WIE VAN DE DRIE
WORDT BIERPRINS 1981?
Simon, de rondborstige
Henrieken heeft ooit eens de
Keulse Rosenmontag mee
gemaakt en vond het indruk
wekkend. Daar wordt de
stoet echter gesteund door
machtige firma's, hier wer
ken de mensen van de groe
pen er maandenlang hard
aan, verleent de stad subsi
dies en stelt gebouwen ter
beschikking. Vanwege de
huidige ekonomische krisis
heeft de stad zich verplicht
gezien om op het karnaval-
budget te bezuinigen. Voor
de verenigde Aalsterse kar-
navalisten, bij welk Verbond
ze" ook mogen aangesloten
zijn, is het sPijtig, ze zijn er
natuurlijk niet gelukkig mee.
Ze zullen in de toekomst ver
plicht zijn naar andere oplos
singen te zoeken.
Voor de individuele vastena-
vondgangers speelt dat alle
maal geen rol, die amuseren
zich gewoon zondor finan
ciële steun van om het even
wie, beleven plezier op een
persoonlijke manier.
Henri Arijs kent karnaval
door en door, hij is één jaar
prins geweest, en blij, dat hij
het ooit eens mocht zijn.
«Maar die ene keer vol
stond.» zegt hij.
Later was hij nooit meer kan
didaat. Na het sprookje van
de «prince charmant» is hij
veilig met beide voeten op
de begane grond beland.
Prins Hendrik I is hij één jaar
geweest, charmant is Hen-
rieken nog altijd...
Cyriel Temmerman
Zaterdagavond aanstaande wordt in de zaal van het HRITO,
Welvaartstraat, naar jaarlijkse traditie de Aalsterse Bier
prins, de nu al zevende in de reeks, verkozen. Het organi
serend comité, de «Orde van de Bierprinsen», in samen
werking met de Oudervereniging van het Hoger Rijksin
stituut voor Technisch Onderwijs (HRITO), kon alvast
rekenen op drie kandidaten, of meteen meer dan er voor de
verkiezing van de Aalsterse Prins Karnaval kwamen
opdagen.
Drie kandidaten dus... Er is
eerst en vooral Walter Van
Neckebroeck, alias «Urba-
nus Van Oiljst». Urbanus is
een gebaarde verschijning,
met inderdaad enige gelijke
nis van de welbekende «Van
Anus». De uit Appelterre af
komstige Urbanus is
clarckman van beroep, is
dertig jaar, en woont in de
Valerius De Saedeleerstraat.
Hij was één der dapperen
die het record bierdrinken
vestigde (een 50-litervat in
40 minuten en een paar se
conden), dat overigens later
in Nieuwerkerken nog werd
verbeterd.
Urbanus is een fervent sup
porter van Eendracht Aalst.
Tweede kandidaat is Herbert
Roelandt, «Bertje» voor in
gewijden. Bertje is 21 jaar
zich dit jaar kandidaat te stel
len. Eddy is 26 jaar, woont in
de Kreupeleveldstraat en is
bediende. Het verloop van
de verkiezing is benevens
enkele kleine details identiek
aan de vorige jaren: het be
antwoorden van vragen aan
gaande de Aalsterse aktuali-
teit (de vragen worden gese
lecteerd uit de twee voor
gaande edities van de Voor
post) en het tappen, proeven
en drinken van bier. Bij vori
ge uitgaven was er protest
gerezen tegen het feit dat de
te proeven flesjes bier reeds
enige tijd voor de eigenlijke
verkiezing van nummertjes
werden voorzien. Dit jaar
wordt dit nummer op het
moment zelf door de jury
geloot, en alle kandidaten
krijgen dezelfde (twee) soor-
Urbanus Van Aalst, ook genoemd Walter Neikebroeck, bier-
prinskandidaat 1981, maar bovenal een vurige eendrachtfan.
prins werd indertijd georga
niseerd om de klubkas van
wijlen Black Boys te spijzen.
Na de teleurgang van de
klub werd de Oudervereni
ging van het HRITO bereid
gevonden haar medewer
king te verlenen. Stilaan
bloem of de Orde van De
Stroppendragers... Ze wordt
volledig als gelijkwaardig
aanvaard.
Nu men reeds aan de zeven
de verkiezing van een Bier
prins toe is, bestaat de ten
dens om de verschillende
gebeurde dat toen nog.
Een zekere Van Droogen-
Jbroeck uit de Zonnestraat
gold als de grootste kans
hebber dat jaar. Henrieken
•maakte in de ogen van de
Jmeeste insiders erg weinig
(kans... Maar als alle num
mers waren opgevoerd en
de jury en het publiek hun
voorkeur hadden uitgespro-
iken, kwam een onverwachte
uitslag uit de bus vallen. De
'vrijwel kansloze stadsbe-
diende werd door een grote
meerderheid van het publiek
De Voorpost - 13.2.1981 - 11
Hendrik I, altijd charmant gebleven. (-)
langeduid tot de prins, die en dat «lange weekend» in
>ver het Aalsters karnaval 1964 rekent hij tot de
ran 1964 zou gaan regeren, allerbeste herinneringen uit
5een kat kijkt je nog aan z'Jn leven,
fijftien jaar is het nu gele- H'i is steeds individualist ge
len. dat Hendrik I in de bleven, nooit sloot hij zich
eesthalle van de School- bÜ een groep aan. Van de
straat door de vox populi tot Prinsencaemere was hij wel
jrins werd gekroond, prins ®an van de medestichters,
roor drie dagen, en hij denkt dat b'i er 'n fe',e "iet aktief
log met genoegen aan die deel van uitmaakt, is te wij-
ijd terug. t®n aan zijn beroepsbezighe-
let werd een ongelooflijke den. Hij kan zich te weinig
lelevenis, een onvergetelijk vrijmaken en moet zich
ivontuur. Vermoeiend ook. noodgedwongen beperken
)rie dagen en vier nachten tot bet maken van de gele
onder slapen, overal genheidsfoto's van het prin-
laartoe. selijk gezelschap...
let begon al met de officiële Die Prinsencaemere vindt hij
ipening van de foor door de een prachtig initiatief en
)ude Garde. Dan volgden soms doet het hem wel hart-
intelbare bals, bezoeken zaer' omdat hij er niet écht
lan het bejaardentehuis en b'J kan zijn.
loem maar op... Maar kom, daarom niet
iDrie dagen lang sta je in 't gezeurd!
middelpunt van de belang^ Aalstenaars ontvluchten
Helling» zegt Henri Arijs, hun vastelauved
•maar na de verbranding De huidige evolutie, die kar-
ran vanstenavond ben je naval kenmerkt, zint hem
van geen tel meer, lijkt geen njet zo erg. hij kijkt toch wel
weldigen toid...» zucht Si
mon, zichtbaar nagenie
tend...
Geen betere publiciteit
denkbaar
Simon D'hondt heeft tijdens
dat jaar heel wat mensen
leren kennen, zijn naam
kreeg heel wat bekendheid
in de stad en het kwam zijn
zaak enorm ten goede, zijn
kliënteel groeide en hij zag
zich verplicht meer perso
neel in dienst te nemen. In
1965 had hij acht mensen in
dienst, twee jaar later ver
dubbelde dat aantal en
groeide op een bepaald mo
ment zelfs aan tot 27!
«De titel van Prins Karnaval
is een betere publiciteit dan
tientallen advertenties. Voor
een middenstander is het
een gouden zaak.» Dat zegt
Simon D'hondt en hij
spreekt uit eigen ervaring.
Later stelde hij echter zijn
kandidatuur niet meer, om
dat hij tevreden was één
keer Prins te zijn geweest en
later omdat hij als lid van het
Feestkomitee - waar hij zijn
goede vriend Hector Rom-
baut opvolgde - niet meer
mocht.
Dood aan de do
mino's!
Er is een tijd geweest, dat
men de massa domino's een
echte plaag vond, die best
kon verdwijnen.
Toch had dat geheimzinnig,
totaal onherkenbaar figuur
tje, helemaal in 't zwart, een
zekere charme.
«Je zag er een vrouwelijk
silhouet in, je raadde naar de
vrouwelijke vormen, trachtte
haar te herkennen aan
schoentjes of iets anders...»
Mevrouw D'hondt bekijkt
haar echtgenoot nauwlet
tend en glimlacht sceptisch,
terwijl hij dit zegt.
De domino's zijn nu verdwe
nen. Is het beter? Straks vol
gen de Voil Jeannetten...
Vroeger zag jejin de stad
zondagavond en maandag
een twintigtal kleine groep
jes met een eigen show: De
Koleiregeivers, de Mettes,
Gargam, de Lachers...
«Alles Aalsters houden is
onmogelijk, er wonen nu
veel vreemdelingen in Aalst.
Ook zij drukken hun stempel
op alle facetten van ons le
ven, zoals karnaval. Die evo
lutie is niet te stuiten», ver
klaart Simon de huidige ver
schuivingen. «Pluimen zijn
onvermijdelijk. Karnaval
wordt groter en groter, dus
er brokkelt wel hier en daar
wat van het Aalsters karakter
af. Het is onmogelijk buiten
de stadsgrenzen te gaan én
specifiek Aalsters te
blijven!»
Simon D'hondt komf rond
voor dat standpunt uit en
verkondigt het aan ieder die
het horen wil.
Prinsencaemere -
Zo komt het gesprek onver
mijdelijk op de Prinsencae
mere. «De Prinselycke Car-
navalcaemere der Aloude
Kaiserlycke Stede tot Aalst»
werd in 1972 gesticht, in sa
menwerking met Henri Van
de Perre, Fons Singelijn en
André Doorns. Het was de
bedoeling, dat de vroegere
Prinsen zouden verenigd
worden. Ook wilde men een
betere ontvangst voor
vreemde prinsen, die vroe
ger gewoon werden gene
geerd. Daar is nu dank zij de
Prinsencaemere verande
ring in gekomen, de vreem
delingen worden ontvangen
zoals het hoort.
«Wij hebben simpatie voor
iedereen, mét of zonder plui
men», zegt Simon, «Mensen
die niet tegen pluimen kun
nen, steken liefst zelfs de
pluimen van een ander op
hun hoed.»
Daar zit iets in, maar het
wordt stilaan tijd dat men
het daaromtrent eens wordt.
Aan de Prinsencaemere is
het beslist niet gelegen, die
is iedereen genegen. Tussen
de eks-karnavalprinsen is de
verstandhouding voorbeel
dig. Afgunst kent men er
niet, kleine meningsverschil
len worden onmiddellijk op
gelost, men springt voor el
kaar in de bres op alle ge
bied. Vroeger waren er geen
kontakten, je kende elkaar
niet eens. En kijk nu...»
Inderdaad, ze komen alle
maal binnen, voor de eerste
repetitie van hun volgend
nummer. Ze begroeten el
kaar bijzonder hartelijk, er
worden meteen moppen ge
tapt. Doch iedereen is met
iets bezig, om het optreden
«Karnaval is vriendschap»
monkelt Simon D'hondt te
vreden. «Of ze nu Alaaf roe
pen of Ajoin, zoals Pol De
Paepe het ooit voorstelde,
het zijn allemaal onze
vrienden...»
Met een stevige handdruk
nemen we afscheid van de
ronde Simon.
Buiten horen we de eerste
klanken van het «Opera en
belcanto»-airtje. De prinsen
Simon D'Hondt komt er rond voor uit. (-)
van hun Caemere tijdens de laten er geen gras over
Prinsendag oP 8 maart zo- groeien...
veel mogelijk glans bij te Cyriel Temmerman
zetten...
die
dere
uit-
jngt.
t hij
n hij
iven.
ners
nde-
Lido
a du
aica-
en
Kar-
n zij
voor
wer-
een-
ïeid,
De
inlij-
ean-
een
i de
:hie-
eest
ïsen
iste,
:ich-
nag
Jimon D'hondt is een man, die gulle rondborstigheid paart uit Antwerpen, verplaatste
lan breugheliaanse buikigheid. de nieuwe prins zich in een
)ij hem draait niets vierkant: aan Simon D'hondt is alles witte ceremoniewagen,
•ond... En ook bij anderen tracht hij de scherpe hoeken af te kompleet met stadschauf-
onden. Hij bazuint luid de vriendschap uit en beschouwt feur en al. Het was een wa
gen geweest van dokter Tor-
rekens, door de stad werd
tarnaval als sinoniem ervan,
'ropagandist
aangekocht, hij stond dag en
nacht ter beschikking van Si
mon en Ingrid.
Fred Brossé maakte er beel
den van voor het TV-joer-
naal.
Natuurlijk werden het uitput
tende uren, «droi doagen
lank graalik woinig sloa-
pen». Het kostuum dat de
>imon mag je ook beschou- ieder jaar een film over kar-
ven als een propagandist naval. Het voorbeeld van ve-
'oor zowat iedereen, die wat Ie anderen bezorgde Simon
net het Aalsters karnaval te de karnavalkriebels en dat
naken heeft. Toen in de- wriemelend mikroobje diep
.ember van vorig jaar Enrico «vanbinnen» zou hem nooit
ot Europaprins werd aange- meer verlaten,
bid was het Simon De draak moet je steken!
hondt, die ons eeni oogge- Hector Rombaut schreef be- stad toen ter beschikking
uigenverslag uitbracht, langloos de maidenspeech stelde van haar prins, was er
waaraan achteraf weinig van Simon, die een en ander een zonder zakken en zo
tiende te worden toege- gewijzigd wilde zien aan het moest zijne hoogheid de
'oegd om hef in persklare bestaande karnavalbeeld
aal om te zetten. Hij wiicJe er bijvoorbeeld de
Vis deken van de Prinsen- gehandikapten in betrekken
aemere beijvert hij zich niet en onmiddellijk de daad bij
Slleen voor zijn vereniging het woord voegend, stelde
'an eks-prinsen, hij heeft hij zijn subsidie van 5.000
>ok voorgesteld om aan de frank ter beschikking van Le-
icheidende prins - in dit ge- vensvreugde
'al Polle Keipernoagel - op- Verder stak hij de draak met
neuw een oorkonde te over- de belachelijke wandelstok-
ïandigen. Hijzelf ontving als jes van het feestkomitee en
aatste dit afscheidsge- verbood de heren er tijdens
enk- zijn regering mee te slaan
:erste lintjes ledereen moest minstens
Toen hij op 12 februari 1965 een neus, een bril of een
ot Prins Karnaval werd ver- moustache op zijn gezicht
lozen, las hij een oorkonde zetten; overtreders moesten
'oor op tekst van zijn goeie deze keer trakteren!
'fiend Hector Rombaut, een Met bandoPnemers was het
enomenaal karnavalist, die voortoen toegelaten overal
ater arrondissementskom- alles op te nemen, nadat het
nissaris zou worden in Me- tijdens een zitting van de
vielen gemeenteraad verboden
Zijn enige rivaal was Willy was.
De Meyst geweest, nadat an- Prins Alexander, die op be-
dere kandidaten, waaronder zoek kwam, werd aange-
Kamiel zich hadden terug- maand voor één keer op tijd
letrokken. naar huis te gaan.
Villy genoot in Moorsel En de Bloemenfee, die altijd
over een enorme populari- werd vergeten... dat wilde
teit en hoewel geen geboren Simon voortaan niet meer!
Aalstenaar, was hij lang ge
noeg in Aalst gedomicilieerd Witte ceremoniewagen
om deel te mogen nemen. 's Zaterdags kwam de Oude
De tweestrijd Aalst-Moorsel Garde en het Feestkomitee
werd in het voordeel van Simon thuis afhalen. De
Aalst en Simon D'hondt be- poort .van zijn zaak in de
slecht Simon was de eerste Molenstraat werd vrijge-
'fins die lintjes uitdeelde; maakt en er werd een recep-
ïij werd flink gesteund door tie aangeboden, waar men
de automobielklub Bonapar- nog een tijdje zou over pra
te. Cinéclub Kinova, toenma- ten. De leden van het Feest
je voetbalklub Volharden, komitee vormden de ere-
en de dekenij Molenstraat, haag, de grijzen hoeden
waar hij indertijd zijn handel hoog geheven,
uitbaatte. Samen met bloemenfee In-
Sinds 1951 maakte Kinova grid Schwerzer, een meisje
lintjes met speldjes dan
maar in zijn brede mouwen
stoppen.
Acht dagen na karnaval zat
er zo'n speldje verzworen in
zijn arm...
«Ik werd getrakteerd tot het
bier in mijn botten stond»
zegt Simon.
«Later werden de verplaat
singen buiten de stad met de
wagen van De Lachers ge
maakt. Het waren er zo'n 25
a 30, doch waardige ver
plaatsingen. Met alle respekt
voor belotters en duiven
melkers, maar dat soort van
verenigingen deden we niet
aan. De verste verplaatsing
was die naar Blankenberge.
Er was ook een opening bij
van een karnavaltentoon-
stelling in het Brussels Cen
traal Station. Daar waren De
Sloebers, De Lachers en De
Veroitstreivende Achter-
oitkrabbers. 't Was ne ge-
Simon I; Prins Karnaval 1965. (-)
Henri Arijs, Prins Karnaval 1969. (-)
kat nog naar je om...».
En in zijn onvervalst Aalsters
vervolgt hij: «'t Ei mè 'n vrie
eirt gekost, mor 'k em er
toch een doois leipers en
frinketten on oever-
g'haeven!».
Méér kreeg een prins toen
nog niet mee naar huis,
maar dat wist je op voor
hand en daar was het je toch
ook niet om te doen.
Spijt
Henrieken is als Aalstenaar
steeds karnavalist gebleven
een beetje angstig tegen de
toenemende agressie aan.
de «vreemden» gooien met
frieten, met glazen en wat
hen zo allemaal in handen
valt, en denken, dat op die
wijze karnaval wordt ge
vierd. Ze zijn nu eenmaal
niet bezield met de waarach
tige karnavalgeest.
Meer en meer Aalstenaars
ontvluchten karnaval en
gaan tijdens de vastena
vondperiode vrediger oor
den opzoeken.
Op die manier wordt de Aal
sterse hoogdag ingepalmd
door mensen, die vreemd
zijn aan de stad en gaat de
Aalsterse eigenheid lang
zaam maar zeker verloren.
We worden internationaal
en dat kan je natuurlijk fijn
vinden, maar het betekent
meteen ook, dat je als indivi
du verloren gaat in de massa
en dat het op de duur een
erg uniforme, om niet te zeg
gen vlakke bedoening
wordt.
Sponsoring, subsidie,
steun... of kan je het alleen?
Wat de prinsenverkiezingen
van de jongste jaren betreft:
er worden met moeite twee
kandidaten bereid gevonden
om eraan deel te nemen.
Henri Arijs vindt, dat aan
iedere karnavalgroep zou
worden gevraagd een kandi
daat voor te stellen om na
een voorselektie er een vijf
tal te behouden voor de gro
te finale.
Dit is beslist het overwegen
waard!
Eddy Rodenbach, Eddy Van Oost, heeft wel een bepaalde Herbert Roelandt uit Hofstade, Bertje I, stelt zich ook kandidaat
biervoorkeur, (per) als prins van het prinselijk vocht. (jDer)
jong, is technieker van be
roep en woont in de Babbe
laarstraat te Hofstade. De in
richters zijn maar wat tevre
den omdat nu ook eens een
kandidaat vanuit de Aalster
se deelgemeenten meedingt
naar de titel. Bertje is lid van
Motorclub «De Cobra's».
«We worden toch zo weinig
betrokken bij karnaval», zo
zegt hij, «en om hieraan te
verhelpen doe ik mee». De
derde in de reeks heet Eddy
Van Oost. De naam Van
Oost is overbekend in het
wereldje van de Bierprinsen.
Vader en broer Van Oost wa
ren immers ook al Bierprins.
Het is precies de uitdaging
een ware «bierdynastie» te
vestigen die Eddy aanzet
ten bier te proeven. Het sys
teem is aldus waterdicht
(«bierdicht» zoals iemand
treffend opmerkte), en niets
kan bij voorbaat uitlekken.
Bijkomende proef is deze
keer ook, dat de kandidaten
zichzelf aan het publiek die
nen voor te stellen. De overi
ge spelregels blijven ge
handhaafd: de punten wor
den fifty-fifty door het pu
bliek en door de jury toege
kend. Per ingangskaart
wordt één enkel stembulle-
tin overhandigd. Het zal op
nieuw Karei De Nayer zijn
die animator zal zijn. Verder
verwacht men nog een «ver
rassing», opgevoerd door
ex-prins karnaval Antoine.
De verkiezing van de Bier-
groeide de Urde van de Bier
prins uit tot een volwaardige
karnavalklub. Voorzitter is
nu de heer Frans D'Herdt,
ondervoorzitter de heer
Mare Spittael, penning
meester de heer Gilbert De
Moor en secretaris de huidi
ge Prins Karnaval Stefaan
Vinck. De bedoeling van de
Orde is niet alleen het ver
kiezen van een Bierprins,
maar ook het kontakteren
van andere, buiten-Aalsterse
karnavalverenigingen. Op
die manier wordt het Aal
sters karnaval uitgedragen,
zo wordt gezegd. Elders
staat de Orde van de Bier
prinsen uit Aalst immers op
hetzelfde niveau als bijvoor
beeld de Orde van de Koren-
Prinsen te gaan verenigen.
Zoals indertijd ook gebeurde
met de ex-prinsen karnaval
(Prinsencaemere) wordt nu
gedokterd aan een passende
formule om de ex-bierprin
sen te verenigen. Het be
stuur werd al voorzien van
passende (allen dezelfde!)
hoed en smoking. Naar het
schijnt zullen ook alle ex-
bierprinsen dezelfde hoed
en dezelfde mantel ontvan
gen. Zover is het echter nog
niet. Intussen sparen de drie
kandidaten zuinig hun dorst
op. Voor de liefhebbers nog
dit: het lievelingsbier, van
Urbanus, Bertje en Eddy is
respektievelijk pils, kriek en
rodenbach...
