5INT-MARTINUSKERK:
I KEER EEUWELING
Somvolle zaal voor Retro 80
jn Gn
Eurovisiemis in
Sint-Martinuskerk
?%il er iemand de kaarsjes aansteken?
10 li
b, 71 j*
rluutsti.
on Chas
v, zb,
.tMoor
/ede.
sem,
r, won
tmesti
Gijss^
De Voorpost - 31.10.1980 - 13
een meezinger «Wat zullen
we drinken», waarop dan
ook prompt het antwoord
volgde...
Deel twee werd ingezet met
de rockgroep «Xanthippe».
Deze symfonische rockgroep
die al goed bekend raakt in
Aalst en omstreken, brach
ten achtereenvolgens «Sli
de», «Schizofrenia» en «Die.
no one will mind». Volgens
velen zit er in deze groep
nog «toekomstmuziek». Het
vijftal (J. Ceder, J. Diels,
Hans Bourlon. F. Gheyssens
en D. Melkebeek) zal het nog
ver schoppen in de muziek
wereld, als ze zo verder
gaan met keihard repeteren
en nieuwe nummers probe
ren. Hun Genesisachtige
muziek werkte blijkbaar
aanstekelijk (leden van de
concurrentie) formatie Shit
besprongen het podium en
zorgden voor enkele dans-
nummertjes en velen huil
den om een bisnummer,
maar dit was niet in het
programma voorzien.
Gelukkig zorgde J. Van Ha
ver voor de nodige rust en
kalmte met het gedicht «Rie-
laxen» van Simon Carmig-
gelt. Nadien trad voor de
tweede keer de dansgroep
op met «Leef, spring en dans
2», op muziek van Tommy
d'Ouverture. Hierna volgde
opnieuw een d^treden van
het trio D. Liessens, J. Ga
briels en B. Callebaut met
enkele suksesnummers van
de popster Neil Young:
«Hey, Hey, My My» en
«Rock'nd Roll will never
die».
Nummer 14 in het program-
ma was getiteld «Toneel in
18 bedrijven» en werd een
aniëve benadering van
«Goed en Kwaad» W. Bos-
teels, K. Demuynck, J. Van
der Biest. L. Uvin, D. Fonck,
D. Matthijs en verteller C.
Van Cauter gaven zonder
plankenkoorts een simpel,
maar toch leuk nummer ten
beste. Als voorlaatste num
mer speelden het trio «Co-
Chris Willems over het op
zet en de missen (Radio-uit
zending, De Postiljon)
Wie aan de herdenking van
een kerk werkt, komt meest
al in de verleiding om uit te
pakken met het mooie
bouwwerk en de andere
kunstschatten. Dat zijn za
ken die als vanzelfsprekend
worden aangevoeld, op het
gevaar af dat het daartoe
beperkt blijft. Het is immers
slechts het uiterlijke kader
van wat zich als innerlijke
geestelijke beleving binnen
de kerk afspeelde.
Een belangrijk deel is terug
te vinden in de kerkdiensten
waarvoor de gelovigen naar
de kerk kwamen om er geza
menlijk te bidden en te zin
gen. In bepaalde periodes
was er een brede waaier
van zulke diensten. Men zou
het er misschien kunnen op
wagen ze in 1980 nog eens
over te doen als onderdeel
van de herdenkingsmani
festaties. Maar dit leek ons
nogal nostalgisch en weinig
eigentijds.
We hielden het integendeel
bij voorkeur bij de kerkdien
sten, die zich nog steeds, en
dit sinds vijf eeuwen, bin
nen het kerkgebouw afspe
len en waar voor de gelovi
gen ook nog in 1980 voor een
gezamenlijke geloofsbele
venis naar de kerk komen,
kerdiensten die met andere
woorden nog actueel zijn,
zelfs bloeiend voor wat de
Sint-Martinuskerk betreft.
En zo belanden we bij de
eucharistievieringen, de
missen zoals de volksmond
deze kerkdiensten nog altijd
pleegt te noemen.
Onder die missen dan zijn er
de hoogmissen op de zon-,
hoog-, en feestdagen. Wij
weten uit de geschiedenis
dat hier in Aalst sinds 5
eeuwen de hoogmissen uit
zonderlijk goed werden ver
zorgd op alle gebied, ook op
muzikaal vlak. Dat bracht
met zich mee, dat heel wat
begaafde muzikanten, hetzij
kreatief, hetzij als uitvoer
ders veel van hun beste
krachten hieraan gewijd
hebben. Uit onze streken ko
men, ook een vijftal eeuwen
geleden, componisten zoals
Johannes Ockeghem en H.
Van Gijseghem wier krea
tief werk begrijpelijkerwijze
het best en het langst in het
geheugen bewaard blijft
voor het nageslacht.
Zo zal tijdens de herden
kingsperiode, lopend van 1
november tot 14 december
en op de feestdag van Sint-
Martinus, patroonheilige
van de kerk en van de stad
Aalst, in totaal negen keer
een plechtige hoogmis spe
ciaal verzorgd worden. Toen
ik dit voorstel deed aan de
kerkfabriek en het inrich-
Herman Slagmulder, (-)
tekent
aan
niginj
het g
zelf
ïageej
'ooret
ven ru
it wet,
ïf hij
met
cht n
il van
^miel Cooremons, de dirigent van het Thesaurus Musicus (-)
Op zaterdag 1 november gaan de festiviteiten van
start met wel een heel groot schot in de roos. Radio
missen hadden we hier bij de vleet, de tv was al een
paar keer gast aan huis, maar een eurovisieuitzen-
he Q^in9- dat is toch geen dagelijks brood. Thesaurus
Musicus o.l.v. Kamiel Cooremans zingt de «Missa Mi-
,mi» van streekgenoot Johannes Ockeghem. Het is een
uitvoering en compositie waarover veel te vertellen
valt, en dat is dan ook onze intentie.
Tijdens dezelfde mis zal het Sint-Martinuskerkkoor
o.l.v. M. Ghijs de Gregoriaanse gezangen verzorgen,
en Kris Van Ingelgem zit aan het orgel.
Amper een dag later op zondag 2 november eveneens
te 20 uur zingt het Kamerkoor van de Academie o.l.v.
Herman Slagmulder het «Requiem» van Fauré. Het
twaalfkoppig kernkoor werd voor deze gelegenheid
uitgebreid met alle leerlingen van de zangklassen
van Herman Slagmulder en Rita Piron.
F.C.
takt
te
jrklaa
ral is
die
het
iapp
die
rsta
i dun»
van
vaan;
akko
tend Dirk Martenscomite
dacht ik aan verschillende
zaken:
Vooreerst dat de moge
lijkheid om negen hoogmis
sen muzikaal op te luisteren
de gelegenheid biedt com
ponisten die in Aalst gebo
ren zijn of er door hun werk
zaamheden mee vergroeid
zijn ten gehore te brengen.
En zo zien we dan dat een
mis van Johannes Ocke
ghem, afkomstig uit het na
burige Ockegem of Dender-
monde, reeds tijdens de eer
ste van de negen hoogmis
sen, op de hoogtdag van 1
november zal uitgevoerd
worden. Ook een mis van de
80-jarige ere-organist van
de jubilerende dekenale
kerk, de heer Renaat Mores
wordt uitgevoerd en dit op
de feestdag van Sint-Maar
ten op 11 november.
een tweede zaak waar
aan ik dacht, was het feit
dat het muzikaal verzorgen
van de hoogmissen boven
dien de gelegenheid biedt
om de eigen waardevolle
kerkkoren van Aalst door E.H. Ghijs in oktie, (-)
een gastoptreden in de jubi
lerende dekenale kerk te la
ten horen. Aalst heeft mo
menteel 19 kerken met een
aparte parochie, een aparte
kerkfabriek en dus de moge
lijkheid voor een apart koor.
Welnu vele van deze koren
doen het zeer goed en zullen
te beluisteren zijn tijdens de
periode van 1 november tot
14 december van dit jaar.
Het worden zeker stuk voor
stuk artistieke hoogtepun
ten op muzikaal gebied, ar
tiestenmissen als u wil. Het
is ook zo dat de idee om deze
missen te programmeren bij
mij voor een deel is ge
groeid uit wat in de Sint-
Carolus-Borumeuskerk van
Antwerpen als artiestenmis
Ma™zonde°rhit dtenaaro te He' k°me,ko°r van de Stedelijke Akodemie voo, Muziek en Bollet o.l.v. Herman Slagmulder. (-)
geven, denken wij dat het
stuk voor stuk erg verzorgde
uitvoeringen zullen worden,
die naar het beproefd sche
ma van 7 jaar geleden tij
dens het Dirk-Martensjaar
1973, goede prestaties zul
len opbrengen van ten dele
Aalsters werk door Aalster-
se uitvoerende kunstenaars,
wat door de bevolking van
ter plaatse dan ook dubbel
gesmaakt wordt. En bovenal
zien wij de negen hoogmis
sen als de meer geestelijke
uitdrukking van de herden
kingsperiode van de viering
van 500 jaar Sint-Martinus
kerk.
lours (Donovan) en de mee
zinger «Daar is de Lente»
van onze kleinkunstzanger
J, De Wilde. Op het einde
kwamen alle spelers (in to
taal zo'n 40 jongens) nog
eens gezamenlijk op het po
dium en groetten dankbaar
het publiek.
Deze lange, maar goed ge
vulde avond bewees dat het
St.-Jozefskollege een school
is die boordevol talent en
originele ideeen zit. Een an
der pluspunt was het
dankbare en etnthousiaste
publiek dat gedurende drie
uren muisstil bleef voor in
totaal 16 audities en dat te
vens aandachtig meeleefde
met het gebeuren op het po
dium. Een bewijs dat de
jeugd het sensationele en
spektakulaire meer dan beu
is en volledig openbloeit
voor talent van eigen bo
dem. In de bar vroegen we
Pater Prefekt of deze show
een onderdeel zal worden
van de grootse viering voor
volgend jaar? Hij ant
woordde overtuigd: «Er zit
ten wel enkele goede num
mers bij... We kunnen er
eens aan denken». Voor
mijn part mogen ze deze
show volgend jaar gerust
nog eens overdoen».
J.D.B.
Herman Van Santen over het
muzikale drieluik:
1. De muzikale opluistering
van de hoogmissen waar
over Chris Willems het
reeds had.
2. De Academische zitting
op vrijdag 7 november in de
kerk.
Voor deze gelegenheid zal
er een aangepaste muzikale
omlijsting gebracht worden
door het Kamerkoor van de
Stedelijke Muziekacademie
o.l.v. Herman Slagmulder.
Het werk dat zal worden uit
gevoerd is de 5-stemmige
psalm «Das ist mir lieb» van
Christiaan Van Ingelghem. (-)
Heinrich Schütz. Naast deze
vokale inbreng zal ook be
roep worden gedaan op or
ganist Kris Van Ingelgem.
3. Het huideconcert op Sint-
Maartensdag, dinsdag 11
november te 20 uur het pro
gramma bevat fragmenten
uit de suite «Watermuziek»
van Handel, het Concerto
voor viool en orkest in G van
Mozart en de uitvoering van
«Het Bronzen Hart» een ora
torium voor gemengd koor,
kinderkoor, solisten groot
orkest en beiaard van Gas
ton Feremans.
Over het opzet en de verwer
king van dit drieluik komen
wij natuurlijk in détail bij
een volgende gelegenheid
terug.
ig weekend was het weer feesten geblazen in het
'oot» college. En opnieuw was het een schot in de roos.
rhetorica van het Sint-Jozefskollege is er in geslaagd
durende meer dan drie uur een wervelende show ten
3nde 1,9 le 9even' waarvan de nokvolle zaal gefascineerd
Jnfj jeft van genoten. De knalshow «Retro 80» was eigenlijk
Jejon 1 9root knalnummer, want alle nummers waren steen-
juist'
9torica van het Sint-Jo- hedendaagse jeugd erkelijk
scollege; jongens van 17, belangstelling heeft voor
jaar. Bijna volwassen, muziek, voor poëzie en voor
>t een been in het echte toneel. Maar dan wel van
i. Stampen het hoofd een degelijke kwaliteit,
met interessante we- Het eerste nummer «Tegen
iswaardigheden; maar de tijd» was al meteen raak.
llen ook eens wat anders. Deze film en ook het gedicht
arom werd vorig school- «De Student», gebracht door
reeds besloten een Joris van Haver (regisseur
lowavond in elkaar te van deze geslaagde avond)
5 -^ken. genoten de volle waarder-
maar goed ook dat ze er ing van het talrijk opgeko-
dig begonnen, want men publiek. Dansgroep
kwam heel wat bij kijken, van C. De Smet, Fr. De
ook helemaal geen ge- Smedt. R. Van Berkel en J.
Lei ikkelijke opdracht. Alle Van Haver bracht vervol-
ig n nres moesten aan bod ko- gens uiterst sfeervol een
ook »n. Tientallen vergaderin- dans «Leef, dans en
ie v n en nog meer repitities. spring!»: met een minimum
blauwe
vlaggen) brachten ze een
verheerlijking aan het le
ven. Nadien werd op een
leuke en fijne wijze de draak
gestoken met het probleem
in België; de tegenstelling
tussen Vlamingen en Wa
len. Met de sketch «Recept
voor een Belgische Hutse
pot». verduidelijkt door ori
ginele dia's kregen J. Van
der Stichele, H. Bogaert (en
dia's van R. Van Horen en E.
Daelman) het aandachtige
publiek werkelijk op hun
handen. Proef even van de
smakelijke hutsepot: «Ver
mits het gaat om een Belgi
sche hutsepot, moet er
steeds gemeten worden met
twee maten en gewichten.
Neem een stuk haan ofte coq
en een beetje leeuw. Leeuw
goed binden en zorgvuldig
ontdoen van tanden en klau
wen. Gooi dit in een ruime
pot, bijvoorbeeld een grie-
ventrommel, nadat men
duidelijk bewijs dat de aan attributen
eerst de grieven op de lange
baan heeft geschoven. Re
gelmatig een scheutje uni
tair bindmiddel bijdoen.
Voor een goede hutsepot is
verder nog nodig; enkele
toegevoegde waarden, een
halfgare hansworst, een
paar diepgevroren taalpro
blemen, en een snuifje FDF-
poeder...»
Nadien werd het publiek
verrast door enkele populai
re liedjes. De twee gitaris
ten D. Lievens en J. Gabriels
en dwarsfluitspeler B. Cal
lebaut speelden «Heart of
Gold», «Old man», «The
needle an the Damage do
ne» op een waardevolle wij
ze. Hierop volgde een knap
verzorgde mimmeopvoering
«Ik en Wij». Gedurende een
tiental minuten zetten F.
Donckers, M. Ghijsens, B.
Cornelis en B. Van Holder
hun beste beentje voor en
kregen dan ook de volle
waardering. Vervolgens
was het het tijd voor een fijn
intermezzo van H. Van Bel-
linghen, die op een onge
looflijke vaardige en behen
dige wijze zijn dwarsfluit
bespeelde.
Het knalnummer en de
hoofdbrok van de avond
was zonder twijfel het to
neelstuk «Knal». De acht
spelers (K. Verhaeghe. D.
Walgraeve, F. Steenhout, P.
D'Hooghe, J. Devos, A. Sev-
rin, L. Uvin en F. Frerot) zijn
er overtuigend in geslaagd
de enthoesiaste menigte
hartelijk te laten lachen,
meer noch te laten brullen
van plezier. Het werd een
klucht in één bedrijf met als
onderwerp het schoolleven
met zijn wel ©n veel wee...
Een gemengde klas (2e stu
diejaar) krijgt het bezoek
van de strenge inspecteur.
Deze (voortreffelijk gespeeld
door Karei Verhaeghe) be
merkt de karikatuur van een
vlijtige leerling, maar ook
tiet lage peil van de klas. En
natuurlijk wordt de leraar er
de dupe van tot groot jolijt
van de leerlingen en van de
zaal... Dit stuk werd hoog
gewaardeerd, vooral we
gens de vrij hoge moeilijk
heidsgraad en de perfekte
uitvoering. Er was nauwe
lijks iets op aan te merken;
de belichting was uiterst
sfeervol en het is onmogelijk
de prestatie van alles goed
in elkaar stuk voor tstuk te
onderlijnen. Ook structureel
zat alles goed in elkaar, het
enige verwijt dat we zouden
kunnen maken is dat het
stuk eigenlijk een beetje te
grappig was en zo weinig
inhoud kende. Maar volgens
de spelers was dit ook de
bedoeling, ze wilden alleen
het publiek maar eens def
tig amuseren en daar zijn ze
dan ook wondergoed in ge
slaagd.
Het eerste deel van de
avond werd afaerond met
loost sketches en voordracht stond er ook nog zang en dans op het programma. (Per)
De studenten van het Sint-Jozefscollege organiseerden ten voordele van de missies een Retro '80,
waaraan heel wat studenten meewerkten (Per)
Abeelei
axtielar
te A hoort wel eens grapjes vertellen over diensten en
:lweest risen in deze stad waar zeer hard wel, en zeer hard niet
Cesa erkt wordt. Ik laat het aan uw verbeelding over om
Dtuele punten uit te reiken, en de meest kleurrijke
46 j ialen te vertellen. Maar wij, dat wil zeggen de muziek-
wij hebben het getroffen. Onze Leverancier, de
echte, lurele dienst is een soort kruising van Sint-Maarten en
Schu [erstman (ik moet er een van elke filosofische opvatting
ben). Ze blijven ons en de collega's ter gelgenheid van
muzikale gebeurtenis in de watten leggen. Ze zijn om
;t-Melc e zeggen hun gewicht in persmappen waard. Al wat
wfot is min of meer te vinden in een van die lijvige
umentatiekleinoden, ons toegestuurd door Chris Wil-
bezieler en organisator van het hele kerkvieringspro-
Sommige frasen zijn iets gecommentarieerd, maar het
ite is met vreugde letterlijk overgenomen. Is dat
iaat? Nee, een vlotte tekst aanhalen lijkt me meer een
zb.hpliment en een eerbewijs. Ik wou dat ik het ook eens
leien, femaakte.
3n Art|
he, hal
1. te Lef
2,
Van
iria ScJ
0
