INTERSTOOM
MERKWAARDIGE VERWEZENLIJKING!
WAAR
VIND IK NOG EEN GOED BOEK
Bijna zeker kandidaat volgende gemeenteraadsverkiezingen
WIM VERLEYSEN VERLIET NATIONALE POLITIEK
VINKENMAATSCHAPPIJ
DE JONGE
VINKENIER AAN DE DIS
Boeken- en Infobeurs in Volkshuis
6 - 5.12.1980 - De Voorpost
Vervolg van pag. [j
werd ook een speciale pro
vinciale school voor karak
tergestoorden opgericht en
werd gestart met de plaat
sing van verlaten kinderen in
gezinsverband.
Wat de inspraak betreft
wees de ex-senator nog op
het belang ervan. Veel in
spraakorganen mislukken
volgens hem omdat de be
leidsmensen de leden niet
- altijd au serieux nemen. Om
dat hij niet in hetzelfde vaar
water wenste te verzeilen,
zorgde hij ervoor dat hij
voorzitter was van al zijn in
spraakorganen, zodat hij
met des te meer kennis van
zaken de uitgebrachte advie
zen kon verdedigen in de
bestendige deputatie. Voor
elk advies voelde hij zich
verantwoordelijk, mede we
gens het feit dat men hem
na de uiteindelijke beslissing
ook ter verantwoording kon
roepen.
Een realisatie waar de heer
Verleysen ook fier óp is, is
het feit dat onder zijn beleid
de drinkwatervoorziening in
het arrondissement Aalst
een ongekende uitbreiding
meemaakte. Toen hij begon
waren er zes gemeenten
waar men drinkwaterleidin
gen had. Toen hij wegging
waren er slechts zes meer
waar er nog gëen beston
den. Dit was mogelijk ge
weest doordat de provincie
in de aanleg van het
drinkwaternet tussenbeide
kwam, zodat de gemeenten
slechts 25% meer dienden te
lenen om de kosten ervan te
dekken. In dit verband yveze
tenslotte nog vermeld dat de
heer Verleysen er ook voor
zorgde dat Oost-Vlaanderen
zijn eigen spaarbekken bezat
namelijk dit te Kluisbergen.
Senaat
In 1971 begon dan zijn natio
nale politieke karrière in de
senaat. Daar was hij vooral
aktief achter de schermen in
het kommissiewerk. Te oor
delen naar zijn uiteenzetting
kende de problemen die be
sproken werden in de kom
missie van Binnenlandse Za
ken nog weinig geheimen
voor hem. In de senaat
speelde hij het ook klaar om
via amenderingen op rege
ringsontwerpen een 20-tal
persoonlijke standpunten
door te drukken, zoals in ver
band met de kieswet, de mi
litiewetgeving, de subsidië
ring van de oprichting van
homes voor gehandicapten
en bejaarden, enz. Het
spreekt voor zichzelf dat de
senator ook heel wat eigen
wetgevende initiatieven uit
werkte. Hierover zullen wij in
een apart artikel uitgebrei
der handelen, evenals over
een aantal andere punten
die in het gesprek behandeld
werden zoals de sociale wo
ningbouw, de samenstelling
van het schepenkollege, de
fusies van gemeenten, enz.
Aalst
Het spreekt voor zichzelf dat
tijdens het ondèrhoud met
de persmedewerkers regel
matig de uitspraak van Wim
Verleysen over zijn eventue
le terugkeer in de plaatselij
ke politiek opnieuw ter spra
ke kwam. Aldus wenstte
Wim Verleysen nog kwijt dat
hij beseft dat de job van
Burgemeester zwaar is.
Nochtans bleef hij erbij dat
wanneer «de leden» hem
zouden vragen om terug in
de boot te stappen hij dit ook
zou doen voor zover hij het
werk natuurlijk aankan. «Als
katholieke geloof ik in de
zonde en voor mij telt ook de
zonde van verzuim» aldus
Wim Verleysen. Met deze
zonde van verzuim bedoelde
hij de weigering om dienst
te doen voor het volk. Dat hij
niet direkt naar de hoogtste
functie mikt moge ander
zijds blijken uit zijn uitspraak
dat hij ook een goeie helper
is. Zelfs als gewoon ge
meenteraadslid dacht hij
nog een taak te kunnen ver
vullen.
Op de vraag of hij in de
toekomst het meest in het
Groen Kruis of in het Land
Van Riem zal te zien zijn
antwoordde de ere-senator
onomwonden: «Het Groen
Kruis». «Mijn plaats is daar»
zo voegde hij er nog aan toe,
preciserend dat hij steeds
voor de arbeiders gevochten
heeft en in hun beweging
gestaan heeft. Anderzijds
wees hij erop dat de CVP als
partij geen eigen lokaal
heeft, terwijl de tegenstel
ling tussen de strekking
Groen Kruis en Land van
Riem niet te vergelijken is
met wat in het verleden be
stond. Toen waren er veel
meer katholieke lokalen zo
wel voor de middenstan
ders, de boeren als de nijve-
raars, enz. De samenbunde
ling van de zelfstandigen
vond hij persoonlijk dan ook
positief.
Het kon moeilijk anders of
ook de plaatselijke opposi-
tiepolitiek van de CVP kwam
ter sprake. Wim Verleysen
bewonderde zijn partijgeno
ten omdat zij het vechten
niet opgeven. Oppositie voe
ren is volgens hem immers
ontmoedigend.
Over de houding van de CVP
tegenover de pers uitte hij
zich minder lovend. Per
soonlijk vond hij de pole
miek met de pers verkeerd
maar volgens hem zingt ie
dere vogel nu éénmaal zoals
hij gebekt is. Het belangrijk
ste was ongetwijfeld dat zijn
partij vocht. Dat hierbij ver
schillende strekkingen aan
bod kwamen, vond hij niet
erg want zo stelde hij «onze
verscheidenheid is onze
rijkdom».
Over zijn voorkeur voor de
samenstelling van een vol
gende koalitie wenste hij
niets konkreets kwijt, maar
hij benadrukte toch dat hij
steeds de beste ervaringen
gehad heeft met de socialis
ten, met wie hij trouwens in
het Aalsters schepenkollege
zat en in de bestendige de
putatie
In dit verband was Wim Ver
leysen ook niet fier op wat er
in 1970 met de gemeente
raadsverkiezingen in Aalst
gebeurd was. Hijzelf had im
mers zijn handtekening ge
zet onder het bestuursak
koord met de socialisten.
maar een meerderheid van
CVP-leden besliste er na
dien, ondanks de druk van
de nationale leiding waaron
der de huidige premier Wil-
fried Martens en wijlen Ro
bert Van de Kerkhove, an
ders over. Door een demok-
ratische stemming is er al
dus een andere koalitie uit
de bus gekomen.
De heer Verleysen toonde
zich anderzijds ook zeer be
zorgd om de huidige finan
ciële toestand van de stad
Aalst. Om hieraan te verhel
pen heeft hij zelf een wets
voorstel ingediend dat, in
dien het ooit aanvaard
wordt, aan Aalst jaarlijks 100
miljoen per jaar meer zou
bezorgen. Over dit wets
voorstel hebben wij het in
een volgend artikel.
Ook het kultureel centrum
en het zwembad kwamen ter
sprake, dit naar aanleiding
van de kritiek dat de stad
niet voldoende steun krijgt
van zijn nationale politieke
mandatarissen. Tegen de
huidige inplanting van het
kultureel centrum heeft Wim
Verleysen zich steeds verzet.
Als alternatieven had hij
geopteerd voor bet Domein
De Vits of het stadspark. Om
deze redeh werd het oor
spronkelijk dossier niet door
de bestendige deputatie
goedgekeurd, maar nadien
verscheen er een KB waar
door de beslissing van de
bestendige deputatie vernie
tigd werd.
Over het nieuw zwembad
kon hij mededelen dat hij
tussengekomen was bij het
nationaal beleid om het dos
sier los te maken en dit op
vraag van SP-schepen Eddy
Monsieur. «Ik saboteer trou
wens niets omdat ik ertegen
ben» aldus de heer Ver
leysen.
Om dit kort overzicht van
plaatselijke toestanden af te
ronden weze terloops ver
meld dat de heer Verleysen,
die in de Hoezestraat woont,
ook heel wat hinder onder
vindt van de dancing Fats.
Het nachtlawaai is er mede
de oorzaak van dat een aan
tal kinderen die nog stude
ren naar een andere studie
ruimte moeten uitkijken.
Hierbij kan men zich trou
wens de vraag stellen hoe
een man met een dergelijk
druk leven het nog klaar
speelde om 11 kinderen op
te voeden, waarvan een aan
tal ondertussen wel reeds
getrouwd zijn.
Alles bij elkaar had de pers
toch het geluk in een vrij B
open gesprek kennis te m|
ken met een man die do
zijn persoonlijkheid en zi
kristendemokratische begi
selvastheid gedurende me
dan 30 jaar zijn stempii
drukte op het wel en
van deze streek en die
een welverdiende rustperii
de toe is. Zoals het er echti
naar uitziet zal deze ru
maar van korte duur zijn,
VEF
Zowat anderhalf jaar geleden werd in deze krant het
«verwarmingsbedrijf» Interstoom aan het brede publiek
voorgesteld. Wegens de toenemende expansie, wat in een
periode van ekonomische recessie blijkbaar nog altijd kan,
vond de leiding van deze, onder de hoede van Intercom
zetelende, maatschappij de tijd rijp om de vroegere verwe
zenlijkingen en de toekomstplannen nogmaals in het volle
daglicht te stellen. Vorige week berichtten wij reeds over
de aankoop van twee reusachtige stoomketels; ditmaal
zullen wij het hebben over de perspektieven waarin het
algemene beleid van interstoom kadert.
De gesprekspartner tijdens meulen, licenciaat in de eko-
ons bezoek was de heer Key- nomische wetenschappen.
Vooraf geeft hij een kleine
schets van wat gebeurt in de
elektriciteitscentrale van In
tercom te Aalst.
Keymeulen: «In reusachtige
ketels langs de wanden be
kleed met duizenden meters
waterpijpen, spuwen ver
schillende vuurmonden een
enorme hitte. Door verdam
ping van het water in de
ketels ontstaat stoom op een
bepaalde druk en tempera
tuur. Door dé kracht van de
ze stoom worden turbines in
beweging gebracht die een
alternator aandrijven waar
door elektriciteit opgewekt
wordt. In plaats van aan de
uitlaat van de turbine de
stoom af te koeten in een
kondensor en het water er
van terug te doen keren naar
de ketel, wordt deze stoom
in het Aalsterse stoomverde-
Vorig weekend ging in het Volkshuis aan de Houtmarkt een waarvan haast niemand de
boeken- en infobeurs door, ingericht door de Aalsterse juiste definitie kan geven,
afdeling van de «Culturele Centrale van het A.B.V.V.».
De echte drek- en smurrie-
blaadjes worden echter we
kelijks massaal te grabbel
gegooid zonder dat daar ie
mand aanstoot aan neemt!
De Vlaamse pers is sinds
boekenbeurs toegankelijk Zelfs Louis Paul Boon mag vele jaren louter een han-
lektuurminnend nu door zijn stadsgenoten
vrijelijk en ongehinderd
worden gelezen.
Vrijdagavond was minister gekomen is..
Mare Galle aanwezig om Geen problemen als het om
deze beurs te openen. Ook officieel erkende literatuur
zaterdag en zondag bleef de gaat.
rnbeur
het
publiek.
Het was een aardig initia
tief, een buitenkansje voor De indeks schijnt afgeschaft
de liefhebber van het pro- en het «nihil obstat» klinkt
gressieve boek en voor heel
zijn gezin, want er was een
uitgebreid aanbod naar ie
ders smaak en leeftijd.
Kortom, een alternatieve
lektuur- en informatiebeurs,
voor wie niet de gelegen
heid had om tussen 1 en 11
november jl. de «44e Boe
kenbeurs voor Vlaanderen»
in. Antwerpen te bezoeken.
Een miniboekenbeurs met
informatie dus: je kreeg met
een een duidelijk beeld,
waar je in Aalst nog terecht-
kan als je een goed boek
wilt kopen.
Want wie zich in de op één
na grootste stad van Oost-
Vlaanderen een boek of tijd
schrift wil aanschaffen, dat
enigszins buiten het «nor
male» leespatroon valt, on
dervindt inderdaad alle
moeite van de wereld om de
gewenste uitgave in handen
te krijgen.
Vorig jaar, toen het satirisch
weekblad «Sater» van de
behoudende Vlaamse grond
poogde te komen, mochten
we het persoonlijk ervaren,
dat men in een boekhandel
van het centrum pertinent
weigerde te verkopen. In vele jaren te laat in Vlaan-
niet mis te verstane bewoor- derens oren.,
dingen werden we aange
maand ons leesvoer voor- Nochtans ligt het rotzooi we-
taan elders in te doen. kelijks hoog opgestapeld in
Dergelijke voorbeelden zijn dagbladwinkels en kiosken.
del-in-bedrukt-papier.
Goedkope sensatie en zoet-
houderij.
Al het menselijke is haar
vreemd geworden, fatsoen
lijke joernalisten en schrij
vers zijn zeldzaam
Nochtans blijft er voldoende
lezenswaardigs op de
markt. Kritische lektuur, zo
wel van kristelijke als van
humanistische signatuur.
Dat soort lektuur schijnt
zeldzaam en kostbaar ge
worden. Wie zich echter de
moeite getroost om te zoe
ken, vindt ze ook.
Zelfs in Aalst...
Cyriel Temmerman
Een uiterst interessante boekenbeurs Hod plaats in het Volkshuis. (Per)
legio, doch naar aloude Bel
gische geplogenheden, mo
gen in de Belgische pers
geen namen worden ge
noemd, wel mag gebruik
worden gemaakt van om
schrijvingen.
Zo gaat het in Vlaanderen,
waar men spreekt over ver
draagzaamheid en pluralis
me, maar er anno 1980 in de
nrnlrtiik noa steeds niet toe
Bij tienduizenden gaan ze
als bloedhete broodjes over
de toonbank: boordevol fo
to's van schaarsgeklede da
mes waarvan alleen de vor
men veelzeggend zijn, vin
den ze gretig aftrek bij de
liefhebbers van de onafge
broken stroom van waarde
loze pseudoschandaaltjes.
In Vlaanderen heeft men de
mond vol over nornoorofie.
lingsnet gestuurd. De cen
trale Aalst vervult aldus een
dubbele funktie: enerzijds
stoomproduktie voor het In-
terstoomnet en anderzijds
elektriciteitsproduktie voor
de gedeeltelijke voorziening
van het elektrische verbruik
van de streek.».
V.P.: «Wie zijn nu eigenlijk
de grote afnemers van deze
stoomproduktie»?
Keymeulen: «Het grootste
deel ervan gaat naar de in
Aalst gevestigde industriële
bedrijven Ze gebruiken het
bij bepaalde produktiepro-
cessen Maar niet alleen die
«grootmachten» wenden de
stoom aan. Ook kleinere on
dernemingen, zoals wasse
rijen en stomerijen, laten
zich aansluiten op ons net.
Dat is gemakkelijk voor die
mensen; zo hoeven ze zelf
niet meer in te staan voor
hun eigen stoomverbruik.
Voor de rest voorzien we
nog allerlei gebouwen zoals
schoten, klinieken, partiku-
liere woningen enz».
V.P.: «Zijn de partikuiieren
erg geïnteresseerd»?
Keymeulen: «Inderdaad De
mensen worden zich stilaan
bewust van de voordelig
heid die de stoomverwar-
ming biedt. Het is juist om
aan deze sterke aangroei tot
stoomafname te kunnen vol
doen dat we die twee grote
ketels aangekocht hebben.
In de winter stijgt het ver
bruik steeds, dat is normaal.
Welnu, door middel van die
ketels kunnen we meer dan
het dubbele van vroeger als
reserve aanhouden».
V.P.: «Wanneer komen die
ketels in gebruik»?
Keymeulen: «Dat zal iets zijn
voor 1 februari 1981.
V.P.: «Welke zijn nu de fak-
toren die een aanvraag tot
aansluiting op het stoomnet
beïnvloeden»?
Keymeulen: «Vooral de stij
gende olieprijzen. Je mag
om het even op welk tijdstip
een dagblad openslaan,
voortdurend wordt men ge-
konfronteerd met een forse
stijging van die olieprijzen.
Het is eigenlijk niet langer bij
te houden. Een ander punt
dat speelt zijn de vete voor
delen die wij bieden. Er is
geen enkel
brandstofbevoorradingspro-
bleem, er moet geen jaarlijks
nazicht van de ketel zijn,
geen onderhoudskosten
meer enz. Dat zijn enkel nog
maar de voordelen voor een
bewoner van een gebouw
dat aangesloten is op ons
net. Er zijn ook treffende
doelmatigheden voor de ei
genaar in geval van verhu
ring van een aangesloten
huis en bij een nieuwbouw».
V.P.: «Kan iedereen zo maar
van vandaag op morgen een
aansluiting vragen'?
Keymeulen: «Nee dat is on
mogelijk. Het geldt enkel
voor gebouwen en huizen
die een centrale verwarming
hebben. Wat ook op te mer
ken valt is het grote verschil
met de «oude» centrale ver
warming. Toen had men
nog te maken met een ver
brandingsketel, nu plaatsen
In het lokaal 't Parksken, Koolstraat 87, had zaterdagavond de viering plaats van de
kampioenen van «De Jonge Vinkeniers».
In het bestuur zetelen ere voorzitter Frans Tómbéur, voorzitter Jozef Loos, ondervoorzitters
Henri Goethals en Frangois Robbrecht, secretaresse Emilienne Clopterop, hulpsekretoris
Albert De Cooman en kommissarissen José De Valck en Maria Bauwens.
Kampioen werd Jozef Loos en tweede José De Valck. Kampioen promotie werd Henri
Goethals en als tweede Lucia Smekens. Als koning kwam Jozef Loos uit de bus gevolgd
door Victor Smekens.
Het werd een heel gezellige boel in 't Parksken Een lekker etentje gevolgd door de nodige
pintjes bier en de onvermijdelijke danspasjes. (Per)
wij een warmtewisselaar
waardoor de warmte van de
stoom" wordt overgedragen
op de wateromloop van de
radiators.
Een ander punt van onder
zoek geldt de ekonomische
verantwoordeing tot uitbrei
ding van ons net. Het over
grote deel van de pijpen zijn
dan ook aangelegd in de
stadskern waar de bebouw
ing het dichtst en de behoef
te aan warmte het nooddruf-
tigst is».
V.P.: «Wordt het stoomnet
nog uitgebreid»?
Keymeulen: «Zeker. Dit kan
gebeuren om tweeëerlei re
denen. Langs de ene kant
voorwat betreft het techni
sche gedeelte, om een bete
re stoomtoevoer naar be
paalde stadsdelen te waar
borgen, langs de andere
kant wanneer er voldoende
interesse betoond wordt zo
dat een uitbreiding van het
bestaande net verrechtvaar-
digd is. Zo hebben we dit
jaar in de Zonnestraat en de
Leo de Béthunelaan samen
meer dan zeshonderd meter
leidingen aangebracht. Ik wil
het normaals duidelijk stel
ten: een aansluiting op het
Interstoomnet is de beste
beslissing op lange termijn.
Eens aangesloten is men al
tijd voorzien van warmte.
Dat bewijzen wij reeds vijf
entwintig jaar».
V.P.: «Is het wel degelijk zo
dat de stoomlevering altijd
verzekerd is? Kunnen er zich
bijvb. geen ongelukken
voordoen tijdens de winter?
Buizen die springen, leidin
gen die totaal stuk vriezen
enz».
Keymeulen: «Barsten in de
leidingen zijn altijd mogelijk.
Maar dan is er onmiddellijk
een onderhoudsploeg klaar
om dit euvel te verhelpen.
Zelfs 's nachts. Het beste
voorbeeld dat ik kan geven
is dat van de Bosteelstraat.
Hoewel er nog geen enkele
scheur was vastgesteld heb
ben we daar toch de leidin
gen vernieuwd. Men was
immers bezig om het weg
dek open te leggen en van
die gelegenheid hebben wij
dan ook maar gebruik ge
maakt. De aanleg van die
buizen is gebeurd tijdens de
nacht zodat de mensen er
geen hinder van ondervon
den hebben 's Morgens was
alles geklaard.
Weet U wat positief is? Elke
maand is er een koórdinatie-
vergadering op het stadhuis
en daar zijn alle vertegen
woordigers van een «nuts
voorziening» (water, eletri-
citeit enz) aanwezig. De be
doeling van dergelijke bij
eenkomsten betreffen het
samen aanpakken van de
problemen. Wanneer bijvb.
de elektriciteitsdienst een
van onze leidingen zou stuk
maken dan herstellen ze dat
zelf. Indien er grote kosten
zijn dan wordt een onderlin
ge afspraak gemaakt. Maar
tot op heden is dat nog niet
voorgevallen».
V.P.: «U somde daar zoéven
de voordelen van een
stoomverwarming op Wat
me daarbij opviel was dat er
geen jaarlijks nazicht van de
ketel meer nodig is. Als er nu
iets defekt is laat U de men
sen toch zomaar niet in de
kou staan»?
Keymeulen: «Nee, nee, ze
ker en vast niet. Kijk, het zit
zo. Er is een Koninklijk Be
sluit dat zegt dat de installa
ties die gevoed worden met
vloeibare brandstof ieder
jaar aan een onderhouds
beurt moeten onderworpen
worden. Dat omvat onder
andere andere het vegen
van de schoorsteen, het na
zien en afstellen van de
brander, een kontroleproef
omtrent de goede werking
van de installatie enz. Dit
nazicht moet gebeuren door
een gebreveteerd persoon
en tussen de twee onder
houdsbeurten door mag
slechts een periode van vijf
tien maanden gelegen zijn.
Veel mensen weten dat niet.
Bij ons is het gemakkelijk: de
«brandstof» voor de verwar
ming vertrekt van hieruit en
in plaats van een ketel heb
ben wij juist een warmtewis
selaar. Mocht daaraan iets
scheef lopen dan herstellen
wij dat onmiddellijk. En bo
vendien gratis».
V.P.: «Hoeveel kost nu zo
een Interstoom aanslui
ting»?
Keymeulen: «Dat hangt er
van af. Voor een partikulier
schommelt dat rond de hon
derdduizend (100.000) frank.
Maar vooraleer er aan aan
sluiting kan gedacht worden
moeten er eerst een aantal
problemen opgelost
worden.
Indien het iemand is die
langs een reeds bestaande
leiding ligt dan is de zaak zo
voor mekaar We zenden er
een deskundige op uit om,
met die persoon in kwestie,
het technische aspekt te ont
leden. Dan wordt een prijs
opgave gemaakt die wordt
opgestuurd en dan volgt al
of niet het akkoord.
Voor iemand die niet langs
een leiding gelegen is wordt
het moeilijker. Onze techni
sche dienst bekijkt de moge
lijkheden om een aansluiting
te bewerkstelligen. Dan
gaan een aantal van onze
mensen praten met alle be
woners van die wijk om te
zien of niet iedereen geïnte-
seerd is in een aankoppeling
aan het Interstoomnet. Is dat
zo, dan worden de nodige
plannen en berekeningen
gemaakt en zal een aanslui
ting volgen. Is dat niet zo,
d.w.z. zijn er maar twee of
drie mensen die niet weiger-
t int
achtig staan tegenover inter 1g
stoom, tja dan moeten w<0.
die teleurstellen. U kan da
begrijpen nietwaar. Wij ma
ken een balans op tussen di iar"hi
mogelijke stoomverkoop ei
de investering en indien da
negatief en ik bedoel zwaampe
negatief uitvalt, dan is da
voor ons onmogelijk. Het ii
echter goed mogelijk di
een aantal mensen een pa«
jaar nadien wel degelijk in
teresse vertonen en dan be
kijken we opnieuw die zaaki
V.P.: «Is de aanleg vai!
stoomleidingen moeilijk? Efvlj*!
ligt immers al zoveel onder6*
de grond nietwaar?» I
Keymeulen: «De leidmgei«emt
die gelegd worden zijn zet
dun. Bovendien moeten
een rechtlijnig verloop kei
nen en moeten er langs bei
de zijden van de pijpen koi
densatoren geplaatst worf
den om de uitzetting van d«_e
buizen te minimaliseren. Geu^
lukkig is alles met de tij<Lt a
mee geëvolueerd zodat ooljuzet
onze leidingen gemodernir
seerder zijn geworden». ieuvt
V.P.: We hadden het daarnei2e
over de prijs tot aansluitingbijoi
op het Interstoomnet. Maafo er
hoeveel kost nu het gebruili Vri
van deze stoom»? |ie ir
Keymeulen: «de Stoomprijs
schommelt, zoals elke enerjV.L.
gieprijs, in funktie van dep w<
officiële brandstof- en loonfdec
parameters. Wij, d.w.z. in dee ap
maatschappij, stoken mefnaf
aardgas en zware fuel. De
tarifikatie is daar echter mefnt'p
afhankelijk van. Dus wan|je®j
neer deze prijs mocht omj|lwl'
hoog gaan wil dat niet zeg-^,
gen dat de mensen onmidL m
dellijk meer moeten betalenLec^.
Het is daarom ook dat diuu
meeste elektriciteitsleveran-
ciers met koten stoken, orrfckei
maar van die superdure oli^ier
af te raken. Wij van onz^der
kant kunnen moeiteloo|n g
overschakelen van aardgaingt
op zware fuel. Dat leverintri
geen probleem». en
V.P.: «Interstoom gaat efcrpl,
prat op dat het gebruik var
stoom zeer goedkoop is
Waarom bestaat er geeifb ji
uniformiteit in de toepassing de
ervan»? jC.V
Keymeulen: «Het enige pr<
bleem waar wij nog
kampen is de grote kostpriji
van de leidingen. Het aai
leggen van dergelijk pijpei
net op grote schaal zou milfcn 1
jarden kosten. Maar we zoi
ken naar een gedegen oploi
sing. Zo kan iedereen ziel
dan goedkoop warmen en
er tenminste nog iets
prijsbewust zou zijn».
Interstoom biedt dus eei
groot pakket aan. Niet alleei
brandstofbesparing en verjj^'
mindering van milieubelaslgg
ting, maar ook meer komfortL^
en veiligheid. Het klinkt bijna
te mooi in deze zwarte tijf
den, maar toch is het waar.
Renaat Gits
