X
smasd
Tejater '80:
Zwijg kleine
Denderend succes
THE EMPLOYEES,
EEN BROK ENERGIE
IWinterf eesten
brachten Ralph Mc Teil naar Aalst
Harry Strutters
in Madeion
18 PPÏ
SwEwwli'
Ralph Mc Tell, werelbekena met zijn «Streets of Londen«, was
Verleden week-end ging in de St. Annazaal (Roklijf) een
afjwc tweedaa9s festival door dat spijtig genoeg relatief weinig
,a' luisteraars kon boeien. Het is onbegrijpelijk dat een avond
Imirt met maar liefst vijf attrakties slechts een tweehonderd
ig ir. «kunstsupporters» kan aanspreken. Na zijn uiterst
geslaagd optreden beaamde Ralph Mc Teil dit; «A small
audience, but a very nice one...»
12)1 Tijdens de zomermaanden tegenwoordig nog doen om
Pad is er bijna in elke grote de mensen uit hun warme,
Henj gemeente een pop- of folk- luie stoel te halen...? We
phir» festival, met als gevolg een lieten honderden affiches
over-aanbod van muzikale aanplakken, en alles werd
aktiviteiten. Daarom pro- deze week enkele keren
beerden de organisatoren aangekondigd op de B.R.T.
het deze keer in de winter, en toch hebben we er
I als tweede editie van «Den- vandaag weer onze broek
derfolk» (vorig jaar doorge- aan gescheurd».
J gaan in jeugdhuis, Zonne- De oorzaak zoeken in de
23 d straat- °P 29 augustus, met programmasamenstelling is
60b o.a. Bert Jansch). De aan- zinloos, op deze avond
leiding daartoe was dat de kwam iedereen aan zijn
organisatoren uit Neder- trekken,
i land, die er een groots De Vlaamse groep 'Express
g? J winterfolkfestival organise- Cajun mocht de spits afbij-
ren een partner zochten in ten; deze cajungroep, ge-
I Belgiè. En deze partner vormd rond de Aalstenaars
I vonden ze in het Aalsters Kris Steenhaut, bracht te-
Konsertforum. Deze men- vens de première van hun
vrijdag aan het werk in de St.-Annazaal. (-)
kenmerken door het op
zwepende ritme en bijge
volg bekroop je steeds de
onweerstaanbare goesting
om je benen even uit te
gooien. De akkordeon had
ook een belangrijk aandeel
in het fijne repertoire en
schitterde hevig in de snelle
dansmelodieën.
Cajun is eigenlijk een ver
zamelnaam voor verschil
lende stijlen van volkse
muziek uit Louisiana (naam
is een verbastering van
«Acadien», dit is een inwo
ner van Acadia, een Franse
nederzetting in Frankrijk)
In een verdiend bisnummer
Maar het is hem helemaal
niet aan te zien; geen glitter,
show en ander vervelend
stroperig gedoe. Zijn we
reldhit wordt dikwijls afge
schilderd als een 'evergreen'
zoals naast hem alleen maar
een Donovan of Dylan
hebben geschreven. Dat Mc
Teil echter meer in zijn mars
heeft bewees hij alvast op
deze Winterfeesten. Het
werd een intrigerend optre
den, waarvan gans de zaal
met volle teugen genoot.
Wat 'n klasse. Wat die
Engelsman daar gedurende
zo'n half uurtje ten beste
gaf, zweefde op het randje
van de perfektie: schitte
rende, zuivere vokalen op
simpele melodieën, vakkun
dig bijgestaan door zijn
eeuwige bondgenoot, de
onafscheidelijke gitaar. De
ze knaap heeft al lang niets
meer te bewijzen; zijn pro-
dukten klinken immers vlot
en vertrouwd in de oren,
maar toch was het even
wennen aan zijn «Too
Night», waar hij, mijns
inziens, toch even de ekspe-
rimentele toer opging. Zijn
easy-listening-music (denk
maar even aan zijn 'monu
menten' «Run Johnny
Run», «Hesitation Blues» en
«Water of Dreams») werd
nog meer dan anders uit
gesponnen, maar toch ble
ven ze staan als een huis...
Na het optreden verklapte
hij me tussen twee glazen
Belgisch bier door: Mijn
sleutel tot sukses zijn en
blijven mijn eerlijke songs; ik
«De Rails Van De Trein» vind het gemakkelijk om er
onderstreepte deze cajun- mij volledig in uit te druk-
groep nog eens zijn typische ken. Voor mij is- dat de
klankkleur. man-tot-man kommunika-
De Bretoense formatie «Sonerien Du» rondden de Winterfeesten of met een bal populaire. (-) 'an9® avond werd ver- tie... 't Ja wanneer ik nog
dergezet met Steve Ashley eens over kom naar België...
sen waren uiterst tevreden eerste en gloednieuwe lang- de viool en de banjo werden uit Engeland: een gast die er Je mag niet vergeten dat dit
over de avond zelf, maar de speelplaat. Hun nummers op een ongelooflijke vaardi- vorig jaar ook al bij was. Hij een zeer duur tripje is, maar
opkomst was weer eens genoten de volledige waar- ge wijze bespeeld. Verder bracht opvallend gitaarwerk als ik een nieuw album heb,
beneden peil; «Wat moet je dering van de zaal en vooral liet deze Vlaamse groep zich me^ 20 nu en dan eens een kom ik zeker nog eens over,
knipoog naar de goede dat is beloofd». De avond
oude rock 'n 'roll. Verder werd afgerond met een
getuigde zijn (ook) nieuw bal-populaire, op een over-
repertoire en van geënga- tuigende wijze gebracht
geerd materiaal te bezitten, door de Bretoense groep
waarin hij zijn ongenoegen Sonerien Du. Maar het was
uit-zong over een mogelijke al later dan twaalf uur
derde wereldoorlog en een geworden en het volk sijpel-
nog groter gevaar: de alles- de langzaam die zaal uit
verslindende kernenergie. zodat deze formatie niet de
Het beste nummer was in verdiende waardering ont-
leder geval «The Change in ving. Alles bij elkaar: mis-
the Weather», dat enorm schien een beetje van het
De akteurs zullen wel wat uitgelepeld hebben na iedere voorstelling... (Per)
De pretenties die Tejater '80 voor de aanvang van het toneelseizoen stelde, namelijk
het betere toneel brengen, zijn tenvolle ingelost. Driemaal een uitverkochte zaal,
bijna het algehele kruim van de'Aalsterse amateurtoneelspelers, een prachtig stuk
in het eigen dialekt; dit vormde de basis voor het tot een denderend succes
uitgegroeide «Zwijg Kleine».
Niet alleen regisseur Roger De Wilde maar de hele groep die zich schaart onder het
banier van Tejater 80 verdienden het oprechte en overdonderende applaus van de
bomvolle schouwburg. Aan allen die aan het welslagen van dit spektakelstuk
meehielpen wensen wij een welgemeend proficiat. In onze volgende editie
belichten wij, zoals naar gewoonte, de prestatie van de akteurs
«Zwijg Kleine», of de realiteit op een schitterende wijze vertolkt!
Renaat Gits
goede te veel, en dat is wel
moeilijk verteerbaar op; zo'n
laat uur...
(JdB)
goed in de oren lag. Maar
verder was het gevaar voor
«steriliteit» en «gemak
zucht» niet denkbeeldig.
Twee nummers waren wel
hitgevoelig. Maar verder
moest Steve Ashley het
meer hebben van de specia
le sfeer die hij om zijn liedjes
wist te weven Positief
waren verder zijn pogingen
om met het publiek een
dialoog aan te gaan via
korte 'chats' en handgeklap.
Ierland was ook vertegen- Buitenstaanders zullen er wellicht nog steeds niet klaar iu
WOOrdigd op deze avond zien, maar deze vier jongens hebben wel degelijk een
met folkgroep Oisin. De
Zondagavond was de Madeion schier te klein om alle jazzliefhebbers een degelijke plaats
aan te bieden om de knotsgekke Britten aan het werk te zien Na een knappe eerste
muzikale set kwamen die Engelsen verkleed op het podium. Ze hadden zich precies vlug
aangepast aan de Aolsterse mentaliteit Buiten muzikale gags was hun optreden doorspekt-
met typische Britse humor. De lachsalvo's waren niet uit de zaal. Maar kom, lees volgende
week uitgebreid over deze knappe realisatie van de Crazy Bol Jazz Kafé. Onze specialist
Willy Schuyten zorgt er wel voor. (Per)
groep kreeg gemakkelijk het
publiek op hun handen met
hun vlot en gezwind ritme,
glansrijk ondersteund door
de ijle en eksotisch-aan-
doende stem van de enige
vrouwelijke muzikante. Zij
ging even de solotoer op
met het indrukwekkende
in Hitring en de Hitparade.
We bewezen dat het toch
kan in België: popgroep spe
len en de jongelui amuze-
je mag niet vergeten dat we ren, want dat blijft onze
T1p* r - nauwelijks een jaartje jong hoofdbekommernis... Hier
S ït S°P'"y"\,rf 5 z"n- '°u™listen lopen nog- moesten we wel ekstra luid
jaurtie geleden met begon en nu bij de beste rocklormat.es al hard van stapel... We spelen; er was nauwelijks
van Vlaanderen gerekend wordt. Je kon ze vorig weekend doen het gewoon voor de lol. 200 man aanwezig dus Le
aan het werk zien in de zaal St. Anna. als staartje van de en tegen februari komt een moesten wat vuur de zaal
Winterfeesten. Op het podium ontpopten deze kornuiten nieuwe singel uit. maar of krijgen
zich misschien wel niet tot de allerbeste, maar in ieder het vinyl even goed wordt
geval tot de energierijkste groep van het Belgisch popwe- moeten jullie maar uitma- En daar waren ze wel inge-
re Je"" ken... We zijn immers een slaagd; op het podium ging
tu„ i u beetje omhooggestampt... 't het er swingend aan toe en
.he Employees bezitten een een kort gesprekje met hen. is te zeggen, 't gebeurde al- dus ook in de zaal. Kortom
eigen identiteit, die hen zon- «We missen voorlopig wel lemaal zo snel. Rock-ralley. het werd een nogal rauw
«The Irisch Girl» en het iets der meer uit de schaduw meer. nummers van het ge- kwart, halve en finale. Zon- ruige rockavond (soms od
I nLrl f u haal\van de overige één- halte van «Piek it up»; waar der dit alles waren we waar- het randje af knrtratiadS
<Bonny Light Hor- singelgroepen zoals Kirk, blijven ze toch? «Leadzan- schijnlijk een obskuur Brus- maar de muziek klonk fris
seman». Zonder twijfel was Cleaver en Toy. Met hun ger Geert Van Broeien hapt seis groepje gebleven. Maar en daar draait het toch
deze groep, voor de eerste "Plck 11 UP» duikelden ze de toe: «Héla, kalmpjes aan... door de ralley kwamen we
maal in Belgiè, de delicates- ""Pa™0® binnen en blou
se van het voorprogramma. fw^deYf bl«i echte, u.b
Ze krijgen zelfs nog een maar toch deden ze moedig
Streepje bij, als je weet dat voort. Hoewel hun optreden
hun teksten bestaan uit een zeker niet barstte van varia-
vredige verdediging van het de, bleek het toch dat een
Ierse volk en een resolute kombinatie van rock met
aanklacht z*n van ha, ge- Jf "gS
weid dat reeds een lange tijd miskleunen oplevert, leder-
zo weelderig huis houdt in een leefde zich uit op zijn
Ierland. Zij noemden het een eigen instrument echter zon-
politieke oorlog waarer, der de cohesie te schaden,
zoals gewoonlijk, geen win- ^et *esult°at is minstens op-
zienbarend te noemen, ster-
aars uit overblijven... ke songs met aj even sterke
Omstreeks de klok van ™kplen oP uiterst dansbare
U e muziek, troeven die van the
elven betrad dan de hoofd- Employees zeker geen één
vedette van de avond het dagsvliegen maakten,
podium: mister Ralph Mc Het hoogstandje van dit op-
Tell, als je het nog niet wist, beden werd zonder twijfel
met het visitekaartje hun ,hi! «Pick it up»; nipt
«Streets O, Londen», da, hij "S/SC
omzeggens over de hele (d0or 't plafond), terwijl ook
wereld reeds Uitdeelde. Al- «Brussels witloof» aardig
leen in Engeland ging deze meegenomen was. Op het
schijf zo'n 500.000 keren einde begon het geheel toch
over de toonbank en rinkel- w°t ,e vervelen, het
de de kassa dus evenvee, ïï^tete te Sig'P°PU'
keer vrolijk. In de kleedkamers had ik The Employees skoorden
De Voorpost - 19.12.1980 - 9
eeuvi
