Zuur
xoet
Tachtig»
i/ilfried Wesemael
4 avontuur
Paul De Brauwer
voelt zich bekocht
DAF Trucks
k lejeune J
"jvelatie William Tackaert
Dirk Heirweg: de eeuwige tweede
Geweldenaar Johny De Nul
L. Van Impe: bescheiden rol in «Tour»
Albert Van Vlierberghe sportbestuurder
Benny Vermeulen
won Schaal Seis
Jenny De Smet de beste
Vlfried
tch Ian
iderlandse
CÖRM1
fliam Tackaert: de revelatie van 1980.
it
3po)liam Tackaert ontpop-
lzich tot de revelatie
wa| het wegseizoen 1980.
>eg$ds in Parijs-Roubaix
rust andere klassiekers
n. 1 de prof uit Zele zich
5 isoortd.
/erk!979 had hij even ge-
/ooiefstoomd in de Tour
'te d France, en als piep-
dejg debutantje deed hij
affitoen verstandig aan
auat tot op de bodem van
iani krachten te gaan: hij
>t. pte tijdig de boeken
ht.
1 jaar later fietste Wil-
toch de Tour rond.
sls.fn de cols in zicht kwa-
unfr, speelde hij geen
au^fdrol. Dat was de op-
Icht van de berggeiten,
m. liam Tackaert ontpop-
Izich echter tot een
Ba
óëi
spurter van formaat.
Steeds was hij vooraan te
vinden en het kan jam
mer genoemd dat hij
vooral de Ierse hazewind
Sean Kelly op zijn weg
vond.
Vanwaar kwam die plot
se gedaanteverwisse
ling? «Meer zelfvertrou
wen en ook de noodzake
lijke durf.»
Tackaert begint zijn der
de seizoen als beroeps-
renner. Opnieuw met de
Daf-ploeg van Fred De
Bruyne. Fred die in Wil
liam de man ziet die een
even grote carrigre kan
opbouwen als hijzelf des
tijds. Geen simpele opga
ve. Maar De Bruyne is
een deskundige in het
vak. Dus...
Gedaan met wielrennen. Toch verdwijnt Albert Van Vlierberghe niet in het
anonimaat: de Belselenaar, die jaren in dienst van de groten reed en zijn
afscheidskriterium won, is nu sportbestuurder bij Masta.
rt: tfried Wesemael heeft
en goede herinnerin-
n aan het voorbije
detgseizoen: hij geraakte
de zomer een beetje
L.OO de sukkel. Sinusitis.
Vajten Tour de France...
t zag er nochtans be-
___Jevol uit. Reeds in de
ereerste klassieker van
I jaar gooide hij hoge
José Boeve, een
8 uHner zonder naam,
in "tg er op zijn eentje
^'bdoor en niemand
an<%i daar aanstoot aan.
ruliilien «ging» Kim An-
een 22-jarige
jed die in Luxemburg
2twilont. Wilfried ging in
1 spoor mee. Het duo
'am bij Boeve wiens
Js defekt geraakte en
ar de achtergrond ver-
Ide. Wesemael en An-
rsen bleven «boren»,
derweg «pakte» Wil-
't J id het leeuwedeel van
de premies, won de berg
prijs en hield het vol tot
op dertig kilometer van
de finish. Uitgerekend bij
het beklimmen van de
Volkegemberg kwam de
grote terug. Het avon
tuur was voorbij.
«In Brussel - Kuurne -
Brussel had ik aanvanke
lijk dikke benen», vertel
de Wesemael nadien.
«Daarna liep het weer
lekker».
Zo goed dat hij zijn
vriend en kopman Jan
Raas een steuntje kon
geven. Raas ging er in de
finale alleen vandoor en
bleef overeind.
Dat Wilfried Wesemael
en de andere geelrode
«Postsoldaten» niet
meespurtten voor de ere
plaatsen, was logisch. Al
leen de zege was belang
rijk.
Paul De Brauwer is de
jongste maanden flink
aan zijn trekken geko
men: hij won zowel in
het binnenland als ver
buiten de grenzen een
aantal cyclocrossen. Het
kan niet altijd winnen
zijn. Dat ondervond hij
bievoorbeeld in Gram-
mene waar hij de weer
opgedoken Jan Teugels
moest laten voorgaan.
Zijn eerste wedstrijd van
het nieuwe jaar werd het
een vijfde prijs. In het
spoor van Liboton, Zwei
fel en nog een paar gro
ten. Te Grammene was
ik te verkleumd om de
demarrage van Teugels
te beantwoorden. Een
graatmager ventje als ik
wordt snel door de kou
de «gepakt». Kerels met
een laagje vet zijn beter
bestand tegen de ijzige
wind, zegde De
Brauwer.
In Rillaar bleef Paul ver
rassend lang bij de
profs wereld kampioen.
Wat slip- en glijwerk
duwden hem een beetje
verder van de kop weg.
Toch kon de nationale
amateurskampioen op
een kanjer van een pres
tatie terugblikken.
Intussen voelt Paul De
Brauwer zich bekocht
door de heren van de
bond. Ze legden hem
verbod op nog langer
zijn driekleur aan te
trekken in A-crossen.
Een gekke maatregel,
als je bedenkt dat nie
mand destijds Roger De
Vlaeminck en andere
amateurskampioenen
met zo'n diktaat tot ano
nieme rennertjes degra
deerde. Dat De Brauwer
zelden of nooit aan een
B-renners voorbehou
den wedstrijd deel
neemt, is nogal logisch:
Dirk Heirweg, de eeuwige tweede: tweede in het nationaal kampioenschap op de
weg, achter demy's en in het kampioenschap van Oost-Vlaanderen...
Stevig omringd was Joh
ny De Nul niet tijdens het
afgelopen seizoen. Klas
siekers waren er evenmin
bij. Een debuterende
ploeg als Masta moest
het uiteraard vooral van
de «binnenlandse» wed
strijden hebben. Toch
slaagde Johny erin enke
le overwinningen op zijn
palmares te schrijven.
In «zijn» Schoonaarde
werd hij zelfs kampioen
van Oost-Vlaanderen.
Johny was er als de kip
pen bij toen reeds heel
vroeg een ontsnapping
op gang kwam die na
dien de «goeie» bleek te
zijn. In de allerlaatste ron
de demarreerde hij van
zijn konkurrenten weg en
bleef tot onder het span
doek overeind.
Johny reisde ook naar
Besangon om er deel te
nemen aan de wereld
kampioenschappen ach
tervolging. Het is geen
sukses geworden want
reeds na de schiftingen
wist Johny waar hij
stond: hij kon weer naar
huis. Evenals de in die
specialiteit ervaren Dirk
Baert.
Johny is een gewelde
naar op de fiets, iemand
die een hoog tempo kan
aanhouden. Maar achter-
De VoorDOSt - 9.1.1981 - 25
Zoals het In 1976 was,
wordt het voor Lucien
Van Impe nooit meer. Lu
cien is intussen de dertig
reeds voorbij en er kwam
een superstar opdagen:
Bernard Hinault.
In de Tour 1980 wist Van
Impe reeds erg vroeg
waar de lamp brandde:
hij zou vrede moeten ne
men met een figuranten
rol. Zelfs de «bollekes-
trui» zat er voor hem niet
in.
Een en ander was vooral
te wijten aan de beslom
meringen die het sei-
zoenbegin meebrachten:
het duurde een poosje
vooraleer hij onder dak
zat. Niet bevorderlijk
voor de konditie en de
gemoedsrust.
1981 kondigt zich hoop
voller aan, en al kan Van
Impe aan geen tweede
zege denken, toch moet
hij bekwaam worden
geacht in de meest tot de
verbeelding sprekende
rittenwedstrijd een rol
van betekenis te ver
tolken.
Verscheidene jaren in lande» goed aan zijn van een medesponsor, j A S
Italiaanse loondienst en trekken kwam. kon Masta een sterkere
luitenant van vedetten, Als renner stapte hij ploeg op de been bren- H
intussen goed voor een eruit. Maar hij blijft in gen. Kopman blijft Joh-
aantal overwinningen, de buurt van de pelo- ny De Nul in wie Van 'i j m.
doch mettertijd ook een tons: als sportbestuur- Vlierberghe veel ver
dagje ouder: Albert Van der bij het team waar hij trouwen heeft. Op voor- Paul De Brauwer: de enige die in ons land met kans op sukses de strijd kan
Vlierberghe liet zich in in zijn laatste renners- waarde dat de sterke aanbinden met Roland Liboton, wereldkampioen cyclocross.
1980 «uithollen». Hij jaar terecht kwam. Hij bonk uit Schoonaarde
werd «wegkapitein» in volgt Tuur Van de Vij- luistert naar de raadge- Cppn HflPklPlir lil A-CTQSSPIl
de gloednieuwe Masta- ver op. vingen van een man die
formatie. Masta, dat met Omdat er nu een hogere de stiel door en door
kopman Johny De Nul financiële inbreng is kent.
in de «koersen van te vanwege het aantrekken
hij heeft er geen valabele
tegenstanders. Stan
Tourné is wereldkam
pioen puntenrijden. En
toch mag hij aan koppel-
ritten en zesdaagsen
deelnemen, getooid in
zijn regenboogshirt.
De Zwitser Fritz Saladin
is wereldkampioen bij de
amateurs: dat die in Ril
laar aan een profkoers
deelnam en toch zijn
veelkleurige trui aan
trok, kon blijkbaar nie
mand deren. De konklu-
sie is duidelijk: de «ba
zen» van de Belgische
wielerbond hebben blijk
baar twee maten en twee
gewichten die ze naar
willekeur hanteren.
Voor Paul De Brauwer is
dat «njet» een streep
door de rekening. Een
financiële streep. Maar
daar liggen de BWB-
bonzen blijkbaar niet
van wakker.
volgen is een «stiel
apart» die enorm veel on
dervinding vereist. Als
De Nul die nodige stiel
kennis kan verwerven, zit
er muziek in: talent heeft
hij immers zoals wei
nigen.
Wesemael: voor hem was 1980 een rotjaar.
langs de andere kant luidde het een nieuw
in. Niet op sportief gebied, want hij blijft
Post, maar hij zegde het
1ven vaarwel en huwde met de
Anita Goense, een nichtje van prof
Priem.
Dirk Heirweg mag niet
klagen over het wegsei
zoen 1980. En toch: het
moet je diep ontgooche
len als je op de valreep
van een nationale wegti-
tel wordt gehouden. Aan
het eind van de trikolore
race te Koekelare vloog
hij als een bolide uit het
peloton weg.
Regelrecht naar de zege
toe? Het kon, maar toen
deed zijn eigen ploeg
maat Eddy Schepers nog
dommer dan dom: die
ging achter de reageren
de Jos Jacobs aan en
bracht die in een zetel
naar de streep. Dirk was
tweede. Blijft Schepers
gedwee in het peloton
zitten, dan geraakt Ja
cobs nooit meer in het
spoor van de Zeienaar.
Heirweg nam ook deel-
aan het wereldkam
pioenschap puntenrij
den in Besangon. Hij
hielp er Stan Tourné aan
de regenboogtrui.
Is Dirk gedoemd als eeu
wige tweede gedood
verfd te worden? Zowel
in het kampioenschap
van Oost-Vlaanderen als
in het nationaal kam
pioenschap achter der-
ny's eindigde hij op deze
«Slechte» plaats.
Van onze fietsende vrou
wen bleek Jenny De
Smet de beste. De natio
nale titel pakte ze niet.
Zo'n race voor de drie
kleur is weleer een tom
bola. Het aantal overwin
ningen en de manier
waarop ze werden ze
werden behaald, spreekt
evenwel voor zichzelf.
Sallanches was Jenny
evenwel niet gunstig.
Klimmen dalen: een
bergkriterium in plaats
van een wegrit. Dus geen
zilver zoals twaalf maand
voordien. Twee keer
werd Jenny De Smet tij
dens die regenboogren
in en rond Sallanches
aangereden, doch die
tegenslag roept ze niet
eens als verontschuldi
ging in. 1981 komt ook
nog. En vermits het meis
jes uit Hamme steeds
maar sterker wordt, mag
verwacht dat ze ook in de
komende maanden hoge
toppen scheert.
Aam het eind van. de
«open» Schaal Seis te
Merksem spurtte Benny
Vermeulen sneller dan
Willem Peeters. Een
klassieke zege mag je
het niet noemen, alhoe
wel die «Schaal Seis» ta
melijk hoog wordt aan
geslagen: het aantal
deelnemers ligt hoog en
er moeten 218 kilometer
gereden worden.
Op negen kilometer van
de finish werden de
kemphanen William
Tackaert en Ronny
Claes gegrepen. Daarna
kwam de goede ontsnap
ping tot stand. Willem
Peeters waagde zijn
kans, maar in de aller
laatste meters flitste
Benny hem voorbij.
Uitstekend presteerde
ook Peter Van Huffel, de
amateur uit Hamme: hij
eindigde als nummer
vijf. Een andere uitblin
ker was Eric De Wilde
die op een bepaald ogen
blik een kleine halve mi
nuut voorsprong had
bijeengefietst doch later
overmacht
voor de
bezweek.
In 1935 won Sylvain
Grysolle de Schaal Seis.
Er diende tot in 1980
gewacht vooraleer op
nieuw een Oostvlaming
op het podium klom.
Benny Vermeulen
