Roger De Vogel verlaat
Vlaamse Atletiekliga
Dirk Heirweg
«De wielersport is niet
gediend met combine»
Zelfs het ludieke
hoort erbij
Roger De Vogel: weggevlogen.
VRIJDA6 7 NOVEMBER 1980
SPORT
Redaktie: Oude Vest 34, 9330 Oendermonde. Tel. 052/21.40.60
Enkele dagen geleden vernamen we dat Roger De
Vogel, aangesloten bij AC Denderland, zijn ontslag
zou aangeboden hebben bij voornoemde klub. Dit
met de bedoeling hierbij van de ADEPS-beurs (Fran
se Liga) te kunnen genieten. Bedenkelijk lijkt ons dat
deze «transfer» als het ware probleemloos verlopen
is, terwijl omgekeerd, atleten van de Franstalige Liga
zoveel moeilijkheden ondervinden om de stap an
dersom te proberen (zie het geval Verhoeven). Het
meest delikate in deze zaak betreft de manier waar
op deze zogenaamde «overgang» bedisseld werd.
Naar wij uit zeer be
trouwbare bron verno
men hebben, werd De
Vogel enkele dagen voor
het sluiten van de over
gangsperiode benaderd
door een Vlaams journa
list, die zekere voorstel
len zou geformuleerd
hebben teneinde De Vo
gel ertoe aan te zetten tot
zijn overgang naar de
Franstalige Liga te beslui
ten. Hierbij werden uiter
aard financiële voorstel
len gedaan die door de
nieuwe klub (Excelsior)
bevestigd werden. Deze
voorstellen zijn doorslag
gevend geweest om be
doelde atleet uiteindelijk
te doen toehappen. Be
denkelijk is het feit dat
bedoeld journalist tevens
medeorganisator is van
de jaarlijkse atletiekkolos
«Memorial Van Damme»,
waarbij wij ons de vraag
stellen of de rezerves bij
dergelijke organizaties
niet al te «franstalig»
aangewend worden. Feit
is dat de Franstalige Liga
over meer kredieten kan
beschikken dan de
Vlaamse vleugel, gezien
zij nog overschotten
heeft om Vlaamse atleten
aan te trekken. Of is de
verdeelsleutel voor de
toegestane kredieten zo
onevenredig dat de Vla
mingen «het kind van de
rekening» zijn.
Wat er ook van moge
zijn, het blijft een broze
hoop dat de VAL dit voor
val niet zonder enig ge
volg zal klasseren. Het is
de hoogste tijd dat Vlaan
deren zich sterk maakt
om dergelijke praktijken
tegen te gaan. Wanneer
een Vlaamstalig journa
list zijn eigen atleten
«verkoopt» aan de Fran
se liga, moeten wij be
sluiten dat het kwaad
diep geworteld zit.
Wat de atleet De Vogel
betreft, kunnen wij alleen
maar betreuren dat hij
zijn vrienden en aanhang
van het Dendermondse
en zijn geboortedorp
Moerzeke-Kastel verlaat.
Hopen maar dat hij niet
tegen de «Franse lamp»
vliegt!
P.E.E.
Heirweg, gemotiveerd
om meerdere redenen,
liet rechtvaardigheid en
sportiviteit primeren. Hij
werd beloond met de ze
ge in de 50 km. punten-
koers.
«Het is niet altijd mak
kelijk voor de wedstrijd
begint je kansen te moe
ten opofferen. Ik ben drie
jaar prof. Ik meen dat ik
aan mezelf verplicht ben
ambitieus te zijn. Ik moet
trachten mijn eigen kans
te gaan als het kan. Ik
vind het erg dat men en
kele duizenden mensen,
die nog bereid zijn om
naar de piste te komen,
vooraf voor schut zet. Zo
maken we vroeg of laat
ons eigen beroep kapot.
Ik had me voorbereid op
dat nummer en meende
mijn kans te kunnen en
moeten gaan. Ik ben niet
de voorloper, die zich
steeds tegen de meerder
heid durft afzetten. Ik was
tevreden dat Walter
Schoonjans er dezelfde
mening op nahield en die
durft het meer naar bui
ten brengen.»
«Het werd dan ook
zoiets van één tegen al
len,» vervolgt Dirk Heir
weg. «We kregen het
hard te verduren. Ik reed
goed. Het scheen tussen
mij en Colijn te zullen
gaan. Ik leidde met de
punten. Maar ik moet
toegeven dat ik even ver
strooid zat toen Vaarten
wegsprong en in de slot-
faze van de koers een
ronde nam en de leiding
overnam. Ik had me mis
rekend. Toen Colijn op
zeven ronden van het
einde een sprong waag
de, kon ik me losmaken
uit de groep, iets wat ook
niet altijd makkelijk ging.
Ik kwam bij en voorbij
Colijn. In een uiterste en
gebalde krachtinspan
ning heb ik alles gegeven
wat nog in mij zat. Ik
haalde een winstronde
op de valreep. Ik was te
vreden over mezelf en
Vlaamse Zwemweek start
Haal het zwemslipje uit een vergeten lade, stof
de «vliezen» af. En ga, rij of loop naar het bad.
Van 8 tot 15 november heeft immers de tweede
Vlaamse Zwemweek plaats, een organisatie
waarachter de Bond voor Zweminrichtingen,
Sport en Rekreatiecentra (BZSR) staat. Zowel in
Beveren als in Lokeren, in Dendermonde en in
Temse, in Sint-Niklaas, zijn programma's uitge
dokterd die velen moeten aantrekken. Tot in
het ludieke en het karnavaleske ging de inspira
tie van degenen die «hun» week attraktief
willen maken voor hun stad en het «omme
land». ledereen kent de weg naar het zwembad.
Al te weinig wordt die weg evenwel ingeslagen
door de massa. Toe nou: voor één keertje mag
het eens een «natte» week worden. Misschien
vind je het zo prettig dat je nadien nog meer in
het water gaat plonzen. Eigenlijk is het de
bedoeling van werkgroepvoorzitter en direk-
teur van Olympos te Dendermonde, meer be
langstelling te wekken voor het zwemmen, een
sport die ook rekreatief kan worden beoefend
MVH
De Wase groten en Aalst zitten in de volgende ronde
Sint-Niklaas echter niet en dat is toch wel zonde
Om en rond het wielrennen zweeft te pas en te
onpas het woord «combine». Afspraken heet dat
ook wel eens. Combine is zo oud als de wielersport,
maar niet elkeen kan er mee omgaan. Soms is het
vechten tegen windmolens, en is men niet opgewas
sen tegen de koalities en moet men tegen zijn zin in
meedraaien.
Op Allerheiligen werd op de wielerbaan te Gent de
openingsmeeting gereden. Een 50 km. puntenkoers
voor jonge beroepsrenners met piste-ambities, on-
der het motto «Ster der Beloften»,
net]] Dirk Heirweg-Walter Schoonjans, een jonge ploeg
aniMVol ambities, die vroeg of laat haar plaats wil
it sjtopeisen in de pistebedrijvigheid, pikte het njet, dat
medde uitslag vooraf op het bord werd gezet. Beiden
helfvonden het huwelijksgeschenk aan Luc Colijn wat
'r ^voorbarig. Ze gingen dan ook bij direkteur Dhondt
JLhun beklag maken, die maande hen aan: vecht er
k k|tegen en toon dat ge ertegen opgewassen zijt.
ja Dirk Heirweg: bijna één tegen allen, (c)
voor de toeschouwers.»
Apoteose
De staande ovatie, die
Heirweg bij zijn ereronde
kreeg, was het beste be
wijs, dat de massa zich
nog kan optrekken en op
warmen aan fysieke
krachtinspanningen van
jonge belovende profren
ners, die nog wat anders
kunnen dan rekenen en
berekenen. De piste-spe
cialisten, de vele anderen
die van dichtbij betrok
ken zijn met wat er op en
rond de winterbedrijvig
heid gebeurt, hadden de
glimlach. Gent had met
een spektakulair nummer
het winterseizoen open
gezet. Dirk Heirweg en
Walter Schoonjans wach
ten op navolgers, die be
reid zijn om de toeschou
wers waar voor hun geld
te geven.
Boston
Dirk Heirweg zegt de
Daf-gilde vaarwel. Hij
neemt afscheid van Fred
De Bruyne als sportbe
stuurder. Het samengaan
was voor de renner geen
gelukkig huwelijk. Hij
meent in de Bostonfor
matie van sportbestuur
der Robert Lauwers en
direkteur De Boe, die
Heirwegs eerste bloemen
kreeg aangeboden, op
meer menselijkheid en
morele steun te kunnen
rekenen.
«Aan de Daf-direktie en
de administratie, met de
heer Van Doorne aan het
hoofd, behoud ik de bes
te herinneringen, maar
de grootste ontgooche
ling voor mij is Fred De
Bruyne als sportbestuur
der. Hij houdt het teveel
bij lieve vriendjes. Ik be
hoorde tot degenen die
alleen een goed woord
kregen na een goede
prestatie en dan nog voor
de tribune, maar van een
echte opvang, waar hij zo
mee dweept, heb ik niets
ondervonden. Het komt
voor een jong beroeps
renner wel eens hard
aan. Ik had in den begin
ne het volste vertrouwen
in De Bruyne. Ik geloofde
hem, wanneer hij mooie
theorieën formuleerde.
Na drie jaar moet ik erva
ren dat hij bij mij een
grote puinhoop heeft na
gelaten. Ik zet me mis
schien niet zo goed over
een tegenslag heen. Ik
voel aan dat ik al eens
een goed woord kan ge
bruiken. In de wedstrijd
als aanmoediging, na de
koers als morele oppep
per. Maar het was ijdele
hoop. Een typerend voor
beeld was het kampioen
schap, dat ik verloor door
mijn eigen ploegmaats.
Dat is des te erger. Maar
voor de koers had ik geen
plaats in Fred De Bruynes
plannetje. Hij maakte de
afspraakjes met de ploeg
zonder mij en zorgde er
voor dat ik er zeker niets
over te weten kwam. Na
de koers, als elkeen je
aanwijst als de zedelijke
winnaar, en er wat publi
citeit om je heen is, komt
hij als eerste aandraven,
met de indruk of er be
staat maar één renner, 's
Anderendaags is het alle
maal vergeten. Ik betreur
dit ten zeerste en moet
eerlijk zeggen dat ik meer
had verwacht als sport
bestuurder, in de brede
zin van het woord, van
Fred De Bruyne.»
Verbittering bij een be
roepsrenner, die toen hij
de overstap naar de profs
waagde, zich vastklamp
te aan iemand die de op
leiding en het wegwijs
maken van de jeugd in de
profwereld in zijn banier
voerde. Teveel vertrou
wen misschien van Heir
weg, die veel verwachtte
van het samengaan met
Fred De Bruyne als sport
bestuurder en misschien
voor zichzelf op sportief
vlak iets hoger had willen
staan.
Ik won drie keer en
met tweede plaatsen in
het Belgisch, het Ant
werps en het Oostvlaams
kampioenschap en een
reeks andere tweede
plaatsen ben ik samen
met mijn prestatie in Lon-
den-Bradford over het
geheel niet ontevreden.
Het komt dan ook hard
aan als de sportbe
stuurder je onder de neus
wrijft dat je niet genoeg
publiciteit voor de firma
maakt. Ik noem dit maar
argumenten om het ar
gument zoeken. Ik stel
mezelf dan de vraag, wie
er Daf tijdens het Bel
gisch kampioenschap het
langst in beeld bracht. Ik
reed het wereldkam
pioenschap puntenkoers,
zonder dat de sportbe
stuurder er bij was. Ik
was tweehonderd km. in
de aanval in Londen-
Bradford, een wedstrijd
die voor Daf in Engeland
wel betekenis had. Met
Allerheiligen liet ik Daf
opnieuw in de belang
stelling komen. Ik wil de
diskussie aangaan wie
meer en beter deed op
het vlak van de publici
teit.»
Dirk Heirweg weet nu
waar hij staat, wat hij kan
en wat hij wil. Hij wil een
zekere pistebedrijvigheid
paren aan de wegwed
strijden, die zijn eerste
objektief blijven. Positief
in de overgang naar
Boston ervaart Heirweg
dat men daar vooraf de
renner zijn woordje wil
laten meepraten bij het
samenstellen van het
programma en de wed
strijden die hem het bes
te liggen.
BENO
