Beroepsrenner
William
Tackaert:
sportman
van het jaar
te Zele
fmer Van Boxeiaer,
ie nieuwe trainer
Iedereen herademt,
monument Ivic wankelt.
Eindelijk:
Raymond
Mommens
weer Rode Duivel
RBdaktie: Oude Vest 34, 9330 Dendermonde. Tel. 05221.40.60
heren, inzet
Staf Vorsselmans:
adjunkt
van «Box»
De Voorpost
VRIJDAG 19 DECEMBER 1980
SPORT
ik zit
arde
Bron-
5 Mi-
Tiber
per Van Boxeiaer, de nieuwe en vroegere trainer
In SK Sint-Niklaas. (ef)
Binds vorige zaterdag-
jmiddag heeft
prtkring Sint-Niklaas
n nieuwe trainer. He-
tiaal geen onbekende
ferigens voor het Land
n Waas want Omer
In Boxeiaer trainde zo-
>1 Sportkring Sint-
Klaas (13 jaar gele-
i) als SK Beveren.
arna kwam nog Beer-
ïot aan de beurt en
c nog AA Gent. Maar
idsdien bleef Van
xelaer rustig naast de
nt. Met achter de
ïermen de hulp van
Albert Bers (ex-Diest) en
Ward Volkaert (ex-SK)
en Urbain Braems (ex-
Anderlecht) kon vol
doende belangstelling
aangekweekt worden
opdat deze energieke
trainer een verbintenis
zou onderschrijven tot
het eind van dit seizoen.
Daarmee is voor
Sportkring een «ludiek»
hoofdstuk achter de
rug. Eerst werd Robert
Willems de bons gege
ven omdat hij niet meer
kon rekenen op het ver
trouwen van de spelers
en de supporters, daar
na werd Staf Van Camp
gepromoveerd tot eerste
trainer om ten slotte te
rug afgestemd te wor
den door diezelfde spe
lers na een onderhoud
tussen de diverse par
tijen. Jan Dillen, die
overigens twee weken
geleden de ploeg coachte
op Harelbeke, steekt het
niet onder stoelen of
banken: het komt op in
zet aan, iedere speler is
daarvan overtuigd en in
die zin werd ook een en
ander uitgepraat. Het
resultaat was vorige
zondag al onmiddellijk
merkbaar, alleen hebben
de tribulaties der voor
bije weken geleid tot een
mindere fysieke weer
baarheid. Dat leek dui
delijk tijdens de tweede
helft toen Sportkring er
niet in slaagde KV Me-
chelen verder aan ban
den te leggen. Het barre
weer (striemende regen)
en de felblazende wind
werden zelfs niet door
Dillen als verontschuldi
ging ingeroepen.
Waarom De Mulder op
de bank, was de vraag
die ons vooral interes
seerde.
Jan Dillen: «Vóór de
wedstrijd hadden we af
gesproken dat Bevers en
De Mulder ieder een
helft zouden spelen,
maar als eerstgenoemde
dan een doelpunt maakt,
kan je er hem toch moei
lijk afnemen tijdens de
rust. Wél zouden spelers
moeten begrijpen dat in
geval van vermoeidheid
het geen enkele zin heeft
op het veld te blijven
staan. Deraet bijv. zal de
bank nooit wenken.
Zoiets moeten ze nu toch
gaan leren. Dat is soms
spelen met vuur.»
Wat indien het van
daag opnieuw nul pun
ten zou zijn geworden?
Dillen: «De ploeg her-
struktureren vooral met
de eigen jeugd, da's nog
al logisch want verder
boeren op de manier
zoals het tot hiertoe ge
gaan is, had eigenlijk
geen zin. Nu is er terug
hoop, we krijgen op
nieuw lijn in ons ploeg-
spel.»
Van Omer Van
Boxeiaer vernemen we
echter niet veel. Zijn eer
ste indrukken over het
team dat hij voortaan
leiden zal, besprak hij
het liefst met de spelers
zélf, maar stelde duide
lijk: «Verwacht van mij
geen wonderen, onze po
sitie is niet benijdens
waardig, maar er is
geen enkele reden tot
paniek. Er zijn nog 32
punten te winnen en dat
is heel veel. Mits de inzet
van iedere speler moeten
we beslist aan een ken
tering komen. Kijk
maar naar wat vandaag
gebeurd is.»
Logische redenering
van de man die
Sportkring slechts één
maal zien spelen heeft:
dat was vorig jaar op
Racing Jet, eindronde
tweede klasse.
Bulatovic van zijn
kant vond de wedstrijd
barslecht. Voor zijn
ploeg de slechtste toe
hiertoe. Té veel gekwet
ste spelers en een Crabbé
die de week tevoren nog
de ster van het veld was,
kon je nu nauwelijks be
speuren. Bovendien
werd Van Rooy keurig
door Van Haevere uit de
wedstrijd gehouden en
het feit dat SK volgens
hem met een sterkere
geest speelde dan voor
dien tegen S.T.V.V.,
wedstrijd die hij overi
gens gezien had, kelder
den alle goede bedoe
lingen.
Belangrijk besluit: het
zit dus terug snor met
Sportkring. Aan de spe
lers nu om het publiek
terug naar de Watermo
lend reef te brengen, a G
Sportavoorzitter Jean Mertens overhandigt aan William Tackaert de trofee van «Sportman van het Jaar» te
Zele. gb
Net op het ogenblik dat Anderlecht werd
gekroond tot herfstkampioen werd het sys
teem Ivic nog maar eens in vraag gesteld. De
taktiek die er uiteindelijk toe geleid heeft dat
de kroon op het hoofd van de Brusselaars is
terechtgekomen, daar waar zij vorig jaar en
kel in extremis aan een Uefa-ticket geraakten.
Na de nederlaag op het drassige Daknam
voorspellen velen reeds een terugval in de
tweede ronde, die zo mogelijk nog spektaku-
lairder zou kunnen zijn dan deze welke Loke
ren vorig jaar onmeedogenloos velde. Datzelf
de Lokeren dat er in geslaagd is een moeilijke
week met brio te doorlopen en tegen Ander
lecht de kroon op het werk zette.
Het Ivic-brein dacht zondag alleen maar in
één riohting, zonder terdege rekening te hou
den met de toch wel gereputeerde tegenstan
der. Er werd niet van het klassieke stramien
afgeweken en uitgekeken naar een alternatie
ve taktiek, ook al wist men, of mocht men
althans in grote mate verwachten, dat de
Lokeraars hun twee snelle spitsen Larsen en
Lato zouden gebruiken. Een libero opstellen
hoefde niet en dat is zo goed als de baan
openzetten voor lepe mannen als Lato en Lar
sen, die door hun snelheid iedereen achter
zich laten.
Lato's rendement verhoogt trouwens zien
derogen als hij vooiaan wordt uitgespeeld.
Zijn aanpassing verliep eerder traag, net als
Lubanski destijds, maar schijnt nu wel volko
men achter de rug. Hij schuwt de duels niet en
is bekwaam zich ondanks stugge mandekking
vrij te spelen. Zijn kollega vooraan kwam dit
keer niet zelf tot scoren, maar woog voortdu
rend op de met vijf spelers bevolkte verdedi-
Sin»-
Lokeren is dus eindelijk gaan roeien met de
riemen waarover het beschikt. Het stapte af
van een overbevolkte aanval die niet of zeer
traag werd aangespeeld en bijgevolg geen
verrassingselementen in zich droeg. Het snel
le counterwork werpt vruohten af, voor An
derlecht dan wel met een wrange nasmaak. De
Brusselaars liepen zondag voor de tweede
maal in het Waasland een blauwtje op. Reeds
eerder dit seizoen greep Beveren hen naar de
keel door hun systeem in het middenveld te
ontwrichten door er zuivere klasse tegenover
te stellen.
Dit keer werd de Ivic-stijl metdezelfde Ivic-
ideeën bestreden. Geen totale afbreuk van het
systeem dus, maar eerder een bevestiging, al
kon Lokeren hier niet beticht worden van laf
spel. Het hield voortdurend twee man voorin
en zorgde voor voldoende spektakel. Iets wat
van Anderlecht de laatste tijd niet meer kon
gezegd worden.
Eindelijk was er in het goed gevulde, maar
zeker niet uitverkochte Daknamstadion ook
nog eens sfeer. Sfeer die zelfs een vijandig
tintje droeg omdat het duidelijk was dat An
derlecht, de laatste tijd overigens niet van
kritiek gespaard, zelf op een counter zou
lopen. En wie hanteert dat wapen beter dan de
Waaslanders? Als straks de kerstlichten op
nieuw gedoofd zullen worden en een aanvang
gemaakt met de tweede ronde zal het voor
iedereen klaar zijn dat het voor Anderlecht
nog een lange weg zal worden als l(ij)(ei)der.
De kompetitie werd alleszins van een vroege
dood gered. De strijd is weer open en het
Waasland is weer mee. Tot spijt van wie het
benijdt!
Robert COREMANS
Ieder jaar verkiest de Sportakem Zele de sport fi
guur van het jaar. Bij de keuze wordt rekening
gehouden met de specifieke sportverdienste van de
atleet, maar de levenshouding speelt bij de keuze
een doorslaggevende rol.
Voor het sportseizoen 1980 viel de keuze op
beroepsrenner William Tackaert, die in het voorbije
seizoen meermaals in de belangstelling kwam. In
de belangrijke wedstrijden was hij steeds paraat
om zich via vroege ontsnappingen in de kijker te
fietsen. De Zeienaar heeft nu twee jaar stage achter
de rug bij de beroepsrenners en kon zich meerdere
keren met de groten meten.
stimulans om zijn derde tegemoet te zien.
beroepsseizoen hoopvol BENO
Naast zijn klasse heeft
William veel durf. Al
hoewel hij maar tot drie
overwinningen kwam
(Helchteren, Stockay en
Sauveterre) is hij best te
vreden met zijn seizoen
resultaten. Zijn palma
res is ook nog gesierd
met acht tweede plaat
sen, een 8ste plaats in
Parijs-Roubaix, 3de te
St.-Amlo, 5de te Bor
deaux, 4de in de Ronde
van Limburg. De groot
ste belangstelling kreeg
William in de Ronde van
Frankrijk. Hij was be
stendig paraat om zich
in de vlakke ritten met
de rappe benen te meten,
maar het. ontbrak hem
aan het tikkeltje geluk
om zijn rit te winnen.
William Tackaert is
een renner die zich mi
nutieus op een seizoen
kan voorbereiden. Hij
was zeer gelukkig met
zijn verkiezing tot sport
man van het jaar te Zele
en zag het als een bekro
ning van zijn totale wie-
lerkarrière, waar hij
nog heel wat van ver
wacht. Hij beseft dat het
geen gemakkelijke op
dracht is en kan de za
ken dan ook relativeren.
Hij is nu reeds in volle
voorbereiding op het
volgende seizoen. Hij
schuwt pistewerk omdat
hij meent dat het in eer
ste instantie niet ligt,
omdat het niet zo ren
derend is en anderzijds
heeft hij liever de bos-
lucht dan de rook van de
wielerbanen. In de aktie-
ve rustperiode zweert hij
bij powertraining en zo
wel lopen als fietsen in
de bossen. Hij denkt ook
reeds aan volgend sei
zoen, dat in zijn sport-
groep wel enige veran
dering zal brengen.
«De toetreding van
Kuiper en De Vlaeminck
kan voor de jonge ren
ners alleen maar positie
ve kanten inhouden,»
meent William. «Vorig
seizoen had Fons De
Wolf toch ook heel wat
baat met een samengaan
met Roger De Vlae
minck. Ik ben altijd be
reid om de spurt aan te
trekken of om mee te
helpen om één van die
kopmannen naar de ze
ge te loodsen. Ander
zijds moeten de jonge
renners minder wed-
strijdgewicht dragen en
wordt het misschien ge
makkelijker om de ene
of andere dag uit te
breken.»
De titel van sportman
van het jaar te Zele
wordt voor William Tac
kaert een bijkomende
Werd Omer Van
Boxeiaer door SK Sint-
Niklaas ingehaald als
trainer, dan was het
toch nog even wachten
om te vernemen wie zijn
adjunkt zou worden.
Het is Staf Vorsselmans
die «Box» zal assisteren
bij de trainingen van de
A-kern op dinsdag,
woensdag en donder
dag. Taktiek en teorie
worden op vrijdag door
Van Boxeiaer «gedo
ceerd».
Staf Van Camp blijft
oefenmeester van de B-
kern en Jan Dillen
jeugdkoördinator.
Het lag eigenlijk in de verwachtingen dat
Guy Thijs voor de interland in Cyprus een
beroep zou doen op Raymond Mommens, de
21-jarige Lebbekenaar die voor SC Lokeren
speelt. Al weet je nooit: Anderlecht is een
naam die heller en feller klinkt in het oor van
de bondsbonzen dan die van Lokeren, zodat
ergens kon gevreesd dat Thijs al na al toch
Ludo Coeck de voorkeur zou geven.
Maar Thijs heeft zondag de prestaties van
beiden kunnen vergelijken. Hij was immers
ook in Daknam.
Dat Jean-Marie Pfaff en Albert Cluytens er
ook opnieuw bij zijn, kan moeilijk een verras
sing worden genoemd. Wie zou trouwens de
plaats kunnen innemen van deze twee klas-
bakken: ze zijn immers de besten in hun
«specialiteit».
M.
