I
I
I
U
Groetjes uit prentkaartenland!
I
«WATERINGEN», WOONERF MET
3REMPELSTRATEN AVANT LA LETTRE
üjfc ïr ara tj: r'r1
GILBERT BOURLON NIEUWE VOORZITTER
«VOOR TAAL EN VRIJHEID»
perde internationale ruildag
afii r»ïïs r- hk:„
U'
3\ktie «Schildpad»
De Voorpost - 19.12.1980 - 7
I ondagmorgen blijft toch nog altijd wat anders dan zo- bezit is van Danny Denayer
I laar een door-de-weekse morgen. Er tintelt iets van die en dat model stond voor het
I uwerwetse onbezorgdheid door de lucht, de mensen die tijdschrift.
i dan ontmoet zijn hartelijker en praten meer ontspannen Op die prentkaart staat de
I Bn op andere dagen van de week. Ze zijn ook niet zo Denderstraat afgebeeld, of
I ehaast, moeten niet zonodig haastig ergens heen... Ze althans een gedeelte ervan,
I etten de auto rustig aan de kant en wandelen zonder
I torren dat eindje te voet.
o zagen we het vorige zon- naar. Dit lijkt ons een kom-
ook in de buurt van het merciële bedoening zonder
jgentijdse Sint-Annakerkje. meer.
lp die zevende dag. rustdag wijze|f verzamalen sinds on.
oor de Heer en ook voor ze ine d niks meer
ns mensen blijft de kerk Daarom verbaast en in|ri.
Bn verzamelpunt voor de geert ons de verzamelwoede
I telovigen. Vooral dan als
P et klokje klept voor de elf-
renmis...
ingewone drukte
Ie veertiende december
9nd halfelf heerst en zo'n
en vóór het estaminet «In de
mutse van Senie», uitgebaat
door A. Huycke - Van Mie-
ghem, staat de tram vertrek-
kensklaar.
Vroeger nam men daar de
tijd voor en het vertrek van
die tram in de Denderstraat
had toen nog heel wat te
betekenen.
We kunnen ons levendig
voorstellen, dat het gerucht
zich als een lopend vuurtje
van onze medemensen des
te meer.
Waarom in 's hemelsnaam
ga je nu alle mogelijke din- door de buurt verspreidde:
gen verzamelen en in al- «maandag komen ze ons
bums onderbrengen? straat trekken, voor een
Om ons heen zien we overal nostkaart noa well»
i6n «erken Uitkijkend naar een 6" vee'kleun9e' doch zonder allermooiste kleedje voor de
Jan je e. uitkijkend naar een uitzondering zijn het oude man achter de drieoikkel
t de laats,e schuiven auto's be- kaarten halfverboraen onder dat ae-
menoedzaam door de straten Curiosa. heimzinniqe ^arte doek
1 of" een. beetJe onwennig zichten van steden en dor- kijkend en wachtend naar
Wel fsl^emSdg°edoeeen je in de hedendaag.
96 la de ^&euw en hpt^n<? van 36 werkel|)kheid ni<* meer voorschijn kwam.
e voorbije week bezorat t®ru9vmdt- Gebouwen die Op de tram, nonchalant naar
ren verkwikkend windie 7e a,lfng 9esloopt ziïn' land' buiten leunend: de «conduc-
3®v:in friaro neusenwarme 3chappen d'e 9eofferd wer- teur», iemand met een alles-
1 j? .anopn aan zogenaamde behalve alledaags beroep en
eslaaen brilalazpn ziin dan vooruit9fn9- Zovele dingen verder enkele durvende pas-
>pen 1 hJ om ons heen verdwijnen en saqiers
deok het onmiddellijk gevolg de Wereld wordt alsmaar Ie- |n.de verte een qroeDie man-
deen het openduwen van de |j:ker vene een groepje man
ning eur van de Sint-Annazaal. Hotels, restaurants, stations,
e warmte walmt je tegen estaminets van vroeger le-
EHEn zonder bril merk je, dat ken zovee| aardiger_ gaemoe.
et er krioelt van belangstel- delijker( meer voar da mens
inde mensen. Zoveel, dat je bestemd
I verw°nderd Van opkijkt. De weggetjes waren mod-
lak bij de ingang bebben derjg en de straten hobbelig. n
estuursleden van de Aal- Dat kan nu njet meer h|t Op datzelfde ogenblik wordt
terse Prentkaartenklub mag gewoon njet Alles van haar enkel het Profiel
bstgevat. De prentkaarten- moet netjes zi rim'pelloos vereeuwigd en tientallen ja-
erzamelaar vindt ,n hun en gladgestreken. Nu zijn e, ,ren la,e' vra9en, verzame-
Wand zowat al de mgredien- geStroomli|nde buildings en 'aars 2lch vruchteloos af wie
■■in die nndlfl en nuttin Iflln. 3 nat nionuienmrizto l/mri mnl
I
■>d
c
in
nen en kinderen,
schroomd op de achter
grond blijvend. De jongeda
me vooraan naast de tram
kijkt om en vraagt zich af,
waarom ze ginder blijven
staan.
in die nodig en nuttig kun- meetkundig"^"uitbalanceer- ?at "'euwsgierige kind wel
n zijn voor het bijhouden de f|3tgebouwen. Kilometer- kan oeweest W-
n zijn kollektie. Die be- |ange betonnen linten snij-
luurslui verwijzen ons naar den onverbiddeMjk het ,anJ.
en informeren sch stuk en automobilis-
,ar de fotograaf van de ten kunnan maar ni
D,e komt 20' wete" noeg krijgen van nieuwe
parkeerplaatsen, waar ze
hun blikken troeteldier pro- 'e
bleemloos kunnen achterla-
jaar geleden bijvoorbeeld,
lijkt ons zo onwezenlijk, van
een andere planeet haast.
Daarom ook dat het verza
melen van die oude ansich
ten zo'n openbaring kan zijn
en als het ware een onbe
kende wereld voor ons kun
nen openen...
Een wereld van mensen en
dieren en nog ongerepte
natuur.
Die wereld vind je terug in
een oceaan van oude prent
kaarten.
Wél overzichtelijk ingedeeld
in kategorieën. Gekafalo-
geerd. Want de mens haast
zich om alles keurig in te
delen. Soort bij soort. Dat
hoort bij dat. En nergens
anders.
Zo zie je: cochons, chats,
chasse, chevaux en zo
gaat het verder.
Een sprookjeswereld vol
gens het alfabet.
Maar we zien het graag
terug.
Ook les métiers. De oude
ambachten. Nauwgezet wer
ken in typische kledij. Nu
staan ze nog één keer per
jaar op de Grote Markt en
het publiek vergaapt zich
aan het kunstzinnig vervaar
digen van duurzame dingen
en vertelt elkaar hoe mooi
het toch vroeger allemaal
was en welke onvergankelij
ke kreaties de mens met zijn
tien vingers en wat primitie
ve werktuigen tevoorschijn
toverde.
Prentkaarten vertellen ons
van lang vervlogen dagen,
van een voor ons onbekende
wereld. Wij zien hoe alles
bouwkundig en historisch
evolueerde. Wie over alle
stukken van de puzzel be
schikt, kan het verleden
nauwkeurig rekonstrueren.
En hier, op deze eigenste
ermee te beginnen, 't Lijkt
best aardig om daar mee
bezig te zijn: stukje voor
stukje opbouwen tot een
sluitend geheel.
Een boeiend avontuur.
Verzamelwoede?
Het is drukkend warm in de
zaal en bijgevolg lokt een
verfrissend drankje. Een
biertje is altijd fijn meegeno
men en aan de tapkast vind
je steevast de spraakzaam-
sten onder ons...
Amper hebben we het eerste
glas ter hoogte van onze
droge lippen gebracht, of er
duikt al een oude bekende
op en nog een, en in een
handomdraai vertoeft dat
ene biertje in het gezelschap
van twee andere...
We komen al vlug tot de
bevinding, dat behalve ver
zamelaars van prentkaarten
zich hier ook nog andere
soorten koilektioneurs op
houden.
Hun specialiteit is filatelie en
numismatiek. Het lijken wel
namen van ziektes. Mis
schien is het ook een kwaal,
dat soort onbedwingbare
verzamelwoede? Feit is, dat
al die mensen je met een
aanstekelijke geestdrift over
hun verzameling kunnen
vertellen.
We praten met Bob Van den
Berghe, jarenlang voorzitter
van Filatelia Alosta, en met
Frans De Groeve, pas sinds
een paar jaar fervent mun
ten verzamelend, allebei ge
ïnteresseerd in de aktivitei-
ten van hun kollega's prent
kaartenverzamelaars. Hon
derduit pratend over hun
hobby.
In Aalst zijn alle soorten ver
zamelaars trouwens verza
meld in het A.V.V.V., het Aal
sters Verbond Verzamel Ver-
zeer gegeerd.
Als leek snap je er aanvanke
lijk geen bal van, maar lang
zamerhand wordt het je alle
maal duidelijk gemaakt en
wat men je vertelt is beslist
niet oninteressant.
Doch het loopt al gauw te
gen het middaguur en dat
betekent niet alleen eten,
doch ook op BRT-2 «Ronde
tafel» van Jan Van Rompaey
en Zaki's «In de zak». Met
het ochtenlijke «Kramiek» en
de onvermijdelijke portie
Nederlandse lektuur een
vast onderdeel van onze ei
gen zondag.
Zondag: het tweede luik van
de weekend-diptiek.
Vroeger was er voetbal, een
tentoonstelling, televisie.
Maar dat betekent nu nog
enkel korruptie, vervalsing,
verveling. En: agressie, on
macht, gebrek aan verbeel
ding.
Gekommercialiseerde rot
zooi.
Maar wat doe je d'er an?
Het geld maakt zich overal
meester van. Ook van onze
onschuldige hobby's.
Diverse verzamelobjekten
stijgen voortdurend in waar
de, er wordt koortsig jacht
gemaakt op zeldzame
eksemplaren.
Op de internationale ruildag
werd er nauwelijks geruild,
wel gekocht en verkocht,
geld belegd, of hoe je het
ook noemen wil.
En wat zou dat in deze perio
de van muntontwaarding,
krizis en recessie en het hele
gedevalueerde zootje?
■tij-
■oorzitter Danny Denayer,
■ruk in de weer en bedrijvig,
3 uicciiiiuus Minnen cici
■indt toch nog de tijd om z0 dicbt |ijk d
■ns van dokumentatie 3
L-_. nhuurt van hun tijdelijke
bomen. Omdat h,| uit alle pleisterplaats.
'oeken met vragen wordt
estormd, laten wij hem en Zo heerlijk rustig...
|an een kijkje nemen in de De mens is vers|aafd aan de
Stapvoets gaat ons techniek en alles in zijn huis
chtje doorheen Prentkaar- gebeurt mechanisch, Eén
dagje zonder elektriciteit L.
veroorzaakt een komplete
chaos en gooit meteen het
hele gezinsleven overhoop...
Vroeger was de mens niet zo
op al die technische snufjes
I faarom in 's hemelsnaam?
én van de eersten die we
igen het lijf lopen is volks-
ertegenwoordiger Jan Cau- ai uic lcVallllloVzllc „IIUI BS
ton. Zo Vak na zijn bal toch aangewezèm Hij''' Sok '"zich
jjjbed ogend als altijd. Naar beter uit de s,ag moest ,m.
[gen zeggen met een hou- ger en harder werken, doch
genin kop en op zoek naar non- er waren hoogtepunten in
,1 Gerard, die na enig zjjn |everii er gebeurden nog
keurwerk tussen de massa dingen waar de men$ea
en entkaarten en mensen „aar uitkeken,
uit- rdt ,°n Neem nu de reproduktie van
iliekf familiale ban-
Aeost, Départ du Tram, rue de la Dendre.
LÜ/ 1
de prentkaart «Alost, Départ
en heropbloeien en schui- du Tram rue de ,a Dendre>1
'erdt varder tussen de talnJ- op het voorste blad van het
met driemaandelijks tijdschrift
ten,'slders voeren geanimeer- van de Prentkaartenklub.
Vim® gesprekken, waar je niet Tussen haakjes, het origi-
an-? erg veel van snapt; er neel is momenteel zo'n ze-
50r.'orden drukke onderhande- venduizend frank waard! Er
itie-igen gevoerd bij het aan- zijn immers nog slechts
van0pen van een begeerd ob- twee gekende eksemplaren,
hgt'kt, mét deskundige uitleg de kaart dateert van vóór Uit die oude prentkaarten
OmBnwe9e de verkopers. 1905, en werd in 1906 afge- blijkt eens te meer de relati-
aanBnkies van honderd en dui" stempeld, tenminste toch
hen*nd verwisselen van eige- het eksemplaar dat in het
Een onbekende wereld
Bij het bekijken van zo'n mo
mentopname vraag je je af:
wie waren die mensen, wat
deden ze toen en wie van
hen zou nu nog leven?
Een beklemmende vraag ei
genlijk, want over twintig
jaar schrijven wij 2000 en
behoren wij zelf tot de vori
ge eeuw, tot het voorbije
millenium, tot een vervlogen
tijdperk.
dan—
viteit van dit ons aards be
staan. Het leven van vijftig
plaats zien we ze op zoek
naar de ontbrekende scha
kels in hun verzamelketen.
Een netgeklede man be
spreekt met een gewiekst
verkoper de wijze van beta
ling, want zijn kontanten zijn
uitgeput, verklapt hij enkele
ogenblikken later aan zijn
dochtertje, terwijl hij met
zichtbare voldoening nog
maar eens zijn jongste aan
winsten bekijkt.
Zo te zien gaat de man enke
le genoeglijke dagen tege
moet. Als je 't zo bekijkt,
bekruipt je óók de lust om
enigingen.
Niets unieks is deze stad
vreemd!
Jacht op zeldzaamheden
De eerste drukte is wat ge
luwd en het is nu ook minder
warm in de zaal. De bezoe
kers kunnen zich vrijer be
wegen tussen de meer dan
veertig standen en we krij
gen enkele aanwinsten on
der ogen. Ook de keerzijde
van de prentkaarten heeft
zijn waarde. Vanwege de
postzegels, maar ook stem
pels met plaatsnamen en
publicitaire slogans worden
Jzi-H
•p ons artikel «Aktie Schildpad, Komen er ook te Aalst ten. Het zal gerealiseerd
DN rempelstraten?» kregen we dadelijk reaktie. En verras- worden in piramidevorm,
>nde! het hoogste zeven hoog, en
e Aalst, in de kersverse verkaveling «Wateringen» aan de zo afdalend. Steeds met
ylvain van der Guchtlaan, is over een tweetal maanden de mooi uitzicht.
'a,®Dlledige infrastruktuur gerealiseerd van een «woonerf
ïndiet drempelstraten». Naar bouwpromotor Her-
rdeen uiterst milieuvriendelijk Nu de bouwgronden, een deciders het Aalsters Ttads
,a,srojek, dat nauw aansluit oppervlakte totaal van een bïïuur enthousiast voórdli
steun aan. Toch is en blijft
het, al blijkt zulks eerder on
gewoon, een privé-initiatief
waarmee we de initiatiefne
mer alleen maar kunnen feli
citeren.
LH
<To!
-Wéé*.
Ho
id. pk qua aard bij het park dig bouwrijp zullen worden
(.Hprlinden. Voortzetting van gemaakt lijkt alles voorhan-
B vijvers bij het kasteel Ter- den om te komen tot een
pden loopt een beek door realisatie die in onze streek
m verkaveling en worden baanbrekend kan worden
önte waterpartijen aange- genoemd en waar wonen zal
Igd. Over de beek sierlijke uitgroeien niet tot een must
tuggetjes naar het woon- maar tot een lust. Kinderen
Pis of naar een bloemen- en de gewone voetganger
erkje. hebben er prioriteit op de
ijn er in Aalst inderdaad automobilist die zijn snel-
ieds verschillende wooner- heid, ook politioneel, tot
Bn gerealiseerd, «Waterin- maximaal 20 km/h beperkt
en» bijt wel de spits af waar ziet. Wagens parkeren langs
en et voorafgeplande en van de straat, wat de voetgan-
en en beginne af gerealiseer- gers uiteraard zou hinderen,
'n, e woonerven betreft. Met mag niet. Daartoe zijn op zij
ch barbij de door aktie Schild- speciale parkeergelegenhe-
op Bd gestimuleerde drempel- den aangelegd.
[raten. Er fs mogelijkheid voor het
de bevinden zich inderdaad oprichten van 18 open be-
d® Ivestie van de automobilis- bouwingen en in lintbebou-
er- in gewoon tot lage snel- wing twee maal een reeks
Bid te verplichten, een aan- van 6 kleine villa's elk op 3
de II drempels met een ni- 5 are grond. Vermits de
ijk bauverschil van 8 10 een- «pieux franki» reeds van een
en tneter elk. Ook de voetpa- vroeger projekt in de grond
r»9 fin liggen gelijkvloers met waren geheid komt er ook
°n B straat en kruisen ze even- een klein appartementsge-
|eel op hetzelfde niveau. bouw met 25 appartemen-
Na een seizoen zonder voorzitter te hebben doorge
maakt werd Gilbert Bourlon als de nieuwe bewinds
man in het taal- en letterkundiggezelschap van «Voor
Taal en Vrijheid» naar voor geschoven. Dat de heer
Bourlon een dynamische persoonlijkheid is werd
aangetoond aan de hand van enkele opmerkelijke
feiten. Op zakelijk gebied is hij steeds een succesvol
iemand geweest. Zo was hij van 1964 tot 1973 handels-
direkteur in een belangrijke Brusselse firma tot wan
neer hij in dat laatste jaar zich ging vestigen als
zelfstandig makelaar in dierlijke vetten en plantaar
dige olieën.
Zijn politieke loopbaan ving aan in 1970 als gemeen
teraadslid te Erembodegem. Van 1976 tot 1978 zetelde
hij in het Aalsters stadsbestuur, dit als schepen van
Ekonomische Expansie, Middenstand. Land- en
Tuinbouw en Feestelijkheden. Dat de heer Bourlon
een graag geziene en gerespekteerde figuur is komt
tot uiting door zijn voorzitterschap, niet alleen in
«Voor Taal en Vrijheid» maar ook in tal van andere
verenigingen.
Gilbert Bourlon hoopt dat hij deze bijkomende taak.
net zoals zijn voorgangers tot een goede einde mag
brengen. Zijn onverdroten inzet staat al borg voor een
gedeelte van het succes.
Renaat Gits
Een vervolgverhaal
van
Sylvain
Van der Gucht
Een beetje leeg van Pinnen
Zo gaat het steeds vaker in
onze tijd: heel even denk je
de sleur van alledag te ontlo
pen, ontwaar je in een flits
wat menselijke trekken in dit
keiharde IK-tijdperk, maar
komt haast onmiddellijk
daarop tot de ontmoedigen
de konklusie, dat de geld
wolf er zijn smerige klauw
op heeft gelegd.
Haastig hebben we afscheid
genomen van al die aardige
mensen, barstend van goe
de intenties en gelukkig met
de voorwerpen die ze verza
melen.
Thuis, achter het vertrouwde
raam, kijken we naar de re
gen en hoe de wind de bo
men martelt met zijn felle
kracht. Een beetje leeg van
binnen, verdrietig eigenlijk.
Steeds vaker de laatste
jaren.
Wat vanmorgen nog een be
loftevolle dag was met aar
zelende zonnestralen en een
streepje blauw in de lucht is
weerom grijs geworden, de
veelbelovende zondag eens
te meer a sad Sunday, som
bre dimanche...
Ach ja, waarom is het ook
nodig om er zo diep over na
te denken? Heeft het wel zin?
Of moeten we nu maar eens
ophouden met nadenken en
mogen we ook nooit meer
dromen?
Wat meewarig glimlachend
bekijken we de prentkaart
van de derde ruildag en in
gedachten lezen we, in stra
lende letters, het hartelijke:
«Groetjes uit Prentkaarten-
land»...
Cyriel Temmerman.
Edele harten, altijd tot hel
pen bereid, mompelde Jan
toen beide kooplieden rich
ting Aalst opstapten.
Jan was enigszins opgelucht.
Twee ferme kerels als die
kooplui waren zijn helpers.
Dat doktoor Du Bien juist de
avond dat zijn huis zou ge
plunderd worden uitgeno
digd was op een avondmaal
bij notaris Vosselaer kwam
hem wel verdacht voor. En
toen hij dacht aan het briefje
zag hij in notaris Vosselaer
een doortrapte schelm.
Gelukkig werd noch Florida
noch Jan gewond. Die scho
ten zouden de aandacht van
de boomdragers moeten aflei
den doch Jan hield deze man
nen flink onder kontrole.
Jan en Florida losten en de
beide boomdragers vooraan
vielen neer. Daarop begon
nen ze verder te schieten. Ze
velden nog vier mannen en
de rest schoot op de vlucht.
Jan had een lichte schram
van een binderskogel doch
Florida waste de kwetsuur
uit. Toen hoorden ze echter
Zonder enige moeilijkheid paardengetrappel: de gen-
kwam Jan terug bij het kas
teel nadat hij er zich had van
vergewist dat het lijk van de
Binder er nog steeds lag. Een
pistool in de hand. men weet
darmen waren in aantocht.
Een brigadier en twee gen
darmes reden tot aan de kas
teelpoort en gaven het bevel,
in naam van de Franse repu-
nooit wie aan de deur is, bliek, de poort te openen. Ze
werd Jan door Juffrouw Flo
rida binnengelaten. Florida
die de twaalf voorhanden
zijnde geweren geladen had,
toonde zich niet bevreesd.
Boven op een kamer hingen
de wapens. Er was slechts
één venster en van daar uit
zouden ze zo nodig hun wa
pens richten op de binders.
Bij de vele geweren hing ook
een karabijn met bijzonder
dachten dat ze er binnen een
akelig schouwspel zouden
vinden na al dat schieten.
Heel wat volk uit Oordegem
kwam toegelopen naar Val
kensteen nu de gendarmes
uit Gent present waren. Die
uit Aalst, die door de beide
veekooplui zouden worden
verwittigd, waren er nog
steeds niet.
Nadat de hoeve in de nabij-
lange dracht. Dat zou van heid in brand was geraakt en
pas kunnen komen, zei Jan. acht lijken binders naast el-
Drank werd bovengebracht, kaar gelegd feliciteerde de
Eten zouden ze slechts doen kapitein Jan om zijn held-
na de overwinning. De meid, haftig gedrag. Ook Florida
doodbevreesd, lag reeds on- werd uiteraard in de hulde
der de wol op bevel van Flori- betrokken waarna Jan relaas
da die vreesde dat de meid gaf over het gebeurde. Ook
meer zou hinderen dan hel- aan Dokter Du Bien die on-
pen in een kritieke periode. dertussen thuis was geko-
Twee ruiten werden behoed- men, dol gelukkig dat er
zaam uitgesneden en oude geen doden in het kasteel
matrassen voor het venster, waren, vertelde Jan wat hen
als borstweer gezet. overkomen was.
Jan was klaar de binders te Jan was wel verwonderd dat
ontvangen. de veekooplui dokter Du
Een man naderde de brug. Bien bij notaris Vosselaer
Toen hij genaderd was stiet niet hadden verwittigd van
Jan een venster open en het gevaar. De dokter wist
vroeg wat het heerschap ver- echter nergens van.
langde. Deze zegde juffrouw Aan de kapitein gaf Jan in-
Florida te willen spreken uit lichtingen, volgens zijn ge-
naam van haar vader, dokter vonden briefje, waar deze
Du Bien. nacht nog door de binders
De vreemdeling wilde bin- zou worden opgetreden: bij
nenkomen doch Jan liet hem Vergommen te Meire en bij
dit niet toe, zeggende dat hij Geestheuvel te Lede.
vanuit het venster zijn bood- Champetter Dreas die met
schap wel zou aanhoren. boer Coorman een kijkje was
Dit was blijkbaar niet naar komen nemen werden door
het plan van de vreemde man de kapitein gelast gendarmes
die afdrentelde en na enige naar Meire en naar Lede te
tijd de dreef te hebben ge- geleiden. Beide stegen te
volgd in de struiken ver- paard doch boer Coorman
dween. zocht uitvluchten om niet
Gewoon een list om bin- mee te moeten. De kapitein
nen te geraken zei Jan tot verplichtte hem echter mee
Florida. te rijden en zijn gendarmes
Een tiental minuten bleef ter plaatse te brengen,
het kalm doch dan naderden De kapitein bleef hen zolang
twee grove kerels de brug tot hij kon achternakijken
op een tiental stappen.
Geen stap verder of ik
schiet, waarschuwde Jan.
Wat wilt ge?
We willen alleen dat ge
ons dadelijk binnenlaat. Alle
tegenstand is nutteloos. Wij
zijn hier met 25 kloeke man
nen en gij alleen met de juf
fer... Weerloos!
De rover schoot doch Jan was
hem te vlug af. Een indrin
ger tuimelde zielloos in het
zand en de andere liep wat
hij lopen kon naar het bos.
Toen deze in het kreupelhout
even zijn hoofd toonde was
waarna hij Jan hartelijk
dankte voor de dienst bewe
zen in het belang van de
bevolking. Alhoewel Jan
aanvankelijk er niet wilde
van weten vergezelde de ka
pitein met vier manschappen
naar het ouderlijk huis waar
ze gulhartig werden ont
vangen.
De kapitein-bevelhebber had
het niet zo makkelijk. De
kommissaris, aangesteld
door de centrale administra
tie van het departement, be
vond zich te Gent en de meier
van Oordegem, Franciscus
hij eveneens een vogel voor Hankerzeele, was doodziek
de kat. Jan was immers een zodat alles moest gebeuren
gerenommeerd
schutter.
Verscholen achter een ma- Jan Clercker was wakker ge-
scherp- door sekretaris en champet
ter Dreas. 's Middags, toen
tras bij het uitgestoten raam
herlaadden Florida en Jan de
geweren,
In de verte zagen ze een aan
tal mannen naderen die een
boomstam droegen. Wellicht
om de deur in te beuken.
worden na de lange nacht,
was de kapitein reeds naar
Aalst vertrokken. Te Oorde
gem liet hij, ter bescherming
van de landlieden, een halve
brigade achter.
Roosje vertelde hem dat zes
Samen zouden Florida en gendarmes te Oordegem wa-
Jan de deur trotseren en on- ren gebleven en dat een bri-
derscheid van stand is in gadier en zijn oppasser bij
zulk geval niet belangrijk hen logeerden,
meer.
Plots werd met een tiental kenning
geweren geschoten en de ko- bossen...
gels verbrijzelden ruiten of
kwamen in de matrassen.
Vannacht zouden ze een ver
wagen door de
(wordt voortgezet)
