DVERZICHT VAN HET ONOVERZICHTELIJKE!
Jit de partijpolitieke krabbemand van 1980
De Voorpost - 9.1.1981 - 11
aieder van ons krijgt het woord «politiek» zowat dagelijks te
.kenEn als tussendoor en even koerant het woord «partijpoli-
t» aan de orde is, denkt niemand hierbij nog dot het om'iets
zenlijks anders gaat. Het substantiële verschil tussen «poli-
c» en «partijpolitiek» schijnt nauwelijks nog te worden ervaren.
i pot nat denkt Jan Modaal bij zichzelf! En het ziet er
lerdaad naar uit! Wie van ons ziet het verschil nog tussen wat
s dagelijks als «politiek» wordt geserveerd en wat ons al even
kwent als «partijpolitiek» wordt voorgeschoteld? Het wordt
S vanuit dezelfde gaarkeukens opgediend, het wordt ons met
tzelfde bestek opgelepeld!
>k al erkend ons aller Belgi-
he grondwet als dusdanig
t bestaan der politieke par-
»n niet, toch hebben deze
e facto» bestaansrecht ver-
irven binnen het politieke en
ititutionele bestel, bij de gra-
van de onderscheiden indi-
luele politici bovendien! Dat
t overgrote deel van het poli-
ke voetvolk met handen en
eten vastzitten aan deze
rtijorganisaties of hun ne-
nzuilen, heeft deze feitelijke
jchtspositie der politieke
rtijen, buiten elke redelijke
aanvaardbare proportie
en uitsteigen. Denk hierbij
jar even terug aan het zoge
ten Egmontpakt, waar een
jnta» van partijvoorzitters,
ïds van te voren had uitge-
aakt wat hun parlementaire
derhorigen wettelijk en par-
nentoir dienden te bekrachti-
n. En als dit nu, vandaag de
g, niet meer met eenzelfde
ftigheid wordt aangeklaagd
or de al even partijafhanke-
.e media, dan is dit niet om
it sindsdien de partijen van
i macht zouden hebben in
boet dan wel doordat alleen
g deze partijen meespelen
t inderdaad straks wellicht
ize gehele georganiseerde
menleving naar hun hand
uden weten te zetten,
ïegere politici zijn nauwelijks
g met een vergrootglas te
kennen Zijn eer aan de par-
opofferen is inderdaad zo'n
ibaatzuchtige daad dat zelfs
edelmoedigste staatslieden
►t geaarzeld hebben dit te
en.
»er nog dan de POLITIEK is
PARTIJPOLITIEK de kunst
:h van (de) mensen te bedie-
■n, niet zozeer nog door hen
doen geloven dat men hen
ïnt dan wel door hen reeds
ikele kruimels te laten mee-
iiken in afwachting en in
it vooruitzicht dat deze
uimels aangroeien tot het
ht stuk(je) machtskoek dat
m deelachtig zol worden,
Itzij binnengehaald hetzij
egestopt!
ilitiek, zo heet het dan, is de
gemene benaming voor het
iheel van beginselen en re-
Hs volgens dewelke een
leorganiseerde gemeen-
hap» moet worden bestuurd.
?t woord politiek staat óók
tor de handelingen die met
t alles te maken hebben en
I alles mogelijk dient te ma-
n. Deze bijzondere vorm van
tnselijke aktiviteit omvat
oral de strijd die wordt ge-
lerd om de macht te verove
rt of te behouden binnen en
■er deze gemeenschap. Een
gemeen bekend en erkend
rschijnsel hierbij is het be-
aan van een tamelijk kleine
asse van mensen een poli-
tke «kaste» die de werkelij-
macht eksklusief in handen
left. Instrument bij uitstek om
t te realiseren en te bestendi-
is het hedendaags, ge-
ruktureerd politiek-partijwe-
in. En wat deze vorm van
Organiseerde machtsstreve-
heeft veroorzaakt in het ver
pen jaar 1980, trachten wij
er in vogelvlucht even aan te
jlen of op te rakelen, dit dan
teraard beperkt tot het plaat-
rfijke partijpolitieke binnen
oor zover bekend geraakt) en
jitengebeuren (zoals dit het
euws heeft gehaald),
ot er plaatselijk eerder
:haars partijpolitiek nieuws te
ezen» viel zal niet zozeer
ïbben gelegen aan het feit
at er zich binnen de partijpoli-
ïke geledingen niets zou heb-
ïn voorgedaan dan wel aan
ït besloten verloop en beloop
Jn wat binnen deze organisa-
ïs gepland wordt, aan bod
ïmt, opgeld maakt, in bewe-
ng raakt of op een dood
ïoor terecht komt.
m kleurrijke plaatselijke poli-
ike figuur liet zich ooit op
ïzette tijden nog ontvallen
ït politici géén andere vijan-
!n te vrezen hebben dan pre
es hun eigen partijpolitieke
ienden en medestanders,
(ij houden deze gevleugelde
tspraak voor wat ze waard is
lijkt zij zeker niet ontbloot te
In van enige grond,
leszins van uit het eigen er-
jirings- en belevingsveld ont
boten, van derzelve hoger
feciteerde politieke «all-
jund»-man, mag volgende
htboezeming zeerzeker enige
(ond van waarheid worden
tegekend, daar waar op een
iet mis te verstane wi|ze, het
prtijpolitieke kleurenpalet, in
6n trek, in één haal, wordt
jtgeveegd. Wij citeren. «Er zijn
een politieke partijen meer! Er
lijft alleen nog één grote asso-
jatie van politieke mandaatja-
ers over» Einde citaat.
|f dit alles U, lieve lezers, kan
Jpen tot het verkrijgen van
enig inzicht in datgene wat
onder de hoofding «partijpoli
tiek» in het nieuws werd ge
jaagd of naar het nieuws door
sijpelde in het voorbije jaar
1980, lijkt ons op het eerste
gezicht niet zó voor de hand
liggend.
Laat deze voorafgaandelijke
en inleidende overigens
vrijblijvende beschouwingen,
op het achterplan van het poli
tieke gebeuren, ergens mede
de stoffering en het dekor hel
pen uitmaken. Wellicht zal
hierdoor ooit eens datgene wat
zich op het partijpolitieke voor
plan afspeelt in casu heeft
afgespeeld ergens, in het
licht daarvan toch nog kunnen
gesitueerd en wie weet zelfs
begrepen dan toch verklaard
worden. En als dit alles enige
verwondering heeft opgewekt,
in het beste geval, of enige
wrevel, als het in minder ont
vankelijke grond terecht is ge
komen, dan vinden jullie wel
licht een verklaring in wat ooit
ene zekere Frank H. Simonds
heeft verteld of neergepend,
n.L «Journalisten kunnen
maar op één manier naar een
politicus kijken, en dat is er op
neer!» Wij hadden dat ergens
onthouden en hebben het voor
de gelegenheid nog eens nage
lezen. Maar die mijnheer Si
monds zal zelf ook wel een
journalist zijn geweest!?
Jaarinzet met politico-kulturele
implikaties
Binnen de terug op adem ko
mende Aalsterse afdeling van
het blauwe Willemsfonds werd
begin januari 1980 dc «vete»
Van Renterghem-Waltniel bij
gelegd. Voor de oningewijden
willen wij hier eerst even ver
duidelijken. Want eigenlijk gaat
het hier om twee politici die
zich op hetzelfde moment op
eenzelfde lijst verkiesbaar stel
den Op zijn minst heten dat
soort mensen in dat soort si
tuatie dan toch voor dezelfde
idealenof belangen in het
verkiezingsstrijdperk te treden.
Dan nog gewagen van een
vete ruikt veel naar vuige ver-
dachtmakerij van laaghartige
politieke oponenten. Zegt het
spreekwoord niet dat het stil is
waar het nooit waait. Wij stel
den dan ook met enige ver
wondering vast dat het Wil
lemsfonds op zijn perskonfe-
rentie gewag maakte van een
vete al of niet bestaand
die zou zijn bijgelegd in de
schoot van derzelve organisa
tie. Dit sluit dan meteen het
bestaan van deze vete wel de
gelijk in... Je ziet maar. Van je
familie moet je het hebben!
Wat evenmin netjes was van
het perskongerende Willems
fonds was het eigen «débócle»
in de schoenen te willen schui
ven van deze vermeende broe
dertwist. Wij nemen aan dat,
nu beider handtekeningen on
der een Willemsfondsaanslui-
tingsoproep staan het snel
bergopwaarts zal gaan met de
plaatselijke afdeling van de so-
ciaal-kulturele erfgenamen van
Jan-Frans Willems.
Eveneens begin januari werd
oud-gediende Ludovic Moeyer-
soen nog eens op het Voor
post-voorplan en voorpagi
na gehaald. Hij is lang de
enige Aalsterse partijpolitikus
geweest die het ministerschap
wist binnen te halen, na W O. II
dan. Vanaf dat moment werd
hij van gewoon politikus, zoals
er wel meer te vinden zijn,
meteen tot staatsman opge
trokken. Hij werd als konserva-
tief katholiek bestempeld en
aan zijn politieke loopbaan
kwam een einde door de on
stuitbare stuwing van de als
maar groeiende volkse en de-
mokratische jonge krachten
binnen de «christen» demokra-
tische standenpartij. Sindsdien
werd paal en perk gesteld aan
elk on-christelijk, on-volks en
on- demokratisch intrigewerk
in de anti-chambres van de
gevestigde machthebbers.
Sommigen echter beweren dat
er nauwelijks iets is veranderd!
En tot wat partijpolitiek zoal
leiden kan illustreerde ons,
rond dezelfde tijd, het vooraf
voorzorgsmatig afgetreden
Aalsterse PVV-raadslid Andre
Meert uit Nieuwerkerken. Deze
achtbare dorpspoliticus werd
onder aanhoudingsmandaat
geplaatst. Een kwestie van on
vermogen het onderscheid tus
sen «mijn» en «dijn» te kunnen
maken. Vanwaar wellicht het
doorheen halen van wat in de
politiek wél en in het gewone
doen niet kan. In de politiek is
het niet ongewoon al eens te
«goochelen» met het «goed»
van de anderen. Maar als dit in
het gewone leven gebeurt,
wordt dit meestal fataal op de
duur. Zouden onze politici niet
onderbetaald worden wel
licht...?
Doorwinteren, loslaten en weer
aanpikken
Op 1 april weet men zoal wat
men mag verwachten als
rechtgeaarde niets vermoeden
de en vooral naieve burger.
Vooral in dag- en weekblad
slooft men zich uit om op een
niets ontziende wijze de goege
meente bij de neus te nemen.
En dit lukt vrijwel steeds omdat
het «echte» nieuws veelal on
geloofwaardiger overkomt dan
het best verzonnen of uit de
lucht gegrepen verhaal. Van
daar de verrassende verwar
ring als op de «De Voorpost»-
voorpagina van 1 februari
1980 werd gemeld dat Willy
Van Mossevelde teruggaat
naar zijn «oude ploeg».
Je ziet maar hoe hard en wis
selvallig het politieke leven wel
is en hoe het zelfs de besten
onder de onbaatzuchtigen
heen en weer schudt, van hier
naar daar en van daar naar
hier...
Gelukkig maar dat politici, net
als de katten, verschillende le
vens hebben en ook weer zoals
deze diertjes telkens weer op
hun vier poten terecht komen.
En wat zullen wij nog hebben in
deze tijd van het jaar waar
alles om ter schaarst en om ter
schaarst heet te zijn: het
nieuws, de groenten., en het
fruit... Geen nood echter. De
plaatselijke perskoelies delen
sinaasappel- en citroenprijs uit.
Het begeleidend motiveren van
deze toekenning; het enerzijds
waarderend prijzen en het an
derzijds afwijzend betreuren
van de wijze waarop, op een
opvallende wijze, twee plaatse
lijke gezagsdragers zich in de
kijker wisten te werken, zal ze
ker binnenskamers voor de bij
horende partij-politieke impli
katies hebben gezorgd. Goed
lachs brave dikkerd Eddy Mon
sieur plukte de zoete vrucht.
Grimmig-norse stouterd An-
toon Blommaert werd citroen
zuur aangemaakt.
De staart van maart en kwak
kels...
die zich steevast en bij voor
keur in het vroege voorjaar
roeren. Dit keer was het de
beurt aan ene Lambert Van de
Sijpe die in de plaatselijke ge
meenteraad reeds werd opge
volgd door ex-partijgenoot
Hendrik Strijpens, die echter
intussen reeds een onderko
men heeft gevonden in het ro-
ze-rode partijpolitieke kamp.
Hierbij werd verkeerdelijk uit
gegaan van de deontologische
onverenigbaarheid van een po
litiek mandaat met een journa
listieke funktie bij een zogehe
ten neutraal medium als ons
nationaal radio- en televisiein
stituut. Er werd hier echter
geen rekening gehouden met
het subtiele onderscheid dat
dient gemaakt tussen enerzijds
werk als journalist en ander
zijds journalistiek werk. 't Is
maar dat men het weet! En
Lambert, hij blijft... Voor Strij
pens zal naar een andere «gra-
tifikatie» dienen uitgekeken.
Misschien biedt het Kultureel
Centrum straks een uitkomst?
De plaatselijke BSP-afdeling
(de B wordt nu weggelaten,
geloven wij) rouwde bij het
overlijden van OCMW-sekreta-
ris Roger Ponnet. In het lokale
partijpolitieke aftel-verdeel-
spelletje, dat aan elke koalitie-
vorming vast pleegt te zitten,
was deze meer dan gewoon
begaafde man, al vrij vlug op
geklommen in de ambtenarij.
Zijn heengaan kwam onver
wacht en menselijk gezien al te
vroeg.
Zijn opvolging terwille van
het partijpolitieke evenwicht
wordt niet zozeer gebaseerd
op noch bepaald door een
mogelijke zelfde deskundigheid
dan wel op eenzelfde onvoor
waardelijke kleurbekentenis.
Aan het vroeger vooropgezet
te en geëiste universitaire ni
veau voor deze «job», wordt
nu, «pour les besoins de la
cause», niet meer vastgehou
den.
De grillen van opril...
Op één april, of in de buurt
ervan, werd onze Aalsterse
«Zwarte man» tot verre voor-
vader-«kozzen» van onze na
tionale premier gekonsakreerd.
Dirk Martens stond er «be
drukt» bij. Onbetwistbaar door
het verklarend bordje dat hem
ter hand werd gesteld door
onbekende onverlaten, waarop
de echt-Belgische tekst: «Wij
leven innig mee met uw kozzen
Wil-friet
Al staat de Aalsterse Martens
heel wat steviger op zijn voet
stuk, zo te zien, zijn ministerië
le naamgenoot raakt dan toch
maar telkens weer op zijn ver-
hgogje.
En van één april naar Karnaval
is te Aalst maar een stapje,
vooral dan als het over het
gemeentelijk personeelsbeleid
gaat. Volgens de, nog steeds
in haar oppositierol gefrus
treerde plaatselijke CVP is het
huidige personeelsbeleid één
grote troep, noch min noch
meer! «Het stadhuis groeide
uit tot een nooit gezien familie
bedrijf», aldus de CVP in hun
Karnavalbrochure over het
personeelsbeleid van VU-sche-
pen Blommaert, die een ge
droomde medespeler wordt ge
noemd van de «sektaire en
wreedaardige» burgemeester
L. D'Haeseleer.
Als niet-Karnavalist reageerde
de betrokken schepen meteen,
op deze konfetti-kanonade van
scheldwoorden en aantijgin
gen, droogweg langs zijn neus
en bestempelde de CVP-kritiek
als «veel geblaat en weinig
wol».
Welke al of niet blatende
schaapjes op het droge of
uit de regen geraken, zien
wij nog wel!
Doorheen dit nieuwe voorjaar
steekt ook Intergem zijn kop op
als ons aller «Gewest»- minis
ter de dapperste onder de
Galle's de interkommunale
katten de bel aanbindt, met
zijn nieuw voorstel voor derzel
ve Interkommunale herstruktu-
rering. Als dit bekend raakt
krijgt men meteen het bekende
steen- en kikkerpoel effekt Of
moeten wij hier niet spreken
van grijs-grauwe muizen in de
Interkommunales-kaas die
door de roze-rode kater bij hun
schrokkig geknabbel worden
opgeschrikt.
Interregies, «d'as 't manneke»,
aldus Galle, die hierbij de naam
«zuivere interkommunale» ge
bruikt. De andere, huidige in-
terkommunale-formule is dan
automatisch de «niet-zuive-
re»... Alles hangt hier af van
"wat met zuiver wordt bedoeld
uiteraard.
Hesten, eitjes en vogels...
In mei worden niet alleen de
klassieke eitjes gelegd door het
kwetterende vogelvolkje, maar
wordt er ook hier en daar een
partij-politiek ei uitgebroed.
Daarvoor stappen wij even
over naar Erpe-Mere waar uit
het VU-nest een vers schepen-
ei in het lokale bestuurshoen-
derhok werd ondergebracht.
Merkwaardig hoe onze partij
politieke fauna steeds staan te
dringen om zich voor de ge
meenschap in te zetten en af te
sloven, omgord met het kleuri
ge ambtslint van de gezags
drager.
Het had er eerst even naar
uitgezien dat schepen Louis
Van Durme, nog even wou
aanblijven om aldus zijn van
te voren afgesproken opvol
ger Hein Mallefroy, de zware
last nog even van de schou
ders te houden. Maar eind
goed, al goed... Gedeelde eier
koek smaakt best lekker!
Zomerzon in het water...
Juni, en daar is de vakantie al
in zicht. En ook de tijd van de
op rust stellingen, voorlopige
voor een schoolvakantie-
duur of definitieve voor
de rest van het mensenleven
dat pensioengerechtigd heet te
zijn. Rito-direktrice Minner al
leszins zette een eindpunt ach
ter haar edukatieve karrière en
laat de plaats vrij voor de ge
gadigden. Hulde haar hierbij
gebracht van uit dezelfde par
tijpolitieke hoek door Mare
Galle en Bert Van Hoorick.
Diegenen welke denken dat de
R van Rito staat voor Rijk heb
ben het goed. Dezelfde R van
Rood staat voor iets anders.
Wat dacht je wel!? Wat rijkson
derwijs, direktrice Minner, Gal
le en Van Hoorick met partij
politiek te maken heeft? Ja, wij
vragen het ons, zo te zien, nu
ook af...
Einde juni, wij hadden er toen
al een stuk vroegrijpe zomer op
zitten met steevast heel wat
zon die in het water schijnt,
kon men in de Sovjetrode Mi-
kisklub zijn oor te luisteren leg
gen naar wat roze-rode Nor-
bert De Batselier kabinets
chef van onze eigen Aalsterse
minister zoal te vertellen
had over de verschillende
gangbare Interkommunale-for-
mules bij o.m. de Elektriciteits
voorziening en distributie.
Waar het hierbij steeds weer op
neer komt is, dat de politieke
verantwoordelijken, in ruil voor
een stevige greep zitpennin-
gen, steeds weer dezelfde be
langengroepen een «de facto»
monopoliepositie toespelen in
de verschillende vitale sektoren
van onze samenleving; zoals
daar o.m. zijn, de energievoor
ziening, elektriciteit, gas,
e.d.m.
Merkwaardig genoeg was uit
het roze-rode partijpolitieke
kamp geen enkele belangstel
lende komen opdagen naar de
Dendermondse SP-fraktieleider
te komen luisteren. Zij zullen
het allemaal al weten, wellicht?
Of zijn die van Aalst dan toch
zó kwaad...?
(H)oogst merkwaardig?
Er is niets meer zoals weieer:
De winters niet! De zomers
niet! En wat nog meer al
niet...? Wat wel bleef zoals
vroeger is het van oudsher ge
bruikelijke «Brood en Spelen»,
waarmee grote en kleine po
tentaten het klootjesvolk zoet
houden. In de oogstmaand
elk jaar wordt ook hier in de
buurt het landelijke volk naar
de van even oudsher dankbaar
bespeelde «Eigen Haard» ge
voerd, langs een aan partijpoli
tieke en dito nevengeledin
gen gangmakers hoog
zwanger pikkel ingesbatte-
ment
Schaart u allen rond «den klok
kentoren»... ende doet uw ge
voeg in alle eer en deugd...
En wij wippen dan maar even
over naar de andere kant, naar
Lede, voor het einde van de
burgemeester-«story»
Vroegere Wanzeelse burgerva
der Grepdon kreeg tenslotte
zijn overstapbeloning bij de
gratie van de huidige Socialisti
sche Binnenlandse Zakenmi-
nister. Vorige CVP-er, op het
zelfde departement, liet voor
heen gewillig zijn oren hangen
naar wat zijn partijpolitieke
bloedbroeders de Groot-
Leedse trouwgeblevenen
hem hadden ingefluisterd:
«Geen trikolore sjerp voor een
overloper». Was het daar niet
Bredero reeds die het had over
dingen die kunnen «verke
ren». En het doel heiligt ten
slotte de middelen!
De zomerse augustusmaand
sluiten wij maar af met de
Herdersemse SP-afdeling in
het hoogzomersrode zonnetje
te zetten voor haar karateklub-
kampioenenviering, met gratis
«souper»: tomatenroo(d)m-
soep, groentenkrans (welke
groenten?) met gebraad en
kroketten en koffie en gebak.
Alles samen dus een mondvol
en de mond vol... «Ontwaakt
kaarters der aarde!». Er wordt
niet vermeld of leden van an
dere partijpolitieke kaarters-
bonden, welke zich bij herha
ling en op gestelde ge
denkwaardige feestdata aan
de «belotters»-dis zetten, zich
eveneens koste(n)loos aan het
SP-feestmaal te goed mogen
doen. Evenmin is bekend of
sommigen alleen met de rode
kaarten spelen, anderen weer
alleen met de zwarte kaarten,
of nog anderen alleen met de
«kleurtjes»?
Herfst, tijd om...
September! Najaar bijna... of
alreeds!? Tijd om op de partij
politieke retro-toer te gaan als
het dito heden wat onwennig
gaat aandoen.
Tijd dus om «ouwe koeien» uit
de gracht te halen «Old Ti
mer» Bert Van Hoorick's partij
politiek verleden werd, langs en
door middel van zijn eigen ooit
nog gepleegde pennevruchten
om, opnieuw getraceerd. Uiter
aard kon over en van den
«Bert» niet alles worden ge
bracht. Evenmin al datgene
wat deze hoogstmerkwaardige
politieke gladjanus aan zijn uit
eindelijke dienststaat wist toe
te voegen.
Al bij al, toch een uitzonderlijk
iemand, en fel (hel rood?) af
stekend tegen het bloed, en
kleurloze zootje wat haast on
afgebroken het Aalsterse par
tijpolitieke toneel heeft geteis
terd, nog teisert en nog zal
teisteren. Een vurig man ook
nog...
September (bah!) levert ons
ook het begin van de «Vander-
beke»-vaudeville. Een span
nende roman-fleuve welke we
kelijks voor ongemeen verras
sende wendingen zal zorgen.
De partijpolitieke dwergen op
hun best d.i. op hun smalste
kant. Een totaal-spektakel zon
der weerga! Zonde dat dit niet
op een of andere wijze be
kroond werd. Maar misschien
komt dat nog? Uiteraard bui
ten reeks, om de andere ama
teurs-komediantenverenigin
gen niet te ontmoedigen.
Kwakkels ook in het najaar!
Maar deze keer dan een der
mate afgeleefde kwakkel dat
niemand versteld zou staan als
hij tenslotte toch nog reëel
vorm zou krijgen. Voor de zo
veelste keer zou Wim Verley-
sen als kandidaat burgemees
ter op het plaatselijke politieke
strijdtoneel gaan opereren. Dit
zou virtueel inhouden dat de
ex-senator van ACW-huize,
beschermeling en discipel van
wat makkelijkheidshalve
maar daarom niet duidelijk
de Moeyersoen-clan wordt ge
noemd, onze toekomstige bur
gemeester worden. En het ziet
er deze keer inderdaad naar uit
dat het deze richting uitgaat.
Alvast zette Verleysen een
punt achter zijn nationale poli
tieke loopbaan. om gezond
heidsredenen Wat duidelijk
wat anders is dan: «Wegens
ziekte».
Als men het grote politieke
werk niet meer aankan, zó in
de buurt van de pensioenge
rechtigde leeftijd aangeland,
lukt het blijkbaar nog best om
op gemeentelijk niveau en
blijkbaar zonder de minste
moeite zijn politieke streng
te trekken. Gauw nog even de
Aalsterse burgemeestersjerp
inpikken... krijgt dus navolging,
't Is zó meegenomen! En het fit
precies... als men het serieuze
werk niet meer ziet zitten.
Hoogstmerkwaardig deze
opofferende dienstbaarheid
aan de gemeenschap vanwege
onze politieke koplopers. Zelfs
na hun op pensioenstelling blij
ven zij zich afsloven voor ons
aller welzijn.
Het zou echter ook kunnen
zoals sommigen beweren en
dat zou trouwens menselijker
en dus geloofwaardiger over
komen dat het alleen om de
bijverdienste zou te doen zijn,
wegens de ontoereikendheid
van de betreffende pensioen
uitkering. Terzelfdertijd wordt
ook nog een pad gezet in de
korf van enkele ex-boerenbur-
gemeesters en aanverwanten
die zich reeds als aspirant-ajui-
nenstadburgemeester hebben
aangediend. Geen hart onder
de (Land van) Riem dus... dit
bericht, voor deze opperhoof
den in spe... vrezen wij!
Etenstijd... Ook de Aalsterse
CVP-afdelingen roepen op om
partijpolitiek te gaan eten.
«Aan te zitten aan...» zegt de
entertainer Het blijkt dat zo
wel de linker als de rechtervleu
gel van deze heterogene for
matie meedoet... Of is het de
linker- en de rechteroever. Wat
dan toch weer de linkse en de
rechtse kant is!
Wat dus zeker niet insluit dat
op de rechterover alleen maar
linksen zouden zitten en omge
keerd.
Het is ook niet juist te denken
dat er hutsepot op het menu
stond. Evenmin werd de kok
door «Het Land van Riem»
geleverd. En denk ook niet dat
wat werd opgediend in het
Groen Kruis werd bereid. En
van te voren betalen kon, maar
hoefde niet... Men kon ook ter
plaatse dit is in het «'t
Apostelken» afrekenen...
Vanderbeke P.P.J.: Hip, Hip,
Hip... Hoezee!
De eerste oktoberweek brengt
ons dan het hoogtepunt van de
Vanderbeke-«story». Zowel in
de plaatselijke als in de natio
nale pers. Er wordt ons «ge
snipperde eed» opgediend, zij
het dan in de vorm van een
eskulaap-attest dat voor de ge
legenheid als symbolische
«eed-formule»-medikatie fun
geerde. Het bijhorende RMZ-
tarief werd niet vermeld. Er kan
dus geen beroep worden ge
daan op wettelijke terugbeta
ling door de ziekenfondsen.
Zoals steeds wordt de rekening
dus eenzijdig en integraal ge
presenteerd. De plaatselijke
oppositie verliest zichzelf in
een «magistrale bereiding»
waarbij ze duidelijk verkeerde
ingrediënten ging gebruiken.
Spoedig bleken zelfs verontrus
tende nevenwerkingen. Naast
de eed van Hypokrates bleek
er noq zo iets te bestaan als «'t
vertoon der hypokrieten».
En vooraleer wij oktober vaar
wel zeggen nog even naar de
interne -keukens. O.m. bij de
VU, waar men aan een nieuw
partijafdelingsbestuur toe was.
Het oude is versleten... zingt
men in variante met Drieko
ningen.
Bestuc-sgegadigden zich uit
sluitend aan te melden indien
reeds ondergebracht in een of
andere stadsdienst. Nieuwko
mers kunnen zichzelf noch hun
magen, noch hun neven be
zwaarlijk nog verzekeren via
deze afdelingsbestuursfunkties
van een «postjen aan 't
stad» en dit wegens saturatie.
Let wel: van diegenen die door
de VU werden ondergebracht
kunnen uiteraard alleen dezen
die zich bestuurslidkandidaat
stellen welke effektief lid zijn
van deze partij. Het terzelfder
tijd lid zijn van een of meerdere
andere partijen kan niet als
beletsel worden ingeroepen
maar is niet wenselijk. Ver
zachtende omstandigheden:
men zegt dat men niet anders
kan omdat de anderen dit ook
doen. Wie zei daar ooit: «An
ders dan de anderen»?
Er moet ook dringend iets wor
den gedaan om de lichtende
invallen van onze partijpolitie
ke vuurslagers van bij het em-
bryonele stadium ervan, te re
gistreren. Hun inventief
ideëenqoed als het ware op
hun oorsprong en bezit be
schermen. Een pleidooi voor
een partijpolitieke Sabam dus!
Dit zou hebben vermeden dat
het blauwe raadslid Lorie
vroeger nog schepen te Hof-
stade noodgedwongen op
het fiets-oorlogspad diende te
trekken om zijn allereerste ont
dekking van een leegstaande
spoorwegberm te «claimen»
die een «velocide» bestemming
diende te krijgen. Maar goed
dat eens duidelijk naar voren
werd gebracht dat niet de.VU-
koereurs hier de gele trui moe
ten opeisen. Rijden, jongens...
trap er maar op los, door
trappen...
En ga je hierbij toch nog bij wat
anders stil staan? Niet waar!?
Toch niet, weeral bij het Van-
derbeke-kriterium waarbij de
deelnemers verder blijven rond
toeren? Doortrappen maar.
Van Hofstade naar Hofstade
is maar een stap, vooral als
men over Brussel gaat om de
bomen en het bos te zien.
Want dit gaat over het bos...
en de bomen, waardoor men
het bos zelf niet meer kan zien,
zoals wordt gezegd. Weet dat
men over het bos best kan
worden geïnformeerd ende
geïnstrueerd op het toepas
selijke ministeriële kabinet aan
de Brusselse Beliardstraat.
Dank zij de plaatselijke Hof-
staadse partijpolitieke water
dragers kon een heuse derde
klas van de plaatselijke
gemeenteschool op aanschou
welijk onderricht bij de Belgi
sche deelboswachter van wat
men nu het «Vlaamse Gewest»
noemt.
Hout komt uit het bos! En van
dik hout zaagt men planken...
Of men staat gaarne in de
wind die de spreekwoordelijke
hoge bomen vangt! Maar van
gen en vangen is twee!
Allerzieligst...
In november het ongeëvenaar
de en suksesvolle vervolgver
haal: «de Vanderbeke-story».
Steekt P.P.J. weldra J.R. naar
de kroon., of stetson-hoed?
Stuurt PS-BZ-minister Mathot
de regeringskommissaris die
over Schaarbeek naar Komen
en de Voer op weg was, we
gens hoogdringendheid met
een naar de Ajuinenstad? Of
wordt Roger Nols zelf als co-
burgemeester van Aalst aan
gesteld? Of is het de Komen se
burgemeester Pieters, PSC-
CVP partijgenoot van de heer
Martens, die als co-fraktielei-
der van de plaatselijke CVP-
ad-interim, wegens het zware
werk-wordt aangesteld?
Was de Ghis Willems indachti
ge Sint, van de P.P.J.-fans, een
verklede Zwarte die toevallig
de naam Piet droeg?
Deze en andere prangende
vragen houden de Aalsterse
gewone man in de ban. Een
antwoord hierop!? «Come and
see next week...!» Gelukkig
werden wij dan tussendoor nog
even meegenomen naar meer
ernstige aangelegenheden, die
«gratuite» door de plaatselijke
opapositie-woordvoerder te kijk
werden gesteld. Met het noe
men van man en paard wordt
duidelijk gemaakt dat gans het
Aalsterse stadspersoneelsbe-
stand één grote verpolitiekte
rotzooi is geworden. Stadspaer-
soneel manifesteert schaamte
loos zijn partijpolitieke voor
keur... of kruiwagen. En boven
dien worden velen onder hen
nog ondergebracht, gepaara-
chuteerd, in de verschillende
stedelijke paolitieke beleids- en
adviesorganen, raden, kom
missies en diens meer... dat het
een lieve lust is.
Vroeger was het allemaal toch
anders! Geen ordètoze janboel
zoals nu. Geen paartijpaolitieke
krabbemand! Het was alle
maal zo veel meer ordentelijk
en zo veel meer eenvoudig.
Toen bestond het niet dat
Rooien, Blauwen en. Zwarten
(sic) zich op dergelijke onge
hoorde wijze in de beleidsorga
nen konden nestelen om zich
ervan te bedienen voor enge
paartijpaolitieke doeleinden.
Toen werd alles nog gedaan
voor het algemeen belang. Er
werd niet gevraagd of men
socialist, liberaal of flamingant
was. ledereen ging toen nog
naar de kerk, iedereen was ka
tholiek, en iedereen kon op de
CVP rekenen, zonder onder
scheid van politieke kleur...
Eindejaarsstilte
Zoals steeds hier te lande, als
met de intredende winter ook
het leven in de partijpolitieke
brouwerij(en) aan zijn winter
slaap toe is. Alles wat in het
kielzog van het paartijpaolitiek
gebeuren meedobfcaert beweegt
nu om en bij koffietafels, kin
dernamiddagen, ouderlingena
vonden, vrouwenbondfeestjes,
paartijbals en wat al meer van
dat soort bezigheden zij, welke
bevorderlijk heten te zijn voor
een oppaervlakkige en vrijblij
vende benadering van het om
zijn eigen as draaiende sociale
gebeuren dat zich binnen de
eigen verstarring en bepaerkt-
heid blijft afspaelen, zolang de
eng-elektorale doelstellingen
maar worden bereikt.
Men zegt dat het precies dat is
wat «de mensen willen». Hier
bij stelt men zich de retorische
vraag wat er eerst was, de kip
of het ei?
Einde goed. een nieuwe hoed?
En stilaan gaan wij naar de
winterzonnewende toe Het
nieuwe keerpunt. Straks kan
weer met een schone lei be
gonnen worden. De eindejaars-
maand heeft inderdaad zo zijn
eigen sfeer mee. Wij beroezen
ons allen nog maar eens aan
de illusie dat wij wel van onze
fouten zullen hebben geleerd
deze keer en dat het straks
allemaal zo veel beter zal
gaan. Wensdromen en droom
wensen! Maar als het even
mocht kunnen dan wensen wij
het... Wij wensen., voor Lam
bert Van de Sijpe, CVP-(h)aas,
raadslid en BRT-joumalist, dat
zijn kinder-schildpaaddrempads
er mogen komen, want wie in
de jeugd investeert, verzekert
zich voor de (paolitieke) toe
komst.
Wij wensen voor Wim Verley
sen, bestendige waarde en de-
puté van en binnen de geves
tigde politieke en beleidsappao-
raat, het eerstvolgende ajui
nenburgemeesterschap, om
dat het tijd wordt dat hier ver
jonging intreedt.
Wij wensen... voor Willy Van
Renterghem, de man van de
dochter van mijnheer Louis,
dat niet alleen de PVV haar
woord houdt maar ook haar
voorzitter, als hij toezegt aan
wezig te zullen zijn op een
blauwe vergadering; want af
wezigen hebben steeds onge
lijk... en kunnen bovendien ge
mist worden als kiespijn.
Wij wensen... voor Jan Cau-
dron, Belgisch volksvertegen
woordiger van de partij waar
de «zwarten» mee gestart zijn,
algehele amnestie voor de ver
oordeelden der na-oorlogse re
pressie en een repressief optre
den tegen VMO-wandluizen,
nostalgieke Protea protagonis
ten en andere Voorpost (niet
het/ons weekblad! n.v.d.r.) fak-
sisten en «tutti quanti»... welke
de volks-nationale demokratie
in gevaar brengen, en afvoe
ring ervan naar de Goelag-
archipael.
Wij wensen... voor Raymond
De Smet, dissident in vrijheid
en gangmaker van de dikta-
tuur van het proletariaat, de
oprichting van een vrije vak
bond in dit land onder
druk van het massale verzet
der werkers tegen de heersen
de wantoestanden veroorzaakt
door het groot-kapitaal en zijn
handlangers.
Wij wensen... voor Mare Galle,
ex-rode leeuw en ex-toemat en-
tel er, voordien BSP-volksverte-
genwoordiger en nu SP-volks-
vertegenwoordiger, vïermalig
minister bovendien... en ge
westelijk «Vlaams» boswach
ter, een reeks ministeriële be
sluiten voor de bescherming en
het behoud van alsmaar zeld
zaam wordende spaecimen en
de uitgave van een «milieu»-
kalender verlucht met natuur
getrouwe afbeeldingen van de
ze zoals daar zijn: een lid van
de BWP, een lid van de BSP,
een Rode Leeuw, een Gebro
ken Geweer, een Socialistische
Krant, nog een Socialistische
Krant, een Progressieve Krant,
een werker, een tewerkgestel
de, enzovoort, enzovoort,
Wij wensen... voor Ghislai
Willems, brave (sic) tweed
christelijke volkspaartijvertege
woordiger, vroegere int nor
tegen het Moeyersoen-bev
en (h)e(e)dendaagse stom-
in een glas water verwek
een kompas om het noo?
niet meer te verliezen, een
tis abonnement op alle kre
die slechts nieuws brenger
de CVP lief is en de kom
prins-karnavaltitel om het
delijk ook eens voor een
dagen voor het zegge-
hebben
Wij wensen Ja! Er zjjn no
velen die heel wat wensen
nen hebben dezer dagen. A
het wordt wat veel op de c
Wij houden het te goed v
een volgende keer!
Waar wij wel nog even sti.
gaan staan zijn die vele tien
len tewerkgestelde werklo.
welke door de afgekondig
afslanking van het gemeenu
lijk personeelsbestand, op
nieuw niet-tewerkgestelde
werklozen worden paer één
januari.
Het potverteren lijkt dan toch
niet meer onbepaerkt te zijn.
Het paartijpaolitieke dienstbe
toon zal er zeker een flink stuk
van zijn opaeratieterrein door
verliezen.
Toch draaide het nog op hoge
toeren de laatste tijd, zij het
dan niet om de «mannetjes»
in te krijgen dan wel om «ze»
in te houden. Bij diegenen w
ke er toch afvallen zullen
heel wat lidmaatschapskc
ten onbetaald blijven rond
ze tijd.
Voor <Jè paartijpolitiek-:
«plaats»-voorzieners, die er
hun autoriteit en elektorale po
pulariteit mede aan optrokken,
is dit misschien het moment
waarop zij zich opnieuw be
wust kunnen worden von hun
ware taak als paoliticus.
Als dit even kon, dan is alles
misschien nog niet voor nikls
geweest en wordt het toch nog
zij het zeker met gemengde
gevoelens een GELUKKIG
NIEUWJAAR.
E.V.
