ZIJN BROUWERIJGRONDEN
TE NIEUWERKERKEN STORTPLAATS
Aardappelbedrijf
hoort niet langer thuis
in woonzone
Bij aanvang gehandikapten-
Ganse buurt in verzet
tegen milieuhinder
De Voorpost - 9.1.1981 - 7
Het Nieuwerkerks CVP-gemeenteraadslid Floris De Win
ter komt niet zoveel aan bod in de Aalsterse gemeente
raad. Op de jongste raadszitting van 16 december 1980
was hij echter heel aktief ondermeer door middel van twee
interpellaties.
De eerste betrof de toestand van de stadsgronden gelegen
in de Brouwerijstraat te Nieuwerkerken. Op deze gron
den, die een oppervlakte hebben van 2 ha 51 ca was
vroeger trouwens een brouwerij gevestigd.
De heer De Winter herin
nerde er in zijn interpellatie
aan dat deze gronden op het
gewestplan voorkomen als
parkgebied. De verschei
denheid van het gebied is
volgens hem zo groot dat
men alleen door het onder
houden ervan, een werke
lijk parkgebied kan van
maken. Het geheel bestaat
uit een laag gelegen ter
rein, een oneffen gebied,
een boomgaard en een be
bost terrein. In dit bebost
gedeelte bevinden zich
be- De Brouwerijstraat te Nieuwerkerken. (Per)
trouwens twee natuurlijke
vijvers en een niet afgedek
te diepe waterput. Door
heen de stadsgronden
vloeit de Zuidbeek, die vol
gens het oppositielid drin
gend aan uitdieping toe is.
«De jongste tijd maken de
omwonenden zich zorgen
over het lot van het parkge
bied en terecht» aldus Flo
ris De Winter. Men ziet er
volgens hem immers aller
hande huisvuil liggen, af
braakmateriaal steenslag
autobanden, onderdelen
van auto's, een oud TV-toe-
stel een grote ton, waarvan
de inhoud en de aard ervan
niet gekend is. Men weet
ook niet wat er bedolven
ligt onder de verschillende
kamions aarde die er ge
bracht werden. Ook een
aantal vrachtwagens afge
vallen bladeren werden ge
stort, alsook een hoop
rioolslijk. «Vele mensen
vragen zich af of dit de
nieuwe stortplaats wordt
van de stad Aalst» aldus het
CVP-raadslid, die meteen
wenste te vernemen of
Schepen voor Leefmilieu
Mevr. De Maght van deze
toestand op de hoogte was
en of er op die plaats aan
sluikstorten gedaan werd.
«Misschien weten Mevrouw
en Heren van het Kollege
niet dat in genoemd
parkgebied hoogstammige
bomen worden omgehakt»
aldus de interpellant, die
verduidelijkte dat het om
geen zieke, maar wel om
gezonde inheemse en uit
heemse bomen ging, waar
onder fruitbomen. Alles sa
men een dertigtal
De boomstammen waren
volgens hem verdwenen, al
leen een zieke omgehakte
boom en het kreupelhout
liggen nog her en der in het
park verspreid.
«Misschien weet het kollege
ook, niet dat bij deze aktivi-
teiten een voertuig van de
Brouwerijstraat Nieuwerkerken. (Per)
stad opgemerkt werd en dat
men vooral ijverig tewerk
gaat op zaterdagen en zon
dagvoormiddag» zo ging de
spreker verder. Verwijzend
naar de uitspraak van Sche
pen De Maght de week
voorheen op de gemeente
raad dat men milieumensen
moest worden, was CVP-
raadslid De Winter van oor
deel dat er op de Brouwerij-
gronden te Nieuwerkerken
blijkbaar geen milieumen
sen aan het werk waren ge
weest. Hij wenste dan ook
de zienswijze van de sche
pen op deze gang van zaken
te kennen.
Stadsvoertuigen
Leefmilieuschepen De
Maght dankte vooreerst het
raadslid voor het feit dat hij
wantoestanden aanklaag
de. Vervolgens bevestigde
zij dat de gronden, waarvan
de akte van aankoop verle
den was geworden op 3 fe
bruari 1978, inderdaad be
stemd waren voor een park.
De grond die het stadsbe
stuur ter plaatse had ge
bracht was bestemd om be
paalde lager gelegen terrei
nen op te vullen. Op een
later ogenblik dienen ook
nog nieuwe beplantingen
aangebracht te worden.
De opvullingen "gebeurden
mede op vraag van schepen
voor de Jeugd Eddy Mon
sieur, die de terreinen
wenst te gebruiken als
jeugdspeelplein. De bedoe
ling was volgens schepen
De Maght alleszins van het
park een mooi geheel te
maken.
Ook zij betreurde op haar
beurt dat men er ondertus
sen aan sluikstorten deed.
«Wij zullen het sluikstort
opruimen» zo beloofde zij
aan de interpellant, terwijl
zij meteen toegaf dat er en
kele fruitbomen en zieke
bomen omgehakt geweest
waren. Het hout dat aldus
bekomen werd, wordt mede
gebruikt voor de verwar
ming van de zaal in het
kasteel Terlinden. Aldus
wordt terzelfdertijd ook
energie bespaard.
Zij bevestigde alleszins dat
de gronden in de Brouwe
rijstraat te Nieuwerkerken
geen stortplaats zijn en dat
men er aan geen natuur-
schending wenst te doen.
Het ligt wel in de bedoeling
om er een park uit te bou
wen, dat ten dienste zal
staan van de ganse Nieu-
werkerkse gemeenschap.
Burgemeester D'Haeseleer,
die verduidelijkte dat hij
nog dezelfde middag ter
plaatse was geweest, was
van oordeel dat men moei
lijk van een stortplaats kon
spreken.
Gezien het bleek dat er geen
stadspersoneel zaterdags of
zondagvoormiddag ter
plaatse komt, wenste de in
terpellant niettemin te we
ten wie er dan wel bomen
kwam afzagen.
Leefmilieuschepen De
Maght deelde in dit verband
mee dat er aan de politie
zou gevraagd worden om in
de toekomst een oogje in
het zeil te houden. De bur
gemeester van zijn kant
preciseerde dat men niet
kan zeggen of iemand van
het stadspersoneel al dan
niet in opdracht ter plaatse
geweest was, omdat men
niet weet over welke stads
wagen het gaat en welke de
nummerplaat van deze wa
gen was. Men zegt immers
zo vlug dat er ergens een
stadswagen gezien werd.
Hij vroeg dan ook om in het
vervolg de nummerplaat
van de stadswagen op te
tekenen, wanneer men
denkt dat er iets onregel
matigs gebeurt. «Dan kun
nen wij een onderzoek in
stellen» aldus de heer
D'Haeseleer.
Raadslid Raymond Uytter-
sprot (CVP) van zijn kant
drong op een dergelijk on
derzoek aan in verband met
de feiten die zijn partijge
noot De Winter gesigna
leerd had. Met de woorden
«Ik heb dit beloofd» kreeg
hij meteen voldoening van
schepen De Maght.
VEHE
Het aardappelbedrijf in de Priester Daensstraat, dat reeds
tweemaal ter sprake kwam in de gemeenteraad, enerzijds
bij monde van SP-fraktieleider Jan Van der Veken, ander
zijds bij monde van CVP-raadslid Lambert Van de Sijpe,
blijft in de aktualiteit.
Als reaktie op het feit dat
oppositielid Van de Sijpe be
weerde dat er van milieuhin
der geen sprake was en dat
de hetze tegen het bedrijf te
herleiden was tot een fami
lievete, werd op maandag 22
december jl. de pers uitge
nodigd bij één van de buren
om eens een andere klok te
horen. De talrijke buren, die
op deze «perskonferentie»
aanwezig waren, waren het
er unaniem over eens dat er
jinderdaad milieuhinder is.
Deze hinder ontstond vooral
sinds medio 1979 toen de
eigenaars van het patatten-
bedrijf een sorteermachine
installeerden in een vroege
re kolenhangaar, gelegen in
de Priester Daensstraat. On
ophoudelijk werd de buurt
sindsdien gehinderd door la
waai van de aardappelsor
teermachine, door de trans
portbanden waarmee de
aardappelen vervoerd wor
den en door een opbergsilo
waarin deze opgestapeld
worden. «Iedere maal dat de
patatten in deze silo vallen,
is het als een donderslag bij
heldere hemel» aldus één
van de geburen. Bij dit alles
komt nog het feit dat de
aktiviteiten in het bedrijf
vooral plaatshebben 's mor
gens vroeg en 's avonds laat
(meestal tot middernacht).
In de zomermaanden wordt
dan nog in het bedrijf ge
werkt met open poorten. Het
gevolg is dat de buurt niet
alleen geteisterd wordt door
lawaaihinder, maar even
eens door stofhinder en
door een echte vliegen
plaag.
Politie
In het begin hebben talrijke
buren getracht aan de hin
der een einde te stellen door
overreding en diskussie,
maar gezien dit niet helpt
werd ten einde raad de hulp
ingeroepen van de Aalsterse
politie. Deze stelde bij een
onderzoek ter plaatse vast
dat de uitbaters over geen
wettelijke vergunning be
schikten om hun bedrijf te
exploiteren. Het gevolg was
dat de eigenaars een onder
zoek commodo et incommo-
do dienden aan te vragen.
Hierop hebben 17 aanpalen
de gezinnen per aangete
kend schrijven bezwaar in
gediend. Het gevolg is be
kend. Het bedrijf kreeg van
wege het stadsbestuur een
voorlopige vergunning voor
twee jaar waarbij duidelijk
gestipuleerd werd dat men
niet mocht werken tussen 22
uur 's avonds en 7 uur 's
morgens noch tijdens de
1981 is door de UNESCO uitgeroepen tot een internatio
naal jaar van de mindervalide. Sceptisch zijn mag. Wie aan
de Breughelfeesten van het Jaar van het Dorp en de
tekenwedstrijden van het Jaar van het Kind terugdenkt, zal
wel niet direkt verwachten dat 1981 de gehandicapten
meer zal opleveren dan wat weldadigheidsfeestjes. In het
vorig jaar verschenen boek «Handicap, Onverklaarbaré
Bondgenoot» van Jean-Pierre Goetghebuer wordt de vraag
gesteld: «Wanneer zullen caritatieve instellingen eindelijk
eens een einde maken aan hun aanstellerij?
Wanneer zal men iets anders
uitdenken dan een carnaval-
fuif, een vieruurtje met bo
terkoeken en een zoveelste
bezoek aan de zoo of de
haven van Antwerpen?» In
1981? Je kan het enkel
hopen.
Jean-Pierre Goetghebuer is
zelf gehandicapt. Op 29-jari-
ge leeftijd in juli 1974
werd hij tengevolge van een
auto-ongeval verlamd aan
zijn benen. Hoewel hij nu als
romanist, lesgever in een
Gentse meisjesschool en
free-lance journalist bij het
weekblad Spectator werkt
en dus op 't eerste gezicht
«geïntegreerd» te noemen is
in het sociale leven weet
hij terdege hoe moeilijk «ge
handicapt-zijn» wel is.
Jebron deed er goed aan
deze priester, die zijn handi
cap zijn «onverklaarbare
bondgenoot» noemt, uit te
I nodigen voor een gespreks-
i avond. Op woensdag 14 ja
nuari om 20 uur is iedereen
(d.w.z. jeugd en volwasse
nen, validen en mindervali-
den) welkom in de zaal Sint-
Martinuskring, Zonnestraat,
Aalst. Centraal staat het
sleutelwoordje «integratie».
«Het is wel moeilijk, maar
niet onmogelijk» meent
Goetghebuer. Hijzelf kan er
zeker heel wat ideeën over
brengen, om het te verwe
zenlijken.
Het blijft tenslotte een feit
dat het voorpaginanieuws
was toen eind december een
Nederlandse gemeente een
'gehandicapte burgemeester
kreeg. In zijn boek, waarin hij
zijn verhaal vertelt, van het
ongeval tot de volledige
reïntegratie in de valide we
reld, schrijft Jean-Pierre: «Ik
heb me sinds jaren afge
vraagd waarom gehandicap
ten geen sleutelposities kun
nen innemen. Wij willen niet
in het werk «opgenomen»
worden met een gebaar van
paternalistische grootmoe
digheid: wij willen echt wer
ken in een echte wereld en
een echt loon verdienen.
Soms droom ik over gehan
dicapte politici en bisschop
pen en fabrieksdirecteuren...
Zouden die mensen niet to
taal anders praten-indien zij
het leven beschouwden van
uit zitstand? Ik denk dat ein
delijk de echte problemen
aan bod zouden komen...
ondertussen gebeurt het
niet en wordt er over ons
gepraat». Hij voegt er ook
aan toe dat een aantal ge
handicapten gewoon niet
willen werken, enkel willen
profiteren van tegemoetko
mingen en subsidies, en zich
zo zelf opsluit tussen de vier
muren. Integratie... niet ge
makkelijk dus, wel wenselijk.
Hoe actueel het onderwerp
van gesprek «integratie»
(nog) wel is blijkt uit een
heleboel vaststellingen. Vo
rig jaar kreeg de caritatief
gerichte BRT-Boemerangac-
tie ten bate van gehandicap
teninstellingen niet de ge
wenste publieke aandacht.
Dat was voor een groot deel
omwille van het verzet van
organisaties (o.m. van ge
handicapten zelf) die meen
den dat je zo eerder integra
tie afremt, dan bevordert. De
50.000 gehandicapten in ons
land worden nog altijd veel
eer in instellingen gestopt,
dan dat ze de kans krijgen in
het gewone arbeids- en ont
spanningscircuit te leven.
Nog altijd worden mensen
onwennig bij 't zien van een
rolstoel, worden mentaal-
gehandicapte jongelui in
jeugdklubs met glimlachend
medelijden bekeken, zijn
openbare instellingen (sta
tions, gemeentehuizen,
postkantoren, scholen...)
nog maar weinig toeganke
lijk..., kortom, iedereen be
grijpt wel tegen welke ach
tergrond Jean-Pierre spreekt
van «getto's van betutteling
en overbescherming». Over
de «stand van zaken», maar
ook over hoe een gehandi
capte zelf tegen zijn handi
cap aankijkt, wordt op
woensdag 14 januari infor
matie geboden. Een kans....
A.S.O.
We vernamen bij het ter per
se gaan dat ook het Aalsters
Sociaal Overleg het Jaar van
de Gehandicapte goed wil
instappen. Voor «Welzijns
werkers» die gehandicap
ten dikwijls in de vorm van
«cliënten» ontmoeten
wordt een Algemene Verga
dering gehouden op 21 ja
nuari, om 13.30 uur in het
Volkshuis (Houtmarkt 1,
Aalst). Op het programma:
een inleiding over het on
derwerp «Voorzieningen
voor minder-validen» door
Martin Van der Speeten,
voorzitter van het OCMW-
Aalst en sedert vele jaren
actief in de Federatie voor
Gehandicaptenzorg.
Bespreking en planning
van verdere activiteiten rond
dit thema. In de toekomst wil
A.S.O. duidelijk informatie
naar de bevolking toe
brengen.
Inlichtingen: 053/77.71.63
(na 18 uur).
(Peter)
zon- en feestdagen.
Gezien de exploitanten zich
aan deze voorwaarden niet
hielden, werd tenslotte door
het stadsbestuur besloten
om de vergunning in te trek
ken. Het spreekt voor zich
zelf dat de buurt het stadsbe
stuur, en inzonderheid sche
pen voor leefmilieu Mevr.
De Maght, voor deze laatste
maatregel dankbaar is. Men
vraagt zich echter af of de
familie Beerens zich bij deze
beslissing zal neerleggen.
Voorlopig is daar immers
weinig of niets van te mer
ken en de bedrijvigheden
gaan ongestoord verder.
Hierbij hebben de talrijke bu
ren, waaronder het familie
lid die van alle zonden van
Israël beschuldigd wordt,
benadrukt dat zij niet tegen
de tewerkstelling als dusda
nig gekant zijn noch afgun
stig zijn op de bloei die het
bedrijf de jongste jaren kent.
Wel is men van oordeel dat
een bedrijf die een dergelijke
expansie kende, niet langer
thuis hoort in een woonzone
maar eerder in een indus
trie- of ambachtelijke zone.
Want buiten de hinder, die
reeds vermeld werd, worden
de inwoners van de Priester
Daensstraat en St. Gudula-
straat ook nog gekonfron-
teerd met het voortdurend
op- en afrijden van talrijke
vrachtwagens, die liefst 's
morgens vroeg en 's avonds
laat de buurt onveilig ma
ken. Of dit alles niet vol
doende was komt hierbij
nog het geraas en gerammel
van een clarck, die de vracht
wagens lost en laadt en die
voortdurend van de ene kant
naar de andere kant van de
straat rijdt.
Uit de talrijke voorbeelden
die gegeven werden blijkt
trouwens dat de uitbaters
van het aardappelbedrijf een
belangrijk deel van de Pries
ter Daensstraat, als hun pri
vé- eigendom beschouwen.
Een aantal buurtbewoners
wezen in dit verband op het
feit dat de Priester Daens
straat, die vroeger een smal
rustig straatje was, enkele
jaren geleden niet ver
nieuwd werd door het stads
bestuur zoals oorspronkelijk
gepland. In plaats van het
uiteinde van de doodlopen
de straat aan te leggen bij
middel van een rond punt,
met het nodige groen, werd
de straat immers een grote
asfalten vlakte, die uitste
kend geschikt is als parking
voor vrachtwagens.
Familie
De buurt was het duidelijk
ook niet eens met het ver
slag dat de CVP-raadsleden
Julien Vinck en Lambert Van
de Sijpe in de gemeenteraad
gaven over hun bezoek, aan
het bedrijf. Zo wees men
erop dat het bezoek niet on
aangekondigd gebeurde
vermits de heer Van de Sijpe
reeds de eerste maal, naar
aanleiding van de interpella
tie van Jan Van der Veken
aangekondigd had dat hij op
bezoek zou komen. Aldus
was het opgevallen dat de
eigenaars ijverig hun bedrijf
opkuisten en hun sluikstor
ten zoveel mogelijk trachten
weg te steken. Ook het in
open lucht verbranden van
allerlei afval in een open ton
behoorde plotseling tot het
verleden.
Dat er van de 12 kinderen die
het gezin telde, vijf reeds
gehuwd zijn, waarvan som
mige een eigen zaak op
bouwden, werd evenmin in
het verslag vermeld.
Ook de resultaten van de
geluidsopmetingen, die ge
beurden door een ambte
naar van de provincie, wor
den in twijfel getrokken.
Men weet immers niet of
alle machines op het ogen
blik van de metingen wel
draaiden, en of er ook effek-
tief mee gewerkt werd.
Raadsleden Van de Sijpe en
Vinck vertelden evenmin dat
de bewuste sorteermachine
sinds het begin der klachten
verschoven werd naar de
achterzijde van de nieuwe
hangaar, zodat de lawaaihin
der in de Priester Daens
straat lichtjes verminderde
maar deze integendeel in de
Bevrijdingsstraat, waar
stadswoningen staan, ver
hoogde. Volgens de buren is
de houding van de heer Ju
lien Vnck mede te verklaren
door het feit dat hij als land
bouwer tevens leverancier is
van de familie Beerens, die
ook een groentenhandt
uitbaat.
Het ziet er alles bij elkaa
naar uit dat de milieuhinder
voor de volkrijke buurt pas
zal verdwenen zijd, indien de
bedrijfsleiders inderdaad tot
het besef komen dat hun
KMO een dergelijke uitbrei
ding nam, dat hun aanwe
zigheid in een woonzone
niet langer verantwoord is
en dat alle problemen en
diskussies met de buren, die
pas een aanvang schijnen
genomen te hebben, pas ten
einde zullen zijn wanneer
men zich in een daartoe aan
gepaste industrie- of am
bachtelijke zone zal geves
tigd hebben.
VEHE
Een vervolgverhaal
Sylvain Van der Gucht
Uit de kuil werd het lijk van
de huismeid gehaald. Het
werd inderdaad door de om-
staanders herkend als dat
van huismeid Catharina Sol-
vijns. Na het lijk bij boer
Vergammen te hebben ge
bracht richtten gendarmen
en Jan Clercker met hond en
maat hun schreden naar de
woning van de vermoorde
weduwe Verpluymen.
De champetter opende er de
deur en alle tekenen van een
gepleegde diefstal waren er
te zien: opengetrokken la
den, alles overhoop en door
snuffeld. De weduwe zelf had
twee dolksteken in de rug
gekregen. Als vreemdelinge
die pas een paar jaar op het
dorp woonde was zij goed ge
zien doch hield zich nogal
afzijdig. Aan iedereen gaf ze
te verstaan dat haar man
overleden was. Victor Stier-
marck leidde het onderzoek
ter plekke en vond dra heel
wat sporen waaruit hij
konkludeerde dat de late be
zoeker niet verwacht werd
door de weduwe doch er wel
welkom was geweest.
Met de gendarmen zou hij nu
trachten buiten een gevon
den spoor verder te volgen.
Waarheen zou dat leiden?
Laten wij nu echter eerst
eens terugkeren naar onze
oude bekenden: Treems, Cla
ra en Gabriêlle de Montmi-
rail.
Advokaat Treems had zich in
de leunstoel laten vallen en
liet het zakje met de 80.000 fr
op de grond schuiven. Was
het gebeurde een nachtmer
rie? Of een realiteit?
Treems had koorts en angst
zweet brak hem uit. Hij had
kwade dromen en zag heel
wat onheil aan hem passe
ren. Een grote man met
zwarte baard en breedgeran
de hoed had hem in zijn
droom het leven Jot een hei-
gemaakt. Gelukkig was het
slechts een droom.
Toen de meid hem echter
meldde dat er iemand aan de
deur was en Treems wat orde
in zijn toilet had geschapen
kwam een man binnen.
Treems gaf een vreselijke
schreeuw en viel neer: het
was dezelfde man als die uit
zijn droom die nu in werke
lijkheid voor hem stond.' De
meid bracht water en de
vreemde man gooit het, op
brutale wijze, in Treems'
aangezicht.
Nadat Treems was bijgeko
men en door de vreemde man
in de sofa werd gedeponeerd
sprak deze:
Ik ben Jan Vermeulen en
kom naar hier vanwege nota
ris Vosselaer. Hier ben ik nu
de baas en ik alleen zal de
bevelen geven, zei Vermeu
len en de daad bij het woord
voegend scheidde hij de meid
en vertelde haar dat ze voor
taan niet meer naar Treems
maar naar hem te luisteren
had. Vermeulen pleegde
chantage: Rigault zou ver
moord zijn geworden na het
eigenhandig schrijven van
Treems. Vermeulen scheen
Treems volledig in zijn
macht te hebben.
Gans Aalst was immers vol
van de moord op Rigault en
Treems had het bijna niet
meer aangedurfd zich in het
openbaar te vertonen. En
juffrouw de Montmirail had
een vreselijke klap gekre*
gen. Ze was voortaan arm, zo
arm als Job en zou uit wer
ken gaan om in haar onder
houd te kunnen voorzien.
Kashoudster zijn in een ma
gazijn was voortaan jaar
job...
Ondertussen was Clara vrij
gesproken geworden en wilde
Vosselaer haar plaatsen bij
Treems. Liever nog zag hij ze
echter helemaal verdwijnen.
Ze wist immers zó veel.
Sprietvlechter was echter
verliefd geworden op Ga
briêlle de Montmirail die
door prokureur Po be
schermd werd en dit was een
lelijke streep door de reke
ning van notaris Vosselaer.
Daar zou hij alvast een stok
je voor steken.
Sprietvlechter zou de proku
reur naar hier lokken zeg
gende dat er iets over de
moord was uitgelekt. Men
zou hem gewoon van kant
maken en Gabriêlle schaken.
Daarna zou Spriet een braaf
gewoon leven willen leiden.
Via het kwaad zou hij tot het
goede evolueren. Dan zou hij
naar het buitenland vertrek
ken, met Gabriêlle en laten
rondstrooien dat de vermoor
de prokureur met het tortel
duifje gaan vliegen was. Een
duivels plan.
Niettegenstaande de her
haalde waarschuwingen van
Katrien, de meid. ontving
advokaat Treems de eerste
klerk van notaris Vosselaer.
Welke tijding zou die nu
weer brengen. Gewoonlijk
niet veel goeds.
Nadat hij er zich had van
vergewist dat niemand mee
luisterde -zei Spriet: -We
worden verraden. De proku
reur verdenkt U van moord
en erfdeelontvreemding. Ge
zijt een verloren man. Tenzij
de prokureur van kant wordt
gemaakt. Zoniet valt over
een maand uw hoofd op het
schavotSpriet toonde zelfs
een schrijven, uiteraard na
gemaakt, waarin de proku
reur zijn vermoedens over
Treems' aktiviteiten mede
deelde. Treems was versla
gen. Hij moest noodgedwon
gen Sprietvlechter toegeven.
Hij schreef dan ook, zij het
met bevende hand, wat
Sprietvlechter hem dikteer-
de. Aan de prokureur meldde
hij dat, na opzoekingen, ge
bleken was dat Vosselaer de
hand in het spel had en hij
nodigde de prokureur, verge
zeld door Gabriêlle, uit zo
spoedig mogelijk te komen
om de zaak op te lossen.
Ook de meid, Katrien, moest
uit het huis van Treems ver
dwijnen, eiste Sprietvlechter
en, fel tegen zijn zin, zond
Treems zijn oude, trouwe
dienstmeid weg. Toen hij 's
avonds thuiskwam en het
huis meende ledig te vinden
trok hij naar haar kamer om
te zien of ze alles had meege
nomen. Dadelijk trok hij zijn
hoofd terug: vóór het kruis
beeld lag Katrien. dood.'
Toen er even nadien werd
gebeld was het Clara, de
nieuwe meid die op last van
Spriet de oude Katrien zou
komen vervangen. En een
oogje in het zeil houden.
Prokureur Po was met Gab
riêlle naar Aalst bij advo
kaat Treems gekomen zoals
hen werd verzocht. Clara, de
nieuwe meid, zegde echter
dat Treems voor dringende
zaken naar Brussel was en
pas op de middag ter beschik
king zou zijn. Gabriêlle
staarde de nieuwe meid aan.
Ze leek warempel als twee
druppels water op Clara, die
in Oordegem een herberg van
verdacht allooi had gehou
den. Juist in dat huis zou de
moordenaar van Rigault
aangehouden zijn. Clara was
nog voor het gerecht moeten
verschijnen doch men vond
ze niet schuldig.
Dat deze vrouw nu juist bij
advokaat Treems in dienst
was vond Gabriêlle alleszins
op zijn minst uitgedrukt zeer
eigenaardig.
Even later kwam stagiair
Vermeulen aan de prokureur
zeggen dat vandaag nog de
bewijsstukken zouden gele
verd worden. Te Oordegem.
Hij vroeg dan ook dat Po en
Gebriêlle naar Oordegem
zouden vertrekken).
(Wordt voortgezet)
