Een De Medts
viermaal Oostvlaams
judokampioen superxwaar
wilskracht en
hard werken
aan de top blijven»
f «Met veel
VJ
'wïrsïïsterkste Eur°pee* iud°-
1975 werd ik echter °"«-
dels had ,k 2eer sne' bin"
De Voorpost - 6.2.1981 - 29
om aan de top te komen.
Keihard werken. Men
moet wel sportief zijn
aangelegd maar eens ge
ïnteresseerd en de nodi
ge doorzetting aan de
dag gelegd, komt men er
wel. Veel trainen, dage
lijks twee, drie uur op de
mat zou noodzakelijk zijn.
Het enige dat mij ont
breekt om echt grote din
gen te doen is tijd. Van de
Walle heeft voor de ju-
dosport alles laten staan.
Is gaan leven als een
monnik. Maar wanneer
men getrouwd is en "een
verantwoordelijkheid
heeft kan dat niet. Al mijn
vrije tijd gaat naar de ju
do, dat geeft soms wel
eens problemen binnen
het huwelijk. Sinds 1976
behoor ik echter tot de
beste Belgische judoka's.
In 1977 werd ik opnieuw
Oostvlaams kampioen
(Beveren) maar wegens
kwetsuren werd ik niet in
de nationale ploeg opge
nomen. Wel in het vol
gende jaar waar ik op het
nationaal kampioen
schap tweede werd na de
inmiddels gestopte Pier
re Smets. 1979 werd dan
mijn beste jaar. Sinds de
splitsing van de judo-
bond in een Vlaamse en
een Waalse liga kregen
Maandelijks zijn er trainingen voor oefenmeesters judo. Hier te Gent wordt er les
gegeven door meester Ishiro Abe, Japans afgevaardigde voor Europa.
ronde werd ik geloot te- geschreven vind ik. Ge- ogenblik van pas geko-
gen de Nederlander Ade- lukkig heeft de judosport
laar, 2.15 meter groot en een figuur als Van de
145 kg. Ik werd onmiddel- Walle anders werd er nog
lijk gewipt. Daar bleek minder om gekraaid,
duidelijk ons gemis aan Nochtans heeft onze
internationale ervaring, sport 37.000 beoefe-
Voor een kompetitie op naars, toch niet zo wei
dat niveau val ik trou- nig. De laatste jaren is er
wens ook te licht uit echter een gunstige evo-
(maksimum 120 kg.). In lutie merkbaar. Toen in
de kampioenschappen 1977 de Vlaamse judo
per ploeg kan men dan bond werd gesticht kre-
nog zijn steentje bijdra- gen de Vlaamse judoka's
gen maar individueel plotseling veel meer kan-
schiet men lelijk te kort. sen. We konden naar tor-
In de maand november nooien waar traditioneel
zijn er de open Duitse
kampioenschappen. Daar
wil ik nog wel iets bewij
zen. Veel hangt echter af
van de tegenstanders die
men in de eerste wed
strijden treft. In mijn ju
doloopbaan slaagde ik er
nog niet in een Belgische
men zijn, sommige ter
men zijn in het Neder
lands zelfs niet te verta
len. Ben De Medts is een
gelukkig man en wan
neer men met hem praat
weet men onmiddellijk
dat de judosport voor dat
geluk grotendeels ver
antwoordelijk is. Ben no
digt mij uit om hen in de
dojo*eens te komen be
zoeken. Dat zullen we
doen maar dan wel van
op afstand.
Hugo AERTS
Er wordt in de judosport nogal gewerkt met
gordels. Er zijn zeven graden: wit, geel, oranje,
groen, blauw, bruin, zwart. In de hoogste
graad, het zwart, zijn er nog verschillende
klassen: eerste dan, tweede dan, De hoogste
klasse is de tiende dan. Er zijn in ons land
ongeveer 1700 zwarte gordels.
stukken steen gehan
teerd worden. Mijn be
roep is dus in feite een
ideale powertraining.»
Ben De Medts is ge
huwd met een lief
vrouwtje uit Lebbeke.
Dank zij de judosport.
Wanneer zij ons voor de
derde maal vraagt of we
misschien een biertje
willen en Ben nu onmid
dellijk toehapt wil ik bij
judoka De Medts niet
achterblijven en vraag
mij ook een schuimend
pintje.
De resultaten waren er
dus in het judo. Zonder
eigenlijk echt tot de top
te behoren. Wat kan Ben
De Medts nog meer doen
voor zijn sport?
«Er is maar één weg
ït ooi
3trecl
tot
ét de gouden meuaille op de laatste Olympische
len in het onderdeel judo-halfzwaargewicht (95
werd judoka Robert Van de Walle onze sukses-
:e vertegenwoordiger in Moskou. Nu is het wel
dat Van de Walle in de Belgische judowereld op
eenzame hoogte staat. Maar in allerlei kompeti-
en tornooien toonden reeds andere Belgische
lloka's hun kunde. Hun namen zijn bij de grote
issa weinig of niet gekend, maar insiders kennen
waarde van het Belgische en het Vlaamse judo.
naam die bij judoliefhebbers zeker bekend is, is
van viervoudig Oostvlaams kampioen Ben De
let Ben gingen we te steeds meer in kontakt
/vijk praten over zijn met betere judoka's. Mijn
reurebrt, de evolutie maar eerste groot sukses
rhedefc over de vele proble- kwam dan in 1974 tijdens
ipioeJn die de volledige uit- de Belgische kampioen-
2WOI4liw van de judosport schappen. Ik versloeg
n Ne4nogelijk maken. daar de kampioen van
ondeiudo is geen populaire ^3 Bulteau en werd
rrsuL. Met voetbal, bas- '™ehede
1 Watbal vollev biivoor- Robert Deze tweede
ove&H Irnmt man in knn Pla3tS betekende aUtO-
[eet'eirt r»n Ho crhnni Hno matisch mijn opname in
ng g?;pm dan hii o de nationale ploeg. Toen
118 Ji forvont annharmor ik dan datzelfde ïaar met
y»l rip i„Hncnort? de nationale judoploeg
rwTnt mün Taction haH iu kon aantreden tegen het
irs *oord dan over ijsho- LTfn rfe" snn'rt^nnr ml!
i s^rtfeTla— nó "eer te^en v%Mn
lEs Opwllk Daar 8°ocheld' Mi'n eerate ek-
,rmaPa:kve!edjrdganad"e
jprvpn kwam ik niot noodzakelijke overwin-
16 werd ik toen voor ningen (opeenvolgend)
jaar afgestaan aan tegen andere bruine gor-
Ivindale. Ik voelde nen maar de ,teoretische
echter wel aan dat ik 8ra9anA "Ide"r0Hnvt
iteiten tekort kwam ??a"da J"
een goede voetballer d h volaende iaar
kê,rdheh° ik V°neyJnn weMikte Ronselen en
lod veel désoee d s,e keer kamPioan 8a"
L8d, „e.e.L.Ja .P_ Kd: Oost-Vlaanderen tegen
de Zeienaar Steen-
(>ral op school dan. Nu
fZ n6lH»en„neZh»n, Wi"dkel- ha' national
die op de universiteit ;u
en daar judo beoefen- T
va/,,^^;;«i:;i. opnieuw tweede bij de
superzwaar en kwam dus
hl"' opnieuw in de nationale
ennitij beïnvloed want toen 8 |k en
e '°nte h M- HPW'' ook nu nog hard werken
bra&dklub Ni,drop een ,u- om d 8 b|jj
e gailub werd gesticht was De judosportPvereJ im.
irs'vasjuwê8 sportmken8nisete mers veel wilskracM an
«ten. Ik was toen reeds „„SL™
i te ret- Qr, snelheid en uithouding.
jtien en dat was in feite mrtntnn j
ie ,aduHr- Worpen moeten dage-
MantstP maal mat Hp Hnin '®'ks onderhouden wor-
nUnS,fn!a^f kp^nic tP ma den en VOOral aan de
iarti tflozaal kennis te ma- -
Ie Tel». Snel had ik de judo- SP'Pdd°U^ rTl nn rnn
nd eapen onder de knie en w°rden ?ewerkt. Op een
tnDr L judotrainmg wordt er
W.vC Ztata me, dê 8ee' met 9ewich,en 8a"
had ?k in onze kluC wark' maar da< s,a"
on waarriinp fpopn- miJ wemi9 Problemen.
nHoro maar Toon ^'er thuis werk in in het
marmerverwerkend be-
tl !k fouwens ook dfjjf vgn mjjn vgder gn
]2 OPcInnt Han maar Hp daar moeten vanzelfspre-
11 Desloot dan maar de
11 tbalspor, en de ande- kend d°°d°Pa"d "vara
10 sporten vaarwel te
^gen en alles te doen
zo ver mogelijk in het
0 te komen. Een eer-
stap daartoe was mijn
rgang naar Kodokan
lbaL 'beke.»
n moe
e Loodudo werd dus je grote
ninutele. Met de bedoeling
sport te gaan bedrij-
Was Kodokan Leb-
1 voor die doelstel-
irerkirf een goede keuze?
en d ^ijdrop Opwijk speel-
om c niet in kompetitiever-
nden i d. Ik moest daar dus
rul weg. Daar kon ik
hadde |Wens niets meer Ie-
heZ - Lebbaka Sbeelde
in reeks drie van de
n trel
elft. S
an Mi
s Git
i hoof(0k0mPet|tie en de ver-
schi 'tsingen vanuit Op-
waren gemakkelijk.
6-iJi eerste jaar bij Kodo-
oei 2-1 werden we tweede
oet 9'( ir reeds het volgende -
mochten we naar V°or de eerste maal op het hoogste trapje na een Oost- vlaams Kampioenschap.
:s twee. Zo kwam ik Ben De Medts wint te Ronse
eerste foto van het nieuwe seizoen. Ben De Medts
%ks) met nationaal lesgever Marcel De Groot.
de Vlaamse judoka's veel
meer kansen. Zo kon ik in
'79, jaar waarin ik op
nieuw Oostvlaams kam
pioen werd, naar een
veertien-landen tornooi
in het Cristal Palace te
Londen. Ik werd daar
vierde. Dat tornooi blijft
tot nu mijn mooiste judo
herinnering.»
Voor Ben De Medts is
het grote Londens tor
nooi tot op dit ogenblik
zijn grootste judogebeu-
ren. Nochtans was Ben
reeds op tornooien in
Frankrijk, Nederland,
Duitsland, enz. en was hij
ook aanwezig op het
laatste Europees kam
pioenschap. Waarom
dan toch het tornooi van
Cristal Palace?
«Het tornooi in Londen
is een veertienlanden -
tornooi waar de beste Eu
ropese judoka's op de
mat komen, men kan het
zelfs als een officieus we
reldkampioenschap zien.
Daar vierde eindigen is
een hele eer. In 1980
werd ik opnieuw geselek-
teerd voor de nationale
ploeg en hierdoor kreeg
ik de gelegenheid in We
nen de Europese kam
pioenschappen te be
twisten. Het werd daar
echter een grote ont
goocheling. In de eerste-
titel te behalen. Wel werd
ik reeds verschillende
malen tweede en derde.
In 1981 hoop ik nu toch
mijn eerste nationale titel
te behalen.»
De wensen van Ben De
Medts staan dus geno
teerd. Aan hem om zijn
wensen ook werkelijk
heid te maken. Krijgt hij
hiervoor steun? Van
waar?
«Judo is nog louter
amateurisme. Alleen Van
de Walle heeft de moed
gehad om met alles te
kappen voor de sport.
Dat kan ik mezelf niet op
leggen. Judo is geen du
re sport, gelukkig maar,
want hulp krijgen we
niet. Ik behoor waar
schijnlijk tot de beste drie
Belgische judoka's maar
nog nooit kreeg ik van
welke instantie dan ook
enige betoelaging. Noch
tans moeten ook wij ons
verplaatsen, hebben ook
wij wel eens een kinesist
nodig, is ons voedsel ook
duurder, In onze sport
is er geen sprake van
sponsoring en waar
schijnlijk komt het hier
door dat ook de media
zich zo weinig met de ju
dosport inlaten. Over de
gouden medaille van Van
de Walle te Moskou werd
trouwens maar weinig
alleen de Waalse en
Brusselse judobeoefe
naars terecht kwamen.
Bloso^richt een cursus in
voor trainer judo. Op dit
ogenblik ben ik trouwens
trainer in twee klubs, te
Opwijk bij Nijdrop en bij
Kodokan Merchtem.
Twee maal per maand is
er dan nog een afzonder
lijke training voor gevo'r-
derde judoka's. De bege
leiding wordt dus steeds
beter. De judoklubs krij
gen trouwens hoe langer
hoe meer leden. Talrijke
klubs moeten leden wei
geren. De jeugd schijnt
de weg naar het judo ge
vonden te hebben. In Nij
drop is mijn jongste leer
ling amper zes jaar oud.
Dat sukses bij de jonge
ren kan de basis zijn- voor
de groei naar een betere
judosituatie bij ons. Ik
ben nu 26. Men zegt dat
een judobeoefenaar op
zijn best is rond de dertig.
Dus zijn er ook voor mij
misschien nog enkele
mooie judojaren wegge
legd.»
We hopen dat Ben De
Medts nog talrijke mooie
judojaren mag plukken.
Fier toont hij mij de talrij
ke foto's van kampioen
schappen en tornooien.
Een Japans woorden
boek zou mij op dat
Tweemaal De Medts als winnaar. Bovenaan met een te-guruma of lepelworp, onderaan
met een tai-otoschi of armworp.
