groot.lede
26
PRINSVERKIEZING LEDE: TOTAALSHOW
VAB-VTB FILMNIEUWS OORDEGEM
«Kiwanis»-aktie voor pré- of
ex-psychiatrische patiënten
DE LAATSTE BINDERS
IN VLAANDEREN
laatste
°P
gii
14 - 27.2.1981 - De Voorpost
Het Gemeentelijk Feestkomitee, de Leedse Hovaardige
Boer met vooral de voorzitter Mare porthals, de Misses
Bette, het Hof der Prinsen en de kandidaten voor de titel
van Prins Karnaval van Lede 1981 hebben de aanwezigen
op de Prinsenverkiezing een avondvullend kijk- en luister
stuk bezorgd waarvan het niveau hoog lag en op sommige
momenten het beste wat op dat vlak in andere steden
wordt gepresenteerd, evenaarde. Voor de muzikale noten
zorgde het huisorkest van het Leedse karnaval, de Sonor
Band.
De kwaliteit van het gebeuren op het podium kon echter de
aanwezigen in de zaal niet tot entoesiasme brengen. Het
makke publiek zat erbij alshetware alsof het met het
gebeuren op het podium niets had te maken en het uitte
slechts sporadisch zijn goedkeuring en waardering voor
naar ons gevoel toch klasse-prestaties. Alleen de toekom
stige prins Vic I, kreeg voor zijn geslaagd optreden een
uitbundig applaus.
Regie
De hele avond was gevat in
een nauwkeurig opgestelde
tijds- en spelregie, uitge
werkt door de voorzitter van
de Leedse Hovaardige Boer,
Marc Corthals van wie wel
eens met bewondering
wordt gezegd dat hij zich
van beroep heeft vergist: hij
is een geboren regisseur.
Stipt 21.15 u. begon de uit
gebreide ceremonie waarbij
Julien de Cremer voorzitter
van het Gemeentelijk Feest
komitee, Keizer Padova een
nieuw lint overhandigde. De
nieuwe Miss Bette, Martine
trad eveneens op en Albert
van Hove, de voorzitter van
het Hof der Prinsen ontdeed
Prins Gust I van zijn prinselij
ke gewaden. Wat later ging
de trekking door voor de
volgorde van optredens van
de 4 prinsenkandidaten en
aan Albert van Hove, werd
de titel van «Plakketboer»
uitgereikt samen met een
enorm plakket waarop vi
sueel werd herinnerd aan
zijn kookkunst wat betreft de
Leedse hutsepot en zijn ge
woonte om sommige men
sen hiervan mee te laten ge
nieten.
Miss' Singers:
Money Mem en duo Mat-
thijs - Corthals
De drie ex-misses Bette,
Chris de Backer, Martine
Baecke en Marina Raes wer
den door Freddy Matthijs
voorgesteld als de nieuwe
muzikale formatie The Miss'
Singers. Zij brachten een ge
slaagde Leedse versie van
het kabaretnummer «Vrou
wen, vrouwen, vrouwen»
van Jasperina de Jong.
Freddy Matthijs en Mare
Corthals droegen hun
steentje bij voor de show en
brachten als gemeente
werklieden een nummertje
waarin heel wat aktuele on
derwerpen werden aange
pakt. Zoals: het uitbaten van
de zaal door voetbalklub
Jong Lede. (t.g.v. deze prins-
verkiezing werd de uitbating
van de zaal verzorgd door de
Leedse voetbalklub Jong Le
de, die dan ook de winst op
zou strijken. Hiertegen
kwam nogal wat verzet van
de karnavalsverenigingen
die vonden dat de winsten
van de organisatie van de
prinsverkiezing ten goede
moesten komen aan karna
val en niet aan een voet
balklub). Uit kontestatie te
gen de gang yan zaken had
den verscheidene karnaval-
verenigingen in grote voet-
baltassen (Brantano zal een
vette verkoopsdag gehad
hebben) massa's biertjes de
zaal binnengesmokkeld en
bevoorraadden zodoende
zichzelf. Een veelzeggende,
geslaagde en «zachte» vorm
van kontestatie.
Hierop pakte Mare Corthals
de kandidaten aan en kon
niet nalaten even een prikje
te steken in de man van de
«Hovaardige Kemel», waar
rond veel is te doen geweest
en die ook genoemd werd
als mogelijke prins-kandi
daat.
De nieuwe verkeersregeling,
het eenrichtingsverkeer,
stond ook al op het pro
gramma van Mare Corthals.
Hij verwerkte het tema ech
ter niet politiek, maar karna-
valesk en betrok o.a. de zwa
re wagen van de voorzitter
van het Hof der Prinsen
erbij.
Marc, in zijn funktie van
voorzitter van de Hovaardi
ge Boer, had duidelijk nog
een eitje te pellen met de
pers, en vooraf dan met de
verslaggever van Het Volk,
«'t Parochieblaadjen», zei
hij, dat hij omwille van zijn
onlogische artikels over dé
Miss Bette verkiezing, spe
ciaal op de korrel nam. Ook
de transfers in de plaatselij
ke perswereld kregen zijn
volle aandacht en meteen
knoopte hij hieraan vast de
transfer-ziekte in de politieke
wereld van Lede, een onder
werp dat ook Vik I met suk-
ses naar voren zou brengen.
Volgens de tiidsregie werd
Wist je 't al? De Filmclub Ordinga nodigt al haar vrienden
en simpatizanten van de klub uit op een echt filmfestijn in
de zaal St. Martinus te Oordegem op zaterdag 28 februari
te 20 uur.
Vooraan op het programma staat de film «Met je ogen
dicht». De hoofdrollen worden vertolkt door Julien De
Neve en Robert Ediers en door talrijke Oordegemnaren.
Even een woordje meer over
de inhoud van de film: Door
een toeval zien twee kinde
ren dat enkele heren vreem
de opmetingen doen in het
bos. Zal het bos misschien
kortelings gekapt worden en
zal daarmee ook hun speel
terrein teloorgaan? De kin
deren wenden zich tot de
boswachter. Die vreest ook
voor zijn job. Wat gebeurt er
verder nog? Een ontvoering
of...? En... zal Baron Edier de
Tourpissiers, grootgrondbe
zitter, uit de geldnood ge
raken?....
Het verhaal is van de hand
van Michel Coppens. Scena
rio, camera en regie staan
op naam van Raf. Coppens.
Script is van Chris Janssens.
Voor de sonorisatie zorgde
Jan Meuleman. En de mon
tage werd uitgewerkt door
Martin Coppens. Voor de ti
tels zorgde Martine en Cari-
ne Van der Eecken. De be
lichting werd verzorgd door
Wim Van den Steen en een
laatste medewerker is Jozef
de Brauwer.
Na dit filmpje wordt «De
Schoppenmaker» gedraaid:
een geslaagde dokumentai-
re waarin de 76-jarige Oor-
degemnaar Alfred Van We-
semael de authentieke wijze
allerhande houten schoppen
vervaardigt.
Dit filmpje behaalde zilver in
de VTB-filmclub te Ant
werpen.
En tenslotte wordt «Echo-
Oordegem» belicht: een
vlotte reportage over het
verenigingsleven te Oorde
gem, met o.a. beelden uit de
Driekoningenstoet, Lede kar
naval met de Sperteleirs, de
vlaggewijding van de Jiu-
Jitsuklub, de fietstocht door
Vakantiegenoegens, de ope
ning van het VTB-wandel-
pad, het jubileumfeest van
de harmonie Sint-Martinus,
de ziekendag ACV-CM, de
vlaggewijding en het mu
ziekfestival van de harmonie
Sint-Cecilia, Oordegem ker
mis en het familiefeest van
Frangois. Een goede raad:
koop tijdig uw kaarten! (70 fr
leden VTB-VAB. en 80 fr.
voor niet-leden).
E.D.B.
«Kiwanis», een van de vele Aalsterse service-klubs samen
met de Lions, Rotary, Ronde Tafel, Marnixring, Fifty-One,
First Friday en wellicht nog andere, die in plaats van elk
afzonderlijk versnipperd te werken mits enige koördinatie
tot grotere projekten zouden kunnen komen, schonk verle
den maandag in de Salons Astoria een check van welgeteld
65.000 fr. aan «Hand in Hand», een vzw die aan volwasse
nen in psycho-sociale nood een woon- en/of leefsituatie wil
aanbieden.
Een groepje mensen uit het
Gentse dat iets wil doen
voor mensen met een of an
dere handikap die geen ei
gen woonst hebben en
waarvoor enkel opname in
een psychiatrische instelling
zou resteren.
Beslist werd dan ook een
woning te huren waar ge-
handikapten kunnen samen
wonen met validen, zo ge
woon en huiselijk mogelijk.
Nu vier jaar later heeft de
vzw twee zulke woningen en
een kléin dagcentrum voor
ex-psychiatrische patiënten.
Behalve voor dagcentrum
«De Hoeve» te St.-Denijs-
Westrem gebeurde alles
zonder officiële steun.
«Hand in Hand» is zowat het
prototype van dat soort in
stellingen dat door vrijwilli
gers wordt gerealiseerd en
waar de «kliënten» over de
grootst mogelijke inspraak
en vrijheid beschikken.
In projekt «Wonen», de twee
huizen, een groot verwaar
loosd herenhuis, enigszins
heropgeknapt, in het cen
trum van Gent, en het ande
re een hoevetje te Merelbe-
ke, verschillen enigszins van
werkwijze.
In het hoevetje beredderen
de bewoners alles alleen. In
het herenhuis wonen twee
professionele opvoeders
want hier is begeleiding een
must. Wel doen de bewo
ners er zelf «het huishou
den» doch soms kunnen er
spanningen en moeilijkhe
den ontstaan en dan moet
men op begeleiders kunnen
terugvallen.
De meeste bewoners evo
lueren echter in positieve zin
en van de 29 gasten die
«Hand in Hand» de laatste
vier jaar opving keerde het
merendeel terug naar een
normaal bestaan.
Een sukses alleszins als men
A/eet dat velen van hen psy
chiatrische patiënten waren
van wie sommigen zelfs vele
jaren in de gesloten afdeling
van een psychiatrische in
stelling hadden vertoefd.
Vaak zelfs door artsen waren
opgegeven.
Merkwaardig hoe een aantal
mensen veranderen als ze in
een vrij normaal funktione-
rend huiselijk milieu hun
plaats vinden en er aanvaard
worden. Zoals ze zijn.
Voor pré-psychiatrische pa
tiënten (mensen die zonder
hulp regelrecht in een psy
chiatrische instelling zouden
terechtkomen) of voor ex-
psychiatrische (sedert kort
uit dergelijke instelling ont
slagen) die echter wél een
thuis hebben maar tijdens
de dag een therapie moeten
volgen opende «Hand in
Hand» een dag-psychia
trisch centrum, «De Hoeve».
Momenteel komen er elf pa
tiënten doch als het klaar is
is er plaats voor 20 perso
nen. Voor dit dagcentrum is
er bgtoelaging.
Voor beide huizen echter
niet. Wel wil het departe
ment betoelagen als «ge
zinsvervangend tehuis»
doch dat wil Hand in Hand
niet omdat dergelijke betite
ling hen zou onderwerpen
aan een aantal normen zo
dat ze het essentiële van de
eigen opdracht niet zouden
kunnen realiseren. Ge
vraagd wordt enkel aan mi
nister Steyaert de betaling
van de wedde van twee of
drie opvoeders om het ge
heel mogelijk te laten blij
ven, want financieel zit
«Hand in Hand» nu in de put.
Juist om in de overgangspe
riode te helpen sprong Kiwa
nis immers bij. Komt die be
toelaging er niet, en ieder
een weet dat de administra
tieve molen langzaam
draait, dan moet het projekt
«Wonen» worden opge
doekt en komen de bewo
ners onvermijdelijk in een
psychiatrische instelling te
recht waar de overheid voor
hen een bedrag uitreikt
waarmee veel opvoeders
kunnen worden betaald. Om
dan nog niet te spreken van
de negatieve weerslag van
dergelijke overplaatsing op
de patiënten.
Alle hoop is dus momenteel
gevestigd op staatssekreta-
ris Steyaert.
Komt er niets, dan wordt er
in april gewoon gesloten.
Gewoon verplicht. Aan deze
situatie wil Kiwanis («Ik
dien») door de overhandi
ging van de opbrengst van
één filmvoorstelling mee
werken.
Kiwanis, een kultureel ge
richte service-klub heeft uit
eraard ook een sociale inge
steldheid en stelt haar aktivi-
teiten dan ook telkens in een
sociale kontekst. Volgende
aktiviteit is het konsert met
Alexander Lagoya op don
derdag 25 juni. Lagoya is
een der meest bekende gui-
taristen die reeds op 13-jari-
ge leeftijd recitals verzorgde
en sinds de wereld rond
reist. Samen met zijn echt
genote, guitariste Ida Presti,
gaf hij reeds meer dan 2.000
konserten en samen experi
menteren zij aan een nieuwe
guitaartechniek. Lagoya, «de
edelman van de guitaar»,
past dan ook wonderwel in
de rij van wereldbekende
virtuozen die in Aalst te gast
waren als de fluitist Jean
Pierre Rampal en de pianiste
Ingrid Haebler.
Op -30 januari 1982 is er dan,
naar aanleiding van het vijf
jarig bestaan, het gala-bal in
de lokalen van de Generale
Bankmaatschappij te Nieu-
werkerken. 1882 wordt trou
wens een jubeljaar met tal
van Kiwanis-aktiviteiten.
het rond 23.00 u de tijd om
de nieuwgevormde zang-,
dans- en springgroep Mo
ney Mem op het podium te
roepen. Deze groep, duide
lijk geïnspireerd door de
Duitse popgroep Boney M.,
die nog nooit zijn eigen
nummers zelf op plaat heeft
gezet, werd gevormd door
de drie al eerder genoemde
Misses Bette en Mare Cort
hals, die in de huid kroop
van het mannelijk lid van de
zanggroep. Zij brachten
twee nummers, nml. «Op de
trappen van het gemeente
huis», op de muziek van
«The rivers of Babyion» van
Boney M, waarin het ellebo
genwerk om aan een baan
aan de gemeente te geraken,
werd verwerkt en «'t Lied
van den bakker» (naar «Ras-
poutin» van Boney M.) waar
in de opnieuw in het Leedse
Karnavalsleven verschenen
Albert van Hove, op simpa-
tieke manier werd aange
pakt. Hier hoort wel enige
uitleg bij: Albert van Hove,
ex-prins karnaval Lede is
omwille van zijn beroepsbe
zigheden een hele poos uit
Lede weggeweest. Onder
tussen exploiteerde hij een
bakkerij in Blankenberge.
Die zaak heeft hem blijkbaar
geen windeieren gelegd en
ondertussen is hij terugge
keerd naar Lede. Hij heeft
zich meteen opnieuw in het
uitgangs- en karnavalsleven
gegooid. Op een eerder on
gewone manier is hij voor
zitter geworden van het Hof
der Prinsen en zijn boude en
recht-voor-de-raapse op
merkingen trokken de aan
dacht en meteen ook reak-
ties. Maar, die man kan in-
kasseren en heeft een brede
rug.t Dus lag het enigszins
voor de hand dat Mare Cort
hals een zo kleurrijke figuur
zou gebruiken voor zijn
show en dat is dus gebeurd.
Wij mogen jullie, lezers, de
eerste zinnen van het lied
over deze man zeker niet
onthouden, opdat jullie een
beter beeld zouden, kunnen
vormen van hem en de tekst
van de groep Money Men
naar waarde zou kunnen
schatten. Zoals het past bij
een karnavalgebeuren, uiter
aard in onbesmet Leeds. (Al-
bert van Hove is van «'t
Gucht» in Lede)
D'er kwam nekiër op 't Gucht
nen boorlink van den buèt
Hij was gruët en dik want hij
woog gelijk als luëd
Hij dronk in ieënen kieër zijn
papflesken leeg... enz.
Het refrein echter is relevan
ter (en denk hierbij aan het
refrein van «Raspoetin» van
Boney M.)
Koekenbakkerken, bakker
ken van Blankenbeirg
Hij pakte zijn valies hier in
Leè
Koekenbakkerke bakkerken
van Blankenbeirg
Mor hij kwam weer in een
dikke slee...
Na deze spetterende show
werd het de hoogste tijd om
te gaan denken aan de prins
verkiezing zelf. Om 23.30 u.
werd de jury voorgesteld,
ondertussen sp'eelde de So
nor Band een medley van
Leedse karnavalsliedjes.
23.45 u.: Optreden
der kandidaten
Vier kandidaten hadden zich
aangeboden. Het waren vier
sterke kandidaten die al eer
der bewezen hadden hun
mannetje te kunnen staan
op het podium en in het
karnavalsleven.
Clement Melckenbeeck
Clement Melckenbeeck uit
Wanzele, die door Mare
Corthals, zinspelend op een
persartikel, de voedsterva
der van Miss Bette-kandida-
te Carine werd genoemd
had in een vorig gesprek
met ons al gezegd dat zijn
deelname aan de prinsver
kiezing aan een zijden draad
je hing. Zijn gezondheid liet
het afweten en op de avond
van de verkiezing moest hij
zich nog speciaal laten «ver
zorgen» door de dokter om
op te kunnen treden. Het
mocht niet baten. Alhoewel
zijn optreden er mocht zijn,
en hij uiteindelijk toch nog
de tweede plaats toegewe
zen kreeg, lagen de ver
wachtingen van de suppor
ters toch hoger. Maar, zoals
later zal blijken, tegen de
winnaar kon hij niet op
tornen.
Willy Melckenbeeck
Willy Melckenbeeck, de
broer van renner Frans
Melckenbeeck had een ster
ke tekst, die uitgebreid vi
sueel en materieel ge
schraagd moest worden.
Maar blijkbaar was de Willy
niet in zijn besten doen en
tot ieders verwondering en
zeker van diegenen die ge
tuige geweest waren van de
repetities, kwam het niet vlot
over, miste hij de «touch»
om de jury en de zaal in zijn
greep te krijgen.
De Vikken
Het lag voor de hand en
diegenen die wat ingebur
gerd waren in de karnaval-
milieus wisten het dat de
Vikken, die vorig jaar een
verrassend frisse vertoning
gaf op het podium en toen al
een bedreiging vormde voor
de toenmalige winnaar Gust
I alles in het werk zou stellen
om de skepter over te ne
men. Hij heeft indertijd ui
terst sportief zijn nederlaag
aanvaard en die zelfs omge
zet in winstpunten, die dit
jaar mede de uitslag zouden
bepalen. Hij heeft ook een
jaar lang zijn ogen de kost
gegeven. Zijn tekstschrijvers
hebben samen met zijn sym-
patizanten een show opge
zet die «af» genoemd mag
worden. En het werd geap
precieerd door de jury en
door het publiek.
Al meteen bij zijn verschij
nen op het podium wist de
jury en het publiek waar zij
aan toe waren. In glitterpak,
en omgeven door een nevel
wolk van onderkoeld ijs, ver
scheen hij op het podium en
bracht een eigen versie van
Raymond van het Groene-
wouds «Je veux de l'a-
mour», hierbij bevallig bijge
staan door een backing-
De nieuwe prins 1981 van Lede! (Per)
groep.
In zijn speech behandelde hij
op humoristische wijze en
kele punten die op dit mo
ment aktuele onderwerpen
zijn in Lede: de schepenver
wisselingen, het stort van
Vlierzele, het leefmilieu, enz.
Hij verlegde de bakens naar
het buitenland en sleepte er
de presidentsverwisseling in
Amerika bij en zette de Rip
per uit Leeds in zijn milieu
waar hij thuishoorde: in Le
de. Het zwarte geld en de
emancipatie waren zijn laat
ste punten zodat hij zijn
show af kon sluiten met een
privé-versie van «Santa Ma
ria». En hier zat hij diploma
tisch juist: het populaire re
freintje sloeg in en HIJ alleen
klaarde het dat de zaal enig
respons gaf en meezong.
Op dat moment wist ieder
een het: De Vikken had het
voor de bakker!
Gustaaf De Mol
Gust I die net door Albert
Van Hove ontdaan werd van
zijn prinselijke attributen,
gaf de indruk in tegenspraak
te zijn met zichzelf. Hij mani
festeerde zichzelf als de
knappe vent die het allemaal
wel wist en kon, maar van de
andere kant gaf hij zich blijk
baar niet de moeite om dan
te tonen tot wat hij zoal in
staat was. Wij kregen dus
hier met andere woorden ie
mand voorgeschoteld die
wel mee wou doen maar die
duidelijk niet de minste
moeite had gedaan om van
zijn optreden, wat toch een
vervolg moest zijn op zijn
prins-schap, een mees
terstuk te maken. Tot ov
maat van ramp klampte
zich vast aan straatnaarm
zigingen, een stunt die enlt
Ie jaren terug met veel si
ses werd verwezenlijkt do
Mare Corthals en Cie.
De uitslag:
't Is de Vikken
Er bestond aeen twijfel ov<
Wilfried D'Haese, alias
Vikken» zou het worden,
hij werd het. De nieuvj
prins karnaval 1981 van l
de heeft zijn titel op het p
dium gehaald met de hu|
van talrijke vrienden die e
op hun manier hebben bi tK
gedragen tot zijn sukses. li,ki<
ten wij hopen dat hij het efi
heel jaar uit kan houden
dat hij zich niet verslaapt I
de opening va het nieuw
karnavaljaar in Lede op f
november 1981, om 11 uufl
Een vervolgverhaal van Sylvain Van der Gucht
Het plan was als volgt. Zes
mannen zouden de paarden
bedwingen en de postiljon
doden. La Marche zou zich
met de kondukteur belasten
en de andere binders zouden
de drie inzittenden doden en
de postzakken over de dijk
gooien. Anderen zouden de
zakken in veiligheid brengen
en morgen zou men dan ver
delen...
Zwart gemaakt en bloeddor
stig als tijgers stonden de
binders klaar. Begerig naar
de buit.
De postkoets was genaderd.
De mannen erin praatten ge
zapig. De kondukteur dutte
omzeggens in maar de postil
jon, die de streek niet ver
trouwde, keek steeds behoed
zaam rond.
Zes mannen stortten zich op
de paarden maar eer de pos
tiljon of de kondukteur iets
hadden kunnen doen waren
ze onschadelijk gemaakt. De
kondukteur was vanuit de
zijkant met het pistool door
La Marche gedood en de pos
tiljon kreeg een kogel door de
schouders en de arm hing.
Bewegingloos. Na hem van
zijn paard te hebben ge
sleurd bracht men hem nog
tal van dolksteken toe en liet
hem voor dood liggen.
Tegelijkertijd bijna spron
gen de inzittenden uit de
koets en schoten twee bin
ders neer en kwetsten een
derde aan de wang. Eén der
bedienden had dapper ge
vochten naast zijn meester
en had, alvorens te sneuve
len, een binder gedood. De
andere echter was in de bos
sen gevlucht; y bruik ma
kend van de heersende ver
warring.
Met grote vaardigheid sme
ten de binders de lijnwaden
zakken uit de koets en wier
pen ze over de dijk. Juist was
dit volbracht als Thommen,
op bevel van zijn meester La
Marche, uit het schaarhout
een scherp gefluit liet horen.
La Marche sprong op de
baan, de karabijn in de
hand, en riep: -Mannen
maakt U uit de voeten. Er is
onraad. Ik zorg dat het geld
geborgen is. Veilig
Alhoewel begrijpend, ze had
den toch het gefluit gehoord,
verdwenen de mannen
morrend.
La Marche en Thommen
glimlachten. Het verliep al
les prima. De kelder werd
geopend en de zakken ver
dwenen erin. Alles werd
weer toegedekt. Aarde erop
en deze helemaal vertrap-
peld.
Wie zou de schuilplaats
vinden?
Met een vuurpijl werden de
voorposten verwittigd dat al
les in orde was en dat ze zich
moesten uit de voeten ma
ken. Thommen had zich ech
ter misrekend. Sumen met de
vuurpijl brandde de karabijn
van La Marche los. Een nek
schot. Thomme was niet
meer!
Ondertussen was de post
koets uit Gent ook genaderd
en, daar een paard zich de bil
had gebroken, wilde men
hulp halen. In de stilte van
de nacht hoorden ze gekreun.
Stervende vonden ze Col-
laert, voor dood achtergela
ten door de binders.
Even verder vonden ze het
lijk van de kondukteur en de
lichamen van de twee gedode
reizigers. Ze begonnen te be
seffen welk vreselijk drama
zich hier had afgespeeld.
De volgende morgen, nadat
de mare zich had verspreid,
kwam heel wat volk een
kijkje nemen. Ook de gen
darmen van Wetteren en
Oordegem. Vinet. de ont
snapte bediende, had van
Landskouter meier en veld
wachter meegebracht. Dat
dezelfde nacht gepoogd was
in de hoeve Ganserik binnen
te breken werd een peulschil
in vergelijking met wat hier
was voorgevallen. Men re
kende op de speurzin van de
Engelsman John Stiermarck
'om uit de doeken te doen wat
hier gebeurd was. Samen
met Jan Clercker en Viktor
Leefmans was deze echter
twee dagen afwezig. De kom-
missaris zou hen met een ijl
bode terugroepen...
Stiermarck zou de zaak
trachten te klaren via een
list.
Zich als van de duivel gezon
den noemend was hij Rou-
bels, de baas uit de herberg
De Pelgrimte Teralfene
waarvan hij had gevonden
dat er heel wat werd verhan
deld, waarschijnlijk door
binders, de baas geworden.
Hij had hem in zijn netten
gespannen en één voor één
kwamen op donderdagnacht
mannen met pakjes, pakken,
zakken en valiezen in de her
berg terecht. Het paswoord
kende hij nu ook reeds.
Op de vraag -Is Vien kier-
zermoest worden geant
woord -Ja, koning en
keizer-
Enkele mannen waren reeds
opgedaagd en werden door
Clercker en Leefmans onver
hoeds gevangen genomen,
gebonden en met een prop in
de mond in verzekerde bewa
ring gebracht.
Zonder enige argwaan kwam
er de een na de andere, tot
vier uur 's morgens en allen
ondergingen ze hetzelfde lot.
Benevens 5000 fr. in zilver of
in goud hadden ze tien bin
ders in hun macht.
Eén voor één werden ze uit
het kamertje gehaald, de
handen losgemaakt doch nu
met de armen op de rug vast
gebonden en over hun voeten
een koord zodat ze wel kon
den gaan maar zeker niet
lopen.
Ook baas en bazin, en de
zoon, een bultenaar, werden
meegenomen.
Daarna werd het hele huis
doorzocht en alle kleinodiën
werden meegenomen.
fle
nd
ter
:ht
de
De binders werden dan opg
bracht naar de Dorpsplaa
te Teralfene.
Ze vloekten en stampte
weigerden te gaan doch m
de kolf van zijn karabj
leerde Stiermarck
mores.
Toen te twaalf uur de -pat<\
tenklok- galmde kwami
Stiermarck, Clercker i
Leefmans met hun dertii
gevangen op het Dorp aa
Een ongewoon spektakel i
hel hele dorp kwam kijke
Alleen baas Roubels
vrouw en zoon kenden ze.
andere gevangenen wa
hen onbekend. Die waren e
kei in de duisternis in
streek geweest.
Daar de veldwachter na'
Welle, naar een trouwfei P®
was, werden de boeven opg
sloten in een stevige kerk
met ijzeren staven en
zware toegangsdeur.
De meier was ondertuss 'er
ook aangekomen en nodig
ons drietal uit bij hem thi
te komen noenmalen. Ondtze
tussen zond hij om twee v
de vier gendarmen die
Denderleeuw verbleven.
Deze waren echter alle vi ''Vl
op verkenning en eerst teg r'
het vallen van de avond
men ze aan en wilden, geh
pen door bos- en veldwac
ter, de gevangenen op karr
naar Ninove overbrengen.
Dat vond Stiermarck al
gevaarlijk. Men zou wacht
tot de volgende morgen en
naar Aalst en niet naar Nil
ve overbrengen.
Wachters werden aangesU
en de gendarmen zouden e
oog in 't zeil houden.
De volgende morgen bij I
ontbijt, bracht een ijlbode
booschap dat Stiermarck i
een bloedige zaak op te l pr
sen dadelijk naar A a
moest... t.
(wordt vervolf
/NI
e s
he
