eppe.mere
nieuiuerkerkeii
OVERROMPELEND SUKSES VOOR
INDOOR-JUMPING VAN «DE HOEFSLAG»
Wereldrekord kickeren
Apoteker De Staebele
zegt Nieuwerkerken
vaarwel
Erondegem zag urenlang de paardjes springen
Uitslagen indoor-jumping
van manege De Hoefslag
Geslaagd LS.W.
ledenfeest te Mere
10 - 28.11.1980 - De Voorpost
Elf november
Dag van de Wapenstilstand, van Sint Maarten, van
11.11.li-
Dag dus van vrede, kindervreugde, solidariteit.
Een dag die je hoopvol zou moeten stemmen.
Elf november 1980. een grauwe dinsdag, maar je hoeft niet
te werken en wil dus best wel ergens heen.
Keuze genoeg: behalve herdenkingsplechtigheden en va
derlandse optochten is er jaarmarkt in Aalst, inzet van de
karnavalfeesten in Lede en indoor-jumping in Erondegem.
laten verlopen.
Maar zo hoort het eigenlijk
toch.
De toeschouwer betaalt en is
tevreden als hij waar krijgt
voor zijh geld. Dat heeft hij
hier gekregen en een dank
baar applaus zwelt dan ook
aan als minister Mark Galle
bij de prijsuitreiking van de
zesde en laatste proef per
soonlijk zijn beker aan de
winnaar komt overhan
digen.
Naast de Minister van het
Vlaamse Gewest staat Toon.
Het is duidelijk, dat er een
zware last'van zijn schou
ders is gevallen; hij glim
lacht dankbaar zijn bekwa
me uitvoerende medewer
kers van die dag toe. Zij heb
ben een werkelijk hecht
team gevormd, waarin ner
gens hiaten te bespeuren
waren. Geen enkel ogenblik
is het wedstrijdgebeuren
aan hun kontrole ontsnapt
en dank zij hen verliep alles
op wieltjes.
Een bijzonder plezierig mo
ment was het ook voor Tom
en de zijnen, wanneer Moni
que en Christa, de meisjes
die aan de kas hadden geze
ten, kwamen vertellen hoe
het met de kaartenverkoop
is verlopen.
Een reden te meer om in de
bovenbar bij Liliane en Jen
ny samen een welverdiend
pintje te gaan drinken....
Cyriel Temmerman
Verbeelding laten werken
Over die jumping hadden
we weken geleden reeds ge
praat met Toon Depaepe, de
dinamische manègehouder
van «Afspanning De
Hoefslag».
Hij wilde de Vriendenjum-
ping, die sirids vorig jaar als
een voortzetting van een
eertijds in de manége ge
vierd Paardenfeest door
ging, op een nieuwe leest
schoeien Daarom liet hij
volop zijn fantasie werken
bij het bouwen van een pro
fessionele piste.
En op de jongste Sint Maar-
tensdag was het - resultaat
van zijn rijke verbeelding te
zien tijdens de indoorjum-
ping in Erondegem.
Vanzelf ging het allemaal
niet, want het volstaat niet
om over een vruchtbare ver
beelding te beschikken, je
hebt ook je handen nodig
om ze te verwerkelijken. Dus
heeft Toon om te beginnen
voor elke proef een verschil
lende omloop gebouwd en
zorgde hij er ook voor, dat er
evenveel op rechter- als op
iinkergalop op de hindernis
sen werd gereden dat de
moeilijkheidsgraad werd
verhoofd naargelang de
klasse waarin gesprongen
werd. Ten bewijze daarvan
het aantal barrages bij be-
ginnenden, licht en midden
en dat sommige deelnemers
van licht, die ook in midden
reden, er niet in slaagden
zich ook daar vooraan te
klasseren.
Bovendien had Toon er
zorgvuldig over gewaakt om
vooral geen unfaire hinder
nissen te bouwen en waren
alle afstanden strikt regle
mentair gehouden, volledig
volgens de bepalingen van
de K.B.R.S.F.
De hindernissen had hij oor
deelkundig verdeeld over de
hele oppervlakte de over
dekte rijbaan van 20 x 40
meter met gebruik van de
juiste afstanden.
Voor, achter en een ietsje
naast elke hindernis werd
gezorgd voor een fleurige
groenversiering, geschon
ken door M. De Wolf uit
Erondegem.
Door elk parcours op een
dergelijke manier op te bou
wen, werd tussen de deelne
mers een felle strijd uitge
lokt, wat vooral tot uiting
kwam in de minieme tijds
verschillen in de uitslagen.
In de barrages werden de
meest interessante hinder
nissen opgenomen.
Kortom, er werd aantrekke
lijke sport gebracht, waarbij
de springvermogen pri
meerde op de snelheid.
Dit was de positieve totaalin
druk, die de talrijk opgeko
men kijkers hebben gekre
gen van deze in alle opzich
ten geslaagde indoor-jum-
ping.
Minutieuze voorbereiding
Eigenlijk is er bij zo'n indoor-
concours nooit één enkel
rustig moment voor de orga-
nizator, vertelde Toon De
paepe ons.
Het begint al, een paar
maanden op voorhand met
de eerste faze, die bestaat in
het vastleggen van het pro
gramma. Er wordt een voor
programma rondgestuurd
naar regionale ruitervereni-
gingen en individuele ruiters
in de provincie.
De inschrijvingen komen
binnen en een week vóór de
wedstrijd wordt dan nageke
ken welke inschrijvingen er
binnen zijn en hoe het zit
met het aantal deelnemers
van de eigen ruitersklub De
Hoefslag. Maar ook stelt
men zich de vraag welke
schenkers van bekers en na-
turaprijzen hebben toege
zegd en of de «afhaaldienst»
het nodige heeft gedaan om
alles hierheen te halen. En
heb ik eraan gedacht ieder
een te bedanken die zo wel
willend is geweest iets te
schenken?
En de jury dan.
Heb ik de juiste juryleden
aangetrokken, die weten, dat
ze zich strikt aan de regle
menten moeten houden en
daarbij toch op alle mogelij
ke manieren moeten trach
ten de ruiters te helpen?
Want je mag vooral niet uit
het oog verliezen, dat de
deelnemers vlak vóór de
wedstrijd nogal eens geprik
keld kunnen zijn....
Eens de inschrijvingsdatum
verstreken, neemt het werk
nog toe.
Iedere inschrijving wordt im
mers geregistreerd op twee
kaarten. Eén ervan wordt op-
geboren bij de proef waar
het paard in uitkomt, de an
dere komt bij de algemene
index om de startvolgorde
vast te stellen.
Als alle inschrijvingen bin
nen zijn moet ook het defini
tieve programma worden
uitgewerkt en het tijdsche
ma vastgesteld.
Je weet nooit met zekerheid
hoeveel paarden er zullen
uitkomen, want vaak wor
den ze voor twee of drie
nummers ingeschreven, ter
wijl ze uiteindelijk maar één
keer optreden. Daarbij komt
nog, dat bij een klein con
cours ook de dag zelf nog
mag worden ingeschreven.
Dan worden de aantekenin
gen gemaakt: moet er één
barrage op tijd zijn? Hoeveel
nulfouten willen daarvoor
hebben?
Zodra dit allemaal is vast
gesteld, worden de par-
coursschetsen opgemaakt;
van iedere schets worden fo
tokopieën gemaakt: één van
de juryleden, één voor de
oefenring en één is voor de
ingang van de piste, zodat
een ruiter die nog twijfels
mocht hebben er op het al
lerlaatste ogenblik nog even
kan naar kijken, alvorens van
start te gaan
De minutieuze voorberei
ding nog voor het eerste
startsignaal weerklinkt....
Proef 1, Beg. paarden e
De Bock Brigitte
Maes Chel
Doek Jouri
Daelman Bibi
Strafpunten (3) Tijd barrage (4)
niet gelic. ruiters, Bar. A, mixte barr, op tijd
King Fury 0 27.5/10
Agendoren 0 29.6
Royal Clef 0 32.1
Brakar
ontving de beker, geschonken door mevr. Rika De Backer-Van Ocken, staatssekretaris.
(4)
26.1
26.4
27.4
De
Proef 2, Reeks Licht, Barema A mixte. Barrage op tijd
(1) (2)
Keuleers Werner Halla
Van Bunder Dirk Loteusi 0
Defranck Philip Meteo 0
Hier werde beker geschonken door Bakkerij «Ponnet Jan»
Proef 3, Reeks Midden, Barema A mixte. Barrage op tijd
(1) (2) (3) (4)
Ceynos Yolande Muchacho 0 28.1
Verschelden Peter Dandy 0 29 3
Van Bunder Patrick Ursula 0 29.4
Beker geschonken door Restaurant «Norbert Oordegem» voor de overwinnaar van de 3e reeks
Proef 4, Beg. paarden en niet gelic. ruiter, barrage op tijd, prog. parcours
(1) (2) (3) (4)
Nijs Wim(Hoefslag-ruiter) Savana 21 27.9
Joos Christel Quick 9 28.2
Schelfhout Gerald Uckly 17 31.2
De eerste van deze reeks kreeg een beker geschonken door Dr. Van Oudenhove L,
De proeven 5 en 6 werden wegens het gevorderde uur direkt op tijd gereden
Proef 5, Reeks Licht, progressief parcours. Barrage op tijd
(1) (2) (3) (4)
Van Bunder Dirk Loteusi 36 35.5
Defranck Philip Meteo 36 27.1
Van Bunder Gino Larisso 36 38.2
Beker geschonken door Brussels Huis voor de winnaar van reeks 5
Proef 6, Reeks Midden, progressief parcours, Barrage op tijd
(1) (2) (3) (4)
Verschelden Peter Travera 36 37.3
Defranck Philip Meteo 36 37.4
Van Cauyeren André Con Dios 36 37.6
Minister van het Vlaamse Gewest Mark Galle kwam persoonlijk de door hem geschonken
beker aan de winnaar van de 6e reeks overhandigen, in het bijzijn van Sint-Maarten.
Technische gegevens
De start werd gegeven om kwart voor tien en er werd continu gewerkt tot halfzeven 's
avonds, In 't totaal werden 227 parcours gereden. Proeven 5 en 6 werden direkt op tijd
gereden
Proef Aantal deelnemers Barrages
Aantal
geklasseerden
26
onmiddellijk op tijd gereden
onmiddellijk op tijd gereden
Bekers, geschonken aan de best geklasseerde ruiters van de ruiterschool «Afspanning De
Hoefslag»
De heer H De Croo, ex-minister, schepen van Brakel en schepen van Financiën schonk een
beker aan de jongste geklasseerde ruiter van de ruiterschool «Afspanning de Hoefslag»
Dat was Philip Rupus, dertiende in proef 1 en achtste in proef 4. Een veelbelovende knaap
Dokter Morelle V Schonk een beker aan de best geklasseerde ruiter van de ruiterschool
«Afspanning de Hoefslag». En die eer viel te beurt aan de jeugdige Wim Nijs, die winnaar
werd van proef 4,
Patricia Van Neck ontving een «Sint-Maarten op een stok» voor de best geklasseerde
amazone van de ruiterschool «Afspanning De Hoefslag»: zij werd negende in proef 2,
achtste in proef 3 en twaalfde in proef 4.
De originele prijs werd geschonken door Bakkerij H. Cardon.
De finale van de drössuurwedstrijd van manége «Afspanning De Hoefslag» gaat door op
zondag 7 december a s van 10 uur 's morgens af
Een must voor de liefhebbers van echte paardensport!
De vaart erin houden!
Gedurende de laatste twee
dagen die de wedstrijd voor
afgaan, heeft Toon De paepe
haast onafgebroken aan dat
moment gedacht.
Zijn hoofd gonsde van alle
schijnbaar onbenullige de
tails, waarvan er echter geen
enkel uit het oog mocht wor
den verloren.
«Is er gedacht aan de men
sen, die de bekers moeten
uitreiken? Werden ze wel uit
genodigd'». Dergelijke ge
dachten flitsen aanhoudend
door zijn hoofd.
«'s Morgens om halfzeven
loop ik door de stallen en de
oefenring, plaats de
gemeentelijke parkeerbor-
den en de aanduidingsbor
den van de manége en kon-
troleer nog maar eens de
piste, die pijnlijk netjes moet
opgeruimd zijn...»
Toon's voetstappen klinken
hol in de prille novemberbe-
rochtend, doch de uurtjes
vliegen voorbij en om negen
uur dagen de eerste deelne
mers reeds op. Ze moeten
zich melden bij de heer Ru-
pus op het algemeen sekre-
tariaat en drie kwartier later
is het juiste aantal inschrij
vingen gekend en worden
naar de jurytoren gebracht.
De vijftien medewerkers van
Toon Depaepe krijgen van
nu af aan de handen meer
dan vol. Het is nog maar een
begin, doch ze weten ver
domd goed dat ze er vaart
zullen moeten in houden tot
's avonds.
Werken aan een hoog tempo
is hier uitermate belangrijk.
Als Toon ook maar even ver
moedt, dat er vertraging kan
worden opgelopen, neemt
hij onmiddellijk de nodige
maatregelen om dat te ver
hinderen door de gepaste
medewerkers een seintje te
geven, ledereen weer pre
cies wat van hem wordt ver
wacht en is bezield mét de
vaste wil om het concours te
doen slagen.
Haastige sekondenwijzer
Dan is eindelijk het langver
wachte ogenblik aange
broken.
Het startsignaal voor proef
één weerklinkt.
De paddockoverste D Van
Schuylenberg zorgt dat er
een vooropstelling klaar
staat, zodat voortdurend en
kele deelnemers startklaar
hun beurt afwachten. Hij let
er eveneens op, dat de
proefhindernissen van de
goede kant gesprongen
worden.
In de jurytoren het hoofd
kwartier is de sfeer ge
spannen.
Naast juryvoorzitter R, Van
der Haeghen zit de sekreta-
resse van de jury mevrouw
Rqpus. Daarnaast zit omroe
per K. Tienpont, die het pu
bliek van het wedstrijdver
loop moet op de hoogte
houden. Aan zijn rechterzij
de zit Jef Van Tienen, die
telefonisch in verbinding
staat met de paddockover-
Arii w<
irtiesti
)lan b
nedies
Je vo<
ioliede
ïotarie
Na ute
jesitue
net hu
ste. Aan de linkerkant zitten
de officials mevrouw Van
Neck en de heer Van Tienen.
Zij houden de tijderi in de
gaten.
Achter al de mensen staat
Toon Depaepe.
De spanning is zo van zijn
gezicht af te lezen. Hij heeft
slechts oog voor de klok.
Beneden verloopt alles vlot,
er wordt keurig gesprongen,
het publiek kijkt met inge
houden adem toe en applau
disseert tussendoor heel
even voor de knappe presta
ties van de deelnemers.
Want er wordt stilte ge
vraagd.
En aandacht.
Toon heeft enkel aandacht
voor de plotseling schijn
baar vlugger voorttikkende
sekondenwijzer....
«Zal dit nummer uitlopen?
Hoelang?» vraagt hij zich
koortsachtig af.
Als het werkelijk dreigt uit te
lopen, dan moet hij in over
leg met de jury bliksemsnel
beslissen welke maatregel
ze gaan toepassen.
Tot en met de vierde proef
verloopt alles volledig vol
gens wens.
Voor proef 5 en 6 echter
wordt besloten om ze op tijd
te laten rijden en zonder
barage.
En zo komt alles prima op
zijn pootjes terecht.
De haastige sekondenwijzer
heeft hen dus niet kunnen
verrassen.
Maar er zaten al die tijd nog
andere mensen met gespan
nen aandacht de gebeurte
nissen in de piste gade te
slaan: dat waren dierenarts
Ignas Van Hecke, evenals
een Rode Kruisploeg en
hoefsmid Kamiel De Windt,
allemaal voorbereid op alle
mogelijke eventualiteiten op
alle tegenslagen die de moe
dige strijders in de arena
konden overkomen....
Nog een andere ploeg,
voortdurend op zijn qui-vive,
is deze onder leiding van
piste-overste de heer Car
don en zijn vier helpers Ro
ger, Danny, Antoine en Guy.
Zij moeten in rekordtempo
en zonder daarbij de ruiters
te hinderen, de afgespron
gen bomen terug op de hin
dernissen leggen en tijdens
de prijsuitreikingen de omlo
pen ombouwen...
Een hecht team
De ruim driehonderd toe
schouwers hebben voor dit
alles natuurlijk weinig oog:
de hele dat door wordt hen
immers een sportief hoog
staand spektakel geboden,
een onafgebroken show,
een echte lust voor het oog.
Nergens een hapering te be
speuren, het lijkt zo vanzelf
sprekend.
Voor hen waren de uren zo
om, ze kunnen zich onmoge
lijk voorstellen wat daar alle
maal komt bij kijken, hoe
veel mensen zich zonder één
ogenblik te verpozen heb
ben moeten inspannen om
de hele manifestatie vlot te
Op dinsdagmiddag 18 november, te twaalf uur stipt,
begonnen Luk Verbrieghen en Patrick Lepiouf met een
aanval op het officieuse wereldrekord kickeren. Beide
heren stonden onder kontrole van dokter Cassiman en hun
poging gebeurde in aanwezigheid van een deurwaarder.
Dit was trouwens vereist wou hun poging erkend worden
in het «Guiness Book of Records». Fris en opgewekt waren
ze van start gegaan tot Lepiouf plots de melding kreeg om
er maar beter mee op te houden.
De arts van dienst vond het,
vanuit medisch oogpunt be
keken, geraadzamer dat Pa
trick er een punt achter zette.
Luk Verbrieghen stond zo
voor de moeilijke taak om
deze aanval, alleen, tot een
goed einde te brengen. In
samenwerking met de leden
van de kickerklub «Maria
Boys», Alfons De Ridder,
Mark De Strooper en Danny
Redon, werd hij in de voor
hem pijnlijkste ogenblikken
gesteund, lelkens na 24 u.
werd er even de riem afge
legd zodat Luk zich kon ver
frissen en de gelegenheid
kreeg om op adem te ko
men. Hij nuttigde lichte
maaltijden (waaronder
groente en fruit) en als drank
werd hem thee en kraantjes
water voorgeschoteld.
Op zondagmiddag 23 no
vember, opnieuw te twaalf
uur stipt, hield Luk het ook
voor gezien. Vele supporters
waren komen opdagen om
hem in zijn laatste uren bij te
staan. Dodelijk vermoeid
maar zielsgelukkig nam hij
na afloop de talrijke bekers
en bloemstukken in ont
vangst, Het officiële rekord
vastgesteld op 111 u. Alvo
rens zich de armen van Mor
pheus te werpen verklaarde
Luk dat er voor volgend jaar
een nieuwe poging op het
programma staat. Het gaat
hier evenwel om het twee
jaar oude viermans-kickerre-
kord dat op naam staat van
een kwartet Deense jongens
met 342 u.
Luk en zijn vrienden kunnen
deze opdracht zeker aan.
Renaat Gits
dag n:
ïad A:
jens
sic) t
>gen l
lij, stei
aten,
- alth
.deftig
ieu kv
ïiets i
ichijnc
lankijl
jen du
essior
ers...
ten uit
>f lanc
>p hi
ran d
jeois
>ourge
leel e
:ens
:ering
>ij de
iverer
naker'
inton
lilde
inde re
on Cc
rnmisl
k<
amen
ijn go
waar z
Us di'
jen m
icollec
iduee
foor pc
voordi
maal i
at An
ijk oc
an di
liende
Dijvooi
oneeli
h
:oen. i
ie er
>akkei
Vij pn
eidem
ze c
hij i
peler
langt.
Luc, 28 jaar, speelde 111 uurtjes tafelvoetbal. (Per)
Midden december verlaat oud-apoteker Honoré De Staebe
le met pijn in het hart de sterk familiaal getinte levensge
meenschap van Nieuwerkerken. Een kleine afscheidsvie-
ring op vrijdag 28 november betekent voor hem het einde
van dertig jaar lief en leed delen met deze mensen. Voor
ons de gelegenheid om hem even aan het woord te laten
over zijn beroeps, zijn hobby's, zijn realtie tot de dorpsge
noten en ook over zijn... toekomstplannen. Vandaar onder
staande monoloog.
In de zaal «De Mote» te Mere vierden ruim 480
bewoners van de entiteit Erpe-Mere hun L.S.W. (Libe
raal Sociale Werken) ledenfeest. Deze gebeurtenis
werd opgeluisterd door de showgroep «Kees Brug» in
aanwezigheid van Volksvertegenwoordiger Willy Van
Renthergem, burgemeester Prosper De Lat en tal van
andere vooraanstaanden, In zijn gelegenheidstoe
spraak nam de heer Van Renthergem vooral de
regering Martens 4 op de korrel. Na z'n redevoering
overhandigde zijn echtgenote de syndikale eretekens
aan verdienstelijke leden: Willy Cannoot, Roger Mel-
kebeeck, Huloné Van Der Gucht, Paul Matthijs, Nestor
Mory, Simone De Schutter, Madeleine De Vos, Achiel
De Vulder, Emiel Vettenburg De gelauwerden moch
ten hierbij een geschenk in ontvangst nemen.
Tot slot werd nog een flink beprijsde tombola ge
trokken.
Renaat Gits
Het LSW feest te Mere werd zeker een sukses, (Per)
«Ik ben in 1940 begonnen als
apoteker in Geraardsbergen.
Dat is trouwens ook mijn
geboorteplaats. Tijdens de
periode 40-44 heb ik dan de
«Belgische Kultuurdagen»
gekend en nadien heb ik nog
komplementaire studies aan
de Universiteit te Brussel
aangevat. Daar ben ik op 1
juni 1950 cum laudé uitgeko
men. Veertien dagen later
heb ik me dan als farmaceut
hier te Nieuwerkerken ge
vestigd. De integratie is snel
en vlot verlopen. Getuige
daarvan mijn deelname aan
de kaatswedstrijden met de
plaatselijke klub. Die speel
den toen nog in eerste natio
nale tot ze gefunsioneerd
zijn met Aalst. Ook dat staat
mij nog levendig voor de
ogen.
Van de «Kaiserlycke Soeve
reine Caemere der Draeck-
nieren» heb ik het voorzitter
schap aanvaard na het over
lijden van Gust Van Der
Stockt. Dat was nog een
goeie gabber in die tijd.
Maar mijn humor en levens
lustige visie heb ik toch op
gedaan bij de «Dom-
persklub». Dat is dé studen
tenvereniging van de Den
derstreek. Lachen en plezier
maken waren daar dagelijks
aan, de orde. Een optimisti
sche kijk op het leven kan
trouwens toch nooit kwaad
hé; er is zoal ellende en rot
tigheid genoeg in de wereld.
Als voornaamste hobby had
ik het beoefenen van sport
Vooral dan fietsen, en
zwemmen. Om 7 u. 's mor
gens was ik al uit bed om
mijn baantjes te gaan trek
ken. Dat gebeurt nu niet
meer. Door een ongeluk
hebben ze een pin in mijn
rechterdijbeen moeten stop
pen. Daardoor kan ik die be
wegingen, noodzakelijk om
vooruit te geraken, niet meer
maken. Tja, wat ik nu nog
doe. Tijdens de weekends ga
ik vissen op zee. Tjonge,
tjonge is me dat een bele
venis. Zeer inspannend
hoor, maar uitstekend voor
de gezonde en frisse lucht.
Dan kan men de longen eens
volledig openzetten.
Ach, hoe ik hier geaksep-
teerd ben? Alles is zonder
moeite verlopen. Je maakt
veel mee. De mensen komen
in de apotheek en ze slaan
een praatje. De ene vertelt
z'n moeilijkheden, de andere
z'n vreugdes. Het is allemaal
zo relatief. Maar zo leer je
iedereen kennen. Wat wel
typisch is, en dat heb ik ge
merkt gedurende al de jaren
dat ik hier gewerkt heb, is
dat de mensen zich zo moei
lijk kunnen uit drukken. Ze
komen binnen en vragen
naar een lang, plat doosje.
Nou dan kunnen ze even
goed naar tien kilo patatten
vragen; dat verkoop ik ook
niet. Anekdotes maak je ze
ker mee, Eén ervan wil ik je
niet onthouden. Er was eens
een oud vrouwtje, het begint
zoals in een sprookje hé, die
ik-weet-niet-hoeveel kippen
had. Op een gegeven mo
ment is er één van die bees-
fen die wat in moeilijkheden
komt met het leggen van z'n
ei. De vrouw helpt moeder
natuur een beetje zodat het
arme beest van z'n produkt
verlost geraakt. Om nu dat
achterwerk van die kip te
genezen smeert dat mensje
er gewoon wat speenzalf
aan. Nou, dat zal dat beest
zeker wel gevoeld hebben.
Je iiet het. Dergelijke zaken
zijn in een hechte samenle
ving zoals hier een publiek
geheim. Zo kunnen we eens
lachen, maar serieus zijn ook
als het moet,, Midden de-
cember trap ik het hier dus
af. Baardegem wordt dan
mijn nieuwe woonplaats.
Het zal terug een heraanpas
sing vergen; zowel aan de
mensen als aan de omge
ving. Ik heb ook al een nieu
we hobby: tuinieren. Daar
kan ik me volledig in uitle
ven. Stilzitten is trouwens
niets voor mij. Je ziet daar
een beeltenis van Priester
Daens in de ruit staan. Wel
nu, diens spreuk heb ik tot
de mijne gemaakt: «De ar
beider mag slaaf noch bede
laar zijn, hij moet wel een
vrij en welvarend man we
zen». Dat is steeds een richt
lijn geweest voor mij; en zal
het ook altijd blijven trou
wens.
Apoteker Honoré De Staebe
le: een opgeruimd en welge
zind man die met weemoed
zal terugdenken aan zijn
Nieuwerkerken, aan zijn
trouwe klanten.
Renaat Gits
renge
et is
ogen
indel
erstei
eure:
eren.
Is hi
e Voi
uziek
nton
let ht
irson
lóan)
'ie is
:hte j
,V.: I
j thei
,C.:
el, ja
