Zo is voetbal (15)
De ANDERE match
Voor vijf of tien minuten naar de bank?
Aktueel
Wilfried Van Moer:
nog maar eens tweede
Ko Prins:
«De toekomst
is aan ons»
22 - 16.1.1981 - De Voorpost
of even op de retrotoer
Hoe je het ook draait of keert, een derby doet een voetballiefhebber altijd
wat. Ik schrijf welbewust: WAT. Niet dat je er slapeloze nachten aan
overhoudt, niet dat je gewapend met vlaggestok en toeter naar de wedstrijd
stapt, maar ergens in je buik kriebelt het toch. De spanning, weet je wel. Die
goeie ouwe knorrige spanning wil na al die jaren maar niet wijken voor de
overmacht van het «logisch en konsekwent» denken. Maar genoeg, laat ons
ter zake komen en de feiten in een koud daglicht plaatsen. Nu ik met de wagen
naar het plein kan verloren snorren, maak ik van de gelegenheid gebruik de
vierwieler op de voorziene parkeringsruimte te stallen.
Tussen de vele toeschouwers door slalomt de wagen naar de inrijplaats,
maar daar blijkt dat de parking bij het slachthuis onlangs bedekt werd met
een tapijtje gras. De overige tien plaatsjes worden vrijgehouden voor «bestuur
en officiëlen». Want zo zijn ze. Laatst gerangschikt of niet, het bestuur heeft
altijd voorrang. Nog steeds in een bovenste beste stemming zoeken we maar
een ander plekje moeder aarde op en, huiverend tegen de wind in, stappen we
op naar de poorten van de Royal Racing Club Wetteren (maak je niet ongerust,
er is zo maar één klub in de plantengemeente).
Aan de poorten bekende tronies en hoog in de tribunes nog meer lachende
gezichten (nee, geen namen of de proceskosten zouden hoog oplopen). «Wat
ga je nu allemaal vertellen,» lacht Carlos (oei, toch een naam?), duidelijk
verwijzend naar een Voorpost van een jaar of wat terug. Ha, dan moest je erbij
geweest zijn, lezers! In Hamme, in Berlare, in Groot- en klein-Dendermonde,
zelfs in Lokeren en Sint-Niklaas (en wie gelooft daar nu nog in?) weet men al
een tijdje dat deze stukjes niet de pretentie hebben «serieus» gelezen te
worden. Maar op de Racing... Alleen de supporters van de Standaard (die
volgend jaar hoogstwaarschijnlijk een derby in eigen gemeente kunnen
bekijken) schokschouderden, op de uitzonderingen na die helemaal geen last
hebben van lange, gekrulde tenen en andere lichaamsaf wij kingen.
Maar wij spelen geen voetbal en trappen dus niet na. Hoog in de tribune is
nog een plaatsje vrij. Vóór mij heeft een politicus uit Dendermonde een zitje
gevonden, blijkbaar hebben de katolieke mandatarissen respekt voor hun
wekelijkse rustdag. «Een wreed ploegske hé, manen» roept een Wette raar. Ik
herken en ontmasker die kerel onmiddellijk. Op Sporting Lokeren voert ie
ook al het woord, maar dan langs een mikro en heel wat officiëler. Kom je ook
eens naar het voetbal kijken,» wordt hem gevraagd. «Vergeet de aanhalings
tekens niet te plaatsen,» wordt teruggebruld.
De paarsblauwen van Dendermonde voelen zich blijkbaar in hun sas op het
plein aan de Schelde (hoe zou het ook anders kunnen, de Dender kan hier zijn
onwelriekende invloed niet laten gelden) en spelen de Wet teraars met hun rug
tegen het doel. Maar die kerels vergeten één zaak: die van Wetteren spelen niet
alleen taktisch en heel improvisatorisch, maar die wenden ook de magische
krachten van de psychologie aan! Hier volgt een nadere uitleg van wat bedoeld
wordt: de roodgroenen laten de tegenstanders komen.en scoren, en na enkele
doelpunten te hebben geïnkasseerd,.blijkt dat de tegenstander zo overtuigd is
van zijn eigen kunnen dat hij in slaap valt, voetbalt als een reus op lemen
voeten en door de Lilliputter in mootjes wordt gehakt.
Het scenario past in het begin wonderwel. Dendermonde krijgt een open
doelkans als nieuwjaarsgeschenk en Wetteren kan en mag aftrappen. 0-1.
Volksvertegenwoordiger Lenssens gnuift (geen namen!), we zitten op Wetter-
se rozen hoor ik hem fluisteren. Maar hij vergeet dat de Wetteraars psycholo
gie studeerden. De vertoning zakt tot een hopeloos dieptepunt. De bal wordt
van een paarsblauwe naar een groenrode en van een gr oenrode naar een
paarsblauwe getrapt. Blijkbaar azen de spelers uit beide ploegen op een
transfer.
«-Volgende keer nemen we een trainer met twee of drie Heizeldiploma's»
roept een ontgoochelde Kopvleesfretter. «Neem de onze,» repliceert een al even
verbolgen haringfretter. Het publiek schatert.
Zo wil het de échte voetbalfanaat: doelpunten. Hij
vindt het maar smalletjes wanneer de keeper van de
«vijand» zich op de bal werpt en de aanvallers van
«zijn» team de pas afsnijdt, (per)
Pal voor de rust trapt De Jaegher, klein maar dapper, de bal hard voorfcnCLr
de van Wetteren naar Dendermonde getransfereerde Van Poucke krijgt d-
nogal ongelukkig op de sloffen en het leder verdwijnt in de netten! «Merci]
Poucke, Merci...» zingt een uitgelaten spionkop. «Zie je nu waarom we dief
laten vertrekken hebben,» schertst een fan, «dat was vroeger onze topst
Ik zou niet graag in die jongen zijn schoenen lopen, want tegen derj
stomme pech kan niemand op.
Na vijfenveertig minuten heen en weer getrap heeft zelfs de arbiter er'
buikje van vol en hij grijpt terecht naar de noodrem door voor de i
fluiten. Wie moet rusten is echter niet heel duidelijk: de spelers
toeschouwers die drie kwartier hebben rechtgestaan.
In het kleine kantientje achter de tribunes schuiven de zittende fans ni
tapkast toe, de gas vuurtjes doen hun werk grondig. Hier en daar woi
over de manier van spelen gediskussieerd. Hoewel diskussie is een
groot woord. Zelfs die van de stad zijn er zich bewust van een lauw showtj
te wonen. En dan hadden ze eerder leider Lovendegem in eigen huis ten
gedragen.» l ha
Terug in de tribunes vraagt iemand Lenssens of ie politiek asiel h£oek
vragen. Net als de verzorger van de Racingers, want die heeft vooi
gelegenheid zijn paarse trui aangetrokken. De politieker grijnst. Maai
«soigneur» doet zijn werk behoorlijk. De Jaegher, een jongen die behoor
kan voetballen, werd door een bloeddorstige vijand (het slachthuis
Wetteren ronselt regelmatig nieuwe arbeidskrachten) ondersteboven gel
en wordt vakkundig opgelapt in de buurt van een bord waarop reklame
voor Carrosserieherstellingen
Na een paar minuten is het voor iedereen duidelijk dat de psycholoj
geladenheid van Wetteren de Dendermondenaren lam als een lan
maakt. Wonder boven wonder, maar Wetteren begint op bepaalde ogenbli.
toch aardige krulletjes en beweginkjes op de modderige grasmat te tov<
De stedelingen kijken hun ogen uit hun kassen. Is dit de rode lantaarn? |cg
moest gebeuren gebeurde. Wetteren slaagde erin een tweede doelpi
scoren.
De supporters van Wetteren, minder massaal opgekomen dan die tfuir
Dendermonde die eventjes aan championitis leden, dansen alsof ze in een jte
Beiaardstoet lopen. De flikkerende rode lantaarn wordt gedoofd en het si
stijgt naar de hoofden. «Hup Wetteren, hup».
De verbittering zwelt als papieren proppen in de kelen van de Dendei
Uitgerekend bij de hekkensluiter gaan verliezen! In een gemeente dan nog
vlaggen en sjaals worden haastig onder de dikke mantels geschoven,
sappige dialekt is in geen uren meer te horen. Ene Ivan wrijft en klapt ii
handen, zijn pronostiek klopt als een bus. Twee-één, stel je voor! Elk w<
dat een weinig Wetters bloed in het lijf heeft, voelt zich uitzonderlijk
zijn sas.
Maar de storm is nog lang niet over. De Racingers spelen met een bezielij||
die de oudste supporters terug de glorietijd voor ogen laten komen. Wiel|||
hartinfarkt heeft gehad, vergeet dat emoties niet de vrije loop mogen geli
worden. Die met een kater voelt zich plots fris als een hoentje op
zondagochtend en de ergste pessimist is nu zelfs overtuigd van het behouJ
«Allez Van Poucke,» roept iemand van Wetteren, «maak nu ook eens
mooi doelpunt!Zelfs volksvertegenwoordigers proesten het uit.
Net voor de scheidsrechter het feest afsluit, tikt een Racinger de bal voor
derde maal tegen de netten. Iedereen jubelt het uit, behalve die heer wi
voorspelling naar de haaien is getrapt. «Bandiet». Dat die lafaard nu nog
goal moet maken. Ze winnen nooit en als ze al eens winnen gaan ze
overdrijven ook. Krapuul!
De kommentaren in Dendermonde waren heel gedempt. «Sta daar nietl
stom te snoeven,» fluistert iemand van de redaktie in mijn oor: Dendermoi
kan niet altijd winnen.» Tegen een Wet teraar moeten ze het maar zeggen.
Paul DE Ml
We hebben het reeds
gezegd, en daarmee
stampen we eigenlijk
open deuren in, dat het
buitenspel de steen des
aanstoots is in het voet
bal. Urenlange diskus-
sies zijn gevoerd over
het al dan niet fluiten
van een off-side, en
naargelang het gaat om
aanhangers van de be
voordeelde of benadeelde
ploeg, zullen de ver
sies uiteenlopen. Bij het
beoordelen van het bui
tenspel moet vertrokken
van het princiep dat de
posities van de spelers
op bet ogenblik dat de
voorzet van een mede-
maat vertrekt van door
slaggevende aard is.
Een speler bevindt
zich in off-side positie op
het ogenblik dat de voor
zet getrapt wordt, doch
loopt terug naar zijn ei
gen speelhelft om er de
bal op te vangen. Wat
moet de scheidsrechter
Hij moet het buiten
spel bestraffen en de an
dere ploeg een onrecht
streekse vrijschop laten
nemen op de plaats waar
de «zondaar» stond op
het ogenblik dat de bal
in zijn richting werd ge
schopt.
Een aanvaller heeft
zich helemaal op de lin
kerflank van het terrein
opgesteld in off-sidepo-
sitie. Er vertrekt een
pass naar de rechter
flank in de richting van
een speler die geen bui
tenspel staat. Moet de
ref affluiten voor off-si
de?
Helemaal niet, en het
zou tegen de geest van
het voetbalspel indrui
sen, moest hij het wél
doen. Buitenspelpositie
is op zichzelf niet straf
baar, op voorwaarde dat
de betrokken speler niet
aan het spel tracht deel
te nemen of een tegen
stander beïnvloedt.
Een verdediger
springt over de doellijn
of de zijlijn om een aan
valler buitenspel te zet
ten. Hoe reageert de ref?
De officiële onderrich
tingen aan de scheids
rechters zijn duidelijk:
licht die speler een voet
je of duwt hem. Wat doet
de scheidsrechter?
Hij zal de verdediger
bestraffen en een recht
streekse vrijschop of een
de scheidsrechter moet
deze taktiek als een on
eerlijk spelletje beschou
wen, de voordeelsregel
toepassen en mag het
spel absoluut niet onder
breken.
Een aanvaller staat
off-side. Een verdediger
penalty toekennen, al
naargelang van de
plaats waar de «ingreep»
plaats had.
Een aanvaller staat
meters buitenspel. Eén
van de verdedigers heeft
de bal in zijn bezit, heeft
de aanvaller niet opge
merkt en speelt het ron
de ding rustig terug
naar zijn keeper. De
aanvaller maakt zich
meester van dat terug
speelballetje en scoort.
Wat nu?
De scheidsrechter die
zich niet in off-sideposi-
tie bevindt, knalt recht
streeks naar doel, buiten
het bereik van de doel
man die tegen het schot
niets vermag. In de
buurt van die keeper
staat echter een andere
aanvaller door wie hij
het zicht wordt belem
merd of die hem hindert.
Doelpunt of geen?
De ref zal fluiten voor
buitenspel van de
dichtstbij het doel staan
de aanvaller. Gewoon
omdat laatstgenoemde
hem niet straffeloos
mag hinderen.
Bij een hoekschop
wordt de buitenspelre
gel opgeheven. Een aan
valler bemachtigt de bal
en geeft een voorzet
naar een medemaat die
zich wél in off-sideposi-
tie bevindt en die scoort.
Doelpunt of geen?
Geen doelpunt. Wél
buitenspel omdat het
«effekt» van de hoek
schop eindigt bij de spe
ler die de bal het eerst
had onderschept. Na
dien spreekt men over
een normale spelevolutie
en moet de ref gewoon
de spelregels toepassen.
Hetzelfde is trouwens
waar na een in worp.
Een aanvaller staat in
buitenspelpositie en hin
dert geen tegenstrever
en neemt niet deel aan
het spel. Een medemaat
schiet naar doel en de
keeper bokst of slaat de
bal opnieuw in het veld.
Het leder komt terecht
bij de speler die in eerste
instantie buitenspel
stond. Die speler scoort.
Geldig of ongeldig doel
punt?
Goal, want, zegt de ge
le catechismus van de
Centrale
Scheidsrechters-
kommi8sie, de bal werd
in laatste instantie door
een tegenstrever ge
speeld.
Een aanvaller bevindt
zich in buitenspelstand
in de nabijheid van het
doel. Een medemaat
kanjert tegen de dwars-
lat of een paal en de bal
komt bij de man in off-
sidepositie terecht. Die
aanvaller laat er vanzelf
sprekend geen gras over
groeien en scoort. Hoe
zal de ref op dergelijke
situatie reageren?
Het goaltje dient
prompt geannuleerd,
omdat in dit geval uitge
gaan wordt van de ver
onderstelling dat de be
trokken aanvaller de bal
rechtstreeks krijgt toe
gespeeld. Omdat er geen
twee tegenstanders op
gesteld waren op het
ogenblik dat de «voor
zet» vertrok, moet de re
feree voor buitenspel
Een verdediger
een vrijschop n<
voor een buitenspelM
van een aanvaller,
gebeurt buiten zijn iUg
gen strafschopgebied
Hij schopt de bal in
richting van zijn do^.
man, die zich echt^l
daaraan niet heeft ve_
wacht. De bal verdwijr3'
in doel. Wat nu, scheid/aai
rechter? jen
De spelregels zijn
klaar als een klont, ,e
geen enkele speler k^ats
uit een vrijschop (najruc
uit een direkte en zek ere
niet uit een indirekt8 1
rechtstreeks tegen eig^aai
ploeg scoren. In dit
val moet de ref een
hoekschop toekenn%n
aan de andere ploeg,
tijd op voorwaarde i
de doelman de bal
aangeraakt heeft,
laatste wél het gevfhe
dan is het goaltje geldij xj
(wordt voortge:
-de dl
Van Hauwermeirflenj
In Sportleven van 7 januari werd een nogal -
revolutionair» standpunt over de spelregels
gepubliceerd. Revolutionair omdat er wijzi
gingen in zicht zijn Althans wanneer het
voorstel van Fernand Sastre, voorzitter van de
Franse voetbalbond kan doorgedrukt.
Sastre, gesteund door de invloedrijke Have-
lange, heeft een projekt aan de scheidsrech-
terskommissie van de FIFA voorgelegd dat er
moet toe leiden de «tijdelijke uitsluiting» in te
voeren. Dergelijke maatregel wordt reeds toe
gepast in andere sportdisciplines zoals bie-
voorbeeld waterpolo, en her en der zijn bepaal
de «dissidente» voetbalverbonden daar al een
poosje aan toe
Die tijdelijke uitsluiting zou erin bestaan dat
een spieler die geel krijgt, voor vijf tot tien
minuten naar de strafbank moet. Volgens
onze nationale bondsbonzen zijn verscheidene
Italiaanse vooraanstaanden pro deze sugges
tie: de technische direkteur van het Italiaans
voetbal was van plan in een belangrijk tornooi
met zestien ploegen van de hoogste nationale
afdeling vier vernieuwingen uit te testen.
Eerst en vooral de tijdelijke uitsluiting van vijf
of tien minuten voor een gele kaart. Ten
tweede, de ingooi vervangen door een vrij
schop. Ten derde, het buitenspel bepierken tot
twintig meter van het doel zoals nu reeds in
Amerika gebeurt, en ten slotte het afschaffen
van het buitenspel bij vrijschoppien.
Bij positieve resultaten zou Italië de nieuwe
regels toepassen in alle matchen van de semi-
profliga tijdens hét seizoen 1981-82. Allodi,
het «brein» achter deze innovaties, zal echter
zijn willetje niet kunnen doorzetten: Dr. Ka-
ser, sekretaris-generaal van de FIFA gaf zijn
fiat slechts voor de eerste twee suggesties.
Over een wijziging aan de off-sideregel, wil hij
niet praten: die moet blijven zoals hij steeds is
geweest.
Het ziet er naar uit dat in België He allerhoog
ste bondsinstanties geen bezwaren zullen op-
pieren tegen die «tijdelijke uitsluiting» en
evenmin zijn ze tegen het «inschoppien». Wat
dit laatste betreft, volgen ze de simplistische
logika die zegt dat voetbal met de voeten en
niet met de handen wordt gespieeld.
De kommentator van «Spiortleven» zegt over
de tijdelijke uitsluiting dat daardoor in de
eerste plaats een zekere onrechtvaardigheid
wordt weggewist: wanneer, met de huidige
reglementering als uitgangspunt, een spieier
naar een gele kaart moet kijken, is dat nooit in
het voordeel van de ploeg waartegen op die
dag wordt gevoetbald. De schorsing wordt
immers pas later van kracht en daar profite
ren anderen van. Met de tijdelijke wegzending
voor de duur van vijf tot tien minuten (al
naargelang van de begane overtreding) krijgt
de tegenstrever onmiddellijk een kompen-
satie.
Op zichzelf is een en ander uitstekend. Maar
dan mag de tijdelijke uitsluiting geen alibi
worden. Het gevaar bestaat dat scheidsrech
ters met een slappe ruggegraat fouten waar
voor rood dient getrokken, met een simpele
gele kaart zullen «belonen». Het is dus waak
zaam wezen vanwege de scheidsrechterskom-
mis8ies die hun «zwarte jongens» op hun
plichten moeten wijzen, en desnoods op de
vingers tikken.
Marcel Van Hauwermeiren
Wilfried Van Moer
blijft in de hitparade. Bij ka Robert Van de Walle,
de verkiezing van de die ook vorig jaar met de
«Sportman van het eer ging lopen. Ditmaal
Jaar» kwam hij opnieuw hield Wilfried Gouden
als tweede uit de bus. Schoen Jan Ceulemans
Ditmaal achter topjudo- achter zich.
De Boomse trainer was na afloop van de
partij erg teleurgesteld. Vooral scheidsrechter
Delacour had het bij deze Nederlandse voetbal
vakman helemaal verkorven.
«De Hertog is iemand die voor de eerste maal
in het fanionelftal mag aantreden. Dat je dan
stijf bent van de zenuwen is best te begrijpien,
maar dat de referee daar geen rekening mee
houdt, dat gaat mijn piet te boven. Een verma
ning had toch ruimschoots voldoende ge
weest. Nu moet ik die hevig geëmotioneerde
jongen weer opbeuren. Wees er maar van
overtuigd dat hij moreel in de put zit.»
Op onze vaststelling dat Boom vooral in
de eerste helft wel degelijk goed voetbal
heeft laten zien, antwoordde Prins: «Zeker, als
in acht genomen wordt dat wij vier titularis
sen dienden te vervangen. Vandaag stonden
drie achttien- en twee negentienjarigen op het
veld. Dit is het resultaat van onze goede jeugd
werking Wij hebben immers geen geld om
dure aankopen te plegen. Op lange termijn zal
echter blijken wie het meeste nut uit dergelij
ke noodzakelijkheden put. De toekomst is aan
Boom!»
ROSI
