In Aalst begon
alle miserie
SLECHT STRO
DOODSOORZAAK
o
FRANS MAREVOET (SINT-AMANDS):
Kampioen - konijnenkweker Frans Maerevoet:
- 16.1.1981 - De Voorpost
Vie van dieren houdt, houdt ook van mensen» was een gezegde dat je vroeger Van kampioenen ge-
wel es meer hoorde. sproken
e directe band werd gelegd tussen mens en dier en die relatie liet toen nog aan r
uidelijkheid niks te wensen over. F!"ans maakt dlJS ai druk
x/andaag-de-dag is dat wat moeilijker geworden. plannen vo°r de toe-
'Tlensen houden van mode-verschijnselen en het troeteldier is één van die trends Komst j03* entnousiasme
lie duidelijk aan een mode gebonden is. voor die Sallander weet-
n zo zien we vandaag-de-dag erg veel katten en nog meer schoothondjes als ]ewel'' maar niemand
rienden van de mens u8? ontk®nnen dat ook
\ndere dieren lijken minder in trek. t?et voorb,Je Jaar v00r
onijnen zobijvoorbeeld. Niemand denkt er toch aan om een konijn als huisdier
it te kiezen?
Of toch... Frans Maerevoet bijvoorbeeld.
Frans is een rasecht Sint-Amandsenaar. Hij woont met vrouw en kinderen in de
Heidestraat en op datzelfde adres huizen ook een enorm aantal dieren.
In de rijke verzameling vinden we vooral konijnen, naast een flink aantal schapen Sl.e
en geiten (de lievelingsdiertjes van dochter Daniella) en de kippen-van-het-heel- P|oen'
speciale-soort waarover zoon Pierre voedstervader speelt.
Over honden (twee in aantal) en katten (elke dag een katje meer) waakt mevrouw Sint-Niklaas waar naar
Maerevoet... jaarlijkse traditie ook in
Noë en zijn ark zouden zowaar enige verlegenheid gevoeld hebben bij het 1980 een show voor
aanzien van al dat dierlijk schoons. kleinveefokkers werd
Want stuk voor stuk zijn het ook rasbeesten. Diertjes die een missverkiezing georganiseerd, ging het
moeiteloos doorstaan. Frans weet immers van aanpakken en hij gaat ook altijd hem (en zijn diertje) ook
flink voorbereid aan de slag. voor de wind.
Samen met zijn vrienden van de kleinveefokkers van de Bornemse «Barelhoeve» Frans sloeg zelf iedereen
worden eventuele problemen steeds aandachtig besproken. Het resultaat laat met verstomming door
zich dan ook zien en voelen. Maar daarover laten we Frans best zelf aan het niet alleen tweemaal
Frans succes meebracht.
Het begon al bij het club
kampioenschap van de
Barelhoeve. Hier werd
Frans zonder moeite eer
ste (en dus meteen kam-
In de stadsfeestzaal
woord...
gen van specialisten.
Denken we maar aan zijn
«witte» (van Hottot)...
De kunst van het (ko-
nijnen)kweken
Frans Maerevoet voor-
stellen is in feite niet eens Dok Sint-Amands
moeilijk. Wanneer je zegt heeft zijn „wjtte)> (van
dat Frans een bijzonder
sympathieke kerel is die noTloIi—
ook van dieren houdt, Het lievelingskonijn van
dan zal je wel zowat het Frans Maerevoet is en
voornaamste gehad heb- blijft nog altijd zijn Witte
ben. Wie van mensen (van Hottot).
houdt, die houdt ook van °.Y®r di® vr'j zeldzame ko-
dieren, we zegden het al nijnensoort raakt Frans
en blijkbaar is dat gezeg- n'et uitgepraat. Het zijn
de in omgekeerde rich- bijzonder mooie ko
ting waar. nijnen met een wolzachte
Het konijn moet zowat witte pels en hier en daar
Frans' grootste liefde we- ean zwart vlekje,
zen. Niet zomaar konij- Die «Witte van Hottot» is,
nen natuurlijk, maar ras- samen met de Witte We-
dieren. Het verschil tus- ner' de variëteit waarmee
sen een doodgewoon ko- Frar|s her en der naarten-
nijn en een raskonijn laat toonstellingen trekt,
zich makkelijk raden. Maar er is meer: Frans
Bij raskonijnen komt het moet vandaag-de-dag zo-
er immers op aan de wat de enige Belgische
kweek van de beesten kweker zijn van deze ko-
dermate te oriënteren dat nijnensoort. En ook dat is
men zo dicht mogelijk bij natuurlijk een bijkomen-
het dier komt dat be- de referentie,
schreven staat in een
standaardwerk.
Dat moet feilloos gebeu
ren. Wanneer er van een
^paald ras bijvoorbeeld
rmeld wordt dat het
3r witte oortjes moet
bben dan is elk jong
ït een zwarte stippel op
t witte oor ongeschikt,
jven er nog twee mo-
■lijkheden: de verdere
/eek (want zelfs een
■rgelijk dier kan weer
•or bruikbare jongeren
rgen) of de kookpot.
3 kweek-kunst is na-
jrlijk eigen aan de
bby.
■lukkig kan ook Frans
ierevoet rekenen op
i 28 vrienden-klein
efokkers van de Barel-
eve.
gelmatige
menkomsten zorgen
/oor dat de leden me-
ar niet alleen met raad
daad bijstaan, maar
vendien geeft het die
erkte die nodig is om
nationaal (en provin-
aal) vlak een en ander
t presteren.
Misschien is het toch niet
overdreven te stellen dat
Frans Maerevoet onge
twijfeld tot die kwekers
behoort die het in hun
specialiteit het verst ge
bracht hebben.
Inzake de kweek van ko
nijnen is Maerevoet een
naam die klinkt in de ran-
reekskampioen te wor
den, maar bovendien ook
te halen. het algemeen kampioen-
Frans kennende weten schap in de middenklas-
wij dat het nieuwste se op z'n naam te
beest toekomend jaar al schrijven,
wel voor de nodige ver- En nadien trok Frans met
lerika
jenke
il>
Pierre bij z'n kippen.
Even voorstellen:
Frans' nieuwste liefde
De Witte van Hottot is
nog altijd Frans' grootste
konijnenliefde, met de
Witte Wener is ook alles
okee, maar toch is hij mo
menteel bezig met een
spiksplinternieuwe konij
nenvariëteit, de Sal
lander.
Ook dat is een mooi
konijn.
De vacht is kaneelkleurig
met aan de toppen bruin
rood. Een mooi dier met
sterk getekende kop dat
zo'n 2,5 35 kg weegt.
Het konijn is in feite van
Nederlandse oorsprong.
Daar werd het ook in
1935 al officieel erkend.
In België is dat nog altijd
niet het geval (althans
niet onder die naam). Bij
ons heet het beest an
dermaal in de taal van
Molière Sablé de
Vosges.
Het is dan ook van dat
zandkleurig beestje dat
Frans in de toekomst
wonderen verwacht.
Daarvoor heeft hij overi
gens ook een fikse in
spanning over. Zo reed
hij dit jaar bijvoorbeeld
naar Eindhoven om bij
een kweker aldaar zijn
eerste Sallanderkoppel af
De ganse familie Maerevoet midden de trolees.
rassingen zal zorgen op zijn dieren naar Essen, ge Kleinbrabander die Frans pikte twee provin-
waar het provinciaal aan dit kampioenschap ciale titels mee. In de spe-
kampioenschap van Ant- deelnam. ciale reeks voor tekenras-
de tentoonstellingen.
Daar kan je van op aan,
zowaar als Frans ook werpen plaatsvond.
Maerevoet heet...
Hij'was overigens de eni- sukses.
En ook deze keer met sen was hij de beste en
ook met zijn witte Wener
won hij de provinciale
prijs. Bovendien stond de
naam «Maerevoet» nog
tweemaal bovenaan de
reeks als kampioen
vermeld.
Ook in het College te
Sint-Niklaas klasseerde
hij zich als eerste van een
reeks. Maar dan kwam de
Aalsterse ontgooche
ling...
«Verschrikkelijk...»
«Het was gewoonweg
verschrikkelijk in Aalst!»
vertelt Frans droevig. En
het begon nochtans alle
maal bijzonder goed. Ik
had 23 van mijn mooiste
beestjes meegenomen
voor de tentoonstelling
ginder.
Nadien kwamen er zes
tien ziek terug en vijf wa
ren ginds gestorven. Een
ramp, vermoedelijk te
wijten aan slecht stro.
Tot overmaat van ramp
was de keurder een waal
die Vlamingen duidelijk
geen goed hart toedroeg.
Niettegenstaande die
grote vorm moesten we
dus genoegen nemen
met enkele prijsjes. Ook
dat is realiteit voor elke
kweker!» vertelt Frans.
Volgde daarna de grote
prijskamp in Gent. Maar
daar kon Frans nog wei
nig gaan verrichten. Zijn
mooiste diertjes waren
ofwel ziek ofwel dood. Hij
kon dus niet anders dan
thuisblijven.
Maar helemaal op het
eind van het seizoen
kwam er dan toch nog
enige verbetering. In
Buggenhout namelijk
stak Frans nog twee
reekstitels op zak en dat
is ook een prestatie...
En wat in 1981?
Met erg veel goeie moed
kijkt Frans tegen dat nieu
we jaar aan. Het natio
naal kampioenschap
wordt dit jaar in Heist op
den Berg georganiseerd
en daar wil Frans vast en
zeker bij zijn.
Meer nog. Frans gokt op
een nationale titel. «Wed
den dat die erin zit?»
lacht hij. Een gok die je
bijna niet durft
wanneer je denkt a
Witte van Hottot,
te Wener en de
der...
Zo de vader...
Het voorbeeld van'
Frans werkt blijkbal
erg inspirerend opl
Pierre en dochtefl
niella.
Pierre zobijvoofl
heeft zijn hart
aan het kweken val
pen. Ook hier bf
van een erg
soort, namelijk he
pingtonras. De bee^p^
kwestie beschrijvt^dU(
heel erg moeilijk.j.egC
kunnen we stellen C_far
van formaat variëregeg
kip naar kalkoen, w^ton
dieren zijn zo zwaj^j
wegen tot ongevei0id,
kilogram) dat vlj
voor hen totaal onrjyer]
lijk wordt. C6
Slechts een zestal
kers houden zich ir
gië bezig met die
gtonkiekens. En blij
heeft Pierre de kui
aardig te pakken,
Buggenhout werd
gemeen kampioen,
waren overigens oo^t
zijdehoenders te kijjjje,
wie daarover meejate
weten, moet vast esrjge
Heidestraat 201 s
lopen... apsi
ika
Daniella, weldra Iaa
der van drieling }jie'
Ook Daniella, de doe
des huizes Maen
koestert een enorm|
renliefde. Er zijn drii
zen, die twee hondi
schapen, maar vof
de geiten. i e
Vooral op de laatste! h<
gorie gaat Daniellai
zonder prat. ion
Daniella toont overlest
trots de vele medaillaan
trofees die zij d&lai
haar beesten verzaitoir
en bovendien hoojrstt
over afzienbare tijijaa
een drieling... bij d»en
ten welteverstaan, ide
Eens zover stuurt Ditoe
la vast een kaartje! ja<
dirk bulknfegi
jna
[ok1
mi
Daniella is erg blij met zo'n geit!
vader en Pierre bij het nieuwste raskonijn... de Sallander.
