Patrick Teugels:
«Semi-contact karate ideale sport»
Goossens:
ruiter op de wolken
geen
Mare
Yawara-Kwai
Lokeren groeit
dt op i
is te c
I op ka
grote t
ken. Ei
en lag
jn noc
I die
met A
i kan r
het st
winter
vragei
ondac
diend
ekenc
een 1
zijn b
rs in i
eer o
•s var
iven
tedeli
ilech
afko
tefor
I mil;
ijgin
»gen.
Htm?
entel
Een bijna surrealistisch beeld: karate op een duin
Zo gaat het er aan toe bij een échte match semi-contact karate
Stoere jongens...
32 - 6.3.1981 - De Voorpost
Op 4 november 1980 startte Yawara-Kwai Lokeren
met een voor onze stad nog onbekende judo-sport:
Ju-Jitsu of moderne zelfverdediging. In Europa
verwierf Ju-Jitsu bekendheid rond 1900. Al vlug
echter geraakte het vermengd met typisch wester
se gevechtstechnieken (boksen, worstelen) zodat
nog weinig overbleef van het traditionele Ju-Jitsu.
Ondertussen werden ook de aanvalstechnieken
veelvuldiger, geraffineerder en gevaarlijker. Van
daar de noodzakelijkheid om er een nieuw modern
zelfverdigingssysteem tegenover te plaatsen.
gebaseerd is op spektakel.
De lesgevers Yawari-Kwaï
Lokeren opteerden dan ook
resoluut en doelbewust
voor een modem systeem,
waarbij zij zich vooral base
ren op het officieel pro
gramma van het Duitse
Dan-college. Een modem
systeem mag niet uitgaan
van de aanval maar wel van
de verdedigingstechnieken
welke gekozen werden uit
de basisvormen van Judo,
Aikido en Karate. Ieder van
deze basistechnieken zijn te
gebruiken tegen meerdere
aanvalsmethodes (veelzij
digheidsprincipe) en moe
ten bestendig geoefend
worden met het doel de be
weging tot een automatisch
reflex, te ontwikkelen. Door
combinatie van deze tech
nieken bij «vrij aanvallen»
kan men zich dan verder
perfectioneren in de kunst
der zelfverdediging. Met
deze methode wordt van bij
Voorbeelden van de ver-
nieuwingsstrend werden
ons gegeven door Japan
met zijn Goshi-Jitsu-No-
Kata, en door het Duitse
Dan-college werd in 1971
een volledig nieuw systeem
tot stand gebracht. Ook in
Frankrijk zette de vemieu-
wingstrend zich door en
werd. vooral ddor toedoen
van Roland Hemaez. het
Taï-Jitsu ontworpen. In
België heeft men echter nog
y-steeds niet de noodzaak van
deze vernieuwing ingezien.
Onze Belgische Ju-Jitsu-
ka's ploegen maar steeds
verder met hun middel
eeuwse systeem en weige
ren halsstarrig iedere ver
nieuwing als zou het een
aanslag zijn op hun eigen
kunnen en reputatie Aldus
sleuren zij hun leerlingen
mee in een «droomwereld»
die niets meer te zien heeft
met praktische zelfverdedi
ging, maar welke vooral
Geboren op 15 oktober 1956 te Aalst, had de liefde
voor de paarden Mare reeds op 12 jarige leeftijd te
pakken. Het begon allemaal met een pony in 1968.
Op aandringen van zoonlief kocht Pa Goossens
nadien een tweejaars te Oudegem. In het begin
waren het gewone uitstapjes met al eens een spron
getje over een balk in de wei. Vermits dat allemaal
blijkbaar gemakkelijk ging, werd stilaan gedacht
aan deelnemen aan echte wedstrijden.
In 1969 stichtte vader Goossens samen met Jozef
Van Caekenberghe; Paul Van Langenhove en de
Aalstenaar Beeckman een regionale club die des
tijds Oostvlaamse rijvereniging noemde. Een eer
ste echte wedstrijd werd te Gijzegem gepland en
daar haalde de 14 jarige Mare het met brio.
In 1970 kocht men «Elegance» te Oudegem en in de
regionale competitie was er tegen de Goossens toen
al geen kruid meer gewassen. Intussen was Mare
overgegaan van de regionale club naar de nationale
federatie. Als junior klopte hij toen al iedereen en
werd voor het eerst naar een internationale wed
strijd gestuurd naar Nederland. Die eerste buiten
landse trip werd bekroond met een eerste plaats.
Stilaan begon «Elegance» van zijn pluimen te laten
en in 1974 kocht men «Who 's who». Als junior
werd hij verplicht in 1974 bij de seniores aan te
treden omdat hij alles won waar hij van start ging.
Het daaropvolgende jaar werd een bijzonder moei
lijk jaar. Tegen mannen als Eric Wauters, Mathy
e.a. is het inderdaad geen lachertje. Zijn eerste
grote wedstrijd was de finale van de beker van
België. Veertien dagen later moest hij terug tegen
gevestigde waarden als Kupper en Mathy in het
zadel in de Grote Prijs van Brussel. Er volgden dan
tien grote prijzen dat jaar. In 1976 begon hij in
maart en klasseerde zich dadelijk goed. Stany Van
Paeschen wilde zijn paard kopen voor grof geld
en... het lukte nog ook. Goossens kocht dan «Mimo
sa» maar het viel tegen. Mimosa was niet de schim
van zijn «Who's who». Zo was Marc in 1976 en 1977
op de sukkel. In 1977 kocht men dan «Orkaan» aan
en die deed het. In oktober won hij al met «Orkaan»
in Torhout.
1978 werd beter. Hij won de halve finale en de
finale en werd slechts door oneerlijke praktijken
van de beker van België gehouden. Een naam als
Eric Wauters lag beter in de mond, dan die van de
bescheiden Oudegemnaar. Hij eindigde derde in
het kampioenschap van België en nam deel aan een
tiental internationale wedstrijden.
1979 was nog beter: eerste in de beker van België
en Grote Prijs van Brussel. In de grote Benelux -
prijs werden zijn paarden «Orkaan» en «On the
Rocks» op onverklaarbare wijze ziek. Mare keerde
in allerijl naar huis terug.
Een bijgeroepen veearts stelde een ernstige bloed
vergiftiging vast en dank zij speciale zorgen en
geneesmiddelen die een bom geld kostten, kwamen
de aanvang, en zelfs met
een klein aantal basistech
nieken een zo groot moge
lijk nutseffect bereikt. Het.
totale programma behelst
110 basistechnieken. Door
de zeer variabele aanwend
baarheid ervan ontstaan al
dus meer dan 1.000 moge
lijke en practisch uitvoer
bare combinaties of verde
digingsmogelijkheden. On
der de «harde» technieken
van Ju-Jitsu behoren in de
eerste plaats de slag- stoot-
en traptechniekenwelke
zware verwondingen kun
nen veroorzaken. Op de
tweede plaats zijn er de
werptechnieken, die wan
neer ze op harde bodem
worden uitgevoerd, even
eens zware verwondingen
kunnen veroorzakenTot
de «zachte» technieken be
horen in regel de afweer-
klem- en wurgtechnieken
die het mogelijk maken een
aanvaller af te weren en on
der controle te houden zon
der hem te kwetsen. Willen
deze technieken echter op
efficiënte manier aange
wend worden, dan moet
men de principes in acht
nemen van de disciplines
waaruit zij gekozen wer
den. Efficiënt gebruiken be
tekent zeker niet de aan
wending van kracht of ge
weld, maar wel een perfekte
techniek welke het ook voor
zwakkeren (vrouwen kin
deren) moet mogelijk ma
ken om een sterkere tegen
stander te overwinnen. De
resultaten van deze moder
ne methode bleven bij Ya-
zijn paarden er terug door. Ondertussean wrk<
maanden vervlogen vooraleer hij weer i w
strijden kon denken.
Begin 1980 was «Orkaan» bijna klaar. In
Mare een uitstekende wedstrijd te Geesten litair
en eindigde achter Simons en Schockemcfe het
nog een paar kleinere wedstrijden stond
maat meer op de conditie van ruiter en paaAtair
Goossens won het kampioenschap te Nieu'18 «tij
zonder strafpunten, terwijl knapen als Ei w
ters en Tyteca twaalf strafpunten totali!we"
Met die titel meende Mare de hoogste ond Jj'
ding behaald te hebben en was zijn conc
weg.
In zijn loopbaan ondervond hij inmiddeli e fus
bijzonder veel tegenkantingen van wat wij le to
seise clan zouden kunnen noemen. Beroeps Bten
vonden bij de franstalige dirigenten meer
dan een zeer bescheiden Vlaming uit Den<
de. Als kampioen van België mocht hij vo |s^1|
deelnemen aan grote prijzen te Parijs. Lor
Amsterdam.
Voor Mare Goossens is jumping zijn hobl
schien daarom dat hij alles relativeert en tij 'e on
windermaanden ook alle aandacht zal beste ®nte<
zijn vleeshandel. In mei hoopt hij er op
zijn, ondanks het feit dat hij alleen V
oefenen.
Mare Goossens: een amateur die de profs kl ,0k b
tot c
wari-Kwaï Lokeren dan ook
niet lang uit. Begin februa
ri slaagden reeds 14 leden
voor het examen van 6 kyu,
waaronder maar liefst 6
vrouwen. Wie verdere in
lichtingen wenst over de
Lokerse Yawari-Kwai club
kan steeds terecht op het
secretariaat Knaptand
straat 2 te Lokeren (tel.
091/48.61.87 na 18 uur).
uit Deurne te kunnen
wegslepen: de Nederlan
der Willinck moest het
al na een kleine twee mi
nuten laten afweten. Het
was toen reeds 6-0 en de
arbiters hadden begre
pen dat het keesje kans
loos was. Ze stuurden
hem meteen uit de ring.
Het Waaltje Malieu ging
met 7-0 af, maar aan de
Beverenaar Gino had Pa
trick geen kluifje: de
jongen deed meer dan
zich verdedigen. Van
daar die nogal krappe 6-
3 eindstand.
Toen kwam de finale Pa-
trick-Blocke. Blocke is
één van de sterren van
Bushido Beveren. Het
Groot en slank. En toch atletisch. Maar je zou het
hem niet aangeven dat hij voor een «harde» sport
leeft. Patrick Teugels, een Lebbekenaar die aan de
nogal afgelegen Potaardestraat woont, ademt kara
te. Niet de traditionele karate, zegt Patrick. Wél de
«semi-kontakt»Je mag je tegenstander raken, je
moet hem zelfs een oplawaai verkopen, en hem
knock-out zetten. Doch het hoofd van de «andere»
is taboe: wie in het gelaat van de tegenstrever slaat
of schopt en hem buiten westen helpt, wordt
prompt gediskwalificeerd.
douche heb gestaan en
een nachtje lekker sla
pend doorbracht, kan ik
me veel meer op de stu
die konceritreren. Semi-
contact karate ijiag je
een terapie noemen: een
bijna volmaakt even
wicht zoeken tussen
geest en lichaam. Om
het met een versleten en
bijna vergeten latijnse
uitdrukking te zeggen
mens sana in corpore sa-
no. Een gezonde geest in
een gezond lichaam».
Anders
«Semi-contact karate on
derscheidt zich van de
traditionele karate door
de «dubbele bescher-
Met handen en voeten mag je de tegenstander raken
Patrick Teugels won de in
ternationale kampioen
schappen van België. Die
zege behaalde hij in Deurne
en deelnemers uit verschei
dene landen waren prezent.
Artistiek
Wie jong is, naar de
sport lonkt en er vooral
zélf wat wil aan doen,
kan alle richtingen uit.
Je kan voetballer of ren
ner worden, tennisser of
basketter, volleybalspe
ler of... karateka. Pat-
riek opteerde voor
laatstgenoemde discipli
ne. Waarom? Och ja, dat
gebeurde eerder toeval
lig: een vriend zie je. Die
lokte hem mee naar de
oefenzaal en het «was
gebeurd».
Eigenlijk kan het ver
wondering baren dat
een jongen als Patrick
Teugels die dan toch ar
tistieke aspiraties voedt,
in een «vechtersmilieu»
terecht komt.
«Dat is slechts schijn»,
zegt Patrick Teugels, die
semi-contact een «zachte
sport» noemt omdat het
er niet opaan komt te
kloppen, te meppen en te
slaan tot je tegenstander
kruipend van pijn en
hijgend van vermoeid
heid tegen de mat ligt te
wenen van miserie: «Het
is een discipline die alles
van je vergt: techniek,
zelfbeheersing, lichame
lijke paraatheid. Je moet
leper zijn dan de man die
voor je staat. Met een
ledepop kan je alles doen
wat je wil: een tegen
stander moet je door een
aantal schijnbewegin
gen om de tuin trachten
te leiden en te raken».
Patrick Teugels vindt in
«zijn» sport de uit
laatklep én de rem die
hij nodig heeft om een
evenwichtig leven te lei
den: overdag studeert
hij in Antwerpen waar
hij zich bekwaamt in de
schilderkunst. Daar
komt nog veel meer bij
kijken dan rond de ezel
stoeien: hij moet zich
ook over dikke boeken
buigen. Vandaar dat een
afwisseling niet ongele
gen komt: «Als ik 's
avonds flink getraind
heb, nadien onder de
Wereldkampioenen aan het werk tijdens de training
ming»: zowel de handen
als de voeten zitten on
der een «hoes». Daar zijn
beide «vechters» mee ge
diend»
Die «semi-contact» is bij
na zoals het pun ten-
boksen» raken doch niet
uitschakelen. De «tref
fers» worden door vijf
scheidsrechters bijeen-
geteld en wie de meeste
keren scoort, krijgt de
zege. Zoals na afloop van
een voetbalmatch.
Vier maal moest Patrick
Teugels «vechten» om
die internationale titel
werd 20-2. Afgeteken-
der kon het bijna niet.
Niet naar Zwitserland
Bijna reisde Patrick
Teugels met de nationa
le ploeg mee om als half-
middengewicht (lichter
dan 74 kilogram) deel te
nemen aan Zwitserland-
België. Een nog niet ge
nezen kniekwetsuur
hield hem thuis: «De
weg is niet opgebroken
en er bieden zich nog
meer kansen aan», is de
konkluzie.
Het beoefenen van semi-
contact karate betekent
geen rem op de artistie
ke aspiraties van de jon
ge Teugels: «In tegen
stelling tot wat sommi
gen denken, is die sport
discipline te vergelijken
met een kunstvorm. Als
ik geen karateka werd,
zou ik naar de ballet
school gaan. Niet om la
ter op de scène, en onder
het applaus van het pu
bliek, danspasjes uit te
voeren. Doch gewoon
omdat het een fijne vorm
van vrijetijdsbesteding
is.»
De sport staat op het
tweede plan: zijn studies
zou Patrick Teugels
voor geen geld ter we
reld verwaarlozen om te
opteren voor een vedet-
terol. Het betekent even
wel niet dat hij er als een
dilettant mee bezig is:
als je iets doet, doe je het
ook goed. In je vrije
uurtjes moet je er voort
durend mee bezig zijn.
Als je daarvoor de moed
niet opbrengt, stap je be
ter op. Teugels «vocht»
al eerder in het Ameri
kaanse Tampa. Hij be
haalde er de titel van vi-
ce-kampioen. Dat was de
eerste stap naar de inter
nationale doorbraak.
Het blijft daar niet bij:
zich voortdurend vervol
maken: zowel het «ra
ken» met de armen als
met de voeten wil hij in
de kleinste details be
heersen. Zijn ambitie la
ten afzwakken, is er niet
bij. Het kenmerkt de
mens die in het leven het
hoogste wil bereiken.
Paradoks
Patrick Teugels heeft
een «kot» te Antwerpen.
Hij woont ongeveer tus
sen de akademie en de
zaal waar Ben Alitem
Rachid zijn discipelen
van «The Bushido's» in
wijdt in de geheimen
van de semi-contact.
Daar trekt hij de boks-
handschoenen en de
voetbeschermers aan.
Thuis en op school lig
gen penseel en potlood
losjes in zijn begaafde
handen. Een paradoks
eigenlijk: de vechtende
kunstschilder. Een
kunstschilder die geen
woeste taferelen conter-
feit, doch die in de rust
van het atelier een sfeer
vol stilleven kan borst-
len waarvoor je dro
mend gaat neerzitten.
MVH
trainingen
plaats in de sporthi reid
stedelijk Sportsl
Daknamstraat.
dinsdag van 19.30
21.30 uur en op
van 10 tot 12 uur.
