hof stade, gijiegem
ooo
VRIENDENKRING IS VASTE WAARDE IN KB
Jubelkoordag werd feestdag
voor koorliefhebber
JONGENSSCHOOL TE GAST
BIJ MINISTER GALLE
PALLIETER KIEST VOOR BETERE FILM
Halve eeuw BGJG
del
Ml
8 - 24.10.1980 - De Voorpost
Sinds zijn ontstaan in 1973 is de vriendenkring van de
Kredietbank beetje bij beetje de kinderschoenen ontgroeid
en is nu een vaste waarde geworden. Het idee om de
talrijke pendelaars uit het Aalsterse die hun dagelijkse
boterham verdienen in de hoofdstad Brussel, eens broeder
lijk en zusterlijk te verenigen, heeft gedurende geruime tijd
gesluimerd. In april 1973 slóegen enkele moedigen de
handen in elkaar en hielden een stichtingsvergadering te
Aalst. Het werd een echte brainstorming en de eerste
vergadering leverde in amper één uurtje tijd zoveel ver
schillende schitterende ideeën op dat het eerste jaarprog
ramma meteen gevuld was. De geestdrift van de pioniers
werkte zodanig aanstekelijk dat in minder dan twee weken
ongeveer 270 leden van het personeel lid werden van de
Vriendenkring Gewest Aalst
Informeel
De enige band tussen de le
den onderling is er in gele
gen dat zij allen de zelfde
werkgever hebben. Dienst
verhoudingen komen in de
kring echter niet ter sprake.
Een van de doelstellingen
was precies deze hiërarchi
sche verhoudingen weg te
werken, iets waarin men nu
volledig is geslaagd. Tijdens
de bijeenkomsten wordt het
werk van de bank niet be
sproken, maar omgekeerd
gebeurt het natuurlijk wel
dat tijdens de dienst overleg
gepleegd wordt over zaken
die de vriendenkring aanbe
langen. Het hoofddoel dat
wordt nagestreefd en dat
nooit uit het oog wordt ver
loren, bestaat in de collegia
le ontspanning op cultureel,
sportief en sociaal gebied,
en dat alles met vermijding
van alle pleegvormen of for
maliteiten. Een eerste nei
ging om van de vrien
denkring een soort beleg
gingsclub te maken, werd al
spoedig verlaten onder druk
van de huidige voorzitter.
De jaarkalender omvat tel
kens een bepaald aantal vas
te activiteiten maar steeds
opnieuw wordt gepoogd iets
anders te brengen. In de
loop van het zevenjarig be
staan konden reeds verschil
lende uitschieters genoteerd
worden. Kort na de start
werd in het kader van het
Dirk Martensjaar een muzi
kale aanloop genomen door
het bijwonen van een uit
voering van het Cappela
Antiqua uit Munchen in de
reeks van het festival van
Vlaanderen. Nadien volgden
nog met grotere belangstel
ling, een geleid bezoek aan
de tentoonstellingen «Boek
drukkunst in het Oud Hospi
taal en «veiligheidsdruk» in
de succursale te Aalst. Ook
leden met een meer sportie
ve ingesteldheid zijn altijd al
in ruime mate aan hun trek
ken kunnen komen. Meer
dan eens vertrokken over de
honderd liefhebbers van de
natuur voor een ontspan
nende wandeling door het
Zoniënwoud. Muzielliefheb-
bers konden hun hart opha
len bij een optreden van «Up
With People» te Wieze.
Stilaan begint het idee van
een café chantant vaste
vorm aan te nemen, terwijl
er ook al plannen besproken
worden voor een kleinkun-
stavond. De ruime plaats die
aan de muziek wordt toege
kend in de schoot van de KB-
vriendenkring, heeft wellicht
iets te maken met het feit dat
zowel de voorzitter, de on
dervoorzitter en talrijke le
den, veel genoegen beleven
aan deze vorm van ontspan
ning. In de loop van het vol
gende jaar gaat onder de
impuls van de voorzitter
waarschijnlijk een jazzavond
op stapel worden gezet, en
nadien, een operettenamid
dag. Dit laatste wordt dan
georganisseerd om tege
moet te komen aan de ver
zuchtingen van de secretaris
die meer voelt voor dat gen
re... Wanneer bij dat al nog
wordt aangestipt dat in het
verleden een bezoek werd
gebracht aan de mijn van
Waterschei, dat de Lesse per
kajak werd afgevaren, dan
zal het duidelijk zijn gewor
den dat de meest uiteenlo
pende interessesferen aan
bod komen Het cultureel
evenement van dit jaar was
de India-avond, ingericht
door de vriendenkring van
het gewest Aalst. Miss Oo-
palee Operajita, befaamd
voor haar vertolkingen van
volkstraditionele dansen,
was de grote attraktie van de
avond. Een mijlpaal voor de
Aalsterse vriendenkring van
de KB'ers was de geboorte
van een echt Sic-je, het le
denblad. Van het mini-
blaadje dat het oorspronke
lijk slechts was, groeide het
uit, mettertijd, tot iets dat de
vorm en de allures van een
beperkte krant begon aan te
nemen, dat vier maal per
jaar verschijnt en dat aan de
leden wordt bezorgd op hun
administratief adres.
Kinderfeest
De kleinsten kunnen er zich
zeker niet over beklagen dat
ze in de hoek worden ge
duwd of dat ze zonder be
langstelling aan hun lot wor
den overgelaten. Zo bijvoor
beeld werden zij bedacht
met een onvergetelijke op
voering van de Bremer
Stadsmuzikanten door het
Brusselse schooljeugdthea-
ter. Op dit ogenblik echter
gaat alle aandacht uit naar
het kinderfeest dat op zater
dag 22 november 1980 zal
plaats vinden in de zaal Oka
pi te Aalst. Vroegere jaren
ging dat alleen door te Brus
sel, maar doordat gezocht
werd naar een nieuwe for
mule om de jaarlijkse orga
nisatie een nieuw leven in te
blazen, om de ietwat verwa
terde toestand op een ande
re leest te schoeien, werd de
zorg voor het geheel dit jaar
in handen gegeven van het
gewest Aalst. Er konden
reeds ongeveer 1700 in
schrijvingen genoteerd wor
den. Dat heeft tot gevolg dat
nu reeds kan worden voor
zien dat de zaal Okapi zeker
niet voldoende plaats zal
bieden. Daarom zal men ver
plicht zijn een bijkomende
tent te plaatsen voor nog
eens een vijfhondertal per
sonen. De muzikale omlijs
ting van het programma zal
gebeuren door de fanfare
van de KB Hasselt, zesender
tig man sterk. Het circus
Johnny zal de jeugd verma
ken en tijdens de pauze is er
uitdeling van speelgoed.
Mee-organiserende vrijwilli
gers zijn altijd welkom. De
vergaderingen hebben in
beginsel plaats, elke laatste
vrijdag van de maand in café
Landhuis op de Grote Markt
te Aalst. Weliswaar heeft het
bestuur veel werk, maar de
voldoening voor hetgeen
verwezenlijkt kan worden is
groot. Belangstellenden,
jonge mensen, nieuwe
ideeën zijn steeds welkom in
de vriendenkring die zijn kin
derziekten en leerjaren ach
ter de rug heeft en die nu in
de Kredietbank een vaste
waarde is geworden.
A.D.B.
Het Sint Martinuskoor uit Gijzegem viert dit jaar zijn
vijfentwintigste verjaardag. Te Dezer gelegenheid werd op
zondag 19 oktober 1980 een jubelkoordag gehouden in de
feestzaal van het Sint Vincentiusinstituut, een decor dat
een dergelijke concert meer dan waardig was. Vier koren
werden uitgenodigd om het beste van zichzelf te geven:
Het Rozenbergkoor uit Waasmunster, Canticorum uit
Moorsel, laat Blijde Weergalmen uit Aalst en Chorale
Sainte Cecille uit Membach. Hoe feestelijk ook, toch hing er
een schaduw over de dag. De heer F. Houtekete, de huidige
dirigent, kon wegens hartstoornissen waaraan hij sedert
een paar weken lijdt, niet aanwezig zijn.
Voor hem, die jarenlang het
koor leerde zingen en die
naar deze dag had toege-
leefd als niemand anders,
zal het ongetwijfeld zeer
pijnlijk geweest zijn. Hij
werd vervangen door de
Heer Herman Timmerman,
eveneens een bekend koor
leider, die de taak op zich
nam om het koor uit Gijze
gem uit de nood te helpen.
Hij werd voor zijn ten zeerste
gewaardeerd gebaar van
harte bedankt, evenals het
publiek dat het koor gedu
rende 25 jaar moreel had
gesteund, en dat ook nu zeer
talrijk aanwezig was.
Levendig
Slechts op een paar herha
lingen hadden zangers en
dirigent de gelegenheid om
op elkaar ingespeeld en in
gezongen te geraken. Toch
werd dit nagenoeg perfekt
voor elkaar gebracht en er
werd een technisch gave uit
voering ten gehore ge
bracht. In het bijzonder «Drei
gute dinge» van Daniël Fri-
derici leende zich voor een
levendige vertolking. Spijtig
genoeg werd ze gestoord
door een paar eeuwige te-
laatkomers die nog steeds
niet schijnen geleerd te heb
ben dat de striktheid een
vorm van beleefdheid is.
Hetgeen het Sint Martinus
koor onder de vaste hand
van de Heer Herman Tim
merman uitvoerde, was ech
ter voldoende om deze klei
ne ergernis vlug te doen ver
geten.
«Alpenherder» een lied van
Frans Abt, was het derde
nummer. De zwakke kente
kenen van zenuwachtigheid
van in het begin, vooral dan
tijdens «La chasse», waren
toen volledig vergeten. De
tonen ademden als het ware
een echte alpensfeer uit
door de manier waarop so
pranen, tenoren en bassen
in hun samenzang harmo-
niërden. Het slotnummer,
«Brugge die scone» liet het
jubilerende koor toe om de
kwaliteiten die in 25 jaar
werden opgebouwd volledig
tot hun recht te laten komen.
Op de juiste plaatsen wer
den door crescendo's en di
minuendo's de dode noten
van de partituur tot leven
gebracht, vol gevoel, leven
en nuance. Het applaus dat
dirigent en koor te beurt viel
na het slotakkoord was de
beste graadmeter voor de
waardering van het publiek
voor de geleverde prestatie.
Dat het handgeklap zo luid
en lang was, was zeker maar
voor een heel klein deel toe
te schrijven aan het feit dat
men voor eigen mensen op
trad. Integendeel, de kwali
teit en het nieveau van deze
uitvoering staan borg voor
succes om het even waar.
Membach
Gijzegem is sedert jaren ver
broederd met Membach. Het
lag dan ook voor de hand
dat de Chorale Sainte Cecile
uit laatstgenoemde gemeen
te op deze dag zou worden
uitgenodigd. Hun dirigent,
de Heer H. Laschet had het
niet gemakkelijk om aan de
hoge verwachtingen die
door het eerste optreden
waren gewekt waar te ma
ken. Daar kwam nog bij dat
het koor uit Membach enkel
mannelijke leden telde ter
wijl het Gijzegemse koor ge
meend is en alsdusdanig
een voller geluid heeft. De
zangers uit Membach kon
den echter door hun bezet
ting andere stukken aan, het
geen de afwisseling van het
programma ten goede
kwam. «Die 12 Rauber» een
compositie van Friedrich
Zimmer, om een voorbeeld
te geven, was voor de bas
partij een goede gelegen
heid om in de gunstige zin in
de belangstelling te komen.
Schakeringen en accenten
werden minder in de inter
pretatie van de dirigent te
ruggevonden. Het is dan ook
niet uitgesloten dat er in de
zaal koorliefhebbers zullen
gezeten hebben die de in
druk hadden dat in Mem
bach iets meer belang ge
hecht wordt aan een techni
sche zuivere weergave van
hetgeen gecomponeerd
werd dan wel aan een per
soonlijke benadering.
Het laatste koor voor de pau
ze was het Rozenbergkoor
uit Waasmunster. Zij vieren
binnenkort hun twintigjarig
bestaan. Voor dit optreden is
men gaan grasduinen in het
repertorium en de keuze viel
op een waaier van liederen
waarvan er enkele bekend in
de oren klonken. Het «Lied
van mijn Land» zoals het
werd vertolkt heeft- geen ver
dere toelichting nodig. De
titel spreekt inderdaad voor
zichzelf. Een van de solisten,
Mevrouw De Clercq zong
«Loch Lommond». Het stuk
had een sterk melancholi
sche stemming met een
Schots tintje dat niemand
ontging. «Ecce Gratum» uit
de Carmina Burana van Carl
Orff kan als volgt worden
omschreven: kijk hoe met de
lente alles herleeft en alle
dingen mooier gaan lijken.
Inderdaad, de bewerking gaf
een steeds aangroeiende
vrolijke noot die voortdu
rend intenser werd om te
eindigen in een machtige
apotheose. «Odi et Arno» is
een populair en een betrek
kelijk kort koorwerk, even
eens van Carl Orff. We had
den echter de indruk dat het
te braaf en niet krachtig ge
noeg werd uitgevoerd Het
werk is geschreven om zon
der aarzelen en met durf ver
tolkt te worden. Omdat het
Rozenbergkoor goed thuis is
in de romantische melo
dieën, was «Mattone Mia»
van Orlando di Lasso in dit
optreden goed op zijn
plaats. Het werd een liefdes
serenade van een
landsknecht maar op zijn Ita
liaans. Er werd besloten met
«De Gypten - Zigeunerle-
ben». Hierin werd het zigeu
nerleven op een treffende
wijze getekend op tekst van
Guido Gezelle. De muziek
van Schumann zetten dit on
rustige en ontstuimige leven
nog beter in de verf, dit alles
onder de pianobegeleiding
van Mevrouw Stoop-Sae-
rens.
Canticorum
Als voorlaatste maakte het
gemengd koor Canticorum
uit Moorsel zijn opwachting.
De dirigent, Rudi Tas, die de
kern van het koor om zo te
zeggen ontdekte op kerstdag
1976, heeft een zeer gede
gen conservatoriumoplei
ding achter de rug. Samen
met het goed bezet en even
wichtige koor vormde dat
een ploeg die tegemoet
kwam aan de wensen van de
veeleisende koorliefhebber.
Vooral mag niet vergeten
worden de nadruk te leggen
op het zeer degelijke vocale
werk dat geleverd werd door
het handvol basstemmen.
Rudi Tas had zijn koor in
handen op een manier die
weinig dirigenten het hem
die namiddag hebben voor
gedaan.
Toen in 1965 «Laat blijde
weergalmen» in Aalst werd
gesticht, was het alleen de
bedoeling om kerkelijke
feesten op te luisteren. Aan
het ondoelmatig zingen
werd door de dirigent, Karei
Van Daele, een artistieke
waarde gegeven. Zodoende
werd het mogelijk om deel
te nemen aan een jubelkoor
dag zoals die te Gijzegem.
Het programma dat werd
aangeboden bewees dat de
plaats in de ere-divisie ver
diend is. Als laatsten waren
zij in geen geval de minsten.
Moeilijke stukken gingen zij
niet uit de weg. «Exultate
Deo» van Scarlatti bijvoor
beeld is zeker geen eenvou
dige opgave, alleen al door
de meerstemmigheid die op
geen enkel ogenblik een
chaotische indruk gaf.
Zowel het organiserende en
jubilerende Sint-Martinus-
koor als de vier gastkoren,
hebben zich volledig inge
zet. Laatstgenoemden heb
ben de eer die hun door de
uitnodiging werd aange
daan beantwoord met een
luisterrijk optreden en het in
hen gestelde vertrouwen
werd niet beschaamd. Na af
loop werden alle dirigenten
op het podium geroepen om
bloemen in ontvangst te ko
men nemen.
A.D.B.
De Hofstaadse Bond voor Grote en Jonge Gezinnen bestaat dit jaar een halve eeuw.
Te dier gelegenheid werd een jubileumviering gehouden in het RIBTO; in aanwezig
heid van de nationale voorzitter de heer Frans Van Mechelen. De vlag, hier met
fierheid gedragen door Oscar De Schepper, is het symbool van de vereniging van de
Bond, en van de rechten en de plichten. Een eerste plicht is die van dankbaarheid
voor wat de bond in 50 jaar deed voor de leden. Mettertijd is men uitgegroeid tot een
servicedienst die 25 elementen omvat. Is dat alles nu nog nodig, zo werd de vraag
gesteld. Ja! Nu nog meer dan vroeger, want niet alleen worden bevochten materiële
voordelen aangevochten, maar tevens wordt de zin van het huwelijk, het idee zelf
van het huwelijk als basis van de maatschappij aangetast. Daarom moet de Bond in
de toekomst een gezinssyndicaat zijn voor het afslaan van de aanvallen op het gezin
en tevens een service-element voor de jonge gezinnen, de avonturiers van dit
ogenblik, wier kinderen de pioniers zijn van de volgende eeuw.
A.D.B.
De Gemeentelijke Lagere School en meer bepaald het
derde leerjaar, was vorige week te gast op het kabinet van
de Minister van Het Vlaamse Gewest, Mare Galle en dit in
het kader van de week van het bos. Tijdens de laatste
oudervergadering was er sprake over de wijze waarop de
leerlingen iets zou kunnen bijgebracht worden over het
bos.
De heer Herman Arijs stelde
de leraar van het derde stu
diejaar, de Heer De Wever
Jos, voor om documentatie
te bezorgen over de week
van het bos. Dit voorstel
werd onmiddellijk aanvaard.
Er werd contact opgenomen
met Eddy Dierickx, kabinets
medewerker van Minister
Galle en deze deed de nodi
ge stappen om het nodige in
Hofstade te laten bezorgen
door de ministeriële chauf
feur. Aldus kon aan de leer
lingen een zeer uitgebreid
pakket documentatie met
leerrijke informatie worden
bezorgd. Per leerling werd
een dertigtal brochuurtjes
uitgedeeld. Door middel van
een schrijven van Christo-
phe Arijs werd de Minister
bedankt voor zijn vrijgevig
gebaar en deze brief was er
uiteindelijk de oorzaak van
dat het derde leerjaar door
Mare Galle op zijn kabinet in
de Belliardstraat te Brussel
werd uitgenodigd.
Directeur Paridaens aarzelde
niet de uitnodiging aan te
nemen en het oudercomité
verleende een tussenkomst
in de reisonkosten.
De reis gebeurde per trein
hetgeen voor verschillende
scholieren die nog nooit op
die manier hadden gereisd
een belevenis op zichzelf
was. Op het kabinet werd
het gezelschap opgewacht
door E. Dierickx door wie
elkeen aan de Minister werd
voorgesteld. Zonder de aan
wezigheid van de begelei
dende volwassenen onder
hield Mare Galle zich met de
jeugd die ondertussen iets te
drinken kreeg aangeboden.
Opmerkelijk was de onge
dwongenheid waarmee de
ze kinderen met de bewinds
voerder omgingen en van
gedachten wisselden. Voor
het begeleidend personeel
was slechts een tiental mi
nuten uitgetrokken omdat werken, op het departement, ste gaande houden. hun kameraden yan buiten
het ten slotte de klas was die de problemen van de water- In elk geval zal het voor het de school: «Wel ik sprak er
werd uitgenodigd. Ook daar zuivering, en soortgelijke derde leerjaar een belevenis gisteren nog over tegen de
ging het gesprek zeer infor- kwesties die de aandacht zijn geweest. Daags na dien Minister en hij verzekerde
meel over de manier van van Minister Galle ten zeer- hoorde men ze zeggen tegen mij.
Minister Galle ontving de Hofstaadse kinderen op zijn kabinet
De jeugdklub Pallieter uit Hofstade Is vorige week opnieuw
gestart met filmvoorstellingen. Daarom is het ogenblik
geschikt om in het kort duidelijk te maken wat er met deze
vertoningen nu juist wordt bedoeld. In de eerste plaats wil
het bestuur van de klub de kans bieden om films te zien aan
prijzen die binnen hun bereik liggen.
Welke 16- of 17-jarige kan zich in de commerciële biosko-
pen een filmvertoning van 100 of 120 frank veroorloven
zonder zich nooit financieel pijn te moeten doen?
Eerste zaak dus: film aan
haalbare prijzen. Een tweede
zaak die voor ogen staat is
het aanbieden van goede
ontspannende films. Daar
om werd gekozen voor een
aantal films die wat betreft
ontspanning hun pluimen
meer dan verdiend hebben.
Ontspanning heeft men ech
ter niet willen opvatten in de
oppervlakkige betekenis van
het woord. Zelfs bij de films
die de humoristische rich
ting uitgaan werd er geko
zen voor wat genoemd
wordt «de betere film», films
dus waarmee iedereen over
weg kan en waarbij een gro
te filmervaring niet absoluut
noodzakelijk of onontbeerlijk
is. Zowel de sporadische
filmkijker als de echte cine
fiel moet volgens de doel
stellingen de projektiezaal
verlaten met een bevredigd
gevoel.
Probleemfilms werden ech
ter niet uit de weg gegaan
omdat men niet bevreesd is
om film te draaien waarbij
achter het oppervlakkige
verhaaltje ook enkele door-
dendertjes verweven zitten.
«The turning point»
Een eerste dergelijke pro
bleemfilm was «The turning
point». Twee vrouwen, e^ns
samen ballerina, ontmoeten
elkaar tijdens een ballettour
nee. De ene vrouw Emma,
gaf haar leven voor een
pracht carrière als sterdan
seres. Daardoor miste ze het
familiale leven dat haar vrie-
din Deedee als levensdoel
gekozen had. Emma benijdt
Deedee daarom. Er ontstaat
een soort liefde-, haat-,
wrok- en jaloezieverhou
ding. De problemen spitsen
zich toe als Emma er zich
bewust van wordt dat haar
loopbaan feitelijk is afgelo
pen als ze 40 jaar is. Proble
men duiken dan ook weldra
op. Filmisch gezien is «The
turning point» zeker geen
hoogvlieger. Niemand zal er
ooit aan denken deze film in
grote letters de filmgeschie
denis in te sturen. Toch is
het een goede film. Wie al
leen maar heeft willen «kij
ken» zal zeker tevreden ge
weest zijn: de balletscènes
waren hoogstaand van kwa
liteit dank zij de bekwaam
heid van de dansers, maar
het was niet alleen dat. De
filmische verwoording bezal
een zo grote kracht dat he
voor niemand mogelijk is
geweest om onaangeroerc
te blijven kijken.
Er staat nog een ganse reeks
vertoningen op het pro
gramma waarop de eerst
volgende op vrijdag 31 okto
ber: «La Dentellière». Een
abonnement voor 4 verto
ningen kost 100 fr. voor wie
drager is van een lidkaart.
Leden betalen per afzonder
lijke vertoning 30 fr. en de
niet-leden 40 fr. De prijs van
de lidkaarten bedraagt 20 fr.
A.D.B.
