m
AALST 1980: OVER MUZIEK EN ANDERE MANIFESTATIES!
DIE DAAR VOOR DOORGAAN el
Bachs Weihnachtsoratorium: stukje hemel op aarde
14 - 9.1.1981 - De Voorpost
Aan de praattafel: enerzijds Hedwig Meert, wonende te
Aalst, maar pas terug uit de opera van Wenen, Salzburg.
Gent. Milaan, Brussel. Amsterdam. Keulen (niets schrap
pen, alles past), André Willems, melomaan en voorvechter
van al wat met noten te maken heeft, en anderzijds WDB en
FC. bekend langs hun initialen en aan dit weekblad
verbonden om woorden bij klanken te zetten. Onderwerp:
de muziek tijdens het voorbije jaar in deze stad en even
tueel daarbuiten, muziek gebracht door groten en kleinen
in een reeks van ruim veertig koncerten.
De andere 326 dagen was er voetbal..
VP: Met de deur in huis.
welk koncert heeft bij jullie
een euforie veroorzaakt?
Willems: Daar moet ik op
twee manieren op ant
woorden. Van de Festival-
koncerten heb ik weinig ge
noten omdat ik bij de orga
nisatie betrokken was. Een
hoogtepunt was wel het
koncert georganiseerd door
de Dienst Kuituur, omdat
het de eerste keer gebeurde,
en bewees dat een samen
werking tussen verschillen
de verenigingen en het
stadsbestuur mogelijk was.
Eigenlijk kan je stellen dat
ik de beste koncerten buiten
de stad gehoord heb.
VP: Dingen die teleurgesteld
hebben, onder de verwach
tingen?
Willems: Kijk, in de mis-
senreeks zaten heel goeie
dingen, maar ook zaken die
alleen als folklore te erva
ren zijn. Laat ik eerst maar
zeggen dat ik ze niet alle
maal gehoord heb. Goed
waren Laat Blijde Weergal
men, en Canticorum. «Het
Bronzen Hart» heb ik ook
niet gehoord, en de reakties
daarop zijn natuurlijk altijd
zeer persoonlijk, wel kom je
daar weer terecht bij de mi
seriepositie van de Belgi
sche muzikanten die in 15
orkesten spelen.
VP: Is dat geen gevolg van
het Belgisch systeem, veel
spelen of kreperen
Willems: Maar ze hebben
minstens allemaal een kon-
servatoriumdiploma, ze ge
ven dus les, hebben de wed
de van pakweg een licen
tiaat, een maximum van 24
uur dienst. Maar ze kumule-
ren wel tegen de sterren op
en hebben dus eigenlijk
nooit tijd voor iets.
Meert: Is zo iets niet te
herleiden tot stielliefde? Als
je de mentaliteit van de gro
te orkesten ziet! Als je dat
vergelijkt met het buiten
land. Het peil is dikwijls on
der alles, ondanks het feit
dat het goeie muzikanten
zijn, maar het is waar, ze
spelen nu hier, en straks
daar, enz...
Willems: En dan de herha
lingen! Drie, hooguit vier re
petities voor een opera, in
tussen zijn ze er nog met een
bezig en er zogezegd een
aan het instuderen
Meert: Kijk eens naar
Gent. Vroeger waren er vier
voorstellingen, en je had
wekelijks een nieuwe pre
mière. Nu zijn er minder
opera's, maar de «hoogte»
blijft.
Willems: Er zijn wel min
der opera's, maar ook min
der uren repetitie, dat is een
financiële kwestie. Een or
kest bestaat uit 70 mensen
en het zijn altijd dezelfden.
In het buitenland (De Berli
ner) heeft men een beurtrol,
met een hoop reserves, die
meegaan op reis..
Meert: Niet zoveel, een
paar maar...
VP: Ik denk dat het essen
tieel om beroepsfierheid en
inzet gaat. Als Abbado komt
zit die voor de uitvoering
uren aan een detail, een fro
ze te werken. Bij ons moet
om 8 uur gespeeld worden,
men vertrekt thuis om half-
acht en komt binnen om
twee voor acht. Dat is hier
de normaalste zaak van de
wereld. Wie repetitie nodig
heeft, doet het niet, en wie
het niet nodig heeft, doet het
wel. is dat niet paradok
saal?
Willems: dat is paradok
saal. Dat is de hele inge
steldheid. Het onderwijs is
hier afgestemd op lezen. De
Belgen zijn wereldberoemd
voor het «op zicht lezen». We
hebben hier geen repetitie
nodig, hier gaat alles
vanzelf.
Meert: Maar hoe dikwijls
ga je naar een koncert van
amateurs, dat je beter be
valt dan van een beroepsen
semble?
VP: Als we ze meer betalen,
gaan ze dan meer liefde
hebben?
Willems: Als je ze genoeg
betaalt blijven ze wellicht in
één orkest. Ik heb er tiental
len gekend die niets anders
deden dan over en weer lo
pen, over repetitie wordt
nooit gepraat.
VP: Ik herinner mij een her
haling van «Het Lam Gods
van Herberighs. Als het
halfaf was legden de violis
ten midden in de maat de
strijkstok neer. want de tijd
was voorbij. Je vindt de
grootste beroepsfierheid
niet zelden bij amateurs.
Willems: maar ook de or
kesten hangen af van de
staat, en die werkt met syn-
dikaten. En de afgevaardig
de heeft geen instrument
meer maar een zakpartituur
om te kontroleren of de cou
pures wel onderhouden wor
den, die heeft een thermo
meter om te zien of het wel
warm genoeg is
Meert: Ik herinner me een
liederenavond van Janowitz
in Gent. In de Opera kon er
geen herhaling gebeuren,
men ging dus naar het Kon-
servatorium, en daar zei de
bediende dat zijn tijd om
was, en de dame kon gaan.
Willems: het is overal,
kijk naar Brussel. Daar had
men onmogelijke uren voor
de Breugheltentoonstelling
en men zette de mensen ge
woon politioneel buiten.
VP: Spreek eens over hoog
tepunten.
Meert: Ik heb natuurlijk
niet alles gehoord, maar
wat me zeer verrast heeft
was «Het Bronzen Hart», on
danks de moeilijkheden die
men gekend heeft bij het
samenstellen van het or
kest. Een zeer goed initiatief
was bovendien de missen-
cyclus, die door het publiek
biezonder goed gevolgd
werd.
VP: Kan je zoiets op kleinere
schaal bewaren. Ik denk
aan de Sint-Michielstraditie
in Brussel.
Meert: natuurlijk, als ik
naar het buitenland ga.
neem Salzburg, dan kan je
daar altijd naar een hoog
mis die muzikaal omlijst is.
Zoiets is hier mits af
spraak tussen de koren
zeker te doen.
VP: En het is dan ook nor
maal dat daar minder
goeie prestaties tussen
zitten?
Willems: als je het wil la
ten uitstralen, kan je minder
missen nemen, maar goeie.
VP: Het lijkt me zeer moeilijk
om te zeggen, jij mag wel.
en hij mag niet komen.
Meert: Het was de eerste
keer dat zoiets georgani
seerd werd. Je leert eraan,
de inrichters hebben zich
ook moeten beperken tot een
aantal zondagen, er is ook
duidelijk gesproken over de
te volgen richting.
VP: En het feit van een even
tuele mindere prestatie doet
niets af aan het principe.
Willems: Maar je kan met
amateurs zeer goeie dingen
bereiken, kijk naar de kom-
mentaren over de koorpres
taties van «Het Bronzen
Hart», die waren zeer
lovend.
VP: Even over iets anders:
als ik naar een koncert ga.
zie ik een bepaald publiek,
ga je naar een ander kon
cert. dan is er weer een an
der publiek. Kan me van de
indruk niet ontdoen dat er
een vorm van snobisme is.
Er is ook drempelvrees, kon
certen stralen zelden verder
uit dan de vriendenkring en
de morele verplichtingen. Ik
verplaats het naar Gent. Ik
geef daar veel geld voor een
paar koncerten. moet drin
gen om binnen te geraken.
en dan komt er een of ande
re «genodigde» die hele
maal niets voor muziek voelt
en die gaat op de eerste rij
zitten. Kan men niets doen
voor demokratizering?
Meert: Als je een koncert
inricht ben je bijna genood
zaakt om naar het mecenaat
te gaan. Die mensen krijgen
dus voor hun geld een aan
tal kaarten. Dat is zo in
Aalst, en dat lijkt me maar
normaal, wie eerst betaalt
mag eerst komen. We zoe
ken ook naar een mecenaat
omdat je dan naar een gro
tere zaal kan. Een koncert
als van I Musici bijvoor
beeld is bijna uitsluitend
doorgegaan voor mensen
die een kaart gekocht heb
ben. Wat de drempelvrees
betreft, houdt dat nauw ver
band met de politiek van de
opvoeding en de scholen. In
welke school spreekt men
nog van muziekopvoeding,
van esthetica, van muziek-
beluisteren? Als ik in het
buitenland met de mensen
op de trein over de Walkure
spreek, heb je een respons,
je moet er hier maar eens
aan proberen. Maar dat is
niet de fout van de mensen,
maar van het opvoedings
systeem.
VP: De voorbehouden plaat
sen en het steeds wisselend
publiekdat lijken me toch
twee aparte dingen. Laat
het ons eens hebben over de
oververzadiging. Eind sep
tember is dat opvallend. Het
Festival is nauwelijks voor
bij, en de Pro Arte koncerten
rukken aan.
Meert: We hebben het ge
val Milanova gekend. Men
had meer dan een volle zaal
verwacht voor zo'n grote
naam. Ondanks een zeer
trouw publiek was er verre
van een overrompeling. Je
zou gaan vermoeden dat
een mecenaat gewoon no
dig is. Andrée Colson komt
in het kader van het Festi
val, we hebben een volle
kerk. Andrée Colson komt
voor de Akademie, gratis,
en de feestzaal zit halfvol.
VP: Glorieux heeft onlangs
gal gespuwd omdat hij hier
nier erkend wordt. Eugène
Lievens van het Vlaams Mo
biel Kamerensemble ver
trekt verbitterd naar Oosten
rijk. Hij is hier nochtans met
sukses Hindemith en Schon-
berg en Strauss komen
spelen.
Meert: Maar we zitten
weer bij het uitgangspunt.
Wie wil er hier naar een
Belgisch orkest gaan luiste
ren. Een andere vraag is
ook, zijn die ensembles wel
op de hoogte?
Willems: Natuurlijk zijn ze
op de hoogte. We hebben
hier in de stad met de dienst
kuituur getracht jonge men
sen een kans te geven, en
we helpen hen daarbij met
de keuze van een program
ma. anders loop je wel eens
het risiko dat ze uitsluitend
met ultramoderne dingen
aankomen.
VP: Je kan toch niet ontken
nen dat iemand als Peire en
de Kuykens niet op niveau
zijn.
Willems: Ik ken tientallen
musici die zeer knap zijn.
maar die geen enkele kans
krijgen. Denk maar eens
aan Lievens, die was kon-
certmeester bij Suisse-Ro-
mande. Hij komt terug naar
België, het vervolg kan je al
raden...
VP: kan men de kosten van
een uitvoering niet drukken
door mensen uit onze omge
ving. een Dombrecht en een
Boeykens bijv. te vragen?
Meert: Maar ik heb hele
maal niets tegen Belgische
muzikanten. Ik heb wel een
paar bittere ervaringen van
veel grandeur en weinig
kunnen. Ik hoop zelfs voor
de volgende jaren langs het
Festival om meer mensen
van bij ons te krijgen.
Willems: Je mag ook niet
vergeten dat het mecenaat
voor Belgische musici niet
staat te springen. Die men
sen kan je op eigen risico
vragen, wordt wel eens ge
zegd. En dat kan je ook,
neem het koncert met Dirk
Vermeulen. Het was in
evenwicht. Een ernstiger
malaise is de grote versnip
pering het absolute ge
brek aan koordinatie. en
sommige manifestaties die
ronduit alleen op winstbe
jag draaien.
VP: Is er geen enkele moge
lijkheid om tussen een hoop
buitenlandse vedetten, er
eentje van bij ons in te
schuiven? Er is toch een vast
festivalpubliek?
Meert: We zijn er weer.
Mecenaten komen maar
over de brug als ze horen
dat er sukses aan verbon
den is, die winnen ook wel
informatie ih. Een festival is
dus niet noodzakelijk een
gelegenheid om iets anders
te horen. Ik denk wel verder.
Hier bij ons, in de stad zelf
zijn een paar mensen die
eventueel ingeschakeld zou
den kunnen worden.
VP: En het probleem koordi
natie. De stortvloed van ba
rokmuziek. Maanden na el
kaar geen noot pianomuziek
en dan op twee dagen tijd
de Kiwaniswedstrijd en de
Van der Meirschewedstrijd.
Voert men hier dan geen
planning door?
Meert: Als een vereniging
hier iets gaat uitvoeren vra
gen ze of de zaal vrij is. Ze
vragen niet wie er voor of er
na komt.
Willems: Wat we hier no
dig hebben is een deftige
kuituurkalender. die je
eventueel gratis of voor een
klein bedrag kan hebben.
Iemand uit de stad bij wie je
terecht kan. en die ook een
advizerende opdracht heeft.
Iemand die zegt. meneer in
de week van jullie koncerta-
vond komen er al twee koren
zingen, zou je niet naar een
andere datum kunnen uit
kijken.
VP: Dat is één der drama's
van deze stad: je moet de
kuituur uit de Aankondiger
vissen, van tussen de rekla-
me voor het vasttapijt en de
schoensmeer halen.
Meert: Een dienst waar al
les maanden op voorhand
verzameld wordt dat zouden
we kunnen gebruiken. Maar
je mag nu ook niet denken
dat zoiets overal op poten
staat. Ik krijg vrienden uit
Duitsland, we gaan naar
Brussel voor een koncert. Ze
hebben op de toeristische
dienst alles ondersteboven
gehaald om iets te vinden,
zo zie je maar
Willems: En dat is zeker te
verwezenlijken. Op gebied
van muziek draait hier alles
rond een 15-tal personen.
Haal die één keer bij elkaar,
voor ze aan hun planning
beginnen, dan zitten ze niet
meer in eikaars vaarwater.
VP: Een berucht geval is de
orgelcyklus en het Festival.
Zou het niet wenselijk zijn
om tussen Locatelli en Vi
valdi een beetje eigentijdse
muziek te zetten?
We vragen niet naar oorver-
schroeiende dingen, maar
een Hindemith of Stravinsky
of Prokofiev, dat is muziek
die boeit, niet noodzakelijk
mooi, maar muziek van onze
tijd.
Meert: Als je een ensem
ble vraagt krijg je natuurlijk
hun programma. Daar wij
ken ze zelden of nooit van
af. zo simpel zijn die zaken.
Als je een groep twee jaar
op voorhand kan vragen,
dan zie ik wel een serieuze
kans om iets te suggereren.
Willems: Ik heb meege
speeld bij een orkest dat zo
veel mogelijk Belgische mu
ziek propageerde. Dat is
geëindigd met een financi
ële katastrofe. Er waren 17
of 18 optredens. De muzi
kanten lieten hun vergoe
dingen en reisonkosten dik
wijls vallen en er kwam
geen kat.
VP: Maar even terug naar de
vraag. Is er geen mogelijk
heid om bij een programma
van 5 klassieke nummers,
één progressief stukje te
plaatsen?
Meert: Maar het is ge
beurd. Men heeft Wester-
linck gespeeld, met de nodi
ge kommentaar van het pu
bliek natuurlijk. Ik geloof
dat je eerst een vast koncert-
publiek moet krijgen en dat
je pas nadien de weg kan
verbreden.
Kijk naar de programma's
van het Festival van Vlaan
deren van voor 20 jaar. Ru-
dolf Schock kwam operette
zingen, de 9de van Beet
hoven.
Willems: Je mag ook niet
vergeten dat jullie ver
trouwd zijn met moderne
klanken, je hebt die dingen
al gehoord. Voor veel luis
teraars is dat echter de al
lereerste kennismaking. Dat
daar een ander kommentaar
uit volgt lijkt me nogal
logisch.
VP: En de Vlaamse werken.
Is het gebrek aan uitvoering
geen bewijs van ons Vlaams
masochisme? Kan je de bin
nenlandse groepen niet ten
minste vragenom iets van
onze meesters te spelen?
Meert: Wil je een voor
beeld? Ik maak al jaren deel
uit van het Muziekteater.
Ter gelegenheid van 150
jaar Belgie plannen we een
Liederavond met uitsluitend
Belgische Liederen. Vlaam
se en Franse. We halen
daartoe twee zangers (Vla
mingen) die in het buiten
land aan de opera zingen.
De pers heeft dat koncert
volledig afgebroken, ze heb
ben het belachelijk gemaakt
tot er werkelijk niets meer
overbleef.
Willems: Het lijkt me wel
hoogdringend tijd dat men
de mensen van de pers eens
opnieuw gaat opvoeden.
Meert: In Salzburg komen
ze er niet meer in. Met grote
namen te noemen en een
goed geheugen te hebben
red je de zaak niet. Abbado
komt naai Gent, en wat lees
je in de krant? Zijn haar is
lang. Hebben de heren van
de pers geen goede plaats,
dan is het koncert niet goed.
(Hierna worden nog ver
schillende andere voorbeel
den geciteerd
Meert: Over de initiatie
ven voor de jeugd kunnen
we nog iets zeggen, We heb
ben het in Aalst al eens
geprobeerd, maar akoes
tisch gezien was het Oud
lli'.S
Hospitaal niet zo'n g^
ge oplossing. We ae
eventueel op verschiLevo
plaatsen tegelijkertij^j^g
kunnen organiseren, a
natuurlijk financieel
lijk is. In dat kader zL
we ook mensen varn
kunnen inschakelen|lope
denk aan Van der Paahnet
Cantate Domino, aan in
Inghelgem. aan Hexacjwerk
Willems: Het is eejing.
dat veel jongeren natén ze
koncert komen. Als iin gr
hoeveel jonge menseip h
Musici bijwoonden, egten,
kest dat sedert 52 side t
speelt, en dat volgensjten
migen oud en versletens n
VP: Heb je geen vree- ho
met zoiets in het spoonbill
Brugge terecht te kome0||<ir
Meert: Nee. want
gaat het hoofdzakelijk a
oude muziek. Mijn drob80
om Aalst een specifiejva||e
rakter te geven, deze noc
Kamermuziekstad, ei^e m
mensen daarbij op tejemt
den tot zelfkritiek. ïsch,
VP: Zijn er opvallenden
breken in de muziekwten
van deze stad? i.m.
Meert: Opvallend iibeh
leemte in de kerkmuziejover
Michel Ghijs weer Gj voc
riaans op niveau brenaover
het Sint-Martinuskoor j in
één lichtpunt. Maar zie?ver
wat een kans er ons Inmt
den wordt met een |we
leegstaande abdij vajZan
fligem? Jzon
VP: Men heeft natu
de traditie kapotgemaqr^i
kommuniebanken bUI
gegooid, de kazuivelsL.
sneden en wat er nu 'J
ren is. is meestal
schraalheid zelve
Tijd voor een konklusie(ndei
De konklusie is dqimal
geen samenwerking iydeli
wordt in het wilde we^e
pland, er heerst een ti
versnippering en eng
verspilling. Wie een koPure
wil geven moet met eenBnta
niet muzikale faktoren i
ning houden: eksamen^g ee
kanties. de voetbalkalt-
en noem maar op.
De stad Aalst zou een
leidende en koordinerj®^1
taak moeten hebben,,
dienst waar je nu kan nrn
gen wat er over zes nj
den gaat gebeuren, itera
dienst die daarna doo^eur
Kultureel Centrum
overgenomen. p
FC
De
-ran
7,
Er is geen samenwerking, er wordt in het wilde weg gepland, er heerst eqemt
totale versnippering en energieverspilling. De stad Aalst zou voor caan
totale kultuurkalender een vaste, leidende en koórdinerende taak moet^ var
hebben, een dienst waar je nu kan navragen wat er over zes maandel{|n(
gebeuren gaat. Een dienst die daarna door het Kultureel Centrum wor^gnv
overgenomen. l.^
geré
tfiini
ri W<
1261
üven
jn de
jen
-Jng I
Ooit betekende de kersttijd dagen van vrede en stilte ('dien
dag dat ze niet schieten', zingt Wannes Van de Velde), van
een gezellige thuis, van romantiek rond de nachtmis. Nu is
hij vaak ontaard tot geschenkbeurs. gelukkig nog doorbro
ken door de warme stem van Herman Van Veen, door onze
eigen ietwat naïef getinte kerstliederen (en geen volk heeft
zo'n liederenschat als wij), door het Gregoriaanse 'puer
natus est', door de kinderstemmen in Haendels 'Messiah',
door de glans van Bachs 'Weihnachtsoratorium'.
Hoe meer. hoe intenser je denis hebben gemaakt, stad
naar Bach luistert, hoe meer ook van durf en lef. Wie zou
je Beethoven gelijk geeft die het anders in zijn hoofd ha-
van hem zei: «Er sollte nicht len een Titanenwerk als pre-
Bach, sondern Meer heis- cies dat «Weihnachtsorato-
sen.» (eigenlijk had hij niet rium» van Bach aan te pak-
«beek» mogen heten, maar ken met bijna uitsluitend
«zee».) Deze uitspraak, wel
licht als boutade bedoeld.
Aalsterse mensen?
Ik heb vrijdagavond na de
karakteriseert treffend de uitvoering enkel gelukkige
uitzonderlijke gaven van de mensen gezien. De mensen
Thomascantor uit Leipzig van de symfonie glunder-
die tijdens zijn leven door- den. Voor hen was het een
ging voor een groot orga- hoogdag. En ik kan me
nist, niet echter voor een daarin inleven. Van de les-
groot componist. Wat Bach sen in het college heb ik
aanraakte c rntate of mo- alleen de kern overgehou-
tet, concerto cf sonate den, het beeld van veel le-
het groeide onder zijn vin- raars is vervaagd. Maar de
gers van gewoon naar uitvoering met het koor van
uniek, van alledaags naar Scarlatti's «Regina coeli» en
geniaal. Zo ook zijn «Weih- de opname van Herberigs'
nachtsoratorium», eigenlijk «Lam Godsspel» en de mo-
geen oratorium in de strikte numentale «Missa Pappae
zin van het woord zoals zijn Marcelli» zijn me bijgeble-
«Mattheuspassie» of Haen- ven. De mensen van de sym-
dels Messiah», maar een fonie zijn vertrouwd met de
bundeling van zes cantates lichtvoetige Muze van Le-
bestemd voor de periode har, Strauss en Massenet,
i Kerstmis tot Driekonin- muziek die populair is en
gen. Deze strctuur heeft tot
ik geen kwaad wil
gevolg dat er geen eenheid vertellen of horen. Bach be-
van compositie, wel van vi- tekende voor hen een uit
zie is. Men hoort zes aparte daging, een beklimming
senheden met een nage- van de Everest die ze na
noeg gelijkmatige verdeling maandenlang intens en
van koorzangen, aria's en geestdriftig repeteren heb-
recitatieven. ben overwonnen. Ik kan me
Aalst is altijd een bijzondere voorstellen hoe een man als
stad geweest, een stad van Achiel Kieckens zich moet
zxtremen, een stad waarin hebben gevoeld en in hem
net groteske, het sarcasme zie ik tientallen andere ge-
van carnaval kan samen- zichten. Ik kan me voorstel-
gaan met de cultuur van het len hoe gelukkig en droef-
iestival van Vlaanderen, de geestig Octaaf Boone was:
stad van Daens en Boon. gelukkig om de prestatie
iguren die door hun vier- van zijn symtome, droet-
cantig engagement geschie- geestig om het verloren
gaan van een wensdroom:
het Weihnachtsoratorium
dirigeren. De mensen van
de symfonie zullen mij niet
kwalijk nemen dat mijn ere
prijzen gaan naar trompet
tist H. Verstraeten voor wie
de moeilijkste passages een
sinecuur bleken te zijn, naar
de beide hobo's (Bach
schijnt een voorliefde voor
het instrument te hebben
gehad), naar Lieve Weymeis
om de tedere glans van de
fluit, naar «Cantate Domi
no» dat het niveau haalde
van Monteverdi's Maria-
vespers(maar daarover
straks meer), en vooral naar
Michaël Ghijs die in toch
wel moeilijke omstandighe
den de leiding van Octaaf
Boone overnam en koor en
orkest wist te kneden tot een
vertolking die verder reikte
dan de juiste weergave van
de partituur, en die
spankracht koppelde aan
temperament en persoonlij
ke benadering. Spankracht
die werd bewezen door het
intens luisteren van een vol
le kerk; temperament zoals
bleek uit de stralende koor
zang «Ehre sei dir, Gott, ge-
sungen»; persoonlijke bena
dering die sprak uit het in
reliëf brengen van hoge en
lage stemmen in het con
trast hemel-aarde. God
mens in de koorzang «Ehre
sei Gott».
Ik had het daareven over
moeilijke omstandigheden.
Daar is eerst en vooral de
opname van Octaaf Boone
in de kliniek. Daar is op
het ultieme moment de
ziekte van tenor Guy De
Mey. Geen gunstig gestern
te dus, en toch een tweede
kerstdag om niet te ver
geten.
De inzet van het «Weih
nachtsoratorium» vijf
paukenslagen gevolgd door
fluitmotieven en koperbla
zers en de jubelkreet van het stamt uit een wereldlijke ring te pakken en het wiege- Herman Slagmulder bena-
koor «Jauchzet. frohlocket» cantate van Bach «De keuze lied «Schlafe, mein Liebs- dert het dichtst de orato-
klinkt zo triomfantelijk van Hercules». Achteraf ter» ontroert door de teder- riumstijl: zijn stem is warm,
dat hier al een climax wordt heeft ze de ideale benade- heid en de stembeheersing. zijn vertolking afgestemd op
bereikt, dat de spanning
schijnbaar al is opgebruikt.
«Cantate Domino» schittert
door expressiviteit en homo
geniteit. De golfbeweging
wordt door Michaël Ghijs
trefzeker aangegeven. De
blazers schallen hun vreug
de uit, de strijkers hebben
het soms lastig met het tem
po. Willy Van Hese het is
een ondankbare taak in te
vallen volgt in zijn recita
tieven bewust de tekst die
hij in expressieve taal om
zet. Zijn stem klinkt wat na
saal en gaat in de aria's
soms wat gevaarlijk aanleu
nen bij de operastijl, een
euvel dat zich ook manifes
teert in de eerste aria van
Godelieve De Geyseleer. te
verklaren nochtans als men
weet dat de bewuste aria
een vredig landschapen k.
hoogtepunten echter w wg
die vlekjes uit. Ik denkgn t
de globale prestatie vo
symfonie en aan de koorr'
gen. Die zijn voor Bacl®n
het koor betekende iiP var
Griekse theater: een fetinc
soonlijke opstelling
kritische mens die der
rker
I dri
lei
Onder de eregenodigden Octaaf Boone. (Per)
Een prachtig konsert in de H. Hartkerk. (Per)
het overbrengen van een
boodschap, wars van effec
ten. Dat Nelly De Ro een
mezzo-sopraan is. blijkt zon
neklaar. Blijft ze binnen die
norm, dan vindt ze de inten
siteit om soepel te zingen.
De dialoog bv. met de bas in
het «Immanuel, o süsses
Wort» klonk gevoelig. In de
hoge registers echter ver
dwijnt de warmte uit haar
stem.
Of we dan een volmaakte
uitvoering kregen? Geluk
kig niet. Mensen blijven
mensen en de perfectie van
een Karajan is soms wat on-
dergekoeld. Schoonheids-
"I vlekken zaten ergens in de
toon van de tweede viool, in
de pastorale die het tweede
deel inleidt, die soms wat
rommelde en te snel, te wei
nig idyllisch klonk. Ik miste
er de herderlijke rust in. de
toon van de schalmei over
oordeelt, maar ook de.
centrische houding ver lc
gemiddelde mens di®l'n9(
en smeekt. Bachs kot
lijken op mekaar en zijn
weer altijd anders.
hangt veel af van de u
van de dirigent die f
tempowisselingen, atf
verschuivingen of dooran
aanbrengen van nuaerd,
niet alleen de oren soave
maar ook het gemoed rten.
Dat Michaël Ghijs di||jn
reikt dankt hij aan zijn
en aan zichzelf. Hij heef vt
opvatting, zijn koor stel1"1'3
voor open. Een paar lig
beelden? De glans vcioor
opgaande zon in «Bricjend
o schónes Morgenlichttgijji
hemelbestorming in
sei Gott in der Höhe» dP
herinnert aan het bef1®0
mende crescendo vaijn gi
«Hosanna» uit Brittens I on<
Requiem». Het poëtische
gereren van een pratn
massa in het «Lasset,
nun gehen gen BetleH m'
Het realisme in de kreefenir
ist der neugeborene ld
der Juden?», hetzelfdelanc
lisme als waarmee Ba(oop
zijn Mattheuspassie d&neu
nigte tekende die de I
van Jezus wilde en eistr
fuga vol contrasten en <F
broken kleuren in het «)uwe
wenn die stolzen F< in h
schnauben» Het tot (;ap€
hymne uitgebouwde s|VQr
raai.
De wereld is aan de duiTe
Die zijn in Aalst te viir0^
Laten ze dit initiatief Jbelii
zetten. We staan achtenOOO
