UIT AGENDA
The Marckriver New-Orleans
Jazzband, Vlaanderen's
coming Band!
AALST VERWACHT:
DAN PAWSON'S
ARTESAN HALL
STOMPERS
Kortrijks Gemengd koor te gast
met extra tussendoortje
«Bemoei je d'r niet mee» door
Gerd De Ley en Lea Cousin
Erembodegem aan de beurt
16 - 28.111980 - De Voorpost
JAZZ kafé
leans Jazzband viel op door
zeer homogeen samenspel,
niet télang uitgesponnen so-
lowerk en een prima reper
toire keuze. Zij slagen erin
een eigen sound te schep
pen en toch stijlzuiver te
blijven. Individueel sterke
muzikanten, een zwakker
broertje uitgezonderd, zeer
goed op mekaar ingespeeld.
Zij durfden moeilijke en wei
nig gespeelde nummers aan
als Bugle Boy Marche, een
fenomenale Original Dixie
land One Step; in 1917 was
dit de allereerste jazzplaat
opgenomen door «Nick» La
Rocca en zijn (blanke) Origi
nal Dixieland Jazzband uit
New-Orleans. Een feature
voor Eddy Sabbe, opvallend
goed klarinettist niet bang
in improvisaties zijn thema
te verlaten en behept met
frisse ideèn.
Von de beiaard naar de trombone, een groot verschil. (Per)
Voor de meeste aanwezigen in The Crazy Jazz Bol Kafé
werd het zaterdagavond 22 november jl. een prettige
kennismaking met deze letterlijk en figuurlijk jonge forma
tie uit Hoogstraten.
Het genoegen was duidelijk wederzijds, een geestdriftige
Marckriver had geen enkele moeite de aanwezige freaks
van hun kunnen te overtuigen.
- Harry Van Gompel, hun vas- gen door Barry Cusack (Irl)
te pianist, op zakenreis in normaal verbonden aan The
de U.S.A.; werd voor dit op- Roof Jazzband uit Brussel,
treden vakkundig vervan- The Marckriver New-Or-
Bye Bye Blues met intro door
Kees Kox op gestopte trom
pet en een gevoelige vocal,
werd gevolgd door Four Or
Five Times in up-tempo en
gezongen door Eddy Sabbe.
Down Town Strutters Ball en
Georgia Camp Meeting
weer twee weinig gehoorde
nummers en letterlijk nieuw
leven ingeblazen door de
Marckriver.
Volgde het populaire Doctor
Jazz, nochtans was er die
avond beslist geen behoefte
aan een dokter in de Crazy
Bol, er waren alleen maar
glunderend tevreden ge
zichten te zien.
Marie, nog zo'n klassieker,
werd genomen in medium
tempo gevolgd door een ont
ketende Eddy Sabbe in After
You're Gone, voortreffelijk
gesteund door niet aflaten-
Trouw aan de oude stijl, uren aan één stuk door. Knap werk (Per)
de drive van de ritme-sektie.
Nog maar een verrassing
met Oistrach Walk. wie
speelt dat nog?
Jan Van Acoleyen werd dooi
de band uitgenodigd enkele
nummers mee te drummen
in de derde set en vloog er
meteen in met een drumsolo
in Milneburg Joys en zorgde
voor een goede drive in
Mean To Me, You Always
Hurt The One You Love en
volgende nummers. St. Phi
lip Street Break Down uiter
aard weer een feature voor
Eddy Sabbe zoals steeds
voortreffelijk gesteund door
«Beiaardier» Staf Mertens
een trombonist van uitzon
derlijk gehalte met een zeer
persoonlijk stijl ondermeer
geïnspireerd door Jack Tea-
garden.
Staf bevestigde ons dat hij
het aandrufde op Hoogstra-
ten's stads beiaard jazznum
mers te brengen zij het dan
meestal ragtime.
Een idee voor onze Belfort
Beiaard?
Algiers Strut, nummer ge-
komponeerd voor «the se
cond line» van de brass
bands werd onnavolgbare
wijze gebracht.
St. James Infirmary kreeg
een gestopte trompet intro
van de jonge Kees Kox, naar
ons gevoel een goede jazz
muzikant in spe die nog wat
roetine ontbeert.
Drummer Emiel Van Roey,
de Nederlandse bassist Ed
Schulte en vooral banjospe
ler Luk Van Delm vormden
samen een hechte ritme-
sektie.
Dit optreden werd besloten
met enkele steeds weer
graag gehoorde nummers
als- High Society. St. Louis
Blues en Pennies From
Heaven.
Het publiek verstond het
echter zo niet en er werd dan
ook geroepen om een en
core...
Een razendsnel Running
Wild werd alzo het onher
roepelijk einde van een
goed koncert.
The Marckriver New-Or
leans Jazzband, een naam
om te onthouden.
Willy Schuyten
Zondagavond 30 november aanstaande om 20 u. krijgen de
jazz-fijnproevers deze biezondere, engelse, schotel aange
boden in The Crazy Bol Jazz Kafé.
Dan Pawson. afkomstig uit jazz muzikanten te beluiste-
Birmingham. trompet en lei- ren waren (zijn). Dikwijls
der van deze band was in de volledig in hout opgetrok-
zestiger jaren meermalen te ken, kale. om niet te zeggen
horen met Barry «Kid» Mar- onbestaande binneninrich-
tin's formatie(s). ting, hoogstens een band-
Zelf trok hij verschillende stand en in Artesan Hall
keren naar «New-Orleans was deze zelfs «opgehan-
(Louisiana, USA) deels om gen» boven de ingang als
er de living-jazz te bestude- een balkon; teneinde de mu
ren, bovenal om ter plaatse zikanten te beschermen te-
te musiceren met zijn ido- gen soms al te geestdriftige
len. Bovendien heeft hij er fans! Belangrijk was alleen
een LP volgespeeld met de muziek.
'-^saxofonist Teddy Johnson. Het is dan ook duidelijk dat
Trouwens de naam die hij Dan Pawson and his Arte-
gekozen heeft voor het hui- san Hall Stompers stijlzuive-
dige orkest verwijst naar re New-Orleans-jazz bren-
The Crescent City. Artesan gen. Zij kregen ook reeds de
Hall vjas inderdaad (of is gelegenheid enkele New-
het nog?) één van die typi- Orleans muzikanten op toer
sche dance-halls waar re- door Europa te begeleiden;
gelmatig de New-Orleans enkele namen slechts; Ema-
nueel Sayles banjo, speelde
o.a. op de riverboats met
Fate Marable; Andrew Mor
gan clarinet, speelde o.a.
met Kid Rena; George Lewis
clarinet, speelde reeds in
1917 met de Black Eagle
Band later o.m. in de Eureka
Brass Band.
Met sommige van deze New-
Orleans groten speelden de
Artesan Hall Stompers enke
le LP's vol.
Jammer genoeg konden wij
bij de inrichters van komend
konsert niet aan de weet
komen welke de huidige be
zetting van deze formatie is,
nochtans menen wij te mo
gen stellen dat de naam
Dan Pawson garant staat
voor kwaliteit, hij heeft zich
altijd al waten te omringen
met muzikanten van min
stens zijn niveau.
Willy Schuyten
Sfeer in Den Bol, niet te verwonderen met zo'n orkest. (Per)
Vrijdag 28. zaterdag 29, zondag 30 november
Grote Boeken- en infobeurs in het Volkshuis. Hout
markt Aalst;
Vrijdag 28 november van 20 tot 22 uur: opening door
minister Mare Galle.
Boekenstands; Boekhandel De Kern, Culturele Cen
trale, Jongsocialisten, S.V.V A T B De Natuurvrien
den, Oxfam-Wereldwinkel. A B V.V. C.G.S.O., Hak,
Wetswinkel, Amnesty International. Masereelfonds,
Humanistisch Verbond.
Info: zaterdagavond 29 november: diamontage De
Moervaart zoals wij die zagen.
Openingsuren: vrijdag van 20 tot 22 uur; zaterdag 29
november van 15 tot 21 uur; zondag 30 november van
10 tot 12 uur en van 15 tot 20 uur.
Vrijdag 28 november te 20 uur in de Feestzaal van het
Stadhuis: St. Ceciliakoncert door de Koninklijke Har
monie Al Groeiend Bloeiend, met werken van Bender,
De Mersman, Weber, Benoit, Ponchielli, Tschaikows-
ky, en Van Laer.
Klarinet-soli door William Ruyssinck en Freddy Van
Laer. Vokaal optreden van Luk De Mot, op de piano
begeleid door Chris Crombeen.
Zondag 30 november te 11 uur in de St. Martinuskerk.
ter gelegenheid van de St. Cecilia viering: Eucharis
tieviering en uitvoering van werken van Gounod door
de harmonie en door Chris Crombeen op het orgel.
Op vrijdag 5 en 19 december telkens te 20 uur in
Jeugdhuis Terlinden. Raffelgemstraat 8 te Aalst zal
prof. W. Luyten in een tweedelige kursus de historiek
van de Vlaamse Beweging schetsen vanaf 1830, met
nadien gelegenheid tot het stellen van allerhande
vragen. De kursus kost 20 frank, de toegang is gratis.
Vrijdag 28. zaterdag 29. zondag 30 november en
maandag 1 december, telkens om 20 uur in de
feestzaal Moorselbaan te Aalst «Hoger Op» speelt
«Huis op de rats» van Georges Batson. Regie: Herman
Larcher.,*,
Zaterdag 29 november om 20.30 uur in de zaal 't
Kapelleken «Het Verhoor» van Peter De Baan door
teater Malpertus-Tielt.
Organisatie: Teater Lanseloet Aalst m.m.v. het be
stuur voor Volksontwikkeling.^
Zaterdag 29 november en zondag 30 november en
zaterdag 6 december 1980 telkens om 20 uur stipt,
«Wacht tot het donker is» van Frederic Knott in de
regie van Vic Moeremans. in zaal De Kring. H. Hart,
Dr. De Moorstraat 104 te Aalst.
Organisatie: «Nieuw Leven»,
Vrijdag 5, zaterdag 6 en zondag 7 december in de
Patronaatszaal te Hof stade, voert «Vast als Eik» van
Marc Gilbert Savrajon «De kinderen van Edward» op.
Zaterdag 6, zondag 7 en maandag 8 december in de
Stadsschouwburg. Vredeplein, Aalst: «Een bruid
komt op bezoek» van Stewart Olivier en M.G. Middle-
ton, in een vertolking van «Voor Taal en Vrijheid».
Tentoonstellingen
Van zaterdag 29 november in galerij S65. Spaarzaam
heidstraat 65 te Aalst, tentoonstelling van de werken
van de Griekse beeldhouwer Fotis Chatziioannidis.
De galerij is toegankelijk van 14 tot 19 uur. op zon- en
feestdagen van 10 tot 19 uur. Maandag en dinsdag
gesloten.
Tot 25 januari 1981.
Tot 30 november in de Belfortkelder, Grote Markt
Aalst, tentoonstelling van de werken van dichter-
kunstschilder Fons Macharis.
Openingsuren: elke dag van 9 tot 12 uur en van 14 tot
17 uur.
Tot 7 december in galerij Pieter Coucke, Molenstraat
44, Aalst, Walter Schelfhout exposeert schilderijen,
objekten, gouaches en tekeningen.
Alle dagen van 10 tot 12 uur en van 14.30 uur tot 18.30
uur open.
Zondag gesloten.
Op woensdag 19 november vond in de feestzaal van het
HRITO te Aalst een opvoering van Simon Carmiggelts
«Bemoei je d'r niet mee» plaats. Gerd De Ley en Lea Cousin
brachten de kursiefjes van bovengenoemd auteur op een
subtiele wijze op de planken. Door de konkurrentie van de
voetbalwedstrijd Belgie - Nederland was er jammer genoeg
niet het grote aantal toeschouwers aanwezig. Humor,
tragi-komische situaties, melancholie, zingen en voordra
gen; het zat allemaal verpakt in één en hetzelfde pro
gramma.
In het eerste deel waren het
vooral «Intervieuw met een
politikus» en «De heer Bak
ker» die voor wat betreft het
lachwekkende gedeelte het
gewenste niveau haalden.
Moraliserender van aard
waren, in het eerste deel
«Praten» en in het tweede
bedrijf «Brief aan een vrien-
In het kader van 500 jaar Sint-Martinusviering wos het vorige zondag aan het Erembode
gemse A Capello-koor o.l.v. dhr A Bourlon om de eucharistieviering op te luisteren Het
werd een knoppe opvoering. Door technische omstandigheden kon onze recensent niet
aanwezig zijn om een verslag neer te pennen Hiervoor onze verontschuldigingen (Per)
din». Met een zoetgevooisde
stem bracht Lea Cousin een
zestal liedjes op een zachte
manier naar voor. Beide ak-
teurs schakelden ook moei
teloos over van het ABN
naar het Amsterdams en het
plat «Antwaarps». Om der
gelijke volmaaktheid te ver
krijgen moeten beiden uit
stekend op elkaar zijn afge
stemd. Dat was dan ook een
feit. Geen enkele hapering
niet de minste tegenstrijdig
heid viel in hun optreden te
noteren. Het publiek bleef
geboeid toekijken omdat het
meestal stukjes waren, zo
maar uit het dagelijkse le
ven gegrepen.
Dat is de sterkte van Simon
Carmiggelt. Een doodge
woon sterveling vertelt hem
iets en daaruit distileert hij
een verhaal. Bijna telken
male kan men zich, als toe
schouwer, verplaatsen in
één van de situaties die op
de scène worden uitge
beeld. Zowel auteur als re
gisseur^ Walter Merhottein.
anticiperen zeer goed op het
dagelijkse bestaan. Er werd
niet doorgedromd op één en
hetzelfde stramien; nee er
was ruime afwisseling in de
verschillende figuraties.
Nu eens een oud en aan
geestelijke degeneratie on
derworpen iemand, dan
weer een frivool en van le
venslust borrelend type.
Renaat Gits
De muzikale weelde in deze stad is wel bijzonder groot. Je
kan niet alleen zondag na zondag in de Sint-Martinuskerk
een artiestenmis bijwonen, nu zijn de zaterdagen ook al
ingeschakeld. Zo was vorige week het Kortrijks Gemengd
Koor te gast. De reden van die aanwezigheid is wellicht te
zoeken bij de huidige dirigent. Rudi Tas. Aalstenaar uit
Moorsel, orgelleraar en dirigent van het Moorsels «Canti-
corumkoor» leidde het honderdkoppig Kortrijks gezelschap
in een mis van Lemmens.
Herman Toelstraete, oud-dirigent van het koor was er ook
bij. Hij nam plaats achter het orgel en zou de show stelen
door een unieke keuze van orgelwerken.
Zijn mening over het instrument zelf hebben we niet
gehoord.
Herman Roelstraete is een
begenadigd man. Hij is zelfs
meer: hij is de spreekwoor
delijke uitzondering op de
meer dan bevestigde regel
dat hedendaagse componis
ten nooit aan hun trekken
komen. Zo is in deze stad,
van zijn hand dit jaar koor
werk voor kleine en grote
bezetting, kamermuziek, or
gelmuziek en werk voor bla
zers te horen geweest. Zijn
oeuvre is dankbaar, maar
niet eenvoudig. Het is ook
de enige Vlaamse compo
nist (met uitzondering van
Renaat Mores, maar die uit
voering draagt een huideka
rakter) die met een Mis in de
viering van de Sint-Marti
nuskerk ingeschakeld werd.
Hij tekent ook voor de be
werking voor gemengd koor
en orgel van het Lemmens-
werk, dat oorspronkelijk
voor mannenkoor geschre
ven werd.
Rudi Tas. zoals vele jongen
mensen, gebeten door de
zang en dirigeermicrobe
heeft het koor nog maar een
paar maanden onder de
vleugels. Als ik de geloofs
brieven en het programma
voor het najaar geloven mag
is de «leerling met alge
meenheid van stemmen tot
«meester» aanvaard.
Over de mis zelf valt weinig
uit te diepen. Het is een
typische creatie van zijn
tijd, waarbij het woord
«Vlaams» dat de laatste tijd
af en toe schuchter geci
teerd wordt, beter ingeslikt
wordt. Het werk als een ab
soluut hoogtepunt uit de
misliteratuur of uit Lem
mens' ceuvre beschouwen is
wellicht overdreven. Het is
bijzonder moeilijk om een
thematische leidraad in de
constructie te vinden. Zo is
het Kyrie duidelijk in de rus
tige kerkstijl die later het
«Perosi-etiket» opgekleefd
zal worden. Het Gloria is
heel klassiek, charmerend
met vermijden van dissone-
rende passages, behaaglijk
heid maar geen blijvende
diepte, het Sanctus is een
modeleerstudie en het Ag
nus Dei een crescendo-oefe
ning op een eenvoudig klim
mende stuwing. Rudi Tas
hield zijn troepen in dit
werk, dat een zeker gevaar
voor laaiende pathetiek in
houdt op elk ogenblik stevig
onder de knie.
De tenoren onderscheidden
zich door een bijzondere
gaafheid, en de sopranen
door het geprofileerd graze-
ren. De klank van het groots
opgezet geheel komt ook in
de strengere pianissimi als
uiterst evenwichtig voor.
Dat het om een integrale
Vlaamse mis gaat wordt
duidelijk in de tussenzanger
Tinei is er met breed uitge
spannen massazang. met de
nodige knipoogjes naar
Bruckner. De ervaring van
romantische koorzang kan
doorgetrokken worden naar
het «Lied ter eer van Sint-
Maarten» van Mores, een
lied dat amper een week
geleden uit de mond van 1
Cantate Domino klonk. Hoe
de benadering van een werk
stempel van de dirigent kan
dragen ie hier weer duide
lijk geïllustreerd.
Als u er niet was, en het
Kortrijks Gemengd koor
loopt nog eens aan, moet U
er beslist naar toe.
F.C.
Het Sint-Martinuskoor o.l.v. E.H, Ghijs. (Per)
