats, Golden Earring,
fhe Dizzy Men's Band, Sho
eing Blue. The Shuffles,
indy Coast, Ekseption,
irth and Fire, zonder de
>'s Mouth and Mc Neal en
indra and Andress te ver-
jeten...
brengen een nieuwe
>und» waar de vier pio-
iers van het spiksplinter-
ieuwe bandje niet onge-
foelig voor kunnen blijven,
tok de «flower power» en
dief zijn voor elkaar»
iroeren nog heel even de
imer ongevoeliger wor-
inde mensenharten,
filliam De Gols. Marcel en
inace De Block en Emiel
fan de Velde besluiten, na
in eksperiment met de ka-
iretgroep «De Cabareti-
t's», dat al snel tot misluk-
m gedoemd was, het nu
luzikaal te wagen,
terwijl, ook weer in Neder-
rnd, tientallen kleinkunste-
rars triomfen vieren en het
ibaret «Lurelei». met Jas-
»rina De Jong, haar echtge-
it Erik Herfst. Sylvia De
lur en Leen Jongewaard
laanderen toont hoe het
iet, blijft dit genre hier
tngen rond het peil van
tharel JaMsSten's, Co FloWer
Theo Van den Bosch... En
gaat hét .«Cabaret in A
list)» spijtig genöeg ter
ding aan de Aalsterse mu-
ziekakademie en is sinds
zijn... tiende jaar spelend
lid van de harmonie «Hand
in Hand».
Oscar is ook een oude be
kende van ons, hoe kan het
anders, op onze jaren?
Ignace De Block wordt in
november dertig, is gehuwd
en heeft ook een dochtertje
van zes, Sofie; Ignace is
werkzaam als machinezet-
ter in een drukkerij.
Ondanks het feit dat hij
nooit enige muzikale oplei
ding heeft genoten, speelt
hij voortreffelijk akkordeon.
Hij was jarenlang kerkzan
ger in de Mijlbeekse paro
chiekerk, vier jaar lid van
het wereldberoemde kna
penkoor Cantate Domino,
wat op zichzelf al een refe
rentie is, en werd in 1968
derde in een «Ontdek de
Ster»-wedstrijd in de zaal
Gilbos te Herdersem, waar
nog 25 andere kandidaten
hun zangtalenten kwamen
ontplooien.
Ignace betreurt, dat de vroe
ger zo populaire akkordeon
heel wat van zijn volkse
aanhang heeft verloren.
Met broer Marcel (33) heb
ben we enkele weken gele
den al kennis gemaakt in
deze krant, naar aanleiding
van het feit, dat zijn ontwerp
voor de karnavalaffiche 1981
werd bekroond.
kwam een jong laient, ïvan
Mallefroy, nauwelijks zes
tien. zijn plaats achter het
orgel innemen.
Dames en Heren... The Fa
mily Band!
Zo kwam men tot de huidige
formatie, waarmee we
graag eens nader kennis
willen maken.
Daarom spreken we af op
een vrijdagavond in een jon
gensschool aan de Moorsel-
baan. We arriveren ter plek
ke op het afgesproken uur,
en met speurende blikken
gaan we op zoek naar het
musicerend sextet, dat hier
druk aan het repete-
moet zijn. Uit een deur in
de achtergrond komt als een
duiveltje uit een doosje een
druk gebarend figuurtje te
voorschijn: zenuwpees Mar
cel De Block natuurlijk, die
ons uitbundig verwelkomd.
In het lokaal, dat zo te zien
dienst doet als turnzaal en
waar vroeger toneel werd
gespeeld, te oordelen naar
het podium, heerst een ge
moedelijke stemming. Er
wordt ontspannen muziek
geproduceerd, het typisch
getokkel, geroffel en de aar
zelende hoge tonen dat re
peterende musici kenmerkt.
Een jongedame zingt ge
voelvol folk. Het is Rita Jans-
sens, ze behoort niet tot TFB,
doch maakt soms eens van
de gelegenheid gebruik om
mee te oefenen met de jon
gens... Behalve over een
mooi stemgeluid beschikt ze
ook over een merkwaardig
lachje, zoals later zal
blijken.
Maar nu, even voorstellen:
Dames en Heren, hier is...
The Family Band!
Eerst maken we kennis met
de nestor van het gezel
schap. Oscar Abbeloos (44).
gehuwd en vader van Nancy
(12). Oscar genoot zijn 'oplei-
Marcel zit ook in de druk
kersbranche. maar dan in
de Aalsterse Stadsdrukkerij.
Hij is gehuwd en Hans (10)
en Ann (6) zijn de namen van
zijn nakomelingen.
Hij is de drummer van de
band.
Yvan Mallefroy, sinds 4 a-
pril meerderjarig is de ben
jamin van het orkest.
Hij volgde muziekschook in
Haaltert van zijn zesde tot
zijn elfde jaar en van dat
ogenblik af tot zijn vijftien
de, kreeg hij privélessen in
piano en orgel. Zijn leraar
was professor Jean Mi-
chiels, van het Konsevato-
rium van Brussel.
In 1978 behaalde de «foe-
kes». zoals deze levenslusti
ge vrijgezel door zijn maats
wordt genoemd, in de Aal
sterse Muziekakademie 97
percent voor notenleer en 98
ten honderd voor piano!
Musiceren is nochtans
slechts zijn hobby: met zijn
diploma van vertaler is hij
werkzaam bij de verkoop-
dienst van een handelzaak.
In 1976 slaagde hij in het
eksamen voor komponist bij
SABAM: Yvan schrijft ook de
arrangementen voor de Fa
mily Band.
Roland Buyle de lantjes
voor de dames is 24,
boekhouder en gehuwd.
Voorlopig stelt hij het nog
zonder kroost.
Zijn enige muzikale oplei
ding zijn de privé-lessen die
hij kreeg op zijn geliefkoosd
instrument: de gitaar.
Emiel Van de Velde tenslot
te, is 33. gehuwd en heeft
een elfjarige dochter
Annick.
Deze saxofonist volgde de
lessen aan de Aalsterse Mu
ziekakademie, en is ook spe
lend lid van Octaaf Boone's
«Big Band».
Een 3elekt gezelschap, en te
oordelen naar de uitgelaten
sfeer, die in het zaaltje
heerst, een groep uitgelaten
entertainers.
Op glad ijs...
Kunnen de jongens ons niet
een beetje anekdotes vertel
len? En dan de traditionele
vraag: «Wat zijn jullie beste
herinneringen?
Eén van hun fijnste soeve-
nirs bewaren ze aan een
trouwfeest 9en vijftal jaren
geleden in de zaal Van Va-
renberg, Stefaal De Jone-
straat in Aalst: toen ze een
tijdje aan het spelen waren
kwam totaal onverwacht
Freddy Breek opdagen, een
vriend van de families. De
simpathieke Duitse schla
gerzanger begeleiden was
voor TFB een vererende op
dracht: ze brachten het er zo
schitterend van af, dat Fred
dy hen hiervoor hartelijk
komplimenteerde!
Maar er zijn ook minder
prettige voorvallen, waar
men achteraf toch met de
glimlach aan terugdenkt.
Zo reden ze, een drietal jaar
tjes terug opgewekt naar Ite-
gem om er een oudejaarsa
vondfuifje op te luisteren; ze
speelden van middernacht
tot zes uur in het nieuwe
jaar. Toen ze huiswaarts
wilden keren, bleek het in
tussen flink te hebben geij
zeld, Maar ze waagden zich
toch op glad ijs en glijdend
bereikten ze Aalst, net op
tijd om het middagmaal te
nuttigen...
In Sint-Niklaas arriveerden
ze eens volledig draadloos.
Doch draadloos spelen was
er nog niet bij en dus ging
het in allerijl opnieuw naar
Aalst, om er de onontbeerlij
ke bedrading op te halen!
Uit de bëgihperiodè berin-
fel onderkoelde ledematen
op temperatuur te brengen,
bliezen, trommelden, tok
kelden en zongen ze er dan
ma"r lustig op los.
Iets méér decibels dan de'
trommelvliezen van enkele
buren konden verdragen.
De nietsvermoedende muzi
kanten, net flink op dreef
gekomen, kregen politiebe-
zoek. «Zeker om nog een en
ander te regelen voor het
politiebal binnen enkele da
gen» dachten ze...
En inderdaad: «Jongens, 't
es vried schoei...» zeiden de
politiemannen
De jongens glunderden.
mor, tot ons groeit
spoit... moetemen proses
opmoaken. 't es nó den tie
nen en 't es te loot en te
noig!»
Er werd dus noodgedwon
gen een toontje lager gezon
gen en enkele dagen later
begonnen de leden van The
Family Band met gemengde
gevoelens en in mineur te
spelen op het politiebal,
bang om te luidruchtig te
zijn...
Spelenderwijs vergaten ze
onafgebroken gespeeld in
de kelder van het Groen
Kruis...
In de onderscheidene gezin
nen brengt dit de gebruike
lijke huishoudelijke ups and
downs mee, met de nadruk
op het laatste. Simptomen
van deze ziekte zijn: een dui
delijk, meestal felgekleurd
beeld, doch zeer weinig,
meestal onverstaanbare
klanken...
's Nachts na het bal
Zo'n orkest beleeft uiteraard
heel wat nachtelijke perike
len: doodvermoeid keerden
Yvan en Roland op een
nacht huiswaarts, met de
wagen van Roland.
Op weg naar Haaltert, even
voorbij den Haring, zwenkte
de bestuurder plots vervaar
lijk naar links. Een fel ge
schrokken Yvan schudde de
bestuurder uit zijn lichte
dommel wakker, net op tijd
om de wagen met een fikse
ruk aan het stuur op enkele
centimeters van een overzet-
telijke verlichtingspaal tot
stilstand te brengen...
Ook de gedenkwaardige au
toloze zondagen speelden
hen parten.
Ze dachten nochtans het
probleem op spitsvondige
wijze te kunnen omzeilen.
De zaterdagnacht moesten
ze spelen in de zaal Bristol
aan de Aalsterse Grote
Markt, 's zondags werden ze
in Hekelgem verwacht.
Dus brachten ze na afloop
van het eerste optreden in
strumenten en installatie
naar Hekelgem en lieten
daar een paar auto's staan,
om 's anderendaags rustig
pier taxi naar Hekelgem te
rijden.
Rond middernacht was de
hele feestelijke bedoening
in het Brabantse oord van
vertier reeds goed en wel
opgedoekt en dus zaten de
jongens daar... te wachten
tot drie uur, want dan werd
het verkeer weer losge
laten...
Uit die periode herinneren
ze zich levendig de schla
gers «Den Uyl is in den
olie», «Koeweit, Koeweit» en
«Autoloze zondag» van Va
der Abraham, dat ze echter
geen van de drie op hun
repertorium hebben willen
nemen...
genoegen aan hun optreden
dan het publiek! Eens op
dreef, groeit dat optreden
uit tot een waarachtige
show. En dan kunnen ze niet
meer weerstaan aan de ver
leiding om zich te verkle
den. Op dat ogenblik komt
Marcel zijn broer aflossen
achter de mikro: het wordt
een «beizendans»-maraton
en «'t Zen zotten die weir-
ken», maar iedereen blijft
op de dansvloer, tot het Mar
cel belieft om hen zwoegend
en zwetend naar hun plaats
te laten gaan!
Het is natuurlijk onbegon
nen werk om de evolutie van
de huidige pop-disco-punk
en andere muziekstromin
gen op de voet te blijven
volgen.
Maar The Family blijft «bij»
met nummers als «Yet I
know» van Jimmy Frey, «De
verlaten mijn» van Zamfir,
«It's real good feeling» van
Peter Kent en zit wel goed
met Cliff Richard's jongste
topper «Dreamin»...
Hun repiertorium valt zowat
overal erg in de smaak. Ge
tuige hiervan zijn de optre
dens, op 20 september jl. op
het politiebal in de zaal FFR
en net aigelopien weekend
op het bal van minister Mare
Galle in de Keizershallen,
zij het dan voor de gelegen
heid met medewerking van
twee ekstra-muzikanten en
de hulp van twee technie-
kers.
De vijftiende november zijn
ze dan opnieuw paraat op
het bal van de Gaa Lowies,
ter gelegenheid van de ver
kiezing van Prins Karnaval
van Oost-Vlaanderen in de
feestzaal van de FFR. Nadat
men vorig jaar beroep deed
op een disco-bar. herstelde
men de driejarige traditie-in
eer en speelt opnieuw The
Family Band...
Nu reeds tien jaar lang bren
gen de jongens van de Fa
mily Band overal waar ze
komen de mensen een stuk
je vreugde, een vleugje ro
mantiek.
Op de tonen van hun muziek
laten ze zich nog eens gaan,
werpen hun strakke mas
kers van alledag af en voe
len zich heel even gelukkig
in de armen van een
ander...
Ballroom blitz...
De balzaal loopt stilaan
leeg.
De ouderen zijn een uurtje
eerder al met een vermoeid
glimlachje huiswaarts ge
keerd. «We hebben ons kos
telijk geamuseerd, maar nu
gaan we toch maar liever
zoetjesaan naar bed...» zeg
den ze. niet zonder spijt in
hun stem.
De jongeren vermaken zich
op dat ogenblik nog steeds
uitgelaten in een onstuimi
ge, nooit-eindigende kusjes-
dans.
Wat later zullen ook zij stil
letjes iets rustiger plaatjes
neren ze zich ook het bibber-
geld, dat ze moesten beta
len bij het repeteren in de
garage ten huize van Wil
liam De Gols.
Een gagvuurtje volstond
nauwelijks om hun voeten te
verwarmen. Om de ver-
kleumde vingers en andere
echter het onaangename
voorvalletje van enkele da
gen tevoren en boekten eens
te meer daverend applaus
Veelzijdig
Ze zijn van alle markten
thuis, spelen niet alleen op
huwelijken, privéfeestjes,
politieke en «gewone» bals,
maar ook voor gepensio
neerden. gehandicapten en
noem maar op.
Ignace speelde zelfs op zijn
eigen trouwfeest; broer Mar
cel bedankte... feestelijk en
zijn schoonzus «steekt het
hem nu nog door»!
The Family Band speelde tot
vóór vijf jaar ook tijdens
jeugdmissen in parochiaal
verband en de jongste vier
jaar traden ze volledig on
baatzuchtig op voor het lief
dadigheidsbal en de crochet
van «Levensvreugde». Tus
sen haakjes: laureaat van
de jongste zangwedstrijd
werd de bijzonder knap zin
gende en aanstekelijk lac
hende Rita Janssens.
Het is wel eens gebeurd, dat
ze twee optredens per dag
noteerden: 's middags voor
ouden van dagen en 's
avonds op een trouwpartij!
Na afloop doodmoe natuur
lijk.
Gedurende verschillehde ja
ren hebben ze tijdens de
karnavalperiode vier dagen
Volhouden
En zo groeide TFB uit tot een
gevestigde waarde in het
Aalsterse amusementsleven
en ver erbuiten; ze doorwor
stelden een uiterst moeilijke
beginperiode, waarin hen
soms wel eens de lust be
kroop om er maar mee op te
houden.
Maar ze hielden vol.
Marcel en Ignace hebben
aan vader Cyriel De Block,
banjospeler, en aan moeder
Juliette De Neef, die viool
speelt, heel veel steun
gehad.
Die muzikale ouders, die
ook de Aalsterse Muziek
school hebben doorlopen,
moedigden hun jongens
aan.
En ondanks het feit, dat de
Family Band nooit een échte
leider heeft gehad, zijn de
«Blockskes» er al die jaren
toch zowat de morele rug
gesteun van geweest. Wel
stopte Marcel eens een vol
jaar zijn aktiviteiten en werd
toen vervangen door Isopo-
da-drummer Marc Van der
Schueren.
Doch sinds ruim een jaar
heeft Marcel opnieuw zijn
vertrouwde plaats achter
het slagwerk ingenomen.
The Family Band heeft zich
vooral de faam verworven
een «ambiance-orkest» te
zijn;
Zil beleven zéll 'nódj meer
En dan blijven alleen nog de
gelegenheidspaartjes, voor
wie het afscheid nemen
moeilijk valt.
Het hoofd in een roes van
wijn, champagne en andere
ongewone drankjes, lichtjes
in ekstase om een nieuwe
verliefdheid, dwarrelen ze
innig omstrengeld over de
dansvloer, zwevend in een
roes van tijdeloos geluk.
De stem van de zanger
klinkt hees, maar ze merken
het niet.
Er hangt een onfrisse geur
van verzopen sigaretten
peukjes en verschaald bier
en de nachtelijke kilte daalt
op de naakte schouders van
de vrouwen neer. Het deert
hen allemaal niet. In el-
kaars ogen ontdekken ze
een verloren gewaande te
derheid en dromen ouder
wetse dromen, het eeuwige:
«Dreamin. dreamin of me
and you
Dergelijke scènes hebben
de jongens van The Family
Band al honderden malen
meegemaakt en het stemt
hen blij, de mensen heel
eventjes de illusie van het
aardse geluk te kunnen
schenken door hun mu
ziek...
Dat is voor hen hoofdzaak.
Financieel word je er niet
rijk van. Instrumenten en
geluidsinstallaties kosten
veel geld, er zijn de stijgen
de onkosten en dus blijft er
al met al niet zo heel veel
over.
Maar het is hun beroep niet.
Wel beleven ze echter intens
genoegen aan de vreugde- V*
van anderen, en dat is jeu,.--
1980 iets dat onze waarcu^sEj
ring tenvolle verdient., - ..Vrj
•Cyriel- Temmermdrt''4-'^
