Maurits De Schrijver:
geen eenzame laatste man
Het leven is nog meer dan voetballen
32 - 6.2.1981 - De Voorpost
andere waarden in het leven, (vw)
ook wel, anders zou het leven TE ernstig zijn. (vw)
Hoewel voetbal steeds met elf wordt gespeeld, eet
niet iedereen mee uit een rijke ruif. Vaak gaat de
spits met de hoogste eer en roem de straat naar het
sukses in, ook keepers plukken nogal eens de
mooiste eerbewijzen. Libero's, de eenzame laatste
mannen, moeten het vaak met veel minder steUen,
Franz Beckenbauer «der Kaiser», niet te na gSgjiro-
ken. Èr zijn «grendels» die vermaardheid verwier
ven, maar toch...
Wie over Lokeren schrijft heeft het vooral over
showman Larsen, Lato. Mommens, Hoogenboom,
maar Maurits De Schrijver moet het met minder
stellen. Naar ons gevoelen ten onrechte. De Schrij
ver heeft talent te koop; hij verdedigt schitterend
uit, speelt bijzonder korrekt, kan zelfs met een
goeie «laatste» pass Larsen de laan injagen en
verder valt de Aalster se Massemenaar op door zijn
bescheidenheid, zijn soberheid. Maurits De Schrij
ver spreekt zoals hij speelt, zijn verhaal is geen
prestigerelaas. Een diskussie is een lange pass in
de voeten van de lezer, maar de bal kan alle
richtingen uit:
De Schrijver: werd ik nooit uit het
«Volgens mij is de beste team gewipt, ik ruilde
voetbalschool opgehe- die backplaats echter
ven, namelijk de straat, wel voor die van libero.
Vroeger kon je pro
bleemloos lellen op een
bal geven zonder het ri- De haard knapt het hout
sico te lopen door een rustig weg, Gilberte, de
auto gevat te worden. In vrouw van de «witte»
de buurt voetbalde elk haakt een tapijtje bij el-
rkind van 's morgens tot kaar. Alles ademt hier
's avonds, week in week rust. En mocht er toch
uit. Op een mooie dag lawaai voortgebracht
ondertekende ik een worden dan smoren de
aansluitingskaart bij
Eendracht Aalst. De evo
lutie verliep rimpelloos,
ik speelde op het mid
denveld of voorin en
doorliep zonder hinder
nissen alle jeugdreeksen
tot ik in de kern opgeno
men werd. Aalst speelde
■toen in derde. Toen Lo
keren promoveerde van
tweede naar eerste, een
goeie zeven jaar terug,
werd ik benaderd door
de Wase klub. Mijn prof-
statuut lag klaar. Ik was
tweeëntwintig en erg
ambitieus.
Uiteraard ondervond ik
wat aanpassingsmoei
lijkheden. Loopsnel
heid, fysiek, techniek,
beweeglijkheid, koncen-
tratie, kortom zowat alle
facetten moesten gesle
pen om een volwaardig
eerste klassespeler te
worden. De in rij periode
liep evenwel soepel,
deels ook omdat de toen
malige trainer, de heer
Novak, me ontzettend
veel vertrouwen inboe
zemde. Die gaf me richt
lijnen, stelde werksche
ma's op. steeds gaf hij de
indruk met mensen te
werken en dat deed mpy
f?rg goed. Lokeren had
dan ook weinig preten
tie, het behoud verzeke-
"ren was de belangrijkste
opdracht, dikke-nek-
ken-politiek werd nooit
gedirigeerd, ook nu nog
niet. Die hele samenloop
-.y/an omstandigheden
<cwam echtef héél aardig
Dver zodat ik in de eerste
/riendenmatchen al
verd opgesteld Eigen-
tardig genoeg verzeilde
k onder Novak naar de
inksaehterkant van de
ploeg. En tot mijn grote
opluchting kwam ik nog
knap door die eerste
wedstrijd Sedertdien
dikke tapijten dat in de
kiem. Maurits De Schrij
ver vervolgt zijn verhaal
op dezelfde serene toon
hoogte.
«Ook op menselijk ge
bied kreeg de zaak een
betere kleur. Een jon
gensdroom werd reali
teit, ik verheugde mij
over het leven, verdien
de een behoorlijk loon en
bovendien oefende ik
nog eén bijberoep uit.
Die job was belangrijk
voor mijIk liep voor het
eerst in de hoogste klas
se rond en indien ik toen
reeds steeds maar weer
aan die bal zou moeten
gedacht hebben, zou ik
waarschijnlijk mijn con
centratie geforceerd
hebben. Die spanning
kan ik nu wel aan. als
jonge speler moet die
druk van louter voetbal
len soms zwaar door
drukken denk ik. Je
mag tevens niet
ten dat de situatie
nieuw was voor mij. Ik
voetbalde tegen de beste
spelers, denk maar aan
Puis, Devrindt en zo, en
elke match groeide uit
tot een nieuwe ervaring.
Nu speel ik stukken los
ser, een hele wedstrijd.
Teren op*de routine Het.
zijn de andere jonge spe
lers die de automatis
men onder de knie moe
ten krijgen. Verbrug-
gen, bijvoorbeeld, dat
wordt een grote.
Ja, er zijn nogal wat bui
tenlanders aangesloten
bij Sporting maar wat
wil je? Het publiek eist
spektakel, en terecht.
Na een paar jaar ereaf-
deling heb je ook de
smaak te pakken om het
eens hogerop te probe
ren, Europese kontak
ten te leggen. Een mak
kelijke manier is dan
goeie buitenlandse spe
lers aan te trekken die
ervaring zat hebben en
die het niveau van de
ploeg op korte termijn
en plots blijkt dat de
voorhoede meer
slagkracht heeft. De
trainer moet dan maar
een keuze maken. Voor
Lubanski, een klas bak
de hoogte insturen. Deze die jarenlang de smaak-
manier van werken is
wellicht ook de snelste.
Er moet enkel geld wor
den geïnvesteerd, tijd
spaar je uit.
Toch moet ik toegeven
dat de buitenlanders
veel meer krediet krij
gen dan Vlaamse jon-
maker van het elftal
was, moet dat een nare
ervaring zijn. Wegzin
ken in de anonimiteit,
en dat dan nog "in een
vreemd land waarvan je
de taal lang niet be
heerst...
De wil om hogerop te
gens. Indien ik vroeger klimmen is vaak moei-
driemaal slecht na el- lijk te beteugelen. De
kaar gespeeld zou heb- vechtlust verving vaak
ben, dan stond ik nu niet het improvisatievoetbal,
meer op de loonlijst. Een het kan tal fouten neemt
buitenlander kan zich steeds toe en vaak re-
een ruimere marge toe- gent het gele kaarten op
eigenen. Een Mark Ver- de weiden. Maurits De
bruggen zou nooit een Schrijver vormt hierop
half jaar naar zijn kon-
ditie mogen zoeken. La-
een aanslag op een
tegenstrever, goeie god.
En let op; voetbal is
maar een weerspiege
ling van maatschappelij
ke processen. Kijk naar
die sluikstorters, naar
Rumst, alles draait rond
de poen. We breken onze
eigen wereld af, we ver
pesten voor eeuwig ons
milieu en dat allemaal
voor het geld! En veel
voetballers maken hun
eigen vak naar de knop
pen. Wie gaat straks
nog naar het anti-voet-
bal kijken? Momenteel
draait alles nog behoor
lijk, maar als niet wordt
ingegrepen, dan vrees
ik binnen x-aantal jaar
met een voetbalkater te
zitten en dat zou echt
jammer zijn.
Ik ben ook al in de fout
geweest, ik ben niet on
schuldig. Van Moer heb
ik eens lelijk te grazen
genomen; kort nadat hij
een raid op mij had uit
gevoerd. Ondertussen is
dat al bijgelegd, maar
ook broodspelers hebben
soms last van geprikkel
de zenuwen. Maar an
derzijds moet ik ruiter
lijk toegeven dat onspor-
tiviteit ook ingelepeld
wordt door de spanning
waaronder veel jongens
het gras oplopen. De
kernen zijn over het al
gemeen zo breed dat
vooral jonge krachten al
vlug naar de bank ge
trokken worden. Één
maal in de ploeg zouden
die mensen over lijken
gaan om erin te blijven.
Oefenmeesters, bestuur
en supporters zouden
moeten inzien dat zoiets
niet geduld kan worden,
maar ik geloof dat ik een
beetje in de woestijn sta
te prediken. Als ik het
over de fair-play heb.
Als je wat ouder wordt
dan tracht je je tegen
strever met een linke
truk in de wind te zet
ten. Een schijnbewe
ging, een pirouetje, een
korte tik tegen de bal
naar een vrij mannetje
en ondertussen de op
stelling van de tegen-
ploeg een beetje ont
grendelen. Je kan het
ook met een lange pass
doen, vanuit de verdedi
ging een razendsnelle
counter opzetten, of
zelfs een pass naar je
eigen ik wanneer de bui-
tenspelval aan de andere
overkant openklikt.
Voetbal is eenvoudig,
hoe simpeler de manier
van spelen hoe genialer.
Het voetbal zoals het de
laatste tijd gespeeld
wordt te Lokeren is uit
ermate explosief, krach
tig, snel en technisch
hoogstaand te noemen.
De resultaten van derge
lijke combinatie van di
verse krachten en mach
ten is uniek te noemen.
In de Beker van België,
in de strijd om een Euro
pees ticket voor volgend
seizoen en nog volop op
de barrikaden van het
Uefatornooi. Het sukses
is duidelijk voelbaar in
de Wase lokalen.
Maurits De Schrijver
«Het beste soort voetbal
konden we vooral de
monstreren in de Beker
van Vlaanderen. Dat
was voetbal zoals het
nergens anders nog ge
trapt wordt, ook op Lo
keren niet meer. De
ploeg dreef op magische
krachten. Nadien ver
toonde de vormkurve
een daling, ook omdat
de voorhoede een beetje
onzeker ging akteren.
Sedert een paar wed
strijden, en vooral gedu
rende de Europese cup
duels kwam er terug 'n
vonk in de pan. Op Beve-
ren werd er zelfs een
knappe beurt vrijgege
ven. Dus het gaat duide
lijk goed met de Spor
ting. Helaas, hebben we
in de kompetitie een te
hoog aantal punten ver
kwanseld zodat een titel
waarschijnlijk uitgeslo
ten is. In de Beker van
België kan het natuur
lijk nog alle kanten uit,
maar tweemaal tegen
Be veren is een beetje van
het goede te veel Zes
matchen speelden, of
zullen we gespeeld heb
ben tegen de Wase buur,
maar goed, we zien wel.
Ook in de Uefakompeti-
tie zijn we nog helemaal
niet uitgeschakeld,
vooral omdat sommige
spelers dan blijkbaar
dubbel gemotiveerd op
het terrein rondhossen.
In San Sebastian bijvoor
beeld hebben we een uit
zonderlijk goeie match
gespeeld. Lokeren kan
zich altijd overtreffen,
en dat is niet altijd onbe
langrijk!
Door het feit dat Loke
ren zich in meerdere
kompetities in de be
langstelling speelt, wor
den de ogen tevens op de
spelers gericht, ook die
van bondscoach Guy
Thijs. Mommens schijnt
zich een vaste plaats te
hebben toegeëigend en
ook De Schrijver werd
tweemaal geselekteerd.
Toch blijkt Guy Thijs de
Lokerse stopper niet no
dig te hebben om de Ro
de Duivels met een echt
sterke Ausputzer te ver
wennen.
Maurits De Schrijver:
«Ik maak me rond die
zaak geen illusies, ik
vind het zelfs geen
blaam voor mijn loop
baan nooit bij de natio
nale elf behoord te heb
ben. Lokeren is nou niet
bepaald de ploeg met een
grote naam en dat telt
toch ook? Er is niemand
van het bestuur ver
tegenwoordigd in de
hoogste Bondsregionen,
zodat geen kat een
woordje doet voor Ray
mond (Mommens) of
voör mij. Dat Raymond
in de ploeg der uitverko
ren terechtkwam was
zelfs aan een toeval te
danken. Indien Coeck
niet gekwetst geweest
was, dan zou Raymond
nooit naar Italië gevlo
gen hebben. Nochtans is
iedereen ervan over
tuigd dat Mommens a
plaats meer dan wal
is. En Verheyen sa
ook niet mis in de ploj
Maar ik begrijp de d
Thijs, hij moet tenslï
een keuze maken, e J
kunnen slechts elf
Iers opgesteld worl
Maar stel je maar i
voor, wakker lig
niet om.
En dan hebben we I
tuurlijk het kontrak!
Lokeren. De aanvoeil
van de ploeg ziet opl
einde van dit voetba
zoén zijn termijn
strijken. Allicht ligj
heel wat ploegen te
op de blonde lib e
maar wat gaat er gel jng
ren? Blijven of verti et ka
ken? De Schrijver is
negenentwintig en
laatste man kan hij
een hele poos mee.
«Veel problemen on<
scheid ik niet. Uitera
zal het huidige kontrr
aangepast moeten v aand
r icen
den, maar mijn fman
le eisen zullen niet
hoog liggen. Indien
ploeg een hoog sali di
wil uitbetalen, dan za ;l via
daar natuurlijk over rdt
denken en mijn ged; 301
raarc
movf
bes
tal m
om
een paar jaar moetlnbo*
zeggen op Daknam.
moet realist bliji
nietwaar? Nu kan
nog geld verdienen, c
iets anders zien te
den om me bezig te h i-fci
den. En Lokeren is t
maar wat makke
voor mij. Geen v
reiskosten, geen
spannen sfeer, veel
zier en een behoorlijk
komen. Een buitenla
aanbod? Ik denk dal
daar niet zou op ingf
tenzij de verdien:
formidabel hoog ligj
maar ik denk niet
die mogelijkheid zich
voordoen.
Als het gebeurt
moet ik vooral
vrouw en kinderen
ken. Want die vo:
voor mij het cenl
van het leven. Voel
len is een passie,
het leven is het bel
rijkst. Je moet bej_
waarden en normen pieko
gen elkaar afwegj
Voetbal is geen gou
kalf dat aanbeden
worden. Voetbal is i
tief, zoals alles. Gelu
meer dan steeds
weer tegen die bal lo|J
lellen.»
Bij het verlaten
woning merken we I
de auto geblokkd
staat door een
Amerikaanse
een man met eenhl
stapt net uit; «Kijk I
kontrakt van Uq
Sam», lachen we.
Schrijver schatert
uit.
een gelukkige uitzon
dering. Nauwelijks één-
to kan dat wel. Nu blijkt maal werd hij in zijp, ze-
dat Lato een reus van venjarige loopbaan in 's
een speler is die pas se- lands hoogste voetbalaf-
dert. de|8fcarwisseling deling geel geschorst,
zichzelf ~W voetballend dit terwijl wat verdedi-
terugvond. En kijk, on- gers vaak met geelzucht
ze Pool speelt goed en geplaagd zitten. m
Lokeren ligt terug in ie
ders mond. Toch moet ik
grif bekennen dat het
«Een brutale vlegel ben
ik nooit geweest. Niet
dat ik een lammetje ben,
jonge talent in ons na- want dan gaan de aan-
tionaal klubvoetbal een vallers je kompleksen
beetje over het hoofd
Ttan worden gezien. Ik
bezq^
kr<
Kijk, hier
een stud in het
vrees dat een superploeg vlees (Maurits wijst een
als Anderlecht zelfs te
veel van het goede wil.
Beloftevolle spelers als
putje op de rechter-
scheen). Had die trap
iets verder tegen het
Martens worden gestikt been gekomen dan was
door die vedettencultus^iat gebroken. Het kon
en datis niet meer ge- me mijn hele loopbaan
zond. gekost hebben. Maar ik
Pijnlijk is de plotse Lu- vraag me soms af waar-
banski-ommezwaai. Ik om profvoetballers el-
geloof niet dat er een kaars' benen willen af-
soort vete wordt uitge- schoppen. Dat kan toch
vochten tussen Wlodek niet enkel door de poen
en Hasaert, maar Lu- komen? Het lijkt wel een
banski had plots een nachtmerrie. Voor enke-
mindere periode, werd le blauwe briefjes meer
naast de kern gedropt of minder, plegen velen
tekst: Paul DE M«
foto's: Paul VERBA
Maurits De Schrijver: gezellig thuis, (vw)
