r*
Dirk Van Buyten,
De hartslag van
V.W. Hamme
Iruno Vehent
tnimator van
cyclocrosskampioenschap
Castarbeiders
Duivenkampioen
Piet Smet
overleden
■\r
Zo de vader, zo de zoon
Zweifel hindert
Paul De Brauwer
De Voorpost
VRIJDAG 21 NOVEMBER 1980
SPORT
Redaktie: Oude Vest 34, 9330 Oendermonde. Tel. 052/21.40.60
De 18-jarige Zeelse junior, klein van stuk maar
foot van hart, verbaasde vorige zondag te Munte
jdens het Belgisch Cyclocrosskampioenschap
iend en tegenstander. Het waren niet de topfavo-
eten of de outsiders die de wedstrijd maakten,
aar het voor de meesten onbekend kleintje uit
ele. Een jongeman, dol van de wielersport en in
art en nieren gebeten van de microbe.
Bruno is geen winnaarstype en haalde dan ook
og nooit de krantenkoppen. Hij zocht a.h.w. onop-
emerkt een plaats en tot hiertoe was dit een klein
laatsje in de wielerpelotons. Over die gang van
aken ligt hij geen nachten wakker. Hij is een
rilskrachtige jongen, die weet dat het nog te vroeg
om echt over een wielrenner met mogelijkheden
kunnen spreken. De jeugdreeksen zijn een stage-
eriode.
De prestatie die hij te
flunte over de velden
childerde kunnen de sti
mulans zijn, waarop een
iportman wacht om echt
ïpen te bloeien en een
fans te krijgen in de gilde
pan de beteren.
Bruno was met de lef
■ertrokken van de win-
laar. Toen hij voor de
aan enkele suppor
ts als Marnix Boeykens
Oscar Christiaens ver
aarde naar Munte te
kon niet aanpikken. Ve
hent zat zenuwachtig en
nerveus om met de favo
riet mee te springen,
maar het smalle veldwe-
geltje maakte het hem
onmogelijk. Hij zette ach
teraf de achtervolging in
en kwam tot op 30 meter
terug. Hij zou zeker aan
sluiting krijgen, maar
daar liet dame fortuna
hem voor de zoveelste
keer in de steek. Zijn ver
snellingsapparaat wei-
(firuno Vehent, die speciaal door onderwijzer Marnix
yoeykens onder de arm wordt genomen, (gb)
jn gekomen om te win- gerde dienst en in plaats
en, fronste men even de van mee te dingen naar
renkbrauwen. Het koers- een tricolore trui ver-
nu nog tot eind decem
ber in het veld blijven
rijden. Misschien kan hij
zijn reputatie van Munte
nog wel met enkele suk-
sessen verzilveren. Ook
tijdens het wegseizoen
was het voor Bruno niet
allemaal rozengeur en
maneschijn. Hij werd ge
troffen door de windpok
ken en die hielden hem
niet alleen één maand uit
de pelotons, maar de in
spuiting werkte geduren
de het ganse seizoen ne
fast op zijn lichaamskon-
ditie.
«Ik heb het dit seizoen
hoofdzakelijk moeten
doen op mijn karakter en
mijn macht. Door een sa
menloop van voor mij
gunstige omstandighe
den liep de forme wel
eens langs mijn neus
voorbij. Maar ik bracht
voldoende wilskracht op
om door te zetten. Ik
moet het hebben van
zwaar werk. Ik mis spurt
en dat houdt mij niet al
leen van overwinningen
maar ook van ereplaat
sen. Ik kijk dan ook hoop
vol uit naar het volgend
wielerseizoen, dat ik als
liefhebber begin en waar
in ik van het begin af, de
zware wedstrijden zal uit
kiezen om in de kijker te
komen.»
Start in
bezemwagen
De kleine Vehent reed
als tienjarige knaap al
leen naar de Muur van
Geraardsbergen en be
klom die zonder moeite.
Hij reed het land rond. De
fiets had hem in de ban.
Echte kompetitie zat er
pas op zijn zestiende in.
De meest in het oog
springende stunt aaide
hij op 15-jarige leeftijd
uit. Hij wilde de sfeer van
de Tour de France mee
maken. Als een geboren
avonturier reed hij met
de fiets naar Rouen. Een
wegenkaart en wat Frans
geld, meer nam hij niet
mee op zijn avontuur. De
taal van Voltaire was hij
niet meester, maar zijn
durf, zijn lef en de heilige
overtuiging dat hij de ka
ravaan zou binnengera-
ken, waren zijn bondge
noten.
Buur Fred De Bruyne,
toen nog radiokommen-
tator, zou hem wel hel
pen. Hij kreeg sympatie
en de belangstelling van
de internationale pers. Er
werden aan blonde Bru
no commentaren gewijd
op alle Franse zenders.
Die belangstelling heeft
hij als aktief wielrenner
niet meer gekregen. Bru
no mocht van Rouen
naar Roubaix volgen in
de bezemwagen. Hij leer
de de Ronde kennen in
de achterban van het ge
beuren, voor hem werd
dit waarschijnlijk de leer
school om zich later aan
op te trekken. Hij zal
steeds kunnen vertellen
dat hij op de manier van
de Flandriens de stiel
leerde, met veel vallen en
opstaan. Hij moest wach
ten op een nationaal vel-
dritkampioenschap, om
enkele regels uit onze
schrijfmachine te krijgen.
Het kon veel eerder. Voor
enkele maanden reed hij
in de Ronde van Vlaande
ren op 2 km. van de meet
met 200 m. voorop.
De schrik om te winnen
sloeg hem dan in de be
nen. Hij werd ingelopen
en als dank kwam hij ten
val in de spurt.
Een eigenaardige loop
baan, die amper drie sei
zoenen oud is, maar
reeds doorspekt met heel
wat verhalen.
Maar primordiaal is dat
Bruno Vehent gelooft in
zijn mogelijkheden. Zijn
raadsman onderwijzer
Marnix Boeykens houdt
hem een karrière als
klimmer voor. Hij heeft er
het karakter en de morfo
logie voor en het sterke
geloof dat het wielrennen
voor hem nog wat in pet
to heeft.
BENO
Dirk Van Buyten: de hartslag van VW Ha mme (c)
Laat het maar stortregenen. Praten met Dirk Van
Buyten doet de zon in het hart schijnen. De appel is
niet ver van de boom gevallen. Vader Etienne,
indertijd vijftien jaar lid van het fanionelftal is steeds
een figuur naar wie iedereen opkijkt. Als mens met
goede omgangsnormen en bescheidenheid niet te
evenaren. Zoon Dirk had geen vijf jaar in het fanion
elftal nodig om zich als de vriend en de sportman bij
uitstek te laten waarderen.
Nu is hij tien jaar lid en
tevens kapitein van een
ambitieus V.W. Hamme
dat blijkbaar op weg is
om de stoutste verwach
tingen te overtreffen.
Eenvoud
De eenvoud siert Dirk
Van Buyten. Op het veld
is hij een toonbeeld. Na
de wedstrijd is hij de jo
viale gesprekspartner.
Ik kwam op zeventien
jarige leeftijd in het eer
ste elftal. Dat was op de
vooravond van het ver
val, zegt Dirk Van Buyten.
Een jaar later volgde de
degradatie naar de vierde
klasse. En of het nog niet
genoeg was, kwam het
jaar daarop de duik naar
de provinciale afdelin
gen. Daar hebben we vier
moeilijke seizoenen mee
gemaakt. Maar trainer
Rudy Schelfout en na
dien Willy Meersman zijn
beginnen bouwen aan
een ploeg die op langere
termijn een sterk geheel
moest worden. Oudere
spelers die geen ambitie
hadden werden door Wil
ly Meersman op zij ge
schoven. De eigen Ham-
se jeugd kreeg de kans.
Eddy De Malsche, Luc
Schuddinck, Dirk Verbus
tel, Ronny De Beule, vier
Meersmanproducten,
zijn vandaag de pionnen
in de ploeg. Van wat eens
een puinhoop was, heeft
Willy Meersman een ster
ke burcht gemaakt. Rond
om die jeugd werd met
aankopen als Guido
Joos, en Daniel De Paepe
routine geweven. Thans
beleven we een weelde
die velen ons benijden.
Ambitie
Dirk Van Buyten is als
zevenentwintigjarige va
der van twee kinderen in
geen geval een hoogvlie
ger. Iemand die met bei
de voeten op de grond
blijft en zich niet laat ver
leiden tot grootsprakerig
heid.
Nu al stellen dat de
titel in ons bereik ligt is
woordenkramerij, stelt
Dirk Van Buyten. Met een
gunstige rangschikking
dit seizoen ben ik al erg
tevreden. Een ploeg volgt
beter de weg van de ge
leidelijke opgang. Wat
een gezond blok blijven
dat zijn zelfstandigheid
moet bewaren.
De menselijke kwaliteiten
van een voetballer zijn zo
belangrijk als zijn sportie
ve eigenschappen. In dat
opzicht zijn de pas aange
worven spelers Chris Van
Dam en Robby Smet
toonbeelden. Iets wat
ook van Rudy Maes kan
gezegd worden. Ook na
de wedstrijd maken ze
deel uit van een vrien
denkring waarin er gere
geld pret wordt gemaakt.
Aanvalsdrift
Dirk Van Buyten heeft
over trainer Meersman
niets dan lovende
tweeduizend toeschou
wers krijgt hoeft dan ook
niemand te verbazen. Er
wordt hier altijd voetbal
gespeeld, of tenminste
doen we er een poging
voor.
Dirk Van Buyten is tevre
den over de huidige gang
van zaken bij V.W.
Hamme.
Bestuur, trainer en
spelers vormen een een
drachtig blok. Dat zijn
factoren die belangrijk
zijn om resultaten te ha
len. Over geld wordt er
nooit gesproken. De pre
mie wordt voor het se
zoen vastgesteld. Ee
wij de laatste jaren be
reikt hebben is te danken
aan eigen Hamse voet
ballers. Het aantrekken
van vreemde en dure
spelers om vlugger een
doel te bereiken heeft
meermaals een ongunsti
ge weerslag. Het verle
den heeft dat trouwens
bewezen. Toen we uit de
derde klasse tuimelden
maakte er nog één Ham-
menaar deel uit van het
fanionelftal. Een goede
geest in de ploeg heeft
men maar alleen wan
neer een meerderheid
van eigen spelers er lid
van is. Wie toch als nieu
we speler wordt aange
trokken, omdat dat soms
wel noodzakelijk is, moet
voldoen aan de princi
pes. Wij willen namelijk
woorden.
Iemand die ons uitste
kend kan oppeppen en
dat is een enorme troef.
Voor een punt spelen is
iets wat onze trainer niet
kent. Het gaat er bij hem
altijd om van te winnen.
Daarom moeten wij voet
bal spelen in de ware zin
van het woord. Nooit,
zelfs tegen te duchten
tegenstanders hebben
we opdracht gekregen
om een afbraak te doen.
De aanval is in zijn ogen
altijd het beste wapen.
Wat hebben de toeschou
wers aan een ploeg die
zich telkens defensief
aanstelt?
Dat Hamme gemiddeld
knipoogje van voorzitter
Peersman na afloop van
een uitstekende prestatie
voorspelt wel dat er een
extraatje op komst is.
Dirk Van Buyten is in
geen geval de man bij
wie het om de poen gaat.
Daarvoor heeft hij te
sterk zijn hart aan de
voetbal en aan V.W.
Hamme verpand. Wan
neer je met hem een gr
sprek aangaat hoor je r
hartslag van de viert
klasse. Een club waa:
het prettig is om te v-
toeven maar waarin D
Van Buyten in al zijn I
scheidenheid een am
tieus voetballer blijft.
ET
erloop stelde hem in het
elijk. Hij maakte de wed-
trijd levendig. Hij achtte
drie ronden de kop-
roep van acht te groot
n reed zo lang en zo
ard op kop tot hij alleen
'eg geraakte en achter
em het deelnemersveld
)taal verbrokkelde. De
nigen die Bruno nog
onden bedreigen waren
ric Van der Aerden en
auwels.
Toen het drietal samen
wam bleef Bruno de
riftige aanvaller. Hij
'oekerde met zijn krach-
in. Hij liet zich geenszins
itimideren, door de aan
wezigheid van zegeko-
ing en zilveren wereld-
hedaille Eric Vanderaer-
len. Maar Pauwels speel-
le in de kaart van de
avoriet en deed het
waarste achtervolgings-
werk om Vehent te coun-
eren.
Bruno, de geboren
lechvogel, werd ook in
Ie beslissende faze van
Ie titelren door de situa-
e verraden. Vanderaer-
len sprong weg en Pau-
'els in tweede stellinq
speelde hij door het me
chanisch defekt een zeke
re tweede plaats.
Bruno Vehent, de reve
latie uit de titelrace, kreeg
van de neutrale kenner
de hoogste kwotering. Hij
stond niet aangestipt bij
de kanshebbers, maar nu
kent elkeen hem.
Karaktermens
In de ouderlijke woning
café Voetbal, tegenover
het voetbalterrein van
Eendracht Zele in de Eist-
straat, zijn alle muren ze
ker nog niet gegarnierd
met de palmen van zoon
lief. Op de weg, als laat
stejaars junior, moest hij
zich tevreden stellen met
twee overwinningen en
als veldrijder zwaaide hij
nog maar één keer met
de bloemen en dan nog
uitgerekend in de bloe-
mengemeente Lochristi.
Een beetje meeval en
het aantal was zeker ver
viervoudigd. Tweemaal
kon hij niet meer verlie
zen en toch kreeg hij met
pech af te rekenen, die
sterker bleek dan zijn
tegenstanders. Bruno wil
Aktueel
Er lopen talloze gastarbeiders rond in de modder
en op hel gras van onze voetbalvelden. Onze klubs
zijn bedrijven geworden die al dan niet winstgevend
zijn. De werknemers moeten producerenpunten
verzamelen hoedanook. Kampioen worden. De cup
winnen. Knokken voor een plaatsje in de UÊFA-
beker, en eenmaal zo verdoorstoten naar een
volgende «ronde» en als het enigszins kan ook de
finale spelen en... winnen.
Prof klubs worden gerund als een fabriek. Met een
geoliede en tol in de kleinste details georganizeerde
administratie. Met een medische staf, een groep
trainers met een eigen opdracht. Duizenden jongetjes
horen de lokroep van de stadions. Nog voor ze de
tienerleeftijd bereikt hebben, trekken ze shoes aan,
stampen ze tegen een balletje. Het kommunikanten-
pak wordt vee! later gekocht dan het eerste voetbalu
niform. Echt talent wordt opgespoord bij kleine
klubkes en er weggehaald. Mettertijd gaat de ballast
overboord en alleen de échte beloften blijven.
Wat het lot van die beloften wordt, blijft lang
onduidelijk. Weinigen krijgen de kans zich echt te
integreren in het fanionteam van de klub waar ze
«groot» geworden zijn. Ze pendelen tussen de
doublures en de bank. Af en toe kunnen en mogen ze
de lekken dichten: wanneer een certitude of een
vedette de wonden likt. Of geschorst is. Het gebeurt
al eens dat een jongere van de bank wordt weggeroe
pen en als wisselspeler mag meedoen. De échte
doorbraak is er zelden bij: geduld oefenen is de
sterkste kwaliteit met van de klubdirigenten. Niet
volgend seizoen moet een team van «winners» de
show verzorgen, wél vandaag. In de plaats van op
het eigen talent doen de «fabrieksdirekteurs» liever
een beroep op gevestigde waarden. Over de lands
grenzen speuren en «namen» aantrekken, is blijk
baar een «must». Percentenjagers romen de buiten
landse markt af. Er wordt zwaar geïnvesteerd. Doch
meer dan eens loopt het fout. Met de fanfare voorop
stappen de nieuwkomers het stadion binnen. Doch in
verscheidene gevallen vertrekken de reddingbrengers
na enkele weken of maanden met stille trom. De
artiesten blijken doodgewone stielmannen te zijn,
zoals er bij ons honderden in de schaduw zitten.
Meer dan eens ook blijkt die superstar een «has
beente zijn. Iemand die in zijn laatste paar
seizoenen van een bijna afgebouwde karrière in het
land van belofte een extraatje komt meegraaien. Je
kan er niet naast kijken: van de dikbetaalde en voor
soms hoge sommen aangetrokken gastarbeiders, zijn
er verscheidene die nauwelijks het niveau halen van
de gemiddelde «inboorling» En toch krijgt laatstge
noemde zo goed als geen kans. Het is ontmoedigend
en het wordt de hoogste tijd dat de logica stilaan
voorrang krijgt op een ziekelijke rage. Misschien kan
de bond, die dan toch eigen wetten en reglementen
heeft, er wat aan doen en het recht op arbeid van
eigen landgenoten veilig stellen. Al gaat dat tegen de
financiële belangen van sommige «mensenhande
laars» in.
Marcel Van Hauwermeiren
Woensdag in de vroege morgen is duiver
kampioen Piet Smet uit Sint-Niklaas overleder
Hij was 67. Piet Smet, tot aan de pensioengi
rechtigde leeftijd politieagent, was ook in c
atletiekmiddens een bekende figuur. Vooral c
piste was hij een kraan en het was te wijten a<
de oorlogsomstandigheden dat hij niet a:
minstens" één Olympiade deelnam. Ook a
veteraan was hij jarenlang aktief.
Een paar maanden geleden verloor de
Smet zijn echtgenote, wat voor hem een zwa
klap betekende.
G.
In het Zwitserse Volkes-
swil finishte Paul De
Brauwer als nummer
twee. Paul kon gewon
nen hebben, maar daar
stak ex-wereldkampioen
Albert Zweifel een stokje
voor: hii hinderde oo een
50-tal meter van de eind
streep onze hoogblonde
streekgenoot die prompt
klacht neerlegde. De «of-
ficiëlen» hadden evenwel
niets gezien en wimpel
den het protest af.
